Prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji, zgodnie ze sposobem określenia proporcji obl... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 17.02.2020, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.86.2019.1.MK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji, zgodnie ze sposobem określenia proporcji obliczonej dla Zakładu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 20 grudnia 2019 r. (data wpływu 20 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji, zgodnie ze sposobem określenia proporcji obliczonej dla Zakładu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 grudnia 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji, zgodnie ze sposobem określenia proporcji obliczonej dla Zakładu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług (VAT). Gmina ma zamiar złożyć wniosek o dofinansowanie zadania pod nazwą () w ramach operacji typu (). Przedmiotem projektu będzie realizacja zadania pn. (). Gmina będzie realizowała budowę nowej sieci wodociągowej we wsi A., której długość będzie wynosić (), oraz budowę nowej sieci wodociągowej we wsi B., której długość będzie wynosiła (). Sieć wodociągowa objęta zakresem pytania jest to sieć w pasie drogowym, która znajduje się w gestii Gminy na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), w związku z art. 2 ust. 7 ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (Dz. U. z 2018 r. poz. 1152).

W ramach zadania Gmina poniosła koszty dokumentacji projektowej, której wykonanie jest kosztem kwalifikowanym. Kosztami kwalifikowanymi projektu będą również: koszty budowy sieci wodociągu, koszt sprawowania nadzoru inwestorskiego.

Gmina zamierza zadanie sfinansować częściowo ze środków zewnętrznych (dofinansowanie), o które będzie się starać składając wniosek, a częściowo ze środków własnych. Do powstałej infrastruktury - sieci wodociągowej będą wykonywane przyłącza, jednakże będą je wykonywać mieszkańcy indywidualnie na własny koszt.

Wybudowana sieć wodociągowa będzie stanowić własność Gminy i zostanie przyjęta na stan środków trwałych, będzie stanowić mienie komunalne Gminy. Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego będącą czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku ze wzrostem zapotrzebowania mieszkańców gminy na infrastrukturę wodociągową, Gmina planuje wybudowanie sieci wodociągowej we wsi A. oraz we wsi B.

Wykonanie budowy sieci wodociągowej będzie zrealizowane w ramach zadań własnych Gminy, zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Odbiorcami usług, świadczonych w związku z budową sieci wodociągowej będą osoby fizyczne oraz podmioty prowadzące działalność gospodarczą, którym będą wystawiane faktury za dostarczanie wody, sieć wodociągowa będzie wykorzystywana do sprzedaży usług opodatkowanych.

W celu wybudowania sieci wodociągowej Gmina będzie dokonywać zakupów usług od podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego typu pracami budowlanymi. Podmioty te będą czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, a co za tym idzie, nabycie od nich usług zostanie udokumentowane fakturami.

Gmina posiada jednostkę organizacyjną jaką jest Zakład (), która zajmuje się sprzedażą wody oraz odbiorem ścieków. Prowadzona przez Zakład działalność stanowi działalność gospodarczą i podlega opodatkowaniu podatkiem VAT. Sprzedaż wody oraz odbiór ścieków realizowany jest poprzez wykorzystanie gminnej sieci wodno-kanalizacyjnej. Zakład w imieniu Gminy będzie podpisywał umowy cywilnoprawne na dostawę wody z mieszkańcami oraz podmiotami prowadzącymi działalność gospodarczą Gminy oraz będzie wystawiał faktury VAT za sprzedaż wody. Zakład będzie wystawiał noty księgowe Gminie za usługi dostawy wody do świetlicy znajdującej w miejscowości B. Zakład, jako jednostka niesamodzielna nie jest odrębnym od Gminy podatnikiem VAT, jest jedynie wystawcą faktur za dostawę wody, składa deklaracje cząstkowe VAT, zaś Gmina, jako czynny podatnik VAT jest zobowiązana do złożenia zbiorczej deklaracji VAT.

Jednostki organizacyjne i jednostki budżetowe Gminy nie będą korzystały z nowo wybudowanej sieci wodociągowej. Sieć wodociągowa nie będzie służyła Gminie do dostarczania wody do jednostek organizacyjnych i jednostek budżetowych. Sieć wodociągowa będzie wykorzystywana przez Gminę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

Nowo wybudowana w ramach projektu sieć wodociągowa służyć będzie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz do czynności mieszanych a także do zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańcom w sytuacjach wystąpienia pożaru, poprzez zamontowanie na sieci wodociągowej hydrantów przeciwpożarowych. Podstawowym zadaniem sieci wodociągowej będzie zaopatrywanie mieszkańców w wodę pitną. Dodatkowo w sytuacjach losowych (wystąpienie pożarów) sieć wodociągowa będzie wykorzystywana do ewentualnych akcji gaśniczych w związku z wykorzystaniem zamontowanych hydrantów. Nie ma możliwości określenia ilości pobranej wody zużytej do celów akcji gaśniczej jak również obciążenia Straży Pożarnej za pobraną z hydrantu wodę. Nie ma również pewności, że hydranty będą wykorzystywane do akcji gaśniczych przez Straż Pożarną kiedykolwiek, ponieważ tego typu sytuacje są sytuacjami losowymi mogą się zdarzyć lecz nie muszą. Koszty zużycia wody do akcji gaśniczych ponosi Gmina.

Przepisy Rozporządzenia Ministra Finansów (obecnie Minister Rozwoju i Finansów) z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników przewidują konieczność odrębnego ustalania sposobu określenia proporcji (dalej: prewspółczynnik) dla każdej z gminnych jednostek organizacyjnych (§ 3 ust. 1). Prewspółczynnik wyliczony przez Zakład Budżetowy (Zakład) na podstawie rzeczywistych danych w myśl ww. przepisów na rok 2019 wyniósł 85% i ma on jednocześnie charakter szacunkowy w stosunku do odliczeń na rok 2019. Po zakończeniu roku podatkowego 2019 Zakład dokona ponownych wyliczeń z wykorzystaniem realnych danych za rok korygowany i dokona korekty obliczeń do poziomu rzeczywistego wyliczonego prewspółczynnika. Natomiast prewspółczynnik określony dla Urzędu wynosi 3%.

W związku z tym Gmina powzięła wątpliwość związaną z tym, czy po scentralizowaniu rozliczeń VAT do odliczenia podatku naliczonego w fakturach kosztowych związanych z inwestycją może stosować prewspółczynnik obliczony na bazie danych właściwych dla jednostki organizacyjnej, której zostanie przekazana inwestycja w sytuacji, gdy koszty dotyczące inwestycji zostały poniesione przez samą Gminę. Efekty realizowanego zadania inwestycyjnego będą związane z usługami dostarczenia wody pitnej do budynków podmiotów prywatnych (mieszkańców), komercyjnych jak i budynków użyteczności publicznej (świetlicy) będącej własnością Gminy. Inwestycja będzie wykorzystywana zarówno do czynności opodatkowanych jak i mieszanej. W związku z powyższym, w ramach wymienionych zadań inwestycyjnych Gmina będzie miała możliwość przypisania ponoszonych wydatków bezpośrednio do konkretnej sieci wodociągowej do czynności opodatkowanej czyli do mieszkańców, a także wystąpią wydatki, co do których Gmina nie będzie miała możliwości przypisania wydatków bezpośrednio do czynności opodatkowanych czyli do świetlicy wiejskiej.

W związku z powyższym, w ramach wymienionego zadania inwestycyjnego Gmina będzie miała możliwość przypisania ponoszonych wydatków bezpośrednio do konkretnego odcinka sieci wodociągowej, a także wystąpią wydatki, co do których Gmina nie będzie miała możliwości przypisania wydatków bezpośrednio do czynności opodatkowanych (świetlica wiejska).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gminie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego wykazanego na fakturach zakupowych związanych z budową środka trwałego, który będzie przeznaczony do zaopatrzenia mieszkańców w wodę pitną, w oparciu o prewspółczynnik Zakładu ()?

Zdaniem Wnioskodawcy, będzie miał on prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji, w oparciu o prewspółczynnik Zakładu ().

Według zasad określonych w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, czyli z zastosowaniem tzw. prewspółczynnika Zakładu Budżetowego, tam gdzie nie będzie możliwości przypisania wydatków bezpośrednio do czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 tejże ustawy, przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Gmina spełniła tą przesłankę, gdyż czynności opodatkowane będą wykonywane przez zakład budżetowy, któremu zostanie przekazana inwestycja i który w imieniu Gminy będzie świadczył opodatkowane usługi dla mieszkańców, związane z gospodarką wodociągową, tj. usługi odpłatnej dostawy wody na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, w przypadku o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej zwanym dalej sposobem określenia proporcji.

Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Dlatego też Gmina ma zamiar zastosować do odliczenia VAT prewspółczynnik obliczony dla Zakładu uznając, że w myśl wyżej przytoczonych przepisów to właśnie on najbardziej odpowiada specyfice prowadzonej działalności i dokonanych nabyć. Skoro więc Gmina z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała konsolidacji rozliczeń VAT, to od tego momentu każda z jej jednostek organizacyjnych prowadzi część działalności gospodarczej Gminy tym samym prewspółczynnik stosowany do nabyć towarów i usług, które zostały przekazane jednostkom w celu wykonywania tego fragmentu działalności będzie odpowiadał specyfice wykonywanej przez podatnika działalności tylko w sytuacji, gdy zastosowany będzie prewspółczynnik tejże jednostki.

W świetle powyższych przepisów prewspółczynnik ma na celu odzwierciedlenie faktycznego wykorzystania dokonanych zakupów, a w przypadku inwestycji przekazanych jednostkom organizacyjnym, to te jednostki będą korzystały z wydatków inwestycyjnych i wydatków bieżących, choć ponosi je Gmina.

Dlatego też Gmina stoi na stanowisku, że w świetle obowiązujących przepisów należy do odliczenia wydatków zastosować prewspółczynnik określony dla Zakładu. Zauważyć należy, że Minister Finansów (obecnie Minister Rozwoju i Finansów) podziela stanowisko Gminy w wydanej dnia 24 listopada 2016 r. broszurze informacyjnej Centralizacja rozliczeń w podatku VAT jednostek samorządu terytorialnego. Zgodnie z treścią ww. broszury: W przypadku gdy dokonywane zakupy towarów i usług będą służyć również działalności wykonywanej poza zakresem VAT, a bezpośrednie przyporządkowanie tych zakupów w całości do działalności gospodarczej nie będzie możliwe, podatek do odliczenia od zakupów realizowanych w danej jednostce organizacyjnej ustala się z wykorzystaniem tzw. prewspółczynnika.

Wyliczony dla jednostki organizacyjnej prewspółczynnik znajdzie zastosowanie do zakupów towarów i usług zarówno przez tę jednostkę organizacyjną, jak i jednostkę samorządu terytorialnego wykorzystywanych jednak przez tę jednostkę organizacyjną do celów mieszanych (str. 25-26 broszury). Gmina na podstawie analizy tejże broszury uważa, że jeżeli jako jednostka samorządu terytorialnego ponosi tzw. wydatki mieszane to przy odliczeniu VAT naliczonego od nabycia towarów i usług do wspomnianej na wstępie inwestycji powinna zastosować prewspółczynnik właściwy dla jednostki organizacyjnej jakim jest Zakład, ponieważ jest on jednostką wykorzystującą wydatki do celów mieszanych i to jemu Gmina przekaże inwestycję i nie ma znaczenia forma przekazania.

Stanowisko Wnioskodawcy w tej sprawie potwierdzone zostało także w licznych interpretacjach podatkowych, a mianowicie:

0115-KDIT1-1.4012.336.2017.2.MM, Dyrektor KIS, 1 sierpnia 2017 r.,

0112-KDIL1-2.4012.687.2018.1.MR, Dyrektor KIS, 17 grudnia 2018 r.,

0112-KDIL4.4012.467.2018.2.NK, Dyrektor KIS, 23 października 2018 r.

Wyrok NSA w tej sprawie także podziela stanowisko określone przez Gminę w niniejszym wniosku.:

wyrok NSA z dnia 26 czerwca 2018 r. (sygn. I FSK 219/18),

wyroki NSA z dnia 19 grudnia 2018 r. (sygn. I FSK 1448/18, I FSK 1532/18, I FSK 794/18, I FSK 795/18 oraz I FSK 715/18),

wyrok WSA w Białymstoku z dnia 13 czerwca 2018 r. (sygn. I SA/Bk 251/18),

wyrok WSA w Rzeszowie z dnia 5 października 2017 r. (sygn. akt I SA/Rz 492/17).

Reasumując, Gmina w świetle powyższego ma prawo do odliczenia podatku VAT od dokonanych wydatków inwestycyjnych według prewspółczynnika Zakładu wyliczonego metodą określoną w Rozporządzeniu wskazanym na początku wniosku tj. stanie faktycznym. Podsumowując własne stanowisko dotyczące pytania, gdy przypisanie nabyć w całości do czynności opodatkowanych nie będzie możliwe, wówczas kwotę podatku naliczonego należy obliczać na podstawie art. 86 ust. 2a ustawy o VAT, w oparciu o prewspółczynnik Zakładu () Gminy ustalony na podstawie przytoczonych powyżej przepisów rozporządzenia.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Na wstępie należy wyjaśnić, że z dniem 1 października 2016 r. weszła w życie ustawa z dnia 5 września 2016 r. o szczególnych zasadach rozliczeń podatku od towarów i usług oraz dokonywania zwrotu środków publicznych przeznaczonych na realizację projektów finansowanych z udziałem środków pochodzących z budżetu Unii Europejskiej lub od państw członkowskich Europejskiego Porozumienia o Wolnym Handlu przez jednostki samorządu terytorialnego (Dz. U. z 2018 r. poz. 280), zwana dalej: ustawą centralizacyjną.

Jak wynika z art. 3 ustawy centralizacyjnej, jednostka samorządu terytorialnego jest obowiązana do podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi najpóźniej od dnia 1 stycznia 2017 r.

Ponadto, na mocy art. 4 ustawy centralizacyjnej, jednostka samorządu terytorialnego, której jednostki organizacyjne rozliczały się jako odrębni podatnicy, wstępuje z dniem podjęcia rozliczania podatku wraz ze wszystkimi jednostkami organizacyjnymi we wszystkie przewidziane w przepisach dotyczących podatku prawa i obowiązki jednostek organizacyjnych.

Zgodnie z art. 2 pkt 1 ww. ustawy, ilekroć w ustawie jest mowa o jednostce organizacyjnej rozumie się przez to:

utworzone przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządową jednostkę budżetową lub samorządowy zakład budżetowy,
urząd gminy, starostwo powiatowe, urząd marszałkowski.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106), zwanej dalej: ustawą. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto jak stanowi art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W myśl art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

Według art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

Stosownie do art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Zgodnie z art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku, gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji art. 86 ust. 2h ustawy.

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisie art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r., poz. 2193), zwane dalej: rozporządzeniem.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W świetle zapisów § 2 pkt 8 rozporządzenia, ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o jednostkach organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego rozumie się przez to:

urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego,
jednostkę budżetową,
zakład budżetowy.

Zgodnie z § 3 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Ww. rozporządzenie wprowadza wzory, według których są wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Wskazane metody mają charakter obrotowy, polegający na ustaleniu udziałów z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym obrocie z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Jak już wcześniej wspomniano, wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów, Minister Finansów wskazał m.in. zakład budżetowy.

Przez zakład budżetowy rozumie się utworzony przez jednostkę samorządu terytorialnego samorządowy zakład budżetowy (§ 2 pkt 7 cyt. wyżej rozporządzenia).

I tak, w przypadku zakładu budżetowego w świetle § 3 ust. 4 powołanego rozporządzenia jako sposób określenia proporcji uznaje się sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/P

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X - proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A - roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez zakład budżetowy, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

P - przychody wykonane zakładu budżetowego.

Przez obrót - zgodnie z § 2 pkt 4 powołanego rozporządzenia rozumie się podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5 ustawy, w zakresie:

dokonywanych przez podatników:
- odpłatnych dostaw towarów na terytorium kraju,
- odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju,
- eksportu towarów,
- wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów,
odpłatnych dostaw towarów lub świadczenia usług poza terytorium kraju, które podlegałyby opodatkowaniu podatkiem gdyby były wykonywane na terytorium kraju.

Przez definicję przychodów wykonanych zakładu budżetowego w myśl § 2 pkt 11 rozporządzenia rozumie się przychody zakładu budżetowego w rozumieniu ustawy o finansach publicznych, w tym dotacje przekazane temu zakładowi z budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty dotacji, które zostały zwrócone, wynikające ze sprawozdania z wykonania planu finansowego, z których zakład ten pokrywał koszty swojej działalności wykonując przypisane mu zadania jednostki samorządu terytorialnego, z wyjątkiem odsetek od środków na rachunkach bankowych zaliczonych do przychodów z mienia tego zakładu budżetowego oraz odszkodowań należnych temu zakładowi innych niż odszkodowania stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

W myśl § 3 ust. 5 powołanego rozporządzenia, dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego, dochody wykonane jednostki budżetowej oraz przychody wykonane zakładu budżetowego nie obejmują odpowiednio dochodów lub przychodów uzyskanych z tytułu:

dostawy towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane odpowiednio przez jednostkę samorządu terytorialnego lub jednostkę organizacyjną jednostki samorządu terytorialnego do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, oraz gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli są zaliczane odpowiednio do środków trwałych jednostki samorządu terytorialnego lub jednostki organizacyjnej jednostki samorządu terytorialnego - używanych na potrzeby prowadzonej przez te jednostki działalności;
transakcji dotyczących:
1. pomocniczych transakcji w zakresie nieruchomości i pomocniczych transakcji finansowych,
2. usług wymienionych w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41ustawy, w zakresie, w jakim transakcje te mają charakter pomocniczy.

Należy zauważyć, że powołany wyżej przepis art. 86 ust. 2a ustawy wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Podkreślenia wymaga, że dla stwierdzenia, czy działalność lub transakcje stanowią cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danej jednostki.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą. Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach, o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ww. ustawy). W szczególności zadania własne gminy obejmują wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 powoływanej ustawy).

Jak stanowi art. 9 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, w celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne, a także zawierać umowy z innymi podmiotami, w tym z organizacjami pozarządowymi.

Podmioty takie są wyodrębnionymi jednostkami organizacyjnymi niemającymi osobowości prawnej, które prowadzą swoją działalność w formie samorządowego zakładu budżetowego lub jednostki budżetowej.

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, itp. umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest jednostką samorządu terytorialnego oraz zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Gmina ma zamiar złożyć wniosek o dofinansowanie zadania pod nazwą () w ramach operacji typu (). Gmina będzie realizowała budowę nowej sieci wodociągowej we wsi A., oraz budowę nowej sieci wodociągowej we wsi B. W ramach zadania Gmina poniosła koszty dokumentacji projektowej, której wykonanie jest kosztem kwalifikowanym. Kosztami kwalifikowanymi projektu będą również: koszty budowy sieci wodociągu, koszt sprawowania nadzoru inwestorskiego. Gmina zamierza zadanie sfinansować częściowo ze środków zewnętrznych (dofinansowanie), a częściowo ze środków własnych. Do powstałej infrastruktury - sieci wodociągowej będą wykonywane przyłącza, jednakże będą je wykonywać mieszkańcy indywidualnie na własny koszt. Wybudowana sieć wodociągowa będzie stanowić własność Gminy i zostanie przyjęta na stan środków trwałych, będzie stanowić mienie komunalne Gminy. Wykonanie budowy sieci wodociągowej będzie zrealizowane w ramach zadań własnych Gminy, zgodnie z art. 7 ustawy o samorządzie gminnym. Odbiorcami usług, świadczonych w związku z budową sieci wodociągowej będą osoby fizyczne oraz podmioty prowadzące działalność gospodarczą, którym będą wystawiane faktury za dostarczanie wody, sieć wodociągowa będzie wykorzystywana do sprzedaży usług opodatkowanych.

W miejscowości B. znajduje się świetlica wiejska, stanowiąca własność Gminy, do której będzie w przyszłości podłączona sieć wodociągowa. W świetlicy odbywają się spotkania mieszkańców (zebrania wiejskie lokalnej społeczności), które są bezpłatne. Świetlica jest również wynajmowana odpłatnie, na imprezy okolicznościowe, oraz różnego rodzaju spotkania, za co są wystawiane faktury. W celu wybudowania sieci wodociągowej Gmina będzie dokonywać zakupów usług od podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego typu pracami budowlanymi. Podmioty te będą czynnymi podatnikami podatku od towarów i usług, zatem, nabycie od nich usług zostanie udokumentowane fakturami.

Po zakończeniu inwestycji Gmina przekaże nowo zbudowaną infrastrukturę na stan środków trwałych Zakładu, który w imieniu Gminy będzie świadczył usługi opodatkowane w zakresie gospodarki wodno-ściekowej. Zakład będzie wykorzystywał infrastrukturę do działalności opodatkowanej - dostawa wody do odbiorców indywidualnych - mieszkańców, oraz do działalności mieszanej - dostawa wody do świetlicy wiejskiej będącej własnością Gminy. Jednostki organizacyjne i jednostki budżetowe Gminy nie będą korzystały z nowo wybudowanej sieci wodociągowej. Sieć wodociągowa nie będzie służyła Gminie do dostarczania wody do jednostek organizacyjnych i jednostek budżetowych. Sieć wodociągowa będzie wykorzystywana przez Gminę do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Nowo wybudowana w ramach projektu sieć wodociągowa służyć będzie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług oraz do czynności mieszanych a także do zapewnienia bezpieczeństwa mieszkańcom w sytuacjach wystąpienia pożaru, poprzez zamontowanie na sieci wodociągowej hydrantów przeciwpożarowych. Podstawowym zadaniem sieci wodociągowej będzie zaopatrywanie mieszkańców w wodę pitną. Dodatkowo w sytuacjach losowych (wystąpienie pożarów) sieć wodociągowa będzie wykorzystywana do ewentualnych akcji gaśniczych w związku z wykorzystaniem zamontowanych hydrantów. Nie ma możliwości określenia ilości pobranej wody zużytej do celów akcji gaśniczej jak również obciążenia Straży Pożarnej za pobraną z hydrantu wodę. Nie ma również pewności, że hydranty będą wykorzystywane do akcji gaśniczych przez Straż Pożarną kiedykolwiek, ponieważ tego typu sytuacje są sytuacjami losowymi. Koszty zużycia wody do akcji gaśniczych ponosi Gmina.

Prewspółczynnik wyliczony przez Zakład na podstawie rzeczywistych danych w myśl ww. przepisów na rok 2019 wyniósł 85% i ma on jednocześnie charakter szacunkowy w stosunku do odliczeń na rok 2019. Po zakończeniu roku podatkowego 2019 Zakład dokona ponownych wyliczeń z wykorzystaniem realnych danych za rok korygowany i dokona korekty obliczeń do poziomu rzeczywistego wyliczonego prewspółczynnika. Natomiast prewspółczynnik określony dla Urzędu wynosi 3%. Efekty realizowanego zadania inwestycyjnego będą związane z usługami dostarczenia wody pitnej do budynków podmiotów prywatnych (mieszkańców), komercyjnych jak i budynków użyteczności publicznej (świetlicy) będącej własnością Gminy. Inwestycja będzie wykorzystywana zarówno do czynności opodatkowanych jak i mieszanych. W związku z powyższym, w ramach wymienionych zadań inwestycyjnych Gmina będzie miała możliwość przypisania ponoszonych wydatków bezpośrednio do konkretnej sieci wodociągowej do czynności opodatkowanej czyli do mieszkańców, a także wystąpią wydatki, co do których Gmina nie będzie miała możliwości przypisania wydatków bezpośrednio do czynności opodatkowanych czyli do świetlicy wiejskiej.

W związku z tak przedstawionym opisem sprawy, Gmina powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją inwestycji, przy zastosowaniu prewspółczynnika Zakładu.

Analiza niniejszej sprawy wskazuje, że Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które będzie wykorzystywał zarówno do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy (czynności opodatkowanych podatkiem VAT) oraz do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT).

Zatem, jeżeli nabyte towary i usługi związane z wydatkami mają związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę za pośrednictwem jednostek organizacyjnych, w tym zakładu budżetowego działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy (czynności opodatkowanych podatkiem VAT) oraz działalności innej niż gospodarcza (działalność poza VAT), a jednostka ta nie miała możliwości przypisania tych wydatków wyłącznie do działalności gospodarczej przez nią realizowanej, to Gmina jest zobligowana do stosowania przepisów o sposobie określania proporcji, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy, w związku z § 3 ust. 4 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników, określonych odrębnie dla tych jednostek organizacyjnych.

W świetle powyższego, w przypadku zakupów towarów i usług, które zostaną przekazane innej jednostce organizacyjnej i będą wykorzystywane przez tę jednostkę organizacyjną do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT) oraz do czynności pozostających poza działalnością gospodarczą (czynności niepodlegające VAT), Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego przy zastosowaniu tzw. prewspółczynnika obliczonego dla jednostki organizacyjnej wykorzystującej zakupione towary i usługi, tj. zakładu budżetowego.

Podsumowując, od momentu scentralizowania rozliczeń VAT Gminy i jej jednostek organizacyjnych, jeżeli Gmina ponosi wydatki dotyczące inwestycji, która jest za pośrednictwem zakładu budżetowego wykorzystywana jednocześnie do działalności gospodarczej (opodatkowanej podatkiem VAT) oraz do działalności innej niż gospodarcza (czynności niepodlegających VAT), to przy odliczeniu VAT naliczonego z tytułu tych wydatków dotyczących przedstawionej inwestycji Gmina powinna zastosować sposób określenia proporcji właściwy dla jednostki organizacyjnej zakładu budżetowego wykorzystującego inwestycję (na podstawie Rozporządzenia w oparciu o dane właściwe dla tej jednostki organizacyjnej).

W konsekwencji stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Ponadto należy podkreślić, że rolą Organu w postępowaniu interpretacyjnym jest wyłącznie interpretacja przepisów prawa podatkowego, a nie badanie poprawności dokonanych wyliczeń zatem w niniejszej interpretacji nie dokonano oceny prawidłowości wyliczenia prewspółczynnika.

Tut. Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Jednocześnie podkreślić należy, że tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego zdarzenia przyszłego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie