Temat interpretacji

prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją projektu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 8 września 2020 r. (data wpływu 14 września 2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją projektu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 września 2020 r. do Organu wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją projektu .

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest związkiem metropolitalnym, utworzonym przez Radę Ministrów rozporządzeniem z dnia ..

Obszar i granice związku metropolitalnego Wnioskodawcy obejmują gminy miasta na prawach powiatu: .

Zgodnie z ustawy o związku metropolitalnym w województwie , Wnioskodawca wykonuje zadania publiczne w zakresie planowania, koordynacji, integracji oraz rozwoju publicznego transportu zbiorowego, w tym transportu drogowego, kolejowego oraz innego transportu szynowego, a także zrównoważonej mobilności miejskiej oraz metropolitalnych przewozów pasażerskich.

Uchwałą Nr z dnia Zgromadzenie . utworzyło z dniem 1 stycznia 2018 r. jednostkę organizacyjną pod nazwą Zarząd (Z) z siedzibą w . Przedmiotem działania Z. jest wykonywanie zadań Wnioskodawcy w zakresie organizowania publicznego transportu zbiorowego. Z. nie posiada osobowości prawnej, prowadzi gospodarkę finansową w formie jednostki budżetowej. Z. do dnia 31 grudnia 2018 r. nie prowadził działalności opodatkowanej.

Z od dnia 1 stycznia 2019 r. świadczy usługi opodatkowane podatkiem VAT na rzecz pasażerów, sklasyfikowane wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) pod symbolem 49.31 w grupie pn. Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski (sprzedaż biletów na przejazd komunikacją publiczną, opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 8%).

Z. działa na podstawie ustawy z dnia ., ustawy z dnia 5 czerwca 1998 r. o samorządzie województwa (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 512 z późn. zm.), ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (t.j. Dz. U. z 2019 r. poz. 869 z późn. zm.) oraz w oparciu o statut (załącznik do uchwały nr ).

Wszystkie czynności wykonywane przez Z., jako jednostkę budżetową Wnioskodawcy są wykonywane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i wraz ze wszystkimi swoimi jednostkami organizacyjnymi, w tym Z. podlega centralizacji i traktowana jest jak jeden podatnik na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej z dnia 4 marca 2019 r. sygn. 0111-KDIB3-2.4012.2.2019.2.AZ wydanej na wniosek Wnioskodawcy.

Wnioskodawca planuje realizację projektu , na realizację którego planowane jest pozyskanie wsparcia finansowego ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR) w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa (RPO W) w latach 2014-2020 i Narodowego Funduszu Ochrony Środowiska i Gospodarki Wodnej (NFOŚiGW).

Przedmiotem projektu jest uruchomienie systemu autobusu elektrycznego na obszarze Wnioskodawcy. W ramach projektu przewiduje się poniesienie wydatków na zakup 32 pojazdów elektrycznych (27 autobusów typu i 5 autobusów typu) wraz z 16 dwustanowiskowymi mobilnymi zajezdniowymi stacjami ładowania.

W ramach realizacji projektu zostanie również wytworzona niezbędna infrastruktura zasilająca, obejmująca 9 punktów szybkiego ładowania. Wnioskodawca poniesie wszelkie niezbędne wydatki związane z wybudowaniem, zainstalowaniem oraz funkcjonowaniem niezbędnej infrastruktury zasilającej. Zakupione pojazdy obsługiwać będą obszar całego Wnioskodawcy, w szczególności linie w . Gminy te udostępniły nieodpłatnie Wnioskodawcy tereny pod infrastrukturę.

Projekt realizowany będzie jako działanie pilotażowe, stanowiące pierwszy etap wdrażania systemu bezemisyjnego transportu w Wnioskodawcy. Celem projektu jest zwiększenie atrakcyjności publicznego transportu miejskiego na obszarze Wnioskodawcy poprzez poprawę jakości świadczonych usług oraz poprawę jakości powietrza poprzez obniżenie emisji szkodliwych substancji do atmosfery pochodzących z sektora transportu.

Beneficjentem projektu i właścicielem majątku powstałego w ramach projektu (taboru i infrastruktury zasilającej pojazdy w energię elektryczną) będzie Wnioskodawca. Tym samym będzie podmiotem odpowiedzialnym za utrzymanie celów projektu oraz zapewnienie formalno-prawnych i finansowych podstaw zachowania trwałości projektu. Podmiotem odpowiedzialnym za monitorowanie utrzymania celów, w tym wskaźników produktu i rezultatu będzie jednostka budżetowa związku metropolitalnego Urząd Metropolitalny, która będzie realizowała wydatki w projekcie. Zgodnie bowiem z art. 35 ustawy o związku metropolitalnym w województwie Zarząd Wnioskodawcy wykonuje swoje zadania przy pomocy urzędu metropolitalnego, do którego stosuje się odpowiednio przepisy dotyczące urzędu marszałkowskiego.

Zakupiony tabor i wytworzona w ramach projektu infrastruktura zostaną przekazane w zarząd drugiej jednostce budżetowej Wnioskodawcy, tj. Z., realizującemu zadania organizatora publicznego transportu zbiorowego. Z. reprezentujący Wnioskodawcę, zobowiązany jest do zawierania umów powierzenia świadczenia usług publicznego transportu zbiorowego na obszarze związku metropolitalnego. Umowy te będą zawarte z podmiotem wewnętrznym Sp. z o.o. w oraz ze spółkami: Sp. z o.o., Sp. z o.o. i Sp. z o.o. w formule in house. Wnioskodawca posiada 100% udziałów Sp. z o.o. w , natomiast w przypadku pozostałych wymienionych spółek, Wnioskodawca planuje do dnia wszczęcia postępowania w przedmiocie bezpośredniego zawarcia umowy o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego pozyskać udziały w tych spółkach oraz prawa do obsadzania w nich wszystkich lub co najmniej połowy członków rad nadzorczych. Podmioty te w dalszej części wniosku określane są mianem Operatorów.

Powyższy majątek zostanie przekazany Operatorom przez Wnioskodawcę (za pośrednictwem Z.) nieodpłatnie i stanowić będzie element rekompensaty, o której mowa w Rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r. Zgodnie bowiem z podrozdziałem nr 7.7, pn. Rekompensata, punkt 122 i 123 obowiązujących Wytycznych w zakresie dofinansowania z programów operacyjnych podmiotów realizujących obowiązek świadczenia usług publicznych w transporcie zbiorowym Ministra Infrastruktury i Rozwoju z dnia 19 października 2015 r. składniki majątkowe przekazywane operatorowi na zasadach odbiegających od rynkowych w związku ze świadczeniem przez niego usług publicznych obniżają wysokość rekompensaty otrzymywanej w formie pieniężnej przez operatora w stosunku do sytuacji, w której operator nie otrzymałby ww. składników majątkowych lub otrzymałby je na zasadach rynkowych, ponieważ obniżają koszty, które ponosi on w związku ze świadczeniem usług publicznych. Przekazywane operatorowi w związku ze świadczeniem przez niego usług publicznych składniki majątkowe, w szczególności infrastruktura, które są wykorzystywane przez operatora do prowadzenia działalności komercyjnej (gospodarczej), w szczególności polegającej na świadczeniu usług przewozowych lub udostępnianiu ich innym podmiotom za opłatą (niezależnie od tego, czy wszyscy użytkownicy mają do nich dostęp na równych i niedyskryminacyjnych zasadach) (np. zamknięta zajezdnia autobusowa, tabor, dworzec autobusowy, z którego mogą korzystać także inni przewoźnicy za opłatą), stanowią część rekompensaty.

Usługi świadczone przez Operatorów w ramach powyższych umów będą realizowane przy wykorzystaniu taboru zakupionego w ramach projektu , pozostającego własnością Wnioskodawcy. Operatorzy wraz z taborem otrzymają niezbędne wyposażenie podstawowe w postaci dwustanowiskowych mobilnych ładowarek zajezdniowych (1 ładowarka na 2 pojazdy). Wnioskodawca będzie na rzecz Operatorów refakturować koszty energii elektrycznej niezbędnej do eksploatacji zakupionych autobusów. Autobusy te, będą ładowane energią elektryczną wyłącznie za pomocą infrastruktury zbudowanej w ramach przedmiotowego projektu. Operatorzy zobowiązani zostaną do zapewnienia nadzoru nad sprawnością techniczną powierzonego taboru i wyposażenia oraz niezwłocznego informowania Z. o wszelkich nieprawidłowościach w ich funkcjonowaniu. Za zapewnienie napraw gwarancyjnych i serwis powierzonych środków trwałych odpowiadać będzie Z. reprezentujący Wnioskodawcę.

Taka forma przekazania majątku wynika z zapisów dokumentacji aplikacyjnej projektu, dotyczącego zakupu przez Wnioskodawcę autobusów, który w części dofinansowany zostanie ze środków EFRR w ramach RPO W 2014-2020 i NFOŚiGW. W okresie trwałości tego projektu, Wnioskodawca nie może osiągać dochodów z tytułu użytkowania zakupionych autobusów (np. z tytułu dzierżawy). Zgodnie z umową powierzenia, Operatorom przysługiwać będzie prawo wykorzystywania udostępnionych przez Wnioskodawcę środków trwałych (autobusów) wyłącznie do świadczenia usług transportu miejskiego na rzecz Wnioskodawcę. W trakcie obowiązywania umowy powierzenia, przekazane autobusy będą znajdować się w ewidencji majątkowej Z., jako jednostki budżetowej Wnioskodawcy. Operatorzy, którzy będą realizować usługi komunikacji miejskiej ponosić będą jedynie koszty bieżące związane z eksploatacją udostępnionych im środków transportowych (na przykład koszty energii elektrycznej).

Operatorzy realizujący usługi publicznego transportu zbiorowego z wykorzystaniem taboru zakupionego w ramach przedmiotowego projektu zostaną w umowach zobowiązani do regularnego (nie rzadziej co 3 m-ce) raportowania danych niezbędnych do monitorowania rezultatów projektu. Dane te będą przekazywane do Z., który w formie zbiorczej zobowiązany będzie do ich przekazywania Urzędowi Metropolitalnemu.

Z. zobowiązany będzie również do zarządzania, nadzoru i zapewnienia obsługi technicznej stacji szybkiego ładowania. Odpowiedzialny będzie również za dokonywanie rozliczeń poboru energii elektrycznej przez poszczególnych Operatorów. Z. (w imieniu Wnioskodawcy) będzie wystawiał refaktury na rzecz Operatorów, którzy zobowiązani będą zwrócić koszty zużytej energii Z.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy Wnioskodawcy będzie przysługiwać pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją projektu ?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zdaniem Wnioskodawcy, Wnioskodawcy będzie przysługiwać pełne prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją projektu .

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W myśl art. 15 ust. 2 ww. ustawy działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Ponadto, zgodnie z postanowieniami art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są również organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Nadto, zgodnie z art. 13 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dziennik Urzędowy Unii Europejskiej L. 347/1) w każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte. Wśród usług wymienionych w Załączniku I do Dyrektywy VAT znajduje się m.in. przewóz osób.

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Wnioskodawca w opisanym zdarzeniu przyszłym w żadnym przypadku nie działa jako organ władzy publicznej (nie korzysta w tym celu z prerogatyw władzy publicznej), lecz działa w oparciu o umowy cywilnoprawne, które generują VAT naliczony.

W wyniku realizacji projektu , Wnioskodawca (w ramach zadań przejętych od gmin członkowskich na podstawie porozumień) za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej Z. będzie świadczył na rzecz pasażerów usługi sklasyfikowane wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2015) pod symbolem 49.31 w grupie pn. Transport lądowy pasażerski, miejski i podmiejski (tj. sprzedaż biletów na przejazd komunikacją publiczną, opodatkowana podatkiem VAT wg stawki 8%).

Wobec powyższego, wszelkie wydatki ponoszone przez Wnioskodawcę w związku realizacją tego projektu, w tym zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania oraz wydatki związane z wytworzeniem niezbędnej infrastruktury zasilającej, a także inne wydatki bezpośrednio związane z realizacją projektu, będą bezpośrednio dotyczyły opisanej sprzedaży opodatkowanej.

Tym samym, w przedstawionej sytuacji Wnioskodawca będzie miał pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego na podstawie bezpośredniego związku ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy, w postaci opodatkowanych stawką 8% przychodów ze sprzedaży biletów na przejazd komunikacją publiczną.

Ponadto zaznaczyć należy, iż zgodnie ze stanowiskiem Naczelnego Sądu Administracyjnego wyrażonym w wyroku z dnia 3 września 2019 r. w sprawie o sygnaturze I FSK 592/19, infrastruktura towarzysząca inwestycji wykorzystywanej do celów opodatkowanych daje pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego.

W kontekście powyższego wyroku wskazać należy, że Wnioskodawca będzie również refakturować koszty energii elektrycznej niezbędnej do eksploatacji zakupionych autobusów. Autobusy te będą ładowane energią elektryczną wyłącznie za pomocą infrastruktury zbudowanej w ramach przedmiotowego projektu. Tak więc, prawo do odliczenia podatku naliczonego uzasadnia również opodatkowana czynność refakturowania energii elektrycznej niezbędnej do napędzania zakupionego taboru.

Budowa infrastruktury do ładowania pojazdów, która będzie służyć bezpośrednio czynnościom opodatkowanym jest możliwa tylko i wyłącznie pod warunkiem zakupu autobusów elektrycznych. Jest to kompleksowa inwestycja, której elementy nie mogą być w żadnym przypadku traktowane rozdzielnie, gdyż są one bezpośrednio powiązane i nie mogą funkcjonować bez siebie. Dlatego również powyższa okoliczność uzasadnia pełne prawo Wnioskodawcy do odliczenia wszystkich wydatków poniesionych na realizację projektu .

Planowana inwestycja jak wskazano powyżej ma na celu zachęcenie mieszkańców Metropolii do rezygnacji z samochodów osobowych na rzecz ekologicznej, nowoczesnej i komfortowej komunikacji miejskiej, a w konsekwencji tego zwiększenie skali działalności gospodarczej i przychodów opodatkowanych podatkiem VAT z tytułu sprzedaży biletów poprzez pozyskanie nowych klientów dla świadczonych usług transportowych. Okoliczność ta jest kolejną przesłanką potwierdzającą pełne prawo Wnioskodawcy do odliczenia podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację opisanego projektu.

Biorąc pod uwagę przytoczony powyżej opis zdarzenia przyszłego oraz obowiązujący w tym zakresie stan prawny, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. W omawianej sprawie warunek ten został spełniony, gdyż nabyte towary w postaci autobusów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej, w związku z realizacją wyżej opisanego projektu będą służyć wyłącznie czynnościom opodatkowanym podatkiem VAT (tj. sprzedaż biletów w związku ze świadczeniem usług transportu publicznego, refakturowanie kosztów zużytej energii elektrycznej). Zatem, zgodnie z ww. art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do odliczenia w całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki, poniesione na zakup autobusów oraz niezbędnej do ich użytkowania infrastruktury w ramach realizacji projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Podstawowe zasady dotyczące odliczania podatku naliczonego zostały sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, o VAT. W myśl tego przepisu, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

1. nabycia towarów i usług,
2. dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na zakres prawa do odliczeń w sposób bezpośredni wpływa również pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Co do zasady status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, należy rozumieć wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jak stanowi natomiast art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do związek metropolitalny wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Związek metropolitalny ma osobowość prawną.

Na podstawie związek metropolitalny wykonuje zadania publiczne w zakresie planowania, koordynacji, integracji oraz rozwoju publicznego transportu zbiorowego, w tym transportu drogowego, kolejowego oraz innego transportu szynowego, a także zrównoważonej mobilności miejskiej; metropolitalnych przewozów pasażerskich.

Zgodnie z w celu wykonywania zadań, o których mowa w , związek metropolitalny może tworzyć jednostki organizacyjne.

Na podstawie art. 7 ust. 1 pkt 4b lit. a ustawy z 16 grudnia 2010 r. o publicznym transporcie zbiorowym (Dz. U. z 2019 r., poz. 2475, z późn. zm.) organizatorem publicznego transportu zbiorowego, zwanym dalej organizatorem, właściwym ze względu na obszar działania lub zasięg przewozów, jest związek metropolitalny na linii komunikacyjnej albo sieci komunikacyjnej w metropolitalnych przewozach pasażerskich.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 5a ustawy o publicznym transporcie drogowym, metropolitalne przewozy pasażerskie, to przewóz osób w ramach publicznego transportu zbiorowego wykonywany w granicach związku metropolitalnego inne niż gminne, powiatowe, powiatowo-gminne, wojewódzkie i międzywojewódzkie.

Operator, publicznego transportu zbiorowego to samorządowy zakład budżetowy oraz przedsiębiorca uprawniony do prowadzenia działalności gospodarczej w zakresie przewozu osób, który zawarł z organizatorem publicznego transportu zbiorowego umowę o świadczenie usług w zakresie publicznego transportu zbiorowego, na linii komunikacyjnej określonej w umowie (art. 4 ust. 1 pkt 8).

Natomiast organizator publicznego transportu zbiorowego to właściwa jednostka samorządu terytorialnego albo minister właściwy do spraw transportu, zapewniający funkcjonowanie publicznego transportu zbiorowego na danym obszarze; organizator publicznego transportu zbiorowego jest właściwym organem, o którym mowa w przepisach rozporządzenia (WE) nr 1370/2007 (art. 4 ust. 1 pkt 9).

Przy czym przez jednostkę samorządu terytorialnego należy rozumieć również związek międzygminny, związek powiatów, związek powiatowo-gminny lub związek metropolitalny (art. 4 ust. 2 pkt 1 ustawy o publicznym transporcie zbiorowym).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest związkiem metropolitalnym, który wykonuje zadania publiczne w zakresie planowania, koordynacji, integracji oraz rozwoju publicznego transportu zbiorowego, w tym transportu drogowego, kolejowego oraz innego transportu szynowego, a także zrównoważonej mobilności miejskiej oraz metropolitalnych przewozów pasażerskich. Wnioskodawca planuje realizację projektu, w ramach którego przewiduje się poniesienie wydatków na zakup 32 pojazdów elektrycznych (27 autobusów typu i 5 autobusów typu) wraz z 16 dwustanowiskowymi mobilnymi zajezdniowymi stacjami ładowania. W ramach realizacji projektu zostanie również wytworzona niezbędna infrastruktura zasilająca, obejmująca 9 punktów szybkiego ładowania. Wnioskodawca poniesie wszelkie niezbędne wydatki związane z wybudowaniem, zainstalowaniem oraz funkcjonowaniem niezbędnej infrastruktury zasilającej.

W analizowanej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją ww. projektu.

Rozważając możliwość skorzystania przez Wnioskodawcę z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony wynikający z opisanych wydatków w związku z realizacją przedmiotowego projektu, należy wskazać, że w świetle art. 86 ustawy o VAT, warunkiem umożliwiającym podatnikowi realizację tego prawa jest związek dokonanych zakupów z wykonaniem czynności opodatkowanych podatkiem VAT. Zatem prawo do odliczenia powstaje, jako konsekwencja dokonania przez podatnika określonych zakupów, które są następnie wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca, tj. (za pośrednictwem swojej jednostki budżetowej Z.) świadczy na rzecz pasażerów usługi w zakresie komunikacji publicznej opodatkowane podatkiem VAT wg stawki 8%, zatem w tym zakresie działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Jednocześnie za pośrednictwem ww. jednostki Z., działającej jako organizator publicznego transportu zbiorowego, Wnioskodawca powierza Operatorom (spółkom prawa handlowego) świadczenie ww. usług, w związku z czym otrzymują oni od Wnioskodawcy rekompensatę, o której mowa w rozporządzeniu (WE) nr 1370/2007 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 23 października 2007 r.

Zakupiony tabor i wytworzona w ramach projektu infrastruktura zostaną przekazane Operatorom przez Wnioskodawcę (za pośrednictwem Z.). Przy czym Operatorzy (spółki z o.o.) mogą wykorzystywać udostępniony majątek wyłącznie w celu świadczenia usług przewozowych na rzecz Wnioskodawcy.

Jednocześnie, co istotne, sprzedaży biletów na rzecz pasażerów dokonuje Wnioskodawca.

Z powyższego wynika, że Wnioskodawca zleca spółkom z o.o. (operatorom) świadczenie usług transportowych na swoją rzecz przy użyciu udostępnionego w tym celu majątku, a następnie odsprzedaje te usługi transportowe pasażerom.

Zatem w rozpatrywanej sprawie nabyte autobusy i wytworzona infrastruktura są związane z wykonywanymi przez Wnioskodawcę czynnościami opodatkowanymi sprzedażą biletów na rzecz pasażerów i nie służą czynnościom zwolnionym od podatku czy też niepodlegającym opodatkowaniu.

W konsekwencji Wnioskodawcy będzie przysługiwać prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o pełną kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na zakup pojazdów elektrycznych, mobilnych zajezdniowych stacji ładowania, wytworzenia niezbędnej infrastruktury zasilającej oraz innych wydatków bezpośrednio związanych z realizacją projektu .

Zaznaczenia wymaga, że Wnioskodawca może zrealizować prawo do odliczenia VAT naliczonego, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych wymienionych w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (pytania) Wnioskodawcy. Inne kwestie przedstawione w opisie stanu faktycznego (zdarzeniu przyszłym), bądź we własnym stanowisku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej