Temat interpretacji

Brak opodatkowania dotacji otrzymanej na realizację projektu polegającego na instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkańców Gminy oraz brak możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z projektem.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 3 września 2020 r. (data wpływu 4 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dotacji otrzymanej na realizację projektu polegającego na instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkańców Gminy oraz braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z projektem jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 września 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku opodatkowania dotacji otrzymanej na realizację projektu polegającego na instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkańców Gminy oraz braku możliwości odliczenia podatku naliczonego od wydatków związanych z projektem.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina (dalej: Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada status podatnika VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina realizując zadania własne Gminy dotyczące ochrony środowiska oraz zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie określonym przepisami ustawy o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 715) ubiega się o dofinansowanie projektu pn.: (...). W związku z powyższym Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020.

Planowana inwestycja z zakresu budowy nowych jednostek wytwarzania energii cieplnej wykorzystujących energię słoneczną polegających na montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych, w tym budynkach jednorodzinnych, na potrzeby własne Grantobiorców, tj. z wyłączeniem budynków, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza. Termin realizacji inwestycji przewiduje się w 2021 roku.

Wartość wydatków kwalifikowalnych w projekcie wynosi () zł. Gmina stara się o 85% dofinansowania kosztów kwalifikowanych w projekcie, tj. () zł. Celem szczegółowym do osiągnięcia jest zwiększony udział rozproszonej produkcji energii ze źródeł odnawialnych. Przedmiotowy projekt ma być realizowany w formule projektu grantowego, co oznacza, iż beneficjent (Gmina) udziela grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego projektu przez Grantobiorców, zgodnie z art. 35 i 36 ustawy z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014-2020. Grant ma być przyznawany Grantobiorcy w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji. Minimalny wkład własny Beneficjenta wynosi 15% kosztów kwalifikowalnych. Realizacja projektu będzie polegała na uzyskaniu środków na instalację jednostek wytwarzania energii cieplnej. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego będzie Wnioskodawcą w ramach ww. projektu. Odbiorcą końcowym wsparcia będzie właściciel nieruchomości. Udział w projekcie mogą wziąć tylko osoby fizyczne zamieszkałe na terenie Gminy, będące właścicielem budynku mieszkalnego. Grant przyznawany będzie w formie refundacji (do czasu jej przyznania mieszkaniec ponosi całość kosztów inwestycji) wydatków poniesionych na montaż instalacji solarnej. Aby rozliczyć grant, mieszkaniec będzie zobowiązany do potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE (faktura, protokół odbioru, potwierdzenie opłaty, itp.). Właściciel nieruchomości zakupi i zamontuje we własnym zakresie kolektory słoneczne.

Gmina w ramach projektu zleciła usługę polegającą na wykonaniu studium wykonalności projektu (jest to koszt niekwalifikowalny). Ponadto Wnioskodawca zleci usługę nadzoru inwestorskiego, który wchodzi w koszt kwalifikowalny projektu. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych usług zostały/zostaną wystawione na Gminę. Ponadto wydatki z tytułu nabycia ww. usług zostały/zostaną poniesione z budżetu Gminy.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Instytucja Zarządzająca programem operacyjnym wymaga od beneficjentów dołączenia indywidualnej interpretacji, czy w odniesieniu do realizowanego przez beneficjenta projektu istnieje możliwość odzyskania podatku VAT.

W zakresie kwalifikowalności podatku VAT, zostanie on bowiem uznany za niekwalifikowalny w przypadku gdy podatek może zostać odzyskany przez beneficjenta albo inny podmiot zaangażowany w projekt i wykorzystujący do działalności opodatkowanej produkty będące efektem jego realizacji. Podatek VAT może stanowić koszt kwalifikowalny projektu w części dotyczącej udzielonego mieszkańcowi Grantu, jeśli mieszkaniec jest osobą fizyczną nieprowadzącą działalności gospodarczej i nie ma możliwości odzyskania podatku VAT z Urzędu Skarbowego. Natomiast w przypadku wydatku poniesionego przez Gminę na usługi inspektora nadzoru (usługę nadzoru inwestorskiego) oraz wykonanie studium wykonalności projektu, podatek VAT może być kosztem kwalifikowalnym w przypadku gdy beneficjent projektu grantowego (Gmina) nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, co powinno zostać potwierdzone indywidualną interpretacją Krajowej Informacji Skarbowej.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w związku z otrzymaniem przez Gminę środków w ramach realizacji opisanego w zdarzeniu przyszłym projektu, otrzymane dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 z uwzględnieniem art. 29a ust. 6 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106) i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy?

Zdaniem Wnioskodawcy, nie wystąpi konieczność odprowadzenia podatku VAT należnego z tytułu otrzymanej dotacji z UE w ramach projektu, bowiem otrzymane dofinansowanie nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania w myśl art. 29a ust. 1 ustawy o VAT. Bowiem Grantobiorca (mieszkaniec) sam nabywał będzie towary i usługi w ramach projektu oraz w całości opłacał wszelkie rachunki/faktury, a następnie będzie ubiegał się o refundację części poniesionych kosztów. Grantobiorca nie będzie zobowiązany do uiszczenia żadnej opłaty na rzecz Gminy w postaci wkładu własnego. Rola Gminy ograniczy się jedynie do rozliczenia dotacji na rzecz mieszkańca. Gmina jest zobowiązana do ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego, który będzie czuwał nad prawidłowością montowanych kolektorów słonecznych. Zatem, nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji dojdzie do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, gdyż nadzór inwestorski do którego zobowiązana jest Gmina stanowi element nadzoru nad prawidłowością wykonanej instalacji, a co za tym idzie prawidłowością rozliczenia Grantu na rzecz mieszkańca. Przekazanych środków pieniężnych na rzecz właściciela budynku mieszkalnego nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi dostawy towaru). W konsekwencji otrzymana przez Gminę dotacja nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na cenę dostarczanych towarów lub świadczonych usług, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dostarczane towary, a w konsekwencji nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29 ust. 1 ustawy. Tym samym przedmiotowa dotacja nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT.

Nie wystąpi świadczenie usług/dostawa towarów na rzecz mieszkańca ze strony Gminy, które podlegałoby opodatkowaniu VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT. Jedynie w sytuacji, gdy to Gmina dokonywałaby świadczenia usług na rzecz mieszkańca, który to płaciłby Gminie za montaż kolektorów słonecznych wystąpiłaby konieczność opodatkowania nie tylko kwoty, którą musiałby Gminie zapłacić mieszkaniec, lecz także dofinansowania otrzymanego z UE, dzięki czemu montaż instalacji stanie się tańszy dla mieszkańców. Zdaniem Gminy sama okoliczność otrzymania grantu przez mieszkańca od Gminy nie generuje skutków podatkowych w VAT ani dla Gminy, ani dla osoby fizycznej. Mieszkaniec otrzyma refundację poniesionych wydatków zakupu i montażu kolektorów słonecznych u prywatnego przedsiębiorcy, który to wystawi imienną fakturę na osobę fizyczną (Grantobiorcę). Wysokość dotacji udzielonej przez UE na rzecz Gminy pozostaje tym samym bez związku przyczynowo-skutkowego dla zastosowanej przez podmiot trzeci ceny, którą zapłaci mieszkaniec. Ponadto zdaniem Gminy nie będzie ona miała możliwości odzyskania podatku naliczonego od wydatków poniesionych w związku z realizacją projektu.

Dofinansowanie otrzymane przez Gminę na realizację inwestycji dotyczącej budowy nowych jednostek wytwarzania energii cieplnej wykorzystujących energię słoneczną, polegających na instalacji kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych, nie będzie stanowić podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 tej ustawy.

Gmina w ramach ww. projektu nie będzie wykonywała odpłatnych świadczeń na rzecz mieszkańców, a nabywane przez Gminę usługi nie będą wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Tym samym, Gminie nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych w ramach przedmiotowego projektu pn.: (...). Wnioskodawcy z tego tytułu nie będzie przysługiwało również prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.

Zgodnie z brzmieniem art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ww. ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Zgodnie z ust. 6 tego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W myśl art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r. poz. 715), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Wskazane do realizacji przedsięwzięcie pn.: (...) jest zadaniem, którego efektem będzie zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty (m.in. w zakresie ochrony środowiska). Zakupione ze środków dofinansowania, przez odbiorcę końcowego wsparcia instalacje wykorzystujące odnawialne źródła energii oraz wydatki poniesione na zakup towarów i usług przez Gminę nie będą generowały dochodów dla Gminy. Biorąc powyższe pod uwagę należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie podstawowej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi, Gmina nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą lub ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zatem opodatkowane podatkiem VAT są odpłatna dostawa towarów lub odpłatna usługa. Sam fakt otrzymania dotacji nie stanowi czynności opodatkowanej i nie kreuje obowiązku zapłaty podatku.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

W świetle orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, do podstawy opodatkowania VAT zalicza się, w przypadkach, które określa art. 73 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, m.in. przyznane podatnikom subwencje bezpośrednio związane z ceną dostawy lub świadczenia. Przepis ten zmierza do obciążenia VAT całej wartości towarów lub usług, a przez to do uniknięcia zmniejszenia przychodu z podatku na skutek przyznania subwencji (zob. np. pkt 26 wyroku w sprawie C-144/02). TSUE wskazywał wielokrotnie, że aby subwencja była uznana za bezpośrednio związaną z ceną danej transakcji, powinna ona być przyznawana konkretnie podmiotowi subwencjonowanemu po to, by dostarczał on określony towar lub wykonywał określoną usługę. Jedynie w tym przypadku subwencja może być uznana za świadczenie wzajemne względem dostawy towaru lub świadczonej usługi, a w związku z tym podlegać opodatkowaniu (zob. np. pkt 28 ww. wyroku C-144/02).

Ponadto, subwencje związane bezpośrednio z ceną interpretuje się jako obejmujące jedynie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług i które są płacone przez stronę trzecią sprzedawcy lub dostawcy (zob. np. wyrok w sprawie C-184/00 pkt 18). Niezbędne jest, by cena, którą ma zapłacić nabywca lub usługobiorca, była ustalona w taki sposób, by zmniejszała się w stosunku odpowiadającym subwencji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, która stanowiłaby zatem element determinujący cenę, jakiej ten ostatni żąda (zob. pkt 29 wyroku C-144/02).

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Odnosząc się do powyższego należy stwierdzić, że aby dana czynność (dostawa lub usługa) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy dokonywaną dostawą towarów lub świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za dokonaną dostawę towarów lub wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina ubiega się o dofinansowanie projektu pn.: (...). W związku z powyższym, Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Planowana inwestycja z zakresu budowy nowych jednostek wytwarzania energii cieplnej wykorzystujących energię słoneczną polegających na montażu kolektorów słonecznych na budynkach mieszkalnych, w tym budynkach jednorodzinnych, na potrzeby własne Grantobiorców, tj. z wyłączeniem budynków, w których prowadzona jest działalność gospodarcza, w tym działalność rolnicza.

Gmina stara się o 85% dofinansowania kosztów kwalifikowanych w projekcie. Przedmiotowy projekt ma być realizowany w formule projektu grantowego, co oznacza, iż beneficjent (Gmina) udziela grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego projektu przez Grantobiorców. Grant ma być przyznawany Grantobiorcy w formie refundacji kosztów poniesionych na montaż instalacji. Minimalny wkład własny Beneficjenta wynosi 15% kosztów kwalifikowalnych. Realizacja projektu będzie polegała na uzyskaniu środków na instalację jednostek wytwarzania energii cieplnej. Gmina jako jednostka samorządu terytorialnego będzie Wnioskodawcą w ramach ww. projektu. Odbiorcą końcowym wsparcia będzie właściciel nieruchomości. Udział w projekcie mogą wziąć tylko osoby fizyczne zamieszkałe na terenie Gminy, będące właścicielem budynku mieszkalnego. Grant przyznawany będzie w formie refundacji (do czasu jej przyznania mieszkaniec ponosi całość kosztów inwestycji) wydatków poniesionych na montaż instalacji solarnej. Aby rozliczyć grant, mieszkaniec będzie zobowiązany do potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE (faktura, protokół odbioru, potwierdzenie opłaty, itp.). Właściciel nieruchomości zakupi i zamontuje we własnym zakresie kolektory słoneczne.

Gmina w ramach projektu zleciła usługę polegającą na wykonaniu studium wykonalności projektu (jest to koszt niekwalifikowalny). Ponadto, Wnioskodawca zleci usługę nadzoru inwestorskiego, który wchodzi w koszt kwalifikowalny projektu. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych usług zostały/zostaną wystawione na Gminę. Ponadto, wydatki z tytułu nabycia ww. usług zostały/zostaną poniesione z budżetu Gminy.

Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

W pierwszej kolejności wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii czy w związku z otrzymaniem przez Gminę środków w ramach realizacji projektu, na dofinansowanie będzie stanowiło podstawę opodatkowania i co do zasady będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Analiza przedstawionego opisu sprawy, treści cytowanych przepisów prawa podatkowego oraz orzecznictwa TSUE prowadzi do wniosku, że przekazane przez Gminę dotacje celowe ze środków uzyskanych z Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa, Grantobiorcom ww. postaci zwrotu kosztów dla mieszkańców w związku z zakupem i montażem kolektorów słonecznych (instalacji OZE) na budynkach mieszkalnych nie będą stanowić dopłaty do ceny instalacji OZE, gdyż Gmina nie weszła w rolę inwestora, co za tym idzie nie świadczy usług ani nie dostarcza towaru na rzecz osób fizycznych biorących udział w projekcie.

Mieszkaniec będzie zobowiązany do potwierdzenia dokonanego przez siebie zakupu, montażu oraz uruchomienia instalacji OZE (faktura, protokół odbioru, potwierdzenie opłaty, itp.). Właściciel nieruchomości zakupi i zamontuje we własnym zakresie kolektory słoneczne.

Prywatny przedsiębiorca, wystawi imienną fakturę na osobę fizyczną (Grantobiorcę).

Gmina w ramach projektu zleciła usługę polegającą na wykonaniu studium wykonalności projektu oraz zleci usługę nadzoru inwestorskiego faktury dokumentujące zakup tych usług zostały/zostaną wystawione na Gminę.

Należy zatem uznać, że czynność przekazania środków w formie pieniężnej jako zwrot kosztów zakupu i montażu kolektorów słonecznych nie stanowi świadczenia usług. Przedstawione we wniosku okoliczności sprawy wskazują, że Gmina nie świadczy na rzecz osób fizycznych (mieszkańców) biorących udział w projekcie jakichkolwiek czynności. To inwestor (mieszkaniec gminy) zakupi i zamontuje we własnym zakresie kolektory słoneczne. (Gmina) udziela grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego projektu przez Grantobiorców. Grant przyznawany będzie w formie refundacji (do czasu jej przyznania mieszkaniec ponosi całość kosztów inwestycji) wydatków poniesionych na montaż instalacji solarnej

Przedstawione okoliczności sprawy wskazują zatem, że Gmina jest grantodawcą i w żaden sposób nie angażuje się w realizację inwestycji kolektorów słonecznych (instalacji OZE).

Zatem jeżeli faktycznie tak jak wynika to z opisanego zdarzenia przyszłego przedmiotem umowy zawartej przez Beneficjenta (Gminę) z Grantobiorcą (Mieszkańcem) będzie jedynie zwrot kosztów i operacji tej nie będą towarzyszyły żadne inne świadczenia pomiędzy Gminą a Mieszkańcem, to zwrot kosztów instalacji OZE (kolektorów słonecznych) na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Przekazywanych środków pieniężnych Mieszkańcowi (inwestorowi) nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru) w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Zatem, stwierdzić należy, że otrzymane dofinansowanie przez Gminę na realizację Projektu będącego przedmiotem wniosku, w części przekazanej mieszkańcom w formule grantowej, nie będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług lub dostaw towarów, nie będzie stanowić wynagrodzenia za świadczone usługi lub dokonane dostawy towarów i nie będzie zwiększać podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wobec powyższego, Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku odprowadzania podatku VAT od otrzymanej dotacji.

Natomiast odnosząc się do części dotacji przeznaczonej na pokrycie wydatków związanych z wykonaniem studium wykonalności projektu oraz usługi nadzoru inwestorskiego, należy zauważyć, że dotacja w tej części również nie wpływa na cenę realizowanych usług.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że: Gmina w ramach projektu zleciła usługę polegającą na wykonaniu studium wykonalności projektu (jest to koszt niekwalifikowalny). Ponadto Wnioskodawca zleci usługę nadzoru inwestorskiego, który wchodzi w koszt kwalifikowalny projektu. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych usług zostały/zostaną wystawione na Gminę. Ponadto wydatki z tytułu nabycia ww. usług zostały/zostaną poniesione z budżetu Gminy.

Jednocześnie w dalszej części opisu Wnioskodawca wskazuje, że: Natomiast w przypadku wydatku poniesionego przez Gminę na usługi inspektora nadzoru (usługę nadzoru inwestorskiego) oraz wykonanie studium wykonalności projektu, podatek VAT może być kosztem kwalifikowalnym w przypadku gdy beneficjent projektu grantowego (Gmina) nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, co powinno zostać potwierdzone indywidualną interpretacją Krajowej Informacji Skarbowej.

Ponadto, z wniosku wynika, że: Gmina jest zobowiązana do ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego, który będzie czuwał nad prawidłowością montowanych kolektorów słonecznych. Zatem, nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji dojdzie do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, gdyż nadzór inwestorski do którego zobowiązana jest Gmina stanowi element nadzoru nad prawidłowością wykonanej instalacji, a co za tym idzie prawidłowością rozliczenia Grantu na rzecz mieszkańca.

Z powyższego wynika, że to Gmina jest zobowiązana w ramach projektu do realizacji powyższych czynności. Rola Gminy ograniczy się jedynie do rozliczenia dotacji na rzecz mieszkańca oraz Gmina jest zobowiązana do ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego, który będzie czuwał nad prawidłowością montowanych kolektorów słonecznych. Zatem, nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji dojdzie do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, gdyż nadzór inwestorski do którego zobowiązana jest Gmina stanowi element nadzoru nad prawidłowością wykonanej instalacji, a co za tym idzie prawidłowością rozliczenia Grantu na rzecz mieszkańca.

Zatem, powyższe wskazuje, że ww. część dotacji nie jest dopłatą do ceny, ma natomiast charakter dotacji podmiotowej, a taka czynność nie podlega opodatkowaniu.

Tym samym, na mocy art. 29a ust. 1 ustawy, otrzymane dofinansowanie w tej części również nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W konsekwencji powyższego, otrzymane dofinansowanie do całego projektu nie będzie podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy a tym samym nie będzie stanowiło podstawy opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego, stanowisko Wnioskodawcy w powyższym zakresie jest prawidłowe.

Kolejne wątpliwości Gminy dotyczą kwestii ustalenia czy przysługiwać jej będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego (w całości lub w części) od poniesionych przez Wnioskodawcę wydatków związanych z realizacją przedmiotowego projektu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Na mocy art. 87 ust. 1 ustawy, w przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.

Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika zostały określone w art. 87 ust. 2-6 ustawy.

Jak wynika z cytowanych wyżej przepisów, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Zasada ta wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Nadmienić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.

Na zakres prawa do odliczenia w sposób bezpośredni wpływa pojmowanie statusu danego podmiotu jako podatnika podatku od towarów i usług wykonującego czynności opodatkowane. Tylko podatnik w rozumieniu art. 15 ustawy, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Co do zasady, status podatnika związany jest z prowadzeniem przez dany podmiot działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza w myśl art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z treści powołanych przepisów wynika, że za podatnika VAT będzie uznany tylko taki podmiot, który dokonuje czynności zmierzających do wykorzystania nabytych towarów i usług do celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Zatem jednostka samorządu terytorialnego działa w charakterze podatnika wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek wszelkie czynności, które mają charakter cywilnoprawny i spełniają ww. definicję działalności gospodarczej.

W świetle przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2020 r., poz. 713, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność. Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wnioskodawca posiada status podatnika VAT w odniesieniu do czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Gmina realizując zadania własne Gminy dotyczące ochrony środowiska oraz zaspakajania zbiorowych potrzeb wspólnoty w zakresie określonym przepisami ustawy o samorządzie gminnym ubiega się o dofinansowanie projektu. W związku z powyższym Gmina złożyła wniosek o dofinansowanie ze środków Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa na lata 2014-2020. Gmina stara się o 85% dofinansowania kosztów kwalifikowanych w projekcie. Minimalny wkład własny Beneficjenta wynosi 15% kosztów kwalifikowalnych. Przedmiotowy projekt ma być realizowany w formule projektu grantowego, co oznacza, iż beneficjent (Gmina) udziela grantów na realizację zadań służących osiągnięciu celów tego projektu przez Grantobiorców. Jak wskazano wcześniej zwrot kosztów instalacji OZE na rzecz Grantobiorcy (mieszkańca) nie będzie stanowił czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT (nie rodzi obowiązku podatkowego). Zatem przekazywanego dofinansowania (środków pieniężnych) Mieszkańcom (inwestorom) nie można uznać za wynagrodzenie za świadczoną usługę lub dopłatę do ceny (brak świadczenia usługi i dostawy towaru). Towary i usługi nabywane w związku z realizacją projektu nie będą wykorzystywane przez Gminę do wykonywania działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy w odniesieniu do realizowanego projektu Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki poniesione przez Gminę.

Jeszcze raz wskazać należy na elementy opisu sprawy, z których wynika, że: Gmina w ramach projektu zleciła usługę polegającą na wykonaniu studium wykonalności projektu (jest to koszt niekwalifikowalny). Ponadto Wnioskodawca zleci usługę nadzoru inwestorskiego, który wchodzi w koszt kwalifikowalny projektu. Faktury dokumentujące zakup przedmiotowych usług zostały/zostaną wystawione na Gminę. Ponadto wydatki z tytułu nabycia ww. usług zostały/zostaną poniesione z budżetu Gminy.

Ponadto, Wnioskodawca wskazał, że: () w przypadku wydatku poniesionego przez Gminę na usługi inspektora nadzoru (usługę nadzoru inwestorskiego) oraz wykonanie studium wykonalności projektu, podatek VAT może być kosztem kwalifikowalnym w przypadku gdy beneficjent projektu grantowego (Gmina) nie ma możliwości odzyskania podatku VAT, co powinno zostać potwierdzone indywidualną interpretacją Krajowej Informacji Skarbowej.

I dalej, że: Gmina jest zobowiązana do ustanowienia inspektora nadzoru inwestorskiego, który będzie czuwał nad prawidłowością montowanych kolektorów słonecznych. Zatem, nie można uznać, że w przedmiotowej sytuacji dojdzie do dostawy towarów lub świadczenia usług na rzecz Grantobiorcy, gdyż nadzór inwestorski do którego zobowiązana jest Gmina stanowi element nadzoru nad prawidłowością wykonanej instalacji, a co za tym idzie prawidłowością rozliczenia Grantu na rzecz mieszkańca.

Tym samym należy przyjąć, że wydatki na studium wykonalności projektu oraz usługę nadzoru inwestorskiego (innych wydatków we wniosku nie wymieniono) nie dają Wnioskodawcy prawa do odliczenia.

W konsekwencji, ze względu na niespełnienie podstawowej pozytywnej przesłanki warunkującej prawo do odliczenia podatku naliczonego, jaką jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi, Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki Gminy związane z realizacją ww. projektu.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie uznano za prawidłowe.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego w opisie sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność. Powyższa interpretacja została wydana w szczególności w przypadku, o ile usługa nadzoru inwestorskiego miała wyłącznie na celu umożliwienie Wnioskodawcy prawidłowego rozliczenia Grantu na rzecz mieszkańca.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, albowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Końcowo należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie opisanego we wniosku zdarzenia przyszłego, co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej