Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawił Pan we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą,

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy,

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy,

Należy więc przyjąć, że w oparciu o definicję zawartą w art. 2 pkt 6 ustawy, zbycie nieruchomości gruntowej (działki), traktowane jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Na mocy art. 2 pkt 22 ustawy,

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy,

Należy jednak wskazać, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według art. 15 ust. 1 ustawy

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy,

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Zatem dostawa towarów, w tym grunty podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotne dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zasadne jest zatem wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, aportu, darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny, istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. „Majątek prywatny”, to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r. sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny, to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania towaru (np. nieruchomości) dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, powinien być uznany za podatnika tego podatku. Tym samym, wykorzystywanie majątku prywatnego stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym również nieruchomości, jest ustalenie m.in. czy majątek został nabyty i faktycznie wykorzystany na potrzeby osobiste, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania sprzedaży działek istotne jest, czy w danej sprawie Wnioskodawca w celu dokonania sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym. Przejawem takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym, na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w przypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Ze wskazanych regulacji wynika, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ustawy, dla uznania określonych zachowań danego podmiotu za działalność gospodarczą istotne znaczenie ma ich zorganizowany charakter. Przy czym, taka działalność wystąpi również w przypadku wykorzystywania towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zatem dostawa towarów (w tym gruntów, budynków i budowli) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy, można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika.

Z opisu sprawy wynika, że jest Pan osobą fizyczną prowadząca jednoosobową działalność gospodarczą w zakresie pośrednictwa finansowego. Nie jest Pan zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą.

W 2020 r. otrzymał Pan, w formie darowizny od ojca, będącego rolnikiem ryczałtowym w rozumieniu art. 2 pkt 19 ustawy o VAT, nieruchomość gruntową w postaci niezabudowanej działki porośniętej trawą o powierzchni 1,34 ha (ziemia rolna klasy V i IVb).

Grunt, na którym znajdowała się w/w działka, nie był objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Działka nie była uzbrojona w żadne przyłączenia elektryczne, kanalizacje i pozostałe media.

Nabycie w/w działki w drodze darowizny nastąpiło do Pana majątku prywatnego. Działka nie została przez Pana wprowadzona do ewidencji środków trwałych prowadzonej przez niego działalności. Po otrzymaniu darowizny nie podejmował Pan żadnych działań ulepszających jej stan, nie ponosił również żadnych nakładów zwiększających jej wartość.

W 2021 r. zdecydował się Pan na sprzedaż otrzymanej w darowiźnie działki w celu przeznaczenia środków z jej sprzedaży na własne cele mieszkaniowe, jednakże z uwagi na jej dużą powierzchnię zdawał sobie sprawę, że nie zdoła znaleźć na nią kupca, w związku z czym dokonał podziału geodezyjnego nabytej działki na działki o mniejszej powierzchni umożliwiające ich sprzedaż.

Wskazuje Pan, iż zmuszony został do wystąpienia z wnioskiem o warunki zabudowy dla nabytej w drodze darowizny działki, z uwagi iż tylko nieruchomość posiadająca warunki zabudowy mogła zostać podzielona.

Nowo powstałym działkom nadano następujące numery geodezyjne:

1)X/9 - (...) m²,

2)X/8 - (...) m²,

3)X/7 - (...) m²,

4)X/6 - (...) m²,

5)X/5 - (...) m²,

6)X/4 - (...) m²,

7)X/3 - (...) m²,

8)X/2 - (...) m²,

9)X/11, X/12, X/13, X/14, X/14 (działki powstałe w wyniku podziału działki nr X/1 o powierzchni ok. (...) m²,

10)X/10 - droga dojazdowa - nieruchomość podzielona na 12 udziałów, aby każdy z nabywców miał po 1/12 udziału w w/w drodze.

Jest Pan jedynym właściciel przedmiotowych nieruchomości. W 2021 r. sprzedał Pan trzy nowo wydzielone działki (działkę nr X/9, X/8 oraz X/7), natomiast w roku 2022 r. - dwie działki (działkę nr X/6 oraz X/5), a środki finansowe uzyskane z ich sprzedaży od razu przeznaczył na zakup mieszkania, w którym zamieszkał.

Powyższa sprzedaż została dokonana w sposób bezpośredni, tj. bez korzystania z pośrednictwa wyspecjalizowanych podmiotów trudniących się obrotem nieruchomościami. Umieścił Pan jedynie informacje o chęci sprzedaży w/w działek na portalu (...) oraz umieścił swój numer telefonu na banerze znajdującym się na działkach. W związku ze sprzedażą w/w działek zostało Panu udzielone przez nabywców pełnomocnictwo do zarządu udziałem 1/12 części w nieruchomości drogowej stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym X/10 pozwalające na obciążenie jej służebnościami przesyłu na rzecz dostawców mediów. Udzielenie pełnomocnictw było warunkiem zawarcia umów sprzedaży - gdyby nie one, mogłoby dojść do sytuacji gdy jeden z nabywców nie wyraziłby zgody na ustanowienie służebności przesyłu mediów uniemożliwiając tym samym pozostałym nabywcom uzbrojenie swoich działek. Udzielone pełnomocnictwo było zatem zabezpieczeniem interesów nabywców, nie Pana.

Zamierza Pan sprzedać pozostałe działki, a środki finansowe z ich sprzedaży również przeznaczyć na własne cele mieszkaniowe - zamierza Pan kupić mieszkanie w innym mieście. W tym przypadku również Pan umieści jedynie informacje o chęci sprzedaży działek na portalu (...) oraz umieści swój numer telefonu na banerze znajdującym się na działkach. W tym przypadku również Pan otrzyma od nabywców pełnomocnictwo do zarządu udziałami w nieruchomości drogowej w celu sfinalizowania procesu przesyłu mediów, o którym mowa powyżej.

Przedmiotowa działka była przez Pana ojca (darczyńcę) wydzierżawiana rolnikowi, który w zamian za symboliczne wynagrodzenie wykaszał trawę i przeznaczał ją na siano dla zwierząt, nie była wykorzystywana przez ww. rolnika na cele działalności rolniczej. Po otrzymaniu darowizny nie interesował się Pan działką, nie dbał o jej stan i wygląd, w związku z czym zgodził się na kontynuowanie w/w dzierżawy, która trwa do tej pory. Jednak po otrzymaniu darowizny zaprzestał Pan pobierania wynagrodzenia.

Od momentu nabycia do momentu zbycia w żaden sposób nie wykorzystywał Pan działek i nie zamierza Pan wykorzystywać przedmiotowych działek

Nie dokonywał Pan wcześniej sprzedaży nieruchomości i oprócz działek wymienionych we wniosku nie planuje Pan w przyszłości dostawy innej nieruchomości.

Wszystkie działki będące przedmiotem wątpliwości nie są i nie zostaną objęte do dnia zbycia miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Na żadną z działek nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy (w stosunku do działek, które zostały już sprzedane) i nie zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy (w stosunku do działek, które nie zostały jeszcze sprzedane). Decyzja o warunkach zabudowy została wydana na działkę nr X, tj. działkę pierwotną, która została przez Pana podzielona na mniejsze oraz na działkę nr X/1, która również została przez Pana podzielona.

W celu sprzedaży nieruchomości nie podpisywał/nie zamierza Pan podpisywać z przyszłym nabywcą umowy przedwstępnej.

W całym okresie posiadania przez Pana przedmiotowej nieruchomości nie podejmował Pan działań ulepszających stan tej nieruchomości, nie ponosił Pan żadnych nakładów zwiększających jej wartość (tj. nie podejmował Pan żadnych czynności wymagających zaangażowania własnych środków finansowych zmierzających do podniesienia wartości tego gruntu np. doprowadzenie mediów, uzbrojenie działek, ogrodzenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych itp.). W stosunku do przedmiotowych nieruchomości nie ponosił/nie będzie Pan ponosił oprócz podzielenia, wydzielenia drogi, żadnych innych nakładów w celu ich uatrakcyjnienia.

Przed sprzedażą przedmiotowych nieruchomości nie zostały/nie zostaną wydane inne decyzje, pozwolenia.

W odniesieniu do dokonanej już sprzedaży działek oraz planowanej sprzedaży działki/działek nie udzielił Pan i nie zmierza udzielać żadnych pełnomocnictw lub innych umocować dla nabywcy.

Pana wątpliwości dotyczą kwestii uznania go za podatnika podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, a tym samym uznania czynności sprzedaży dziełek za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności, w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy działek wystąpi Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że z całokształtu okoliczności sprawy nie wynika taka aktywność z Pana strony, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zatem należy uznać, że obecnie planowana sprzedaż działek, podobnie jak wcześniej dokonana sprzedaż kilku działek, nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej Pana aktywności w przedmiocie zbycia opisanych nieruchomości, która jest porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem. Nie występuje bowiem ciąg zdarzeń, które jednoznacznie przesądzają, że dostawa przedmiotowych nieruchomości wypełnia przesłanki działalności gospodarczej. Jak wynika z całokształtu okoliczności sprawy, nie podejmował/nie będzie podejmować aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, które świadczyłyby o angażowaniu środków w sposób podobny do wykorzystywanych przez handlowców.

Ponadto z treści wniosku wynika, że Pana ojciec wydzierżawiał działkę nr X. Natomiast Pan udostępnia ją nadal, jednak nie pobierał Pan i nie pobiera wynagrodzenia z tytułu udostępnienia ww. działki.

Na mocy art. 693 § 1 ustawy Kodeks cywilny,

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierana pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu.

Z kolei, umowa użyczenia jest z natury umową nieodpłatną. Zgodnie bowiem z art. 710 Kodeksu cywilnego,

Istotnymi cechami takiej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

W uzupełnieniu opisu sprawy, wyjaśniła Pan iż dzierżawa działek objętych zakresem pytania nie miała charakteru odpłatnego. Zatem, biorąc pod uwagę ww. definicje z Kodeksu cywilnego uznać należy, że w przedmiotowej sprawie działki były przedmiotem nieodpłatnego udostępnienia (użyczenia), a nie przedmiotem umowy dzierżawy.

Stwierdza się, zatem iż przedmiotowa nieodpłatna dzierżawa gruntu (nieskutkująca korzyścią majątkową) nosi znamiona użyczenia i nie została dokonana dla celów zarobkowych.

W związku z powyższym, ww. udostępnienie działki przez Pana nie stanowi działalności gospodarczej.

W treści złożonego wniosku wskazał Pan również, że w związku ze sprzedażą w/w działek zostało Panu udzielone przez nabywców pełnomocnictwo do zarządu udziałem 1/12 części w nieruchomości drogowej stanowiącej działkę gruntu o numerze ewidencyjnym X/10 pozwalające na obciążenie jej służebnościami przesyłu na rzecz dostawców mediów. Udzielenie pełnomocnictw było warunkiem zawarcia umów sprzedaży - gdyby nie one, mogłoby dojść do sytuacji, gdy jeden z nabywców nie wyraziłby zgody na ustanowienie służebności przesyłu mediów, uniemożliwiając tym samym pozostałym nabywcom uzbrojenie swoich działek. Udzielone pełnomocnictwo było zatem zabezpieczeniem interesów nabywców, nie Pana.

Pomimo, że ustanowienie Pana pełnomocnikiem stanowiło warunek zawarcia umowy sprzedaży, to jednak ta czynność nie wpływała na Pana aktywność co do sprzedaży działek, tylko było związane z późniejszym zarządzaniem własnością kupujących.

Ponadto wskazuje pan, że nie udzielał i nie zamierza udzielać pełnomocnictwa do działania w jego imieniu przy czynnościach związanych ze sprzedażą działek, a także nie zawarł ani nie zamierza zawrzeć umowy przedwstępnej sprzedaży przedmiotowych działek.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie, sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr X oraz X/1, można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Dokonując dostawy działek korzystać będzie Pan z przysługującego Mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni Pan przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego transakcje zbycia ww. działek nie będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, brak jest przesłanek uznania Pana za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, a sprzedaż działek powstałych z podziału działki nr X i X/1 nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Tym samym Pana stanowisko należało uznać za prawidłowe.

Jednocześnie odstąpiono od udzielenia odpowiedzi na pytanie nr 2, gdyż oczekiwał Pan odpowiedzi na nie w przypadku, gdy Organ nie zgodzi się z Pana stanowiskiem i od sprzedaży działek będzie naliczony podatek VAT.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pan przedstawił i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Przedmiotem niniejszego interpretacji jest ocena Pana stanowiska w zakresie pytań nr 1 i 2, dotyczących podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie pytania nr 3, dotyczącego podatku dochodowego od osób fizycznych, wniosek został rozpatrzony odrębnie.

Odnosząc się do powołanych przez Państwa wyroków sądów należy zauważyć, iż wyroki sądów, są to rozstrzygnięcia odnoszące się do indywidualnych spraw i co do zasady wiążą one strony postępowania w tych konkretnych, indywidualnych sprawach nie rozciągając swojego oddziaływania na inne, choćby podobne lub zbieżne sprawy. Zatem powołane orzeczenia nie mogą wpłynąć na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pana sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pan do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pan prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).