Zdaniem Wnioskodawcy:

W opinii Wnioskodawcy sprzedaż na rzecz pracowników, opisana w stanie faktycznym, korzysta ze zwolnienia z obowiązku rejestracji na kasie fiskalnej. Konsekwentnie, Wnioskodawca może zaprzestać ewidencjonowania na kasie rejestrującej sprzedaży na rzecz pracowników.

Swoje stanowisko Spółka opiera na następującej analizie przepisów ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 , dalej jako UoVAT) oraz Rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r. poz. 2519, dalej jako Rozporządzenie).

Zgodnie z art. 111 UoVAT podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzanych działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu oraz kwot podatku przy zastosowaniu kas rejestrujących. Szczegółowe zasady ewidencji na kasach rejestrujących wskazane są w kolejnych przepisach UoVAT oraz w wydanych na jej podstawie rozporządzeniach.

Na podstawie art. 111 ust. 8 UoVAT Minister Finansów wydał Rozporządzenie, w którym określił kategorie podatników, zwolnionych z obowiązku rejestracji obrotu na kasach rejestrujących.

Zgodnie z § 2 ust.1 Rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do Rozporządzenia. W punkcie 34 załącznika do Rozporządzenia wymieniona została dostawa towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników.

Z kolei w § 4 ust.1 Rozporządzenia wskazane jest, że zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy m.in. sprzedaży sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, sprzętu fotograficznego, wyrobów tytoniowych, napojów alkoholowych, paliw silnikowych czy gazu płynnego.

Jednakże w myśl § 4 ust. 2 Rozporządzenia, ograniczeń w zwolnieniu z obowiązku rejestracji na kasie rejestrującej nie stosuje się do dostawy towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit, b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 34 załącznika do Rozporządzenia. Przepis ten wyłącza więc sprzedaż na rzecz pracowników, towarów wskazanych w tych przepisach Rozporządzenia, z obowiązkowej ewidencji na kasie rejestrującej. Zaznaczyć jednak należy, że z wyłączenia tego nie korzysta sprzedaż na rzecz pracowników gazu płynnego, paliw silnikowych, wyrobów tytoniowych oraz perfum i wód toaletowych.

Jak zostało wskazane w opisie stanu faktycznego, Spółka dokonuje ze swoimi pracownikami rozliczenia z tytułu korzystania z samochodów służbowych ponad ustalony limit. W opinii Wnioskodawcy, w tym przypadku nie mamy jednak do czynienia z sprzedażą paliwa, ale ze świadczeniem przez Wnioskodawcę pewnego rodzaju usługi na rzecz pracownika, polegającej na zezwoleniu używania samochodu służbowego do celów prywatnych. Transakcja taka nie została wymieniona jako podlegająca obowiązkowej ewidencji na kasie rejestrującej. Taka klasyfikacja rozliczeń z pracownikami z tytułu korzystania przez nich z samochodów służbowych dla celów prywatnych, została zaaprobowana w indywidualnej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 9 stycznia 2019 r., znak 0115-KDIT1-1.4012.830.2018.4.AJ

Reasumując, w opinii Wnioskodawcy dokonywanie z pracownikami rozliczeń z tytułu korzystania przez nich ze służbowych telefonów oraz samochodów do celów prywatnych, jak również sprzedaż na ich rzecz samochodów, komputerów czy mebli korzysta ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej. Dodatkowo, jeśli w przyszłości Spółka dokonywałaby sprzedaży innych towarów czy usług na rzecz pracowników, to będzie ona korzystała ze zwolnienia z obowiązku ewidencji na kasie rejestrującej, o ile nie będzie dotyczyła towarów wskazanych w § 4 ust. 1 pkt 1 lit a, m - o, Rozporządzenia.

Przechodząc zaś do kwestii zaprzestania ewidencjonowania na kasie rejestrującej przez Wnioskodawcę prowadzonej w chwili obecnej sprzedaży na rzecz pracowników, to w ocenie Spółki ma ona do tego prawo. Z opisu stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca w całym okresie prowadzenia działalności gospodarczej nie przekroczył obrotu - ze sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych - kwoty 20 000 zł. Ponadto, czynności które wykonuje Wnioskodawca na rzecz pracowników korzystają ze zwolnienia przedmiotowego z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej. Zatem, nie są to czynności, które zobowiązywały Wnioskodawcę do rozpoczęcia ewidencjonowania ich przy użyciu kasy rejestrującej.

Uwzględniając powyższe, wskazać należy, że w świetle § 3 ust. 1 pkt 1 Rozporządzenia, nie powstał wobec Wnioskodawcy obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, w odniesieniu do sprzedaży na rzecz pracowników. Tym samym, korzystając ze zwolnienia podmiotowego z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej, Wnioskodawca może zaprzestać prowadzenia tej ewidencji do momentu powstania obowiązku w tym zakresie na podstawie § 3 ust. 1 powołanego Rozporządzenia, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. Dodatkowo, wskazać należy, że żaden z przepisów Rozporządzenia nie przewiduje ograniczenia w zaprzestaniu ewidencji na kasie rejestrującej w odniesieniu do sprzedaży na rzecz pracowników.

Wnioskodawca ma świadomość, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydane dla innych podatników, nie są źródłem powszechnie obowiązującego prawa, niemniej jednak pragnie zwrócić uwagę, że podobne stanowisko do zaprezentowanego powyżej, zostało zajęte także m in. w indywidulanej interpretacji przepisów prawa podatkowego wydanej przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej w dniu 17 października 2019 roku (znak 0114-KDIP1-3.4012.447.2019.1.JG), w której organ stwierdził: W konsekwencji odpowiadając na pytania Wnioskodawcy stwierdzić należy, że Zainteresowany ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (komputerów, telefonów lub towarów magazynowych) i świadczenia usług (korzystanie z samochodów służbowych, opłaty za karty dostępu do różnych usług medycznych) na rzecz swoich pracowników w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów. W związku z tym, w sytuacji gdy do tej pory Spółka ewidencjonowała taką sprzedaż, to może zaprzestać jej ewidencjonowania na rzecz pracowników do dnia 31 grudnia 2021 roku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Jak wynika z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Pojęcie towaru ustawodawca zdefiniował w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z zapisem zawartym w tym przepisie, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Zwolnienie z obowiązku instalowania kas rejestrujących zostało określone w § 2 i § 3 ww. rozporządzenia.

Powyższe zwolnienia wskazują na dwojakiego rodzaju zwolnienie z obowiązku ewidencjonowania obrotu przy zastosowaniu kas rejestrujących, mianowicie zwolnienie dla określonych grup podatników (zwolnienie podmiotowe) i zwolnienie dla konkretnych czynności (zwolnienie przedmiotowe).

Stosownie do § 2 ust. 1 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r. czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

Pod poz. 34 ww. załącznika wymieniono dostawę towarów i świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników oraz przez spółdzielnie mieszkaniowe na rzecz członków lub innych osób, którym przysługuje spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu lub które są właścicielami lokali położonych w budynkach administracyjnych przez spółdzielnie mieszkaniowe, jak również przez wspólnoty mieszkaniowe na rzecz właścicieli lokali.

Powyższe zwolnienie jest zwolnieniem przedmiotowym z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczy przedmiotu działalności.

Niektóre usługi oraz dostawa niektórych towarów zostały wyłączone przez ustawodawcę z prawa do zwolnienia, o którym mowa w przepisach § 2 i § 3 ww. rozporządzenia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Szczegółowo zostały one wymienione w § 4 powołanego rozporządzenia.

Zgodnie z § 4 ust.1 pkt 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku dostawy:

1. gazu płynnego,
2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej ustawą,
12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów.
    
    

Stosownie do § 4 ust. 2 rozporządzenia, przepisu ust. 1 pkt 1 nie stosuje się do dostawy towarów, o których mowa w ust. 1 pkt 1 lit. b-l, będącej dostawą towarów, o której mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia.

Należy zauważyć, że będące przedmiotem wniosku świadczenia, polegające na umożliwieniu pracownikom za odpłatnością korzystania z samochodów i telefonów służbowych w celach prywatnych na podstawie zawartej umowy nie zostały wymienione w § 4.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest organizacja oraz obsługa procesów związanych z przetwarzaniem transakcji płatniczych. Usługi świadczone przez Spółkę obejmują szereg wystandaryzowanych działań, obejmujących w szczególności czynności w zakresie autoryzacji kart i transakcji płatniczych, przetwarzania i rozliczania transakcji, obsługi kart płatniczych, których celem jest transparentne, terminowe, bezbłędne oraz bezpieczne rozliczenie transakcji płatniczej wykonanej z użyciem kart płatniczych.

Zgodnie z przyjętym modelem biznesowym Wnioskodawca świadczy swoje usługi tylko i wyłącznie na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą (w tym osób fizycznych prowadzących jednoosobowe działalności gospodarcze czy różnego rodzaju spółek). Sprzedaż na rzecz tych podmiotów dokumentowana jest każdorazowo za pomocą faktur VAT. W ramach prowadzonej działalności Spółka zatrudnia kilkuset pracowników. Niektórym z nich, w związku z wykonywanymi zadaniami służbowymi, udostępniane są telefony służbowe oraz samochody służbowe. Korzystanie przez pracowników z telefonów oraz samochodów uregulowane jest w odpowiednich procedurach i umowach zawartych z tymi pracownikami. Przyjęty przez Spółkę model jest taki, że pracownikowi, w zależności od zajmowanego stanowiska, przyznawany jest limit kwotowy na korzystanie z telefonu oraz samochodu. Po przekroczeniu tego limitu pracownik obciążany jest kwotą skalkulowaną w sposób opisany szczegółowo w procedurach i umowach. Co do zasady, rozliczenie następuje poprzez potrącenie z wynagrodzenia pracownika odpowiednio skalkulowanej kwoty. Dodatkowo, zdarzają się także przypadki, w których Wnioskodawca sprzedaje na rzecz pracowników sprzęt komputerowy, samochody lub meble, z których Spółka przestała już korzystać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. W przyszłości Wnioskodawca nie wyklucza sprzedaży innych towarów czy usług na rzecz pracowników. Poza sprzedażą na rzecz pracowników, Spółka nie świadczy usług, ani nie sprzedaje jakichkolwiek towarów, na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, niebędących jednocześnie jej pracownikami. W chwili obecnej Wnioskodawca ewidencjonuje rozliczenia z pracownikami na kasie rejestrującej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zwolnienia z obowiązku prowadzenia ewidencji sprzedaży na rzecz pracowników przy zastosowaniu kasy rejestrującej oraz możliwości rezygnacji z dotychczasowego ewidencjonowania sprzedaży przy użyciu kasy rejestrującej.

Wskazać w tym miejscu należy, że Wnioskodawca będzie uprawniony do zrezygnowania ze stosowania kasy rejestrującej w przypadku, gdy sprzedaż przez nią rejestrowana będzie podlegała zwolnieniu z obowiązku ewidencjonowania za pośrednictwem kasy rejestrującej. Zatem należy dokonać analizy dokonywanej przez Wnioskodawcę sprzedaży w zakresie możliwości korzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej.

W niniejszej sprawie w odniesieniu do sprzedaży sprzętu komputerowego, samochodów i mebli, a także w zakresie czynności polegających na umożliwieniu pracownikom za odpłatnością korzystania z samochodów i telefonów służbowych w celach prywatnych, zgodnie z § 4 ust. 2 rozporządzenia, wyłączenia ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej zawarte w przepisie § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia nie będą miały zastosowania, gdyż Wnioskodawca dokonuje dostawy towarów i świadczenia usług, o których mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia czyli jest to dostawa towarów dla pracowników. Ponadto Wnioskodawca nie dokonuje na rzecz pracowników dostawy towarów wymienionych w § 4 ust. 1 pkt 1 lit. a, m-o rozporządzenia.

Odnosząc przedstawiony opis sprawy do obowiązujących przepisów prawa, w zakresie sprzedaży na rzecz pracowników sprzętu komputerowego, samochodów i mebli, a także w zakresie czynności polegających na umożliwieniu pracownikom za odpłatnością korzystania z samochodów i telefonów służbowych w celach prywatnych wskazać należy, że czynności te stanowią dostawę towarów/świadczenie usług przez podatnika na rzecz jego pracowników, o których mowa w poz. 34 załącznika do rozporządzenia w sprawie zwolnień z obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Zatem, Wnioskodawca będzie miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży na rzecz pracowników za pośrednictwem kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 i 2 rozporządzenia w sprawie zwolnienia z kas w powiązaniu z poz. 34 załącznika do tego rozporządzenia. Jak z wniosku wynika, w ramach prowadzonej działalności Spółka zatrudnia pracowników, którym w związku z wykonywanymi zadaniami służbowymi, udostępniane są telefony służbowe oraz samochody służbowe. Korzystanie przez pracowników z telefonów oraz samochodów uregulowane jest w odpowiednich procedurach i umowach zawartych z tymi pracownikami. Pracownikowi, w zależności od zajmowanego stanowiska, przyznawany jest limit kwotowy na korzystanie z telefonu oraz samochodu. Po przekroczeniu tego limitu pracownik obciążany jest kwotą skalkulowaną w sposób opisany szczegółowo w procedurach i umowach. Co do zasady, rozliczenie następuje poprzez potrącenie z wynagrodzenia pracownika odpowiednio skalkulowanej kwoty. Dodatkowo, zdarzają się także przypadki, w których Wnioskodawca sprzedaje na rzecz pracowników sprzęt komputerowy, samochody lub meble, z których Spółka przestała już korzystać w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W konsekwencji odpowiadając na pytania Wnioskodawcy stwierdzić należy, że Zainteresowany ma prawo korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania za pomocą kasy rejestrującej sprzedaży towarów (sprzętu komputerowego, samochodów lub mebli) i świadczenia usług (korzystanie z samochodów i telefonów służbowych) na rzecz swoich pracowników w oparciu o zapis § 2 ust. 1 w zw. z poz. 34 załącznika do rozporządzenia Ministra Finansów. W związku z tym, w sytuacji gdy do tej pory Spółka ewidencjonowała taką sprzedaż, to może zaprzestać jej ewidencjonowania na rzecz pracowników do dnia 31 grudnia 2021 roku.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
   
   

Stosownie do § 2 ww. artykułu przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej