Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Na kanwie niniejszego stanu faktycznego należy odróżnić rodzaje świadczeń, które Wnioskodawca realizuje na podstawie umowy na rzecz Klienta. W związku z organizacją Akcji promocyjnych Wnioskodawca świadczy na rzecz Klienta usługi reklamowe, na które składają się działania logistyczne, graficzne, strategiczne, przeprowadzenia akcji i wyłonienia zwycięzców. Organizacja Akcji promocyjnych wymaga także nabycia towarów (nagród), których przeznaczeniem od samego początku jest wydanie zwycięzcom Akcji promocyjnych. W orzecznictwie sądów administracyjnych początkowo oba powyżej opisane świadczenia były traktowane jako składające się na kompleksową usługę marketingową, w ramach której nabycie towarów stanowiło usługę pomocniczą. Aktualnie orzecznictwo odeszło od traktowania powyższych świadczeń jako kompleksowej usługi marketingowej, traktując dostawę nagród jako odrębną czynność przez wzgląd na brak tożsamości podmiotów po stronie odbiorcy usługi/towaru (odbiorcą towaru nie jest tożsamy z odbiorcą usług). Aktualne orzecznictwo sądów administracyjnych w zakresie świadczenia dotyczącego dostawy towarów do zwycięzców Akcji promocyjnych wskazuje, iż mają one charakter odrębnego świadczenia od usługi marketingowej, o charakterze nieodpłatnego wydania nagród.

Można przywołać chociażby wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 28 października 2016 r., sygn. akt: I FSK 271/15: Nieodpłatne przekazanie nagrody rzeczowej klientowi przez organizatora konkursu realizowane na zlecenie podmiotu trzeciego w ramach działań marketingowych tego podmiotu, stanowi dostawę towaru w rozumieniu art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, odrębną od części usługowej i na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy o VAT nie daje zleceniodawcy tych działań prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur wystawionych przez organizatora konkursu na rzecz zleceniodawcy w części obejmującej taką dostawę towaru, z zastrzeżeniem przypadków, gdy przekazanie towarów klientom poprzedzone jest dostawą towarów na rzecz zleceniodawcy, który czynność nieodpłatnego przekazania opodatkuje na podstawie art. 7 ust. 2 ustawy o VAT.

W konsekwencji dostawa nagród na rzecz zwycięzców Akcji promocyjnych następuje na zasadach określonych w art. 7 ust. 2 ustawy o VAT. Odbiorcami nagród są konsumenci, co oznacza, że podatek związany z czynnością nabycia nagród nie może podlegać odliczeniu - za taką koncepcją opowiedział się w wyroku z dnia 26 kwietnia 2016 r. sygn. akt: I FSK 35/15 Naczelny Sąd Administracyjny, w uzasadnieniu którego wskazał:

(...) Odbiorcą takiej nagrody rzeczowej jest zatem ostateczny konsument, co oznacza, że podatek związany z tą czynnością nie może podlegać odliczeniu, gdyż jego odliczenie - w rozpatrywanej sprawie przez Spółkę - oznaczałoby odliczenie podatku od czynności służącej ostatecznej konsumpcji, co pozostawałoby w sprzeczności z istotą podatku od towarów i usług, którego ciężaru nikt by ostatecznie nie poniósł, ze szkodą dla Skarbu Państwa.

W ocenie Wnioskodawcy stanowisko Sądu Administracyjnego jest słuszne, a Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku VAT od towarów nabytych przez Wnioskodawcę, które mają zostać wydane zwycięzcom Akcji promocyjnych.

Ad 2

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że nie będzie on zobligowany ewidencjonować na kasie rejestrującej czynności nieodpłatnego przekazywania nagród w Akcjach Promocyjnych zwycięzcom, zgodnie z art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu - art. 111 ust. 1 ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję obrotu i kwot podatku należnego przy zastosowaniu kas rejestrujących. W myśl art. 2 pkt 22 ustawy o VAT, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów. Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ww. ustawy o VAT, opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przy czym przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Zgodnie z art. 7 ust. 2 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny,

jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lut ich części składowych.

Jak wskazano w stanowisku Wnioskodawcy w odpowiedzi na pytanie nr 1 Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku z tytułu nabycia towarów przeznaczonych do wydania zwycięzcom Akcji promocyjnych.

Ad 3

Wnioskodawca wskazuje, iż w razie gdyby stanowisko zaprezentowane powyżej nie znalazło uznania organu wydającego interpretację, Wnioskodawca może skorzystać ze zwolnienia wynikającego z punktu 36 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca każdorazowo ewidencjonuje otrzymane środki pieniężne od Klientów (zapłata przelewem na podstawie noty wskazującej ilość i specyfikację zakupionych nagród); wydanie nagród w Akcjach promocyjnych (rodzaj i ilość nagród wynika z regulaminu który stanowi element obligatoryjny organizacji Akcji promocyjnych; oraz sam fakt ich wydania, zbierając listy przewozowe/zwrotne poświadczenie odbioru przesyłki/dowód nadania lub protokoły wydania w przypadku nagród większej wartości.

Ewidencjonowany jest również udział uczestnika w Akcjach promocyjnych (w sposób elektroniczny, lub papierowy: zgłoszenie, spełnienie warunków formalnych i merytorycznych do otrzymania świadczenia) oraz zakup nagród do loterii.

W konsekwencji należałoby uznać, że przy zachowaniu przesłanek określonych w punkcie 36 załącznika do rozporządzenia, Wnioskodawca nie jest zobowiązany do ewidencjonowania przy zastosowaniu kasy rejestrującej i wydawania zwycięzcom Akcji promocyjnych paragonu fiskalnego wraz z wydaniem nagrody.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.) zwanej dalej: ustawą lub ustawą VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z definicją zawartą w ustawie, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. W celu przedstawienia właściwego rozumienia pojęcia przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel należy zaznaczyć, że dotyczy ono tego rodzaju czynności, która daje otrzymującemu towar prawo do postępowania z nim jak właściciel. Należy przy tym podkreślić, że chodzi tutaj przede wszystkim o możliwość faktycznego dysponowania rzeczą, a nie rozporządzania nią w sensie prawnym. Istotą dostawy towarów nie jest przeniesienie prawa własności, zatem zwrotu prawo do rozporządzania jak właściciel nie można interpretować jako prawa własności, lecz jako własność ekonomiczną. Własność ekonomiczna to sytuacja, w której z punktu widzenia aspektów ekonomicznych oraz w rozumieniu potocznym należałoby uznać kogoś za właściciela rzeczy, np. posiadacza nieruchomości, której wydaniu nie towarzyszyło przeniesienie własności w formie aktu notarialnego. W każdym razie w przypadku przejścia własności ekonomicznej ma miejsce dostawa towarów. Przy czym, czynności przejścia własności ekonomicznej nie musi towarzyszyć przejście własności w sensie prawnym. Dostawa towarów nie ogranicza się więc wyłącznie do zbycia prawa własności rzeczy.

Natomiast art. 8 ust. 1 ustawy stanowi, że przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zarówno dostawa towarów jak i świadczenie usług mieszczą się w definicji sprzedaży, określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, według której sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

W myśl art. 2 pkt 41 ustawy przez bon rozumie się instrument, z którym wiąże się obowiązek jego przyjęcia jako wynagrodzenia lub części wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, w przypadku którego towary, które mają zostać dostarczone, lub usługi, które mają zostać wykonane, lub tożsamość potencjalnych dostawców lub usługodawców są wskazane w samym instrumencie lub określone w powiązanej dokumentacji, w tym w warunkach wykorzystania tego instrumentu.

Zgodnie z art. 2 pkt 43 ustawy bon jednego przeznaczenia to bon, w przypadku którego miejsce dostawy towarów lub świadczenia usług, których bon dotyczy, oraz kwota należnego podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze z tytułu dostawy tych towarów lub świadczenia tych usług są znane w chwili emisji tego bonu.

Emisja bonu w myśl art. 2 pkt 42 ustawy to pierwsze wprowadzenie bonu do obrotu.

Natomiast przez transfer bonu rozumie się emisję bonu oraz każde przekazanie tego bonu po jego emisji (art. 2 pkt 45 ustawy).

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca będący czynnym zarejestrowanym podatnikiem VAT w ramach prowadzonej działalności świadczy usługi marketingowo-reklamowe na rzecz swoich klientów, polegające m.in. na organizacji i przeprowadzeniu różnego rodzaju akcji promocyjnych, w postaci konkursów, loterii promocyjnych, loterii audiotekstowych, programów motywacyjnych, akcji sprzedaży premiowej, których celem jest uatrakcyjnienie zakupu produktów Klientów jak również działań nie o charakterze stricte sprzedażowym, których celem jest budowanie pozytywnego wizerunku Klienta w oczach potencjalnych odbiorców. Akcje promocyjne są kierowane do konsumentów, nie przedsiębiorców. Niniejszy wniosek dotyczy jedynie wydawania nagród osobom dokonującym nabycia nie związanego z prowadzoną działalnością gospodarczą czy rolniczą.

Akcje promocyjne realizowane są na zlecenie Klientów zaś podstawą ich realizacji jest każdorazowo zlecenie zawarte między Wnioskodawcą a Klientem oraz przygotowany przez Spółkę regulamin określający prawa i obowiązki Wnioskodawców oraz uczestników Akcji promocyjnej. Warunkiem wzięcia udziału w Akcji promocyjnej jest dokonanie zakupu produktu promocyjnego (sprecyzowanego każdorazowo w regulaminie) oraz rejestracja danego uczestnika w Akcji promocyjnej.

Laureaci wyłaniani w Akcjach promocyjnych nagradzani są przez Wnioskodawcę nagrodami rzeczowymi lub pieniężnymi o różnych wartościach, przy czym wartość brutto nagrody jest każdorazowo określona w regulaminie loterii. Przedmiotem nagród wydawanych przez Wnioskodawcę mogą być nagrody rzeczowe jak i usługi zwykle przybierające formę vouchera (bon jednego przeznaczenia). Fundatorem nagród w Akcji promocyjnej jest Klient, który finansuje przeprowadzenie Akcji promocyjnej, w tym również zakup nagród. Zakupu nagród dokonuje Wnioskodawca we własnym imieniu i na własną rzecz, ale ze środków stanowiących element wynagrodzenia Wnioskodawcy wynikającego z umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a Klientem. Rozliczenia między Klientem a Wnioskodawcą dokonywane są na podstawie faktur VAT w zakresie wynagrodzenia Wnioskodawcy za usługi reklamowe/marketingowe oraz not księgowych na wartość nagród w Akcji promocyjnej.

Wnioskodawca zobowiązuje się względem uczestników Akcji promocyjnej, że po spełnieniu przez nich określonych w regulaminie warunków lub po ziszczeniu się zdarzeń/warunków, Wnioskodawca przeniesie własność i wyda laureatom nagrody. Nagrody są wydawane laureatom wraz z paragonem fiskalnym lub fakturą imienną wystawionym przez Wnioskodawcę. Laureaci nagród nie ponoszą w żadnym przypadku kosztów wydania nagród, nie dokonują odpłatności na rzecz Wnioskodawcy, która stanowiłaby ekwiwalent ceny otrzymanej nagrody.

Wnioskodawca rozpoczął dostawę towarów i świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przed 31 grudnia 2018 r. Obrót Wnioskodawcy zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył 20 000 zł.

Wydawanie nagród w prowadzonych akcjach podlegało w zeszłym roku co do zasady obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Wydanie nagród przez Wnioskodawcę następuje za pośrednictwem przesyłki kurierskiej lub operatora pocztowego. Klient przekazuje Wnioskodawcy kwotę równą kwocie brutto nagród nabywanych celem wydania laureatom w akcjach promocyjnych. Rozliczenie następuje za pośrednictwem rachunków bankowych Klienta i Wnioskodawcy. Wnioskodawca dysponuje dowodami dokumentującymi zapłatę przez Klienta, jak również fakt wydania ich oznaczonym laureatom (dysponując imieniem i nazwiskiem laureata, oraz adresem korespondencyjnym lub elektronicznym). Nagrody wydawane laureatom mogą być towarami, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, to jest sprzętem.

Ad 1

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury dokumentującej nabycie nagrody w postaci rzeczowej lub usługi wydawanej w postaci bonu jednego przeznaczenia, wydanych konsumentowi w Akcji promocyjnej.

W pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć czy czynność wydania nagrody przez Wnioskodawcę na rzecz Klienta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Należy wskazać, że co do zasady każde świadczenie dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług powinno być traktowane jako odrębne i niezależne, jednak w sytuacji gdy jedna usługa obejmuje z ekonomicznego punktu widzenia kilka świadczeń nie powinna być sztucznie dzielona dla celów podatkowych. Jeżeli jednak w skład świadczonej usługi wchodzić będą czynności, które nie służą wyłącznie wykonaniu czynności głównej, zasadniczej, lecz mogą mieć również charakter samoistny, to wówczas nie ma podstaw dla traktowania ich jako elementu usługi złożonej.

Z istoty świadczeń złożonych, opartej na orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej płynie wniosek, że o świadczeniu złożonym można mówić wówczas, jeśli istnieje funkcjonalny związek pomiędzy poszczególnymi elementami świadczenia na tyle ścisły, by nie można było wydzielić z tego świadczenia jego poszczególnych elementów i potraktować ich jako świadczeń odrębnych. Świadczenia te muszą stanowić jedną nierozerwalną całość. Tak więc w pewnych okolicznościach formalnie odrębne świadczenia, które mogą być wykonywane oddzielnie, a zatem które mogą oddzielnie prowadzić do opodatkowania lub zwolnienia, należy uważać za jedną transakcję, jeżeli nie są one od siebie niezależne (wyroki: z dnia 21 lutego 2008 r. w sprawie C-425/06 Part Service, Zb.Orz. s. I-897, pkt 51; z dnia 2 grudnia 2010 r. w sprawie C-276/09 Everything Everywhere, Zb.Orz. s. I-12359, pkt 23). Jedna transakcja występuje w wypadku, gdy dwa lub więcej elementów albo dwie lub więcej czynności, dokonane przez podatnika, są ze sobą tak ściśle związane, że tworzą obiektywnie tylko jedno niepodzielne świadczenie gospodarcze, którego rozdzielenie miałoby charakter sztuczny (wyroki: z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04 Levob Verzekeringen i OV Bank, Zb.Orz. s. I-9433, pkt 22; a także z dnia 29 marca 2007 r. w sprawie C-111/05 Aktiebolaget NN, Zb.Orz. s. I-2697, pkt 23).

TSUE w orzeczeniu z dnia 7 października 2010 r. w sprawie C-55/09 pomiędzy Commissioners for Her Majesty´s Revenue and Customs a B. Group Ltd. stwierdził, że aby ustalić, czy czynność polegająca na dostarczeniu prezentów lojalnościowych podlega podatkowi VAT należy ustalić, czy na mocy art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy stanowi ona dostawę towarów lub świadczenie usług dokonywane odpłatnie przez podatnika działającego w takim charakterze. TSUE powołał art. 5 ust. 1 szóstej dyrektywy, który stanowi, że za dostawę towarów uważa się przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel. TSUE stwierdził, że z brzmienia tego przepisu wynika, że pojęcie dostawy towarów obejmuje nie tylko przeniesienie własności w formie przewidzianej przez dane prawo krajowe, lecz obejmuje ono także wszelkie przeniesienie władztwa nad rzeczami, które pozwala drugiej stronie na rozporządzanie nimi jak właściciel. Następnie TSUE powołał art. 6 ust. 1 szóstej dyrektywy, zgodnie z którym świadczenie usług należy rozumieć jako każdą czynność niestanowiącą dostawy towarów. Dalej TSUE wskazał, że z przedmiotowej sprawy wynika, że Spółka @1 Ltd, której Spółka Baxi Group Ltd zleciła zarządzanie programem lojalnościowym, zaopatruje się w prezenty lojalnościowe, a ich zasób stanowi własność tej spółki. Wobec tego Spółka @1 Ltd nie tylko ma prawo do przekazywania prezentów lojalnościowych klientom jak właściciel, ale w rzeczywistości jest ona ich właścicielem. Ponadto w przedmiotowej sprawie Spółka @1 Ltd dostarcza prezenty lojalnościowe.

TSUE stwierdził też, że odpłatna dostawa towarów lub świadczenie usług w rozumieniu art. 2 ust. 1 szóstej dyrektywy zakłada istnienie bezpośredniego związku pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym wynagrodzeniem. Szósta dyrektywa nie wymaga dla uznania dostawy towarów lub świadczenia usług za czynności odpłatne w rozumieniu art. 2 pkt 1 tej dyrektywy, by wynagrodzenie za te towary lub usługi było płatne bezpośrednio przez ich odbiorcę. Zgodnie bowiem z art. 11 część A ust. 1 lit. a tej dyrektywy wynagrodzenie może pochodzić od osoby trzeciej.

W konsekwencji, TSUE stwierdził, że płatności dokonywane przez sponsora na rzecz podmiotu zarządzającego omawianym programem, który to podmiot dostarcza klientom prezenty lojalnościowe należy uznać w części za wynagrodzenie płacone przez osobę trzecią za dostawę towarów klientom, a w części za wynagrodzenie za usługi świadczone przez zarządzającego tym programem na rzecz sponsora.

W niniejszej sprawie Wnioskodawca świadczy usługi marketingowo-reklamowe polegające na organizacji i przeprowadzeniu różnego rodzaju akcji promocyjnych. W ramach tej usługi, Wnioskodawca będzie wykonywał usługi marketingowo-reklamowe, jak i będzie nabywał we własnym imieniu i na własną rzecz nagrody, które następnie będzie wydawać laureatom wyłonionym w ramach przeprowadzanej Akcji promocyjnej. Zatem świadczona przez Wnioskodawcę usługa marketingowo-reklamowa będzie obejmować różne elementy, będzie świadczeniem o charakterze niejednorodnym, złożonym, stanowiącym pewnego rodzaju zestaw czynności. Jednym z elementów tego świadczenia będzie przekazywanie przez Wnioskodawcę nagród podmiotom uprawnionym do ich otrzymania (laureatom Akcji promocyjnej), które należy w przedmiotowej sprawie uznać za odrębne i samodzielne świadczenie opodatkowane na gruncie podatku od towarów i usług.

Jak wskazano w opisie sprawy, przedmiotem nagród wydawanych przez Wnioskodawcę mogą być nagrody rzeczowe jak i usługi zwykle przybierające formę vouchera (bon jednego przeznaczenia).

Wskazać należy, że w odniesieniu do wydawanych nagród będących usługami przybierającymi formę bonu jednego przeznaczenia zasady dotyczące opodatkowania transferu bonów SPV zostały przedstawione w dziale II rozdziale 2a ustawy Opodatkowanie w przypadku stosowania bonów.

I tak zgodnie z art. 8a ust. 1 ustawy, transfer bonu jednego przeznaczenia dokonany przez podatnika działającego we własnym imieniu uznaje się za dostawę towarów lub świadczenie usług, których ten bon dotyczy.

W stosunku do nabytych nagród Wnioskodawca będzie ich właścicielem i będzie posiadał ich własność ekonomiczną. Jak bowiem wynika z opisu sprawy Wnioskodawca nabywa nagrody we własnym imieniu i na własną rzecz. Zatem w przypadku wydania nagród Wnioskodawca przeniesie prawo do rozporządzania jak właściciel wydawanymi (nagrodami) na podmioty uprawnione, dokona więc dostaw towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, a w przypadku bonów jednego przeznaczenia na usługi świadczenia usług w rozumieniu art. 8 ustawy.

Pomimo, że wydanie nagród będzie odbywać się bez pobrania wynagrodzenia od otrzymujących nagrodę laureatów to czynności te nie będą czynnościami nieodpłatnymi, ponieważ jak wskazał Wnioskodawca, otrzymane wynagrodzenie od Klienta będzie obejmowało zarówno należność za część dotyczącą wykonywanych przez Wnioskodawcę usług reklamowych/marketingowych, jak i nabycie we własnym imieniu i na własną rzecz nagród, które następnie Wnioskodawca wyda podmiotom uprawnionym w związku ze spełnieniem przez te podmioty warunków przewidzianych w regulaminie realizowanej przez Wnioskodawcę Akcji promocyjnej.

W konsekwencji czynność wydania nagród w postaci rzeczowej (jako odpłatna dostawa towarów), oraz czynność wydania bonów jednego przeznaczenia na usługi (jako świadczenie usług wskazanych w tym bonie), będzie podlegać odrębnemu opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy w powiązaniu z art. 7 ust. 1 oraz art. 8a ust. 1 ustawy.

Przechodząc do wątpliwości Wnioskodawcy związanych z prawem do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem nagród przeznaczonych dla laureatów Akcji promocyjnej należy wskazać, że zgodnie z art. 86 ust. 1 w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Należy podkreślić, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Według art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Jednym z ograniczeń do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego jest ograniczenie wynikające z art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy o VAT. W myśl ww. przepisu, nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Z powołanych przepisów ustawy wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie określone warunki:

1. odliczenia dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług,
2. towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług,
3. faktura dokumentuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski, czyli została na niej wskazana kwota podatku.

W przedmiotowej sprawie powyższe przesłanki będą spełnione. Wnioskodawca jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, a jak już wyjaśniono w niniejszej interpretacji, wykonywane przez Spółkę przekazania nagród laureatom Akcji promocyjnych będą stanowić odrębne od usługi marketingowej/reklamowej odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług, które podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług stosownie do art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem w analizowanym przypadku, w zakresie w jakim nabywane towary i usługi stanowiące nagrody, będą związane ze sprzedażą opodatkowaną Wnioskodawcy realizowaną w ramach prowadzonych Akcji Marketingowych, Wnioskodawcy będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie tych nagród, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Ad 2 i 3

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku ewidencjonowania na kasie rejestrującej dostawy nagrody na rzecz laureata Akcji promocyjnej.

Obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących wynika z zapisu art. 111 ust. 1 ustawy, zgodnie z którym podatnicy dokonujący sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych są obowiązani prowadzić ewidencję sprzedaży przy zastosowaniu kas rejestrujących.

W myśl art. 111 ust. 1b ustawy w ewidencji, o której mowa w ust. 1, wykazuje się dane o sprzedaży, zawarte w dokumentach wystawianych przy zastosowaniu kas rejestrujących, w tym określające przedmiot opodatkowania, wysokość podstawy opodatkowania i podatku należnego oraz dane służące identyfikacji poszczególnych sprzedaży, w tym numer, za pomocą którego podatnik jest zidentyfikowany na potrzeby podatku albo podatku od wartości dodanej.

Wskazany wyżej przepis art. 111 ust. 1 ustawy, określa generalną zasadę, z której wynika, że obowiązek prowadzenia ewidencji sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej dotyczy wszystkich podatników, którzy dokonują sprzedaży na rzecz określonych w nim odbiorców, tj. osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych. Zatem podstawowym kryterium decydującym o obowiązku stosowania ewidencji za pomocą kas rejestrujących jest status nabywcy wykonywanych przez podatnika świadczeń. Jeżeli nabywcą danej usługi jest podmiot inny niż wymieniony w art. 111 ust. 1, to taka sprzedaż w ogóle nie jest objęta obowiązkiem ewidencjonowania jej przy użyciu kasy rejestrującej.

Należy jednak zauważyć, że na mocy delegacji ustawowej zawartej w przepisie art. 111 ust. 8 ustawy, minister właściwy do spraw finansów publicznych może zwolnić, w drodze rozporządzenia, na czas określony, niektóre grupy podatników oraz niektóre czynności z obowiązku, o którym mowa w ust. 1, oraz określić warunki korzystania ze zwolnienia, mając na uwadze interes publiczny, w szczególności sytuację budżetu państwa ().

Może zatem zaistnieć sytuacja, w której podatnik będzie ewidencjonował przy zastosowaniu kasy rejestrującej jedynie część swojej sprzedaży, a niektórych czynności nie, bowiem mogą one korzystać ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży za pomocą kasy rejestrującej.

Kwestie dotyczące zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy użyciu kas rejestrujących niektórych czynności i niektórych grup podatników oraz terminów rozpoczęcia prowadzenia tej ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących od 1 stycznia 2019 r. reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 grudnia 2018 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących (Dz. U. z 2018 r., poz. 2519), zwane dalej rozporządzeniem.

Regulacje zawarte w powołanym rozporządzeniu przewidują zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących ze względu na wysokość obrotu do określonej tym przepisem wysokości obrotów (zwolnienie podmiotowe - § 3 rozporządzenia) oraz zgodnie z załącznikiem do rozporządzenia (zwolnienie przedmiotowe - § 2 rozporządzenia).

Stosownie do § 3 ust. 1 pkt 1-2 rozporządzenia zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r.:

1. podatników, u których obrót zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych nie przekroczył w poprzednim roku podatkowym kwoty 20 000 zł, a w przypadku podatników rozpoczynających w poprzednim roku podatkowym dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli obrót z tego tytułu nie przekroczył, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w poprzednim roku podatkowym, kwoty 20 000 zł;
2. podatników rozpoczynających po dniu 31 grudnia 2018 r. dostawę towarów lub świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli przewidywany przez podatnika obrót z tego tytułu nie przekroczy, w proporcji do okresu wykonywania tych czynności w danym roku podatkowym, kwoty 20 000 zł.

Zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w ust. 1 pkt 1, nie stosuje się do podatników, którzy w poprzednim roku podatkowym byli obowiązani do ewidencjonowania lub przestali spełniać warunki do zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania (§ 3 ust. 2 rozporządzenia).

Na podstawie § 8 ust. 4 rozporządzenia, zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania, o którym mowa w § 3 ust. 1 pkt 3, nie stosuje się w przypadku podatników, którzy przed dniem 1 stycznia 2019 r. przestali spełniać warunki do zwolnień, o których mowa w § 3 ust. 1 pkt 3 i 4 rozporządzenia Ministra Rozwoju i Finansów z dnia 20 grudnia 2017 r. w sprawie zwolnień z obowiązku prowadzenia ewidencji przy zastosowaniu kas rejestrujących.

Jak stanowi natomiast § 2 ust. 1 rozporządzenia, zwalnia się z obowiązku ewidencjonowania w danym roku podatkowym, nie dłużej jednak niż do dnia 31 grudnia 2021 r., czynności wymienione w załączniku do rozporządzenia.

W odniesieniu do niektórych czynności wymienionych w załączniku do rozporządzenia, zwolnienie, o którym mowa w ust. 1, stosuje się zgodnie z warunkami określonymi w tym załączniku (ust. 2 § 2 rozporządzenia).

W poz. 36 ww. załącznika wskazano dostawę towarów w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi), jeżeli dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres).

Zatem aby podatnik miał prawo do skorzystania ze zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w powiązaniu z poz. 36 załącznika do rozporządzenia, muszą łącznie zostać spełnione następujące warunki:

• dostawa towaru nastąpi w systemie wysyłkowym (pocztą lub przesyłkami kurierskimi),

• dostawca towaru otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem),

• z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła i na czyją rzecz została dokonana (dane nabywcy, w tym jego adres),

• przedmiotem dostawy nie są towary wymienione w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Niespełnienie jednego z ww. warunków oznacza brak możliwości zastosowania zwolnienia z obowiązku ewidencjonowania sprzedaży przy zastosowaniu kasy rejestrującej.

Natomiast w poz. 37 załącznika do rozporządzenia wskazano świadczenie usług na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych, jeżeli świadczący usługę otrzyma w całości zapłatę za wykonaną czynność za pośrednictwem poczty, banku lub spółdzielczej kasy oszczędnościowo-kredytowej (odpowiednio na rachunek bankowy podatnika lub na rachunek podatnika w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, której jest członkiem), a z ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła.

Powyższe zwolnienia są zwolnieniami przedmiotowymi z obowiązku ewidencjonowania obrotu za pomocą kasy rejestrującej, tj. dotyczą przedmiotu działalności (danej czynności).

Natomiast stosownie do zapisu § 4 ust. 1 rozporządzenia, zwolnień z obowiązku ewidencjonowania, o których mowa w § 2 i § 3, nie stosuje się w przypadku:

1. dostawy:
   1. gazu płynnego,
   2. części do silników (PKWiU 28.11.4),
   3. silników spalinowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych do napędu pojazdów (PKWiU 29.10.1),
   4. nadwozi do pojazdów silnikowych (PKWiU 29.20.1),
   5. przyczep i naczep; kontenerów (PKWiU 29.20.2),
   6. części przyczep, naczep i pozostałych pojazdów bez napędu mechanicznego (PKWiU 29.20.30.0),
   7. części i akcesoriów do pojazdów silnikowych (z wyłączeniem motocykli), gdzie indziej niesklasyfikowanych (PKWiU 29.32.30.0),
   8. silników spalinowych tłokowych wewnętrznego spalania w rodzaju stosowanych w motocyklach (PKWiU 30.91.3),
   9. sprzętu radiowego, telewizyjnego i telekomunikacyjnego, z wyłączeniem lamp elektronowych i innych elementów elektronicznych oraz części do aparatów i urządzeń do operowania dźwiękiem i obrazem, anten (PKWiU ex 26 i ex 27.90),
   10. sprzętu fotograficznego, z wyłączeniem części i akcesoriów do sprzętu i wyposażenia fotograficznego (PKWiU ex 26.70.1),
   11. wyrobów z metali szlachetnych lub z udziałem tych metali, których dostawa nie może korzystać ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 113 ust. 1 i 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, zwanej dalej "ustawą",
   12. zapisanych i niezapisanych nośników danych cyfrowych i analogowych,
   13. wyrobów przeznaczonych do użycia, oferowanych na sprzedaż lub używanych jako paliwa silnikowe albo jako dodatki lub domieszki do paliw silnikowych, bez względu na symbol PKWiU,
   14. wyrobów tytoniowych (PKWiU 12.00), napojów alkoholowych o zawartości alkoholu powyżej 1,2% oraz napojów alkoholowych będących mieszaniną piwa i napojów bezalkoholowych, w których zawartość alkoholu przekracza 0,5%, bez względu na symbol PKWiU, z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów,
   15. perfum i wód toaletowych (PKWiU 20.42.11.0), z wyłączeniem towarów dostarczanych na pokładach samolotów;
2. świadczenia usług:
   1. przewozów pasażerskich w samochodowej komunikacji, z wyłączeniem przewozów wymienionych w poz. 15 i 16 załącznika do rozporządzenia,
   2. przewozu osób oraz ich bagażu podręcznego taksówkami,
   3. naprawy pojazdów silnikowych oraz motorowerów (w tym naprawy opon, ich zakładania, bieżnikowania i regenerowania),
   4. w zakresie wymiany opon lub kół dla pojazdów silnikowych oraz motorowerów,
   5. w zakresie badań i przeglądów technicznych pojazdów,
   6. kresie opieki medycznej świadczonej przez lekarzy i lekarzy dentystów, z wyłączeniem usług świadczonych przez osoby wymienione w poz. 48 załącznika do rozporządzenia,
   7. prawniczych, z wyłączeniem usług określonych w poz. 27 załącznika do rozporządzenia,
   8. doradztwa podatkowego,
   9. związanych z wyżywieniem (PKWiU 56), wyłącznie:
      • świadczonych przez stacjonarne placówki gastronomiczne, w tym również sezonowo, oraz
      • usług przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (catering),
   10. fryzjerskich, kosmetycznych i kosmetologicznych,
   11. kulturalnych i rozrywkowych - wyłącznie w zakresie wstępu na przedstawienia cyrkowe,
   12. związanych z rozrywką i rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu do wesołych miasteczek, parków rozrywki, na dyskoteki, sale taneczne.

Zatem bezwzględnemu obowiązkowi ewidencjonowania przy zastosowaniu kas rejestrujących, niezależnie od przysługującego podatnikowi zwolnienia od tego obowiązku na podstawie § 2 i § 3 powołanego rozporządzenia, podlegają czynności wymienione w § 4 rozporządzenia, dokonywane na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych.

Jak wskazano w odpowiedzi na pytanie nr 1 wniosku, Wnioskodawca wydając nagrody dokonuje odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług. W opisie sprawy wskazano, że przedmiotem nagród wydawanych przez Wnioskodawcę na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej, mogą być nagrody rzeczowe jak i usługi zwykle przybierające formę vouchera (bon jednego przeznaczenia). Obrót Wnioskodawcy zrealizowany na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył 20 000 zł, przy czym świadczenia na rzecz ww. podmiotów były dokonywane już przed 31 grudnia 2018 r. Wnioskodawca wskazuje, że wydawanie nagród w prowadzonych akcjach podlegało w zeszłym roku co do zasady obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej. Wydanie nagród przez Wnioskodawcę następuje za pośrednictwem przesyłki kurierskiej lub operatora pocztowego. Wnioskodawca otrzymuje wynagrodzenie za wydawane laureatom nagrody od Klienta. Rozliczenie następuje za pośrednictwem rachunków bankowych Klienta i Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca dysponuje dowodami dokumentującymi zapłatę przez Klienta, jak również fakt wydania ich oznaczonym laureatom (dysponując imieniem i nazwiskiem laureata, oraz adresem korespondencyjnym lub elektronicznym). Nagrody wydawane laureatom mogą być towarami, o których mowa w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia.

Mając na uwadze przedstawione okoliczności uznać należy, że Wnioskodawca wydając osobom fizycznym nieprowadzącym działalności gospodarczej nagrody w postaci towarów oraz bonów SPV na konkretne usługi, dokonuje odpłatnej dostawy towarów i usług mieszczących się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy, która to sprzedaż, co do zasady, podlega obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej.

Z uwagi na fakt, że Wnioskodawca rozpoczął dokonywanie sprzedaży na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej oraz rolników ryczałtowych przed 31 grudnia 2018 r., obrót Wnioskodawcy na rzecz ww. osób w poprzednim roku podatkowym nie przekroczył 20 000 zł, a wydawanie nagród w prowadzonych akcjach podlegało w zeszłym roku co do zasady obowiązkowi ewidencjonowania na kasie rejestrującej, nie zostaną spełnione przesłanki wskazane w § 3 ust. 1 pkt 1 i 2 oraz § 3 ust. 2 rozporządzenia, uprawniające Wnioskodawcę do zastosowania zwolnienia podmiotowego, o którym mowa w § 3 rozporządzenia.

W odniesieniu natomiast do prawa Wnioskodawcy do skorzystania ze zwolnienia przedmiotowego, należy uznać, że w zakresie nagród, które będą stanowiły towary lub bony na usługi wskazane w § 4 ust. 1 rozporządzenia, Wnioskodawcy, nie będzie przysługiwało prawo do zastosowania zwolnienia przedmiotowego, o którym mowa w § 2 rozporządzenia.

Zatem Wnioskodawca będzie miał obowiązek zaewidencjonowania na kasie rejestrującej wydania (sprzedaży) na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności gospodarczej w ramach realizowanej Akcji promocyjnej nagród będących towarami lub bonami SPV na usługi, wymienionymi w § 4 ust. 1 rozporządzenia.

Co do pozostałych nagród, które nie są towarami ani bonami SPV na usługi wymienionymi w § 4 ust. 1 rozporządzenia, Wnioskodawca wskazał w opisie sprawy, że będzie dokonywał dostawy nagród w postaci towarów za pośrednictwem poczty lub przesyłkami kurierskimi, zapłatę za wydane nagrody Wnioskodawca będzie otrzymywał za pośrednictwem banku na rachunek bankowy Wnioskodawcy. Ponadto Wnioskodawca będzie w posiadaniu dowodów z których będzie wynikała zapłata przez Klienta oraz fakt wydania ich oznaczonym laureatom (dysponując imieniem i nazwiskiem laureata, oraz adresem korespondencyjnym lub elektronicznym). We własnym stanowisku Wnioskodawca wskazał, że każdorazowo ewidencjonuje otrzymane środki pieniężne od Klientów (zapłata przelewem na podstawie noty wskazującej ilość i specyfikację zakupionych nagród), wydanie nagród w Akcjach promocyjnych (rodzaj i ilość nagród wynika z regulaminu który stanowi element obligatoryjny organizacji Akcji promocyjnych, oraz sam fakt ich wydania, zbierając listy przewozowe/zwrotne poświadczenie odbioru przesyłki/dowód nadania lub protokoły wydania w przypadku nagród większej wartości. Tym samym uznać należy, że Wnioskodawca będzie w posiadaniu ewidencji i dowodów dokumentujących zapłatę, z których jednoznacznie wynika, jakiej konkretnie czynności dotyczyła zapłata (w tym dane i adres laureata).

W konsekwencji, dla nagród, które nie są towarami wskazanymi w § 4 ust. 1 pkt 1 rozporządzenia, zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia przedmiotowego wskazane w § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 36 załącznika do tego rozporządzenia. Natomiast w odniesieniu do dostawy nagród w postaci bonów SPV na usługi, które nie są usługami wskazanymi w § 4 ust. 1 pkt 2 rozporządzenia, zostaną spełnione warunki do zastosowania zwolnienia na podstawie § 2 ust. 1 rozporządzenia w związku z poz. 37 załącznika do tego rozporządzenia.

Tym samym oceniając całościowo stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i 3 wniosku należało uznać je za nieprawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z 2018 r., poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej