Nieuznanie za podatnika podatku od towarów i usług. - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 04.12.2020, sygn. 0114-KDIP4-3.4012.436.2020.3.RK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Nieuznanie za podatnika podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2020 r. (data wpływu 14 sierpnia 2020 r.) uzupełnionym pismem z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 października 2020 r. (skutecznie doręczone 26 października 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 sierpnia 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieuznania za podatnika podatku od towarów i usług. Złożony wniosek uzupełniony został pismem z dnia 30 października 2020 r. (data wpływu 3 listopada 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 12 października 2020 r. (skutecznie doręczone 26 października 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Pan (...)(zwany dalej Wnioskodawcą) w dniu 18 lutego 2014 r. otrzymał w drodze darowizny od mamy grunt, który składa się z 8 działek położnych w powiecie (...), w gminie () w miejscowości (...). Mama Wnioskodawcy nabyła własność ww. gruntów także w drodze darowizny od swoich rodziców w dniu 22 grudnia 1998 r.

Przed nabyciem własności omawianych działek przez Wnioskodawcę Uchwałą Rady Gminy (...) z dnia 28 września 2008 r. w sprawie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego działki te zostały zaklasyfikowane, jako tereny mieszkalno-usługowe i mieszkaniowe. Ponadto w dniu 21 stycznia 2014 r. (czyli znowu przez nabyciem własności działek przez Wnioskodawcę) Wójt zatwierdził projekt i podział nieruchomości (przed podziałem grunty stanowiły jedną nieruchomość objęte jedną księgą wieczystą) na owe 8 działek.

Po nabyciu przez Wnioskodawcę własności rzeczonych działek otrzymał on w dniu 15 kwietnia 2014 r. od (...). pismo o warunkach przyłączenia energii elektrycznej do tych działek. Następnie w dniu 13 maja 2014 r. została zawarta umowa pomiędzy Wnioskodawcą a (...). o przyłączenie energii elektrycznej. Faktyczne przyłączenie energii do tych działek (postawienie skrzynki) nastąpiło w dniu 12 czerwca 2015 r.

Na jednej z owych 8 działek Wnioskodawca postawił w 2014 roku budynek jednorodzinny, który był przez niego użytkowany, jako budynek mieszkalny. Działka, na której znajduje się ten budynek ma odrębną księgę wieczystą od ksiąg wieczystych pozostałych siedmiu działek. Budynek ten nie spełnia wszystkich wymogów prawa budowlanego, ale pomimo tego Wnioskodawca ma zamiar go sprzedać po spełnieniu wymogów prawa budowlanego. Kwestia ta nie jest przedmiotem niniejszego wniosku a stanowi jedynie element pełnego przedstawienia stanu faktycznego sprawy.

Wnioskodawca zastanawia się nad sprzedażą w przyszłości działek, w związku z czym zawarł w dniu 30 kwietnia 2020 r. umowę z biurem nieruchomości na sprzedaż 7 działek (tych poza działką, na której znajduje się budynek jednorodzinny). Zamiar sprzedaży ww. działek związany jest (podobnie jak domu) ze spłacaniem długów Wnioskodawcy w stosunku do instytucji bankowych.

Wnioskodawca wskazał, że nigdy nie zajmował się sprzedażą gruntów czy też mieszkań. Innymi słowy, Wnioskodawca nie zajmował się w przeszłości handlem nieruchomościami, a co za tym idzie nie podejmował żadnych działań w tym zakresie.

W związku z powyższym Wnioskodawca zastanawia się nad skutkami podatkowymi - w podatku dochodowym od osób fizycznych (zwanym dalej PIT) oraz w podatku od towarów i usług (zwanym dalej podatkiem VAT) - sprzedaży w przyszłości działek (siedmiu), które znajdują się w jego posiadaniu.

W uzupełnieniu do wniosku Wnioskodawca wskazał, że posiada następujące działki:

działki nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24, 4/25, 4/26, 4/27 położone w (...). Gmina (...) - tych działek dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej,
działki nr 4/18, 4/30, 4/31 będące działkami budowlanymi, na których jest pobudowany dom Wnioskodawcy, oraz przylegające do nich działki o nr 4/16 i 4/17 będące działkami leśnymi - wszystkie położone w (...), Gmina (...),
działkę nr 4/19 będącą działką leśno-pastwiskową, położoną w (...), Gmina (...).

Ponadto Wnioskodawca skorygował opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej. Otóż Wnioskodawca początkowo wskazał, że pobudowany przez niego dom stoi na jednej z ośmiu działek opisanych w punkcie 1. Wnioskodawca się pomylił i pobudowany przez niego budynek mieszkalny nie stoi na żadnej z ośmiu działek, które były przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i, że rzeczony budynek stoi na 3 innych działkach, wskazanych w punkcie 2 powyżej. Innymi słowy, dom Wnioskodawcy nie stoi na żadnej z działek opisanych w punkcie 1. To powoduje w konsekwencji, że przedmiotem zapytania Wnioskodawcy jest wszystkie 8 działek (a nie 7, jak napisano we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej). Wszystkie wymienione w punktach od 1 do 3 działki Wnioskodawca otrzymał jednym aktem notarialnym od matki (nie tylko owych 8 działek).

Z wymienionych wyżej w punktach 1-3 działek Wnioskodawca zamierza zbyć następujące działki:

nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24,4/25, 4/26, 4/27,
nr 4/18, 4/30, 4/31 będące działkami budowlanymi, na których jest pobudowany dom Wnioskodawcy, oraz przylegające do nich działki nr 14/16 i 14/17 będące działkami leśnymi; to, że wraz z działkami, na których stoi dom będą sprzedane także dwie wskazane działki leśne wynika z faktu, że te działki sprzedawane oddzielnie mogą nie znaleźć nabywcy a poza tym zwiększają atrakcyjność sprzedawanego domu (sąsiedztwo lasu).

Przedmiotem zapytania Wnioskodawcy są działki nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24, 4/25, 4/26, 4/27 położone w (...), Gmina (...) - i są to działki niezabudowane, ale posiadające status działek budowlanych w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie pyta o sprzedaż domu wraz z działkami doń przylegającymi

Wnioskodawca uważa, że z omawianego tytułu obiektywnie nie jest i nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług. Wszystkie działki będące przedmiotem zapytania nie służyły i nie mają służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości tych nieruchomości, z wyjątkiem przyłącza energetycznego. Wskazane działki nie były przedmiotem najmu/dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że przyłącze energetyczne zostało przyłączone do wszystkich ośmiu niezabudowanych działek, o które pyta we wniosku o wydanie interpretacji, a także do działek nr 4/18, 4/30, 4/31, na których jest pobudowany dom Wnioskodawcy (czyli do 3 działek zabudowanych), to podłączenie energetyczne nastąpiło w jednym czasie do wszystkich wskazanych działek. Wnioskodawca nie udzielił nikomu pełnomocnictwa do rozporządzenia działkami, wystawił natomiast działki do sprzedaży w biurze pośrednictwa w handlu nieruchomościami, ale tu występują pośrednicy, a nie pełnomocnicy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z ww. stanem faktycznym w przypadku sprzedaży w przyszłości przez Wnioskodawcę działek będących jego własnością, nabytych uprzednio w drodze darowizny, transakcje takie będą podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Na mocy art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 ze zm.), zwanej dalej ustawą o VAT, Wnioskodawca nie jest i nie będzie podatnikiem podatku od towarów i usług, zwanym dalej podatkiem VAT, w związku z analizowanymi transakcjami, co oznacza w konsekwencji, iż rzeczone transakcje nie będą podlegały podatkowi VAT.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie o VAT zakres opodatkowania podatkiem VAT wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem VAT wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11 grudnia 2006 r., str. 1, z późn. zm.) - zwanej dalej Dyrektywą 112, podatnikiem jest każda osoba prowadząca samodzielnie w dowolnym miejscu jakąkolwiek działalność gospodarczą, bez względu na cel czy też rezultaty takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, włącznie z górnictwem, działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie. Za działalność gospodarczą uznaje się w szczególności wykorzystywanie, w sposób ciągły, majątku rzeczowego lub wartości niematerialnych w celu uzyskania z tego tytułu dochodu.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku VAT ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy o VAT) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej TSUE) z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-l 80/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie - zdaniem Trybunału - okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W niniejszej sprawie konieczne staje się zatem ustalenie, czy w świetle przedstawionych informacji Wnioskodawca w celu sprzedaży działek podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, co skutkować będzie koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku VAT, czy też sprzedaż ta nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie (dalej NSA) z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT. (...)

Biorąc pod uwagę powołane przepisy oraz opis sprawy należy stwierdzić, że w analizowanej sytuacji brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy - w związku ze sprzedażą działek - za podatnika podatku VAT prowadzącego działalność gospodarczą w zakresie handlu nieruchomościami. Powyższe wynika z faktu, że działki, o których mowa we wniosku, nie zostały nabyte przez Wnioskodawcę z zamiarem ich dalszej odsprzedaży, na co koronnym dowodem jest ich nabycie w wyniku darowizny, gdzie trudno mówić o zamiarze nabycia z zamiarem odsprzedaży. Trudno jest uznać, iż nabycie w drodze darowizny oznacza, że Wnioskodawca chciał tymi gruntami dalej handlować. Przecież darowizna jest świadczeniem ze strony darczyńcy i na ewentualne nabycie Wnioskodawca nie ma żadnego wpływu bo transfer własności - a w konsekwencji nabycie przez Wnioskodawcę własności rzeczonego gruntu zależało tylko i wyłącznie od woli darczyńcy (gwoli ścisłości Wnioskodawca wyraził oczywiście zgodę na otrzymanie darowizny). Innymi słowy, skoro na fakt nabycia własności gruntu Wnioskodawca nie miał wpływu (mogło w ogóle nie nastąpić) to nie da się powiedzieć, że celowo nabył w drodze darowizny grunty, aby je potem sprzedać, jako działki. Takie rozumowanie byłoby nielogiczne. Nie można mówić o celowym nabyciu darowizny, której nie da się przewidzieć, że w ogóle nastąpi, pod kątem rozpatrywania, co z tą darowizną będzie robione dalej. Gdyby jej nie było - a mogłoby nie być - to rozważania na temat jej następnego wykorzystania są bez sensu. Nieruchomości te zostały nabyte z inicjatywy matki Wnioskodawcy, która chciała po prostu uposażyć syna. Wnioskodawca nie prowadził i nie prowadzi związanej z przedmiotową nieruchomością działalności gospodarczej. Nieruchomość nie była również przedmiotem najmu bądź dzierżawy.

Działania podejmowane przez Wnioskodawcę należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Zainteresowany sprzedając przedmiotowe nieruchomości korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej i do której nie mają zastosowania przepisy ustawy o VAT. Wobec powyższego należy uznać, że Wnioskodawca dokonując sprzedaży ww. nieruchomości, będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania majątkiem osobistym, co nie jest wykonywaniem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Brak tego statusu pozbawia Wnioskodawcę cech podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie sprzedaży wskazanych działek, a ich dostawę, cech czynności podlegającej opodatkowaniu, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy. W konsekwencji, mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz okoliczności analizowanej sprawy należy stwierdzić, że sprzedaż przedmiotowych działek nie będzie stanowiła działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Tym samym Wnioskodawca z tego tytułu, nie wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a czynność ta nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Wnioskodawca chce sprzedać niepotrzebne mu grunty, a nie handlować nimi.

W niniejszej sprawie brak jest zatem przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia ww. nieruchomości, która byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego - stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Nie wystąpił bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że sprzedaż wskazanych we wniosku działek wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie podjął takich aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. To, iż doprowadził do działek energię elektryczną (tylko te media) powyższego wniosku nie zmienia. Te kroki podjął przy okazji doprowadzania energii do działek, gdzie zamierzał pobudować dom mieszkalny i cena tego podłączenia była wtedy atrakcyjna.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Według art. 2 pkt 22 ustawy, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Zatem w świetle przytoczonych powyżej przepisów grunt spełnia definicję towaru określoną w art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż traktowana jest jako odpłatna dostawa towarów na terytorium kraju.

Podkreślić należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podatnika.

Zgodnie z treścią art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie o VAT, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

W tym miejscu należy przywołać orzeczenie z dnia 15 września 2011 r. TSUE w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10, w którym TSUE wskazał, że: () czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej (zob. wyrok z dnia 20 czerwca 1996 r. w sprawie C 155/94 Wellcome Trust, Rec. s. I 3013, pkt 32) (). Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Działania takie nie należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym, w związku z czym w takiej sytuacji dostawy terenu budowlanego nie można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Zatem przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Należy stwierdzić, że uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca otrzymał w dniu 18 lutego 2014 r. w drodze darowizny grunt, który składa się z 8 działek. Przed nabyciem własności działek przez Wnioskodawcę Uchwałą Rady Gminy w sprawie Miejscowego Planu Zagospodarowania Przestrzennego działki te zostały zaklasyfikowane, jako tereny mieszkalno-usługowe i mieszkaniowe. Ponadto w dniu 21 stycznia 2014 r. Wójt zatwierdził projekt i podział nieruchomości (przed podziałem grunty stanowiły jedną nieruchomość objęte jedną księgą wieczystą) na 8 działek.

Na jednej z ww. 8 działek Wnioskodawca postawił w 2014 roku budynek jednorodzinny. Wnioskodawca zastanawia się nad sprzedażą w przyszłości działek w związku, z czym zawarł w dniu 30 kwietnia 2020 r. umowę z biurem nieruchomości na sprzedaż 7 działek (tych poza działką, na której znajduje się budynek jednorodzinny). Wnioskodawca zaznaczył, że nigdy nie zajmował się sprzedażą gruntów czy też mieszkań. Innymi słowy, Wnioskodawca nie zajmował się w przeszłości handlem nieruchomościami, a co za tym idzie nie podejmował żadnych działań w tym zakresie.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że posiada następujące działki:

działki nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24, 4/25, 4/26, 4/27 - tych działek dotyczy wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej,
działki nr 4/18, 4/30, 4/31 będące działkami budowlanymi, na których jest pobudowany dom Wnioskodawcy, oraz przylegające do nich działki o nr 4/16 i 4/17 będące działkami leśnymi,
działkę nr 4/19 będącą działką leśno-pastwiskową.

Ponadto Wnioskodawca skorygował opis stanu faktycznego przedstawionego we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, Wnioskodawca początkowo bowiem wskazał, że pobudowany przez niego dom stoi na jednej z ośmiu działek opisanych w punkcie 1. Wnioskodawca się pomylił i pobudowany przez niego budynek mieszkalny nie stoi na żadnej z ośmiu działek, które są przedmiotem wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej i sprecyzował, że budynek ten stoi na 3 innych działkach, wskazanych w punkcie 2 powyżej. Innymi słowy, dom Wnioskodawcy nie stoi na żadnej z działek opisanych w punkcie 1.

Wszystkie działki będące przedmiotem zapytania nie służyły i nie mają służyć działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Wnioskodawca nie poczynił żadnych działań zmierzających do podniesienia wartości tych nieruchomości, z wyjątkiem przyłącza energetycznego. Wskazane działki nie były przedmiotem najmu/dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze. Ponadto Wnioskodawca wyjaśnił, że przyłącze energetyczne zostało przyłączone do wszystkich ośmiu niezabudowanych działek, będących przedmiotem zapytania, a także do działek nr 4/18, 4/30, 4/31, na których jest pobudowany dom Wnioskodawcy (czyli do 3 działek zabudowanych), to podłączenie energetyczne nastąpiło w jednym czasie do wszystkich wskazanych działek. Wnioskodawca nie udzielił nikomu pełnomocnictwa do rozporządzenia działkami, wystawił natomiast działki do sprzedaży w biurze pośrednictwa w handlu nieruchomościami.

Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy zbycie działek nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24, 4/25, 4/26, 4/27 będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy sprowadzają się do tego czy sprzedaż opisanych działek będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Zainteresowany będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i podejmowanych w odniesieniu do niego działań w całym okresie posiadania. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych co stwierdził Trybunał Sprawiedliwości UE w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Analiza przedstawionego opisu sprawy w świetle powołanych przepisów prawa prowadzi do wniosku, że w przedmiotowym opisie sprawy nie wystąpiły okoliczności, które wskazują, że sprzedaż przez Wnioskodawcę działek nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24, 4/25, 4/26, 4/27, należy uznać za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, która skutkuje uznaniem Wnioskodawcy za podatnika.

Znaczenie dla przedmiotowej sprawy ma analiza całokształtu działań jakie Wnioskodawca podjął ww. działek przez cały okres ich posiadania. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał czynności w celu uatrakcyjnienia działek, wykonał jedynie przyłącze energetyczne do działek będących przedmiotem zapytania oraz do działek na których wybudowany został budynek mieszkalny Wnioskodawcy, przy czym nastąpiło to w jednym czasie do wszystkich działek. Działki nie były przedmiotem umowy najmu czy też dzierżawy, tym samym Wnioskodawca nie czerpał z nich jakichkolwiek pożytków. Wnioskodawca nigdy nie zajmował się sprzedażą gruntów czy też mieszkań. Tak więc, nie wystąpił taki ciąg zdarzeń, który wskazywałby na aktywność Wnioskodawcy w zakresie obrotu nieruchomościami.

Odnosząc się zatem do sprzedaży przedmiotowych działek stwierdzić należy, że czynności podjęte przez Wnioskodawcę nie wykraczają poza zakres zarządu majątkiem prywatnym Wnioskodawcy i nie stanowią działalności gospodarczej w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca nie dokonywał czynności typowych dla profesjonalnego obrotu nieruchomościami, wykonywanych przez handlowców. Brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności przesądza o tym, że zbycie działek przez Wnioskodawcę nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji zbycie działek nr 4/10, 4/11, 4/12, 4/13, 4/24, 4/25, 4/26, 4/27 nie będzie skutkować uznaniem Wnioskodawcy za podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.

Ponadto należy wskazać, że niniejsza interpretacja rozstrzyga przedstawione zdarzenie przyszłe wyłącznie w zakresie podatku od towarów i usług. W zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie