Temat interpretacji

Zwolnienie od podatku VAT sprzedaży działki zabudowanej 1 oraz braku zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki niezabudowanej nr 2.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2020 r., poz. 1325 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 7 sierpnia 2020 r. (data wpływu 7 sierpnia 2020 r.), uzupełnionym pismem z 29 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki zabudowanej 1 oraz braku zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki niezabudowanej nr 2 jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 sierpnia 2020 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług m.in. w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki zabudowanej 1 oraz braku zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki niezabudowanej nr 2.

Ww. wniosek został uzupełnionym pismem z 29 września 2020 r. (data wpływu 29 września 2020 r.), będącym odpowiedzią na wezwanie tut. organu z 23 września 2020 r. znak: 0111-KDIB3-1.4012.620.2020.1.AB.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Zainteresowanym / wnioskodawcą w przedmiotowej sprawie jest Starosta, który na podstawie art. 11 i 11a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65 z późn. zm.) jest organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami i wykonującym zadania z zakresu administracji rządowej tj. wykonującym w jego imieniu uprawnienia właścicielskie. Zgodnie z zapisami wskazanej wyżej ustawy przepis art. 11 ust. 1 stosuje się do czynności prawnych lub czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Starosta jest także reprezentantem Skarbu Państwa w sprawach podatków jak również w sprawach podatkowych (I SA/Bk 415/07). W wskazanej powyżej ustawie art. 23 określa jakie działania może podejmować Starosta w stosunku do nieruchomości znajdujących się w zasobie Skarbu Państwa. W art. 23 ust. 1 pkt 7 wskazano, iż Starostowie, wykonując zadania zbywają oraz nabywają za zgodą wojewody, nieruchomości wchodzące w skład zasobu (...).

Na mocy postanowienia Sądu Rejonowego z dnia 13 listopada 2013 r. sygn. akt INS 272/09 Skarb Państwa nabył wraz z dobrodziejstwem inwentarza spadek po zmarłej. Przedmiotem spadku była nieruchomość położona () oznaczona jako działka nr 4 o pow. 0,2500 ha zabudowana budynkiem mieszkalnym, drewnianą szopą oraz garażem.

Następnie dokonano podziału wskazanej nieruchomości stanowiącej własność Skarbu Państwa wskutek czego doszło do wyodrębnienia:

1. Działki nr 2 o pow. 0,1196 ha opisanej w księdze wieczystej () niezabudowanej, zlokalizowanej na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowo-usługową oznaczonym symbolem MN/U,
2. Działki nr 1 o pow. 0,1304 ha opisanej w księdze wieczystej () zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz szopą drewnianą i garażem, zlokalizowanej na terenie przeznaczonym pod zabudowę mieszkaniowo-usługową oznaczonym symbolem MN/U.

Budynek mieszkalny, szopa oraz garaż posadowione na działce nr 1, których właścicielem stał się Skarb Państwa w drodze spadkobrania, wybudowane i zamieszkałe zostały w latach 60-tych XX wieku (obecnie nieużytkowane). Budynek mieszkalny (PKOB-1110) posiada pow. użytkową 135,45 m2 zaś budynki niemieszkalne (PKOB-1274) odpowiednio: 11 m2 oraz 23 m2.

W chwili obecnej Starosta działając w granicy stosownych upoważnień podejmować będzie czynności zmierzające do sprzedaży wyżej opisanych nieruchomości. Jednocześnie z okoliczności faktycznych sprawy jednoznacznie wynika iż:

1. Od momentu nabycia własności przedmiotowych nieruchomości (rok 2013) przez Skarb Państwa nie były one przeznaczone przez nabywcę do żadnej działalności (również zwolnionej), nie były także przedmiotem najmu lub dzierżawy,
2. Nie poniesiono od dnia nabycia żadnych wydatków na ulepszenie wyżej wymienionych nieruchomości w konsekwencji nie wystąpiły okoliczności uprawniające do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony,
3. Z akt sprawy wynika, iż do wybudowania oraz pierwszego zasiedlenia doszło w latach 60-tych XX wieku .

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że:

1. Przy nabyciu działki nr 1, nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, i w konsekwencji nie wystąpiły okoliczności uprawniające do obniżenia podatku naliczonego o podatek należny. Analogicznie sytuacja miała miejsce w odniesieniu do drugiej przedmiotowej działki tj. 2 - przy nabyciu działki przez Wnioskodawcę nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.
2. Z uzyskanych informacji, z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego dla działki niezabudowanej nr 2, położonej w obrębie, wpisano oznaczenie gruntu 69MN/U co stanowi tereny zabudowy mieszkaniowej z wydzielonymi terenami usług (zgodnie z uchwałą Rady Gminy z dnia 28 maja 2007 r., w sprawie ogłoszenia jednolitego tekstu i rysunku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego Gminy). Z racji tego, że działka ewidencyjna nr 2 ujęta jest w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego terenu nie ma potrzeby występowania o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

1. Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zbycie nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym (PKOB 1110) oraz budynkami niemieszkalnymi (szopa i garaż PKOB - 1274) będzie korzystać ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług?
2. Czy w świetle obowiązujących przepisów ustawy o podatku od towarów i usług zbycie niezabudowanej nieruchomości działka nr 2 przeznaczonej zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę mieszkaniową i usługi podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce 23%?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w piśmie z 29 września 2020 r.):

Wnioskodawcą w przedmiotowej sprawie jest Starosta który na podstawie art. 11 i 11a ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2020 r. poz. 65 z późn. zm.) jest organem reprezentującym Skarb Państwa w sprawach gospodarowania nieruchomościami i wykonującym zadania z zakresu administracji rządowej tj. wykonującym w jego imieniu uprawnienia właścicielskie. Zgodnie z zapisami wskazanej wyżej ustawy przepis art. 11 ust. 1 stosuje się do czynności prawnych lub czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Starosta jest także reprezentantem Skarbu Państwa w sprawach podatków jak również w sprawach podatkowych (I SA/Bk 415/07). W wskazanej powyżej ustawie art. 23 określa jakie działania może podejmować Starosta w stosunku do nieruchomości znajdujących się w zasobie Skarbu Państwa. W art. 23 ust. 1 pkt 7 wskazano, iż Starostowie, wykonując zadania zbywają oraz nabywają, za zgodą Wojewody, nieruchomości wchodzące w skład zasobu (...).

W świetle art. 11a ww. ustawy, przepis art. 11 ust. 1 stosuje się do czynności procesowych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa lub jednostek samorządu terytorialnego. Jednocześnie Starosta, w sprawach gospodarowania nieruchomościami stanowiącymi własność Skarbu Państwa, działa jako reprezentant Skarbu Państwa, w zakresie czynności prawnych podejmowanych na rzecz lub w interesie Skarbu Państwa.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020, poz. 106 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W myśl art. 2 pkt 6 ustawy o VAT przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postaci energii. Przez dostawę towarów należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Tym samym trzeba przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy zbycie nieruchomości gruntowej, traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy i co do zasady podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jednocześnie w treści art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ww. ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki. Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest - co do zasady - zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy - w brzmieniu obowiązującym od 1 września 2019 r. rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków, budowli, jeżeli w stosunku do nich nastąpiło pierwsze zasiedlenie, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem, a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata. Zatem dla ustalenia, czy sprzedaż nieruchomości działki nr 1, na której posadowiony jest budynek mieszkalny oraz dwa budynki niemieszkalne (szopa i garaż) istotne jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie ww. obiektów.

W przypadku nieruchomości niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do zwolnienia przysługuje wówczas, gdy w stosunku do obiektów będących przedmiotem sprzedaży nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, oraz dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ulepszenie tych obiektów, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki lub budowle rozstrzyga art. 29a ust. 8 ustawy, w myśl którego w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu, na którym obiekt jest posadowiony.

Tak więc, mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz ww. przepisy zauważyć należy, iż sprzedaż nieruchomości oznaczonej jako działka nr 1 wraz z znajdującymi się na niej budynkami mieszkalnym oraz niemieszkalnymi korzystać będzie ze zwolnienia od podatku VAT z uwagi na spełnienie przesłanek określonych zarówno w treści przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 oraz 10a.

Odnosząc się natomiast do kwestii opodatkowania dostawy niezabudowanej nieruchomości oznaczonej jako działka nr 2 objętej () położonej zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na terenach oznaczonych symbolem MN/U - tereny zabudowy mieszkaniowej i usług, wobec braku regulacji prawnych uzasadniających zwolnienie podatkowe podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w stawce określonej w art. 41 ustawy to jest 23%.

Wnioskodawca - w piśmie z 29 września 2020 r. doprecyzował stanowisko własne - mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz przytoczone przepisy we wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, stwierdza, iż sprzedaż działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym oraz budynkami niemieszkalnymi (szopa i garaż) objęta będzie stawką zwolnioną na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki zabudowanej 1 oraz braku zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki niezabudowanej nr 2 jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz.U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary według art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Zgodnie zatem z powołanymi przepisami, grunt jak i budynki i budowle spełniają definicje towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o VAT, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Nie ulega wątpliwości, że w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca dokonując zbycia opisanych nieruchomości działki nr 1 zabudowanej budynkiem mieszkalnym i dwoma budynkami niemieszkalnymi (szopa i garaż) oraz działki nr 2 niezabudowanej działa w charakterze podatnika, a czynność ta dokonywana będzie przez niego w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Podkreślić należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może być albo opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.

Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.

W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.

Stosownie natomiast do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest co do zasady zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie zgodnie z obowiązującą od 1 września 2019 r. treścią art. 2 pkt 14 ustawy stosownie do art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 4 lipca 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych ustaw (Dz.U. z 2019 r. poz. 1520), rozumie oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Z ww. przepisu wynika, że pierwszym zasiedleniem jest pierwsze zajęcie budynku, budowli lub ich części do używania. Zatem aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do zajęcia budynku, budowli lub ich części, ich używania, w tym na potrzeby własne. Pierwsze zasiedlenie budynku, budowli lub ich części ma więc miejsce zarówno w sytuacji, w której po wybudowaniu budynek, budowlę lub ich części oddano w najem, jak i w przypadku wykorzystywania budynku, budowli lub ich części na potrzeby własnej działalności gospodarczej podatnika czy też potrzeby własne osoby fizycznej bowiem w obydwu przypadkach dochodzi do korzystania z budynku, budowli lub ich części.

W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku budynków, budowli lub ich części niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom - po spełnieniu określonych warunków - skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.

Według art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

1. w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
2. dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.

Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.

Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Należy ponadto wskazać, że kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione zostały budynki, budowle rozstrzyga przepis art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

W świetle tego przepisu, przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt (prawo użytkowania wieczystego gruntu) dzieli byt prawny budynków w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Oznacza to, że do dostawy gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu) stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków, budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Jeżeli dostawa budynków albo budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia takiego korzysta również dostawa gruntu (prawa użytkowania wieczystego gruntu), na którym obiekt jest posadowiony.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca zamierza sprzedać budynek mieszkalny, szopę oraz garaż posadowione na działce nr 1, wybudowane i zamieszkałe zostały w latach 60-tych XX wieku. Budynek mieszkalny (PKOB-1110) posiada pow. użytkową 135,45 m2 zaś budynki niemieszkalne (PKOB-1274) odpowiednio: 11 m2 oraz 23 m2. Od momentu nabycia własności przedmiotowych nieruchomości (rok 2013) przez Skarb Państwa nie były one przeznaczone przez nabywcę do żadnej działalności (również zwolnionej), nie były także przedmiotem najmu lub dzierżawy. Nie poniesiono od dnia nabycia żadnych wydatków na ulepszenie wyżej wymienionych nieruchomości w konsekwencji nie wystąpiły okoliczności uprawniające do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Z akt sprawy wynika, iż do wybudowania oraz pierwszego zasiedlenia doszło w latach 60-tych XX wieku .

Mając na uwadze przedstawiony stan prawny i opis sprawy należy stwierdzić, że dostawa ww. budynków opisanych w zdarzeniu przyszłym tj. budynek mieszkalny, szopa oraz garaż nie będzie następować w ramach pierwszego zasiedlenia, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, gdyż jak wskazał Wnioskodawca w opisie zdarzenia przyszłego do pierwszego zasiedlenia ww. budynków doszło w latach 60-tych XX wieku. Ponadto Wnioskodawca od chwili nabycia w 2013 r. nie ponosił wydatków na ulepszenie ww. budynków, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Spełniony zostanie również drugi warunek umożliwiający zwolnienie ww. budynków na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, gdyż między pierwszym zasiedleniem a dostawą ww. budynków minął okres dłuższy niż 2 lata.

W związku z powyższym dostawa budynku mieszkalnego, szopy oraz garażu będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o VAT. Odpowiednio zwolnieniem tym objęta będzie także dostawa działki nr 1 na której ww. budynki są posadowione (art. 29a ust. 8 ustawy).

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Natomiast odnośnie do dostawy działki niezabudowanej nr 2, należy zauważyć co następuje:

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.

Przez tereny budowlane w świetle art. 2 pkt 33 ustawy rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Powyższe oznacza, że generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane (przeznaczone pod zabudowę). Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących gruntami leśnymi, rolnymi itp., nieprzeznaczonymi pod zabudowę są zwolnione od podatku VAT.

W tym miejscu należy zauważyć, że w myśl art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2020 r., poz. 293, z późn. zm.), kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.

Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego w myśl zapisów ust. 2 powołanego wyżej przepisu określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy jako akt indywidualny prawa administracyjnego.

W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę.

Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.

Wprowadzony do ustawy art. 2 pkt 33, odpowiada więc także treści ww. orzeczenia, gdyż cechę przeznaczenia pod zabudowę ustalić należy na podstawie określonych wprost w ustawie dokumentów prawa miejscowego.

Z powyższego wynika, że ustawa nakazuje oceniać przeznaczenie określonego gruntu wyłącznie w oparciu o istniejący plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Z opisu zdarzenia przyszłego wynika że Wnioskodawca zamierza sprzedać działkę niezabudowaną nr 2. W miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego dla działki niezabudowanej nr 2, wpisano oznaczenie gruntu 69MN/U co stanowi tereny zabudowy mieszkaniowej z wydzielonymi terenami usług. Przy nabyciu działki nr 1, nie poniesiono żadnych wydatków na ulepszenie przedmiotowej nieruchomości, i w konsekwencji nie wystąpiły okoliczności uprawniające do obniżenia podatku naliczonego o podatek należny. Od momentu nabycia własności przedmiotowych nieruchomości (rok 2013) przez Skarb Państwa nie były one przeznaczone przez nabywcę do żadnej działalności (również zwolnionej).

Mając na uwadze opis zdarzenia przyszłego oraz ww. przepisy, należy stwierdzić, że skoro z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka nr 2 oznaczona symbolem 69MN/U stanowi tereny zabudowy mieszkaniowej z wydzielonymi terenami usług, to stanowi ona teren budowlany, o którym mowa w art. 2 pkt 33 ustawy o VAT, a zatem sprzedaż przedmiotowej działki niezabudowanej nr 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy.

Z uwagi na fakt, że w przedmiotowej sprawie nie zaistniały przesłanki umożliwiające zastosowanie zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy dla przedmiotowej działki, należy rozpatrzyć warunki do zastosowania zwolnienia dla dostawy ww. działki 2 wynikające z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Według art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy dotyczy wszystkich towarów zarówno nieruchomości, jak i ruchomości przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych niezależnie od okresu ich używania przez podatnika (kilka dni, miesięcy czy lat) wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.

Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:

1. towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
2. przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że od momentu nabycia własności działki nr 2 nie była ona przeznaczone przez nabywcę do żadnej działalności - również zwolnionej a ponadto działka ta została wydzielona z nieruchomości nabytej na mocy postanowienia Sądu Rejonowego jako spadek, tym samym nie zostały spełnione przesłanki umożliwiające zwolnienie na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o VAT.

Mając powyższe na uwadze, sprzedaż działki niezabudowanej nr 2 nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy jak również na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.

W konsekwencji sprzedaż działki nr 2 będzie opodatkowana właściwą stawką VAT dla gruntu przeznaczonego pod zabudowę.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku zwolnienia z podatku VAT działki niezabudowanej nr 2 jest prawidłowe.

Kwestia dotycząca zastosowania właściwej stawki podatku VAT dla dostawy działki niezabudowanej nr 2 została zawarta w odrębnym rozstrzygnięciu.

Nadmienia się, że niniejsza interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej