Temat interpretacji

zamiana działek za dopłatą

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 3 lutego 2020 r. (data wpływu 12 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zamiany działek za dopłatą za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 12 lutego 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zamiany działek za dopłatą za czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 28 kwietnia 2020 r. (data wpływu 4 maja 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 22 kwietnia 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.96.2020.1.IK.

We wniosku przedstawiono następujący zaistniały stan faktyczny:

Prezydent Miasta wydaje decyzję orzekającą o dopłacie gotówkowej przez osobę fizyczną (nie prowadzącą dział. gospodarczej) na rzecz Gminy w kwocie .... zł za różnicę w powierzchni, w związku z otrzymaniem na własność, działki nr o pow. 0,0850 ha i udziału 493/10000 w działce nr (drogowej) o łącznej powierzchni zaprojektowanej 0,0929 ha, co daje 0,0429 ha powierzchni większej od pierwotnej powierzchni nieruchomości (w tym 0,0350 ha w powierzchni działki nr oraz 0,0079 ha w powierzchni działki nr będącej drogą wewnętrzną oznaczoną symbolem KDW (350 m2 x 76,55 zł/m2 plus 79 m2 x 49,74 zł/m2).

Rada Miejska Uchwałą z 2019 r. o scalaniu i podziale nieruchomości, ustaliła że z nieruchomości objętej scaleniem zgodnie z art. 105 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zamian za nieruchomości objęte scaleniem i podziałem każdy z dotychczasowych właścicieli otrzymuje odpowiednio na własność nieruchomości składające się z takiej liczby działek gruntu wydzielonych w wyniku scalenia i podziału, których łączna powierzchnia jest równa powierzchni dotychczasowej jego nieruchomości, pomniejszonej zgodnie z przepisem art. 105 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli nie ma możliwości przydzielenia nieruchomości o powierzchni w pełni równoważnej, za różnicę powierzchni dokonuje się odpowiednich dopłat w gotówce. Uczestnikowi scalenia i podziału nieruchomości przyznano na własność działkę nr o pow. 0,0850 ha i udział 493/10000 w działce nr (drogowej) o łącznej powierzchni zaprojektowanej 0,0929 ha, co daje 0,0429 ha powierzchni większej od pierwotnej powierzchni nieruchomości (w tym 0,0350 ha w powierzchni działki nr oraz 0,0079 ha w powierzchni działki nr będącej drogą wewnętrzną oznaczoną symbolem KDW).

Wysokość dopłaty ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczeniu nieruchomości o czym stanowi art. 106 ugn.

Podstawę ustalenia wysokości dopłaty stanowi wartość rynkowa nieruchomości art. 134 ugn. Wysokość dopłaty ustala się według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu podjęcia uchwały o scalaniu i podziale nieruchomości oraz jej wartości na dzień ustalenia dopłaty. Ustalenie wysokości dopłaty następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ugn).

Jak wynika z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego oraz przeliczenia wartości nieruchomości na dzień 25.03.2019 r. współczynnikiem zmiany cen nieruchomości przyjętym w operacie szacunkowym z dnia 11.01.2019 r., wartość 1 m2 nieruchomości objętej scaleniem i podziałem nieruchomości oznaczonej jako działka nr określona według stanu i przeznaczenia na dzień wejścia w życie uchwały o scalaniu i podziale nieruchomości oraz na dzień wydania decyzji o ustaleniu dopłaty wynosi 76,55 zł/m2, a działki drogowej nr wynosi 49,74 zł/m2. Osoba fizyczna dokonała wpłaty na rzecz Gminy.

Podstawą ustalenia dopłaty jest wartość rynkowa nieruchomości, którą to określił w operacie szacunkowym rzeczoznawca majątkowy.

Ponadto wyjaśniono: Działki nr i powstały w wyniku prowadzonego postępowania w oparciu o Uchwałę Rady Miejskiej z 2019 r. o scalaniu i podziale nieruchomości. Przed przeprowadzeniem postępowania o scalenie i podział działki nie istniały, w tym samym miejscu były inne oznaczenia numerów działek i ich powierzchni, jak również innych stan własności.

Działka nr stanowi własność osoby fizycznej (uczestnika scalenia i podziału)

Działka nr stanowi współwłasność: Gminy (w udziale 1518/10000) oraz właściciela działki nr (w udziale 493/10000) oraz innych uczestników scalenia i podziału.

Osoba fizyczna (uczestnik scalenia i podziału = właściciel działki nr ) dopłaca Gminie kwotę .... zł. z uwagi na fakt, że Rada Miejska Uchwałą z 2019 r. o scalaniu i podziale nieruchomości, ustaliła że z nieruchomości objętej scaleniem zgodnie z art. 105 ust. 2 ustawy o gospodarce nieruchomościami, w zamian za nieruchomości objęte scaleniem i podziałem każdy z dotychczasowych właścicieli otrzymuje odpowiednio na własność nieruchomości składające się z takiej liczby działek gruntu wydzielonych w wyniku scalenia i podziału, których łączna powierzchnia jest równa powierzchni dotychczasowej jego nieruchomości, pomniejszonej zgodnie z przepisem art. 105 ust. 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami. Jeżeli nie ma możliwości przydzielenia nieruchomości o powierzchni w pełni równoważnej, za różnicę powierzchni dokonuje się odpowiednich dopłat w gotówce. Osoba fizyczna jako właściciel nieruchomości objętej Uchwałą Rady Miejskiej z 2019 r. o scalaniu i podziale nieruchomości była uczestnikiem postępowania scalenia i podziału nieruchomości.

Uczestnikowi scalenia i podziału nieruchomości przyznano na własność działkę nr o pow. 0,0850 ha i udział 493/10000 w działce nr (drogowej) o łącznej powierzchni zaprojektowanej 0,0929 ha, co daje 0,0429 ha powierzchni większej od pierwotnej powierzchni nieruchomości (w tym 0,0350 ha w powierzchni działki nr oraz 0,0079 ha w powierzchni działki nr będącej drogą wewnętrzną oznaczoną symbolem KDW). Wysokość dopłaty ustala się i wypłaca według zasad i trybu obowiązujących przy wywłaszczeniu nieruchomości o czym stanowi art. 106 ugn.

Podstawę ustalenia wysokości dopłaty stanowi wartość rynkowa nieruchomości art. 134 ugn. Wysokość dopłaty ustala się według stanu i przeznaczenia nieruchomości w dniu podjęcia uchwały o scalaniu i podziale nieruchomości oraz jej wartości na dzień ustalenia dopłaty. Ustalenie wysokości dopłaty następuje po uzyskaniu opinii rzeczoznawcy majątkowego, określającej wartość nieruchomości (art. 130 ugn).

Jak wynika z operatu szacunkowego sporządzonego przez rzeczoznawcę majątkowego oraz przeliczenia wartości nieruchomości na dzień 25.03.2019 r. współczynnikiem zmiany cen nieruchomości przyjętym w operacie szacunkowym z dnia 11.01.2019 r., wartość 1 m2 nieruchomości objętej scaleniem i podziałem nieruchomości oznaczonej jako działka nr określona według stanu i przeznaczenia na dzień wejścia w życie uchwały o scalaniu i podziale nieruchomości oraz na dzień wydania decyzji o ustaleniu dopłaty wynosi 76,55 zł/m2, a działki drogowej nr wynosi 49,74 zł/m2. Osoba fizyczna dokonała wpłaty na rzecz Gminy.

Podstawą ustalenia dopłaty jest wartość rynkowa nieruchomości, którą to określił w operacie szacunkowym rzeczoznawca majątkowy.

Działki nr i powstały w wyniku prowadzonego postępowania w oparciu o Uchwałę Rady Miejskiej z 2020 r. o scalaniu i podziale nieruchomości. Przed przeprowadzeniem postępowania o scalenie i podział działki nie istniały, w tym samym miejscu były inne oznaczenia numerów działek i ich powierzchni, jak również innych stan własności.

Działki nr i nie są udostępniane na podstawie umów cywilnoprawnych.

Nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT.

Działki nie były wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku.

Zgodnie z Załącznikiem nr 5 do Uchwały Rady Miejskiej z 2019 r. w Rozstrzygnięciu w sprawie, o której mowa w art. 105 ust. 2 i 5 ustawy z dnia 21.08.1997 r. o gospodarce nieruchomościami

1. Rozstrzygnięcie w zakresie braku możliwości przydzielenia powierzchni w pełni równoważnej (art. 105 ust. 2) pkt a) uczestnik scalenia. ...była właścicielem działki nr o pow. 0,0500 ha. Minimalna powierzchnia działki do zaprojektowania w jednostce 11UM miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynosi 0,0850 ha. Uczestnikowi przyznano działkę o nr o pow. 0,0850 ha i udział 493/10000 w działce . (drogowej) o łącznej powierzchni zaprojektowanej 0,0929 ha, co daje 0,0429 ha nadwyżki do pierwotnej powierzchni nieruchomości (w tym 0,0350 ha w powierzchni działki nr oraz 0,0079 ha w powierzchni działki nr będącej drogą wewnętrzna oznaczona symbolem KDW). Z uwagi na fakt, że uczestnik scalenia otrzymał nieruchomość większą od dotychczasowej, zobowiązany jest do dokonania na rzecz Gminy odpowiedniej dopłaty w gotówce za naddatek powierzchni.

Działka nr jest niezabudowana.

Udział w dz. , działka nr (drogowa) jest niezabudowana, nie ma urządzonej drogi. Teren porośnięty zbożem, uprawami jednorocznymi.

Na moment scalenia i podziału - dla działek nr i jest uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.

Zgodnie z UCHWAŁĄ RADY MIEJSKIEJ z 2013 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego terenu położonego w L.:

1. Wyznacza się obszar wymagający przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości - 11UM (działki ewidencyjne o następujących numerach: ) i 9UM (działki ewidencyjne o następujących numerach: ).
   Ustala się następujące zasady scalania i podziału terenu na działki budowlane: 1) dopuszcza się podział terenu na działki o parametrach zgodnych z ustaleniami szczegółowymi zawartymi w rozdziale 3. 2) ustala się minimalną szerokość działek 20 m, zgodnie z ustaleniami zawartymi w rozdziale 3. 3) ustala się zasadę wydzielania działek z zapewnieniem bezpośredniego dostępu do drogi publicznej. § 35. Obszary wymagające przeprowadzenia scaleń i podziałów nieruchomości. W granicach objętych planem wyznaczono obszary wymagające przeprowadzenia scaleń nieruchomości w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (tekst jednolity Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.). Nie ogranicza się możliwości dokonywania połączenia i ponownego podziału gruntów w wypadkach, o których mowa w odpowiedniej ustawie, z zastrzeżeniem zapisów szczegółowych w rozdziale 3.
2. przeznaczenie działek jest następujące:
   • nr symbol 11UM 1. Teren zabudowy usługowo-mieszkaniowej z podstawowym przeznaczeniem pod nieuciążliwą funkcję usługową lub/i mieszkalną. 2. Ustala się formę zabudowy wolno stojącą. 3. Ustala się przebiegi obowiązującej i nieprzekraczalnej linii zabudowy jak w rysunku planu 8 m od linii rozgraniczających dróg KDZ i 6 m od strony KDL i KDW. 4. Ustala się ogrodzenie posesji ogrodzeniem ażurowym na podmurówce. 5. Ustala się obsługę komunikacyjną od strony 21 KDL oraz poprzez drogi wewnętrzne. 6. Dla nowoprojektowanej zabudowy ustala się: a) wskaźnik intensywności zabudowy do 0,45; b) wskaźnik powierzchni biologicznie czynnej min. 0,40; c) wysokość zabudowy do 2 kondygnacji w tym poddasze użytkowe; maksymalna wysokość położenia kalenicy 10 m od poziomu gruntu; d) obowiązuje stosowanie dachów dwuspadowych o symetrycznym spadku połaci dachowych o nachyleniu od 30 do 45 stopni; pokrycie dachówką ceramiczną; e) dopuszcza się zastosowanie naczółków, lukarn i okien połaciowych; f) poziom posadowienia posadzki zero budynku budynków mieszkalnych na wysokości od 45 cm do 120 cm powyżej terenu; g) szerokość elewacji frontowej: max 18 m. 7. Dopuszcza się budowę garaży wolno stojących przy zabudowie mieszkaniowej. 8. Nie dopuszcza się możliwości łączenia wydzielonych działek. 9. Dopuszcza się wydzielenie ulic wewnętrznych. 10. Ustala się następujące zasady i warunki scalania i podziału nieruchomości: a) szerokość frontu działek od 25 m do 32 m; b) powierzchnia działek od 850 m2 do 2500 m2; c) kąt położenia granicy działki w stosunku do pasa drogi KDZ, 90 stopni (z tolerancją do 10%).
   • nr droga wewnętrzna KDW.
   
   
   

Na moment scalenia i podziału - dla działek nr i nie były wydawane decyzje o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opłata gotówkowa wynikająca z różnicy powierzchni działek podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy, sformułowane ostatecznie w piśmie z 28 kwietnia 2020 r.:

W opisanej sytuacji dopłata gotówkowa w formie opłaty adiacenckiej (przewidzianej w rozdziale 5 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie scalania i podziału nieruchomości Dz.U. Nr 86, poz. 736) za grunty, będące przed postępowaniem o scalenie i podział, własnością Gminy nie wynikała z odpłatnej dostawy towaru ani nie zmieniła właściciela w wyniku czynności cywilno-prawnej a była elementem ustawowo koniecznym do zakończenia tego postępowania. Nie można również traktować postępowania scaleniowo-podziałowego jako opodatkowanej usługi na rzecz podmiotu, który wszedł w posiadanie tych gruntów ponieważ postępowanie scaleniowo-podziałowe nie toczyło się z zamówienia którejkolwiek ze stron a było wykonywane jako jedno z zadań własnych jednostki samorządu terytorialnego.

Zatem w ocenie Wnioskodawcy opłaty adiacenckie z tytułu wzrostu wartości nieruchomości pobierane są w związku z wydaniem stosownej decyzji administracyjnej i ich pobór związany jest z wykonywaniem zadań nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, do realizacji których została ona powołana, czynności związane z poborem opłat nie są zwolnione od podatku od towarów i usług, ale w ogóle nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zaistniałego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 tej ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Z przytoczonych przepisów wynika, iż co do zasady opodatkowaniu podlegają czynności odpłatne.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, na podstawie art. 15 ust. 2 ww. ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Stosownie zaś do treści art. 4 pkt 11 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r., poz. 65, z późn. zm.), przez opłatę adiacencką należy rozumieć opłatę ustaloną w związku ze wzrostem wartości nieruchomości spowodowanym budową urządzeń infrastruktury technicznej z udziałem środków Skarbu Państwa, jednostek samorządu terytorialnego, środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub ze źródeł zagranicznych niepodlegających zwrotowi, albo opłatę ustaloną w związku ze scaleniem i podziałem nieruchomości, a także podziałem nieruchomości.

Instytucja opłaty adiacenckiej uregulowana jest w art. 98a ww. ustawy o gospodarce nieruchomościami.

Zgodnie z art. 98a ust. 1 ww. ustawy, jeżeli w wyniku podziału nieruchomości dokonanego na wniosek właściciela lub użytkownika wieczystego, który wniósł opłaty roczne za cały okres użytkowania tego prawa, wzrośnie jej wartość, wójt, burmistrz albo prezydent miasta może ustalić, w drodze decyzji, opłatę adiacencką z tego tytułu. Wysokość stawki procentowej opłaty adiacenckiej ustala rada gminy, w drodze uchwały, w wysokości nie większej niż 30% różnicy wartości nieruchomości. Wszczęcie postępowania w sprawie ustalenia opłaty adiacenckiej może nastąpić w terminie do 3 lat od dnia, w którym decyzja zatwierdzająca podział nieruchomości stała się ostateczna albo orzeczenie o podziale stało się prawomocne. Przepisy art. 144 ust. 2, art. 146 ust. 1a, art. 147 i art. 148 ust. 1-3 stosuje się odpowiednio.

Zgodnie z art. 107 ust. 1 ww. ustawy, osoby, które otrzymały nowe nieruchomości wydzielone w wyniku scalenia i podziału, są zobowiązane do wniesienia na rzecz gminy opłat adiacenckich w wysokości do 50% wzrostu wartości tych nieruchomości, w stosunku do wartości nieruchomości dotychczas posiadanych. Przy ustalaniu wartości dotychczas posiadanych nieruchomości nie uwzględnia się wartości urządzeń, drzew i krzewów, o których mowa w art. 106 ust. 1, jeżeli zostało za nie wypłacone odszkodowanie.

W myśl zaś art. 107 ust. 3 ww. ustawy, terminy i sposób wnoszenia opłat adiacenckich ustala wójt, burmistrz albo prezydent miasta, w drodze ugody z osobami zobowiązanymi do ich zapłaty, przez podpisanie protokołu uzgodnień. W razie niedojścia do ugody, o terminie i sposobie zapłaty rozstrzyga rada gminy, podejmując uchwałę o scaleniu i podziale nieruchomości. Termin ustalony w uchwale nie może być krótszy niż termin wybudowania urządzeń infrastruktury technicznej.

1. Natomiast zgodnie z § 12 ust. 1 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 4 maja 2005 r. w sprawie scalania i podziału nieruchomości (Dz.U. z 2005 r. Nr 86, poz. 736) rzeczoznawca majątkowy określa:
2. wartość nieruchomości przed scaleniem i podziałem według stanu na dzień wejścia w życie uchwały o przystąpieniu do scalenia i podziału nieruchomości;
3. wartość nieruchomości przyznanych w wyniku scalenia i podziału według stanu na dzień wejścia w życie uchwały o scaleniu i podziale nieruchomości.

Zgodnie zaś z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia opłatę adiacencką ustala wójt w drodze decyzji, zgodnie z uchwałą o scaleniu i podziale nieruchomości oraz ugodą, o której mowa w art. 107 ust. 3 ustawy.

Z treści powołanych wyżej przepisów wynika, że decyzja ustalająca opłatę adiacencką ma charakter konstytutywny. Oznacza to, że opłata adiacencka jest jednym z elementów administracyjnego rozstrzygnięcia. Między podmiotami czynności występuje relacja zobowiązania o charakterze administracyjnoprawnym, a nie cywilnoprawnym.

Jeżeli zatem opłaty adiacenckie z tytułu wzrostu wartości nieruchomości pobierane są w związku z wydaniem stosownej decyzji administracyjnej i ich pobór związany jest z wykonywaniem zadań nałożonych na gminę na podstawie odrębnych przepisów, do realizacji których została ona powołana, czynności związane z poborem opłat nie są zwolnione od podatku od towarów i usług, ale w ogóle nie podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

W rozpatrywanej sprawie kluczowym zagadnieniem jest ustalenie, czy przekazanie gruntów w procesie scalania i podziału należy uznać za dostawę towarów, w ramach której nastąpi przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Kiedy mowa o przeniesieniu prawa do rozporządzania nie należy tego zwrotu utożsamiać jedynie z przeniesieniem prawa własności w sensie prawnym, gdyż w pojęciu tym mieszczą się wszelkie formy przeniesienia prawa, które nabywcy umożliwiają rozporządzanie dobrami materialnymi (rzeczami) jak właścicielowi.

Natomiast zgodnie z art. 158 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145, z późn. zm.), umowa zobowiązująca do przeniesienia własności nieruchomości powinna być zawarta w formie aktu notarialnego. To samo dotyczy umowy przenoszącej własność, która zostaje zawarta w celu wykonania istniejącego uprzednio zobowiązania do przeniesienia własności nieruchomości; zobowiązanie powinno być w akcie wymienione.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki budżetowe są podatnikami podatku od towarów i usług w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zatem przeniesienie własności nieruchomości na podstawie umowy zamiany stanowi odpłatną dostawę towarów i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca w związku z tą dostawą występuje w charakterze podatnika podatku VAT.

W analizowanej sprawie dopłata związana jest z działką stanowiącą przed podziałem w części własność Gminy. Tym samym, Wnioskodawca nie występuje jako podmiot prawa publicznego, lecz jako właściciel i tym samym występuje w charakterze podatnika. Gmina przenosząc prawo do rozporządzania ww. gruntem jak właściciel dokonuje dostawy towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy.

Mając na uwadze ww. przepisy oraz opis sprawy w odpowiedzi na zadane pytanie należy wskazać, że dokonując rozliczenia uczestnika z tytułu dopłat za przydzielone w wyniku procedury scalania i podziału nieruchomości, Gmina występuje w charakterze podatnika i wówczas następuje dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, a w konsekwencji czynność ta podlega opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej