Temat interpretacji

W związku ze sprzedażą udziału w działkach Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika, a ich sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu VAT (przyłącza, pełnomocnictwo).

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 24 sierpnia 2020 r. (data wpływu 27 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 26 października 2020 r. (data wpływu 27 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy jako podatnika i tym samym niepodlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży udziałów w działkach o nr 1-13 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 27 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania Wnioskodawcy jako podatnika i tym samym niepodlegania opodatkowaniu czynności sprzedaży udziałów w działkach o nr 1-13.

Wniosek został uzupełniony w dniu 27 października 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Pan P. (dalej: Wnioskodawca) jest osobą fizyczną prowadzącą działalność gospodarczą jako wspólnik spółek osobowych. Oprócz bycia wspólnikiem spółek osobowych Wnioskodawca nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej, jednak jest obecnie zarejestrowany na dzień składania wniosku jako czynny podatnik VAT. Aktualnie Wnioskodawca jest emerytem.

W roku 2007 Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył na podstawie aktu notarialnego nieruchomość gruntową.

Nieruchomość gruntowa składa się z działek gruntu o nr 1-13.

Nieruchomość została nabyta od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Notariusz przy zakupie nieruchomości pobrał od tej transakcji podatek od czynności cywilnoprawnych.

Zgodnie z wypisem z rejestru gruntów przedmiotowe działki zostały zaklasyfikowane jako grunty orne o klasie od RIIIA do RIVA. Wnioskodawca od dnia nabycia do dnia dzisiejszego z tytułu posiadania tej nieruchomości opłaca podatek rolny.

Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. Nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym przez spółki osobowe, których Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Dla wskazanych we wniosku działek gruntu obowiązuje uchwalony na podstawie uchwały miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego (dalej: mpzp). Zgodnie z mpzp działki 1-13 zostały oznaczone symbolem AG z przeznaczeniem na aktywizację gospodarczą i częściowo symbolem KD przeznaczenie pod wewnętrzne drogi dojazdowe. W ramach uchwalonego mpzp działki objęte oznaczeniem AG przeznaczone zostały pod zabudowę z główną funkcją terenu: przemysł, rzemiosło produkcyjne, drobna wytwórczość, biura, handel hurtowy, bazy, składy i magazyny, parkingi. W zakresie symbolu KD plan przewiduje zabudowę działek gruntu drogami wewnętrznymi.

Wnioskodawca od dnia nabycia nieruchomości nie ponosił nakładów na grunt oraz nie podejmował czynności dodatkowych dotyczących ewentualnej zmiany przeznaczenia gruntu. Grunt jest gruntem niezabudowanym.

W roku 2018 do Wnioskodawcy zgłosiła się spółka zainteresowana nabyciem przedmiotowej nieruchomości i strony zawarły w związku z tym przedwstępną umowę sprzedaży. Jednym z warunków zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży było zawarcie przez Wnioskodawcę umowy dotyczącej realizacji przyłącza energetycznego do nieruchomości. W związku z tym Wnioskodawca zawarł w roku 2019 stosowną umowę z operatorem sieci energetycznej. Koszty poniesione na wykonanie przyłącza przez Wnioskodawcę mają mu zostać zwrócone przez nabywcę nieruchomości. Przyłącze energetyczne zostało wykonane w roku 2019.

W uzupełnieniu do wniosku z dnia 26 października 2020 r. Zainteresowany wskazał, że udzielił on następujących pełnomocnictw:

• Panu B do reprezentowania w zakresie sprzedaży działek 1-13. Pełnomocnictwa te zostały cofnięte na początku roku 2020. Zakres pełnomocnictwa obejmował między innymi reprezentowanie Wnioskodawcy przed notariuszem przy zawieraniu umów przedwstępnych sprzedaży nieruchomości oraz ewentualnej umowy przenoszącej własności przedmiotowych działek;
• Osobom reprezentującym potencjalnych nabywców działek 1-13 w zakresie realizacji wszelkich czynności formalno-technicznych związanych z przyłączeniem działek do sieci energetycznej. Pełnomocnictwo upoważnia przedstawicieli potencjalnego nabywcy do składania wniosków o wydanie warunków technicznych, uzgadniania projektów, uzyskania wszelkich wymaganych decyzji, uzgodnień, opinii związanych z przyłączeniem do sieci energetycznej, dokonywania zgłoszeń związanych z rozpoczęciem i zakończeniem prac, odbioru korespondencji związanej z przyłączeniem do sieci. Pełnomocnictwo nie uprawniało do udzielania dalszych pełnomocnictw;
• Osobom reprezentującym potencjalnych nabywców działek 1-13 w zakresie realizacji wszelkich czynności formalno-technicznych związanych z przyłączeniem działek do sieci gazowej. Pełnomocnictwo upoważnia przedstawicieli potencjalnego nabywcy do składania wniosków o wydanie warunków technicznych, uzgadniania projektów, uzyskania wszelkich wymaganych decyzji, uzgodnień, opinii związanych z przyłączeniem do sieci gazowej, dokonywania zgłoszeń związanych z rozpoczęciem i zakończeniem prac, odbioru korespondencji związanej z przyłączeniem do sieci. Pełnomocnictwo nie uprawniało do udzielania dalszych pełnomocnictw;
• Osobom reprezentującym Wnioskodawcę w zakresie reprezentowania oraz dokonywania w imieniu właścicieli działki wszelkich czynności związanych z przebudową linii elektroenergetycznej średniego napięcia kolidującą z działkami.

Wszystkie wskazane pełnomocnictwa zostały udzielone przez Wnioskodawcę w związku z zawartą przed notariuszem umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości z potencjalnym nabywcą.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze sprzedażą nieruchomości Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług i czy sprzedaż tej niezabudowanej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem?

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku ze sprzedażą nieruchomości nie będzie on występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U z 2018 r., poz. 2174), a planowana transakcja sprzedaży nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Zarówno krajowe, jak i unijne orzecznictwo wypracowało pewne kryteria pomagające ocenić kiedy zbywca nieruchomości występuje w roli podatnika VAT, a kiedy jedynie zarządza własnym majątkiem. Wskazano je m.in. w wyroku TSUE z dnia 15 września 2011 r. (C-180/10 i C-181/10) oraz w wyrokach NSA z dnia 18 października 2011 r. (I FSK 1534/10) i z dnia 1 czerwca 2017 r. (I FSK 451/17). W przytoczonych wyrokach składy orzekające uznały, że decydujące znaczenie dla określenia czy sprzedawca będzie występował w roli podatnika VAT ma stopień aktywności zbywcy w zakresie obrotu nieruchomościami, który dowodzi, że angażuje on środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Działania na poszczególnych etapach aktywności sprzedającego należy przy tym uwzględnić w ich całokształcie, a nie wyłącznie osobno. Istotne są przede wszystkim te elementy, które łączą się z nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym. Dla ustalenia zawodowego charakteru działalności istotne zaś będą takie czynniki jak ewentualne uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych lub działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia. Mogą one bowiem wskazywać na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami, przybierającą formę zawodową (profesjonalną), a zatem zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać może również uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy terenu czy wystąpienie o opracowanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla zbywanego gruntu. Zwłaszcza gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych deweloperskich lub innych o podobnym charakterze.

Dla wskazanej transakcji Wnioskodawca nie występuje jako podatnik podatku VAT. Własność przedmiotowej nieruchomości nabył w drodze zakupu od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej i z tego tytułu dokonał zapłaty podatku od czynności cywilnoprawnych.

Nieruchomość w momencie nabycia była objęta mpzp, a Wnioskodawca nie występował o zmiany planu zagospodarowania lub objęcie nieruchomości tym planem. Aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami nie wskazuje, że czynności przybierają formę zorganizowaną. Uzbrojenie terenu w przyłącze energetyczne nastąpiło w związku z umową zawartą z przyszłym nabywcą nieruchomości. Wnioskodawca nie dokonywał podziału działek. Nie wydzielał na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmował działań marketingowych w celu sprzedaży działek, nie uzyskiwał decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy). Nie występował o opracowanie planu zagospodarowana przestrzennego dla sprzedawanego obszaru.

W takiej sytuacji sprzedaż powinna nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Co więcej, tym samym, z całą pewnością nie ma mowy o ciągu powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności. A jedynie taki ciąg mógłby wskazywać na tego rodzaju aktywność handlową.

Wnioskodawca uważa, że w tym przypadku nie można przyjąć, że sprzedając nieruchomość będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o VAT, ponieważ jego działalność w tym zakresie nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej). Czynności Wnioskodawcy nie mają zorganizowanego charakteru i nie są wykonywane w sposób ciągły.

Na profesjonalny charakter działań nie wskazuje również skala podejmowanych działań, która ogranicza się do sprzedaży gruntu, co świadczy o jedynie okazjonalnej, a nie zorganizowanej na stałe działalności w tym zakresie. Należy także podkreślić, że potencjalny kupiec sam zgłosił się do Wnioskodawcy z ofertą zakupu nieruchomości.

Podsumowując, działania Wnioskodawcy w stosunku do składników majątkowych stanowiących jego własność nie wykazują cech zorganizowania i ciągłości, ponieważ podejmowane czynności nie odbiegają od normalnego wykonywania prawa własności, a Wnioskodawca nie uczynił z takich operacji stałego źródła zarobkowania.

Zgodnie z orzecznictwem sądów nie ma znaczenia cel nabycia działek. Sądy podkreślają że istota sprowadza się do tego, czy podatnik działa podobnie jak handlowiec, a Wnioskodawca niniejszym dowodzi, że nie podejmuje czynności takich jak handlowcy. Nie ma więc podstaw aby uznać Wnioskodawcę za podatnika VAT.

Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata.

Podsumowując, w przypadku przedstawionej transakcji sprzedaży nieruchomości z majątku osobistego (prywatnego), Wnioskodawca nie będzie występować jako podatnik podatku od towarów i usług, a sama sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu tym podatkiem.

Podobne zdanie przyjęte zostało w orzecznictwie sądów administracyjnych oraz interpretacjach indywidualnych, przykładowo:

• I FSK 451/17 wyrok NSA z dnia 1 kwietnia 2017 r.;
• I SA/Ol 51/15 wyrok WSA w Olsztynie z dnia 11 marca 2015 r.;
• interpretacja indywidualna z dnia 10 listopada 2015 r., sygn. ILPP3/4512-1-112/15-6/DC.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary na mocy art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, również zbycie udziału w towarze (np. współwłasności nieruchomości gruntowej) stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z dnia 24 października 2011 r., sygn. akt I FPS 2/11.

Należy w tym miejscu zauważyć, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740).

Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, w czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny. Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego, zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cyt. Kodeksu oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza według art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego we wniosku opisu sprawy Wnioskodawczyni, w celu dokonania sprzedaży udziałów w działkach będzie podejmowała aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11 grudnia 2006 r., s.1, z późn. zm.) (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

W tym miejscu należy przytoczyć orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, z którego wynika, że za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, producenta, tj. wykazuje aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W podobny sposób kwestię tą rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Z informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca jest osobą fizyczną prowadząca działalność gospodarczą jako wspólnik spółek osobowych. Oprócz bycia wspólnikiem spółek osobowych Wnioskodawca nie prowadzi osobiście działalności gospodarczej, jednak jest obecnie zarejestrowany na dzień składania wniosku jako czynny podatnik VAT. Aktualnie Wnioskodawca jest emerytem.

Wnioskodawca wspólnie z małżonką nabył nieruchomość gruntową, tj. działki o nr 1-13. Nieruchomość została nabyta od osoby fizycznej nieprowadzącej działalności gospodarczej. Notariusz przy zakupie nieruchomości pobrał od tej transakcji podatek od czynności cywilnoprawnych.

Przedmiotowa nieruchomość nie była przedmiotem umowy najmu lub dzierżawy. Nieruchomość ta nigdy nie była wykorzystywana przez Wnioskodawcę dla celów prowadzonej działalności gospodarczej, w tym przez spółki osobowe, których Wnioskodawca jest wspólnikiem.

Wnioskodawca od dnia nabycia nieruchomości nie ponosił nakładów na grunt oraz nie podejmował czynności dodatkowych dotyczących ewentualnej zmiany przeznaczenia gruntu.

Do Wnioskodawcy zgłosiła się spółka zainteresowana nabyciem przedmiotowej nieruchomości i strony zawarły w związku z tym przedwstępną umowę sprzedaży. Jednym z warunków zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży było zawarcie przez Wnioskodawcę umowy dotyczącej realizacji przyłącza energetycznego do nieruchomości. W związku z tym Wnioskodawca zawarł stosowną umowę z operatorem sieci energetycznej. Przyłącze energetyczne zostało wykonane.

Zainteresowany wskazał, że udzielił on m.in. następujących pełnomocnictw:

• Osobom reprezentującym potencjalnych nabywców działek w zakresie realizacji wszelkich czynności formalno-technicznych związanych z przyłączeniem działek do sieci energetycznej. Pełnomocnictwo upoważnia przedstawicieli potencjalnego nabywcy do składania wniosków o wydanie warunków technicznych, uzgadniania projektów, uzyskania wszelkich wymaganych decyzji, uzgodnień, opinii związanych z przyłączeniem do sieci energetycznej, dokonywania zgłoszeń związanych z rozpoczęciem i zakończeniem prac, odbioru korespondencji związanej z przyłączeniem do sieci. Pełnomocnictwo nie uprawniało do udzielania dalszych pełnomocnictw;
• Osobom reprezentującym potencjalnych nabywców działek w zakresie realizacji wszelkich czynności formalno-technicznych związanych z przyłączeniem działek do sieci gazowej. Pełnomocnictwo upoważnia przedstawicieli potencjalnego nabywcy do składania wniosków o wydanie warunków technicznych, uzgadniania projektów, uzyskania wszelkich wymaganych decyzji, uzgodnień, opinii związanych z przyłączeniem do sieci gazowej, dokonywania zgłoszeń związanych z rozpoczęciem i zakończeniem prac, odbioru korespondencji związanej z przyłączeniem do sieci. Pełnomocnictwo nie uprawniało do udzielania dalszych pełnomocnictw;
• Osobom reprezentującym Wnioskodawcę w zakresie reprezentowania oraz dokonywania w imieniu właścicieli działki wszelkich czynności związanych z przebudową linii elektroenergetycznej średniego napięcia kolidującą z działkami.

Wszystkie wskazane pełnomocnictwa zostały udzielone przez Wnioskodawcę w związku z umową przedwstępną sprzedaży nieruchomości z potencjalnym nabywcą.

W tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Zainteresowanego dotyczą kwestii nieuznania Wnioskodawcy jako podatnika podatku od towarów i usług z tytułu sprzedaży udziału w ww. działkach i tym samy niepodlegania opodatkowaniu tym podatkiem przedmiotowej czynności.

Zatem, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy dokonując sprzedaży udziału w działkach, Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa oraz wyroku TSUE prowadzi do wniosku, że w przedmiotowej sytuacji nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że planowaną sprzedaż przez Wnioskodawcę udziałów w działkach, należy uznać za działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkować będzie uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT.

Znaczenie dla sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawca podjął w odniesieniu do działek przez cały okres ich posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Jak wskazał Wnioskodawca, od dnia nabycia nieruchomości nie ponosił nakładów na grunt oraz nie podejmował czynności dodatkowych dotyczących ewentualnej zmiany przeznaczenia gruntu. Działki nie były przedmiotem umowy najmu czy też dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie czerpał z nich jakichkolwiek pożytków. Nie korzystał on również z biura pośrednictwa nieruchomości. Co prawda, Zainteresowany wytworzył przyłącze energetyczne oraz udzielił pełnomocnictwa związanego z wytworzeniem innych przyłączy (gazowe), jednakże, pomimo tego, nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami.

Odnosząc się zatem do planowanej sprzedaży udziałów stwierdzić należy, że czynności podjęte przez Wnioskodawcę nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie udziałów w działkach przez Wnioskodawcę nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Reasumując, w związku ze sprzedażą udziałów w działkach o nr 1-13 Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ich sprzedaż nie będzie podlegać opodatkowaniu tym podatkiem.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać jako prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

W kwestii skutków prawnych jakie wywołuje interpretacja indywidualna wydana dla Wnioskodawcy należy stwierdzić, że w myśl art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Mając na uwadze, że wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego został złożony przez jednego ze współwłaścicieli przedmiotowej nieruchomości, zaznacza się, że interpretacja nie wywiera skutku prawnego dla pozostałych współwłaścicieli.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej