Opodatkowanie transakcji zbycia pawilonu usługowo-handlowego. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 16.12.2019, sygn. 0114-KDIP4.4012.670.2019.4.KM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie transakcji zbycia pawilonu usługowo-handlowego.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku złożonym dnia 1 października 2019 r. (data wpływu 4 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone 2 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia pawilonu usługowo-handlowego jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, uzupełniony pismem z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. Organu z dnia 29 listopada 2019 r. (skutecznie doręczone 2 grudnia 2019 r.)dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania transakcji zbycia pawilonu usługowo-handlowego.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu do wniosku z dnia 6 grudnia 2019 r. (data wpływu 11 grudnia 2019 r.).

Wnioskodawca jest właścicielem pawilonu usługowo-handlowego, w którym prowadzi działalność gospodarczą Usługi weterynaryjne. Pawilon jest współwłasnością małżeńską zbudowany został wspólnie z żoną Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi działalność od 1 stycznia 1991 r. - początkowo Wnioskodawca wynajmował od Gminy pomieszczenia, a od 26 sierpnia 1995 r. we własnym pawilonie. Jego budowa rozpoczęta została w 1994 r.

Ponieważ działalność Wnioskodawca zarejestrował 27 grudnia 1990 r. nie skorzystał ze zwolnienia z płacenia podatku dochodowego przewidzianego dla osób rozpoczynających działalność w 1991 r.

Pawilon był w całości wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej od momentu wybudowania. Ze względu na dobre warunki i powierzchnię pawilonu Wnioskodawca zamierzał poszerzyć zakres działalności o sprzedaż pasz, stacjonarną i obwoźną. Taka zmiana była zgłoszona w Urzędzie Gminy 20 grudnia 2000 r. ale Wnioskodawca nigdy sprzedaży pasz nie rozpoczął i nie prowadził ponownie zgłosił wobec tego zmianę we wpisie do ewidencji działalności gospodarczej 4 sierpnia 2004 r. rezygnując ze sprzedaży pasz. Reasumując, jedyną działalnością którą prowadził i prowadzi Wnioskodawca do dzisiaj jest działalność weterynaryjna wraz z badaniem zwierząt rzeźnych i mięsa.

Wnioskodawca jest płatnikiem VAT od 1 maja 2004 r. Pawilon był wykorzystywany tylko do (w całości) prowadzenia działalności gospodarczej przez Wnioskodawcę i oddzielnie przez Jego żonę. Nigdy nie był nikomu wynajmowany, dzierżawiony.

Wnioskodawca nie ponosił żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości, co wiązałoby się z prawem do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jest to budynek, w którym znajduje się zaplecze socjalne, co daje możliwość przenocowania, w przypadku dyżuru lub dyżuru w rzeźni.

Przy realizacji inwestycji (od 1994 do 1995 roku) pawilonu Wnioskodawca nie korzystał z żadnych ulg podatkowych i inwestycyjnych.

W tamtym czasie Wnioskodawca nie był płatnikiem VAT, nie przysługiwało mu prawo jakichkolwiek odliczeń związanych z podatkiem należnym i naliczonym.

Pawilon nie był wpisany do ewidencji środków trwałych. Przez cały okres użytkowania od 1995 r. Wnioskodawca nie dokonywał odpisów amortyzacyjnych, nie były one wpisywane w koszty działalności.

Zgodnie z pisemną informacją Izby Skarbowej w odpowiedzi na zapytanie czy można w koszty wpisywać opłaty związane z eksploatacją pawilonu, w którym Wnioskodawca prowadzi z żoną działalność, i który nie jest wpisany w ewidencję środków trwałych na poczet kosztów Wnioskodawca wpisywał opłaty za energię, opał, wodę, śmieci. Pawilon nie był wykorzystywany na działalność zwolnioną od podatku.

Wnioskodawca ma zamiar zakończyć działalność gospodarczą do końca bieżącego roku i przejść po 43 latach pracy na emeryturę. Wnioskodawca chce sprzedać pawilon, którego budowę zakończył razem z żoną w 1994 r. Żona Wnioskodawcy nie prowadzi swojej działalności od 2004 r.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż pawilonu usługowo-handlowego, który był wybudowany w sierpniu 1995 roku będzie obarczona podatkiem VAT, jeśli przy realizacji tej inwestycji Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego (Wnioskodawca nie był płatnikiem VAT)?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż pawilonu usługowo-handlowego wybudowanego przez Wnioskodawcę i Jego żonę 24 lata temu, kiedy nie byli płatnikami VAT (nie odliczono podatku naliczonego) nie będzie obarczona podatkiem VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast przez towary, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie zatem z ww. przepisami grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, s. 1, z późn. zm.), państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:

określone udziały w nieruchomości,
prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145). Ze współwłasnością mamy do czynienia wtedy, gdy własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (art. 195 Kodeksu cywilnego). W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.

Nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności (art. 46 § 1 Kodeksu cywilnego).

Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli (art. 198 ustawy Kodeks cywilny). Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie udziału w nieruchomości, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - mocą ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że nie każda czynność stanowiąca dostawę w rozumieniu art. 5 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma na tyle uniwersalny charakter, że pozwala na objęcie pojęciem podatnika te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

W świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług dla uznania określonych działań podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym budynków czy gruntów) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu statusu podatnika. Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, gdyż związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest właścicielem pawilonu usługowo-handlowego, w którym prowadzi działalność gospodarczą Usługi weterynaryjne. Pawilon jest współwłasnością małżeńską zbudowany został wspólnie z żoną Wnioskodawcy.

Pawilon był w całości wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej od momentu wybudowania. Jedyną działalnością którą prowadził i prowadzi Wnioskodawca do dzisiaj jest działalność weterynaryjna wraz z badaniem zwierząt rzeźnych i mięsa.

Przy realizacji inwestycji (od 1994 do 1995 roku) pawilonu Wnioskodawca nie korzystał z żadnych ulg podatkowych i inwestycyjnych.

W tamtym czasie Wnioskodawca nie był płatnikiem VAT, nie przysługiwało mu prawo jakichkolwiek odliczeń związanych z podatkiem należnym i naliczonym.

Wątpliwości przedstawione we wniosku dotyczą ustalenia czy sprzedaż pawilonu usługowo-handlowego podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z okoliczności sprawy, niniejszy pawilon był przez Wnioskodawcę wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej, zatem z tytułu analizowanej transakcji Sprzedający będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy wykonującym działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. W konsekwencji sprzedaż pawilonu usługowo-handlowego będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W związku z powyższą wątpliwością, należy przeanalizować sposób opodatkowania niniejszej dostawy.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż - 6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Zarówno w treści wskazanej ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych towarów i czynności stawkami preferencyjnymi oraz zwolnienie od podatku.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Definicja pierwszego zasiedlenia, o której mowa powyżej została zawarta w art. 2 pkt 14 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

wybudowaniu lub
ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich powstało pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Tak więc ustawodawca daje podatnikom po spełnieniu określonych warunków możliwość zrezygnowania ze zwolnienia, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i opodatkowania transakcji na zasadach ogólnych.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy o VAT. W myśl tego przepisu w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Co do zasady zatem, grunt będący przedmiotem dostawy podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku od towarów i usług, jaką opodatkowane są budynki/budowle na nim posadowione. Oznacza to, że grunt dzieli w VAT los podatkowy ww. obiektów, które się na nim znajdują. Zatem w sytuacji, kiedy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku VAT, również sprzedaż gruntu korzysta ze zwolnienia od podatku VAT. Wskazany przepis obejmuje swoim zakresem także grunty będące w użytkowaniu wieczystym.

W odniesieniu do powyższej kwestii należy wskazać, że jak wynika z opisu sprawy przedmiotem dostawy będzie pawilon usługowo-handlowy. Wnioskodawca wskazał, że budynek w całości był wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej od momentu wybudowania, tj. 1995 r. Wnioskodawca nie wynajmował i nie dzierżawił pawilonu, nie ponosił również żadnych wydatków na ulepszenie nieruchomości i nie miał prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zatem, z uwagi na powyższe okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa należy stwierdzić, że w odniesieniu do przedmiotowego pawilonu doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu ww. art. 2 pkt 14 ustawy o VAT i od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży minie okres dłuższy niż dwa lata. Jak wynika z okoliczności sprawy, pawilon w całości służył działalności gospodarczej Wnioskodawcy, zatem warunki uprawniające do skorzystania ze zwolnienia od podatku dla dostawy nieruchomości wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy są spełnione. Zgodnie z cytowanym wcześniej art. 29a ust. 8 ustawy, sprzedaż gruntu, na którym znajduje się przedmiotowy budynek również będzie opodatkowana stawką podatku na podstawie tych samych przepisów co sprzedaż wskazanego budynku.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni;
złożą, przed dniem dokonania dostawy tych obiektów właściwemu dla ich nabywcy naczelnikowi urzędu skarbowego, zgodne oświadczenie, że wybierają opodatkowanie dostawy budynku, budowli lub ich części.

Stosownie do art. 43 ust. 11 ustawy, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

imiona i nazwiska lub nazwę, adresy oraz numery identyfikacji podatkowej dokonującego dostawy oraz nabywcy;
planowaną datę zawarcia umowy dostawy budynku, budowli lub ich części;
adres budynku, budowli lub ich części.

W związku z tym, Wnioskodawca i Nabywca ma możliwość skorzystania z opcji opodatkowania dostawy pawilonu przy zachowaniu warunków określonych w wyżej powołanych przepisach art. 43 ust. 10 i art. 43 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług, wówczas jego sprzedaż będzie podlegała opodatkowaniu VAT wg właściwej stawki podatku.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

W związku z tym, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie zakresu podatku od towarów i usług, w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Ponadto należy wskazać, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem przedmiotowa interpretacja rozstrzyga jedynie w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem Wnioskodawcy. Przedmiotowa interpretacja dotyczy więc wyłącznie transakcji zbycia pawilonu usługowo-handlowego przez Wnioskodawcę, nie rozstrzyga natomiast w zakresie zastosowania przepisów regulujących podatek od towarów i usług względem żony Sprzedającego.

Podkreślenia również wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie