Temat interpretacji
Zwolnienie od podatku wynajmu pomieszczeń gospodarczych na cele gospodarstwa domowego.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu pomieszczeń gospodarczych na cele gospodarstwa domowego – jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
21 czerwca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 21 czerwca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy zwolnienia od podatku wynajmu pomieszczeń gospodarczych na cele gospodarstwa domowego. Uzupełnili go Państwo pismem z 29 lipca 2022 r. (wpływ 3 sierpnia 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Spółdzielnia w budynku mieszkalnym najmuje osobom posiadającym tytuł prawny do lokalu mieszkalnego lub najemcom lokali mieszkalnych dodatkowe pomieszczenia na cele gospodarstwa domowego, tj. mieszkalne.
Pomieszczenia te znajdują się w części piwnicznej lub nadziemnej budynku, stanowią zabudowaną część korytarza lub pod schodami, pomieszczenia po zsypach, wózkowniach, pralniach.
Ze względu na udział w nieruchomości można podzielić je na:
1)pomieszczenia gospodarcze posiadające udział w nieruchomości mieszkalnej (pomieszczenia samodzielne),
2)pomieszczenia gospodarcze, które nie posiadają udziału w nieruchomości (pomieszczenia stanowiące część wspólną nieruchomości).
W pomieszczeniach opisanych w pkt 1 i 2 nie ma możliwości zamieszkania. Osoby najmujące traktują je jako drugą piwnicę lub pomieszczenie pomocnicze i przechowują w nich rowery, przetwory, wózki, narzędzia itp.
Pytanie
Czy prawidłowe jest stosowanie zwolnienia od podatku VAT do najmu pomieszczeń gospodarczych opisanych w pkt 1-2 na cele gospodarstwa domowego?
Państwo stanowisko w sprawie
1.Zgodnie z § 3 pkt 13 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r., pomieszczeniem gospodarczym jest pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku (...).
2.Zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do Rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r., w sprawie PKOB część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkownie, suszarnie).
Spółdzielnia uważa, iż pomieszczenia gospodarcze służące do przechowywania przetworów, rowerów, wózków narzędzi itp. osób posiadających tytuły prawne do lokali mieszkalnych lub najemców lokali mieszkalnych, a znajdujące się w części piwnicznej lub nadziemnej budynku mieszkalnego należy dla celów podatku VAT potraktować jako piwnicę lub pomieszczenie pomocnicze stanowiące część mieszkaniową budynku mieszkalnego. Stanowią więc one działalność zwolnioną z podatku VAT. Nie ma również znaczenia, czy pomieszczenia te posiadają udział w nieruchomości, czy nie. Wyznacznikiem jest tu fakt, iż wszystkie stanowią część mieszkaniową budynku mieszkalnego. Wobec powyższego najmując zarówno pomieszczenia samodzielne, jak i wspólne w budynku mieszkalnym na cele gospodarstwa domowego należy zastosować zwolnienie od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy o podatku od towarów i usług.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które Państwo przedstawili we wniosku w zakresie zwolnienia od podatku wynajmu pomieszczeń gospodarczych na cele gospodarstwa domowego – jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
Natomiast, zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy:
Przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).
Definicja świadczenia usług stanowi dopełnienie definicji dostawy towarów. To pozwala stwierdzić, że opodatkowaniu podatkiem VAT podlegają wszystkie czynności odpłatnego obrotu profesjonalnego.
Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Z powyższego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez „podatników” w rozumieniu ustawy i wykonywane w ramach działalności gospodarczej.
Kwestię zawierania umów reguluje ustawa z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.).
Zasada swobody umów zapisana jest w art. 353(1) Kodeksu cywilnego:
Strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.
Strony mogą dowolnie ustalać stosunki cywilnoprawne, jednakże postanowienia umów nie mogą pozostawać w sprzeczności z innymi przepisami prawa, do stosowania których strony są zobowiązane. Umowa najmu jest cywilnoprawną umową, która nakłada zarówno na wynajmującego, jak i najemcę określone przepisami obowiązki.
Jak wynika z art. 659 § 1 Kodeksu cywilnego:
Przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz.
Najem jest więc umową wzajemną. Wynajmujący oddaje rzeczy do używania a najemca płaci umówiony czynsz. Umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie lokalu przez jego najemcę.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że umówiony między stronami czynsz jest wynagrodzeniem za możliwość korzystania z cudzej rzeczy i stanowi świadczenie wzajemne należne za używanie nieruchomości przez jego najemcę. Podstawową usługą świadczoną na rzecz najemcy jest natomiast usługa najmu.
Zatem najem stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, a Państwo jesteście z tego tytułu podatnikiem VAT. W konsekwencji usługa najmu świadczona przez Państwa podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Ustawodawca przewidział zwolnienie od podatku niektórych czynności. Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone między innymi w art. 43 ustawy.
Zgodnie z treścią art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy:
Zwalnia się od podatku usługi w zakresie wynajmowania lub wydzierżawiania nieruchomości o charakterze mieszkalnym lub części nieruchomości, na własny rachunek, wyłącznie na cele mieszkaniowe lub na rzecz społecznych agencji najmu, o których mowa w art. 22a ust. 1 ustawy z dnia 26 października 1995 r. o społecznych formach rozwoju mieszkalnictwa (Dz.U. z 2021 r. poz. 2224 oraz z 2022 r. poz. 807 i 1561).
W oparciu o powołany wyżej przepis, ze zwolnienia od podatku od towarów i usług korzysta wyłącznie świadczenie usług wynajmu nieruchomości o charakterze mieszkalnym na cele mieszkaniowe. Zastosowanie zwolnienia jest uzależnione od spełnienia przesłanek:
- obiektywnych, dotyczących charakteru wynajmowanych nieruchomości oraz
- subiektywnych, dotyczących przeznaczenia wynajmowanych nieruchomości (cel mieszkaniowy).
Wątpliwości Państwa dotyczą zwolnienia od podatku wynajmu pomieszczeń gospodarczych na cele gospodarstwa domowego.
Tym samym, zasadniczą kwestią dla ustalenia, czy dana usługa jest opodatkowana, czy korzysta ze zwolnienia od podatku pozostaje określenie celu realizowanego przez osobę bezpośrednio uczestniczącą w świadczeniu usługi.
Zgodnie z art. 3 pkt 2a ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), ilekroć w ustawie jest mowa o:
Budynku mieszkalnym jednorodzinnym – należy przez to rozumieć budynek wolno stojący albo budynek w zabudowie bliźniaczej, szeregowej lub grupowej, służący zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, stanowiący konstrukcyjnie samodzielną całość, w którym dopuszcza się wydzielenie nie więcej niż dwóch lokali mieszkalnych albo jednego lokalu mieszkalnego i lokalu użytkowego o powierzchni całkowitej nieprzekraczającej 30% powierzchni całkowitej budynku.
Zarówno ustawa o podatku od towarów i usług, jak i przepisy wykonawcze do tej ustawy, nie zawierają definicji lokalu mieszkalnego oraz lokalu użytkowego.
Definicję lokalu mieszkalnego zawiera natomiast art. 2 ust. 2 ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (Dz. U. z 2021 r. poz. 1048 ze zm.). Zgodnie z nim:
Samodzielnym lokalem mieszkalnym, w rozumieniu ustawy, jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych. Przepis ten stosuje się odpowiednio również do samodzielnych lokali wykorzystywanych zgodnie z przeznaczeniem na cele inne niż mieszkalne.
Ponadto, art. 2 ust. 4 ustawy o własności lokali stanowi, że:
Do lokalu mogą przynależeć, jako jego części składowe, pomieszczenia, choćby nawet do niego bezpośrednio nie przylegały lub były położone w granicach nieruchomości gruntowej poza budynkiem, w którym wyodrębniono dany lokal, a w szczególności: piwnice, strych, komórka, garaż, zwane dalej „pomieszczeniami przynależnymi”.
Zgodnie natomiast z § 3 pkt 2, pkt 4 , pkt 9, pkt 10, pkt 11, pkt 13, pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. W sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz.U. z 2022 r. poz. 1225 ze zm.), ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:
2) zabudowie jednorodzinnej – należy przez to rozumieć jeden budynek mieszkalny jednorodzinny lub zespół takich budynków, wraz z budynkami garażowymi i gospodarczymi;
4) budynku mieszkalnym – należy przez to rozumieć:
a) budynek mieszkalny wielorodzinny,
b) budynek mieszkalny jednorodzinny ;
9) mieszkaniu – należy przez to rozumieć zespół pomieszczeń mieszkalnych i pomocniczych, mający odrębne wejście, wydzielony stałymi przegrodami budowlanymi, umożliwiający stały pobyt ludzi i prowadzenie samodzielnego gospodarstwa domowego;
10) pomieszczeniu mieszkalnym – należy przez to rozumieć pokoje w mieszkaniu, a także sypialnie i pomieszczenia do dziennego pobytu ludzi w budynku zamieszkania zbiorowego;
11) pomieszczeniu pomocniczym – należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się w obrębie mieszkania lub lokalu użytkowego służące do celów komunikacji wewnętrznej, higieniczno-sanitarnych, przygotowywania posiłków, z wyjątkiem kuchni zakładów żywienia zbiorowego, a także do przechowywania ubrań, przedmiotów oraz żywności;
13) pomieszczeniu gospodarczym – należy przez to rozumieć pomieszczenie znajdujące się poza mieszkaniem lub lokalem użytkowym, służące do przechowywania przedmiotów lub produktów żywnościowych użytkowników budynku, materiałów lub sprzętu związanego z obsługą budynku, a także opału lub odpadów stałych;
14) lokalu użytkowym – należy przez to rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.
Ponadto, zgodnie z objaśnieniami zawartymi w załączniku do rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112 poz. 1316 ze zm.), część mieszkaniowa budynku mieszkalnego obejmuje pomieszczenia mieszkalne (kuchnie, pokoje wypoczynkowe, sypialnie), pomieszczenia pomocnicze, piwnice oraz pomieszczenia ogólnego użytkowania (np. wózkarnie, suszarnie).
Biorąc powyższe pod uwagę wskazać należy, że dodatkowe pomieszczenia takie, jak, suszarnie, pralnie, schowki, inne wolne pomieszczenia, które co do zasady mogą przynależeć do lokalu mieszkalnego, nie powinny być traktowane jako lokale użytkowe, gdyż stanowią pomieszczenia gospodarcze lokalu mieszkalnego służące zaspokajaniu potrzeb mieszkaniowych, przeznaczone do przechowywania materiałów, przedmiotów, opału lub produktów żywnościowych użytkowników lokalu.
Wskazaliście Państwo, że Spółdzielnia w budynku mieszkalnym najmuje osobom posiadającym tytuł prawny do lokalu mieszkalnego lub najemcom lokali mieszkalnych dodatkowe pomieszczenia na cele gospodarstwa domowego, tj. mieszkalne.
Pomieszczenia te znajdują się w części piwnicznej lub nadziemnej budynku, stanowią zabudowaną część korytarza lub pod schodami, pomieszczenia po zsypach, wózkowniach, pralniach. Ze względu na udział w nieruchomości można podzielić je na: pomieszczenia gospodarcze posiadające udział w nieruchomości mieszkalnej (pomieszczenia samodzielne) oraz pomieszczenia gospodarcze, które nie posiadają udziału w nieruchomości (pomieszczenia stanowiące część wspólną nieruchomości). W wyżej opisanych pomieszczeniach nie ma możliwości zamieszkania. Osoby najmujące traktują je jako drugą piwnicę lub pomieszczenie pomocnicze i przechowują w nich rowery, przetwory, wózki, narzędzia itp.
Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy wskazać, że usługa polegająca na oddaniu do użytkowania na podstawie umowy najmu pomieszczeń gospodarczych z przeznaczeniem na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (na cele gospodarstwa domowego) korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to nie ma jednakże zastosowania do wynajmu lokali użytkowych, czyli lokali, które nie pełnią funkcji mieszkalnych.
Również świadczone przez Spółdzielnię usługi polegające na udostępnianiu dodatkowych pomieszczeń, które nie są przynależne do żadnych z lokali, a stanowią zabudowane części korytarzy lub pod schodami, pomieszczenia po zsypach, wózkowniach, pralniach, będące częścią wspólną danego budynku, jeżeli przeznaczone są wyłącznie na cele związane z zaspokajaniem potrzeb mieszkaniowych (jak wskazał Wnioskodawca – osoby najmujące traktują je jako druga piwnicę lub pomieszczenie pomocnicze i przechowują w nich rowery, przetwory, wózki, narzędzia itp.) mieszczą się w katalogu czynności, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy i tym samym korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług. Zwolnienie to nie dotyczy jednak usług wynajmu dodatkowych pomieszczeń służących celom innym niż mieszkaniowe – w tym prowadzeniu działalności gospodarczej.
Zatem usługa świadczona przez Spółdzielnię, a polegająca na wynajmowaniu na cele mieszkaniowe (na cele gospodarstwa domowego) dodatkowych pomieszczeń przynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych oraz udostępniania dodatkowych pomieszczeń nieprzynależnych do poszczególnych lokali mieszkalnych, na cele mieszkalne, korzysta ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 36 ustawy.
Podsumowując, prawidłowe jest stosowanie zwolnienia od podatku VAT do usług najmu pomieszczeń gospodarczych posiadających udział w nieruchomości mieszkalnej (pomieszczenia samodzielne) oraz pomieszczeń gospodarczych, które nie posiadają udziału w nieruchomości (pomieszczenia stanowiące część wspólną nieruchomości), a które wykorzystywane są przez osoby posiadające tytuł prawny do lokalu mieszkalnego lub najemców lokali mieszkalnych na cele gospodarstwa domowego, tj. na cele mieszkalne.
Tym samym Państwa stanowisko uznano za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W interpretacji oparto się na informacji, że Spółdzielnia w budynku mieszkalnym najmuje osobom posiadającym tytuł prawny do lokalu mieszkalnego lub najemcom lokali mieszkalnych dodatkowe pomieszczenia na cele gospodarstwa domowego, tj. mieszkalne oraz, że w pomieszczeniach opisanych w pkt 1 i 2 nie ma możliwości zamieszkania. Osoby najmujące traktują je jako drugą piwnicę lub pomieszczenie pomocnicze i przechowują w nich rowery, przetwory, wózki, narzędzia itp. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).