Temat interpretacji

W zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży lokalu niemieszkalno-usługowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 listopada 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 19 grudnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.591.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 30 grudnia 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży lokalu niemieszkalno-usługowego - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 grudnia 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 3 stycznia 2020 r. (data wpływu 9 stycznia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 19 grudnia 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.591.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 30 grudnia 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia z podatku VAT sprzedaży lokalu niemieszkalno-usługowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca na podstawie art. 39 ust. 1 ustawy z dnia 15 grudnia 2000 r., o spółdzielniach mieszkaniowych, w dniu 26 października 2010 r., podpisał akt notarialny ze Spółdzielnią Budownictwa Mieszkaniowego w (), w którym ustanowiono odrębną własność lokali użytkowych oraz przeniesiono własność tych lokali na rzecz Wnioskodawcy. Otrzymane na własność lokale użytkowe to lokale niemieszkalno-usługowe, których koszt budowy poniosła w całości Spółdzielnia () przed rokiem 2000. Powyższe lokale usługowe są od kilkunastu lat wydzierżawiane.

W uzupełnieniu wniosku Wnioskodawca wskazał, że jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. Przeniesienie własności ww. lokali na rzecz Wnioskodawcy, odbyło się bez dokonywania jakichkolwiek spłat na rzecz Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w (), ponieważ to Wnioskodawca poniósł w całości koszty budowy otrzymanych lokali. Nabycie ww. lokali nie było udokumentowane żadnymi fakturami. Jedyną fakturą dotyczącą ww. transakcji była faktura wystawiona przez kancelarię notarialną w () tytułem wynagrodzenia za czynności notarialne.

Lokale niemieszkalno-usługowe zostały oddane do użytkowania w 1961 r. Wnioskodawca wykorzystywał ww. lokale do działalności gospodarczej, prowadził tam sklepy branży spożywczej, mięsnej i przemysłowej. Lokale niemieszkalno-usługowe zostały po zaprzestaniu działalności handlowej oddane w najem osobom fizycznym lub firmom. Pierwszy lokal został oddany w najem w 2001 r., a następne w 2003 r., 2008 r. i ostatni w 2018 r. Pomimo zmian najemców, Wnioskodawca w żadnym z oddanych w najem lokali, nie wznowił nigdy działalności handlowej. Wnioskodawca nie zbył żadnego lokalu niemieszkalno-usługowego. Zainteresowany ani później najemcy nie ponosili nakładów wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

Obecnie jeden z najemców, który przystosował wynajmowany lokal do potrzeb swojej działalności, rozważa możliwość wykupu danego lokalu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż lokalu niemieszkalno-usługowego podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy jest zwolniona z VAT.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż lokalu niemieszkalno-usługowego podlega zwolnieniu z podatku VAT w oparciu o art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntów.

Na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z przepisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli i ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z obowiązującą od dnia 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2019 r., poz. 1520) - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z powyższego przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie nieruchomości do używania. Pierwsze zasiedlenie budynku lub jego części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynku oddano go w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika bowiem w obydwu przypadkach doszło do korzystania z budynku.

Jednocześnie należy zwrócić uwagę, że zwolnienie uregulowane w przepisie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy ma charakter zwolnienia fakultatywnego, gdyż w myśl art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

1. są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
2. złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Zgodnie z art. 43 ust. 11 ustawy oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

1. imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
2. planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynków, budowli lub ich części;
3. adres budynku, budowli lub ich części.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom, dokonującym dostawy budynków, budowli lub ich części spełniających przesłanki do korzystania ze zwolnienia od podatku wskazanego w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy po spełnieniu określonych warunków możliwość rezygnacji ze zwolnienia i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT. W dniu 26 października 2010 r., Zainteresowany podpisał akt notarialny ze Spółdzielnią Budownictwa Mieszkaniowego w (), w którym ustanowiono odrębną własność lokali użytkowych oraz przeniesiono własność tych lokali na rzecz Wnioskodawcy. Otrzymane na własność lokale użytkowe to lokale niemieszkalno-usługowe, które są od kilkunastu lat wydzierżawiane.

Przeniesienie własności ww. lokali na rzecz Wnioskodawcy, odbyło się bez dokonywania jakichkolwiek spłat na rzecz Spółdzielni Budownictwa Mieszkaniowego w (), ponieważ to Wnioskodawca poniósł w całości koszty budowy otrzymanych lokali (przed rokiem 2000). Nabycie ww. lokali nie było udokumentowane żadnymi fakturami. Jedyną fakturą dotyczącą ww. transakcji była faktura wystawioną przez kancelarię notarialną w () tytułem wynagrodzenia za czynności notarialne.

Lokale niemieszkalno-usługowe zostały oddane do użytkowania w 1961 r. Wnioskodawca wykorzystywał ww. lokale do działalności gospodarczej, prowadził tam sklepy branży spożywczej, mięsnej i przemysłowej. Lokale niemieszkalno-usługowe zostały po zaprzestaniu działalności handlowej oddane w najem osobom fizycznym lub firmom. Pierwszy lokal został oddany w najem w 2001 r., a następne w 2003 r., 2008 r. i ostatni w 2018 r. Pomimo zmian najemców, Wnioskodawca w żadnym z oddanych w najem lokali, nie wznowił nigdy działalności handlowej.

Zainteresowany nie zbył żadnego lokalu niemieszkalno-usługowego. Wnioskodawca ani później najemcy nie ponosili nakładów wynoszących co najmniej 30% wartości początkowej lokalu.

Obecnie jeden z najemców, który przystosował wynajmowany lokal do potrzeb swojej działalności, rozważa możliwość wykupu danego lokalu.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy sprzedaż lokalu niemieszkalno-usługowego na rzecz najemcy podlega opodatkowaniu podatkiem VAT, czy jest zwolniona z VAT.

W celu ustalenia czy w niniejszej sprawie zastosowanie znajdzie zwolnienie z opodatkowania podatkiem VAT należy w pierwszej kolejności rozstrzygnąć, czy zostały spełnione warunki wynikające z tego przepisu.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności sprawy oraz obowiązujące w tym zakresie przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do lokalu niemieszkalno-usługowego do pierwszego zasiedlenia i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili transakcji jego sprzedaży miną co najmniej dwa lata. Jak wskazał Wnioskodawca lokale niemieszkalno-usługowe zostały oddane do użytkowania w 1961 r. Wnioskodawca wykorzystywał ww. lokale do działalności gospodarczej, prowadził tam sklepy branży spożywczej, mięsnej i przemysłowej. Lokale niemieszkalno-usługowe zostały po zaprzestaniu działalności handlowej oddane w najem osobom fizycznym lub firmom. Pierwszy lokal został oddany w najem w 2001 r., a następne w 2003 r., 2008 r. i ostatni w 2018 r. Nie poniesiono wydatków na ulepszenie lokalu niemieszkalno-usługowego, które stanowiłyby co najmniej 30% wartości początkowej. Zatem sprzedaż lokalu niemieszkalno-usługowego, który najemca przystosował do potrzeb swojej działalności, będzie korzystała ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Ponadto, w oparciu o art. 29a ust. 8 ustawy, również sprzedaż udziału w gruncie/gruntu, na którym posadowiony jest lokal niemieszkalno-usługowy będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT stosownie do przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Wobec zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy w związku ze sprzedażą ww. lokalu niemieszkalno-usługowego, bezzasadne jest badanie możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku na mocy art. 43 ust. 1 pkt 10a i pkt 2 ustawy, gdyż zwolnienia te mają zastosowanie do dostawy budynków, budowli lub ich części nieobjętej zwolnieniem, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Podsumowując, sprzedaż lokalu niemieszkalno-usługowego wraz z gruntem na rzecz najemcy będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy.

Należy także wskazać, że Wnioskodawca może skorzystać z opcji opodatkowania dostawy przedmiotowego lokalu przy zachowaniu warunków określonych w wyżej powołanych przepisach art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy o podatku od towaru i usług.

W związku z tym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej