Temat interpretacji

opodatkowanie zwrotu kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego, które Miasto ma otrzymać od przedsiębiorstwa górniczego oraz sposobu dokumentowania ww. czynności

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 lutego 2020 r. (data wpływu 24 lutego 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zwrotu kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego, które Miasto ma otrzymać od przedsiębiorstwa górniczego oraz sposobu dokumentowania ww. czynności jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 lutego 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania zwrotu kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego, które Miasto ma otrzymać od przedsiębiorstwa górniczego oraz sposobu dokumentowania ww. czynności.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca Miasto na prawach powiatu jednostka samorządu terytorialnego (dalej: Miasto, Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT od dnia 1 stycznia 1994 r. i składa miesięczne deklaracje VAT-7.

Wnioskodawca jest podatnikiem VAT czynnym z tytułu wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych oraz innych czynności uznawanych za prowadzenie działalności gospodarczej, w zakresie których Wnioskodawca spełnia definicję podatnika zgodnie z art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT.

W związku z ruchem zakładu górniczego (dalej: zakład górniczy, przedsiębiorstwo górnicze) Miasto poniosło szkodę w rejonie dróg najazdowych oraz wiaduktu drogowego, których jest właścicielem.

Odpowiedzialność za szkodę zgodnie z art. 146 ust. 1 ustawy Prawo geologiczne i górnicze (Dz.U. z 2019 r. poz. 868 z późn. zm.) (dalej pgig) ponosi przedsiębiorca prowadzący ruch zakładu górniczego, wskutek którego wystąpiła szkoda i ma on obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego.

Zgodnie z art. 147 ust. 3 pgig obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego ciąży na tym, kto jest odpowiedzialny za szkodę. Poszkodowany, za zgodą podmiotu odpowiedzialnego za szkodę może wykonać obowiązek w zamian za zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej. Odszkodowanie, na podstawie art. 148, ustala się z uwzględnieniem wartości uzasadnionych nakładów, poniesionych przez poszkodowanego na naprawienie szkody.

Przedsiębiorstwo górnicze zamierza dokonać naprawy powstałej szkody, co potwierdzają protokół oraz Uchwała Zarządu. W tym celu przedsiębiorstwo górnicze w porozumieniu z Miastem zrealizuje zadanie pn. . Zadanie będzie realizowane w latach 2019-2022.

Miasto wraz z przedsiębiorstwem górniczym zawrze umowę trójstronną z wykonawcą robót budowlanych, a także inżynierem kontraktu wyłonionym w drodze procedury przetargowej. Postępowania przetargowe przeprowadzone zostaną przez pracowników UM. Ponadto pracownicy UM w trakcie realizacji zadania będą zobowiązani do weryfikacji wszelkiej dokumentacji finansowej i rzeczowej przed przekazaniem jej przedsiębiorstwu górniczemu. Faktury z tytułu realizacji zadania będą wystawione i finansowane w 99% przez przedsiębiorstwo górnicze za zakres związany z likwidacją szkody, 1% przez Miasto związane z drogą dojazdową.

Przedsiębiorstwo górnicze dodatkowo zamierza zawrzeć z Miastem ugodę na wypłatę odszkodowania tytułem zwrotu kosztów poniesionych w związku z likwidacją szkody. Zgodnie z projektem ugody zwrot dotyczyć będzie kosztów administracyjnych obejmujących: prace związane z przygotowaniem i organizacją procesu likwidacji szkody oraz realizacją i rozliczeniem w zakresie prac geodezyjno-kartograficznych, gospodarki nieruchomościami, zamówień publicznych związanych z wyłonieniem inżyniera kontraktu i wykonawcy robót, obsługi finansowo-księgowej, zarządem dróg, bieżącym monitoringiem oraz kontrolą merytoryczną.

Rozliczenie przedmiotu ugody (zwrot kosztów administracyjnych) będzie następowało w częściach na podstawie informacji przekazywanych przez Miasto przedsiębiorstwu górniczemu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy zwrot kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego, które Miasto ma otrzymać od przedsiębiorstwa górniczego będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy zwrot kosztów otrzymanych od przedsiębiorstwa górniczego na podstawie zawartej ugody, związane z pracami administracyjnymi nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Kwoty otrzymane przez Miasto należy traktować jako część odszkodowania za szkody spowodowane ruchem zakładu górniczego, a nie zapłatę za świadczoną usługę. Wypłata odszkodowania nie mieści się w opinii Wnioskodawcy w katalogu czynności opodatkowanych podatkiem VAT, zatem nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Uzasadnienie:

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106) (dalej: ustawa o VAT), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 cyt. ustawy; przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...)

Z kolei, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawne ,
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ww. ustawy przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Czynności wykonywane w ramach zapobiegania szkodom górniczym, usuwania i naprawiania szkód górniczych przez podmiot zobowiązany do tych czynności zostały uregulowane przepisami ustawy Prawo geologiczne i górnicze. Zgodnie z ustawą pgig (art. 144-151) odpowiedzialność za szkodę ponosi przedsiębiorca prowadzący ruch zakładu górniczego, wskutek którego wystąpiła szkoda. Przywrócenie stanu poprzedniego może w szczególności nastąpić przez dostarczenie gruntów, obiektów budowlanych, urządzeń, lokali, wody lub innych dóbr tego samego rodzaju.

Co do zasady obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego ciąży na tym, kto jest odpowiedzialny za szkodę czyli odpowiednim zakładzie górniczym. Natomiast poszkodowany, za zgodą zakładu odpowiedzialnego za szkodę, może wykonać obowiązek w zamian za zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej. W myśl art. 148 pgig jeżeli poszkodowany poniósł nakłady na naprawienie szkody, odszkodowanie ustala się z uwzględnieniem wartości uzasadnionych nakładów.

Wnioskodawca poniósł szkodę w związku z ruchem zakładu górniczego. Szkoda zostanie naprawiona przez przedsiębiorstwo górnicze, jednak w związku ze szkodą Miasto wykona czynności, za które przedsiębiorstwo wypłaci mu odszkodowanie tytułem zwrotu poniesionych kosztów administracyjnych. Mając na uwadze ww. art. 148 pgig należy uznać, że koszty te stanowią uzasadnione nakłady poniesione przez Miasto na naprawienie szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego. W związku z tym, zwrot kosztów administracyjnych naprawienia szkody nie jest płatnością za świadczenie usługi, lecz rekompensatą za poniesione nakłady, ma charakter odszkodowawczy i nie mieści się w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, w związku z czym nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem.

Wnioskodawca uważa, iż w przypadku uznania, że zwrot kosztów administracyjnych na rzecz Miasta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, Miasto będzie mogło udokumentować kwotę podlegającą zwrotowi notą księgową obciążeniową wystawioną na przedsiębiorstwo górnicze.

Ponieważ, jak stwierdzono powyżej, należny Wnioskodawcy zwrot kosztów administracyjnych nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym brak jest podstaw do wystawienia przez Wnioskodawcę faktury VAT dokumentującej kwoty należne Miastu, bowiem jak wynika z art. 106b ust. 1 ustawy o VAT - faktury są dowodem dokumentującym sprzedaż.

W związku z powyższym zdaniem Wnioskodawcy czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, takie jak ww. zwrot kosztów należy udokumentować notą księgową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w art. 8 ust. 1 ustawy wskazano, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Definicja świadczenia usług ma charakter dopełniający definicję dostawy towarów i jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji wykonywanych przez podatnika w ramach działalności gospodarczej.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy zatem rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś), jak i zaniechanie (nieczynienie, znoszenie określonych stanów rzeczy). Należy jednak zaznaczyć, że nie każde działanie, powstrzymanie się od działania, czy tolerowanie czynności lub sytuacji, może zostać uznane za usługę w rozumieniu przepisów ustawy. Aby tak się stało muszą zostać spełnione łącznie następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, druga strona jest bezpośrednio beneficjentem świadczenia,
• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Czynności wykonywane w ramach zapobiegania szkodom górniczym, usuwania i naprawiania szkód górniczych przez podmiot zobowiązany do tych czynności zostały uregulowane przepisami Kodeksu cywilnego oraz ustawy Prawo geologiczne i górnicze.

Zgodnie z art. 144 ust. 1 ustawy z dnia 9 czerwca 2011 r. Prawo geologiczne i górnicze (Dz. U. z 2019 r. poz. 868, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą pgig, właściciel nie może sprzeciwić się zagrożeniom spowodowanym ruchem zakładu górniczego, który jest prowadzony zgodnie z ustawą. Może on jednak żądać naprawienia wyrządzonej tym ruchem szkody, na zasadach określonych ustawą.

Zgodnie z art. 145 ustawy pgig, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, do naprawiania szkód, o których mowa w art. 144 ust. 1 i 2, stosuje się przepisy Kodeksu cywilnego.

W myśl art. 146 ust. 1 ustawy pgig odpowiedzialność za szkodę ponosi przedsiębiorca prowadzący ruch zakładu górniczego wskutek którego wystąpiła szkoda.

Stosownie do art. 147 ust. 1 ustawy pgig przywrócenie stanu poprzedniego może w szczególności nastąpić przez dostarczenie gruntów, obiektów budowlanych, urządzeń, lokali, wody lub innych dóbr tego samego rodzaju.

W art. 147 ust. 3 ustawy pgig ustawodawca wskazał podmiot na którym ciąży obowiązek naprawienia szkody, i tak stosownie do ww. artykułu obowiązek przywrócenia stanu poprzedniego ciąży na tym, kto jest odpowiedzialny za szkodę. Poszkodowany za zgodą podmiotu odpowiedzialnego za szkodę, może wykonać obowiązek w zamian za zapłatę odpowiedniej kwoty pieniężnej.

Stosownie do art. 148 ustawy pgig jeżeli poszkodowany poniósł nakłady na naprawienie szkody, odszkodowania ustala się z uwzględnieniem wartości uzasadnionych nakładów.

Mocą art. 150 ustawy pgig ustawodawca wskazał, że przepisy o naprawianiu szkód określonych niniejszym działem stosuje się odpowiednio do zapobiegania tym szkodom.

Prawo cywilne rozróżnia dwa rodzaje szkód: deliktową (wynikającą z czynów niedozwolonych) oraz kontraktową (wynikającą z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania umownego).

Stosownie do art. 415 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. 2019 poz. 1145, z późń. zm.) kto z winy swej wyrządził drugiemu szkodę, obowiązany jest do jej naprawienia. Natomiast w myśl art. 471 ww. Kodeksu cywilnego dłużnik obowiązany jest do naprawienia szkody wynikłej z niewykonania lub nienależytego wykonania zobowiązania, chyba że niewykonanie lub nienależyte wykonanie jest następstwem okoliczności, za które dłużnik odpowiedzialności nie ponosi.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że w związku z ruchem zakładu górniczego (dalej: zakład górniczy, przedsiębiorstwo górnicze) Miasto poniosło szkodę w rejonie dróg najazdowych oraz wiaduktu drogowego, których jest właścicielem. Przedsiębiorstwo górnicze zamierza dokonać naprawy powstałej szkody. W tym celu przedsiębiorstwo górnicze w porozumieniu z Miastem zrealizuje w latach 2019-2022 zadanie pn. .. Miasto wraz z przedsiębiorstwem górniczym zawrze umowę trójstronną z wykonawcą robót budowlanych, a także inżynierem kontraktu wyłonionym w drodze procedury przetargowej. Postępowania przetargowe przeprowadzone zostaną przez pracowników UM. Ponadto pracownicy UM w trakcie realizacji zadania będą zobowiązani do weryfikacji wszelkiej dokumentacji finansowej i rzeczowej przed przekazaniem jej przedsiębiorstwu górniczemu. Przedsiębiorstwo górnicze dodatkowo zamierza zawrzeć z Miastem ugodę na wypłatę odszkodowania tytułem zwrotu kosztów poniesionych w związku z likwidacją szkody. Zgodnie z projektem ugody zwrot dotyczyć będzie kosztów administracyjnych obejmujących: prace związane z przygotowaniem i organizacją procesu likwidacji szkody oraz realizacją i rozliczeniem w zakresie prac geodezyjno-kartograficznych, gospodarki nieruchomościami, zamówień publicznych związanych z wyłonieniem inżyniera kontraktu i wykonawcy robót, obsługi finansowo-księgowej, zarządem dróg, bieżącym monitoringiem oraz kontrolą merytoryczną. Rozliczenie przedmiotu ugody (zwrot kosztów administracyjnych) będzie następowało w częściach na podstawie informacji przekazywanych przez Miasto przedsiębiorstwu górniczemu.

Kwestią do rozstrzygnięcia w przedstawionym we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej zagadnieniu jest ustalenie czy zwrot kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego, które Miasto ma otrzymać od przedsiębiorstwa górniczego będzie podlegał opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W pierwszej kolejności należy zauważyć, że pojęcie odszkodowanie czy też termin szkoda nie zostały zdefiniowane w ustawie o VAT.

W świetle wyżej przytoczonych przepisów kodeksu cywilnego, na gruncie stosunków cywilnoprawnych szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika oraz na istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą.

Należy zauważyć, że istotą odszkodowania nie jest płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę.

Na gruncie stosunków cywilnoprawnych (w świetle wyżej przytoczonych przepisów kodeksu cywilnego) szkoda polega na nienależytym wykonaniu bądź niewykonaniu zobowiązania przez dłużnika oraz na istnieniu adekwatnego związku przyczynowego pomiędzy działaniem lub zaniechaniem a szkodą.

Różnica pomiędzy odszkodowaniem, a świadczeniem polega na tym, że w przypadku odszkodowania nie mamy do czynienia z transakcją ekwiwalentną świadczeniem w zamian za wynagrodzenie, co oznacza, że otrzymane odszkodowanie nie wiąże się z żadnym świadczeniem ze strony podatnika (działaniem, zaniechaniem czy też powstrzymaniem się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji). Istotą odszkodowania nie jest płatność za świadczenie lecz rekompensata za szkodę.

Na gruncie ustawy o VAT ustalanie statusu wypłacanego odszkodowania, jako podlegającego bądź nie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy oceniać zatem w kontekście związku z konkretnym świadczeniem.

Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) w orzeczeniach dotyczących opodatkowania odszkodowań analizował przede wszystkim kwestię związku dokonywanej płatności (wynagrodzenia) ze świadczeniem wykonywanym przez drugi podmiot. W wyroku z dnia 1 lipca 1982 r. w sprawie C-222/81 B.A.Z. Bausystem AG, TSUE stwierdził, że odsetki w postępowaniu głównym nie mają związku ze świadczonymi usługami lub z nabyciem usług i nie stanowią wynagrodzenia z tytułu transakcji handlowej. Przeciwnie, stanowią one prosty zwrot wydatków, to znaczy odszkodowanie za opóźnienie w płatności (pkt 8 ww. wyroku).

W wyroku z dnia 18 lipca 2007 r. sprawie C-277/05 Société thermale dEugénie-les-Bains, TSUE wskazał, że pierwsze rozwiązanie zawarte w pytaniu prejudycjalnym (tj. kwoty wypłacone tytułem zadatku przez klienta na rzecz przedsiębiorstwa hotelarskiego powinny zostać uznane za podlegające podatkowi VAT) można zaakceptować jedynie wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego, w którym dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych (pkt 19 ww. wyroku).

Reasumując płatność o charakterze odszkodowawczym nie będzie podlegała VAT tylko wtedy gdy nie będzie istniał związek pomiędzy tą płatnością, a jakąkolwiek czynnością mającą charakter świadczenia ze strony podmiotu na rzecz którego ta płatność jest dokonywana.

Obowiązek naprawienia szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego regulują wyżej przywołane przepisy ustawy pgig. Z przytoczonych powyżej przepisów ustawy pgig wynika, że obowiązek naprawienia szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego ciąży na podmiocie odpowiedzialnym za szkodę, tj. przedsiębiorstwie górniczym co wynika z przepisu art. 146 ust. 1 i art. 147 ustawy pgig. Obowiązek ten może wykonać również poszkodowany, tj. Wnioskodawca za wynagrodzeniem, ale za uprzednią zgodą podmiotu odpowiedzialnego za szkodę (przedsiębiorstwo górnicze).

Odnosząc się do przedmiotowej sprawy należy zauważyć, że Wnioskodawca podejmując określone czynności związane z naprawieniem szkód górniczych, wykonuje zatem de facto obowiązek nałożony przepisami ustawy pgig na zobowiązanego jakim jest przedsiębiorstwo górnicze. Świadczenie to wykonywane jest odpłatnie i za zgodą zobowiązanego, co wynika wprost z art. 147 ust. 3 ustawy pgig.

Powyższe okoliczności przesądzają o tym, że Wnioskodawca wykonuje na rzecz przedsiębiorstwa górniczego świadczenia za wynagrodzeniem, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując należy stwierdzić, że otrzymany przez Wnioskodawcę zwrot kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego, które Miasto ma otrzymać od przedsiębiorstwa górniczego stanowi wynagrodzenie za świadczenie usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT. Przedmiotowe świadczenia usług winny być zatem udokumentowane przez Wnioskodawcę, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, fakturą.

Zasady dotyczące dokumentowania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zawarte w Dziale XI rozdziale 1 ustawy.

W myśl art. 106b ust. 1 ustawy, podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Przy czym, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów (art. 2 pkt 22 ustawy).

Przywołany wyżej przepis art. 106b ust. 1 ustawy wskazuje więc, w jakich sytuacjach podatnik jest zobowiązany do wystawienia faktury. Obowiązek ten występuje w sytuacji dokonania sprzedaży, jak również innych czynności wskazanych w tym przepisie.

Jak wynika z powyższego przepisu co do zasady podatnik VAT jest zobowiązany wystawiać fakturę dokumentującą sprzedaż towarów i usług na rzecz innego podatnika lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Należy jednak podkreślić, że celem faktury VAT jest przede wszystkim udokumentowanie rzeczywistego przebiegu zdarzeń gospodarczych. Pełni ona bowiem szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku VAT. Prawidłowość materialnoprawna faktury zachodzi, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt sprzedaży określonych towarów lub usług.

Mając zatem na uwadze brzmienie przepisu art. 106b ust. 1 ustawy, w kontekście przedmiotowej sprawy należy wskazać, że w celu udokumentowania zwrotu kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego Wnioskodawca jako czynny podatnik podatku VAT zobowiązany jest do wystawienia faktury na rzecz przedsiębiorstwa górniczego, dokumentującej odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlegające opodatkowaniu, zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy.

Podsumowując, otrzymany przez Wnioskodawcę zwrot kosztów administracyjnych, poniesionych w celu naprawy szkody spowodowanej ruchem zakładu górniczego stanowi wynagrodzenie za świadczenie przez niego usług, podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy.

Przedmiotowe świadczenia usług winny być zatem udokumentowane przez Wnioskodawcę, będącego podatnikiem podatku od towarów i usług, fakturą.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest nieprawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej