2)prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową Punktu Gastronomicznego (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) – jest prawidłowe,

3)dokonania odliczenia podatku naliczonego zawartego w fakturach dokumentujących czynione wydatki na budowę Punktu Gastronomicznego na bieżąco, a więc jeszcze przed oddaniem Punktu Gastronomicznego do użytkowania usług (pytanie oznaczone we wniosku nr 3) – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

Z tak szeroko sformułowanej definicji wynika, że przez świadczenie usług należy przede wszystkim rozumieć określone zachowanie podatnika na rzecz odrębnego podmiotu, które zasadniczo wynika z dwustronnego stosunku zobowiązaniowego, zakładającego istnienie podmiotu będącego odbiorcą (nabywcą usługi), jak również podmiotu świadczącego usługę.

Aby uznać dane świadczenie za odpłatne, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie.

Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

W przytoczonych przepisach została zrealizowana zasada powszechności opodatkowania wyrażona w art. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 ze zm.). Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy:

Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.

Analiza wskazanych powyżej przepisów prowadzi do następujących wniosków:

1)wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatników podatku od towarów i usług ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy,

2)w celu skorzystania przez ww. podmioty z wyłączenia z podatku konieczne jest spełnienie dwóch kumulatywnych warunków:

a)czynności – co do zasady podlegające opodatkowaniu VAT – muszą być wykonane przez ściśle określone podmioty,

b)ponadto czynności te muszą być wykonywane w ramach sprawowanego przez te podmioty władztwa publicznego.

W związku z powyższym należy podkreślić, że tylko spełnienie ww. warunków łącznie daje możliwość legalnego wyłączenia z kategorii podatników podatku od towarów i usług na mocy art. 15 ust. 6 ustawy.

Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).

Zgodnie z art. 2 ust. 1 ustawy z 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.):

W myśl art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:

Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym.

Z powyższych konstrukcji prawnych jednoznacznie wynika, że Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

W myśl art. 693 § 1 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360):

Dzierżawa jest umową dwustronnie zobowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Umówiony między stronami czynsz jest więc wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie przedmiotu dzierżawy przez dzierżawcę.

W związku z tym należy uznać, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem. Zgodnie z przepisami prawa Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Gmina posiada osobowość prawną. Y jest samorządową instytucją kultury, posiada osobowość prawną (odrębną od Gminy osobowość prawną) oraz legitymuje się odrębnym numerem NIP. Przedmiotem działalności Y jest działalność kulturalna polegająca na tworzeniu, upowszechnianiu i ochronie kultury. Gmina rozpoczęła realizację projektu inwestycyjnego pod nazwą ,,(...)’’ (dalej: Inwestycja). Przedmiotem zadania jest budowa (…) wraz z towarzyszącą infrastruktura techniczną (utwardzenia, wjazdy, komunikacja wewnętrzna na działce, uzbrojenie terenu, śmietniki). Dodatkowo na ,,(...)’’ powstanie Punkt Gastronomiczny oraz miejsce przewidziane na kino letnie. W sezonie letnim przy punkcie funkcjonować będzie ogródek zewnętrzny, który znajdować się będzie na zmodernizowanym ,,(...)’’. W ramach projektu zostanie wykonany nowy obiekt pełniący funkcję kawiarenki oraz punkt informacji turystycznej. Całość inwestycji wyniesie ok. (...) zł brutto, natomiast wartość samego Punktu Gastronomicznego wyniesie ok. (...) zł brutto. Całość Inwestycji zostanie oddana do Y w odpłatną umowę dzierżawy, natomiast Gmina zamierza odliczyć VAT tylko od Punktu Gastronomicznego. Czynione przez Gminę wydatki, tytułem Inwestycji stanowią ,,wytworzenie nieruchomości” w rozumieniu art. 2 pkt 14a ustawy z dnia 11 marca 2004 r., o podatku od towarów i usług, przez które rozumie się wybudowanie budynku, budowli lub części, lub ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym. W związku z realizacją Inwestycji Gmina nabywa towary i usługi. Wydatki ponoszone tytułem realizacji Inwestycji dokumentowane są oraz będą przez kontrahentów Gminy fakturami, w których wykazane będą kwoty VAT. W fakturach Gmina widnieje jako nabywca. Zgodnie z pierwotnymi założeniami, po zakończeniu realizacji Inwestycji oraz oddaniu jej do użytkowania Gmina udostępni (odda do używania) Inwestycję Y w oparciu o odpłatną umowę cywilnoprawną – umowę dzierżawy. W związku z takimi założeniami co do sposobu wykorzystania Inwestycji po jej zrealizowaniu, w stosownych dokumentach dotyczących dofinansowania z RPO (w tym we wniosku o dofinansowanie), Gmina określiła podatek od towarów i usług jako koszt (wydatek) niekwalifikowalny (w zakresie wydatków, które mają być poniesione na Punkt Gastronomiczny). Uwzględniając konieczność zachowania procedur przewidzianych przepisami powszechnie obowiązującego prawa, zawarcie umowy dzierżawy zostanie dokonane w możliwie najkrótszym terminie od zakończenia realizacji Inwestycji. Gmina wydzierżawi całą Inwestycję na podstawie umowy dzierżawy. Na podstawie zawartej umowy dzierżawy dotyczącej Inwestycji Gmina udostępni Inwestycję Y do używania w zamian za umówiony czynsz. Czynsz składać się będzie z dwóch części składowych, pierwszej kwoty stałej i drugiej dodatkowej jako przyjęty procent od dochodów lub przychodów uzyskanych przez Y w związku z wykorzystaniem Inwestycji. Umowa dzierżawy zawarta zostanie na okres 5 lat, z możliwością jej dalszego przedłużenia (przedłużenie miałoby nastąpić przed upływem okresu 5 lat). Generalnie, aktualne założenie Gminy jest jednak takie, aby odpłatne udostępnienie Inwestycji Y następowało w okresie dłuższym niż 10 lat. Czynsz z tytułu dzierżawy Inwestycji ustalony będzie na podstawie zarządzenia Burmistrza, w sprawie ustalenia stawek czynszowych za lokale użytkowe i ogródki przydomowe, będące własnością Gminy oraz zarządzenia Burmistrza, w sprawie ustalenia bazowych stawek czynszu dzierżawnego za grunty zabudowane i niezabudowane stanowiące własność gminy i wynosić będzie łącznie (...) zł brutto plus procent od dochodów/przychodów uzyskanych w związku z wykorzystaniem Inwestycji (na dzień dzisiejszy trudno określić tą kwotę). W kwocie stałej ujęta zostanie kwota dzierżawy zarówno Punktu Gastronomicznego, jak także przyległego do Inwestycji terenu. Na dzień dzisiejszy trudno jest określić dokładną kwotę czynszu z tytułu dzierżawy Punktu Gastronomicznego, w związku z kwotą uzależnioną od dochodów/przychodów. Planuje się, aby nakłady na Punkt Gastronomiczny zwróciły się Gminie po 36 latach, a będzie to szybciej jeżeli uwzględnimy jeszcze procent od dochodów/przychodów, którego na dzień dzisiejszy Gmina nie zna. Wielkość udziałów to 2,79% bez uwzględnienia kwoty uzależnionej od dochodów/przychodów ((...) =2,79%). Wysokość czynszu dzierżawnego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych po upływie ok. 59 lat, bez uwzględnienia procentu uzyskanego od dochodów/przychodów, którego na dzień dzisiejszy Gmina nie zna. Gmina byłaby usatysfakcjonowana gdyby zawarta umowa dzierżawy umożliwiła zwrot nakładów na Inwestycję w okresie 45 lat. Wysokość czynszu dzierżawnego z tytułu dzierżawy Punktu Gastronomicznego umożliwi zwrot poniesionych nakładów inwestycyjnych po ok 36 latach, bez uwzględnienia procentu uzyskanego od dochodów/przychodów, którego na dzień dzisiejszy Gmina nie zna. Gmina byłaby usatysfakcjonowana gdyby zawarta umowa dzierżawy umożliwiła zwrot nakładów na Inwestycję w okresie 30 lat. Obrót z tytułu dzierżawy Inwestycji będzie miał istotne znaczenie dla Gminy. W szczególności Gmina jako jednostka sektora finansów publicznych zobowiązana jest realizować swoje zadania w sposób efektywny oraz zobowiązana jest do dbałości o środki publiczne w każdej wysokości. W związku z powyższym obrót z tytułu dzierżawy Inwestycji będzie znaczący dla budżetu Gminy. Wysokość czynszu będzie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych. Gmina zamierza dokonać takiej kalkulacji wysokości czynszu (wynagrodzenia z tytułu dzierżawy), aby wysokość tego wynagrodzenia odpowiadała wartości rynkowej zarówno co do dzierżawy Punktu Gastronomicznego jak i całej Inwestycji.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Gminy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii uznania odpłatnego udostępnienia przez Gminę Inwestycji na podstawie umowy dzierżawy za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, tj. odpłatne świadczenie usług.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy stwierdzić należy, że odpłatne udostępnienie przez Gminę Inwestycji na rzecz samorządowej instytucji kultury (odrębnego podmiotu), na podstawie umowy dzierżawy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Y jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną. Zatem, Gmina w takim przypadku nie będzie działać jako organ władzy publicznej i w konsekwencji, nie będzie mogła skorzystać z wyłączenia z opodatkowania, o którym mowa w art. 15 ust. 6 ustawy. W analizowanym przypadku Gmina wystąpi w roli podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, a ww. czynność odpłatnego udostępnienia przez Gminę Inwestycji na rzecz Y (odpłatna dzierżawa) – jako usługa zdefiniowana w art. 8 ust. 1 ustawy – będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podsumowując, odpłatne udostępnienie przez Gminę Inwestycji na podstawie umowy dzierżawy będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, tj. odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1 jest prawidłowe.

W dalszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii prawa do pełnego odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową Punktu Gastronomicznego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:

Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Stosownie do art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy:

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Według art. 88 ust. 4 ustawy:

Zgodnie z ww. regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

Zatem, aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności winien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go – dla tej czynności – za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

Stwierdzić należy, że każde nabycie towarów i usług, przeznaczonych do przyszłego wykorzystania ich do czynności opodatkowanych w ramach prowadzonej działalności gospodarczej bez względu na to, jakie faktycznie będą efekty tej działalności, należy uznać w momencie jego dokonania za związane z wykonywaniem czynności opodatkowanych.

Zatem, jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia podatku.

Jak wynika z opisu sprawy, Gmina w przedmiotowej sprawie będzie działa jako podatnik podatku VAT, ponieważ Inwestycja została rozpoczęta z zamiarem odpłatnego udostępniania Punktu Gastronomicznego na rzecz Y. Jak rozstrzygnięto powyżej odpłatne udostępnienie przez Gminę Inwestycji na podstawie Umowy będzie stanowiło czynność podlegającą opodatkowaniu VAT, tj. odpłatne świadczenie usług. Z kolei odpłatne świadczenie usług polegające na udostępnieniu Punktu Gastronomicznego na podstawie umowy dzierżawy na cele wskazane w przedmiotowej sprawie nie zostało przez ustawodawcę wymienione wśród usług zwolnionych od podatku, w konsekwencji czynność ta będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazano powyżej podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego odliczenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.

W zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z budową Punktu Gastronomicznego, warunki uprawniające do odliczenia podatku naliczonego będą spełnione, gdyż Gmina realizując tę Inwestycję będzie działała w charakterze podatnika podatku od towarów i usług, a dzierżawa Punktu Gastronomicznego będzie opodatkowana podatkiem VAT.

Mając zatem na uwadze powołane przepisy oraz fakt, że przedmiotem dzierżawy będzie Punkt Gastronomiczny, należy wskazać, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ wydatki związane z nabyciem towarów i usług w ramach budowy Punktu Gastronomicznego będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, przez czynnego podatnika podatku VAT. Zatem w przypadku wykorzystywania towarów i usług nabywanych w związku z budową Punktu Gastronomicznego wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gminie przysługuje/będzie przysługiwało pełne prawo do odliczenia podatku naliczonego od tych wydatków. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych z art. 88 ustawy.

W związku z powyższym, w przypadku wykorzystywania przez Gminę Infrastruktury wyłącznie do czynności opodatkowanych, Gmina będzie miała prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego, wynikającego z faktur dokumentujących nabycie towarów i usług związanych z budową Punktu Gastronomicznego. Prawo to będzie przysługiwało pod warunkiem niezaistnienia przesłanek negatywnych, o których mowa w art. 88 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 2 jest prawidłowe.

Ponadto, wątpliwości Zainteresowanego dotyczą możliwości dokonywania odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki związane z budowa Punktu Gastronomicznego na bieżąco, a więc jeszcze przed dniem oddania Inwestycji do użytkowania.

Na mocy art. 86 ust. 10 ustawy:

Według art. 86 ust. 10b pkt 1 ustawy:

Stosownie do art. 86 ust. 11 ustawy:

Wydłużenie terminu do odliczenia podatku naliczonego na podstawie ww. przepisu z dwóch do maksymalnie trzech kolejnych okresów rozliczeniowych stanowi jedno z rozwiązań wprowadzonych w ramach tzw. pakietu SLIM VAT, którego podstawowym celem było uproszczenie rozliczania przez podatników podatku od towarów i usług. Umożliwia ono podatnikom, którzy nie odliczyli podatku naliczonego w rozliczeniu za pierwszy miesięczny okres rozliczeniowy (za który przysługiwało im to prawo), dokonanie takiego odliczenia za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych, przez co wydłużony został efektywnie czas na skorzystanie z prawa do odliczenia łącznie do czterech miesięcy.

W związku z brakiem przepisu przejściowego, który regulowałby kwestię dotyczącą stosowania „nowego” brzmienia art. 86 ust. 11 ustawy, biorąc jednak pod uwagę cel, w jakim wprowadzona została ww. nowelizacja art. 86 ust. 11 ustawy, którym było ułatwienie i wydłużenie dokonywania odliczeń w podatku od towarów i usług, należy przyjąć, że wolą ustawodawcy nie było ograniczenie uprawnienia do dokonania odliczenia podatku naliczonego w deklaracji podatkowej za jeden z trzech następnych okresów rozliczeniowych wyłącznie do faktur otrzymanych po dniu wejścia w życie ww. przepisu.

Natomiast w myśl art. 86 ust. 13 ustawy:

Jednocześnie ustawa ustanawia zasadę tzw. niezwłocznego odliczenia podatku naliczonego. Zasada ta wyraża się tym, że podatnik, aby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego nie musi czekać aż nabyty towar lub usługa zostaną odsprzedane lub efektywnie wykorzystane na potrzeby działalności opodatkowanej. Istotna jest zatem intencja nabycia – jeśli dany towar (usługa) ma służyć wykonywaniu czynności opodatkowanych wówczas – po spełnieniu wymienionych w art. 86 ustawy wymogów formalnych – odliczenie jest prawnie dozwolone, oczywiście jeżeli nie wyłączają go inne przepisy ustawy lub aktów wykonawczych. Wystarczającym zatem jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towaru lub usługi, przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej oraz planowanej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakup ten dokonany został w celu jego wykorzystania w ramach działalności opodatkowanej. Tym samym, podatnik dokonując zakupu towarów czy usług dokonuje ich natychmiastowej alokacji do czynności dających prawo do odliczenia lub niedających takiego prawa. Decyzja taka musi być podjęta od razu.

Biorąc pod uwagę powołane wyżej przepisy prawa oraz opis sprawy należy stwierdzić, że Gmina powinna dokonać bieżącego odliczenia VAT w oparciu o zasadę ogólną, tj. zgodnie z art. 86 ustawy w deklaracjach za okresy rozliczeniowe, w których otrzymała faktury, o ile nie upłynęły trzy kolejne okresy rozliczeniowe licząc od końca okresu, w którym Gmina otrzymała fakturę i powstał obowiązek podatkowy u sprzedawcy. Po upływie tych okresów Gmina może dokonać korekty stosownych deklaracji VAT za okres, w którym powstało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym powstało prawo do obniżenia podatku należnego.

Podsumowując, Gmina będzie mogła dokonać odliczenia podatku naliczonego zawartego (ujętego) w fakturach dokumentujących czynione wydatki na bieżąco, a więc jeszcze przed dniem oddania Punktu Gastronomicznego do użytkowania.

Zatem stanowisko Gminy w odniesieniu o pytania oznaczonego nr 3 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy:

·stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia;

·zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Informuje się, że wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie, które nie zostały objęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. Niniejszą interpretację wydano w szczególności na informacji, że wysokość czynszu będzie skalkulowana z uwzględnieniem realiów rynkowych przede wszystkim czynników wskazanych w pkt l oraz że Gmina zamierza dokonać takiej kalkulacji wysokości czynszu (wynagrodzenia z tytułu dzierżawy), aby wysokość tego wynagrodzenia odpowiadała wartości rynkowej zarówno co do dzierżawy Punktu Gastronomicznego, jak i całej Inwestycji. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

W tym miejscu organ interpretacyjny zastrzega jednak, że gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie ustalone, że wysokość czynszu z tytułu dzierżawy będzie odbiegała od realiów rynkowych lub też, że zadanie inwestycyjne pt.: ,,(...)’’ nie będzie wykorzystywane wyłącznie do czynności opodatkowanych, interpretacja nie wywoła skutków prawnych.

Wskazać ponadto należy, że moc obowiązująca zaprezentowanych przez Państwa interpretacji indywidualnych zamyka się w obrębie spraw, dla których zostały one wydane. Tym samym, tutejszy organ potraktował przytoczone przez Państwa interpretacje indywidualne jako argumenty wspierające Państwa stanowisko, nie mogły one jednak wpłynąć bezpośrednio na rozstrzygnięcie w niniejszej sprawie, ponieważ zapadły w odniesieniu do indywidualnych spraw.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).