Temat interpretacji

Brak uznania użytkowanych samochodów za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej i brak prawa do odliczenia całości podatku naliczonego w związku z ich eksploatacją.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 16 października 2019 r. (data wpływu 23 października 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.) w odpowiedzi na wezwanie nr 0114-KDIP4.4012.743.2019.1.BS z dnia 7 stycznia 2020 r. (skutecznie doręczone w dniu 10 stycznia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania użytkowanych samochodów za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od paliwa, rat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 23 października 2019 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania użytkowanych samochodów za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od paliwa, rat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych.

Wniosek został uzupełniony w dniu 17 stycznia 2020 r. pismem z dnia 17 stycznia 2020 r. (data wpływu 21 stycznia 2020 r.).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka jest spółką prowadzącą działalność w zakresie świadczenia usług informatycznych oraz sprzedaży oprogramowania.
Z uwagi na charakter działalności Spółki zachodzi często konieczność delegowania pracowników w podróże służbowe.

W celu bardziej efektywnego wykorzystania czasu, pracownicy pobierają samochody służbowe bezpośrednio po zakończeniu pracy w danym dniu. Jest to moment rozpoczęcia podróży służbowej. Następnie pracownicy udają się do swojego miejsca zamieszkania, gdzie nocują. Następnego dnia pracownicy kontynuują podróż służbową z miejsca zamieszkania do miejscowości docelowej. Dzięki temu pracownicy nie tracą rano czasu na odebranie pojazdu z siedziby Spółki i mogą od razu przystąpić do podróży i wcześniej docierają do celu. W rezultacie podróż służbowa trwa krócej. Zdarza się również, że gdy pracownicy późno kończą podróż służbową, wówczas jadą bezpośrednio do miejsca zamieszkania, natomiast następnego dnia kontynuują podróż służbową do siedziby Spółki i zdają samochód służbowy. Dzięki temu pracownicy mogą wcześniej w danym dniu zakończyć podróż służbową.

Od chwili odebrania samochodu do momentu jego zwrotu pracownicy nie mogą korzystać z pojazdu do celów prywatnych, do czego obligują ich wewnętrzne regulacje zakładowe.

Należy również podkreślić, że nie generuje to dodatkowych kosztów związanych z kosztami eksploatacji samochodu, ponieważ trasa dojazdu do punktu docelowego delegacji przez miejsce zamieszkania i powrót do siedziby firmy przez miejsce zamieszkania jest trasą krótszą lub taką samą jak wyjazd z siedziby firmy.

W uzupełnieniu z dnia 17 stycznia 2020 r. Spółka wskazała:

1. Przedmiotem wniosku są samochody osobowe.
2. Spółka wykorzystuje przedmiotowe samochody wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
3. Samochody będące przedmiotem wniosku są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.
4. Spółka prowadzi ewidencję pojazdu dla tego samochodu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Ewidencja zawiera: numer rejestracyjny pojazdu samochodowego; dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji; stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji; liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji oraz wpisy osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujące:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąd - dokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem.
   Ewidencję prowadzi wyznaczony pracownik Spółki.
5. Spółka złożyła do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informację VAT-26 wykazując w niej samochód będący przedmiotem wniosku.
6. Spółka w wewnętrznym zarządzeniu oraz jako załącznik do prowadzonej ewidencji określiła ścisłe zasady co do korzystania z przedmiotowego samochodu. Zasady te nie przewidują możliwości wykorzystania pojazdu do celów innych niż związanych z działalnością gospodarczą i zawierają m.in. zapis, że Osoba kierująca zobowiązuje się do używania pojazdu wyłącznie w celu wykonywania obowiązków służbowych i do dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu dostarczonej przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi przepisami. Pracownik oświadcza, że jest świadomy, że naruszenie jego obowiązków wynikających z niniejszych zasad może skutkować m.in. nałożeniem na Pracodawcę grzywny, za którą Pracownik może zostać pociągnięty do odpowiedzialności materialnej. Spółka kontroluje zakaz wykorzystania pojazdu do celów prywatnych przede wszystkim poprzez weryfikację pokonywanych przez pojazd kilometrów i porównanie tych danych z informacjami deklarowanymi przez kierujących w ewidencji prowadzonej dla pojazdu. Dodatkowo porównywane będą dane z systemu obsługi kart flotowych do tankowania paliwa, ponieważ każdorazowo tankujący pojazd ma obowiązek podania stanu licznika na moment tankowania pojazdu, co wynika z zasad korzystania z paliwowych kart flotowych, za pomocą których Spółka nabywa paliwo do samochodów. Dzięki temu Spółka będzie mogła zweryfikować, czy pojazd tankowany był w linii wykonywanej przez kierującego trasy opisanej w ewidencji, w jakich godzinach był tankowany oraz czy ilość przejechanych kilometrów odpowiada trasie wskazanej przez kierującego w ewidencji. Za weryfikację odpowiedzialna jest oddzielna osoba na stanowisku Kierownik Operacyjny wspólnie z osobą prowadzącą ewidencję pojazdu.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy pojazdy samochodowe użytkowane przez delegowanych pracowników w sposób opisany powyżej są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika?

Czy Spółka będzie mogła odliczyć w pełnej wysokości podatek od towarów i usług naliczony od paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych dla samochodu służbowego wykorzystywanego w sposób opisany powyżej?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 86 ust. 3 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 11 marca 2004 r. ograniczenia (do 50%) w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego od towarów i usług nie stosuje się w przypadku, gdy pojazdy samochodowe są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W opisanym stanie faktycznym pojazdy są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W celu bardziej efektywnego wykorzystania czasu pracowników, pobierają oni samochody służbowe bezpośrednio po zakończeniu pracy w danym dniu. Jest to moment rozpoczęcia podróży służbowej. Następnie pracownicy udają się do swojego miejsca zamieszkania, gdzie nocują. Następnego dnia pracownicy kontynuują podróż służbową z miejsca zamieszkania do miejscowości docelowej. Dzięki temu pracownicy nie tracą rano czasu na odebranie pojazdu z siedziby Spółki i mogą od razu przystąpić do podróży i wcześniej docierają do celu. W rezultacie podróż służbowa trwa krócej.

Zdarza się również, że gdy pracownicy późno kończą podróż służbową, wówczas jadą bezpośrednio do miejsca zamieszkania, natomiast następnego dnia kontynuują podróż służbową do siedziby Spółki i zdają samochód służbowy. Dzięki temu pracownicy mogą wcześniej w danym dniu zakończyć podróż służbową.

Od chwili odebrania samochodu do momentu jego zwrotu pracownicy nie mogą korzystać z pojazdu do celów prywatnych, do czego obligują ich wewnętrzne regulacje zakładowe. Parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania służy jedynie temu, aby pracownik mógł od razu przystąpić do podróży i wcześniej mógł dotrzeć do celu (w pierwszym z opisanych przypadków) lub wcześniej w danym dniu zakończyć wykonywanie obowiązków służbowych (w drugim przypadku). Od momentu odbioru pojazdu do chwili jego zwrotu pracownik ma obowiązek wykorzystywać go wyłącznie do celów służbowych.

W związku z powyższym, z uwagi na spełnienie przesłanki wykorzystywania pojazdu wyłącznie do działalności gospodarczej, Spółka będzie uprawniona do odliczenia w pełnej wysokości podatku od towarów i usług naliczonego od paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych dla samochodu służbowego wykorzystywanego w sposób opisany powyżej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124

Z powyższego przepisu wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Jak stanowi art. 2 pkt 34 ustawy, przez pojazdy samochodowe rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Na podstawie art. 86a ust. 3 ww. ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

W świetle ust. 4 cytowanego artykułu, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu jest prowadzona od dnia rozpoczęcia wykorzystywania pojazdu samochodowego wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika do dnia zakończenia wykorzystywania tego pojazdu wyłącznie do tej działalności.

W myśl ust. 7 ww. artykułu, ewidencja przebiegu pojazdu powinna zawierać:

1. numer rejestracyjny pojazdu samochodowego;
2. dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji;
3. stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji;
4. wpis osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujący:
   1. kolejny numer wpisu,
   2. datę i cel wyjazdu,
   3. opis trasy (skąddokąd),
   4. liczbę przejechanych kilometrów,
   5. imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem
   - potwierdzony przez podatnika na koniec każdego okresu rozliczeniowego w zakresie autentyczności wpisu osoby kierującej pojazdem, jeżeli nie jest ona podatnikiem;
5. liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji.

W świetle ust. 9 przywołanego artykułu, do pojazdów samochodowych, o których mowa w ust. 4 pkt 2, należą:

1. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, mające jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą:
2. klasyfikowane na podstawie przepisów o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van lub
3. z otwartą częścią przeznaczoną do przewozu ładunków;
4. pojazdy samochodowe, inne niż samochody osobowe, które posiadają kabinę kierowcy z jednym rzędem siedzeń i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

().

Jak wynika z ust. 12 tego artykułu, podatnicy wykorzystujący wyłącznie do działalności gospodarczej pojazdy samochodowe, dla których są obowiązani prowadzić ewidencję przebiegu pojazdu, mają obowiązek złożyć naczelnikowi urzędu skarbowego informację o tych pojazdach w terminie 7 dni od dnia, w którym poniosą pierwszy wydatek związany z tymi pojazdami.

Na podstawie ust. 13 cyt. artykułu, w przypadku niezłożenia w terminie informacji, o której mowa w ust. 12, uznaje się, że pojazd samochodowy jest wykorzystywany wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika dopiero od dnia jej złożenia.

Z wniosku wynika, że Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług informatycznych oraz sprzedaży oprogramowania.

Z uwagi na charakter działalności Spółki zachodzi często konieczność delegowania pracowników w podróże służbowe.

W celu bardziej efektywnego wykorzystania czasu, pracownicy pobierają samochody służbowe bezpośrednio po zakończeniu pracy w danym dniu. Jest to moment rozpoczęcia podróży służbowej. Następnie pracownicy udają się do swojego miejsca zamieszkania, gdzie nocują. Następnego dnia pracownicy kontynuują podróż służbową z miejsca zamieszkania do miejscowości docelowej. Zdarza się również, że gdy pracownicy późno kończą podróż służbową, wówczas jadą bezpośrednio do miejsca zamieszkania, natomiast następnego dnia kontynuują podróż służbową do siedziby spółki i zdają samochód służbowy. Od chwili odebrania samochodu do momentu jego zwrotu pracownicy nie mogą korzystać z pojazdu do celów prywatnych, do czego obligują ich wewnętrzne regulacje zakładowe.

Jednocześnie Spółka wskazała:

• Przedmiotem wniosku są samochody osobowe.

• Spółka wykorzystuje przedmiotowe samochody wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

• Samochody będące przedmiotem wniosku są wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej.

• Spółka prowadzi ewidencję pojazdu dla tego samochodu, o której mowa w art. 86a ust. 7 ustawy o VAT. Ewidencja zawiera: numer rejestracyjny pojazdu samochodowego; dzień rozpoczęcia i zakończenia prowadzenia ewidencji; stan licznika przebiegu pojazdu samochodowego na dzień rozpoczęcia prowadzenia ewidencji, na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji; liczbę przejechanych kilometrów na koniec każdego okresu rozliczeniowego oraz na dzień zakończenia prowadzenia ewidencji oraz wpisy osoby kierującej pojazdem samochodowym dotyczący każdego wykorzystania tego pojazdu, obejmujące:
  • kolejny numer wpisu,
  • datę i cel wyjazdu,
  • opis trasy (skąd - dokąd),
  • liczbę przejechanych kilometrów,
  • imię i nazwisko osoby kierującej pojazdem.
  Ewidencję prowadzi wyznaczony pracownik spółki.
• Spółka złożyła do właściwego naczelnika urzędu skarbowego informację VAT-26 wykazując w niej samochód będący przedmiotem wniosku.
• Spółka w wewnętrznym zarządzeniu oraz jako załącznik do prowadzonej ewidencji określiła ścisłe zasady co do korzystania z przedmiotowego samochodu. Zasady te nie przewidują możliwości wykorzystania pojazdu do celów innych niż związanych z działalnością gospodarczą i zawierają m.in. zapis, że Osoba kierująca zobowiązuje się do używania pojazdu wyłącznie w celu wykonywania obowiązków służbowych i do dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu dostarczonej przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi przepisami. Pracownik oświadcza, że jest świadomy, że naruszenie jego obowiązków wynikających z niniejszych zasad może skutkować m.in. nałożeniem na Pracodawcę grzywny, za którą Pracownik może zostać pociągnięty do odpowiedzialności materialnej. Spółka kontroluje zakaz wykorzystania pojazdu do celów prywatnych przede wszystkim poprzez weryfikację pokonywanych przez pojazd kilometrów i porównanie tych danych z informacjami deklarowanymi przez kierujących w ewidencji prowadzonej dla pojazdu. Dodatkowo porównywane będą dane z systemu obsługi kart flotowych do tankowania paliwa, ponieważ każdorazowo tankujący pojazd ma obowiązek podania stanu licznika na moment tankowania pojazdu, co wynika z zasad korzystania z paliwowych kart flotowych, za pomocą których Spółka nabywa paliwo do samochodów. Dzięki temu Spółka będzie mogła zweryfikować, czy pojazd tankowany był w linii wykonywanej przez kierującego trasy opisanej w ewidencji, w jakich godzinach był tankowany oraz czy ilość przejechanych kilometrów odpowiada trasie wskazanej przez kierującego w ewidencji. Za weryfikację odpowiedzialna jest oddzielna osoba na stanowisku Kierownik Operacyjny wspólnie z osobą prowadzącą ewidencję pojazdu.

Wątpliwości Spółki dotyczą uznania użytkowanych w opisany powyżej samochodów za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym prawa do odliczenia w pełnej wysokości podatku naliczonego od paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych z nimi związanych.

Z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również określony w art. 86 ust. 12 ustawy wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Wskazać należy, że przepisy ustawy nie określają, w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz treści powołanych przepisów prawa prowadzi do stwierdzenia, że w odniesieniu do opisanych we wniosku samochodów osobowych, użytkowanych przez delegowanych pracowników, nie będą spełnione przesłanki do uznania, że są one wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Spółka nie będzie mieć prawa do odliczenia całości podatku naliczonego od paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych z nimi związanych.

Spółka złożyła informację VAT-26, o której mowa w art. 86a ust. 12 ustawy.

Wnioskodawca prowadzi ewidencję przebiegu pojazdu, która będzie zawiera dane wymienione w art. 86a ust. 7 ustawy.

Ewidencja ta, łącznie z określonymi przez Spółkę zasadami korzystania z samochodu, nie będzie jednak wykluczać użycia tego samochodu do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą, o którym mowa w art. 86a ust. 4 ustawy.

Jak wskazał Wnioskodawca, Spółka prowadzi działalność w zakresie świadczenia usług informatycznych oraz sprzedaży oprogramowania.

Z uwagi na charakter działalności Spółki zachodzi często konieczność delegowania pracowników w podróże służbowe.

W celu bardziej efektywnego wykorzystania czasu, pracownicy pobierają samochody służbowe bezpośrednio po zakończeniu pracy w danym dniu. Jest to moment rozpoczęcia podróży służbowej. Następnie pracownicy udają się do swojego miejsca zamieszkania, gdzie nocują. Następnego dnia pracownicy kontynuują podróż służbową z miejsca zamieszkania do miejscowości docelowej. Zdarza się również, że gdy pracownicy późno kończą podróż służbową, wówczas jadą bezpośrednio do miejsca zamieszkania, natomiast następnego dnia kontynuują podróż służbową do siedziby spółki i zdają samochód służbowy.

Wnioskodawca stwierdza, że od chwili odebrania samochodu do momentu jego zwrotu pracownicy nie mogą korzystać z pojazdu do celów prywatnych, do czego obligują ich wewnętrzne regulacje zakładowe. Zdaniem Wnioskodawcy, parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania służy jedynie temu, aby pracownik mógł od razu przystąpić do podróży i wcześniej mógł dotrzeć do celu lub wcześniej w danym dniu zakończyć wykonywanie obowiązków służbowych.

Spółka kontroluje zakaz wykorzystania pojazdu do celów prywatnych przede wszystkim poprzez weryfikację pokonywanych przez pojazd kilometrów i porównanie tych danych z informacjami deklarowanymi przez kierujących w ewidencji prowadzonej dla pojazdu. Dodatkowo porównywane będą dane z systemu obsługi kart flotowych do tankowania paliwa, ponieważ każdorazowo tankujący pojazd ma obowiązek podania stanu licznika na moment tankowania pojazdu, co wynika z zasad korzystania z paliwowych kart flotowych, za pomocą których Spółka nabywa paliwo do samochodów. Dzięki temu Spółka będzie mogła zweryfikować, czy pojazd tankowany był w linii wykonywanej przez kierującego trasy opisanej w ewidencji, w jakich godzinach był tankowany oraz czy ilość przejechanych kilometrów odpowiada trasie wskazanej przez kierującego w ewidencji.

Zdaniem tut. Organu, opisany powyżej sposób wykorzystania i wprowadzony przez Spółkę sposób kontrolowania nie będzie w wystarczający sposób potwierdzać, że samochody osobowe użytkowane przez delegowanych pracowników wykorzystywane są wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika. Należy bowiem zauważyć, że samo parkowanie pojazdu w miejscu zamieszkania (przez rozpoczęciem i po zakończeniu podróży służbowej) co do zasady pozwala pracownikowi na potencjalne wykorzystanie samochodu do celów prywatnych. W żaden sposób nie zmienia tego wprowadzony w wewnętrznym zarządzeniu zapis, że Osoba kierująca zobowiązuje się do używania pojazdu wyłącznie w celu wykonywania obowiązków służbowych i do dokonywania wpisów w ewidencji przebiegu pojazdu dostarczonej przez Spółkę zgodnie z obowiązującymi przepisami. Pracownik oświadcza, że jest świadomy, że naruszenie jego obowiązków wynikających z niniejszych zasad może skutkować m.in. nałożeniem na Pracodawcę grzywny, za którą Pracownik może zostać pociągnięty do odpowiedzialności materialnej. Kontrola danych z systemu kart flotowych potwierdza jedynie informacje w momencie tankowania pojazdu, brak natomiast weryfikacji tego, co dzieje się z pojazdem między tymi zdarzeniami, a więc w dniach przed i po zakończeniu podróży służbowej.

Zatem samochody osobowe użytkowane przez delegowanych pracowników w opisany powyżej sposób nie będą wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika i tym samym Spółka stosownie do art. 86a ust. 3 pkt 1 lit. a) ustawy nie będzie mieć prawa do odliczenia w całości podatku naliczonego od zakupu paliwa, opłat leasingowych i materiałów eksploatacyjnych z nimi związanych.

Stanowisko Wnioskodawcy należy uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie, ul. Kraszewskiego 4a, 35-016 Rzeszów za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej