Temat interpretacji

niepodleganie opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce niezabudowanej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 10 października 2019 r. (data wpływu 15 października 2019r.), uzupełnionym pismami z dnia 9 grudnia 2019 r. (data wpływu) oraz 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce niezabudowanej jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 października 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

• niepodlegania opodatkowaniu podatkiem VAT sprzedaży udziału w działce niezabudowanej,

• zwolnienia z opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży działki niezabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9.

Przedmiotowy wniosek uzupełniono pismami w dniu 9 grudnia 2019 r. (data wpływu) oraz 9 grudnia 2019 r. (data wpływu 13 grudnia 2019 r.). o doprecyzowanie opisanego zdarzenia przyszłego, przeformułowanie pytań i własnego stanowiska oraz o brakującą opłatę.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe (doprecyzowane w uzupełnieniu wniosku).

Wnioskodawca jest osobą fizyczną, polskim rezydentem podatkowym.

Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, którą odziedziczył wraz ze swoją siostrą w 2018 roku po zmarłej ciotce. Nieruchomość położona jest w ... przy ul. ... w .... Jest to niezabudowana działka o statusie ziemi rolnej klasy IVa, do 1982 roku była wykorzystywana przez byłych właścicieli do celów ogrodniczych. Od tego czasu nie jest wykorzystywana ani do celów rolnych ani do celów ogrodniczych. Wnioskodawca wraz z siostrą zamierza sprzedać nieruchomość spółce jawnej będącej czynnym podatnikiem VAT.

Należy zaznaczyć, iż nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie występował również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i o ustalenie lokalizacji. Wnioskodawca nie pobierał ani nie zamierza pobierać z tytułu posiadania nieruchomości dopłat od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wnioskodawca nie wykonywał również na terenie nieruchomości żadnych prac budowlanych mających na celu zwiększenie atrakcyjności nieruchomości (np. wytyczenie dróg dojazdowych, wykonanie ogrodzeń, uzbrojenie itp.). Nieruchomość nie była nigdy dzielona i Wnioskodawca nie zamierza dokonywać jej podziału przy okazji sprzedaży zostanie sprzedana dokładnie w takim stanie, w jakim Wnioskodawca ją odziedziczył. Należy również podkreślić, że Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Nie zamieszczał również w mediach (np. w Internecie, prasie) żadnych ogłoszeń dotyczących sprzedaży nieruchomości.

Jednocześnie należy wskazać, iż Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą, której przeważającą częścią, według klasyfikacji PKD, jest sprzedaż hurtowa części i akcesoriów do pojazdów samochodowych, z wyłączeniem motocykli. Działalność gospodarcza Wnioskodawcy nie ma żadnego związku z obrotem nieruchomościami. Zarówno Wnioskodawca, jak i jego siostra nigdy nie zajmowali się prowadzeniem działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Ponadto przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy.

Należy podkreślić, że Wnioskodawca nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej wspólnie ze swoją siostrą. Oboje nie są również rolnikami.

Ponadto, w uzupełnieniach wniosku Wnioskodawca wskazał:

Na pytanie Organu nr 1: Należy wskazać numer ewidencyjny działki objętej zakresem pytania. Wnioskodawca odpowiedział: Numer ewidencyjny działki, objętej zakresem pytania to: 1

Na pytanie Organu nr 2: Czy Wnioskodawca zawarł/zawrze umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości, będącej przedmiotem wniosku? Jeśli tak, to należy udzielić odpowiedzi na poniższe pytania:

1. jakie prawa i obowiązki wynikające z postanowień ww. umowy z przyszłym Nabywcą, ciążą/będą ciążyły na Kupującym a jakie na Sprzedającym?
2. czy w umowie przedwstępnej sprzedaży zostały/zostaną ustalone warunki, które muszą zostać spełnione w celu zawarcia ostatecznej umowy sprzedaży, przenoszącej własność nieruchomości na Nabywcę? Jeśli tak, to jakie?
3. czy Wnioskodawca udzielił/udzieli Nabywcy ww. nieruchomości pełnomocnictwa (zgody, upoważnienia) w celu występowania w Jego imieniu w sprawach dotyczących przedmiotowej nieruchomości?
4. jeżeli tak, to do uzyskania jakich konkretnie decyzji i pozwoleń Zainteresowany udzielił/udzieli pełnomocnictw Nabywcy do występowania w Jego imieniu?
5. jakich czynności dokonał/dokona Nabywca do momentu sprzedaży przez Zainteresowanego przedmiotowej nieruchomości w związku z udzielonym pełnomocnictwem?

Wnioskodawca odpowiedział: Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku.

1. Sprzedający zobowiązał się do sprzedaży nieruchomości oraz wystąpienia o interpretację indywidualną prawa podatkowego dotyczącą opodatkowania sprzedaży nieruchomości VAT lub PCC i przedłożenie jej do umowy sprzedaży. Kupujący zobowiązał się do kupna nieruchomości oraz do zapłacenia ceny oraz zadatku na rzecz Sprzedającego.
2. Tak, w umowie zostało zawarte zastrzeżenie o nieważności umowy przedwstępnej w przypadku, gdyby Kupujący nie uiścił na rzecz Sprzedającego kwoty zadatku.
3. Wnioskodawca nie udzielił Kupującemu zgody bądź upoważnienia na reprezentowanie go w sprawach dotyczących rzeczonej nieruchomości.
4. Wnioskodawca nie udzielił Kupującemu zgody bądź upoważnienia na reprezentowanie go w sprawach dotyczących rzeczonej nieruchomości.
5. Wnioskodawca nie posiada informacji dotyczących tego, jakich czynności dokonał lub zamierza dokonać Kupujący. Z umowy przedwstępnej wynika jedynie obowiązek zapłaty zadatku na rzecz Wnioskodawcy i ten obowiązek został przez Kupującego spełniony.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku).

1. Czy sprzedaż opisywanej nieruchomości opodatkowana będzie podatkiem od towarów i usług?
2. Jeśli odpowiedź na pierwsze pytanie jest twierdząca, to czy sprzedaż opisanej nieruchomości podlegać będzie przedmiotowemu zwolnieniu na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy (ostatecznie sformułowanym w uzupełnieniu wniosku).

Odpowiedź na pytanie nr 1

Zdaniem Wnioskodawcy rozpatrywana transakcja nie będzie objęta opodatkowaniem podatku od towarów i usług. Zgodnie z przepisami art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Zgodnie z przepisami art. 7 ust. 1 ustawy o VAT poprzez dostawę towarów, o której wspomniane zostało powyżej, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Pojęcie towaru zostało określone w przepisach art. 2 pkt 6 ustawy o VAT i rozumie się przez nie rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii. Ze względu na to, że przepisy te nie zawierają enumeratywnego katalogu rzeczy, które podlegają pod to pojęcie, to należy uznać, iż grunty oraz budynki, czy budowle również zostały objęte pojęciem towaru.

Jednak nie każda dostawa towarów będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług - aby tak się stało, musi być wykonana przez czynnego podatnika VAT w związku z wykonywaniem przez niego działalności gospodarczej. Pojęcie podatnika VAT określone zostało w przepisach art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, które stanowią, że są to osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Pojęcie działalności gospodarczej, zostało zdefiniowane w przepisach art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, zgodnie z którymi przez działalność gospodarczą rozumie się działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Należy zaznaczyć, że aby możliwe było opodatkowanie danego podmiotu podatkiem od towarów i usług, musi on przede wszystkim wykonywać opodatkowaną czynność jako podatnik VAT, czyli w ramach prowadzonej przez siebie działalności gospodarczej. Podkreślić trzeba, że dla opodatkowania podatkiem od towarów i usług nie jest wystarczające to, czy dana czynność została ujęta w katalogu czynności opodatkowanych, ale to czy została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest czynnym podatnikiem VAT takie stanowisko potwierdził Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 24 kwietnia 2007 roku I FSK 603/06. Zgodnie z wykładnią NSA, aby dana czynność podlegała opodatkowaniu VAT, muszą być spełnione dwie przesłanki. Po pierwsze dana czynność musi być ujęta w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Po drugie czynność ta musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonywaniem jest czynnym podatnikiem VAT. W tym samym wyroku Sąd podkreślił, że w przypadku VAT samo uzależnienie pojęcia podatnika od prowadzonej działalności gospodarczej jest związane z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Tym samym w pełni uzasadnione jest wykluczenie osób fizycznych (i instytucji) z opodatkowania VAT nawet w sytuacjach, gdy wykonują czynności dostawy towarów, tym bardziej, gdy odbywa się to sporadycznie, jeżeli dokonują sprzedaży majątku osobistego, który nie został nabyty do odsprzedaży. W przedstawionej sytuacji nie może być mowy o nabyciu majątku do odsprzedaży, gdyż ten został nabyty w drodze spadku.

Tym samym należy uznać, że jeżeli dana osoba w szczególności osoba fizyczna dokonuje czynności przynależącej do katalogu czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, ale robi to w sposób okazjonalny, nie powiązany w żaden sposób z prowadzoną przez siebie działalnością gospodarczą, to nie może być mowy o opodatkowaniu VAT, tym bardziej w sytuacji sprzedaży części swojego prywatnego majątku, który nigdy nie był wykorzystywany w działalności gospodarczej ani nie stanowił przedmiotu działalności gospodarczej według Polskiej Klasyfikacji Działalności.

Należy podkreślić, że nie można w sposób automatyczny przyjąć, że podmiot będący czynnym podatnikiem VAT działa jako podatnik VAT również przy okazji sprzedaży swojego majątku prywatnego. Kwestia ta została rozstrzygnięta przez Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2007 r. I FPS 3/07. Sąd orzekł w nim, że formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

Podkreślić należy również, że według orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej (wyroki z dnia 15 września 2011 r. C-180/10 i C-181/10) za podatnika VAT może zostać uznana osoba dokonująca sprzedaży nieruchomości angażując w to środki porównywalne do środków wykorzystywanych przez osoby profesjonalnie zajmujące się obrotem nieruchomościami. Będą to przede wszystkim działania wykraczające poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym tj. wydzielenie dróg, uzbrojenie, wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego. Również działania marketingowe wykraczające poza zwyczajne ogłoszenie może za takowe być uznana. Jednak, co zostało podkreślone, Wnioskodawca nie podejmował w związku z odziedziczoną nieruchomością żadnych czynności wykraczających poza zwykły zarząd.

Powyższe tezy znalazły również potwierdzenie w interpretacji indywidualnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 29 maja 2019 r. 0114-KDIP1-1.4012.153.2019.5.AM: W konsekwencji, Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego, nie będzie działał w charakterze podatnika podatku VAT, a czynności tej nie można uznać za działalność gospodarczą w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług (w myśl art. 15 ust. 2 ustawy o VAT). Sprzedaż przedmiotowej działki gruntowej z majątku prywatnego nie będzie zatem podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT. Działania podejmowane przez Wnioskodawcę w związku z planowaną sprzedażą tej działki należą do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Wnioskodawca dokonując sprzedaży działki gruntowej z majątku prywatnego korzystać będzie z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej oraz nie podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług.

Również podobne stanowisko przyjął Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z dnia 8 listopada 2018 r. 0112-KDIL2-3.4012.454.2018.2.AŻ: Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT - co do zasady - mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując, należy stwierdzić, że sprzedaż przez Wnioskodawcę nieruchomości pochodzącej ze spadku nie przesądza o tym, że Wnioskodawca jest podatnikiem VAT, a zatem nie będzie powodowało powstania obowiązku podatkowego na gruncie tego podatku zwłaszcza, iż będzie to jednorazowa czynność. Ponadto sprzedaż tej nieruchomości oraz działania zmierzające do dokonania takiej transakcji nie wykraczają poza zwykły zarząd majątkiem prywatnym Wnioskodawcy, co również nie może powodować powstania obowiązku podatkowego na gruncie VAT. W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż opisanej nieruchomości będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych ze względu na to, iż nie można uznać Wnioskodawcy za podatnika VAT w odniesieniu do tej konkretnej czynności i tym samym czynność ta nie może zostać opodatkowana podatkiem od towarów i usług. Natomiast przedstawione zdarzenie spełnia wszystkie przesłanki, które stanowią o opodatkowaniu podatkiem od czynności cywilnoprawnych.

Odpowiedź na pytanie nr 2

Zdaniem Wnioskodawcy, jeśli Organ uzna, iż rozpatrywana transakcja będzie objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, to będzie ona podlegać zwolnieniu z podatku na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 Ustawy o VAT zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. Definicja terenów budowlanych została zawarta w przepisach art. 2 pkt 33 Ustawy o VAT. Zgodnie z tym przepisem, przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu - zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.

Podkreślić trzeba, że zgodnie z przepisami art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.

Z kolei zgodnie z przepisami art. 4 ust. 2 powyższej ustawy, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:

1. lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2. sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.

Tym samym zaznaczyć należy, że nawet, gdyby Organ uznał, iż opisana czynność podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, to będzie zwolniona z opodatkowania. Jak zostało podkreślone w opisie stanu faktycznego, nieruchomość będąca przedmiotem sprzedaży jest terenem niezabudowanym, który nie jest terenem budowlanym ani terenem przeznaczonym pod budowę. Sprzedaż takich nieruchomości podlega przedmiotowemu zwolnieniu na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT. Podkreślić trzeba, że dla rzeczonej nieruchomości nie istnieje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego, nie istnieje również decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Jak podkreślają autorzy komentarza do ustawy o VAT (red. Michalik 2019, wyd. 15), decyzje te wydaje się tylko w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego i tym samym zamysłem ustawodawcy było to, iż jedynym kryterium ustalenia przeznaczenia terenu w przypadku braku planu zagospodarowania przestrzennego są powyższe decyzje. Wskazują również, że analogicznie, w świetle wyżej przytoczonych definicji, w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego oraz nadmienionych decyzji, dany teren nie może mieć statusu terenu budowlanego.

W opisie stanu faktycznego Wnioskodawca wskazał, że nieruchomość, którą zamierza sprzedać nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego, nie została również w jej sprawie decyzja o warunkach zabudowany i o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Tym samym, przy sprzedaży takiej nieruchomości nie może być mowy o braku zwolnienia przedmiotowego.

Powyższe doktrynalne stanowisko potwierdził Wojewódzki Sąd Administracyjny w Warszawie w wyroku z dnia 12 lutego 2019 r. sygn. III SA/Wa 1213/18: Terenem budowlanym w rozumieniu u.p.t.u. są wyłącznie grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym. Nawet, jeżeli na podstawie innych ustaw grunt przeznaczony jest pod zabudowę na podstawie aktu administracyjnego (zezwolenie na realizację inwestycji drogowej) to nie jest to teren budowlany w rozumieniu u.p.t.u. (...) Zwolnieniu od podatku od towarów i usług (art. 43 ust. 1 pkt 9 u.p.t.u.) podlega dostawa terenu niezabudowanego, nieobjętego planem zagospodarowania przestrzennego lub decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu.

Taką samą tezę postawił Wojewódzki Sąd Administracyjny w Poznaniu w wyroku z dnia 16 maja 2019 r. sygn. I SA/Po 190/19, w którym orzekł: Dla określenia, czy w danej sytuacji mamy do czynienia z dostawą terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, decydujące znaczenie ma miejscowy plan zagospodarowania terenu.

W sytuacji zaś braku planu ocena taka powinna być dokonywana na podstawie zapisów w ewidencji gruntów i budynków, o ile nie wydano decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu. Decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu jest aktem administracyjnym, przez który następuje określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Podsumowując, jeśli Organ uzna, iż rozpatrywana transakcja będzie objęta opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, to będzie ona podlegać zwolnieniu z podatku na podstawie przepisów art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów art. 2 pkt 22 ustawy.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Z powyższych przepisów wynika, że nieruchomość gruntowa spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jej sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 7 ust. 1 ustawy.

Zauważyć należy, że samo stwierdzenie, że podmiot dokonuje czynności podlegających opodatkowaniu nie jest wystarczającą przesłanką, aby daną czynność opodatkować podatkiem od towarów i usług. Istotnym jest, aby podmiot działał w charakterze podatnika, a więc osoby prowadzącej działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych art. 15 ust. 2 ustawy.

Określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest, czy w świetle zaprezentowanego opisu sprawy Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży działki podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm. (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy), jako że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Ponadto, jak wynika z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10, czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast, jak wyjaśnił Trybunał, w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest współwłaścicielem nieruchomości, którą odziedziczył wraz ze swoją siostrą w 2018 roku po zmarłej ciotce. Jest to niezabudowana działka (nr ewidencyjny 1), o statusie ziemi rolnej klasy IVa, do 1982 roku była wykorzystywana przez byłych właścicieli do celów ogrodniczych. Od tego czasu nie jest wykorzystywana ani do celów rolnych ani do celów ogrodniczych. Wnioskodawca wraz z siostrą zamierza sprzedać nieruchomość spółce jawnej będącej czynnym podatnikiem VAT. Nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie występował również o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i o ustalenie lokalizacji. Wnioskodawca nie pobierał ani nie zamierza pobierać z tytułu posiadania nieruchomości dopłat od Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa. Wnioskodawca nie wykonywał również na terenie nieruchomości żadnych prac budowlanych mających na celu zwiększenie atrakcyjności nieruchomości (np. wytyczenie dróg dojazdowych, wykonanie ogrodzeń, uzbrojenie itp.). Nieruchomość nie była nigdy dzielona i Wnioskodawca nie zamierza dokonywać jej podziału przy okazji sprzedaży zostanie sprzedana dokładnie w takim stanie, w jakim Wnioskodawca ją odziedziczył. Wnioskodawca nie prowadził żadnych działań marketingowych w celu zwiększenia atrakcyjności nieruchomości. Nie zamieszczał również w mediach (np. w Internecie, prasie) żadnych ogłoszeń dotyczących sprzedaży nieruchomości. Zarówno Wnioskodawca, jak i jego siostra nigdy nie zajmowali się prowadzeniem działalności gospodarczej związanej z obrotem nieruchomościami. Ponadto przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była wykorzystywana w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Zainteresowany nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej wspólnie ze swoją siostrą. Oboje nie są również rolnikami. Wnioskodawca zawarł umowę przedwstępną sprzedaży nieruchomości będącej przedmiotem wniosku. Na mocy umowy Sprzedający zobowiązał się do sprzedaży nieruchomości oraz wystąpienia o interpretację indywidualną prawa podatkowego dotyczącą opodatkowania sprzedaży nieruchomości VAT lub PCC i przedłożenie jej do umowy sprzedaży. Kupujący zobowiązał się do kupna nieruchomości oraz do zapłacenia ceny oraz zadatku na rzecz Sprzedającego. W umowie zostało zawarte zastrzeżenie o nieważności umowy przedwstępnej w przypadku, gdyby Kupujący nie uiścił na rzecz Sprzedającego kwoty zadatku. Wnioskodawca nie udzielił Kupującemu zgody bądź upoważnienia na reprezentowanie go w sprawach dotyczących rzeczonej nieruchomości. Wnioskodawca nie posiada informacji dotyczących tego, jakich czynności dokonał lub zamierza dokonać Kupujący. Z umowy przedwstępnej wynika jedynie obowiązek zapłaty zadatku na rzecz Wnioskodawcy i ten obowiązek został przez Kupującego spełniony.

Należy wskazać, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika natomiast taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak np.: uzbrojenie terenu, wytyczenie dróg dojazdowych, ogrodzenie działek, ogłoszenia w prasie w poszukiwaniu nabywców itd.). Zatem dokonując sprzedaży udziału w działce nr 1 Wnioskodawca nie zachowa się jak handlowiec, a podejmowane przez niego czynności będą stanowiły jedynie racjonalny sposób zagospodarowania posiadanego majątku prywatnego.

W przedmiotowej sprawie brak jest zatem przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Podsumowując, w związku z dostawą przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawca będzie korzystał z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, ponieważ nie wypełnił przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Sprzedaż przez Wnioskodawcę przedmiotowej nieruchomości nie będzie stanowiła działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

Z uwagi na powyższe nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone we wniosku nr 2, bowiem Wnioskodawca oczekiwał tej odpowiedzi wyłącznie w przypadku twierdzącej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania). Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Należy zauważyć, że stosownie do art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej, na wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Zatem należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie wywiera skutków prawnych dla drugiego współwłaściciela działki tj. siostry Wnioskodawcy, o którym mowa we wniosku.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, iż niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku od czynności cywilnoprawnych zostało wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Odnosząc się do wyroków sądów administracyjnych powołanych przez Wnioskodawcę należy stwierdzić, że stanowią one rozstrzygnięcia w indywidualnych sprawach i tylko do nich się zawężają.

Odnośnie natomiast powołanych interpretacji indywidualnych należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i niewątpliwie kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, dotyczą konkretnych stanów faktycznych i należy je traktować indywidualnie.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej