Nieposiadanie stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz brak prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur Usługodawcy.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

5 kwietnia 2022 r. wpłynął za pośrednictwem ePUAP Państwa wniosek z 4 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski oraz braku prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur Usługodawcy. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 31 maja 2022 r. (wpływ 31 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Wnioskodawca (dalej: Wnioskodawca lub Spółka) jest spółką założoną zgodnie z prawem Wielkiej Brytanii, z siedzibą główną w (…). Spółka jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług (dalej: podatek VAT). Spółka została również zarejestrowana w Polsce dla potrzeb transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Podstawowym przedmiotem działalności Spółki jest sprzedaż produktów różnego asortymentu (głównie urządzenia, części i narzędzia hydrauliczne oraz wentylacyjne) za pomocą strony internetowej X. Spółka dokonuje w Polsce sprzedaży krajowej towarów, wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć (w tym przesunięć własnych towarów pomiędzy magazynami X znajdującymi się w krajach UE), eksportu towarów do krajów spoza Unii Europejskiej, jak również zakupów krajowych.

Towary zakupione w Polsce składowane są w magazynie wynajętym na podstawie umowy świadczenia usług z firmą B. (dalej: Usługodawca). Zakres świadczonych przez Usługodawcę usług logistyczno-magazynowych obejmuje:

‒zamawianie towarów,

‒składowanie towarów w magazynie,

‒przygotowanie towaru do wysyłki,

‒odpowiednie zabezpieczenie wysyłki,

‒wysyłkę towaru pod wskazany adres.

Za powyższe usługi Usługodawca wystawia faktury stosując 23% stawkę VAT.

Wnioskodawca nie posiada w Polsce zaplecza technicznego ani personalnego w ramach prowadzonej działalności. Spółka nie posiada kontroli nad zasobami technicznymi i rzeczowymi Usługodawcy przeznaczonymi do wykonywania świadczonych usług oraz nie ma wpływu na ich wykorzystanie czy też czas pracy personelu. Usługa najmu magazynu nie jest usługą odrębną od usługi logistyczno-magazynowej. W ramach świadczonych przez Usługodawcę usług Spółka nie ma wydzielonej przestrzeni, w której są przechowywane tylko i wyłącznie towary Spółki.

W odpowiedzi na zadane w wezwaniu pytania wskazali Państwo następująco:

1)w jaki sposób jest realizowana/zorganizowana działalność gospodarcza Państwa Spółki w kraju siedziby działalności gospodarczej (należało ogólnie bez wskazywania szczegółów lecz w sposób niebudzący wątpliwości wskazać jak Państwa Spółka prowadzi działalność w Wielkiej Brytanii np. czy działalność w kraju siedziby ogranicza się tylko do posiadania biura, czy w kraju siedziby Państwa Spółka korzysta z jakichś magazynów, w sposób ogólny jakie zasoby osobowe i techniczne posiada w kraju siedziby itp.)

Wnioskodawca jest spółką z siedzibą główną w (…) w Wielkiej Brytanii. Wnioskodawca posiada w tym mieście biura, pomieszczenia do realizacji zamówień oraz magazyn główny. Spółka zatrudnia w miejscu siedziby 3 osoby. Wszystkie zasoby techniczne Spółki znajdują się w Wielkiej Brytanii i tam również podejmowane są wszystkie decyzje związane z działalnością Spółki.

2)na jakich zasadach/w jaki sposób organizowany jest proces sprzedaży towarów składowanych w należącym do Usługodawcy magazynie w Polsce, tj. należało bez wskazywania szczegółowych informacji opisać jak przebiega całkowite dokonanie dostawy towarów przez Państwa Spółkę, które znajdują się na terytorium Polski

Część towarów zakupionych w Polsce pozostaje w wynajętym magazynie, z którego bezpośrednio realizowane są zamówienia dla klientów z Polski oraz Unii Europejskiej. Pozostała część towarów jest eksportowana do Wielkiej Brytanii z przeznaczeniem do realizacji zamówień z Wielkiej Brytanii oraz innych krajów spoza Unii Europejskiej. Zamówienie składane jest przez stronę internetową do Wnioskodawcy, natomiast realizacją zamówień z magazynu w Rzeszowie zajmuje się właściciel wynajętego magazynu, firma B., która jednocześnie jest głównym dostawcą towarów Wnioskodawcy w Polsce.

3)na jaki okres zawarta jest umowa o świadczenie usług logistyczno-magazynowych z B. (Usługodawca)

Umowa o świadczenie usług logistyczno-magazynowych z B. (Usługodawca) została zawarta na czas nieokreślony.

4)czy Państwa Spółka ma wpływ jaka część zasobów technicznych / rzeczowych /osobowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana do świadczenia usług w ramach umowy, w tym należało wskazać/opisać na czym ten wpływ polega i w jaki sposób jest realizowany

Wnioskodawca nie ma wpływu na to jaka część zasobów technicznych / rzeczowych /osobowych Usługodawcy zostaje wykorzystana na potrzeby świadczonych usług w ramach umowy.

5)od jakich okoliczności zależy długość czasu/okresu przez jaki towary są przechowywane na terenie Polski (jakie czynniki wpływają na długość czasu przechowywania)

Długość okresu przez jaki towar jest przechowywany na terytorium Polski zależy od aktualnego popytu na rynku, tj. jak szybko towary zostają sprzedane. Niesprzedany towar jest utrzymywany w magazynie do czasu jego zbycia.

6)czy świadczenie usług w ramach umowy zawartej z Usługodawcą będzie realizowane zgodnie z wytycznymi/oczekiwaniami/ilościami wskazanymi/określonymi przez Państwa Spółkę

Tak, obsługa następuje zgodnie z ogólnymi wytycznymi, natomiast Usługodawca jest odpowiedzialny przede wszystkim za utrzymanie dodatnich stanów towarów oraz za uzupełnianie towarów w magazynie.

7)w jaki sposób realizowane jest administrowanie/zarządzanie reklamacjami i zwrotami towarów (należało opisać kto pełni takie obowiązki oraz przy wykorzystaniu jakich zasobów technicznych i personalnych będzie ono wykonywane, w jaki sposób będzie przebiegać przyjmowanie zwrotów towarów oraz towarów podlegających reklamacji, gdzie i przez kogo towary te będą przechowywane, kto/jaki podmiot będzie rozpatrywał reklamacje/zwroty itd.)

Reklamacje i kwestie zwrotów są rozpatrywane przez Wnioskodawcę, który odpowiada za komunikację z klientami. Zwroty z krajów Unijnych są odsyłane z powrotem do magazynu w Polsce i przechowywane w tym magazynie bądź utylizowane.

8)czy Państwa Spółka posiada na terytorium Polski jakiś pracowników/zasoby osobowe, jeśli tak, to prosiliśmy ogólnie wskazać jakich i jakie czynności realizujących

Wnioskodawca nie posiada w Polsce zaplecza technicznego ani personalnego, tj. nie posiada pracowników ani innych zasobów osobowych. Spółka nie posiada kontroli nad zasobami technicznymi i rzeczowymi Usługodawcy przeznaczonymi do wykonywania świadczonych usług oraz nie ma wpływu na ich wykorzystanie czy też czas pracy personelu.

9)czy Państwa Spółka posiada na terytorium Polski jakiś przedstawicieli/handlowców (osoby pozyskujące nowych klientów) lub inne osoby działające na podstawie udzielonego przez Państwa pełnomocnictwa

Wnioskodawca nie posiada na terytorium Polski żadnych przedstawicieli / handlowców ani innych osób pozyskujących nowych klientów. Właściciel firmy B. posiada pełnomocnictwo Spółki do celów obsługi bieżących spraw typu nadanie i odprawa wysyłki poza Unię Europejską.

10)czy Państwa Spółka posiada/udostępnia innemu podmiotowi na terytorium Polski jakieś zasoby techniczne/urządzenia/maszyny, jeśli tak, to należało ogólnie wskazać jakie i do jakich celów je wykorzystuje.

Jedynym zasobem udostępnianym firmie B. jest oprogramowanie służące do realizacji zamówień i synchronizujące stany magazynowe oraz oprogramowanie udostępniane przez firmy kurierskie do generowania naklejek adresowych do zamówień.

11)czy poza świadczeniami nabywanymi od Usługobiorcy Państwa Spółka dokonuje zakupu jakiś usług na terytorium Polski, jeśli tak, to prosiliśmy aby wskazać jakiego rodzaju usługi będą nabywane i w jakim celu

Wnioskodawca na podobnych zasadach jak z B, współpracuje z firmą X, która przechowuje towar w swoich magazynach na terenie Polski w celu realizacji zamówień dokonanych za pośrednictwem portalu X. Wnioskodawca dokonuje także zakupu usług kurierskich w Polsce oraz opłaca serwer i domeny internetowe u Polskich dostawców.

12)czy Usługodawca działa tylko na rzecz Państwa Spółki, czy także na rzecz innych podmiotów

Usługi pakowania i realizacji zamówień są realizowane przez Usługodawcę wyłącznie dla Spółki, jednakże Usługodawca prowadzi także sprzedaż towarów we własnym zakresie, więc jego działalność nie ogranicza się do obsługi Spółki.

13)czy Usługodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę/stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce.

Usługodawca jest podmiotem posiadającym siedzibę działalności w Polsce.

Pytania doprecyzowane w uzupełnieniu:

1.Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym należy uznać, że Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Usługodawcę, gdyż nie posiada on w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT?

2.Czy w opisanym powyżej stanie faktycznym należy uznać, że Wnioskodawca nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Usługodawcę gdyż świadczone przez Usługodawcę usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 28b ustawy o VAT?

Państwa stanowisko w sprawie doprecyzowane w uzupełnieniu

1.Wnioskodawca uważa, że w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Usługodawcę, gdyż nie posiada on w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej dla celów VAT. W związku z powyższym, faktury wystawiane przez Usługodawcę nie powinny zawierać podatku VAT.

2.Wnioskodawca uważa, że w świetle przedstawionego powyżej stanu faktycznego nie ma on prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych rzez Usługodawcę gdyż że ze względu kompleksowość usługi świadczonej przez Usługodawcę nie można uznać, że jest ona związana z nieruchomościami, dlatego w ww. przypadku zastosowanie znajdą przepisy art. 28b ustawy o VAT, czyli usługi te nie są opodatkowane na terytorium kraju. W związku z powyższym, faktury wystawiane przez Usługodawcę nie powinny zawierać podatku VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1) odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2) eksport towarów;

3) import towarów na terytorium kraju;

4) wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5) wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powołanego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają wymienione czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia jest terytorium kraju.

W myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy:

Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terytorium kraju - rozumie się przez to terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Artykuł 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…)

Stosownie do art. 28a ustawy:

Na potrzeby stosowania niniejszego rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:

a. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,

b. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;

2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy:

Miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy:

W przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Jednakże w odniesieniu do pewnych kategorii usług, przepisy dotyczące podatku od towarów i usług wprowadzają szczególne regulacje dotyczące miejsca świadczenia. Jedną z takich kategorii są usługi związane z nieruchomościami.

I tak, zgodnie z art. 28e ustawy:

Miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomościami, w tym usług świadczonych przez rzeczoznawców, pośredników w obrocie nieruchomościami, usług zakwaterowania w hotelach lub obiektach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, użytkowania i używania nieruchomości oraz usług przygotowywania i koordynowania prac budowlanych, takich jak usługi architektów i nadzoru budowlanego, jest miejsce położenia nieruchomości.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1, z późn. zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”. Art. 13b, 31a i 31b rozporządzenia 282/2011 stosuje się od 1 stycznia 2017 r. Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

a.gdy wywodzą się z nieruchomości, a dana nieruchomość stanowi element składowy usługi i jest elementem centralnym oraz niezbędnym z punktu widzenia świadczonych usług;

b.gdy są świadczone w odniesieniu do nieruchomości lub dla niej przeznaczone i mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu danej nieruchomości.

Jak stanowi art. 31a ust. 2 lit. h rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 obejmuje w szczególności wynajem lub wydzierżawianie nieruchomości inne niż opisane w ust. 3 lit. c), łącznie z przechowywaniem towarów w wyznaczonej do tego określonej części nieruchomości przeznaczonej do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Natomiast zgodnie z art. 31a ust. 3 lit. b rozporządzenia 282/2011:

Ustęp 1 nie ma zastosowania do przechowywania towarów na terenie nieruchomości, jeżeli żadna część nieruchomości nie jest przeznaczona do wyłącznego użytku przez usługobiorcę.

Zgodnie z przepisami rozporządzenia za usługi związane z nieruchomością nie mogą być uznane usługi związane z przechowywaniem (magazynowaniem) towarów, jeżeli usługobiorcy nie przysługuje wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której przechowuje towar.

Powyższe potwierdził TSUE w sprawie C-215/19, gdzie stwierdził, że „Artykuł 47 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2008/8, oraz art. 31a rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112, zmienionego rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z 7 października 2013 r., należy interpretować w ten sposób, że usługi przechowywania w centrum danych, w ramach których świadczący je usługodawca udostępnia swoim klientom szafy serwerowe, by mogli oni zainstalować w nich własne serwery, oraz dostarcza im dodatkowe towary i świadczy na ich rzecz dodatkowe usługi, takie jak energia elektryczna i różne usługi w celu zapewnienia użytkowania tych serwerów w optymalnych warunkach, nie stanowią usług związanych z nieruchomością w rozumieniu tych przepisów, jeżeli owym klientom nie przysługuje – czego zbadanie należy do sądu odsyłającego – wyłączne prawo do używania części nieruchomości, w której zainstalowano szafy”.

Kwestia określania miejsca świadczenia usług magazynowania była także przedmiotem rozstrzygnięcia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. W wyroku w polskiej sprawie C-155/12 RR Donnelley Global Turnkey Solutions Poland, TSUE uznał, że jedynie świadczenie usług, które pozostaje w wystarczająco bezpośrednim związku z nieruchomością, mieści się w zakresie stosowania wskazanego art. 47 dyrektywy 2006/112. Aby świadczenie usług było objęte zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112, konieczne jest, by owo świadczenie było związane z wyraźnie określoną nieruchomością. Jednakże, mając na uwadze, że wiele usług jest w ten lub inny sposób związanych z nieruchomościami, konieczne jest ponadto, aby przedmiotem świadczenia usług była sama nieruchomość. Tak dzieje się w szczególności wówczas, gdy nieruchomość określoną w sposób wyraźny należy uznać za konstytutywny element świadczenia usług, jako że stanowi ona centralny i nieodzowny element tego świadczenia.

Zdaniem TSUE, świadczenia usług wyliczone w art. 47 dyrektywy 2006/112, które dotyczą bądź używania lub urządzania nieruchomości, bądź zarządzania włącznie z użytkowaniem oraz wyceny tego rodzaju nieruchomości, charakteryzują się tym, że sama nieruchomość stanowi przedmiot świadczenia. Wynika z tego, że usługa magazynowania, tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym, której nie można uznać za związaną z urządzaniem, zarządzaniem lub wyceną nieruchomości, może być objęta zakresem stosowania wskazanego art. 47 jedynie pod warunkiem, że usługobiorcy jest przyznane prawo używania całości lub części wyraźnie określonej nieruchomości.

W opinii TSUE, jeżeli usługobiorcy w przypadku usługi magazynowania nie mają jakiegokolwiek prawa wstępu do części nieruchomości, w której były magazynowane ich towary lub nieruchomość, na której lub w której mają one być magazynowane, nie stanowi centralnego i nieodzownego elementu usługi, co podlega ocenie sądów krajowych, wówczas usługa tego rodzaju jak usługa sporna w postępowaniu głównym nie może być objęta art. 47 dyrektywy 2006/112.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest spółką założoną zgodnie z prawem Wielkiej Brytanii, z siedzibą główną w (…). Spółka jest zarejestrowanym w Polsce podatnikiem podatku od towarów i usług. Podstawowym przedmiotem działalności Państwa Spółki jest sprzedaż produktów różnego asortymentu (głównie urządzenia, części i narzędzia hydrauliczne oraz wentylacyjne) za pomocą strony internetowej X. Spółka dokonuje w Polsce sprzedaży krajowej towarów, wewnątrzwspólnotowych dostaw i nabyć (w tym przesunięć własnych towarów pomiędzy magazynami X znajdującymi się w krajach UE), eksportu towarów do krajów spoza Unii Europejskiej, jak również zakupów krajowych. Towary zakupione w Polsce składowane są w magazynie wynajętym na podstawie umowy świadczenia usług z firmą P.B.G. (Usługodawca). Zakres świadczonych przez Usługodawcę usług logistyczno-magazynowych obejmuje: zamawianie towarów, składowanie towarów w magazynie, przygotowanie towaru do wysyłki, odpowiednie zabezpieczenie wysyłki, wysyłkę towaru pod wskazany adres.

Państwa wątpliwości dotyczą uznania, czy Spółka nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej, w związku z czym nie ma prawa do odliczenia podatku VAT z faktur wystawionych przez Usługodawcę, gdyż świadczone usługi nie podlegają opodatkowaniu w Polsce zgodnie z art. 28b ustawy o VAT.

Odnosząc się do przedmiotowych kwestii należy wskazać, że dla ujednolicenia stosowanych zasad dotyczących miejsca opodatkowania transakcji podlegających opodatkowaniu definicja „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej” została zawarta w Rozporządzeniu Wykonawczym Rady (UE) Nr 282/2011 z 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE l 77 z 23.03.2011, str.1, ze zm.) zwanego dalej „rozporządzeniem 282/2011”.

Z części wstępnej (preambuły) - punkt (4) wynika, że podstawowym celem niniejszego rozporządzenia 282/2011 jest zapewnienie jednolitego stosowania obecnego systemu VAT, poprzez określenie przepisów wykonawczych do dyrektywy 2006/112/WE, w szczególności w odniesieniu do podatników, dostawy towarów i świadczenia usług oraz miejsca transakcji podlegających opodatkowaniu. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w art. 5 ust. 4 Traktatu o Unii Europejskiej niniejsze rozporządzenie nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu. Przyjęcie rozporządzenia, jako wiążącego i mającego bezpośrednie zastosowanie we wszystkich państwach członkowskich, w sposób najpełniejszy zapewnia jednolite stosowanie.

Natomiast w punkcie (14) stwierdzono, że:

Aby zapewnić jednolite stosowanie zasad dotyczących miejsca dokonania transakcji podlegających opodatkowaniu, należy wyjaśnić pojęcia, takie jak: siedziba działalności gospodarczej podatnika, stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, stałe miejsce zamieszkania oraz zwykłe miejsce pobytu. Stosowanie możliwie jak najbardziej precyzyjnych i obiektywnych kryteriów powinno ułatwić stosowanie tych pojęć w praktyce; należy przy tym uwzględniać orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości.

W myśl art. 11 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Na użytek stosowania art. 44 dyrektywy 2006/112/WE „stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej” oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu odbiór i wykorzystywanie usług świadczonych do własnych potrzeb tego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej.

Zgodnie z art. 11 ust. 2 rozporządzenia 282/2011:

Na użytek stosowania następujących artykułów stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej oznacza dowolne miejsce - inne niż miejsce siedziby działalności gospodarczej podatnika, o którym mowa w art. 10 niniejszego rozporządzenia - które charakteryzuje się wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu świadczenie usług, które wykonuje:

a.art. 45 dyrektywy 2006/112/WE;

b.począwszy od 1 stycznia 2013 r. - art. 56 ust. 2 akapit drugi dyrektywy 2006/112/WE;

c.do 31 grudnia 2014 r. - art. 58 dyrektywy 2006/112/WE;

d.art. 192a dyrektywy 2006/112/WE.

Jak stanowi art. art. 11 ust. 3 rozporządzenia 282/2011:

Fakt posiadania numeru identyfikacyjnego VAT sam w sobie nie jest wystarczający, by uznać, że podatnik posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 53 ust. 1 rozporządzenia 282/2011:

Na użytek stosowania art. 192a dyrektywy 2006/112/WE stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej podatnika jest brane pod uwagę wyłącznie wtedy, gdy charakteryzuje się ono wystarczającą stałością oraz odpowiednią strukturą w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, by umożliwić mu dokonanie dostawy towarów lub świadczenie usług, w których uczestniczy.

Przy wykładni pojęcia „stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej”, odwołując się do orzeczeń TSUE, należy wskazać, że o ww. miejscu można mówić jeżeli występuje odpowiednia struktura w zakresie zaplecza personalnego i technicznego, niezbędna do prowadzenia działalności gospodarczej oraz istnieje pewna minimalna skala działalności gospodarczej, która pozwala na uznanie, że działalność podatnika w tym miejscu nie jest prowadzona w sposób okresowy, jak również działalność z tego miejsca jest prowadzona w sposób samodzielny w stosunku do działalności siedziby przedsiębiorstwa. W tym zakresie aktualne jest orzecznictwo TSUE, m.in. wyrok C-168/84 Gunter Berkholz, C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S, C-190/95 ARO Lease By, C-260/95 Commissioners of Customs and Excise v. DFDS A/S, C-390/96 Lease Plan Luxembourg SA, jak również C-605/12 Welmory Sp. z o.o., jak również wyrok C-931/19 Titanium Ltd.

Z uwagi na definicję stałego miejsca prowadzenia działalności wynikającą z przedmiotowego rozporządzenia 282/2011, jak również utrwalone orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej oraz orzecznictwo polskich sądów administracyjnych w powyższym zakresie, wymienić można kilka przesłanek, których zaistnienie powoduje, że można mówić o „stałym miejscu prowadzenia działalności”. Jak wynika z samej nazwy „stały”, to trwale związany z danym miejscem, nieprzenośny, niezmienny. Powyższe wskazuje, że stałe miejsce prowadzenia działalności charakteryzować się musi pewnym określonym stopniem zaangażowania, które pozwala na uznanie, że działalność prowadzona jest w tym miejscu nie w sposób przemijający, czy też okresowy. Konieczna jest zatem pewna określona minimalna skala działalności, która stanowi zewnętrzną oznakę, że działalność w tym miejscu prowadzona jest stale. Zaangażowanie, o którym mowa powinno również przybrać konkretny wymiar osobowo-rzeczowy, pozwalający na świadczenie usług w sposób niezależny. Innymi słowy, dla uznania, że określone miejsce prowadzenia działalności ma charakter stały, konieczne jest istnienie w tym miejscu infrastruktury technicznej oraz personelu ludzkiego, który samodzielnie może świadczyć określone czynności. Taka osobowo-rzeczowa struktura w stałym miejscu prowadzenia działalności powinna występować w sposób stały, tzn. powtarzalny i nieprzemijający.

Pojęcie stałego miejsca prowadzenia działalności nie sposób również rozpatrywać w oderwaniu od definicji działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Zgodnie z tym przepisem:

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z uwagi na wskazane w powołanym wyżej przepisie kryteria, stwierdzić należy, że podmiot posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju, jeżeli przy wykorzystaniu na jego terytorium infrastruktury oraz personelu, w sposób zorganizowany oraz ciągły, prowadzi działalność, w ramach której dokonuje czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Przyjąć zatem należy, że infrastruktura techniczna i zaangażowanie osobowe musi pozostawać w ścisłym związku z dokonywaniem czynności podlegających opodatkowaniu. Zatem koniecznym jest dla uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności aby to miejsce nie tylko wykorzystywało towary i usługi, lecz także samo mogło wykonywać czynności podlegające opodatkowaniu zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy. Przy czym, nie jest konieczne dla uznania działalności podmiotu za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, aby przy wykorzystaniu wystarczających środków sam podmiot świadczył usługi czy też dokonywał dostaw towarów. Ważne również aby stworzona struktura działalności podmiotu miała możliwość odbioru i korzystania z usług dostarczonych na własne potrzeby.

Jednocześnie do przyjęcia stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej w danym państwie nie jest konieczne posiadanie własnego zaplecza personalnego i technicznego, podatnikowi musi jednak przysługiwać - na podstawie wymogu wystarczającej stałości miejsca działalności - porównywalna kontrola nad zapleczem personalnym i technicznym.

Na podstawie wymienionych przesłanek można uznać, że jeżeli dany podmiot posiada w danym państwie personel oraz strukturę (w tym infrastrukturę techniczną), cechującą się odpowiednią stałością, to posiada stałe miejsce prowadzenia działalności w tym państwie. Bez znaczenia pozostaje natomiast - co należy podkreślić - czy są to pracownicy zatrudnieni bezpośrednio przez ten podmiot, czy też „własna” infrastruktura. Orzecznictwo TSUE wskazuje bowiem, że także korzystanie z zasobów ludzkich i technicznych innego podmiotu może prowadzić do powstania stałego miejsca prowadzenia działalności w innym kraju.

Ponadto orzeczenie NSA z 3 października 2019 r. (I FSK 980/17) porusza kwestię „samowystarczalności” stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej: „To, czy posiadane w danym miejscu siły i środki są odpowiednie, powinno być oceniane każdorazowo w kontekście konkretnych usług. Pamiętać bowiem należy, że owe siły i środki mają być odpowiednie do tego, aby umożliwić albo odbiór i wykorzystanie nabywanych usług, albo świadczenie usług. Innymi słowy, powinno być tak, że to ta właśnie struktura faktycznie konsumuje, zużywa usługi. Jeśli nie jest możliwe, aby dana struktura (z uwagi na swoje zaplecze personalne i techniczne) była w stanie skonsumować nabywane usługi, to należy ją uznać za niebędącą w tym przypadku stałym miejscem prowadzenia działalności. Odpowiednio - stałe miejsce prowadzenia działalności powinno mieć w dyspozycji takie siły i środki, aby było w stanie wyświadczyć usługi, które sprzedaje. Tylko wówczas w odniesieniu do sprzedawanych usług może być ono uznane za stałe miejsce prowadzenia działalności”.

Natomiast, w wyroku TSUE z 3 czerwca 2021 r., w sprawie C-931/19 (Titanium) Sąd uznał, że brak własnego personelu w kraju, w którym znajduje się wynajmowana przez podmiot nieruchomość, wyklucza uznanie posiadania przez wynajmującego stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. Zatem nieruchomość, która nie ma żadnych zasobów ludzkich umożliwiających samodzielne działanie, w sposób oczywisty nie spełnia ustanowionych w orzecznictwie kryteriów uznania za stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej (…).

Analizując powyższe przepisy oraz biorąc pod uwagę okoliczności rozpoznawanej sprawy należy stwierdzić, że zakres działalności, którą Państwa Spółka prowadzi w Polsce nie powoduje powstania stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju. Należy zauważyć, że posiadacie Państwo siedzibę w Wielkiej Brytanii, dokonujecie zakupów towarów w Polsce, które są składowane w magazynie wynajętym na podstawie świadczenia usług z Usługodawcą, podmiotem posiadającym siedzibę działalności w Polsce. Umowa o świadczenie usług logistyczno-magazynowych z Usługodawcą zawarta została na czas nieokreślony, zaś swoim zakresem obejmuje: zamawianie towarów, składowanie towarów w magazynie, przygotowanie towaru do wysyłki, odpowiednie zabezpieczenie wysyłki, wysyłkę towaru pod wskazany adres. Państwa Spółka nie posiada kontroli nad zasobami technicznymi i rzeczowymi Usługodawcy przeznaczonymi do wykonywania świadczonych usług oraz nie ma wpływu na ich wykorzystywanie czy też czas pracy personelu. Państwa Spółka nie ma również wpływu na to jaka część zasobów technicznych / rzeczowych / osobowych Usługodawcy zostanie wykorzystana na potrzeby świadczonych usług w ramach umowy, natomiast długość okresu przez jaki towar jest przechowywany na terytorium Polski zależy od aktualnego popytu na rynku, tj. jak szybko towary zostaną sprzedane, zaś niesprzedany towar jest utrzymywany w magazynie do czasu jego zbycia. Reklamacje i kwestie zwrotów towarów są rozpatrywane przez Państwa Spółkę, która odpowiada za komunikację z klientami, zwroty z krajów unijnych odsyłane są do magazynu w Polsce i przechowywane w tym magazynie bądź utylizowane. Dodatkowo Państwa Spółka nie posiada na terytorium Polski pracowników ani innych zasobów osobowych, jak również żadnych przedstawicieli/ handlowców ani innych osób pozyskujących nowych klientów. Państwa Spółka udostępnia jedynie Usługodawcy oprogramowanie służące do realizacji zamówień i synchronizujące stany magazynowe oraz oprogramowanie udostępniane przez firmy kurierskie do generowania naklejek adresowych do zamówień.

W kontekście powyższego, należy stwierdzić że nie posiadacie Państwo zaplecza personalnego i technicznego na terytorium Polski. Mimo, że Państwa Spółka korzysta z magazynu Usługodawcy w celu składowania towarów, to jednak nie posiadacie Państwo bezpośredniej kontroli nad zasobami technicznymi oraz rzeczowymi czy osobowymi Usługodawcy, a także nie macie wpływu jaka część zasobów technicznych / rzeczowych / osobowych Usługodawcy ma zostać wykorzystana na potrzeby świadczonych usług w ramach umowy. Tym samym należy uznać, że nie jest spełniona podstawowa przesłanka do uznania, że na terytorium Polski posiadacie Państwo stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej. W tym konkretnym przypadku mimo, że Państwa Spółka w sposób długotrwały będzie korzystała z magazynu Usługodawcy w celu realizacji umowy, w tym składowania zakupionych towarów oraz będzie realizowała sprzedaż tych towarów na terytorium Polski, należy stwierdzić, że nie są spełnione przesłanki do uznania, że na terytorium Polski posiadacie Państwo stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W analizowanej sprawie usługi logistyczno-magazynowe świadczone przez Usługodawcę na rzecz Państwa Spółki nie mają bezpośredniego związku z nieruchomością w rozumieniu art. 28e ustawy. Należy zwrócić uwagę, że w przedmiotowej sprawie nieruchomość (magazyn w Rzeszowie) nie jest przedmiotem świadczenia. Co prawda z opisu stanu faktycznego wynika, że Państwa Spółka składuje towary w magazynie wynajętym na podstawie umowy świadczenia usług logistyczno-magazynowych z Usługodawcą, jednakże Państwa Spółka nie ma wydzielonej przestrzeni, w której są przechowywane tylko i wyłącznie Państwa towary. Ponadto Usługodawca prowadzi także sprzedaż towarów we własnym zakresie, a więc jego działalność nie ogranicza się wyłącznie do obsługi Państwa Spółki. Zatem należy stwierdzić, że niewątpliwie Usługodawca wykorzystuje nieruchomość do świadczenia na rzecz Państwa Spółki usług logistyczno-magazynowych, jednak nieruchomość ta (magazyn), jako taka, nie jest w tym przypadku przedmiotem umowy (nieruchomość nie jest przedmiotem świadczenia). W konsekwencji w tej sytuacji nie występuje wystarczająco bezpośredni związek pomiędzy świadczonymi usługami logistyczno-magazynowymi i nieruchomością – o którym mowa w art. 31a rozporządzenia. Tym samym, do przedmiotowych usług logistyczno-magazynowych zastosowanie znajduje zasada wyrażona w art. 28b ust. 1 ustawy, zgodnie z którą miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, czyli – jak Państwo wskazaliście – terytorium Wielkiej Brytanii.

W związku z powyższym, opisane we wniosku usługi świadczone przez Usługodawcę na rzecz Państwa Spółki nie są związane z nieruchomościami, a przez to miejsce opodatkowania świadczonych usług jest ustalane zgodnie z zasadami ogólnymi określonymi w art. 28b ust. 1 ustawy.

Odnosząc się natomiast do kwestii prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych przez Usługodawcę za usługi logistyczno-magazynowe, należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a) ustawy:

Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z treści art. 86 ustawy, wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Podkreślić należy, że warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Przedstawiona zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Zauważyć również należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

I tak w myśl art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Jak wynika z wniosku Państwa Spółka posiada siedzibę działalności gospodarczej w Wielkiej Brytanii oraz jak wskazano w interpretacji nie posiada w Polsce stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej. W analizowanym przypadku usługi logistyczno-magazynowe nabywane od Usługodawcy do których ma zastosowanie art. 28b ustawy nie będą opodatkowane, na podstawie art. 28b ust. 2 ustawy na terytorium Polski. Ww. usługi nabywane przez Państwa Spółkę są opodatkowane stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy w kraju siedziby Spółki, tj. w Wielkiej Brytanii. Tym samym, w przypadku, gdy otrzymacie Państwo faktury dokumentujące nabycie na terytorium Polski ww. usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy z wykazanym podatkiem znajdzie zastosowanie wyłączenie, o którym mowa w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy. W konsekwencji, w przypadku otrzymania przez Państwa Spółkę od Usługodawcy faktury z wykazanym polskim VAT, a dotyczącym nabycia usług, do których ma zastosowanie art. 28b ustawy, Państwa Spółce nie przysługuje prawo do odliczenia VAT naliczonego z takich faktur, o którym mowa w art. 86 ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną: Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).