Temat interpretacji

wyłączenie z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa oraz braku możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 6 listopada 2019 r. (data wpływu 6 listopada 2019 r.) uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 3 grudnia 2019 r. o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa oraz braku możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 listopada 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wyłączenia z opodatkowania podatkiem VAT planowanej transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa oraz braku oraz możliwości odliczenia podatku naliczonego wynikającego z tej transakcji. Ww. wniosek został uzupełniony pismem które wpłynęło do tut. Organu 3 grudnia 2019 r. będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z 29 listopada 2019 r. znak: 0111-KDIB3-2.4012.734.2019.2.MD, 0111-KDIB1-2.4010.442.2019.3.ANK.

W przedmiotowym wniosku, uzupełnionym pismem, które wpłynęło do tut. Organu 3 grudnia 2019 r. przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

S. sp. z o.o.(zwana dalej Wnioskodawcą) jest spółką, której siedziba znajduje się w Polsce. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca planuje nabycie przedsiębiorstwa od spółki z ograniczoną odpowiedzialnością (zwaną dalej Sprzedającym lub G.), której siedziba znajduje się w Polsce i także jest czynnym podatnikiem podatku VAT.

G prowadzi działalność gospodarczą w następujących miejscach:

1. C. hala produkcyjna i biurowiec własność spółki GM wydział wtryskarek.
2. C. hala magazynowo-produkcyjna prawo własności i użytkowania wieczystego GM - wydział wtryskarek, tampcgrafii i montażu.

W 2018 r. spółka G. zawarła umowę z firmą logistyczną na usługę logistyczno-magazynową. Współpraca jest kontynuowana do dnia dzisiejszego.

Spółka G. zajmuje się realizacją zleceń produkcyjno-montażowych oraz usług przerobu tworzyw sztucznych:

• usługa przerobu z materiałów powierzonych - komponenty i elementy do AGD;
• kontrakt na komponenty dla przemysłu samochodowego (od 1 sierpnia 2018 r. dodatkowo realizowana w oparciu o podwykonawcę, którym jest Wnioskodawca);
• kontrakt na komponenty i elementy do AGD.

Produkcja realizowana przez G. polega na wykonywaniu w technologii wtrysku elementów plastikowych do pralek, zmywarek, lodówek oraz świadczeniu usług montażu paneli kontrolnych do pralek.

Od 2015 r. spółka G. dokonywała bieżących zakupów maszyn i urządzeń (w tym wtryskarek do przerobu tworzyw sztucznych) a także zawarła umowę leasingu na urządzenia: roboty, podgrzewacze do wtryskarek oraz suszarki.

Spółka G. nie prowadzi we własnym zakresie działań badawczo-rozwojowych.

Spółka G. nie posiada wyodrębnionych jednostek organizacyjnych (w tym oddziałów, zakładów czy innego rodzaju zorganizowanych części przedsiębiorstwa).

Na dzień 30 września 2019 r. G. zatrudniało 125 pracowników w tym 9 osób pozostawało na urlopie rodzicielskim i wychowawczym.

Przedsiębiorstwo prowadzone przez G. jest samodzielne w aspekcie organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym.

a) samodzielność organizacyjna oznacza, że przedsiębiorstwo organizacyjnie zostało podzielone na działy, którymi kierują wskazani pracownicy (kierownicy) i którzy organizują pracę całego działu a wszystkie działy łącznie zapewniają możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez G.

W przedsiębiorstwie G. wyróżnia się następujące działy:

1. Dział produkcji.
2. Dział jakości.
3. Dział techniczny.
4. Dział logistyki/magazynu.
5. Dział administracji.

Dział produkcji G.

W dziale produkcji pracę pracowników nadzoruje Kierownik produkcji, któremu podlegają: Lider Wydziału wtrysku/ustawiacz maszyn wtryskowych, Lider Zmiany, Lider Wydziału tampografii i montażu oraz Kierownik zmiany.

Ponadto w dziale zatrudnieni są pracownicy zajmujący następujące stanowiska: specjalista ds. technicznych, technik organizacji produkcji, ustawiacz maszyn wtryskowych, ekspedytor materiałowy, operator procesu produkcji, operator, pracownik działu technicznego, zastępca kierownika zmiany.

Dział jakości G.

W dziale jakości pracę pracowników nadzoruje Kierownik jakości, któremu podlegają: specjalista ds. jakości, młodszy specjalista ds. jakości oraz kierownicy jakości wyrobów mechanicznych.

Dział techniczny G.

W dziale technicznym pracę pracowników nadzoruje Kierownik działu technicznego i utrzymania ruchu, któremu podlegają: specjalista ds. utrzymania ruchu i form wtryskowych, specjalista utrzymania form wtryskowych, młodszy specjalista utrzymania form wtryskowych oraz pracownicy działu utrzymania ruchu.

Dział logistyki/magazynu G.

W dziale logistyki/magazynu pracę pracowników nadzoruje Kierownik działu logistyki, któremu podlegają: specjalista ds. logistyki i zakupów, specjalista ds. logistyki, specjalista ds. zakupów oraz magazynier - operator wózka widłowego.

Dział administracji G.

W dziale administracji pracę pracowników nadzoruje bezpośrednio Zarząd Spółki, któremu podlegają: Dyrektor Zakładu, Lider Wydziału wtrysku/ustawiacz maszyn wtryskowych, Lider Zmiany, Lider Wydziału tampografii i montażu oraz Kierownik zmiany.

Ponadto w dziale zatrudnieni są pracownicy zajmujący następujące stanowiska: specjalista ds. kadr, specjalista ds. administracji i kontrolingu, specjalista ds. ochrony środowiska i bhp, specjalista ds. ppoż, analityk systemów informatycznych oraz specjalista ds. zakupów.

Spółka G. wyposażona jest w materialne i niematerialne składniki niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej przez jednostkę tj.

• środki trwałe (podlegające amortyzacji)
• wartości niematerialne i prawne (podlegające amortyzacji)
• wyposażenie i środki obrotowe
• zapasy.

Spółka G. korzysta z następujących źródeł finansowania:

• kredyt obrotowy w banku (linia kredytowa)
• Pożyczka od podmiotów powiązanych
• Leasingi.

b) Samodzielność finansowa G. oznacza, że spółka w sposób stały osiąga przychody i ponosi koszty, wypracowując rokrocznie zysk.

c) samodzielność funkcjonalną G. należy rozumieć jako przeznaczenie podmiotu do realizacji określonych zadań gospodarczych. Przedsiębiorstwo spółki G. stanowi funkcjonalnie odrębną całość obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych.

Przedsiębiorstwo G. obejmuje:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości oraz ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów zapewniających prawa do korzystania ruchomości wynikające z stosunku prawnego leasingu
4. środki pieniężne;
5. tajemnice przedsiębiorstwa;
6. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

G nie jest właścicielem prawa z papierów wartościowych.

Spółka G. nie posiada koncesji, licencji i zezwoleń, bowiem przedmiot działalności realizowany przez spółkę nie wymaga ich posiadania.

Spółka G. nie posiada również patentów ani innych praw własności przemysłowej ani majątkowych praw autorskich ani majątkowych praw pokrewnych, bowiem w toku jej działalności nie zostały one wypracowane ani nie są potrzebne dla prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie realizowanym przez Spółkę G. Spółka G. zamierza zbyć opisany zespół składników materialnych i niematerialnych na rzecz Wnioskodawcy.

Wnioskodawca prowadzi obecnie działalność w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych a także produkcji wyrobów z gumy oraz obróbki mechanicznej elementów metalowych. Przedmiot działalności Wnioskodawcy, jako przyszłego nabywcy przedsiębiorstwa pokrywa się zatem w znacznej mierze z przedmiotem działalności G.

Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą realizowaną przez spółkę G.

Mające być przedmiotem sprzedaży przedsiębiorstwo na dzień transakcji będzie stanowiło zespół składników majątku umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez G. i wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej bez konieczności angażowania przez nabywcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz bez konieczności podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalność gospodarczej w oparciu o przejęte składniki. Stąd nie będzie również konieczne dokonanie wniesienia wierzytelności i zobowiązań G.

Na Wnioskodawcę zostaną przeniesione prawa i obowiązki z umów, zawartych w związku z prowadzoną działalnością a niezbędne do prowadzenia działalności gospodarczej.

Przedmiotem przeniesienia nie będą nieruchomości wraz z ich częściami składowymi i przynależnościami (takimi jako instalacja c.o., gazowa, podstawowa infrastruktura elektryczna, instalacja wodna i kanalizacyjna) tj.:

1. nabyte przez G. dnia 24 czerwca 2019 r. na podstawie aktu notarialnego
   • Prawa własności zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW działka nr 1 (tereny przemysłowe Ba C. ul. H.) o powierzchni 0,1064 ha,
   • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW działka nr 2 (tereny mieszkaniowe B C. ul. H.) o powierzchni 0,0582 ha,
   • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW działka nr 3 (tereny przemysłowe Ba C. ul. H.) o powierzchni 0,0327 ha,
   • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW działka nr 4 (tereny przemysłowe Ba C. ul. H.) o powierzchni 1,1504 ha,
   oraz
2. nabyte przez G. dnia 14 listopada 2016 r. na podstawie aktu notarialnego
   • Prawa użytkowania wieczystego zabudowanej nieruchomości zapisanej w KW działki nr 5, 6 i 7 (tereny przemysłowe Ba C. ul. H.) o łącznej powierzchni 1,3902 ha.
   
   
   

W ramach transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa G. zapewni Wnioskodawcy prawo korzystania z ww. nieruchomości w zakresie niezbędnym do kontynuowania przez Wnioskodawcę działalności gospodarczej zbywcy w formie umowy dzierżawy lub najmu.

Jako podstawę prawną przejścia na nabywcę ww. elementów należy wskazać przepisy art. 55¹, 55² i 55⁴ kodeksu cywilnego.

W zespole składników majątkowych G. zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby Wnioskodawca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą bez udziału dodatkowych struktur lub elementów.

Sprzedaż przedsiębiorstwa będzie wiązała się z tzw. przejściem zakładu pracy w myśl art. 23¹ ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy (Dz. U. z 2018 r., poz. 917 ze zm.).

Sprzedaż (zwana dalej również Transakcją) nastąpi w oparciu o umowę Wnioskodawcy z G. Wydanie przedsiębiorstwa nastąpi w dniu podpisania umowy sprzedaży przedsiębiorstwa oraz umowy dzierżawy/najmu nieruchomości.

Wnioskodawca zamierza wykorzystywać nabyty zespół składników materialnych i niematerialnych wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy opisany powyżej zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi przedsiębiorstwo i w przypadku jego nabycia przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia podatku VAT naliczonego?

Zdaniem Wnioskodawcy, ww. opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi przedsiębiorstwo i w przypadku jego nabycia przez Wnioskodawcę, Wnioskodawca nie będzie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na fakt, że transakcja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie

W myśl przepisu art. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, przepisów ustawy nie stosuje się m.in. do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

W myśl przepisu art. 55¹ kodeksu cywilnego, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Zgodnie z przedstawionym stanem faktycznym, Wnioskodawca planuje nabycie zespołu składników materialnych i niematerialnych, stanowiącego zorganizowany zespół składników niematerialnych i materialnych przeznaczonych do prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 55¹ k.c.

Nie ulega wątpliwości, że w przedmiotowym wypadku przedmiot transakcji ma charakter zorganizowany i stanowi niezależne przedsiębiorstwo wykonujące określone zadania.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść przepisu art. 5 ustawy, planowana czynność sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT a zatem Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo odliczenia podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast przez świadczenie usług w świetle art. 8 ust. 1 ww. ustawy rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie transakcje zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa (w rozumieniu Kodeksu cywilnego) lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Zaznaczyć należy, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie zawierają definicji przedsiębiorstwa. Dlatego też, dla potrzeb przepisów ustaw podatkowych należy posłużyć się definicją sformułowaną w art. 55¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145).

Zgodnie z powołanym wyżej przepisem, przedsiębiorstwo jest zorganizowanym zespołem składników niematerialnych i materialnych przeznaczonym do prowadzenia działalności gospodarczej. Obejmuje ono w szczególności:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo lub jego wyodrębnione części (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości lub ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów najmu i dzierżawy nieruchomości lub ruchomości oraz prawa do korzystania z nieruchomości lub ruchomości wynikające z innych stosunków prawnych;
4. wierzytelności, prawa z papierów wartościowych i środki pieniężne;
5. koncesje, licencje i zezwolenia;
6. patenty i inne prawa własności przemysłowej;
7. majątkowe prawa autorskie i majątkowe prawa pokrewne;
8. tajemnice przedsiębiorstwa;
9. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.
   
   

Przy czym, zgodnie z art. 552 Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych.

Przepis ten odgrywa szczególnie istotną rolę, gdyż konstytuuje on zasadę, że przedsiębiorstwo może stanowić przedmiot obrotu prawnego jako jednolita całość.

Należy zauważyć również, że powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym, jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Użyte w art. 55¹ k.c. określenie w szczególności wskazuje jedynie na przykładowe wyliczenie składników przedsiębiorstwa. Oznacza to, że z jednej strony w jego skład mogą wchodzić inne elementy, niewymienione w tym artykule, a z drugiej, brak któregoś z tych elementów nie pozbawia zespołu rzeczy i praw przymiotu przedsiębiorstwa. O tym, jakie konkretne składniki muszą być przeniesione na nabywcę, aby można było uznać, że nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa, decydują okoliczności faktyczne, których nie można określić apriorycznie.

Zatem, składniki materialne i niematerialne, wchodzące w skład przedsiębiorstwa, powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w ten sposób, że można mówić o nich jako o zespole, a nie zbiorze pewnych elementów. Istotne jest, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami, tak żeby przekazana masa mogła posłużyć kontynuowaniu określonej działalności gospodarczej. Powyższa definicja opisuje przedsiębiorstwo w ujęciu przedmiotowym jako zespół niematerialnych i materialnych składników stanowiący przedmiot prawa w szerokim znaczeniu. Przedsiębiorstwo jako przedmiot zbycia, musi stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Nie wszystkie jednak elementy tworzące przedsiębiorstwo są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa podlegają wyłączeniu z transakcji sprzedaży. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje zaś samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

Ponadto, w wyroku z dnia 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. () Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Wnioskodawca obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Wskazać należy, że zbycie przedsiębiorstwa ma miejsce wówczas, gdy cały majątek przedsiębiorstwa przechodzi na własność jednego nabywcy, który kontynuuje działalność gospodarczą zbywcy. O tym czy doszło do wyodrębnienia przedsiębiorstwa decyduje pełen zakres przekazanego majątku, praw i zobowiązań, wyodrębnienie to musi dotyczyć przedsiębiorstwa jako całości. Nie może ono obejmować dowolnej części danego przedsiębiorstwa, żeby można było uznać, że doszło do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić niezależne przedsiębiorstwo.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą ustalenia czy opisany zespół składników materialnych i niematerialnych stanowi przedsiębiorstwo i w przypadku jego nabycia Wnioskodawca będzie miał prawo odliczenia podatku VAT naliczonego.

Jak wynika z treści wniosku, Sprzedający jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Przedsiębiorstwo Sprzedającego obejmuje:

1. oznaczenie indywidualizujące przedsiębiorstwo (nazwa przedsiębiorstwa);
2. własność nieruchomości oraz ruchomości, w tym urządzeń, materiałów, towarów i wyrobów, oraz inne prawa rzeczowe do nieruchomości lub ruchomości;
3. prawa wynikające z umów zapewniających prawa do korzystania ruchomości wynikające z stosunku prawnego leasingu
4. środki pieniężne;
5. tajemnice przedsiębiorstwa;
6. księgi i dokumenty związane z prowadzeniem działalności gospodarczej.

Jak wskazał Wnioskodawca przedsiębiorstwo prowadzone przez sprzedającego jest samodzielne w aspekcie organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym. Przedsiębiorstwo organizacyjnie zostało podzielone na działy, którymi kierują wskazani pracownicy (kierownicy) i którzy organizują pracę całego działu, a wszystkie działy łącznie zapewniają możliwość samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej przez Sprzedającego. Samodzielność finansowa oznacza, że Spółka Sprzedającego w sposób stały osiąga przychody i ponosi koszty, wypracowując rokrocznie zysk. Przedsiębiorstwo stanowi funkcjonalnie odrębną całość, obejmuje elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych.

Sprzedający zamierza zbyć opisany zespół składników materialnych i niematerialnych na rzecz Wnioskodawcy.

Powołany powyżej przepis art. 55¹ Kodeksu cywilnego wskazuje, że przedsiębiorstwo jest zespołem składników. Pojęcie zespół (a nie zbiór) zakłada istnienie pewnego poziomu powiązań organizacyjnych pomiędzy składnikami przedsiębiorstwa. Przy czym, zgodnie z art. 55&² Kodeksu cywilnego, czynność prawna mająca za przedmiot przedsiębiorstwo obejmuje wszystko, co wchodzi w skład przedsiębiorstwa, chyba że co innego wynika z treści czynności prawnej albo z przepisów szczególnych. Organizacyjna i funkcjonalna istota przedsiębiorstwa kreuje powstanie samodzielnego podmiotu gospodarczego, zdolnego do funkcjonowania w obrocie na niezmienionych zasadach, pomimo jego zbycia.

Jak wskazał Wnioskodawca przedmiotem przeniesienia nie będą nieruchomości wraz z ich częściami składowymi i przynależnościami (takimi jako instalacja c.o., gazowa, podstawowa infrastruktura elektryczna, instalacja wodna i kanalizacyjna). Jednak w ramach transakcji sprzedaży przedsiębiorstwa Sprzedający zapewni Wnioskodawcy prawo korzystania z ww. nieruchomości w zakresie niezbędnym do kontynuowania przez nabywcę działalności gospodarczej zbywcy w formie umowy dzierżawy lub najmu.

Wnioskodawca, prowadzi obecnie działalność w zakresie produkcji wyrobów z tworzyw sztucznych, a także produkcji wyrobów z gumy oraz obróbki mechanicznej elementów metalowych. Przedmiot działalności Wnioskodawcy jako przyszłego Nabywcy przedsiębiorstwa pokrywa się zatem w znacznej mierze z przedmiotem działalności Sprzedającego.

Należy zauważyć, że brak wskazanych w opisie sprawy nieruchomości w przekazywanym majątku, nie wpływa na funkcjonalne związki pomiędzy pozostałymi składnikami tego majątku, które pozwalają na prowadzenie działalności.

Mające być przedmiotem sprzedaży przedsiębiorstwo, jak jednoznacznie wskazał Wnioskodawca na dzień transakcji będzie stanowiło zespół składników majątku umożliwiający kontynuację działalności prowadzonej przez zbywcę i wystarczający do prowadzenia działalności gospodarczej bez konieczności angażowania przez Wnioskodawcę innych składników majątku, które nie są przedmiotem transakcji oraz bez konieczności podejmowania dodatkowych działań faktycznych lub prawnych (np. zawarcia umów) niezbędnych do prowadzenia działalność gospodarczej w oparciu o przejęte składniki. Na Wnioskodawcę zostaną przeniesione prawa i obowiązki z umów, zawartych w związku z prowadzoną działalnością w zakresie niezbędnym do prowadzenia działalności gospodarczej. W zespole składników majątkowych zachowane są funkcjonalne związki pomiędzy jego poszczególnymi składnikami, tak żeby Wnioskodawca tylko i wyłącznie w oparciu o te składniki mógł prowadzić działalność gospodarczą bez udziału dodatkowych struktur lub elementów. Sprzedaż przedsiębiorstwa będzie wiązała się z tzw. przejściem zakładu pracy w myśl art. 231 ust. 1 ustawy z dnia 26 czerwca 1974 r. Kodeks Pracy. Wydanie przedsiębiorstwa nastąpi w dniu podpisania umowy sprzedaży przedsiębiorstwa oraz umowy dzierżawy/najmu nieruchomości.

W rozpatrywanej sprawie z zespołu składników materialnych i niematerialnych przedsiębiorstwa wyłączone zostaną co prawda nieruchomości, jednakże nie wpłynie to na możliwość kontynuowania działalności prowadzonej do czasu sprzedaży przez Sprzedawcę. Jak zapewnia bowiem Wnioskodawca prawo do korzystania z nieruchomości zostanie zapewnione umową dzierżawy lub najmu. Wnioskodawca będzie kontynuował działalność gospodarczą realizowaną przez Sprzedawcę.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie zostaną spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania zespołu składników materialnych i niematerialnych, mających być przedmiotem sprzedaży, za przedsiębiorstwo, o którym mowa w art. 55¹ k.c. Tym samym, planowana transakcja sprzedaży będzie stanowić transakcję zbycia, o której mowa w art. 6 pkt 1 ustawy oraz będzie wyłączona z opodatkowania podatkiem VAT na tej podstawie.

Natomiast odnosząc się do kwestii prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego należy wskazać, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy o VAT, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w określonych terminach, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, to jest m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o VAT. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku i niepodlegających temu podatkowi.

Przedmiot planowanej transakcji sprzedaży będzie stanowił przedsiębiorstwo, a jego sprzedaż będzie podlegała wyłączeniu z opodatkowania na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji Wnioskodawcy nie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z transakcją nabycia przedmiotowego przedsiębiorstwa.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Nadmienić, należy że w zakresie podatku dochodowego od osób prawnych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2018 r., poz. 1302, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej