Temat interpretacji

prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2020 r. (data wpływu 24 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu Modernizacja Sali () jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 24 czerwca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z realizacją projektu Modernizacja Sali ().

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Gmina Miasto jest zainteresowana Programem z Europejskiego Funduszu Rozwoju Rolnego na rzecz Obszarów Wiejskich., tj. otrzymaniem dofinansowania na realizację projektu pn.: Modernizacja Sali (). Inwestycja dotyczy modernizacji Sali, (), polegającej na przebudowie sceny, wymianie instalacji elektrycznej i zakupie wyposażenia. Wszystkie elementy nowego wyposażenia funkcjonalnie związane są z działalnością prowadzoną w sali głównej ośrodka.

W ramach projektu zaplanowano:

1. montaż i dostawę nowej kurtyny horyzontalnej,
2. przedłużenie istniejącej sceny o dodatkowe 37 podestów scenicznych,
3. malowanie ścian i sufitów,
4. renowację i naprawę podłogi,
5. ułożenie nowej wykładziny scenicznej,
6. montaż mat wygłuszających,
7. wykonanie rolet aluminiowych systemowych,
8. montaż dodatkowych kratownic do oświetlenia scenicznego.

Przedmiotowe zadanie inwestycyjne ma na celu poprawę jakości oferty kulturalnej na terenie miasta. Modernizacja sali pozwoli na wzbogacenie działalności kulturalnej. Nowe wyposażenie pozytywnie wpłynie na funkcjonalność obiektu, umożliwiając pełniejsze wykorzystanie potencjału obiektu. Organizowane koncerty, spektakle i inne wydarzenia odbywać się będą w komfortowych warunkach, ułatwiających ich odbiór i podnosząc atrakcyjność oferty. Powyższe wpisuje się w najważniejsze zadanie OK, jakim jest popularyzowanie kultury, rozbudzanie zainteresowań i zaspokajanie potrzeb lokalnej społeczności w tym zakresie.

Budynek przy ulicy B., w którym zlokalizowana jest sala stanowi własność gminy miasta. Pomieszczenie jest dzierżawione przez () Bibliotekę Publiczną, na podstawie umowy, z tego tytułu gmina otrzymuje od biblioteki opłatę, zgodnie z zawartą umową dzierżawy opodatkowaną stawką 23%. Z tytułu dzierżawy gmina otrzymuje od biblioteki opłatę, zgodnie z zawartą umową w miesięcznej wysokości () zł brutto, rocznie () zł brutto, czyli wpływy z najmu są niewspółmiernie niskie w stosunku do całości gminnego budżetu. () Biblioteka nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2016 r., poz. 710, z późn. zm.). Opłata za dzierżawę jest jedynym dochodem gminy otrzymywanym za dzierżawienie sali. Biblioteka jako dzierżawca podnajmuje salę na działalność kulturową i rozrywkową za którą otrzymuje rocznie przychód ok. () zł.

Podmiotem realizującym projekt, tj. ponoszącym wydatki w związku z realizacją inwestycji, będzie gmina miasto. Właścicielem wybudowanej infrastruktury pozostanie gmina, natomiast operatorem modernizowanych pomieszczeń i odpowiedzialnym za jego prawidłowe funkcjonowanie i utrzymanie będzie jednostka organizacyjna gminy, () Biblioteka Publiczna.

W wynajmowanych pomieszczeniach funkcjonuje Ośrodek Kultury, stanowiący część biblioteki. Do zadań OK należy m.in. rozpoznawanie, rozbudzanie zainteresowań oraz potrzeb kulturalnych środowiska, edukacja w sferze kultury, tworzenie warunków dla rozwoju amatorskiego ruchu artystycznego, folkloru, a także rękodzieła ludowego i artystycznego, organizowanie koncertów, spektakli, wystaw, tworzenie możliwości zagospodarowania czasu wolnego miejscowej społeczności poprzez tworzenie, w tym sekcji, pracowni i kół zainteresowań, organizowanie imprez okolicznościowych i środowiskowych, propagowanie lokalnych wydarzeń i osiągnięć kultury we współdziałaniu ze szkołami, przedszkolami, klubami sportowymi, zakładami pracy, organizacjami społecznymi, pozarządowymi, a także propagowanie walorów miasta i powiatu.

Sala wykorzystywana jest głównie do działalności statutowej biblioteki. Z pomieszczenia korzystają również podmioty trzecie, którym biblioteka odpłatnie udostępnia salę. Z tytułu wykorzystania sali i działalności w niej prowadzonej, gmina nie otrzymuje żadnych przychodów.

Planowana infrastruktura ma charakter niekomercyjny, tj. z tytułu jej udostępnienia gmina nie będzie uzyskiwać żadnych dodatkowych przychodów. Za korzystanie z nowo udostępnionej infrastruktury, gmina nie będzie otrzymywała żadnych opłat co skutkuje faktem, że wybudowana infrastruktura nie będzie źródłem przychodów gminy. Dochodem gminy będzie czynsz z obowiązującej umowy dzierżawy z modernizowanej sali. Koszty inwestycji modernizowanych pomieszczeń ponoszone będą przez Gminę Miasto. Umowy za wynajem Sali będą zawierane z Biblioteką. () Biblioteka Publiczna jest samorządową instytucją kultury Gminy Miasta, natomiast Ośrodek Kultury jest komórką w strukturach () Biblioteki Publicznej nie jest jednostką budżetową. Biblioteka jest zwolniona podmiotowo z podatku VAT, art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2014 r. i nie podlega centralizacji VAT.

Umowa najmu, której przedmiotem jest sala o wymiarach () m² została zawarta w dniu 23 kwietnia 2003 r. na czas nieokreślony. Gmina Miasto wystawia fakturę za wydzierżawienie Sali. Otrzymany czynsz z dzierżawy Sali nie umożliwi zwrotu inwestycji, której planowana wartość wynosi () zł. W związku z dokonaną modernizacją wysokość czynszu za wydzierżawienie Sali nie ulegnie zmianie (zwiększeniu).

Gmina Miasto z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami.

Podatnikiem i stroną w kontaktach na zewnątrz jest wyłącznie Gmina i to ona świadczy usługi opodatkowane i ma prawo do odliczenia VAT naliczonego, a zakład budżetowy, jak i jednostki budżetowe nie posiadają odrębności podatkowej na gruncie przepisów w zakresie podatku od towarów i usług, czyli wszelkie czynności przez nie wykonywane na rzecz osób trzecich rozliczane są przez Gminę, a czynności dokonywane w ramach Gminy zarówno pomiędzy jednostkami budżetowymi jak i zakładem budżetowym mają charakter wewnętrzny.

Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność w myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym. Zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym do zakresu działania gminy należą sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy z zakresu ładu przestrzennego, gospodarki nieruchomościami, ochrony środowiska i przyrody oraz gospodarki wodnej, sprawy z zakresu kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury.

Gmina wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla których została powołana, a głównym jej obowiązkiem jest realizacja zadań publicznoprawnych. Niemniej jednak, wybrane czynności Gmina wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych i traktuje je jako podlegające ustawie o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z planowaną inwestycją Miasto ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w 100% od wydatków na powyższy projekt po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Miasto, jako czynny podatnik podatku od towarów i usług ma możliwość odzyskania podatku naliczonego w sytuacji, gdy kwota podatku naliczonego wynikającego z faktur z tytułu wydatków ponoszonych na realizację ww. projektu, w okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, wówczas Gminie, na podstawie art. 87 ust. 1 ww. ustawy, będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, na zasadach określonych w art. 87 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się - w świetle art. 8 ust. 1 ustawy - każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy (...).

Z analizy ww. art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

Jak stanowi art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r. poz. 1145 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Jak wcześniej wskazano, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez usługodawcę wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument - odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną). Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, dla uznania, że dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Budynek przy ulicy B., w którym zlokalizowana jest sala, dzierżawiony jest przez () Bibliotekę, na podstawie bezterminowej umowy dzierżawy. Gmina z tytułu dzierżawy otrzymuje od biblioteki opłatę, zgodnie z zawarta umową w miesięcznej wysokości () zł brutto, rocznie () zł brutto.

Znaczenie odpłatności dla opodatkowania danej czynności na gruncie VAT rozstrzygane było niejednokrotnie w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, Sąd wyraźnie wskazał, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy zostały wykonane odpłatnie. Natomiast w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council, TSUE orzekł, że czynność może być uznana za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie sprzedawcy (dostawcy towaru lub usługi), a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z wykonaną czynnością, która miałaby być opodatkowana VAT.

Gmina oddaje w dzierżawę () Bibliotece Publicznej salę, za co otrzymuje wynagrodzenie. Zatem biorąc pod uwagę treść art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług należy stwierdzić, że oddanie () Bibliotece Publicznej do używania, za odpłatnością, salę na podstawie zawartej umowy dzierżawy, stanowi świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 cyt. ustawy o podatku od towarów i usług.

Przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udostępnieniu sali w ramach umowy dzierżawy, za które Gmina będzie pobierała wynagrodzenie, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem z tytułu odpłatnego udostępniania przez Gminę sali na rzecz () Biblioteki, na podstawie umowy dzierżawy, Gmina będzie występować w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynność ta będzie stanowiła usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.

Reasumując, spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki związane z przedmiotową salą, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z art. 87 ust. 1 ustawy wynika, że w przypadku, gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z powyższego wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są w ogóle wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT lub/i niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

W myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go dla tej czynności za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - w myśl art. 15 ust. 2 ustawy - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zauważyć, że w świetle art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych przepisów wynika, że organy władzy publicznej nie będą podatnikami podatku od towarów i usług w związku z realizacją zadań, które podejmują jako podmioty prawa publicznego, nawet jeśli pobierają należności, opłaty lub składki. Organy te, będą natomiast podatnikami podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywanych przez nie czynności na podstawie umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zgodnie zaś z art. 7 ust. 1 tej ustawy, zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy. W szczególności zadania własne obejmują sprawy m.in. kultury, w tym bibliotek gminnych i innych instytucji kultury oraz ochrony zabytków i opieki nad zabytkami (art. 7 ust. 1 pkt 9).

Gmina oraz inna gminna osoba prawna może prowadzić działalność gospodarczą wykraczającą poza zadania o charakterze użyteczności publicznej wyłącznie w przypadkach określonych w odrębnej ustawie (art. 9 ust. 2 ww. ustawy o samorządzie gminnym).

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina Miasto jest zainteresowana Programem z Europejskiego Funduszu Rozwoju Rolnego na rzecz Obszarów Wiejskich, tj. otrzymaniem dofinansowania na realizację projektu pn.: Modernizacja Sali (). Inwestycja dotyczy modernizacji sali, (), zlokalizowanej przy ulicy B., polegającej na przebudowie sceny, wymianie instalacji elektrycznej i zakupie wyposażenia. Wszystkie elementy nowego wyposażenia funkcjonalnie związane są z działalnością prowadzoną w sali głównej ośrodka. W ramach projektu zaplanowano: montaż i dostawę nowej kurtyny horyzontalnej, przedłużenie istniejącej sceny o dodatkowe 37 podestów scenicznych, malowanie ścian i sufitów, renowację i naprawę podłogi, ułożenie nowej wykładziny scenicznej, montaż mat wygłuszających, wykonanie rolet aluminiowych systemowych, montaż dodatkowych kratownic do oświetlenia scenicznego. Przedmiotowe zadanie inwestycyjne ma na celu poprawę jakości oferty kulturalnej na terenie miasta. Modernizacja sali Ośrodka Kultury pozwoli na wzbogacenie działalności kulturalnej. Nowe wyposażenie pozytywnie wpłynie na funkcjonalność obiektu, umożliwiając pełniejsze wykorzystanie potencjału obiektu. Organizowane koncerty, spektakle i inne wydarzenia odbywać się będą w komfortowych warunkach, ułatwiających ich odbiór i podnosząc atrakcyjność oferty. Powyższe wpisuje się w najważniejsze zadanie OK, jakim jest popularyzowanie kultury, rozbudzanie zainteresowań i zaspokajanie potrzeb lokalnej społeczności w tym zakresie. Wnioskodawca wskazał, że Budynek przy ulicy B., w którym zlokalizowana jest sala stanowi własność Gminy Miasta. Pomieszczenie jest dzierżawione przez () Bibliotekę Publiczną, na podstawie bezterminowej umowy dzierżawy, z tego tytułu Gmina otrzymuje od biblioteki opłatę, zgodnie z zawartą umową dzierżawy opodatkowaną stawką 23%. Z tytułu dzierżawy gmina otrzymuje od biblioteki opłatę, zgodnie z zawartą umową w miesięcznej wysokości () zł brutto, rocznie () zł brutto, czyli wpływy z najmu są niewspółmiernie niskie w stosunku do całości gminnego budżetu. () Biblioteka Publiczna nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy. Opłata za dzierżawę jest jedynym dochodem gminy otrzymywanym za dzierżawienie sali. Biblioteka jako dzierżawca podnajmuje salę na działalność kulturową i rozrywkową, za którą otrzymuje rocznie przychód ok. () zł. () Biblioteka Publiczna jest samorządową instytucją kultury Gminy Miasta, natomiast Ośrodek Kultury jest komórką w strukturach () Biblioteki Publicznej nie jest jednostką budżetową. Biblioteka jest zwolniona podmiotowo z podatku VAT art. 113 ust.1 ustawy o podatku od towarów i usług i nie podlega centralizacji VAT. Umowa najmu została zawarta w dniu 23 kwietnia 2003 r. na czas nieokreślony. Wnioskodawca wskazał, że otrzymany czynsz z dzierżawy Sali nie umożliwi zwrotu inwestycji. W związku z dokonaną modernizacją wysokość czynszu za wydzierżawienie Sali nie ulegnie zmianie (zwiększeniu). Wysokość planowanej wartości inwestycji wynosi () zł. Przedmiotem inwestycji jest sala o wymiarach () m². Gmina Miasto wystawia fakturę za wydzierżawienie Sali. Umowy za wynajem Sali będą zawierane z Biblioteką. Gmina Miasto z dniem 1 stycznia 2017 r. dokonała centralizacji rozliczeń podatku VAT z podległymi jednostkami.

Wnioskodawca ma wątpliwości czy w związku z planowaną inwestycją Miasto ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w 100% od wydatków na powyższy projekt po centralizacji rozliczeń Gminy i jej jednostek.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 cyt. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w świetle art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy ().

Z analizy ww. art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że przez usługę należy rozumieć każde świadczenie na rzecz danego podmiotu. Przy czym, do uznania czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy usługi. Tak więc usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący z niego korzyść. Usługa jest czynnością opodatkowaną, co do zasady, w sytuacji, kiedy jest odpłatna. Związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności, musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie. Odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny. Pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego)

Jak stanowi art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Jak wynika z powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną. Odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Jak wcześniej wskazano, do uznania danej czynności za usługę, konieczne jest istnienie odbiorcy wykonywanego świadczenia (beneficjenta czynności) i występowanie związku między tą czynnością a otrzymywanym przez usługodawcę wynagrodzeniem, będącym świadczeniem wzajemnym. W konsekwencji, usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument odbiorca świadczenia, odnoszący z niego korzyść (choćby potencjalną).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 cyt. ustawy, dla uznania, że dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bezwzględnym warunkiem jest odpłatność za daną czynność.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że budynek przy ulicy B., w którym zlokalizowana jest sala, dzierżawiony jest przez () Bibliotekę Publiczną, na podstawie bezterminowej umowy dzierżawy. Gmina z tytułu dzierżawy otrzymuje od biblioteki opłatę, zgodnie z zawartą umową w miesięcznej wysokości () zł brutto, rocznie () zł brutto.

W tym miejscu należy zauważyć, że znaczenie odpłatności dla opodatkowania danej czynności na gruncie VAT rozstrzygane było niejednokrotnie w wyrokach Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE). Przykładowo w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, Sąd wyraźnie wskazał, że czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy zostały wykonane odpłatnie. Natomiast w wyroku z dnia 8 marca 1988 r. w sprawie Apple and Pear Development Council, TSUE orzekł, że czynność może być uznana za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie sprzedawcy (dostawcy towaru lub usługi), a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z wykonaną czynnością, która miałaby być opodatkowana VAT.

Zatem biorąc pod uwagę wskazane okoliczność oraz treść art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, że czynność oddania () Bibliotece sali do używania, za odpłatnością, na podstawie zawartej umowy dzierżawy, stanowi świadczenie usług w rozumieniu ww. art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku dla usługi polegającej na udostępnieniu sali w ramach umowy dzierżawy, za które Gmina będzie pobierała wynagrodzenie, w związku z czym, usługa ta nie będzie korzystała ze zwolnienia z opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Zatem z tytułu odpłatnego udostępniania przez Gminę sali na rzecz () Biblioteki Publicznej, na podstawie umowy dzierżawy, Gmina będzie występować w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a czynność ta będzie stanowiła usługę podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 cyt. ustawy, niekorzystającą ze zwolnienia z tego podatku.

Jak wskazano powyżej podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia czyli sprzedażą generującą podatek należny.

Analiza rozpatrywanej sprawy wskazuje, że zakupy które będą dokonywane w ramach ponoszenia wydatków, tj. dotyczących modernizacji sali oddanej w odpłatną umowę dzierżawy () Bibliotece Publicznej, służyć będą działalności generującej podatek należny, czyli pozostaną w związku z czynnościami opodatkowanymi.

W konsekwencji z uwagi na spełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Gminie stosownie do zapisów art. 86 ust. 1 ustawy, będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego wykazanego w fakturach dokumentujących wydatki związane z przedmiotową salą, pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych określonych w art. 88 ustawy.

Z uwagi na przysługujące Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, w sytuacji gdy kwota podatku naliczonego wynikającego z faktur z tytułu wydatków ponoszonych na realizację ww. projektu, w okresie rozliczeniowym będzie wyższa od kwoty podatku należnego, to Gminie, na podstawie art. 87 ust. 1 ww. ustawy, będzie przysługiwało prawo do zwrotu różnicy podatku, na zasadach określonych w art. 87 ust. 2-6 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy uznano za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej