Temat interpretacji
prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji
Na podstawie art. 13
§ 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja
podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej
Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy
przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2020 r. (data wpływu 14 maja
2020 r.) o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa
podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do
odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji jest
prawidłowe.
UZASADNIENIE
W dniu 14 maja 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu realizacji inwestycji.
We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:
Wnioskodawca realizuje umowę o dofinansowanie. Inwestycja polega na zamontowaniu na dachu budynku kościoła instalacji fotowoltaicznej oraz pomp ciepła. Instalacja ma służyć wspólnocie kościoła na potrzeby własne parafii, w tym do ogrzania świątyni i jej oświetlenia.
Zarząd Województwa () przyznał dofinasowanie ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Osi V Gospodarka Niskoemisyjna, działanie 5.1 Energetyka Oparta na Odnawialnych Źródłach Energii.
Zgodnie z zawartą umową pomiędzy Parafią a Zarządem Województwa () koszty ponoszone przez Parafię w ramach ww. umowy kwalifikują się do refundacji, w tym zgodnie z zapisami Rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady UE nr 1303/2013 z dnia 17 grudnia 2013 r. art. 69 ust. 3 lit. c ustanawiające wspólne przepisy dotyczące Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego do kosztów kwalifikowanych związanych z realizacją zadania zalicza się podatek od towarów i usług VAT.
W związku z koniecznością dołączenia do wniosku o rozliczenie grantu składanego przez Parafię interpretacji indywidualnej dotyczącej możliwości bądź braku możliwości odzyskania poniesionego podatku VAT Parafia jest zobligowana do dostarczenia takiej interpretacji.
Parafia nie figuruje w rejestrze płatników podatku VAT, nie jest czynnym płatnikiem podatku VAT i nie składa deklaracji VAT-7. Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej i nie figuruje w Rejestrze Przedsiębiorców KRS. Jednocześnie usługi nabywane w ramach realizacji Programu Regionalnego Rozwoju () nie będą wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Faktury za zrealizowane dostawy towarów bądź usług w ramach realizowanej operacji (zadania) będą wystawiane na Parafię ().
W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:
Czy Parafia może odliczyć podatek VAT poniesiony w związku z realizacją inwestycji pn. Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię () dofinansowanej ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego?
Zdaniem Wnioskodawcy:
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności podatkowych opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W świetle zaś art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach i otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług. Podatnik ma zatem prawo do odliczenia podatku naliczonego pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno tzw. przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako płatnicy VAT czynni zgodnie z art. 86 z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7 (we wskazanym przypadku wyłączenie to nie znajduje zastosowania). Skoro prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje tylko zarejestrowanym, czynnym podatnikom podatku od towarów i usług oraz jedynie w takim przypadku, gdy ma to związek z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tj. takimi, których następstwem jest określenie podatku należnego, a Parafia nie jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT, zaś towary i usługi nabywane w związku z realizowaną inwestycją nie będą związane z czynnościami opodatkowanymi podatkiem VAT, to w opinii Parafii nie będzie miała Ona prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków poniesionych w ramach ww. inwestycji.
W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.
Zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
Na mocy art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
- nabycia towarów i usług,
- dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Z powyższych przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).
Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Należy zauważyć, że formułując w art. 86 ust. 1 ustawy, warunek związku ze sprzedażą opodatkowaną, ustawodawca nie uzależnia prawa do odliczenia od związku zakupu z obecnie wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Wystarczającym jest, że z okoliczności towarzyszących nabyciu towarów lub usług przy uwzględnieniu rodzaju prowadzonej przez podatnika działalności gospodarczej wynika, że zakupy te dokonane są w celu ich obecnego lub przyszłego wykorzystania w ramach jego działalności opodatkowanej.
Ponadto należy podkreślić, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.
Zgodnie z art. 88 ust. 4 ustawy obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Zatem aby podmiot mógł skorzystać z prawa do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony związany z dokonanym nabyciem towarów i usług, w pierwszej kolejności powinien spełnić przesłanki umożliwiające uznanie go - dla tej czynności - za podatnika podatku od towarów i usług, działającego w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.
Jak wynika z powołanych powyżej przepisów prawa, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
Podstawowym warunkiem, którego spełnienie należy analizować w aspekcie prawa do odliczenia podatku VAT jest związek dokonywanych nabyć towarów i usług ze sprzedażą uprawniającą do dokonywania takiego obniżenia, czyli sprzedażą generującą podatek należny.
Z opisu sprawy wynika, że Parafia realizuje inwestycję pn. Inwestycje w odnawialne źródła energii przez Parafię () polegającą na zamontowaniu na dachu budynku kościoła instalacji fotowoltaicznej oraz pomp ciepła. Instalacja ma służyć wspólnocie kościoła na potrzeby własne parafii (ogrzania i oświetlenia). Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej, a usługi nabywane w ramach realizacji Programu nie będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych VAT. Faktury na dostawy towarów bądź usług w ramach realizowanej operacji będą wystawiane na Parafię.
Wątpliwości Parafii dotyczą możliwości odliczenia kwoty podatku od towarów i usług w związku z realizacją ww. zadania.
Mając na uwadze powołane przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy stwierdzić, że z uwagi na niespełnienie przesłanek, o których mowa w art. 86 ust. 1, warunkujących prawo do odliczenia podatku naliczonego, Parafii nie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego we wniosku zadania.
Jak wskazuje Parafia nie prowadzi Ona działalności gospodarczej, nie figuruje w Rejestrze Przedsiębiorców KRS i nie składa deklaracji VAT-7. Poza tym usługi nabywane w ramach realizacji ww. inwestycji nie będą wykorzystywane przez Parafię do wykonywania czynności opodatkowanych VAT.
Zatem Parafia nie będzie mogła odzyskać kwoty podatku od towarów i usług w związku z realizacją realizacji inwestycji ().
Tym samym stanowisko Parafii należało uznać za prawidłowe.
Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga również to, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.
Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:
- z zastosowaniem art. 119a;
- w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
- z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).
Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.
Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).
Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii, jako najwłaściwszy, proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).
Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.
Stanowisko
prawidłowe
Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej