Temat interpretacji

Prawo do zwolnienia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku zamieszkujących w Rodzinnym Domu Opieki.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 22 października 2019 r. (data wpływu 24 października 2019 r.) uzupełnionym pismem z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie tut. Organu z dnia 26 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.506.2019.1.KK (doręczone Stronie w dniu 29 listopada 2019 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku zamieszkujących w Rodzinnym Domu Opieki - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 października 2019 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 3 grudnia 2019 r. (data wpływu 4 grudnia 2019 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 26 listopada 2019 r. nr 0114-KDIP1-3.4012.506.2019.1.KK (skutecznie doręczonym w dniu 29 listopada 2019 r.), dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia usług opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku zamieszkujących w Rodzinnym Domu Opieki.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą od dnia 5 października 2019 r., nr PKD 87.30Z - Pomoc Społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

Przedmiotem działalności jest sprawowanie opieki nad osobami starszymi, chorymi somatycznie i niepełnosprawnymi wymagającymi opieki całodobowej.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 maja 2012 r. Działalność Zainteresowana prowadzi w swoim domu jednorodzinnym. Osoby, nad którymi Wnioskodawczyni sprawuje opiekę zostały skierowanego do Zainteresowanej przez Gminną Pomoc Społeczną, z którymi ma podpisane umowy o realizację zadań z zakresu pomocy społecznej.

W bieżącym roku Wnioskodawczyni osiągnięty przychód z tytułu prowadzonej działalności zbliża się do kwoty 200 000 zł.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawczyni wskazała, że Jej działalność podlega kontroli i zwierzchnictwu Gminnej Pomocy Społecznej oraz Wójtowi Gminy. Różnica pomiędzy działalnością Domów Pomocy a Rodzinnych Domów Pomocy polega na tym, że Rodzinne Domy nie mogą przyjąć więcej niż 8 osób (podopiecznych) i do rozpoczęcia działalności nie wymagają pozwolenia Wojewody tylko porozumienia z Gminą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z tym w oparciu o artykuł 43 ust.1 pkt 23 Wnioskodawczyni ma prawo korzystać ze zwolnienia z VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawczyni w oparciu o artykuł 43 ust. 1 pkt 23 ustawy VAT, ma Ona prawo do zwolnienia. Dlatego, że osoby nad którymi sprawuje opiekę mieszkają w Rodzinnym Domu opieki prowadzonym przez Stronę i są oni kierowani do Wnioskodawczyni przez GOPS-y na stałe. Aczkolwiek adresy zameldowania stałego mają takie jak przez umieszczeniem ich w Rodzinnym Domu Opieki.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

W świetle przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z treści art. 8 ust. 1 ustawy wynika, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, ().

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 tej ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, zwalnia się od podatku usługi pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej oraz usługi określone w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie, a także dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane, na rzecz beneficjenta tej pomocy, wykonywane przez:

1. regionalne ośrodki polityki społecznej, powiatowe centra pomocy rodzinie, ośrodki pomocy społecznej, rodzinne domy pomocy, ośrodki wsparcia i ośrodki interwencji kryzysowej,
2. wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę:
   • domy pomocy społecznej prowadzone przez podmioty posiadające zezwolenie wojewody,
   • placówki opiekuńczo-wychowawcze i ośrodki adopcyjno-opiekuńcze,
3. placówki specjalistycznego poradnictwa,
4. inne niż wymienione w lit. a-c placówki zapewniające całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku na podstawie zezwolenia wojewody, wpisane do rejestru prowadzonego przez wojewodę,
5. specjalistyczne ośrodki wsparcia dla ofiar przemocy w rodzinie.

Z kolei stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy, zwalnia się od podatku usługi opieki nad osobami niepełnosprawnymi, przewlekle chorymi lub osobami w podeszłym wieku, świadczone w miejscu ich zamieszkania przez podmioty inne niż wymienione w pkt 22, oraz dostawę towarów ściśle z tymi usługami związaną.

Co istotne, zwolnieniem od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, objęta jest także dostawa towarów i świadczenie usług ściśle związanych z usługami pomocy społecznej oraz usługami określonymi w przepisach o przeciwdziałaniu przemocy w rodzinie. Przy czym również w tym przypadku świadczenia te muszą być realizowane przez wskazany w przepisie podmiot i bezpośrednio na rzecz beneficjentów opieki społecznej. Co więcej, w odniesieniu do tych świadczeń nie mogą zaistnieć przesłanki wyłączające prawo do zwolnienia wskazane w art. 43 ust. 17 ustawy.

Z powyższych przepisów wynika, że wszelkie działania (usługi i dostawa towarów), które nie mają charakteru niezbędnego do świadczenia usług wymienionych m.in. w art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, nie mają charakteru czynności ściśle związanych z tymi usługami w rozumieniu ustawy.

Wskazać należy, że art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy, odpowiada rozwiązaniu przewidzianemu w art. 132 ust. 1 lit. g Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), dalej: Dyrektywa 2006/112/WE. Zgodnie z ww. przepisem Dyrektywy, państwa członkowskie zwalniają świadczenie usług i dostawę towarów ściśle związanych z opieką i pomocą społeczną, wraz z usługami świadczonymi przez domy spokojnej starości, dokonywane przez podmioty prawa publicznego lub inne podmioty uznane za podmioty o charakterze społecznym przez dane państwo członkowskie.

Jak wynika z przywołanego przepisu Dyrektywy 2006/112/WE, warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku od wartości dodanej jest spełnienie zarówno przesłanki o charakterze przedmiotowym, dotyczącej rodzaju świadczonych usług (usług pomocy społecznej), jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęcia opieka. Zatem przy dokonywaniu interpretacji ww. przepisu, należy posłużyć się wykładnią literalną odwołując się do językowego znaczenia tego wyrazu. Zgodnie z definicją zawartą we Współczesnym słowniku języka polskiego (Wydawnictwo Langenscheidt, Warszawa 2007 r. tom II str. 1119), opieka oznacza troskliwe zajmowanie się kimś, dbanie o kogoś, zaspokajanie czyichś potrzeb; strzeżenie, pilnowanie kogoś lub czegoś; dozór, piecza, kuratela ().

Przepis art. 43 ust. 17 ustawy stanowi, że zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a, nie mają zastosowania do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, jeżeli:

1. nie są one niezbędne do wykonania usługi podstawowej, zwolnionej zgodnie z ust. 1 pkt 18, 18a, 22-24, 26, 28, 29, 31, 32 i 33 lit. a lub
2. ich głównym celem jest osiągnięcie dodatkowego dochodu przez podatnika, przez konkurencyjne wykonywanie tych czynności w stosunku do podatników niekorzystających z takiego zwolnienia.

Zwolnienia, o których mowa w ust. 1 pkt 18a, 23, 26, 28, 29 i 33 lit. a, mają zastosowanie do dostawy towarów lub świadczenia usług ściśle związanych z usługami podstawowymi, dokonywanych przez podmioty świadczące usługi podstawowe (art. 43 ust. 17a ustawy).

Analizując powołany wyżej przepis (art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy) zauważyć należy, że warunkiem zastosowania zwolnienia od podatku jest nie tylko spełnienie przesłanki o charakterze przedmiotowym dotyczącej rodzaju świadczonych usług, tj. usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów o pomocy społecznej, jak również przesłanki podmiotowej odnoszącej się do usługodawcy, będącego ściśle określonym podmiotem. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że zwolnienie nie ma zastosowania.

Z opisu sprawy wynika Wnioskodawczyni prowadzi działalność gospodarczą w zakresie nr PKD 87.30Z - Pomoc Społeczna z zakwaterowaniem dla osób w podeszłym wieku i osób niepełnosprawnych.

Przedmiotem działalności jest sprawowanie usług opieki nad osobami starszymi, chorymi somatycznie i niepełnosprawnymi wymagającymi opieki całodobowej.

Wnioskodawczyni prowadzi działalność na podstawie Rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 31 maja 2012 r. Działalność Zainteresowana prowadzi w swoim domu jednorodzinnym. Osoby, nad którymi Wnioskodawczyni sprawuje opiekę zostały skierowanego do Zainteresowanej przez Gminną Pomoc Społeczną, z którymi ma podpisane umowy o realizację zadań z zakresu pomocy społecznej.

W bieżącym roku osiągnięty przychód Wnioskodawczyni z tytułu prowadzonej działalności zbliża się do kwoty 200 000 zł.

Ponadto Wnioskodawczyni wskazała, że Jej działalność podlega kontroli i zwierzchnictwu Gminnej Pomocy Społecznej oraz Wójtowi Gminy. Różnica pomiędzy działalnością Domów Pomocy a Rodzinnych Domów Pomocy polega na tym, że Rodzinne Domy nie mogą przyjąć więcej niż 8 osób (podopiecznych) i do rozpoczęcia działalności nie wymagają pozwolenia Wojewody tylko porozumienia z Gminą.

Wnioskodawczyni ma wątpliwości czy usługa opisana wyżej, będzie korzystać ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23 ustawy o podatku VAT.

Należy wskazać, że ustawa o podatku od towarów i usług definiując zakres zwolnienia od podatku odnosi się do przepisów ustawy o pomocy społecznej.

W myśl art. 50 ust. 1 ustawy o pomocy społecznej z dnia 12 marca 2004 r. o pomocy społecznej (Dz. U. z 2019 r., poz. 1507 z późn. zm.) osobie samotnej, która z powodu wieku, choroby lub innych przyczyn wymaga pomocy innych osób, a jest jej pozbawiona, przysługuje pomoc w formie usług opiekuńczych lub specjalistycznych usług opiekuńczych. Usługi opiekuńcze stosownie do zapisu art. 50 ust. 3 ww. ustawy obejmują pomoc w zaspokajaniu codziennych potrzeb życiowych, opiekę higieniczną, zaleconą przez lekarza pielęgnację oraz, w miarę możliwości, zapewnienie kontaktów z otoczeniem.

Zgodnie z art. 52 ww. ustawy:

1. W przypadku braku możliwości zapewnienia usług opiekuńczych w miejscu zamieszkania osoba wymagająca z powodu wieku lub niepełnosprawności pomocy innych osób może korzystać z usług opiekuńczych i bytowych w formie rodzinnego domu pomocy.
2. Rodzinny dom pomocy stanowi formę usług opiekuńczych i bytowych świadczonych całodobowo przez osobę fizyczną lub organizację pożytku publicznego dla nie mniej niż trzech i nie więcej niż ośmiu zamieszkujących wspólnie osób wymagających z powodu wieku lub niepełnosprawności wsparcia w tej formie.
   2a) Rodzinny dom pomocy jest prowadzony na podstawie umowy zawartej przez osobę fizyczną albo organizację pożytku publicznego z gminą właściwą ze względu na miejsce położenia rodzinnego domu pomocy.
3. Minister właściwy do spraw zabezpieczenia społecznego określi, w drodze rozporządzenia, standardy, rodzaj i zakres usług bytowych i opiekuńczych świadczonych przez rodzinny dom pomocy, warunki kierowania, odpłatności i nadzoru nad rodzinnymi domami pomocy, kierując się potrzebą zapewnienia właściwej opieki osobom umieszczonym w rodzinnym domu pomocy.

Do usług opiekuńczych, o których mowa w art. 52 ust. 1, tj. usług nazwanych tak i zdefiniowanych w art. 50 ust. 3 dodaje także usługi bytowe. Ten dodatkowy zakres przedmiotowy wynika ze specyfiki usług całodobowych jako kwalifikowanej odmiany usług codziennych, w ramach których opieka profesjonalnego personelu jednostki organizacyjnej pomocy społecznej nie ustaje nawet na jedną godzinę podczas doby. Jeżeli usługi opiekuńcze świadczone codziennie nie doznają przerw, stają się najdalej idącymi - z punktu widzenia stałości opieki - usługami opiekuńczo-bytowymi. Dodatkowy element usług opiekuńczych, jakimi są usługi bytowe, odzwierciedla fakt, że osoba uprawniona nie jest w stanie samodzielnie dać sobie rady w jakiejkolwiek porze doby; wymaga stałej opieki i uwagi nawet podczas czynności obsługi osobistej (bytowej).

Na podstawie § 2 ust 1 rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej (Dz. U. 2012 r. poz. 719) z dnia 31 maja 2012 r. Rodzinny Dom Pomocy świadczy usługi bytowe i opiekuńcze w budynkach mieszkalnych jednorodzinnych, którego właścicielem lub najemcą jest osoba fizyczna prowadząca rodzinny dom pomocy, w którym ta osoba zamieszkuje.

Zgodnie z § 5 ust. 1 ww. rozporządzenia osobom przebywającym w rodzinnym domu pomocy społecznej zapewnia się, dostosowanie do ich sprawności psychofizycznej, całodobowe:

1. usługi bytowe:
   1. miejsce pobytu,
   2. wyżywienie,
   3. utrzymanie czystości;
2. usługi opiekuńcze:
   1. udzielanie pomocy w zaspakajaniu codziennych potrzeb życiowych,
   2. pielęgnację, w tym pielęgnację w czasie choroby,
   3. kontakty z otoczeniem,
   4. inne czynności wynikające z indywidualnych potrzeb

Ponadto na podstawie § 7 ust 1 osobę wymagającą wsparcia w formie usług świadczonych przez rodzinny dom pomocy kieruje się do tego domu na pobyt okresowy albo pobyt stały. Decyzję w sprawie skierowania do rodzinnego domu pomocy wydaje kierownik ośrodka pomocy społecznej, zwanego dalej ośrodkiem.

Mając na uwadze przedstawiony opis sprawy oraz powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że skoro do Wnioskodawczyni kierowane są osoby przez Gminną Pomoc Społeczną w ramach świadczenia usług pomocy społecznej w rozumieniu przepisów ustawy o pomocy społecznej, tj. świadczenia usług opieki w placówce zapewniającej całodobową opiekę osobom niepełnosprawnym, przewlekle chorym lub osobom w podeszłym wieku wraz z usługami bytowymi, opiekuńczymi, wspomagającymi (sklasyfikowane według PKD 87.30.Z Pomoc społeczna), to świadczone przez Wnioskodawczynię ww. usługi pomocy społecznej wraz z dostawą towarów i usługami ściśle związanymi z tymi usługami będą korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie w kontekście przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych uregulowań prawnych należy stwierdzić, że skoro Wnioskodawczyni prowadzi Rodzinny Dom Opieki, w którym świadczy usługi zapewnienia całodobowej opieki osobom w podeszłym wieku i osobom niepełnosprawnym na podstawie ustawy o pomocy społecznej, to jest podmiotem wymienionym w art. 43 ust. 1 pkt 22 lit. a ustawy o VAT i korzysta ze zwolnienia od podatku VAT określonego w wyżej wymienionym artykule.

W konsekwencji świadczone przez Wnioskodawczynię poprzez prowadzenie Rodzinnego Domu Opieki usługi w zakresie pomocy społecznej mogą korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie przepisu art. 43 ust. 1 pkt 22 ustawy o VAT.

W związku z tym, że Wnioskodawczyni wskazała, że jej usługi korzystają ze zwolnienia z podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 23, stanowisko należało uznać za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej