Temat interpretacji

w zakresie stawki podatku VAT dla usług fotograficznych wykonywanych samodzielnie przez Wnioskodawcę w formie sesji fotograficznych

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) oraz art. 15zzs ust. 7 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374, z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 stycznia 2020 r. (data wpływu 16 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem według daty wpływu 8 kwietnia 2020 r., o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług fotograficznych wykonywanych samodzielnie przez Wnioskodawcę w formie sesji fotograficznych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 16 stycznia 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku VAT dla usług fotograficznych wykonywanych samodzielnie przez Wnioskodawcę w formie sesji fotograficznych.

Przedmiotowy wniosek został uzupełniony pismem według daty wpływu 8 kwietnia 2020 r. poprzez wskazanie identyfikatora podatkowego Wnioskodawcy, doprecyzowanie opisu sprawy, pytania oraz własnego stanowiska, złożenie podpisu Wnioskodawcy na wniosku oraz wskazanie przedmiotu wniosku.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą. Jest czynnym podatnikiem VAT.

Zainteresowany zajmuje się sprzedażą używanych części do samochodów z zagranicy oraz z Polski. Sprzedaż części z zagranicy rozliczana jest na zasadzie VAT marża. Sprzedaż części z Polski jest rozliczana 23% VAT.

Dodatkowo Wnioskodawca wykonuje usługi fotograficzne w formie sesji fotograficznych na zlecenie klienta. Każda z sesji ma charakter indywidualny i niepowtarzalny. Głównie są to sesje w plenerze lub w miejscu wyznaczonym przez klienta. Zainteresowany nie wykonuje zdjęć do dokumentów tożsamości (np. dowodu osobistego, paszportu, legitymacji). Warunki sesji ustalane są telefonicznie lub przez e-mail.

Do września 2019 r. zdjęcia były wykonywane przez Wnioskodawcę i przekazywane w formie elektronicznej. Od września 2019 r. osoba zatrudniona na umowę zlecenie również zajmuje się wykonywaniem takich zdjęć w firmie Wnioskodawcy. Zdjęcia przekazywane są w formie cyfrowej, jak i papierowej. Jeżeli są to większe sesje - będą przekazywane na nośnik CD.

Ponadto Zainteresowany doprecyzował, że usługi fotograficzne objęte pytaniem to okres od czerwca 2018 r. do sierpnia 2019 r. W tym okresie objęte były stawką 8% VAT. Wnioskodawca wykonywał je sam w tym okresie.

Sesje zdjęciowe mają charakter indywidualny dla każdego klienta. Wnioskodawca otrzymywał honorarium, całość sesji była przekazywana klientom na dysku w chmurze lub Zainteresowany zapisywał je na pendrive lub płycie, którą klienci dostarczali Wnioskodawcy.

Umowy były zawierane ustnie lub e-mailowo, zawierały kwotę wynagrodzenia, termin wykonania oraz oddania usługi/dzieła. Wnioskodawca występuje jako twórca/artysta. Sesje roczkowe, ciążowe i inne są przez Wnioskodawcę montowane i obrobione według norm i stylu Zainteresowanego. Nazwisko Wnioskodawcy nie było podawane do informacji. Klient dostawał goły plik bez loga, itd. To była klienta sesja prywatna. Prawa zostały przeniesione, po oddaniu sesji klientom, była ona kasowana, usuwana. Wnioskodawca nie wie, w jaki sposób jest wykonywana oraz co się z nią dzieje.

Sesje odbywały się w różnych miejscach:

• w plenerze,

• w domu klienta, lub

• w dowolnym ustalonym miejscu.

Każda sesja była wykonywana w sposób indywidualny, niepowtarzalny oraz była zależna od wizji Wnioskodawcy:

• kadr,

• perspektywa,

• głębia ostrości,

• rodzaj oświetlenia,

• poza przybrana i fotografowana.

Zainteresowany decydował również o dekoracjach, rekwizytach i akcesoriach wykorzystywanych do tematu sesji. Wnioskodawca doradzał klientom jaki mają mieć strój i uczesanie. Po wykonanej sesji, zdjęcia w RAW Zainteresowany samodzielnie obrabiał według własnego uznania. Wnioskodawca świadcząc usługi fotograficzne w postaci sesji zdjęciowych działał jako indywidualny twórca/artysta w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Efektem pracy Zainteresowanego było powstanie utworu w rozumieniu art. 1 ust. 2 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Zgodnie z treścią tego przepisu przejawem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażania (utwór).

Wnioskodawca posłużył się definicją utworu (utwór - przejaw działalności człowieka, stanowić przejaw działalności twórczej, mieć charakter indywidualny), w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy utwór to również fotografia. Użyte w art. 1 ust. 2 ustawy określenie przejaw działalności twórczej oznacza rezultat działalności człowieka o charakterze komercyjnym, a przesłanie to jest spełnione. Zdjęcia wykonane dla klienta, a następnie poddane autorskiej obróbce w sposób niepowtarzalny i indywidualny również są przedmiotem prawa autorskiego.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(doprecyzowane w piśmie z dnia 8 kwietnia 2020 r.).

Czy sprzedaż usług fotograficznych powinna być opodatkowana stawką 8% czy 23%?

W okresie od czerwca 2018 r. do sierpnia 2019 r. kiedy Wnioskodawca sam wykonywał dzieła, bez oznaczania ich i oddawania całości sesji bez druków, w wersji elektronicznej. Kiedy Wnioskodawca przestawał być ich właścicielem?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi fotograficzne wykonane przez Zainteresowanego oraz zleceniodawcę powinny być opodatkowane stawką 8%, ponieważ wynagrodzenie za fotografię i prawo do nich realizowane są w ramach sesji zdjęciowych.

Ponadto w uzupełnieniu wniosku Zainteresowany wskazał, że bardzo krzywdzące by było dla Wnioskodawcy, jeśli by musiał zrobić za ten okres korekty na 23%, ponieważ honorarium Zainteresowanego było pobierane z myślą o podatku 8%. Wszystkie gadżety do aranżacji takich sesji są np. hand made lub na działalnościach niezarejestrowanych do 1 000 zł, wiec nawet kupując coś do aranżacji Wnioskodawca nie mógł odliczyć podatku. Zmiana stawki VAT na 8% wydawała się Wnioskodawcy słuszna. Zainteresowany pytał też w urzędzie, do którego należy. Dopiero pan, który robił przegląd kasy uświadomił Zainteresowanego, że stawka podatku może być niesłuszna.

Jeśli stosowana stawka 8% była niesłuszna, Wnioskodawca chciałby zrobić korekty za ten okres, ale Zainteresowany uważa, że byłoby to niesłuszne zapłacić 23%, ponieważ fizycznie nie pobrał takiej kwoty od swoich zleceniodawców.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Na wstępie należy zauważyć, że niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie skutków prawnopodatkowych dla Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług, tj. wysokości stawki podatku VAT dla świadczonych przez Wnioskodawcę usług fotograficznych w formie sesji fotograficznych.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Według art. 5a ww. ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów i usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się w świetle art. 8 ust. 1 ustawy każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ustawy ().

Stosownie do treści art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

W świetle art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w treści ustawy jak i w przepisach wykonawczych do niej ustawodawca przewidział zwolnienia od podatku oraz obniżone stawki podatku VAT.

I tak, zgodnie z art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Na podstawie art. 146a pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2018 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz w tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Przy czym, na podstawie art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Należy zauważyć, że co do zasady stawka podatku VAT wynosi 23%, jednakże ustawodawca umożliwił zastosowanie stawki obniżonej w wysokości 8% w stosunku do towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy. W grupie tych usług m.in. pod pozycją 181 wymienione zostały (bez względu na symbol PKWiU) usługi twórców i artystów wykonawców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji twórcy, ustawodawca w powyższym zakresie odsyła do przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

W myśl przepisu art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 4 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych (Dz. U. z 2019 r., poz. 1231), przedmiotem prawa autorskiego jest każdy przejaw działalności twórczej o indywidualnym charakterze, ustalony w jakiejkolwiek postaci, niezależnie od wartości, przeznaczenia i sposobu wyrażenia (utwór).

W szczególności, przedmiotem prawa autorskiego w myśl art. 1 ust. 2 ww. ustawy są utwory:

1. wyrażone słowem, symbolami matematycznymi, znakami graficznymi (literackie, publicystyczne, naukowe, kartograficzne oraz programy komputerowe);
2. plastyczne;
3. fotograficzne;
4. lutnicze;
5. wzornictwa przemysłowego;
6. architektoniczne, architektoniczno-urbanistyczne i urbanistyczne;
7. muzyczne i słowno-muzyczne;
8. sceniczne, sceniczno-muzyczne, choreograficzne i pantomimiczne;
9. audiowizualne (w tym filmowe).

Na podstawie art. 8 ust. 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych domniemywa się, że twórcą jest osoba, której nazwisko w tym charakterze uwidoczniono na egzemplarzach utworu lub której autorstwo podano do publicznej wiadomości w jakikolwiek inny sposób w związku z rozpowszechnianiem utworu.

Ustawodawca posłużył się syntetyczną definicją utworu, określając w sposób generalny cechy konieczne, wyróżniające utwór od innych rezultatów działalności człowieka. Utwór musi zatem wykazywać łącznie trzy cechy:

1. stanowić przejaw działalności człowieka (twórcy);
2. stanowić przejaw działalności twórczej;
3. mieć indywidualny charakter.

O ile sens pierwszej z cech nie budzi wątpliwości, dwie pozostałe mają charakter ocenny. Jednakże stwierdzenie, że utwór to przejaw działalności twórczej uwypukla fakt, że utwór powinien stanowić rezultat działalności o charakterze kreacyjnym. Przesłanka ta, niekiedy określana przesłanką oryginalności utworu, kładzie nacisk na aspekt przedmiotowy, tj. odnoszący się do samego wytworu ludzkiego umysłu. Spełniona zostaje, gdy istnieje nowy wytwór intelektu. Nie może natomiast być uznany za utwór i objęty ochroną prawa autorskiego taki przejaw ludzkiej aktywności umysłowej, który jest rutynowy, standardowy lub typowy. Podkreśla to konieczność łącznego traktowania obu z wymienionych w pkt 2 i pkt 3 cech. Sam przejaw działalności twórczej nie jest warunkiem wystarczającym do zakwalifikowania określonego wytworu jako przedmiotu prawa autorskiego. Konieczne jest, by wytwór taki miał indywidualny charakter, tzn. żeby cechował się indywidualnością. Muszą zatem charakteryzować go dostatecznie doniosłe różnice w porównaniu z uprzednio wytworzonymi produktami intelektualnymi.

Jednocześnie wskazać należy, że w myśl postanowień rozdziału 5 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych, autorskie prawa majątkowe do utworu mogą przejść na inne osoby na podstawie umowy o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub na podstawie umowy o korzystanie z utworu, zwanej licencją.

Zgodnie z art. 41 ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych jeżeli ustawa nie stanowi inaczej:

1. autorskie prawa majątkowe mogą przejść na inne osoby w drodze dziedziczenia lub na podstawie umowy;
2. nabywca autorskich praw majątkowych może przenieść je na inne osoby, chyba że umowa stanowi inaczej.

Umowa o przeniesienie autorskich praw majątkowych lub umowa o korzystanie z utworu, zwana dalej licencją, obejmuje pola eksploatacji wyraźnie w niej wymienione (art. 41 ust. 2).

Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera definicji pojęcia honorarium, zatem można wyjaśnić jego znaczenie posługując się Słownikiem Języka Polskiego (Słownik Współczesnego Języka Polskiego, Wydawnictwo Wilga, Warszawa 1996, str. 309), według którego honorarium to wynagrodzenie za pracę w wolnych zawodach; ustawa ta nie definiuje także pojęcia wolnego zawodu. Nie oznacza to jednak, że wynagrodzenie otrzymane z tytułu udzielenia licencji do utworu, nie stanowi wynagrodzenia za pracę w wolnym zawodzie o charakterze honorarium, a wynagrodzenia za wykonaną pracę nie można utożsamiać z zapłatą za usługę wykonaną w ramach działalności gospodarczej.

Jak już wskazano, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy, usługi twórców w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych wynagradzane w formie honorariów za przekazanie lub udzielenie licencji do praw autorskich lub praw do artystycznego wykonania, korzystają z obniżonej stawki podatku VAT w wysokości 8%.

W sytuacji więc, gdy usługi są wykonywane przez artystę/twórcę w rozumieniu przepisów o prawie autorskim i prawach pokrewnych i stanowią przedmiot autorskich praw majątkowych do utworu, które zgodnie z umową o korzystanie z utworu (licencją) przechodzą na klienta, a wynagrodzenie za te prawa wypłacane jest artyście/twórcy w formie honorarium, to z uwagi na nierozerwalność powyższych czynności, tj. sprzedaży usługi oraz praw autorskich, świadczenie to będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki 8%, na podstawie art. 41 ust. 2 ustawy, w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT wykonywał samodzielnie usługi fotograficzne w formie sesji fotograficznych w okresie od czerwca 2018 r. do sierpnia 2019 r. Każda sesja była wykonywana w sposób indywidualny, niepowtarzalny oraz była zależna od wizji Wnioskodawcy. Sesje fotograficzne były przez Zainteresowanego montowane i obrabiane według jego norm i stylu. Wnioskodawca od klientów otrzymywał honorarium. Umowy z klientami były zawierane ustnie lub e-mailowo, zawierały kwotę wynagrodzenia oraz termin wykonania i oddania usługi/dzieła. Sesje w całości Wnioskodawca przekazywał klientom na dysku w chmurze, zapisywał je na pendrive lub płycie. Prawa zostały przeniesione, sesje po oddaniu klientom były przez Wnioskodawcę usuwane. Wnioskodawca świadcząc samodzielnie usługi fotograficzne w postaci sesji zdjęciowych działał jako indywidualny twórca/artysta w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Efektem pracy Zainteresowanego było powstanie utworu w rozumieniu przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych.

Mając na uwadze opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że - jak wskazano w opisie sprawy - Wnioskodawca samodzielnie wykonywał/wykonuje sesje fotograficzne jako twórca i artysta w rozumieniu przepisów ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych oraz przedmiotem usługi fotograficznej wykonywanej samodzielnie przez Wnioskodawcę są sesje fotograficzne, które stanowią utwór w rozumieniu przepisów ww. ustawy o prawie autorskim i prawach pokrewnych. Ponadto - jak wynika z okoliczności sprawy - prawa autorskie do przedmiotowych sesji fotograficznych zostały przeniesione. A zatem dla usług objętych zakresem pytania wykonywanych w okresie od czerwca 2018 r. do sierpnia 2019 r. zastosowanie znajdzie stawka podatku VAT w wysokości 8%, zgodnie z art. 41 ust. 2 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy (do dnia 31 grudnia 2018 r.) oraz w związku z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy (od dnia 1 stycznia 2019 r.), jak również w zw. z poz. 181 załącznika nr 3 do ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie opodatkowania podatkiem VAT usług wykonywanych samodzielnie przez Wnioskodawcę w okresie od czerwca 2018 r. do sierpnia 2019 r. stawką podatku VAT w wysokości 8%, należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Jednocześnie należy podkreślić, że analiza przepisów ustawy z dnia 2 lutego 1994 r. o prawie autorskim i prawach pokrewnych, nie mieści się w ramach określonych przepisem art. 14b § 1 ww. ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa, zgodnie z którym Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). W związku z powyższym, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej nie jest uprawniony do oceny, czy Wnioskodawca faktycznie działa jako indywidualny twórca i artysta wykonawca.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku Zainteresowanego w zakresie pytania nr 1. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nr 1 (w szczególności kwestia stawki podatku VAT dla usług fotograficznych wykonywanych przez osobę zatrudnioną przez Wnioskodawcę na podstawie umowy zlecenie) nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Odnosząc się natomiast do pytania nr 2 postawionego w uzupełnieniu wniosku, tj. dotyczącego kiedy Wnioskodawca przestawał być właścicielem przedmiotowych sesji fotograficznych, należy zauważyć, że jego zakres nie dotyczy skutków prawnopodatkowych dla Wnioskodawcy w przedmiocie podatku od towarów i usług i tym samym wykracza poza przedmiot uregulowany w rozdziale 1a Dziale II ustawy Ordynacja podatkowa Interpretacje przepisów prawa podatkowego. Wobec powyższego zakres pytania nr 2 nie może być przedmiotem postępowania interpretacyjnego.

Jednocześnie podkreślić należy, iż tut. Organ wydając interpretację przepisów prawa podatkowego na podstawie art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej nie prowadzi postępowania podatkowego w rozumieniu tej ustawy. Niniejsza interpretacja indywidualna ogranicza się wyłącznie do udzielenia pisemnej informacji co do zakresu i sposobu zastosowania prawa podatkowego w okolicznościach stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę. Tut. Organ informuje, iż nie jest właściwy do przeprowadzenia postępowania dowodowego, które w przedmiotowej sprawie umożliwiłoby weryfikację opisanego stanu faktycznego.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we , za pośrednictwem organu, który ją wydał (art. 54 § 1 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych - Dz. U. poz. 374, z późn. zm.).

Jednocześnie, stosownie do art. 15zzs ust. 7 ww. ustawy z dnia 2 marca 2020 r., czynności dokonane w postępowaniach, o których mowa w ust. 1, w okresie stanu zagrożenia epidemicznego lub stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID są skuteczne. Tym samym, Strona może skutecznie wnieść skargę pomimo wstrzymania biegu powyższego terminu.

W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej