Temat interpretacji

W zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 lutego 2020 r. (data wpływu 28 lutego 2020 r.) uzupełnione pismem Strony z dnia 11 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 marca 2020 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji () - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 lutego 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług uzupełniony pismem Strony z dnia 11 marca 2020 r. (data wpływu 12 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 5 marca 2020 r. w zakresie braku możliwości odliczenia podatku naliczonego w związku z realizacją Inwestycji ().

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Gmina () (dalej jako: Gmina" lub Wnioskodawca") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, realizuje (w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym; t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm., dalej: ustawa o samorządzie gminnym) powierzone jej zadania.

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz w oparciu o przepisy wydane w konsekwencji tego orzeczenia, Gmina z dniem 1 stycznia 2017 r. scentralizowała swoje rozliczenia z tytułu VAT, w rezultacie czego składa jedną wspólną deklarację wykazując czynności opodatkowane wykonywane przez Gminę (w tym jej jednostki budżetowe).

Gmina jest w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego w ramach () na lata 2014-2020, poddziałania () (dalej: Inwestycja").

Inwestycja zaplanowana została na terenie miejskim w (), powiat (), woj.(), którego właścicielem jest Gmina () - dz. 1, obręb (), ().

Inwestycja będzie terenem ogólnodostępnym, bez opłat za korzystanie.

W ramach Inwestycji Gmina zrealizuje następujące urządzenia i obiekty:

1. Ławka z oparciem - Ławka Bergen - 3 szt.
2. Ławka pojedyncza łukowa - Ławka Domino 60 - 6 szt.
3. Kosz parkowy - Kosz Flash - 4 szt.
4. Stojak na rowery - Stojak rowerowy Piko - 10 szt.
   Stolik piknikowy z ławkami drewnianymi - obejmuje zestaw 2 Ławek Bergen i 1 Stół Bergen 4 szt.
5. Altana piknikowa -1 szt.
6. Miejsce na ognisko - 1 szt.
7. Mostek drewniany - 1 szt.

Kwota kosztów kwalifikowanych Inwestycji została oszacowana na poziomie () złotych (w tym VAT: () złotych). Gmina podkreśla, że Inwestycja realizowana jest na terenie miejskim, będzie dostępna całorocznie dla wszystkich potencjalnych użytkowników w ogólnodostępnej przestrzeni publicznej, bez opłat za korzystanie, a jej realizacja wpisuje się w zadania własne Gminy, wynikające z ustawy o samorządzie gminnym.

Gmina podkreśla, że uzyskanie indywidualnej interpretacji podatkowej w omawianym przypadku jest warunkiem koniecznym rozliczenia dotacji przez instytucję wdrażającą (), w tym w szczególności uznania VAT za tzw. koszt kwalifikowalny projektu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z realizacją Inwestycji opisanej w stanie faktycznym Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy

W ocenie Gminy, w związku z realizacją Inwestycji opisanej w stanie faktycznym Gminie nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego.

Uzasadnienie:

Dla oceny, czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego od przedmiotowej Inwestycji kluczowe znaczenie ma art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, zgodnie z którym w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy o VAT, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Ocena istnienia po stronie Gminy prawa do odliczenia VAT w odniesieniu do Inwestycji zależy zatem w pierwszej kolejności od oceny, czy w związku z jej realizacją (innymi słowy, czy poprzez wykorzystanie zrealizowanej Inwestycji), Gmina wykonywać będzie jakiekolwiek czynności podlegające opodatkowaniu VAT. W tym zakresie odpowiedź jest w ocenie Gminy negatywna - Gmina nie będzie realizować za pomocą Inwestycji jakiejkolwiek działalności podlegającej opodatkowaniu VAT. Inwestycja będzie ogólnodostępna, położona na terenie miejskim () i z jej użytkowaniem (korzystaniem) nie będzie wiązała się jakakolwiek odpłatność po stronie mieszkańców i użytkowników.

Jak stanowi art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu VAT podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary - stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy o VAT - rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Stosownie zaś do art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

W związku z powyższym, w ocenie Gminy, nabyte w związku z Inwestycją towary i usługi nie będą służyć (nie będą wykorzystywane) do działalności opodatkowanej VAT, a w konsekwencji, nie spełniona zostanie pierwsza (przesądzająca) przesłanka odliczenia VAT naliczonego przewidziana w przywołanym art. 86 ust. 1 ustawy o VAT.

Wnioskodawca wskazuje , iż w związku z Inwestycją nie działa w charakterze podatnik VAT w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT - podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat tej działalności.

Działalność gospodarcza - według ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności podlegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły i do celów zarobkowych.

W powyższym zakresie Gmina wskazuje, że generalnie może ona w niektórych sytuacjach występować w charakterze czynnego podatnika VAT (np. najem, dzierżawa), ale działania te pozostają poza zakresem niniejszego zapytania i nie mają wpływu na ocenę prawa do odliczenia VAT naliczonego od Inwestycji.

W odniesieniu do Inwestycji, jak wskazano powyżej, Gmina nie będzie prowadzić żadnej działalności gospodarczej w rozumieniu przywołanych przepisów.

Dodatkowo, stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W odniesieniu do powyższych regulacji, w ocenie Gminy, w związku z Inwestycją nie działa ona w charakterze podatnika VAT. Wynika to po pierwsze z faktu, iż w związku z Inwestycją i z jej późniejszym wykorzystaniem Gmina nie będzie wykonywać jakiejkolwiek działalności gospodarczej (brak spełnienia przesłanek art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o VAT), a dodatkowo realizacja Inwestycji związana jest z wykonywaniem zadań własnych Gminy (zadań do których została ona powołana jako organ władzy publicznej), co wyłącza Gminę ze statusu podatnika w odniesieniu do omawianej działalności w oparciu o art. 15 ust. 6 ustawy o VAT.

Resumując, w ocenie Gminy, w związku z realizacją Inwestycji nie będzie jej przysługiwało jakiekolwiek prawo do odliczenia VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosowanie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi;

Z powyższych regulacji wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenia podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W związku z powyższym, podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Według art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Natomiast stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Ponieważ tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W świetle wskazanych unormowań jednostki samorządu terytorialnego na gruncie podatku od towarów i usług występować mogą w dwojakim charakterze:

• podmiotów niebędących podatnikami, gdy realizują zadania nałożone na nich odrębnymi przepisami prawa, oraz

• podatników podatku od towarów i usług, gdy wykonują czynności na postawie umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Zatem jak już wcześniej zostało wskazane, jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506 z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy kultury fizycznej i turystyki, w tym terenów rekreacyjnych i urządzeń sportowych (art. 7 ust. 1 pkt 10 ustawy).

Z opisu wynika, iż Gmina () (dalej jako: Gmina" lub Wnioskodawca") jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT. Gmina, jako jednostka samorządu terytorialnego, realizuje (w ramach ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym; t.j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm., dalej: ustawa o samorządzie gminnym) powierzone jej zadania.

W związku z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE) z dnia 29 września 2015 r. w sprawie C-276/14 Gmina Wrocław oraz w oparciu o przepisy wydane w konsekwencji tego orzeczenia, Gmina z dniem 1 stycznia 2017 r. scentralizowała swoje rozliczenia z tytułu VAT, w rezultacie czego składa jedną wspólną deklarację wykazując czynności opodatkowane wykonywane przez Gminę (w tym jej jednostki budżetowe).

Gmina jest w trakcie realizacji zadania inwestycyjnego w () (dalej: Inwestycja").

Inwestycja zaplanowana została na terenie miejskim w (), powiat (), woj. (), którego właścicielem jest Gmina () - dz. 1 obręb (), ().

Inwestycja będzie terenem ogólnodostępnym, bez opłat za korzystanie.

W ramach Inwestycji Gmina zrealizuje następujące urządzenia i obiekty:

1. Ławka z oparciem - Ławka Bergen - 3 szt.
2. Ławka pojedyncza łukowa - Ławka Domino 60 - 6 szt.
3. Kosz parkowy - Kosz Flash - 4 szt.
4. Stojak na rowery - Stojak rowerowy Piko - 10 szt.
5. Stolik piknikowy z ławkami drewnianymi - obejmuje zestaw 2 Ławek Bergen i 1 Stół Bergen 4 szt.
6. Altana piknikowa -1 szt.
7. Miejsce na ognisko - 1 szt.
8. Mostek drewniany - 1 szt.

Kwota kosztów kwalifikowanych Inwestycji została oszacowana na poziomie () złotych (w tym VAT () złotych). Gmina podkreśla, że Inwestycja realizowana jest na terenie miejskim, będzie dostępna całorocznie dla wszystkich potencjalnych użytkowników w ogólnodostępnej przestrzeni publicznej, bez opłat za korzystanie, a jej realizacja wpisuje się w zadania własne Gminy, wynikające z ustawy o samorządzie gminnym.

Wątpliwości Gminy w analizowanej sprawie dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji Inwestycji.

Z wyżej powołanych przepisów wynika, iż rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika VAT w ramach prowadzonej działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

W konsekwencji, z uwagi na opis stanu faktycznego oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że Gmina nie będzie miała prawa do odliczenia kwoty podatku naliczonego z tytułu nabywanych towarów i usług wynikających z faktur związanych z realizacją zadania. Powyższe wynika z faktu, że w analizowanym przypadku nie zostały spełnione wskazane w art. 86 ust. 1 ustawy przesłanki warunkujące prawo do obniżenia podatku naliczonego, tj. Gmina nie będzie działała jako podatnik VAT, a wydatki związane z realizacją zadania nie będą służyły do wykonywania czynności opodatkowanych tym podatkiem, w związku z realizacją zadań Gmina nie będzie podatnikiem VAT, gdyż realizuje nałożone ustawą zadania własne.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe

Zgodnie z art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z dnia 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzając regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku.

W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej