Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania polegającego na budowie kanalizacji sanitarnej, grawitacyjnej i ciśnieniowej ... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 20.12.2019, sygn. 0114-KDIP4.4012.617.2019.2.RK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Prawo do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania polegającego na budowie kanalizacji sanitarnej, grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 17 września 2019 r. (data wpływu 19 września 2019 r.), uzupełnionym w dniu 27 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.) pismem będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 20 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone 20 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w związku z realizacją zadania polegającego na budowie kanalizacji sanitarnej, grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 19 września 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do pełnego odliczenia podatku VAT w zawiązku z realizacją zadania polegającego na budowie kanalizacji sanitarnej, grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismem z dnia 27 listopada 2019 r. (data wpływu 3 grudnia 2019 r.) w odpowiedzi na wezwanie Organu z dnia 20 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone 20 listopada 2019 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i zdarzenie przyszłe:

Gmina (...) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny (() nadany przez Naczelnika Urzędu Skarbowego w (...), potwierdzenie zarejestrowania podmiotu jako podatnika VAT z dnia 29 grudnia 2009 r.) realizującym na podstawie ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.) zadania gminy.

Gmina (...) w latach 2019-2020 realizuje zadanie inwestycyjne pn. Budowa kanalizacji Sanitarnej (...). W latach 2019-2020 planowane są roboty i nadzór.

Zadanie obejmuje:

Budowa kanalizacji grawitacyjnej - 3.610 mb,

Budowa kanalizacji ciśnieniowej - 564 mb,

Przepompownie ścieków - 2 kpl.

W ramach zadania wykonana zostanie budowa kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami w miejscowości (...)o łącznej długości ok. 3.610 mb., 2 przepompowni ścieków na nieruchomościach stanowiących własność mieszkańców Gminy (...) do budynków mieszkalnych oraz przyłącze kanalizacyjne do budynku Ochotniczej Straży Pożarnej będącej własnością OSP. Dnia 1 kwietnia 2019r. została zawarta z Gminą (...) umowa użyczenia budynku OSP dla celów projektu Adaptacja remizy w (...) na świetlicę wiejską. Jednak wszelkie koszty utrzymania ponoszone są przez OSP (zarówno jak i odpłatność za ścieki odprowadzane z budynku strażnicy OSP).

Inwestycja realizowana będzie przez wykonawcę wyłonionego w przetargu nieograniczonym. Realizacja powyższej inwestycji należy do zadań własnych gminy i wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym z dnia 8 marca 1990 r. (Dz. U. z 2019 r. poz. 506 ze zm.). Faktury związane z realizacją inwestycji będą wystawiane na Gminę. Umowy na odbiór ścieków z nowobudowanej sieci kanalizacyjnej zostaną zawarte pomiędzy Gminą, a mieszkańcami. Powyższe czynności będą dokumentowane fakturami VAT, a uzyskane z tego tytułu dochody będą odprowadzane na rachunek budżetu.

Gmina będzie wykorzystywać efekty zadania do czynności opodatkowanych podatkiem VAT - umowy cywilnoprawne z mieszkańcami Gminy. Wydatki na realizację zadania będą wykorzystywane w całości do celów prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z powyższym Gminie będzie przysługiwało prawo do pełnego odliczenia jak i zwrotu podatku w pełnej wysokości w związku z realizacją przedmiotowego zadania. Gmina, zgodnie z art. 86 ust. 1, będzie miała prawo do odliczenia podatku w całości, gdyż efekty zadania będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że Gmina (...) jest podatnikiem VAT zarejestrowanym jako podatnik VAT czynny. W latach 2019 i 2020 Gmina realizuje zadanie inwestycyjne pn. Budowa kanalizacji Sanitarnej (...), polegające na budowie kanalizacji grawitacyjnej - 3.610 mb, budowie kanalizacji ciśnieniowej - 564 mb oraz przepompowni ścieków - 2 kpl.

W ramach zadania wykonana zostanie budowa kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami w miejscowości (...)o łącznej długości ok. 4.174 mb., 2 przepompowni ścieków na nieruchomościach stanowiących własność mieszkańców Gminy (...) do budynków mieszkalnych oraz przyłącze kanalizacyjne do budynku Ochotniczej Straży Pożarnej będącej własnością OSP.

Faktycznym użytkownikiem budynku OSP jako Biorący do używania - jest Gmina (...). Dnia 1 kwietnia 2019 r. Gmina (...) zawarła umowę użyczenia budynku strażnicy będącej własnością OSP na okres od dnia 1 kwietnia 2019 r. do dnia 31 grudnia 2023 r.

Zgodnie z zawartą umową użyczenia budynek jest wykorzystywany wyłącznie do celu realizacji zadania inwestycyjnego pn. Adaptacja remizy w (...) na świetlicę wiejską realizowanego przez Gminę (...).

Po zakończeniu realizacji inwestycji wszelkie koszty bieżące (zarówno odpłatność za ścieki odprowadzane z budynku strażnicy) jak i eksploatacyjne ponosić będzie Użyczający czyli OSP. Odbywać się w niej będą zebrania, spotkania i imprezy okolicznościowe mieszkańców, za które nie pobiera się opłat. Świetlica wiejska będzie służyła wyłącznie sprzedaży niepodlegającej opodatkowaniu. Nieodpłatne udostępnianie świetlic na zebrania wiejskie nie stanowi czynności podlegającej opodatkowaniu.

Gmina nie jest w stanie przyporządkować nabyte towary i usługi dotyczące budowy przyłącza kanalizacyjnego tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mieszkańcy Gminy (...) nie będą partycypować finansowo w kosztach budowy kanalizacji.

Gmina nie zawierała umów cywilnoprawnych z mieszkańcami.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Gmina (...) ma prawo do pełnego odliczenia podatku VAT wynikającego z faktur VAT dokumentujących wydatki w związku z realizacją zadania polegającego na budowie kanalizacji sanitarnej, grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami w miejscowości (...)o łącznej długości ok. 4174 mb., 2 przepompowni ścieków, w ramach realizacji zadania pn. Budowa kanalizacji Sanitarnej (...)?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Gmina ma prawo do 100 % odliczenia podatku VAT z wystawionych faktur, ponieważ do sieci kanalizacyjnej nie będzie podłączona żadna jednostka budżetowa Gminy, ani żaden budynek stanowiący mienie komunalne.

Nowo powstała sieć kanalizacyjna nie będzie wykorzystywana do świadczenia usług odprowadzenia ścieków na rzecz Gminy lub jej jednostek organizacyjnych (szkół). Tym samym nie będzie tu występowała działalność inna niż działalność gospodarcza. Po zrealizowaniu zadania Gmina (...) będzie dokonywała sprzedaży usług polegających na odprowadzeniu ścieków z sieci powstałych w wyniku zrealizowanego zadania na podstawie umów cywilnoprawnych zawartych z odbiorcami tych usług. W związku z powyższym, wystąpi sprzedaż opodatkowana 8 % stawką VAT. Dlatego też w tym zakresie Gmina (...) może być traktowana jako podatnik podatku VAT. Zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.) nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 86. ust. 1 i ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, którą stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zauważyć należy, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej: ustawą o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Zgodnie z art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ww. ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Odliczyć można w całości podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika. Wskazana zasada wyłącza tym samym możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających opodatkowaniu VAT. Jednocześnie z zasady tej wynika, że odliczenie podatku naliczonego może być częściowe, tzn. w tej części, w jakiej dane towary lub usługi, z którymi związany jest podatek naliczony są wykorzystywane do realizacji czynności opodatkowanych, z pominięciem tej części podatku od tych towarów i usług, w jakiej towary te (usługi) są wykorzystywane do wykonywania czynności nieopodatkowanych podatkiem VAT.

Ponadto jak stanowi art. 86 ust. 2a cyt. ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy o VAT, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji (art. 86 ust. 2h ustawy).

Jak stanowi art. 86 ust. 22 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może, w drodze rozporządzenia, określić w przypadku niektórych podatników sposób określenia proporcji uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć oraz wskazać dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem tego sposobu określenia proporcji, uwzględniając specyfikę prowadzenia działalności przez niektórych podatników i uwarunkowania obrotu gospodarczego.

Na podstawie delegacji zawartej w przepisie art. 86 ust. 22 ustawy, zostało wydane rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 17 grudnia 2015 r. w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników (Dz. U. z 2015 r. poz. 2193), zwane dalej: rozporządzeniem z dnia 17 grudnia 2015 r.

Rozporządzenie to określa w przypadku niektórych podatników sposób określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej uznany za najbardziej odpowiadający specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć, zwany dalej sposobem określenia proporcji oraz wskazuje dane, na podstawie których jest obliczana kwota podatku naliczonego z wykorzystaniem sposobu określenia proporcji (§ 1 pkt 1 i 2 rozporządzenia).

W przypadku jednostki samorządu terytorialnego, sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla:

urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego,

jednostki budżetowej,

zakładu budżetowego.

Oznacza to, że w przypadku jednostek samorządu terytorialnego, nie będzie ustalany jeden całościowy sposób określenia proporcji dla jednostki samorządu terytorialnego jako osoby prawnej, tylko będą ustalane odrębnie sposoby określenia proporcji dla wymienionych wyżej jej poszczególnych jednostek organizacyjnych.

Rozporządzenie wprowadza wzory, według których są wyznaczane sposoby określenia proporcji, uznane za najbardziej odpowiadające specyfice wykonywanej przez tych podatników działalności i dokonywanych przez nich nabyć.

Zaproponowane metody mają charakter obrotowy, polegający na ustaleniu udziałów z tytułu działalności gospodarczej w całkowitym obrocie z tytułu działalności gospodarczej oraz działalności pozostającej poza sferą VAT.

Jak już wcześniej wspomniano, wśród wymienionych w rozporządzeniu podmiotów, Minister Finansów wskazał m.in. jednostki samorządu terytorialnego, jednostki budżetowe oraz zakłady budżetowe.

Przez jednostkę budżetową, zgodnie z § 2 pkt 6 ww. rozporządzenia, rozumie się utworzoną przez jednostkę samorządu terytorialnego, samorządową jednostkę budżetową.

W myśl § 3 ust. 1 rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2015 r., w przypadku jednostki samorządu terytorialnego sposób określenia proporcji ustala się odrębnie dla każdej z jednostek organizacyjnych jednostki samorządu terytorialnego.

Stosownie do § 3 ust. 2 ww. rozporządzenia, jako sposób określenia proporcji uznaje się w przypadku urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego sposób ustalony według wzoru:

X = A x 100/DUJST

gdzie poszczególne symbole oznaczają:

X proporcję określoną procentowo, zaokrągloną w górę do najbliższej liczby całkowitej,

A roczny obrót z działalności gospodarczej zrealizowany przez urząd obsługujący jednostkę samorządu terytorialnego, stanowiący część rocznego obrotu jednostki samorządu terytorialnego z działalności gospodarczej,

DUJST dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego.

Z kolei w myśl § 2 pkt 9 ww. rozporządzenia z dnia 17 grudnia 2015 r., przez dochody wykonane urzędu obsługującego jednostkę samorządu terytorialnego rozumie się dochody obejmujące dochody publiczne, środki pochodzące z budżetu Unii Europejskiej oraz środki pochodzące ze źródeł zagranicznych, w rozumieniu ustawy o finansach publicznych wynikające ze sprawozdania rocznego z wykonania budżetu jednostki samorządu terytorialnego, pomniejszone o:

dochody, o których mowa w art. 5 ust. 2 pkt 4 lit. b-d i pkt 5 ustawy o finansach publicznych,
zwrot różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy, lub zwrot kwoty podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 8 pkt 1 ustawy,
dochody wykonane jednostki budżetowej powiększone o kwotę stanowiącą równowartość środków przeznaczonych na wypłatę przez tę jednostkę, na podstawie odrębnych przepisów, zasiłków, zapomóg i innych świadczeń o podobnym charakterze na rzecz osób fizycznych, celem realizacji zadań jednostki samorządu terytorialnego,
środki finansowe pozostające na wydzielonym rachunku, o którym mowa w art. 223 ust. 1 ustawy o finansach publicznych, odprowadzone na rachunek budżetu jednostki samorządu terytorialnego,
wpłaty nadwyżki środków obrotowych zakładu budżetowego,
kwoty stanowiące równowartość środków, innych niż stanowiące zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, przekazanych zakładom budżetowym, innym jednostkom sektora finansów publicznych oraz innym osobom prawnym lub jednostkom organizacyjnym nieposiadającym osobowości prawnej, z wyłączeniem kwot, które zostały zwrócone, celem realizacji przez te podmioty zadań jednostki samorządu terytorialnego,
odszkodowania należne jednostce samorządu terytorialnego, pomniejszone o kwoty odszkodowań stanowiących zapłatę, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Realizacja tych zadań następować może także w drodze dostawy towarów i świadczenia usług w rozumieniu art. 7 i art. 8 ustawy (w zakresie dostaw i usług co do zasady odpłatnych). Dodać jednocześnie należy, że wykonywanie wskazanych wyżej zadań może odbywać się w dwojakim charakterze, tj. wykonywanej władzy publicznej lub w warunkach działalności gospodarczej.

Z powołanych powyżej przepisów wynika, że w celu odliczenia podatku naliczonego, w pierwszej kolejności podatnik winien przyporządkować ponoszone wydatki do poszczególnych rodzajów działalności (opodatkowanej podatkiem VAT, zwolnionej i niepodlegającej opodatkowaniu tym podatkiem). W przypadku zakupów bezpośrednio związanych z działalnością opodatkowaną, podatnik, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy, odlicza podatek naliczony w całości, natomiast w przypadku wydatków związanych z czynnościami niepodlegającymi ustawie o VAT lub zwolnionymi od podatku VAT prawo do odliczenia podatku naliczonego nie przysługuje w ogóle. Natomiast w przypadku, gdy wydatki służą zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, a przyporządkowanie ich do działalności gospodarczej nie jest możliwe podatnik winien ustalić proporcję, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Jak stanowi ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z art. 15 ust. 6 cyt. ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie są podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają z tego tytułu należności, opłaty lub składki. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zgodnie z przepisem art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r. poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Stosownie do art. 6 ust. 1 tej ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (art. 7 ww. ustawy).

W szczególności do zadań własnych gminy należą sprawy wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy).

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina (...) jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem VAT.

Gmina (...) w latach 2019-2020 realizuje zadanie inwestycyjne pn. Budowa kanalizacji Sanitarnej (...). W latach 2019-2020 planowane są roboty i nadzór.

Zadanie obejmuje:

Budowa kanalizacji grawitacyjnej - 3.610 mb,

Budowa kanalizacji ciśnieniowej - 564 mb,

Przepompownie ścieków - 2 kpl.

W ramach zadania wykonana zostanie budowa kanalizacji sanitarnej grawitacyjnej i ciśnieniowej z przyłączami w miejscowości (...)oraz 2 przepompowni ścieków na nieruchomościach stanowiących własność mieszkańców Gminy (...) do budynków mieszkalnych oraz przyłącze kanalizacyjne do budynku Ochotniczej Straży Pożarnej będącej własnością OSP. Dnia 1 kwietnia 2019 r. została zawarta z Gminą (...) umowa użyczenia budynku OSP dla celów projektu Adaptacja remizy w (...) na świetlicę wiejską. Jednak wszelkie koszty utrzymania ponoszone są przez OSP (zarówno jak i odpłatność za ścieki odprowadzane z budynku strażnicy OSP).

Inwestycja realizowana będzie przez wykonawcę wyłonionego w przetargu nieograniczonym. Realizacja powyższej inwestycji należy do zadań własnych gminy i wynika z art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym. Faktury związane z realizacją inwestycji będą wystawiane na Gminę. Umowy na odbiór ścieków z nowobudowanej sieci kanalizacyjnej zostaną zawarte pomiędzy Gminą, a mieszkańcami. Powyższe czynności będą dokumentowane fakturami VAT, a uzyskane z tego tytułu dochody będą odprowadzane na rachunek budżetu.

Gmina nie jest w stanie przyporządkować nabytych towarów i usług dotyczących budowy przyłącza kanalizacyjnego tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mieszkańcy Gminy (...) nie będą partycypować finansowo w kosztach budowy kanalizacji.

Gmina nie zawierała umów cywilnoprawnych z mieszkańcami.

Analiza niniejszej sprawy wskazuje, że Wnioskodawca nabywa towary i usługi, które wykorzystuje/będzie wykorzystywał zarówno do wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT (czynności opodatkowane VAT), tj. odbioru ścieków od mieszkańców na podstawie zawartej umowy cywilnoprawnej jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (czynności niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT), tj. nieodpłatnego udostępniania świetlicy wiejskiej.

Należy więc uznać, że w świetle przepisu art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, Wnioskodawcy przysługuje/będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są/będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 tej ustawy. Jednocześnie, w związku z tym, że nabyte towary i usługi związane z realizacja zadania pn. Budowa kanalizacji Sanitarnej (...) mają/będą miały związek z wykonywaniem przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT oraz działalności innej niż gospodarcza (działalność poza VAT), i Wnioskodawca nie będzie miał możliwości przypisania tych wydatków wyłącznie do działalności gospodarczej, to Gmina jest/będzie zobligowana do stosowania przepisów o sposobie określania proporcji, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ustawy o VAT, w związku z § 3 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów w sprawie sposobu określania zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w przypadku niektórych podatników.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy, że Gmina ma prawo do 100% odliczenia podatku VAT z wystawionych faktur zw. z realizowanym zadaniem należy znać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu

przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz przedstawionego przez Wnioskodawcę zdarzenia przyszłego i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji,

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie