Temat interpretacji
Brak obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w działce nr 1 objętej współwłasnością małżeńską.
Szanowna Pani,
stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
23 grudnia 2021 r. wpłynął Pani wniosek z 22 grudnia 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku zapłaty podatku VAT z tytułu sprzedaży udziału w działce nr 2 objętej współwłasnością małżeńską.
Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwania – pismem z 25 lutego 2022 r. (wg daty wpływu) i z 17 marca 2022 r. (data wpływu 18 marca 2022 r.)
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Jest Pani żoną Pana J. M. i współwłaścicielką działki. Działka 1 o pow. 0,4747 ha została nabyta przez Państwa we współwłasności z inną osobą prawną po 1/2 części na cele usługowe w roku 1995, była zwolniona od podatku od towarów i usług (VAT). Powyższa działka nie była wykorzystywana do żadnych celów i przez cały okres od zakupu nie było żadnego użytkowania, była zarośnięta różnego rodzaju krzewami i drzewami. Z informacji, jakie Państwo uzyskali, że przed laty to miejsce stanowiło częściowo składowisko odpadów komunalnych. Ze względu na zły stan zdrowia Pani i Pani męża, w uzgodnieniu ze współwłaścicielem, podjęli Państwo decyzję w 2008 r. o podziale działki na działki pod budownictwo.
Działka 2 dotycząca wniosku powstała w wyniku podzielenia działki 1 ze współwłaścicielem i nie była wykorzystywana do żadnych celów i prowadzenia działalności gospodarczej. Również za działkę nigdy nie płacili Państwo VAT-u. Na działce 1 i 2 nigdy nie była prowadzona działalność rolnicza.
Na działkę 1 i działkę 2 Państwa kosztem było poniesienie kosztów geodezyjnych i koszt zniesienia współwłasności. W roku 2019 została podjęta decyzja ze współwłaścicielem o zniesieniu współwłasności (protokół rozprawy cywilnej) z dnia 30.07.2019 r. Stali się Państwo właścicielami działki 2 i w planie zagospodarowania przestrzennego pozostała pod usługi. Ww. działka stanowi współwłasność małżeńską i nie była nigdy użytkowana ani udostępniana innym osobom trzecim. Powyższa działka na dzień sprzedaży nie miała wydanych warunków zabudowy.
Nigdy nie była Pani czynnym podatnikiem podatku VAT.
Przygotowanie całej dokumentacji do podpisania Aktu Notarialnego sporządzało Biuro Obrotu Nieruchomościami w ….
Nie podejmowali Państwo żadnych czynności w celu zwiększenia wartości działki.
Podpisali Państwo Akt Notarialny Przedwstępny bez żadnych zobowiązań dla każdej ze stron. Następnie został podpisany Akt Notarialny Przeniesienia własności.
Działka 2 była reklamowa w środkach masowego przekazu – w sieci internetowej przez Biuro Nieruchomości, które prowadziło sprawę sprzedaży działki 2.
Pytanie
Informuje Pani, że nie była Pani podatnikiem podatku VAT. Czy powinna Pani płacić podatek VAT?
Pani stanowisko w sprawie
W wyniku niewiedzy i błędnego oświadczenia w Akcie Notarialnym został pobrany podatek od towarów i usług, który został odprowadzony do Urzędu Skarbowego w ….
Zgodnie z informacją, jaką Pani uzyskała w Urzędzie Skarbowym, to podatku VAT nie powinna Pani płacić. Uważa Pani, że w życiu błędy popełniamy mimo naszej woli. Ma Pani nadzieję, że Państwo dokona zwrotu nienależnie zapłaconego podatku VAT.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685, z późn. zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Towarem jest także udział w prawie własności lub użytkowania wieczystego nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, bowiem w myśl art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zwanej dalej „Dyrektywą 2006/112/WE”:
Państwa członkowskie mogą uznać za rzeczy:
1)określone udziały w nieruchomości,
2)prawa rzeczowe dające ich posiadaczowi prawo do korzystania z nieruchomości,
3)udziały i inne równoważne udziałom tytuły prawne dające ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności lub posiadania nieruchomości lub jej części.
W oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, należy przyjąć, że zbycie nieruchomości gruntowych (działek), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2020 r., poz. 1740, z późn. zm.).
W myśl art. 195 Kodeksu cywilnego:
Własność tej samej rzeczy przysługuje niepodzielnie kilku osobom (współwłasność).
W przypadku współwłasności nieruchomości określonej w częściach ułamkowych, każdy ze współwłaścicieli ma określony ułamkiem udział w nieruchomości.
Jak stanowi art. 196 § 1 ustawy Kodeks cywilny:
Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną.
W myśl art. 196 § 2 ustawy Kodeks cywilny:
Współwłasność łączną regulują przepisy dotyczące stosunków, z których ona wynika. Do współwłasności w częściach ułamkowych stosuje się przepisy niniejszego działu.
Na mocy art. 198 ustawy Kodeks cywilny:
Każdy ze współwłaścicieli może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli.
Podkreślić należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela. Ze względu na charakter udziału, może rozporządzać swoim udziałem bez zgody pozostałych współwłaścicieli. Rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.
Zauważenia w tym miejscu wymaga, że kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r., poz. 1359).
Stosownie do art. 31 § 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez obojga małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Przedmioty majątkowe nieobjęte wspólnością ustawową należą do majątku osobistego każdego z małżonków.
Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).
W świetle art. 35 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
W czasie trwania wspólności ustawowej żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Nie może również rozporządzać ani zobowiązywać się do rozporządzania udziałem, który w razie ustania wspólności przypadnie mu w majątku wspólnym lub w poszczególnych przedmiotach należących do tego majątku.
W myśl art. 36 § 1 i § 2 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Oboje małżonkowie są obowiązani współdziałać w zarządzie majątkiem wspólnym, w szczególności udzielać sobie wzajemnie informacji o stanie majątku wspólnego, o wykonywaniu zarządu majątkiem wspólnym i o zobowiązaniach obciążających majątek wspólny.
Każdy z małżonków może samodzielnie zarządzać majątkiem wspólnym, chyba że przepisy poniższe stanowią inaczej. Wykonywanie zarządu obejmuje czynności, które dotyczą przedmiotów majątkowych należących do majątku wspólnego, w tym czynności zmierzające do zachowania tego majątku.
Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego:
Zgoda drugiego małżonka jest potrzebna m.in. do dokonania czynności prawnej prowadzącej do zbycia, obciążenia, odpłatnego nabycia nieruchomości lub użytkowania wieczystego, jak również prowadzącej do oddania nieruchomości do używania lub pobierania z niej pożytków.
Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.
Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 Kodeksu cywilnego:
Oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.
Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Dostawa towaru, w tym przypadku gruntu, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy czynność podlegającą opodatkowaniu wykona podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Jednocześnie czynność ta powinna zostać dokonana przez podmiot, który w jej ramach działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.
W świetle przytoczonych wyżej przepisów, status podatnika podatku od towarów i usług wynika z okoliczności dokonania czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem. Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT, istotnym jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.
Zatem osoby fizyczne dokonujące sprzedaży, przekazania lub darowizny towarów stanowiących część ich majątku osobistego (takiego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej), nie są zaliczane do grona podatników podatku od towarów i usług.
Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.
Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia miedzy czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.
Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.
Z opisu sprawy wynika, że jest Pani – wraz z mężem - współwłaścicielką działki nr 2. Działka 1 o pow. 0,4747 ha została nabyta przez Państwa we współwłasności z inną osobą prawną po 1/2 części na cele usługowe w roku 1995, była zwolniona od podatku od towarów i usług (VAT). Powyższa działka nie była wykorzystywana do żadnych celów i przez cały okres od zakupu nie było żadnego użytkowania, była zarośnięta różnego rodzaju krzewami i drzewami. Ze względu na zły stan zdrowia Pani i Pani męża w uzgodnieniu ze współwłaścicielem podjęli Państwo decyzję w 2008 r. o podziale działki na działki pod budownictwo. Działka 2 dotycząca wniosku powstała w wyniku podzielenia działki 1 ze współwłaścicielem i nie była wykorzystywana do żadnych celów i prowadzenia działalności gospodarczej. Za działkę nigdy Państwo nie płacili VAT-u. Na działce 1 i 2 nigdy nie była prowadzona działalność rolnicza. Na działkę 1 i działkę 2 Państwa kosztem było poniesienie kosztów geodezyjnych i koszt zniesienia współwłasności. W roku 2019 została podjęta decyzja ze współwłaścicielem o zniesieniu współwłasności (protokół rozprawy cywilnej) z dnia 30.07.2019 r. stali się Państwo właścicielami działki 2 i w planie zagospodarowania przestrzennego pozostała pod usługi. Ww. działka stanowi współwłasność małżeńską i nie była nigdy użytkowana ani udostępniana innym osobom trzecim. Powyższa działka na dzień sprzedaży nie miała wydanych warunków zabudowy. Nigdy nie była Pani czynnym podatnikiem podatku VAT. Przygotowanie całej dokumentacji do podpisania Aktu Notarialnego sporządzało Biuro Obrotu Nieruchomościami w …. Nie podejmowali Państwo żadnych czynności w celu zwiększenia wartości działki. Podpisali Państwo Akt Notarialny Przedwstępny bez żadnych zobowiązań dla każdej ze stron. Następnie został podpisany Akt Notarialny Przeniesienia własności. Działka 2 była reklamowa w środkach masowego przekazu – w sieci internetowej przez Biuro Nieruchomości, które prowadziło sprawę sprzedaży działki 2.
W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości objęte zakresem pytania, należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działała Pani
w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
Jak wynika z dokonanej analizy ww. przepisów, aby dana czynności została opodatkowana podatkiem od towarów i usług, musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu oraz zostać wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku VAT.
Jak wyżej wskazano, dostawa towarów – w przedmiotowym wniosku działki niezabudowanej – spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy.
W świetle powyższego, ustalenia wymaga, czy w okolicznościach niniejszej sprawy działała Pani w charakterze podatnika VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.
Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.
W przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Bowiem, co do zasady, osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, nie są podatnikami podatku VAT.
W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy udziału w działce 2 objętej współwłasnością małżeńską, wystąpiła Pani w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, bowiem z okoliczności sprawy nie wynika taka Pani aktywność, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Nie podjęła Pani ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: nabycie z zamiarem odsprzedaży, ogrodzenie działki, doprowadzenie mediów, itd.) i angażowanie środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców. Jedyny nakład poniesiony przez Panią to koszty geodezyjne i koszt zniesienia współwłasności. Wskazała Pani również, że nie podejmowała Pani żadnych czynności w celu zwiększenia wartości działki. Nie jest Pani czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Działka nie była wykorzystywana do żadnych celów i przez cały okres od zakupu nie było żadnego użytkowania. Na działce nigdy nie była prowadzona działalność rolnicza. Powyższa działka na dzień sprzedaży nie miała wydanych warunków zabudowy.
Zatem, w omawianej sytuacji należy wskazać, że ww. działania Pani nie mogą świadczyć o zamiarze wykonywania działalności gospodarczej w zakresie profesjonalnego obrotu nieruchomościami. Natomiast okoliczność reklamowania w środkach masowego przekazu – w sieci internetowej przez Biuro Nieruchomości, które prowadziło sprawę sprzedaży działki nie przesądza o tym, że sprzedaż działki powinna podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Ponadto, podpisała Pani Akt Notarialny Przedwstępny bez żadnych zobowiązań dla każdej ze stron.
Analiza okoliczności sprawy i obowiązujących przepisów prowadzi do wniosku, że sprzedaż udziału w działce nr 2, będącej we współwłasności małżeńskiej, należy zakwalifikować jako dostawę towaru. Jednakże, w przedmiotowej sprawie nie działała Pani w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy. Sprzedaż ww. udziału w działce należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie miały zastosowania.
W związku z tym, sprzedaż przez Panią udziału w działce 2 objętej współwłasnością małżeńską, nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i tym samym nie była Pani zobowiązana do uiszczenia podatku z tego tytułu.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Panią i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.
Podkreślenia wymaga, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla Pani małżonka.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosuje się Pani do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).