Temat interpretacji
Będąc płatnikiem podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej Wnioskodawca nie będzie obowiązany obliczyć i pobrać podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie części działki, która nie stanowi terenu budowlanego. Wnioskodawca będzie natomiast obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług w zakresie części działki, która stanowi teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko nieprawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest nieprawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
8 września 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 31 sierpnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości w trybie licytacji publicznej.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 listopada 2022 r. (wpływ 9 listopada 2022 r.) oraz pismem z 16 listopada 2022 r. (wpływ 16 listopada 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
W sprawie egzekucyjnej (…) jako organ egzekucyjny prowadzi Pan postępowanie przeciwko dłużniczce (...) S.A.
Dłużniczka widnieje jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług (status sprawdzony pod adresem: (…)).
Przedmiotem działalności dłużniczki, zgodnie z wydrukiem KRS, są m.in.: kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie.
Dłużniczka jest właścicielką nieruchomości dla której Sąd Rejonowy (…) prowadzi księgę wieczystą o numerze (…). Nabycie nieruchomości przez dłużniczkę nastąpiło na podstawie umowy zawartej xx stycznia 2007 r. Nabycie nieruchomości nie następowało w ramach czynności opodatkowanej podatkiem VAT – od ceny nabycia pobrano 2% podatku od czynności cywilnoprawnych.
W sprawie (…) na wniosek wierzyciela dokonał Pan zajęcia ww. nieruchomości. Przy czynności opisu i oszacowania ustalił Pan, że przedmiotowa nieruchomość stanowi niezabudowaną działkę gruntu nr (…). Działka położona jest pomiędzy drogą (…), a główną ulicą biegnącą przez (…). Teren działki ma zróżnicowaną rzeźbę. Działka ma dość regularny, korzystny kształt.
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w obrębie geodezyjnym (…) – działka nr (…) położona jest na terenie:
·zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (0,3 MN, 04 MN, 77 MN),
·zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej (12 MN, U) oraz
·we fragmentach na terenie drogi zbiorczej (01 KDZ),
·drogi wewnętrznej (20 KDW),
·ciągu pieszo-jezdnego (26 KDX),
·lasów (21 ZL, 22 ZL, 23 ZL, 24 ZL, 25 ZL).
Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka w przeważającej części przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, mieszkaniowo‑usługową – w pozostałym zakresie pod tereny zalesione.
Na podstawie oględzin nieruchomości stwierdził Pan, że część nieruchomości w chwili obecnej wykorzystywana jest w produkcji rolnej przez nieznaną Panu osobę, zapewne na podstawie ustnej umowy dzierżawy, zaś pozostała część działki pozostaje zalesiona.
Spółce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT w związku z nabyciem nieruchomości, albowiem transakcja nie była opodatkowana podatkiem od towarów i usług.
Nie ma Pan wiedzy jakoby nieruchomość była wykorzystywana przez dłużniczkę w prowadzonej działalności gospodarczej. Obecny stan faktyczny wskazuje, że nieruchomość nie była wykorzystywana w działalności dłużnej spółki, a jedynie w produkcji rolnej oraz jako zalesione nieużytki.
Aktualny stan nieruchomości wskazuje, że nieruchomość nie służy do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Nieruchomość wykorzystywana jest obecnie w produkcji rolnej przez nieznaną Panu osobę.
Nieruchomość prawdopodobnie jest objęta ustną umową dzierżawy zawartą z nieznaną Panu osobą pod produkcję rolną. Nie ma Pan wiedzy kto jest stroną umowy oraz kiedy umowa została zawarta. Skierowano w tym przedmiocie zapytanie do dłużniczki. Do chwili obecnej nie odnotowano odpowiedzi.
Ze względu na przeznaczenie gruntu w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego nieruchomość zapewne została nabyta przez dłużniczkę w celach inwestycyjnych. Faktycznie dłużna spółka nie prowadziła, żadnych czynności zmierzających do podniesienia wartości nieruchomości poprzez np. podział na mniejsze działki z wydzieleniem drogi wewnętrznej oraz doprowadzenie mediów.
Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego
Na podstawie danych odczytanych z (...) stwierdza Pan, że tereny o różnych przeznaczeniach w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego w obrębie działki nr (…) są oddzielone liniami rozgraniczającymi.
Na podstawie informacji uzyskanej od (…) ustalił Pan, że zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego dla terenów położonych w obrębie geodezyjnym (…), dla stref planistycznych: 20 ZL, 21 ZL, 22 ZL, 23 ZL, 24 ZL, 25 ZL (LASY) – tereny zalesione w obrębie ww. działki – ustalono ZAKAZ ZABUDOWY.
Pytanie
Czy będąc płatnikiem podatku VAT przy sprzedaży opisanej nieruchomości w trybie licytacji publicznej będzie Pan obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług od zapłaconej ceny nabycia?
Pana stanowisko w sprawie
Nie będzie Pan obowiązany do ustalenia i pobrania podatku VAT albowiem sprzedaż dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane (art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku VAT) – część zajętej nieruchomości nie jest ujęta w planie zagospodarowania przestrzennego jako przeznaczona pod zabudowę.
Dłużniczka nie wykonywała czynności zmierzających do podniesienia jej wartości poprzez chociażby podział na mniejsze działki, czy też doprowadzenie mediów. Nieruchomość faktycznie wykorzystywana jest pod produkcję rolną przez inną osobę niż dłużniczka.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest nieprawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz.U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), w myśl którego:
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Przepis art. 18 ustawy wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika.
W świetle art. 30 § 1 Ordynacji podatkowej:
Płatnik, który nie wykonał obowiązków określonych w art. 8, odpowiada za podatek niepobrany lub podatek pobrany a niewpłacony.
W świetle cyt. wyżej przepisów, płatnikami podatku od towarów i usług (czyli podmiotami zobowiązanymi do obliczania, poboru podatku od podatnika i wpłaty podatku na konto organu podatkowego) mogą być organy egzekucyjne oraz komornicy sądowi. Sytuacja taka ma miejsce, gdy w wykonaniu czynności egzekucyjnych organy te dokonują dostawy towarów należących do podatnika lub przez niego posiadanych z naruszeniem przepisów.
Sformułowanie „płatnikami” oznacza, że organy te nie stają się z tytułu wykonania powyższych czynności podatnikami podatku od towarów i usług, lecz pełnią jedynie rolę płatnika w odniesieniu do podatku należnego z tytułu sprzedanych (zlicytowanych) towarów należących do podatnika, w stosunku do którego toczy się postępowanie egzekucyjne.
Zaznaczenia wymaga, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika, będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik. Natomiast w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
Komornik sądowy pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą dokonaną w ramach egzekucji. Nie bez znaczenia jest także fakt, że podatnik, będący dłużnikiem, zazwyczaj nie otrzymuje kwot uzyskanych przez organ egzekucyjny ze sprzedaży towarów w wykonaniu czynności egzekucyjnych. Prawdopodobne jest zatem, że podatnik nie posiada innych środków finansowych umożliwiających uiszczenie należnego podatku.
Ustanowienie organu egzekucyjnego płatnikiem zapewnia odprowadzenie należnego podatku przez organ przeprowadzający dostawę w ramach czynności egzekucyjnych.
Zatem komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy i do uwzględnienia w trakcie sprzedaży licytacyjnej towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
W oparciu o art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
W świetle przedstawionych powyżej przepisów grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik.
Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Zaznacza się, że sprzedaż składników wykorzystywanych w działalności gospodarczej podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że jako organ egzekucyjny prowadzi Pan postępowanie przeciwko dłużniczce – spółce akcyjnej. Dłużniczka widnieje jako aktywny podatnik podatku od towarów i usług. Przedmiotem działalności dłużniczki, zgodnie z wydrukiem KRS, są m.in.: kupno i sprzedaż nieruchomości na własny rachunek, wynajem i zarządzanie nieruchomościami własnymi lub dzierżawionymi, zarządzanie nieruchomościami wykonywane na zlecenie. Dłużniczka jest właścicielką nieruchomości – niezabudowanej działki gruntu nr (…). Dokonał Pan zajęcia ww. nieruchomości
Pana wątpliwości dotyczą ustalenia, czy przy sprzedaży ww. nieruchomości w trybie licytacji publicznej będzie Pan obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług.
Mając na uwadze opis sprawy, w szczególności fakt, że dłużniczką jest spółka akcyjna prowadząca działalność gospodarczą, stwierdzić należy, że w niniejszej sprawie dojdzie do sprzedaży majątku należącego do przedsiębiorstwa dłużniczki. Zatem przy dostawie nieruchomości, dłużniczka wystąpi w charakterze podatnika podatku VAT, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
W konsekwencji, sprzedaż przez Pana w trybie licytacji publicznej przedmiotowej działki, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.
Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana podatkiem VAT, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Powyższe oznacza, że zwolnienie przysługuje względem takiej dostawy, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane. Zatem ze zwolnienia od podatku korzystać będą dostawy gruntów o charakterze rolnym, leśnym, itp.
W myśl art. 2 pkt 33 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Jednocześnie należy wskazać, że kluczowa dla sprawy regulacja stanowi implementację art. 135 ust. 1 lit. k Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, w świetle którego:
Państwa członkowskie zwalniają następujące transakcje: dostawy terenów niezabudowanych, inne niż dostawy terenów budowlanych, o których mowa w art. 12 ust. 1 lit. b).
Warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 – Gemeente Emmen przeciwko Belastingdienst Grote Ondernemingen – teren budowlany oznacza każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę. Tym samym, również w świetle orzeczeń TSUE za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
W tym miejscu należy zauważyć, że stosownie do art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz.U. z 2022 r. poz. 503 ze zm.):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Według art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
Na mocy art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Na podstawie art. 15 ust. 2 pkt 1 ustawy o panowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W planie miejscowym określa się obowiązkowo przeznaczenie terenów oraz linie rozgraniczające tereny o różnym przeznaczeniu lub różnych zasadach zagospodarowania.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
Generalnie opodatkowane podatkiem VAT są dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku tych ostatnich opodatkowane są wyłącznie te, których przedmiotem są tereny budowlane, czyli tereny przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, dla których nie obowiązuje plan zagospodarowania przestrzennego oraz nie wydano decyzji o warunkach zabudowy – są zwolnione od podatku VAT. Ustawa o podatku od towarów i usług przy sprzedaży gruntu nakazuje oceniać przeznaczenie tego gruntu wyłącznie na podstawie istniejącego planu zagospodarowania przestrzennego oraz wydanych decyzji o warunkach zabudowy.
Z opisu sprawy wynika, że zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka nr (…) położona jest na terenie: zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej (0,3 MN, 04 MN, 77 MN), zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej i zabudowy usługowej (12 MN, U) oraz we fragmentach na terenie drogi zbiorczej (01 KDZ), drogi wewnętrznej (20 KDW), ciągu pieszo-jezdnego (26 KDX), lasów (21 ZL, 22 ZL, 23 ZL, 24 ZL, 25 ZL). Zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego działka w przeważającej części przeznaczona jest pod zabudowę mieszkaniową, mieszkaniowo‑usługową – w pozostałym zakresie pod tereny zalesione. Tereny o różnych przeznaczeniach w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego oddzielone liniami rozgraniczającymi. Zgodnie z obowiązującym miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, dla stref planistycznych: 20 ZL, 21 ZL, 22 ZL, 23 ZL, 24 ZL, 25 ZL (LASY) – tereny zalesione w obrębie ww. działki – ustalono ZAKAZ ZABUDOWY.
Stosownie do powołanego powyżej przepisu art. 2 pkt 33 ustawy, o uznaniu terenu za budowlany decydują m.in. zapisy miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Z przedstawionych okoliczności wynika więc jednoznacznie, że w części w jakiej działka położona jest zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego na terenie, dla którego dopuszcza się jakąkolwiek zabudowę, stanowi teren budowlany, natomiast w części w jakiej nie dopuszcza się jakiejkolwiek zabudowy, nie stanowi terenu budowlanego.
Należy w tym miejscu zwrócić uwagę na kwestię opodatkowania różnymi stawkami podatku VAT jednej dostawy towaru, w której TSUE w sprawie C-251/05 Talacre Beach Caravan Sales Ltd v Commissioners of Customs & Excise z 6 lipca 2006 r., stwierdził: „Okoliczność, iż określone towary stanowią przedmiot jednej dostawy, która z jednej strony obejmuje towar główny objęty przez ustawodawstwo danego państwa członkowskiego zwolnieniem dającym prawo do zwrotu zapłaconego podatku w rozumieniu art. 28 ust. 2 lit. a) szóstej dyrektywy Rady 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych – wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku, zmienionej dyrektywą Rady 92/77/EWG z dnia 19 października 1992 r. uzupełniającą wspólny system podatku od wartości dodanej i zmieniająca dyrektywę 77/388/EWG (zbliżanie stawek VAT), oraz z drugiej strony towary wyłączone przez to ustawodawstwo z zakresu zastosowania tego zwolnienia, nie stoi na przeszkodzie temu, aby dane państwo członkowskie pobierało podatek VAT od dostawy towarów wyłączonych według stawki zwykłej”.
Tak więc, dopuszczalne jest opodatkowanie jednej dostawy towaru różnymi stawkami podatku VAT. Tym samym jeśli np. z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka ewidencyjna znajduje się w części na terenach przeznaczonych pod zabudowę, a w części na terenach nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu różnymi stawkami VAT.
W konsekwencji dla celów opodatkowania dostawy podatkiem od towarów i usług działek, które podlegają opodatkowaniu różnymi stawkami VAT, należy odrębnie ustalić podstawę opodatkowania dla części każdej działki przeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę i odrębnie dla części działki nieprzeznaczonej w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego pod zabudowę.
Zatem sprzedaż w trybie licytacji publicznej części działki, która nie stanowi terenu budowlanego, będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Natomiast sprzedaż części działki, która według miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego stanowi teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, nie będzie korzystała ze zwolnienia na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
W przypadku braku możliwości zastosowania zwolnienia zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, należy przeanalizować możliwość zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że dla zastosowania zwolnienia od podatku VAT, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
·towary muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania;
·brak prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów.
Niespełnienie choćby jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Zaznaczenia wymaga przy tym, że NSA w wyroku z 28 lutego 2013 r., sygn. akt I FSK 627/12 wskazał, że „Zwolnienie, o którym mowa w art. 136 lit. b) dyrektywy 2006/112/WE, a więc również wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 2 VATU04, przysługuje tylko wtedy gdy podatnik nie ma prawa do odliczenia podatku na skutek ograniczeń i zakazów przewidzianych przepisami dyrektywy lub VATU04, co wynika np. ze związku ze sprzedażą zwolnioną od podatku (por. art. 86 i art. 88 ustawy), a więc nie ma zastosowania, gdy brak odliczenia podatku w poprzedniej fazie obrotu wynika z faktu, że dana czynność w ogóle nie podlegała opodatkowaniu (por. wyrok ETS z dnia 8 grudnia 2005 r. w sprawie C‑280/04 Jyske Finanse A/S) oraz gdy podatnik, mając prawo do odliczenia podatku naliczonego, z uprawnienia tego nie skorzystał”.
W wyroku, na który powołuje się Naczelny Sąd Administracyjny, Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej stwierdził, że ze zwolnienia od podatku VAT nie będzie korzystać dostawa towarów, w stosunku do których podatnik nie odliczył VAT naliczonego z powodów innych niż ściśle określone w art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE. Tym samym, przepis art. 136 Dyrektywy 2006/112/WE wskazuje zatem, że w przypadkach, w których przy nabyciu towaru podatek VAT w ogóle nie wystąpił, nie można uznać, że mamy do czynienia z brakiem prawa do odliczenia podatku VAT.
Powyższe oznacza, że zwolnienie, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, nie może mieć zastosowania do zbycia towaru przez podatnika, jeżeli transakcja sprzedaży, w wyniku której nabył on wcześniej ten towar nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Jak wynika z opisu sprawy, nabycie nieruchomości nie następowało w ramach czynności opodatkowanej podatkiem VAT.
W takiej sytuacji nie można uznać, że dłużniczce nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT lub, że takie prawo jej przysługiwało.
Mając na uwadze powyższe, sprzedaż w trybie licytacji publicznej części działki, która zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego stanowi teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy, nie będzie korzystała ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, z uwagi na fakt, że nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie.
Podsumowując, będąc płatnikiem podatku VAT przy sprzedaży opisanej nieruchomości w trybie licytacji publicznej nie będzie Pan obowiązany obliczyć i pobrać podatku od towarów i usług wyłącznie w zakresie części działki, która nie stanowi terenu budowlanego. Będzie Pan natomiast obowiązany obliczyć i pobrać podatek od towarów i usług w zakresie części działki, która stanowi teren budowlany w myśl art. 2 pkt 33 ustawy.
W konsekwencji Pana stanowisko, że nie będzie Pan obowiązany do ustalenia i pobrania podatku VAT albowiem sprzedaż dotyczy terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane jest nieprawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W myśl art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej:
Składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego.
Jestem ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Ponosi Pan ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Pana w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Należy zaznaczyć, że interpretacja indywidualna opiera się na wynikającym z treści wniosku opisie zdarzania przyszłego. W konsekwencji w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pan sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA.
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).