Temat interpretacji
Sprzedaż zajętej nieruchomości jest opodatkowana podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 21 ustawy.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowny Panie,
stwierdzam, że Pana stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 maja 2022 r. wpłynął Pana wniosek z 28 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zajętej nieruchomości.
Uzupełnił go Pan – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 4 lipca 2022 r. (wpływ 7 lipca 2022 r.) i pismem z 20 lipca 2022 r. (wpływ 20 lipca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
W sprawie egzekucyjnej o sygn. akt (…) dokonano XX kwietnia 2019 r. zajęcia nieruchomości dłużnika (…) sp. z o.o. (NIP (…), nr KRS (…)), która to nieruchomość położona jest we wsi (…) w Gminie (…) a następnie przyłączono do egzekucji innych wierzycieli. Ww. nieruchomość zapisana została w księdze wieczystej o nr (…) i składa się z jednej działki gruntu o nr (…) o pow. (…) ha. Dla terenu, na którym znajduje się nieruchomość nie został opracowany i nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego.
Na części ww. działki dłużna spółka pobudowała halę do naprawy (...) o powierzchni użytkowej (…) m2. Z pisma nr (…) z XX listopada 2020 r. Starosty Powiatowego w (…) wynika, że realizacja inwestycji została poczyniona z naruszeniem przepisów prawa – tzn. bez uzyskania decyzji administracyjnej zatwierdzającej projekt budowlany i wydającej pozwolenia na budowę tzw. samowola budowlana.
Hala stanowi budynek jednokondygnacyjny, jednoprzestrzenny, niepodpiwniczony o dachu płaskim, z niewielkim spadkiem w dwóch kierunkach. Obiekt został wyposażony w system sieci energetycznej oświetleniowej i wtykowej oraz alarmowej. Nieruchomość została zagospodarowana na potrzeby prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, poza wzniesieniem ww. budynku część działki ogrodzono płotem wykonanym z przęseł betonowych typu ogrodzeniowego, w którym wykonano przesuwną bramę z kształtowników stalowych. Teren został utwardzony kruszywem (łupek granitowy).
Prawdopodobny rok posadowienia budynku to rok 2015, bowiem XX kwietnia 2014 r. została wydana decyzja administracyjna nr (…) pn. warunki zabudowy.
Dłużna spółka nie współpracuje z Komornikiem i nie udostępniła żadnej dokumentacji projektowej ani nie złożyła mimo wezwania oświadczenia czy sprzedaż nieruchomości należy obciążyć podatkiem VAT czy też nie.
Od XX września 2020 r. w KRS jako jedyny członek zarządu spółki widnieje (…) natomiast od XX marca 2019 r. spółka nie posiada siedziby (w KRS obecnie wskazane jest tylko Miasto (…) bez adresu), wcześniej, tj. od XX maja 2014 r. do XX marca 2019 r. spółka posiadła siedzibę w (…), ul. (…).
Dla potrzeb prowadzonego postępowania egzekucyjnego Sąd ustanowił kuratora dla dokonywania doręczeń pism dla dłużnej spółki.
Z informacji uzyskanej ze strony Ministerstwa Finansów (zakładka: wykaz podmiotów zarejestrowanych jako podatnicy VAT, niezarejestrowanych oraz wykreślonych i przywróconych do rejestru VAT) wynika, że dłużna spółka była zarejestrowana jako podatnik VAT od XX lutego 2012 r. do XX grudnia 2018 r. Została wykreślona jako podatnik VAT – podstawa prawna wykreślenia art. 96 ust. 9 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.
Jak wynika z wpisów widniejących w KRS przedmiotem przeważającej działalności spółki od XX października 2015 r. do XX sierpnia 2018 r. był transport drogowy towarów oraz działalność usługowa związana z przeprowadzkami.
Uzupełnienie opisu stanu faktycznego
W odpowiedzi na pytanie z punktu 1 z wezwania o treści: „Jakie obiekty budowlane, znajdujące się na działce nr (…) były/będą sprzedawane wraz z tą działką (były/będą przedmiotem sprzedaży, której dotyczy Pana wniosek)?”
Wnioskodawca wskazał, że: z działką nr (…) będzie sprzedawany (w trybie licytacji publicznej – sprzedaż przymusowa) posadowiony na niej:
· budynek (w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy z 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane), który stanowi halę do naprawy (...) o pow. użytkowej (…) m2;
· ogrodzenie działki, będące urządzeniem budowlanym, które zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane i jest związane z budynkiem będącym halą do naprawy (...).
W odpowiedzi na pytanie z punktu 2 z wezwania o treści: „Czy w odniesieniu do budynków/budowli doszło do pierwszego zasiedlenia w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy i czy od tego momentu do momentu sprzedaży budynków/budowli upłynął/upłynie okres co najmniej 2 lat?”
Wnioskodawca wskazał, że: prawdopodobnie do pierwszego zasiedlenia budynku hali doszło w roku 2015, sprzedaż w trybie licytacji publicznej będzie miała miejsce w roku 2022 – więc około 7 lat od pierwszego zasiedlenia.
W odpowiedzi na pytanie z punktu 3 z wezwania o treści: „Czy były/będą do momentu sprzedaży ponoszone wydatki na ulepszenie tych budynków/budowli w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym? Jeżeli tak, to:
a. Kiedy?
b. Czy stanowiły one co najmniej 30% wartości początkowej danego budynku/budowli?
c. Czy w stosunku do tych wydatków przysługiwało dłużnej spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?
d. Czy po dokonaniu tych ulepszeń budynki/budowle były oddane do użytkowania, w tym również na potrzeby własnej działalności oraz czy w momencie ich sprzedaży minął/minie okres dłuższy niż 2 lata licząc od momentu oddania ich do używania po dokonanym ulepszeniu?”
Wnioskodawca wskazał, że: od co najmniej XX lipca 2019 r. nie są ponoszone żadne wydatki na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Budynek przynajmniej od XX lipca 2019 r. nie jest eksploatowany i niszczeje.
W odpowiedzi na pytanie z punktu 4 z wezwania o treści: „Czy w stosunku do budynków/budowli przysługiwało dłużnej spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego?”
Wnioskodawca wskazał, że: Komornik nie posiada wiedzy czy dłużnej spółce w stosunku do budynku przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Wnioskodawca nie udzielił odpowiedzi na pytania z punktów 5-7 wezwania o treści: „5. Czy ww. działka/budynki/budowle od momentu nabycia/wytworzenia do momentu sprzedaży były, są i będą, wykorzystywane wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT? Jeżeli tak, to prosimy podać podstawę prawną zwolnienia. 6. Czy z tytułu nabycia/wytworzenia działki/budynków/budowli przysługiwało dłużnej spółce prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego? 7. Czy przy ww. nabyciu/wytworzeniu wystąpił podatek VAT?”.
Natomiast w odpowiedzi na pytanie z punktu 8 z wezwania o treści: „Jeżeli nie posiada Pan informacji, o których mowa w ww. pytaniach nr 2-7 (które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma miejsce zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 10, 10a ustawy), to czy prowadził Pan udokumentowane działania jako komornik sądowy, które nie doprowadziły – na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnej spółki – do uzyskania tych informacji, tj. informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy tych towarów (działki/budynków/budowli) zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 10, 10a ustawy?”
Wnioskodawca wskazał, że: Komornik nie posiada informacji, o których mowa w pytaniach nr 2-7, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma miejsce zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2,10,10a ustawy o podatku od towarów i usług. Komornik prowadził udokumentowane działania, które nie doprowadziły – na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnej spółki – do uzyskania tych informacji, tj. informacji niezbędnych do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy tych towarów (działki/ budynków/ budowli) zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2,10,10a ustawy.
Pytanie
Czy w świetle brzmienia art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. nr 54 poz. 535) sprzedaż zajętej nieruchomości jest opodatkowana podatkiem VAT?
Pana stanowisko w sprawie
W ocenie Wnioskodawcy, sprzedaż nieruchomości dłużnej spółki, zapisanej w księdze wieczystej nr (…), składającej się z zabudowanej działki gruntu o numerze geodezyjnym (…) o powierzchni (…) ha nie korzysta ze zwolnienia od podatku VAT i powinna zostać obciążona podatkiem VAT, zgodnie z brzmieniem art. 43 ust. 21 ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r.
Organ egzekucyjny jakim jest Komornik nie ma możliwości uzyskania od dłużnika informacji potwierdzających, że sprzedaż spełnia warunki zwolnień od podatku, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2, 3, i 9-10a ustawy o podatku od towarów i usług.
Dłużna spółka nie posiada adresu siedziby, nie wykonuje już działalności gospodarczej widnieje tylko w rejestrze KRS, Komornik nie ma zatem możliwości uzyskania jakichkolwiek informacji od dłużnej spółki. Spółka wezwana XX stycznia 2020 r. do złożenia oświadczenia co do podatku VAT przy sprzedaży nieruchomości nie udzieliła odpowiedzi (korespondencja wysyłana na adres (…) została zwrócona, nieodebrana, dwukrotnie awizowana).
W związku z powyższym, należy przyjąć, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione i przy sprzedaży nieruchomości do wylicytowanej kwoty należy doliczyć podatek VAT w wysokości 23%.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Na podstawie art. 18 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:
Organy egzekucyjne określone w ustawie z dnia 17 czerwca 1966 r. o postępowaniu egzekucyjnym w administracji (Dz. U. z 2022 r. poz. 479) oraz komornicy sądowi wykonujący czynności egzekucyjne w rozumieniu przepisów Kodeksu postępowania cywilnego są płatnikami podatku od dostawy, dokonywanej w trybie egzekucji, towarów będących własnością dłużnika lub posiadanych przez niego z naruszeniem obowiązujących przepisów.
Definicja płatnika została zawarta w art. 8 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.), zgodnie z którym:
Płatnikiem jest osoba fizyczna, osoba prawna lub jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej, obowiązana na podstawie przepisów prawa podatkowego do obliczenia i pobrania od podatnika podatku i wpłacenia go we właściwym terminie organowi podatkowemu.
Przepis art. 18 ustawy o podatku od towarów i usług wprowadza szczególną na gruncie przepisów ustawy regulację, kiedy to należny podatek pobierany jest i odprowadzany do urzędu skarbowego przez płatnika, a nie przez podatnika. Płatnik pełni w tym przypadku rolę pośrednika pomiędzy podatnikiem a organem podatkowym, przekazując organowi środki pieniężne podatnika. Uzasadnione jest to charakterem odpłatnej dostawy następującej w ramach wykonywania czynności egzekucyjnych. Jeżeli bowiem dłużnik niesolidnie spłaca swoje zobowiązania i w celu wyegzekwowania należności wszczęto przeciwko niemu postępowanie egzekucyjne, to istnieją podstawy do uznania, że nie uiści również podatku należnego w związku z dostawą mającą miejsce w ramach egzekucji.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że komornik sądowy dokonuje transakcji w imieniu podatnika – dłużnika. Prowadzona przez niego sprzedaż towarów będących własnością dłużnika będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług, gdy do rozliczenia tego podatku byłby zobowiązany dłużnik; w przypadku, gdy powyższa czynność nie podlegałaby opodatkowaniu tym podatkiem lub byłaby od niego zwolniona, komornik sądowy nie będzie obowiązany do odprowadzenia podatku.
Tym samym komornik sądowy zobowiązany jest do przestrzegania przepisów ustawy oraz do uwzględnienia w trakcie sprzedaży towarów okoliczności decydujących o jej opodatkowaniu podatkiem VAT.
Stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają: odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Według art. 2 pkt 6 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o towarach – rozumie się przez to rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Jednocześnie należy zaznaczyć, że sprzedaż nieruchomości w trybie egzekucji stanowi odpłatną dostawę towarów, co oznacza, że zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, objęta jest zakresem przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.
Przepis art. 7 ust. 1 ustawy stanowi, że:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, w tym również:
1) przeniesienie z nakazu organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w imieniu takiego organu lub przeniesienie z mocy prawa prawa własności towarów w zamian za odszkodowanie;
2) wydanie towarów na podstawie umowy dzierżawy, najmu, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze zawartej na czas określony lub umowy sprzedaży na warunkach odroczonej płatności, jeżeli umowa przewiduje, że w następstwie normalnych zdarzeń przewidzianych tą umową lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione;
3) wydanie towarów na podstawie umowy komisu: między komitentem a komisantem, jak również wydanie towarów przez komisanta osobie trzeciej;
4) wydanie towarów komitentowi przez komisanta na podstawie umowy komisu, jeżeli komisant zobowiązany był do nabycia rzeczy na rachunek komitenta;
5) ustanowienie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego, ustanowienie spółdzielczego własnościowego prawa do lokalu oraz przekształcenie spółdzielczego lokatorskiego prawa do lokalu mieszkalnego na spółdzielcze własnościowe prawo do lokalu, a także ustanowienie na rzecz członka spółdzielni mieszkaniowej odrębnej własności lokalu mieszkalnego lub lokalu o innym przeznaczeniu oraz przeniesienie na rzecz członka spółdzielni własności lokalu lub własności domu jednorodzinnego;
6) oddanie gruntów w użytkowanie wieczyste;
7) zbycie praw, o których mowa w pkt 5 i 6.
W świetle przedstawionych powyżej przepisów, zarówno grunty, jak i budynki spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.
Nie każda jednak czynność, która stanowi dostawę towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Określona czynność jest opodatkowana podatkiem VAT, jeśli zostanie wykonana przez podatnika, a więc osobę prowadzącą działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Jak wynika natomiast z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
W świetle powyższych przepisów stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.
Należy zaznaczyć, że sprzedaż składników majątku przedsiębiorstwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z opisu sprawy wynika, że w sprawie egzekucyjnej o sygn. akt (…) dokonano XX kwietnia 2019 r. zajęcia nieruchomości dłużnika (…) sp. z o.o., a następnie przyłączono do egzekucji innych wierzycieli.
Ww. nieruchomość składa się z jednej działki gruntu o nr (…). Dla terenu, na którym znajduje się nieruchomość nie został opracowany i nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Na części ww. działki dłużna spółka pobudowała halę do naprawy (...) o powierzchni użytkowej (…) m2. Z pisma Starosty Powiatowego wynika, że realizacja inwestycji została poczyniona z naruszeniem przepisów prawa – tzn. bez uzyskania decyzji administracyjnej zatwierdzającej projekt budowlany i wydającej pozwolenia na budowę tzw. samowola budowlana. Nieruchomość została zagospodarowana na potrzeby prowadzonej przez spółkę działalności gospodarczej, poza wzniesieniem ww. budynku część działki ogrodzono płotem wykonanym z przęseł betonowych typu ogrodzeniowego, w którym wykonano przesuwną bramę z kształtowników stalowych. Teren został utwardzony kruszywem. Z działką nr (…) będzie sprzedawany posadowiony na niej budynek (w rozumieniu art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane), który stanowi halę do naprawy (...) i ogrodzenie działki, będące urządzeniem budowlanym, które zostało zdefiniowane w art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane i jest związane z ww. budynkiem.
Prawdopodobny rok posadowienia budynku to rok 2015, bowiem XX kwietnia 2014 r. została wydana decyzja administracyjna pn. warunki zabudowy. Prawdopodobnie do pierwszego zasiedlenia budynku hali doszło w roku 2015, sprzedaż w trybie licytacji publicznej będzie miała miejsce w roku 2022 – więc około 7 lat od pierwszego zasiedlenia.
Od co najmniej XX lipca 2019 r. nie są ponoszone żadne wydatki na ulepszenie budynku w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. Budynek przynajmniej od XX lipca 2019 r. nie jest eksploatowany i niszczeje.
Komornik nie posiada wiedzy czy dłużnej spółce w stosunku do budynku przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Komornik nie posiada informacji, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma miejsce zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 10, 10a ustawy. Komornik prowadził udokumentowane działania, które nie doprowadziły – na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnej spółki – do uzyskania tych informacji.
Dłużna spółka nie współpracuje z Komornikiem i nie udostępniła żadnej dokumentacji projektowej ani nie złożyła mimo wezwania oświadczenia czy sprzedaż nieruchomości należy obciążyć podatkiem VAT czy też nie.
Od XX września 2020 r. w KRS jako jedyny członek zarządu spółki widnieje (…) natomiast od XX marca 2019 r. spółka nie posiada siedziby (w KRS obecnie wskazane jest tylko Miasto (…) bez adresu), wcześniej, tj. od XX maja 2014 r. do XX marca 2019 r. spółka posiadła siedzibę w (…), ul. (…).
Dla potrzeb prowadzonego postępowania egzekucyjnego Sąd ustanowił kuratora dla dokonywania doręczeń pism dla dłużnej spółki.
Z informacji uzyskanej ze strony Ministerstwa Finansów wynika, że dłużna spółka była zarejestrowana jako podatnik VAT od XX lutego 2012 r. do XX grudnia 2018 r. Została wykreślona jako podatnik VAT – podstawa prawna wykreślenia art. 96 ust. 9 pkt 2 ustawy.
Jak wynika z wpisów widniejących w KRS przedmiotem przeważającej działalności spółki od XX października 2015 r. do XX sierpnia 2018 r. był transport drogowy towarów oraz działalność usługowa związana z przeprowadzkami.
Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży zajętej nieruchomości, zgodnie z przepisem art. 43 ust. 21 ustawy.
W pierwszej kolejności, mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że w przypadku sprzedaży ww. nieruchomości Wnioskodawca jako Komornik działający w imieniu dłużnika dokonuje zbycia majątku przedsiębiorstwa spółki.
W konsekwencji, sprzedaż zajętej nieruchomości jest dostawą dokonaną w ramach prowadzenia działalności gospodarczej w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a dłużnika z tytułu tej transakcji należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym, przedmiotowa sprzedaż stanowi – wskazaną w art. 7 ust. 1 ustawy – odpłatną dostawę towarów, która zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Przy czym, wykonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, może być albo opodatkowana, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku VAT dla dostawy nieruchomości zabudowanych spełniających określone w tych przepisach warunki.
Jednocześnie należy wskazać, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”, czy „urządzenia budowlanego”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.).
W myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o obiekcie budowlanym – należy przez to rozumieć budynek, budowlę bądź obiekt małej architektury, wraz z instalacjami zapewniającymi możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, wzniesiony z użyciem wyrobów budowlanych.
Zgodnie z art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budynku – należy przez to rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.
Na mocy art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o budowli – należy przez to rozumieć każdy obiekt budowlany niebędący budynkiem lub obiektem małej architektury, jak: obiekty liniowe, lotniska, mosty, wiadukty, estakady, tunele, przepusty, sieci techniczne, wolno stojące maszty antenowe, wolno stojące trwale związane z gruntem tablice reklamowe i urządzenia reklamowe, budowle ziemne, obronne (fortyfikacje), ochronne, hydrotechniczne, zbiorniki, wolno stojące instalacje przemysłowe lub urządzenia techniczne, oczyszczalnie ścieków, składowiska odpadów, stacje uzdatniania wody, konstrukcje oporowe, nadziemne i podziemne przejścia dla pieszych, sieci uzbrojenia terenu, budowle sportowe, cmentarze, pomniki, a także części budowlane urządzeń technicznych (kotłów, pieców przemysłowych, elektrowni jądrowych, elektrowni wiatrowych, morskich turbin wiatrowych i innych urządzeń) oraz fundamenty pod maszyny i urządzenia, jako odrębne pod względem technicznym części przedmiotów składających się na całość użytkową.
Natomiast na mocy art. 3 pkt 9 ustawy Prawo budowlane:
Ilekroć w ustawie jest mowa o urządzeniach budowlanych – należy przez to rozumieć urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, jak przyłącza i urządzenia instalacyjne, w tym służące oczyszczaniu lub gromadzeniu ścieków, a także przejazdy, ogrodzenia, place postojowe i place pod śmietniki.
Wskazać należy, że urządzenia budowlane stanowią urządzenia techniczne związane z obiektem budowlanym, zapewniające możliwość użytkowania obiektu zgodnie z jego przeznaczeniem, nie są to samodzielne budowle zdefiniowane w art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane, które uznaje się za towar na gruncie podatku od towarów i usług. Jednakże urządzenia te należy traktować jako elementy przynależne do budynku/budowli i opodatkować łącznie z tym budynkiem/budowlą, z którym są powiązane, a tym samym należy przypisać stawkę właściwą dla sprzedawanego obiektu budowlanego znajdującego się na tej samej działce, co urządzenie techniczne. Brak jest podstaw do stosowania przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla ww. urządzeń w oderwaniu od budynków/budowli, do których przynależą, gdyż w świetle obowiązujących przepisów nie mają one samodzielnego bytu.
Należy również mieć na uwadze art. 29a ust. 8 ustawy, zgodnie z którym:
W przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.
Z powyższego jednoznacznie wynika, że co do zasady grunt będący przedmiotem sprzedaży jest opodatkowany podatkiem od towarów i usług, jak opodatkowane są budynki lub budowle na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki, budowle lub ich części korzystają ze zwolnienia od podatku, również sprzedaż gruntu lub zbycie prawa użytkowania wieczystego gruntu będą korzystały ze zwolnienia od podatku.
Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:
a)dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
b)pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.
Na podstawie art. 2 pkt 14 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o pierwszym zasiedleniu – rozumie się przez to oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:
a)wybudowaniu lub
b)ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.
W tym miejscu należy nadmienić, że w przypadku nieruchomości zabudowanych niespełniających przesłanek do zwolnienia od podatku na podstawie powołanego wyżej przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, ustawodawca umożliwia podatnikom – po spełnieniu określonych warunków – skorzystanie ze zwolnienia wskazanego w pkt 10a tego przepisu.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy:
Zwalnia się od podatku: dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:
a) w stosunku do tych obiektów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego,
b) dokonujący ich dostawy nie ponosił wydatków na ich ulepszenie, w stosunku do których miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a jeżeli ponosił takie wydatki, to były one niższe niż 30% wartości początkowej tych obiektów.
Z analizy powołanych wyżej przepisów wynika, że jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części będzie mogła korzystać ze zwolnienia z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, wówczas badanie przesłanek wynikających z przepisu art. 43 ust. 1 pkt 10a stanie się bezzasadne.
Jeżeli nie zostaną spełnione przesłanki zastosowania zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 i pkt 10a ustawy, należy przeanalizować możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku w oparciu o przepis art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Jak stanowi art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy:
Zwalnia się od podatku: dostawę towarów wykorzystywanych wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku, jeżeli z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zwolnienie od podatku określone w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dotyczy wszystkich towarów – zarówno nieruchomości, jak i ruchomości – przy nabyciu (imporcie lub wytworzeniu) których nie przysługiwało podatnikowi prawo do odliczenia podatku VAT i wykorzystywanych – niezależnie od okresu ich używania przez podatnika – wyłącznie na cele działalności zwolnionej od podatku VAT.
Jak wskazano wyżej, aby zastosować zwolnienie od podatku, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, dla dostawy towarów, spełnione muszą być łącznie dwa warunki wskazane w tym przepisie, tj.:
· towary od momentu ich nabycia do momentu ich zbycia muszą służyć wyłącznie działalności zwolnionej, w żadnym momencie ich posiadania nie można zmienić ich przeznaczenia oraz sposobu wykorzystywania,
· przy nabyciu (imporcie, wytworzeniu) tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Niespełnienie jednego z powyższych warunków daje podstawę do wyłączenia dostawy towarów ze zwolnienia od podatku VAT przewidzianego w ww. art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy.
Analiza przepisów ustawy, regulujących wyżej wskazane prawo do zwolnienia od podatku dostaw budynków, budowli lub ich części, prowadzi do wniosku, że w odniesieniu do tych towarów może wystąpić jedna z ww. podstaw do zastosowania zwolnienia od tego podatku. Istotne jest wobec tego każdorazowe kompleksowe zbadanie okoliczności towarzyszących dostawie danego obiektu. Zauważyć bowiem należy, że stosowanie zwolnień od podatku ma charakter wyjątkowy i nie podlega ani wykładni rozszerzającej, ani zawężającej, natomiast możliwość wychodzenia poza wykładnię literalną jest niedopuszczalna. W efekcie, podatnik uprawniony jest do zastosowania ww. preferencji, gdy charakter dokonywanych przez niego czynności, w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości, wyczerpuje znamiona ujęte w treści przepisu statuującego jego prawo do zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług.
Jednocześnie należy wskazać, że zgodnie z art. 43 ust. 21 ustawy:
Jeżeli udokumentowane działania organów egzekucyjnych lub komorników sądowych, o których mowa w art. 18, nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy towarów, o której mowa w art. 18, zwolnień od podatku, o których mowa w ust. 1 pkt 2, 3 i 9-10a, przyjmuje się, że warunki zastosowania zwolnień od podatku nie są spełnione.
Wobec powyższego, dokonana w trybie egzekucji dostawa towarów, jest opodatkowana, jeżeli udokumentowane działania w celu potwierdzenia zwolnienia podjęte przez komornika lub organ egzekucyjny były z powodu dłużnika bezskuteczne.
W rozpatrywanej sprawie przedstawiony we wniosku opis sprawy nie pozwala stwierdzić, czy sprzedaż przez Wnioskodawcę zajętej nieruchomości korzysta ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, pkt 10 i pkt 10a ustawy, gdyż brak jest informacji niezbędnych do jednoznacznego dokonania takiej oceny na podstawie ww. przepisów. Przy czym jak wynika z opisu spawy – Wnioskodawca nie posiada informacji, które są niezbędne do oceny, czy w przedmiotowej sprawie ma miejsce zastosowanie zwolnienie od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2, 10, 10a ustawy. Komornik prowadził udokumentowane działania, które nie doprowadziły – na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnej spółki – do uzyskania tych informacji. Z wniosku wynika również, że dłużna spółka nie współpracuje z Komornikiem i nie udostępniła żadnej dokumentacji projektowej ani nie złożyła mimo wezwania oświadczenia czy sprzedaż nieruchomości należy obciążyć podatkiem VAT czy też nie.
W związku z powyższym w sprawie znajduje zastosowanie art. 43 ust. 21 ustawy, tj. przyjęcie, że warunki zastosowania zwolnień nie są spełnione, o ile podjęte przez Wnioskodawcę udokumentowane działania nie doprowadziły, na skutek braku możliwości uzyskania niezbędnych informacji od dłużnika, do potwierdzenia spełnienia warunków zastosowania do dostawy budynku oraz urządzenia budowlanego zwolnienia od podatku.
Zaznaczyć należy, że kwestia oceny działań podjętych przez Wnioskodawcę nie jest przedmiotem interpretacji.
Tym samym, w analizowanym przypadku, licytacyjna sprzedaż zajętej nieruchomości, tj. działki nr (…) wraz z posadowionym na niej budynkiem w postaci hali do naprawy (...) i urządzeniem budowlanym, będącym ogrodzeniem działki jest opodatkowana podatkiem VAT, stosownie do art. 43 ust. 21 ustawy.
Podsumowując, sprzedaż zajętej nieruchomości jest opodatkowana podatkiem VAT na podstawie art. 43 ust. 21 ustawy.
Zatem stanowisko Wnioskodawcy jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem Pana wniosku (pytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być rozpatrzone zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, w myśl którego:
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną).
Ponadto, art. 14b § 1a Ordynacji podatkowej stanowi, że:
W zakresie objętym wiążącymi informacjami stawkowymi, o których mowa w przepisach ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, nie wydaje się interpretacji indywidualnych.
Tym samym, kwestia ustalenia wysokości stawki podatku VAT dla dostawy towarów lub świadczenia usług od 1 lipca 2020 r. może być rozstrzygnięta tylko w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej określonej w art. 42a ustawy. Stosownie do tego przepisu:
Wiążąca informacja stawkowa, zwana dalej „WIS”, jest decyzją wydawaną na potrzeby opodatkowania podatkiem dostawy towarów, importu towarów, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów albo świadczenia usług, która zawiera:
1) opis towaru albo usługi będących przedmiotem WIS;
2) klasyfikację towaru według działu, pozycji, podpozycji lub kodu Nomenklatury scalonej (CN) albo według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług albo według sekcji, działu, grupy lub klasy Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych albo usługi według działu, grupy, klasy, kategorii, podkategorii lub pozycji Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, niezbędną do:
a) określenia stawki podatku właściwej dla towaru albo usługi,
b) stosowania przepisów ustawy oraz przepisów wykonawczych wydanych na jej podstawie – w przypadku, o którym mowa w art. 42b ust. 4;
3) stawkę podatku właściwą dla towaru albo usługi.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
· Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.
· Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
· w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
· w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).