Zastosowanie stawki 0% dla WDT na podstawie posiadanych dokumentów.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

28 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 23 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów. Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Państwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE. W ramach tej działalności, Państwa Spółka dokonuje dostaw towarów, które są transportowane z Polski do innych krajów Unii Europejskiej (dalej: „UE") przez przewoźnika/spedytora działającego na zlecenie Państwa Spółki bądź też nabywcy towarów. Nabywcy są zarejestrowani dla celów podatku od wartości dodanej oraz posiadają numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez inne państwo członkowskie UE, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który podają w Państwa Spółce.

W odniesieniu do powyższych dostaw Państwa Spółka gromadzi następujące dokumenty:

a)jeśli transport towarów zleca nabywca, wówczas Państwa Spółka posiada fakturę sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz oświadczenie nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE; Państwa Spółka może być również w posiadaniu kopii dokumentu przewozowego (np. dokumentu CMR w przypadku transportu drogowego, którą otrzymuje od nabywcy) zawierającej podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika oraz podmiotu, do którego dostarczany jest towar – wówczas Państwa Spółka nie wymaga od nabywcy dostarczenia wspomnianego oświadczenia;

b)jeśli transport towarów zleca Państwa Spółka, wówczas posiada fakturę sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument przewozowy (np. dokument CMR w przypadku transportu drogowego lub dokument C1M w przypadku transportu kolejowego) zawierający podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika oraz podmiotu, do którego dostarczany jest towar. Jeśli dokument ten nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy (np. nie zawiera wszystkich wskazanych podpisów lub dotyczy tylko części drogi) lub Państwa Spółka nie posiada go w ogóle, wówczas gromadzi również:

‒informację od przewoźnika, o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, uzyskaną za pośrednictwem funkcjonującej w Państwa Spółce platformy logistycznej (...) (dalej zwanej „platformą logistyczną"). Taki sposób postępowania został przez Państwa Spółkę potwierdzony w uzyskanych interpretacjach indywidualnych: z dnia (...) r. (sygn. (...)) oraz z dnia (...) (sygn. (...)); lub

‒oświadczenie nabywcy, o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE oraz oświadczenie przewoźnika o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia - w przypadku transportu intermodalnego, gdy posiadany dokument przewozowy dotyczy jedynie pierwszej części transportu (tj. z siedziby Państwa Spółki do miejsca przeładunku na inny środek transportu);

Obecnie, Państwa Spółka planuje wdrożenie nowej platformy zakupowej (dalej: platforma zakupowa, aplikacja (...)) umożliwiającej klientom (dalej: Użytkownik, Kupujący, Kontrahent) składanie zamówień i sfinalizowanie zakupu jej produktów. W przypadku dostawy towarów do unijnych kontrahentów, w wyniku których towary te mają być transportowane z Polski do innych krajów UE, Państwa Spółka zamierza uzyskiwać - właśnie poprzez wskazaną platformę zakupową - oświadczenie nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE.

Wspomniana wyżej platforma zakupowa (...) to opracowana na potrzeby Państwa Spółki aplikacja internetowa, która będzie umożliwiać Użytkownikom składanie zamówień na podstawie otrzymanego, unikalnego dostępu do (...). Aplikacja (...) będzie zintegrowana z systemem księgowym Państwa Spółki, dzięki czemu tworzone zamówienia będą bezpośrednio trafiały do systemu księgowego. Aplikacja (...), umożliwi Użytkownikowi sprawdzenie aktualnego statusu swojego zamówienia czy też numeru faktury do danego zamówienia.

Szczegółowe warunki współpracy pomiędzy Państwa Spółką a jej klientami w zakresie korzystania z aplikacji (...) zostaną określone w regulaminie (dalej: Regulamin). Administratorem (...) będzie Państwa Spółka.

Aplikacja (...) będzie funkcjonowała w następujący sposób:

1.Udzielenie dostępu do (...) odbywać się będzie według następujących zasad:

‒po przeprowadzonej przez Państwa Spółkę pozytywnej weryfikacji Kontrahenta, przez pracownika Państwa Spółki zostanie utworzone konto głównego Użytkownika Kontrahenta, nazywanego w dalszej części (...) (który posiadać będzie również uprawnienia Użytkownika);

‒kolejni Użytkownicy Klienta mogą być tworzeni przez pracownika Państwa Spółki oraz przez (...);

‒po utworzeniu konta Użytkownika (w tym (...)), na adres e-mail Użytkownika zostanie wysłana wiadomość z linkiem kierującym do pierwszego logowania. Przy pierwszym logowaniu każdy Użytkownik, w tym (...), musi potwierdzić, że zapoznał się z Regulaminem korzystania z aplikacji (...), a także ustalić indywidulanie hasło, którym będzie się logował do systemu;

‒po zalogowaniu się na swoje konto (...) będzie miał możliwość zarządzania kolejnymi kontami w ramach swojej struktury i organizacji, w tym utworzenia nowych kont dla Użytkowników, nadawania lub zmieniania uprawnień dla istniejących już kont lub usunięcia wybranych kont. Aby założyć nowe konto, (...) będzie musiał wskazać imię, nazwisko oraz adres email nowego Użytkownika, a także z listy dostępnych uprawnień wybrać te, które powinny zostać udostępnione utworzonemu przez niego Użytkownikowi. Każdy Użytkownik, dla którego zostało utworzone konto przez (...) otrzyma również wiadomość mailową kierującą do potwierdzenia Regulaminu oraz nadania indywidualnego hasła do konta.

2.Logowanie do (...) będzie dwuetapowe, tj.:

‒w pierwszym etapie Użytkownik będzie proszony o podanie swojego loginu i hasła;

‒w drugim etapie każdy Użytkownik zostanie poproszony o podanie 8 znakowego kodu uwierzytelniającego, który po poprawnej weryfikacji loginu i hasła zostanie wysłany na adres e-mail Użytkownika. Wprowadzenie poprawnego kodu zakończy prawidłowy proces logowania i przeniesie Użytkownika do aplikacji (...).

3.Po zalogowaniu do aplikacji (...), Użytkownik będzie miał możliwość złożenia zamówienia. Składając zamówienie Użytkownik będzie miał możliwość wyboru miejsca (kraju) ostatecznego przeznaczenia towarów lub kraj ten będzie się automatycznie uzupełniał - w zależności od warunków dostawy. I tak:

‒dla zamówień na warunkach Incoterms innych niż FCA lub EXW - kraj docelowy dostawy będzie tożsamy z przypisanym do Klienta krajem dostawy (kraj do którego fizycznie zostanie dostarczony towar). Jeżeli Klient będzie miał przypisane kilka miejsc dostawy (odbioru towarów), wówczas Użytkownik wybierze właściwe miejsce dostawy z rozwijalnej listy. W ten sposób przy składaniu zamówienia przez Klienta Państwa Spółka będzie znała miejsce (kraj UE) do którego towar będzie dostarczony;

‒dla zamówień na warunkach Incoterms FCA lub EXW - konieczne będzie wskazanie przez Użytkownika kraju UE z rozwijalnej listy, do którego towar zostanie przetransportowany (tj. Miejsca Ostatecznego Przeznaczenia Towarów) oraz konieczne będzie złożenie przez Użytkownika (poprzez zaakceptowanie odpowiednich zgód w postaci pól wyboru) między innymi następujących oświadczeń:

oUżytkownik oświadczy, że towary dostarczone Kupującemu zostaną przetransportowane przez niego poza terytorium Polski do wcześniej wskazanego miejsce ostatecznego przeznaczenia towarów;

oUżytkownik oświadczy, że Kupujący we własnym zakresie zleci transport towaru do innego państwa UE oraz Kupujący nie przekaże tych towarów podmiotowi trzeciemu przed ich wywiezieniem z Polski;

oUżytkownik oświadczy, że po zakończeniu transportu przekaże Państwa Spółce należycie wypełnione potwierdzenie, że zakupiony towar został dostarczony do miejsca wskazanego w zamówieniu (potwierdzenie WDT)

Warto podkreślić, że w przypadku braku złożenia powyższych oświadczeń (tj. zaakceptowania wszystkich zgód w postaci pól wyboru), Użytkownik, nie będzie miał możliwości złożenia zamówienia poprzez (...).

4.Aby uzyskać potwierdzenie, że zakupiony towar został dostarczony do miejsca wskazanego w zamówieniu, Użytkownik będzie otrzymywał wiadomość e-mail z prośbą o potwierdzenie danych dotyczących kraju docelowego dostawy. W wiadomości tej umieszczony będzie link prowadzący bezpośrednio do mechanizmu potwierdzenia danych dostawy w aplikacji (...). Potwierdzenie to będzie odbywało się za pomocą dedykowanego widoku, w którym znajdą się informacje dotyczące numeru zamówienia oraz:

‒przy dostawach na warunkach innych niż Incoterms FCA i EXW: umieszczona będzie dodatkowa informacja w postaci: uzupełnionego kraju, do którego towar został dostarczony (kraj docelowy), oraz numeru środka transportu. Użytkownik będzie składał oświadczenie, że towary wymienione w tym zamówieniu zostały przetransportowane do wskazanego wcześniej (przy składaniu zamówienia) kraju, transportem zleconym przez Sprzedającego (złożenie oświadczenia będzie odbywało się poprzez zaznaczenie pola wyboru);

‒przy dostawach na warunkach Incoterms FCA i EXW: umieszczona będzie dodatkowa informacja w postaci: uzupełnionego kraju, do którego towar został dostarczony (kraj docelowy) oraz numeru środka transportu. Użytkownik będzie składał oświadczenie, że towary wymienione w tym zamówieniu zostały przetransportowane do wskazanego kraju transportem zleconym przez Kupującego (Użytkownika) a Kupujący nie przekazał tych towarów podmiotowi trzeciemu przed ich wywiezieniem z Polski (złożenie oświadczenia będzie odbywało się poprzez zaznaczenie pola wyboru).

Jeżeli Użytkownik nie zaznaczy odpowiedniej zgody (w postaci obligatoryjnego pola wyboru) zamówienie nie zostanie oznaczone jako zamknięte przez (...). Wówczas pracownik Działu Handlowego Państwa Spółki będzie miał obowiązek skontaktowania się z Użytkownikiem mailowo lub telefonicznie w celu potwierdzenia przez niego dostawy. Pracownik Państwa Spółki nie będzie miał możliwości potwierdzenia wewnątrzwspólnotowej dostawy za Użytkownika .

5.(...) będzie zintegrowany z systemem księgowym Państwa Spółki, dlatego też po potwierdzeniu przez Użytkownika danych zawiązanych z dostarczonym towarem, zostaną one w sposób automatyczny pobrane przez system SAP ERP i zapisane w dedykowanym do tego miejscu, tj. pod fakturą sprzedaży. Dane jakie pobrane zostaną do SAP ERP będą dodatkowo (oprócz ww. informacji) zawierały: nr zamówienia, email Użytkownika, imię i nazwisko Użytkownika.

Państwa Spółka uwzględnia informacje o powyższych dostawach w składanych informacjach podsumowujących.

Państwa Spółka będzie sprawować kontrolę nad danymi zapisywanymi w aplikacji (...). Dane dotyczące Kontrahenta, miejsce ostatecznego przeznaczenia towarów (tj. nazwy, adresu, NIP UE) będą zarządzane przez Państwa Spółkę i uzupełniane/aktualizowane w SAP CRM. Następnie dane te będą przekazywane do (...). Kontrahent będzie mógł przez (...) złożyć prośbę o zmianę danych. Informacja ta trafi do opiekuna Kontrahenta w Państwa Spółce, który uruchomi wewnętrzne procedury związane z aktualizacją danych. Ponadto to Państwa Spółka będzie decydowała o tym, czy dany Kontrahent będzie mógł korzystać z (...).

Państwa Spółka wprowadzi również szereg zabezpieczeń w postaci nadawania dostępów do aplikacji (...) zarówno dla pracowników Państwa Spółki, jak również pracowników Kontrahenta (zweryfikowanych przez Państwa Spółkę), które pozwalają na kontrolę i identyfikację osób wprowadzających i potwierdzających dane (składających oświadczenia) na (...).

Pytanie

Czy w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, w przypadku posiadania oświadczeń i potwierdzeń dostarczenia towarów do miejsca docelowego w UE, złożonych w opisany powyżej sposób, w ramach funkcjonowania aplikacji (...), Państwa Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% do dostaw zrealizowanych za pośrednictwem aplikacji (...)?

Państwa stanowisko w sprawie

Państwa Spółka stoi na stanowisku, że w przedstawionym zdarzeniu przyszłym będzie posiadać dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów („WDT") zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju, a w konsekwencji dostawy realizowane poprzez (...) będą mogły być opodatkowane stawką VAT 0%.

Powyższe stanowisko Państwa Spółka motywuje w sposób następujący:

Zgodnie z art. 13 ust. 1 ustawy o VAT, przez WDT rozumie się dostawę towarów, które są wywożone z Polski na terytorium innego państwa członkowskiego Unii Europejskiej pod warunkiem (ust. 2 pkt 1), że nabywcą towarów jest podatnik podatku od wartości dodanej zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium innego państwa członkowskiego.

Z przedstawionego stanu przyszłego wynika, że:

‒sprzedawane towary będą wywożone z Polski do innego kraju UE (za transport tych towarów będzie odpowiedzialna Państwa Spółka lub Kontrahent) oraz

‒nabywca jest zidentyfikowany na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych w innym kraju UE.

Oznacza to, że dokonywane przez Państwa Spółkę transakcje stanowią WDT w rozumieniu ustawy o VAT.

Zgodnie natomiast z treścią art. 42 ust. 1 ustawy o VAT, WDT podlega opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 0% pod warunkiem, że:

1.nabywca posiada właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej,

2.Państwa Spółka przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, oraz

3.Państwa Spółka składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowana jako podatnik VAT UE.

Dowodami, o których mowa wyżej (punkt 2) są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem WDT do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium

1.dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2.specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, w przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1.korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

W opinii Państwa Spółki, w opisanym zdarzeniu przyszłym spełnione będą wszystkie wskazane warunki uprawniające do zastosowania stawki 0%. tj.:

‒sprzedaż nastąpi na rzecz nabywcy, który dla transakcji wewnątrzwspólnotowych poda ważny numer nadany mu przez inne niż Polska państwo członkowskie UE,

‒Państwa Spółka posłuży się ważnym numerem do transakcji wewnątrzwspólnotowych (VAT UE);

‒Państwa Spółka będzie w posiadaniu specyfikacji (rodzaj oraz ilość towarów określona na fakturze VAT), oraz

‒Państwa Spółka będzie w posiadaniu dokumentu przewozowego oraz/lub oświadczeń i potwierdzeń dostarczenia towarów do miejsca docelowego w UE, złożonych przez Kontrahenta w aplikacji (...) w sposób opisany w stanie faktycznym.

W szczególności Państwa Spółka pragnie zauważyć, że w sytuacji, kiedy dokument przewozowy, o którym mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT nie będzie jednoznacznie potwierdzał dostarczenia towarów do Kontrahenta w innym kraju UE (np. dokument przewozowy nie będzie zawierał wszystkich wskazanych podpisów, będzie dotyczył tylko części drogi) lub Państwa Spółka nie będzie posiadać go w ogóle, wówczas Państwa Spółka przyjmuje, iż może posłużyć się również innymi dowodami wskazującymi, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa (zgodnie z dyspozycją art. 42 ust. 11 ustawy o VAT). W szczególności, w opinii Państwa Spółki, funkcję dowodów wskazujących, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa, a więc dowodów, o których mowa w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT spełniają w omawianym stanie faktycznym: oświadczenie Użytkownika (Kupującego) złożone w aplikacji (...) po otrzymaniu towaru w innym państwie UE lub jego przewozie własnym środkiem transportu, że towar został dostarczony do wskazanego wcześniej w aplikacji (...) miejsca ostatecznego przeznaczenia towarów. We wskazanym przepisie Ustawodawca posłużył się bowiem sformułowaniem „w szczególności" co oznacza, że katalog dowodów jest otwarty, a wymienione dowody są jedynie przykładowe. Istotne jest jedynie to, aby zgromadzone dowody w sposób jednoznaczny i niebudzący wątpliwości potwierdzały wywóz towarów z Polski do innego kraju Unii Europejskiej. Dopuszczalny jest więc każdy dowód papierowy lub elektroniczny potwierdzający przemieszczenie towaru z Polski do innego państwa UE, w tym np. oświadczenie złożone przez Użytkownika w aplikacji (...). Prawidłowość przedstawionego przez Państwa Spółkę stanowiska potwierdza uchwała siedmiu sędziów Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. sygn. I EPS 1/10. Z powyższej uchwały wynika, że w oparciu o treść art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy o VAT, dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody, o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy o VAT, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami o ile łącznie potwierdzają fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tak więc podejmując uchwałę NSA opowiedział się za otwartym katalogiem dowodów, którymi można wykazywać spełnienie przesłanki z art. 42 ust. 1 ustawy o VAT. W uchwale tej NSA wskazał m.in., że dowody, o których mowa w art. 42 ust. 3 i 4 ustawy o VAT nie mają charakteru bezwzględnie obligatoryjnych, lecz jedynie dowodów względnie obowiązkowych, co oznacza, że podatnik powinien co do zasady nimi dysponować, lecz w przypadku ich braku lub braku pewnych danych na dokumentach wymaganych tymi przepisami - co czyni je niepełnowartościowymi dowodami w zakresie wykazania dowodzonej okoliczności - może ona zostać udowodniona również innymi dowodami, określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT.

Zasadę prymatu tzw. materialnych przesłanek stosowania stawki VAT w wysokości 0% w odniesieniu do WDT nad przesłankami formalnymi, do których zalicza się również obowiązek posiadania określonych dokumentów potwierdza również orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości UE np. w pkt 36 wyroku z dnia 9 lutego 2017 r. w sprawie Euro Tyre BV - Sucursal em Portugal przeciwko Autoridade Tributaria e Aduaneira (sprawa C-21/16) Trybunał uznał, że stawka VAT w wysokości 0% w odniesieniu do WDT musi być przyznana, jeśli zostały spełnione przesłanki materialne, nawet jeśli podatnik pominął niektóre wymogi formalne. Natomiast przesłankami materialnymi, jak wynika z pkt 42 wyroku z dnia 27 września 2007 r. w sprawie Teleos pic i inni przeciwko Commissioners ofCustoms & Excise (sprawa C-409/04) jest to, aby (i.) prawo do rozporządzania towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę, (ii) towar został wysłany do innego państwa członkowskiego, i (iii.) w wyniku tej wysyłki fizycznie opuścił państwo dostawy. Oznacza to, że jeśli nie budzi wątpliwości, że będące przedmiotem dostawy towary opuściły Polskę, wówczas dostawa ta stanowi WDT podlegającą opodatkowaniu stawką VAT w wysokości 0%. Jednocześnie, w ocenie, Państwa Spółki, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym dowody w postaci potwierdzenia przez Użytkownika w aplikacji (...), że towar opuścił Polskę i dotarł do innego kraju UE nie będzie budziło wątpliwości dając tym samym podstawę do zastosowania stawki 0% VAT.

W ocenie Państwa Spółki potwierdzenie poprzez platformę (...) wewnątrzwspólnotowej dostawy dopiero po zakończeniu transportu, cechuje się tą samą mocą dowodową co dokumenty przykładowo wymienione w art. 42 ust. 11 ustawy o VAT i w sposób jednoznaczny i wiarygodny potwierdza fakt, iż towary te opuściły Polskę i znajdują się na terenie innego kraju UE. W ocenie Państwa Spółki oświadczenie, złożone za pośrednictwem platformy (...), posiada walor wiarygodności z uwagi na to, że:

(i)dostęp do (...), a zatem również możliwość wprowadzania do niej danych, potwierdzenia dostawy będą miały jedynie określone osoby (pracownicy Kontrahenta), za pomocą nadanych im indywidualnych loginów;

(ii)dostęp do (...), w tym również loginy będą miały jedynie Kontrahenci (Użytkownicy), którzy wcześniej zostali zweryfikowani przez Państwa Spółkę jako wiarygodni;

(iii)składane oświadczenia, w tym potwierdzające dostawę towarów do innego kraju UE, będą opatrywane danymi osób je wprowadzających; 

(iv)dane wprowadzane do platformy (...) będą dodatkowo weryfikowane przez Państwa Spółkę, ponieważ będą połączone z dokumentami generowanymi w systemie księgowym Państwa Spółki, tj. fakturami, dokumentami przewozowymi oraz dokumentami WZ.

Mając na uwadze powyższe Państwa Spółka stoi na stanowisku, że pozyskane potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy przez (...) będzie pełnić funkcję dowodową o której mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT i będą wystarczającym dowodem potwierdzającym fakt wywozu towarów z Polski do innego kraju UE uprawniającym do stosowania stawki VAT 0%.

Mając na względzie powyższe Państwa Spółka wnosi o potwierdzenie prawidłowości swojego stanowiska.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiliście Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tj. Dz. U. z 2022 r., poz. 931), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez:

Dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy, przez:

Towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy, przez:

Sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy, przez :

Wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1) podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2) osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3) podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4) podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Na podstawie art. 13 ust. 6 ustawy :

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Dla uznania danej czynności za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów musi zaistnieć wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego państwa członkowskiego, w wyniku dokonania dostawy tych towarów (przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel).

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy czym, zarówno w treści ustawy, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

W tym miejscu należy zwrócić szczególną uwagę, na kwestie dokumentacji uprawniającej do zastosowania stawki podatku w wysokości 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towaru, od dnia 1 stycznia 2020 r. zastosowanie mają przepisy Rozporządzenia Wykonawczego Rady (UE) 2018/1912 z dnia 4 grudnia 2018 r. zmieniającego rozporządzenie wykonawcze (UE) nr 282/2011 w odniesieniu do niektórych zwolnień związanych z transakcjami wewnątrzwspólnotowymi (Dz. Urz. UE L z 2018 r. nr 311/10), zwanego dalej rozporządzeniem.

I tak, zgodnie z art. 45a ww. rozporządzenia:

Do celów stosowania zwolnień ustanowionych w art. 138 dyrektywy 2006/112/WE domniemywa się, że towary zostały wysłane lub przetransportowane z państwa członkowskiego do miejsca przeznaczenia znajdującego się poza jego terytorium, ale na terytorium Wspólnoty, w którymkolwiek z następujących przypadków:

a)sprzedawca wskazuje, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez niego lub przez osobę trzecią działającą na jego rzecz, oraz sprzedawca jest w posiadaniu co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy, albo sprzedawca jest w posiadaniu jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających wysyłkę lub transport, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy;

b)sprzedawca jest w posiadaniu następujących dokumentów:

(i)pisemnego oświadczenia nabywcy potwierdzającego, że towary zostały wysłane lub przetransportowane przez nabywcę lub przez osobę trzecią działającą na rzecz nabywcy, oraz wskazującego państwo członkowskie przeznaczenia towarów; takie pisemne oświadczenie określa: datę wystawienia; nazwę lub imię i nazwisko oraz adres nabywcy; ilość i rodzaj towarów; datę i miejsce przybycia towarów; w przypadku dostawy środków transportu, numer identyfikacyjny środków transportu; oraz identyfikację osoby przyjmującej towary na rzecz nabywcy; oraz

(ii)co najmniej dwóch niebędących ze sobą w sprzeczności dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i nabywcy, lub jakichkolwiek pojedynczych dowodów, o których mowa w ust. 3 lit. a), wraz z jakimikolwiek pojedynczymi niebędącymi ze sobą w sprzeczności dowodami, o których mowa w ust. 3 lit. b), potwierdzających transport lub wysyłkę, które zostały wydane przez dwie różne strony, które są niezależne od siebie nawzajem, od sprzedawcy i od nabywcy.

Nabywca dostarcza sprzedawcy pisemne oświadczenie, o którym mowa w lit. b) pkt (i), do dziesiątego dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym nastąpiła dostawa.

2. Organ podatkowy może obalić domniemanie przyjęte na podstawie ust. 1.

3. Do celów ust. 1 następujące dokumenty są akceptowane jako dowód wysyłki lub transportu:

a)dokumenty odnoszące się do wysyłki lub transportu towarów, takie jak podpisany list przewozowy CMR, konosament, faktura za towarowy przewóz lotniczy lub faktura od przewoźnika towarów;

b)następujące dokumenty:

(i)polisa ubezpieczeniowa w odniesieniu do wysyłki lub transportu towarów lub dokumenty bankowe potwierdzające zapłatę za wysyłkę lub transport towarów;

(ii)dokumenty urzędowe wydane przez organ władzy publicznej, na przykład notariusza, potwierdzające przybycie towarów do państwa członkowskiego przeznaczenia;

(iii)poświadczenie odbioru wystawione przez prowadzącego magazyn w państwie członkowskim przeznaczenia, potwierdzające składowanie towarów w tym państwie członkowskim.

Zgodnie bowiem z art. 41 ust. 3 ustawy:

W wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów stawka podatku wynosi 0%, z zastrzeżeniem art. 42.

Stosownie do art. 42 ust. 1 ustawy:

Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1)podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2)podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3)podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Należy zauważyć, że warunki wymienione w art. 42 ust. 1 ustawy muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowania w ten sposób ma na celu uniknięcia zakłócenia konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Na mocy art. 42 ust. 3 ustawy:

Dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

1) dokumenty przewozowe otrzymane od przewoźnika (spedytora) odpowiedzialnego za wywóz towarów z terytorium kraju, z których jednoznacznie wynika, że towary zostały dostarczone do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju - w przypadku gdy przewóz towarów jest zlecany przewoźnikowi (spedytorowi),

2) (uchylony),

3) specyfikacja poszczególnych sztuk ładunku,

4) (uchylony),

- z zastrzeżeniem ust. 4 i 5.

Przy tym, w myśl art. 42 ust. 11 ustawy:

W przypadku gdy dokumenty, o których mowa w ust. 3-5, nie potwierdzają jednoznacznie dostarczenia do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju towarów, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła dostawa wewnątrzwspólnotowa, w szczególności:

1.korespondencja handlowa z nabywcą, w tym jego zamówienie;

2.dokumenty dotyczące ubezpieczenia lub kosztów frachtu;

3.dokument potwierdzający zapłatę za towar, z wyjątkiem przypadków, gdy dostawa ma charakter nieodpłatny lub zobowiązanie jest realizowane w innej formie, w takim przypadku inny - dokument stwierdzający wygaśnięcie zobowiązania;

4.dowód potwierdzający przyjęcie przez nabywcę towaru na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Brzmienie art. 42 ust. 3 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów, potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę do nabywcy na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Nie oznacza to jednak, że dla potwierdzenia tej okoliczności wymagane jest „łączne” posiadanie wszystkich typów dokumentów wymienionych w powyższych przepisach, o ile posiadane dokumenty jednoznacznie potwierdzają dostarczenie nabywcy towarów na terytorium innego państwa członkowskiego. Przepisy te określają rodzaje dokumentów, których posiadanie gwarantuje podatnikom bezpieczne stosowanie stawki preferencyjnej w dostawach wewnątrzwspólnotowych.

Powyższe rozważania potwierdza uchwała Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 11 października 2010 r. (I FPS 1/10), w której Sąd podkreślił, że wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów jest przede wszystkim jedną z czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, o czym stanowi art. 5 ust. 1 pkt 5 ustawy. Co do zasady, polega ona na wywozie towarów z terytorium kraju (Polski), w wykonaniu czynności określonych w art. 7, czyli dostawy towarów, na terytorium innego państwa członkowskiego, w określonych w ustawie warunkach. Wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, przy spełnieniu określonych w ustawie przesłanek, podlega opodatkowaniu według stawki 0% (tzw. wspólnotowe zwolnienie z prawem do odliczenia), co z jednej strony powoduje, że transakcja wywozu towaru z Polski do innego kraju członkowskiego nie jest obciążana podatkiem, a jednocześnie dostawcy pozwala na odzyskanie podatku uiszczonego przy nabyciu tego towaru, co zapewnia realizację zasady neutralności podatku od towarów i usług. Zasada ta obowiązuje jednak tylko wówczas, gdy w wyniku tej transakcji (wywozu) obowiązek naliczenia podatku ciąży na nabywcy towaru (w innym państwie członkowskim), w wyniku wewnątrzwspólnotowego nabycia towaru (WNT) na terenie jego kraju (zasada opodatkowania w kraju przeznaczenia). NSA stwierdził, że samo brzmienie art. 42 ust. 3 i 4 ustawy wskazuje na podstawowy katalog dokumentów potwierdzających dokonanie wywozu towarów i ich dostawę na terytorium innego państwa członkowskiego, który może być uzupełniony dodatkowymi dokumentami określonymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Tym samym, zdaniem Sądu, w świetle art. 42 ust. 1, 3 i 11 ustawy dla zastosowania stawki 0% przy wewnątrzwspólnotowej dostawie towarów wystarczającym jest, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami, wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy lub innymi dowodami w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 Ordynacji podatkowej o ile łącznie potwierdzają fakt dostawy do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Ponadto należy zauważyć, że ustawa nie zawiera definicji „dokumentu przewozowego”. Nawiązując do cyt. art. 42 ust. 1 pkt 2 ustawy, dokument ten powinien być dowodem potwierdzającym, że towar będący przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy został wywieziony z terytorium kraju i dostarczony do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju. List przewozowy opisany w Rozdziale III Konwencji Genewskiej o umowie międzynarodowego przewozu drogowego towarów (CMR) z dnia 19 maja 1956 r. (Dz. U. z 1962 r. Nr 49, poz. 238, z późn. zm.), jest niewątpliwie dowodem zawarcia umowy przewozu. Zgodnie z art. 4 oraz art. 9 Konwencji Genewskiej list przewozowy stanowi dowód zawarcia umowy przewozu, warunków tej umowy oraz przyjęcia towaru przez przewoźnika, o ile nie zostanie przeprowadzony dowód przeciwny. Brak, nieprawidłowość lub utrata listu przewozowego nie wpływa na istnienie ani na ważność umowy przewozu, która mimo to podlega przepisom Konwencji. Zatem, sama Konwencja również nie ogranicza możliwości przeprowadzania dowodu w zakresie przewozu towarów tylko do listu przewozowego.

Zatem mając na uwadze powołane powyżej przepisy oraz uchwałę Naczelnego Sądu Administracyjnego, należy stwierdzić, że dla zastosowania stawki 0% dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów wystarczającym jest na gruncie polskich przepisów, aby podatnik posiadał jedynie niektóre dowody o jakich mowa w art. 42 ust. 3 ustawy, uzupełnione dokumentami wskazanymi w art. 42 ust. 11 ustawy. Dla udokumentowania takiej dostawy podatnik może także posiadać inne dowody w formie dokumentów, o których mowa w art. 180 § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.), zgodnie z którym jako dowód należy dopuścić wszystko, co może przyczynić się do wyjaśnienia sprawy, a nie jest sprzeczne z prawem.

Wobec tego, nie należy utożsamiać pojęcia „dokumentu przewozowego”, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, tylko i wyłącznie z listem przewozowym. Za taki dokument uznać należy każdy dokument potwierdzający powierzenie przewoźnikowi lub spedytorowi przewozu lub spedycji towaru, zgodnego ze specyfikacją, poza terytorium kraju i dostarczenie tego towaru do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Jeżeli dokument taki potwierdza essentialia negotii umowy przewozu (obowiązkiem kontrahenta przewoźnika jest wydanie towaru i zapłata wynagrodzenia za przewóz, natomiast podstawowym obowiązkiem przewoźnika jest przewiezienie towaru do miejsca przeznaczenia i wydanie go odbiorcy), nie można mu odmówić mocy dowodowej i uznać, że nie jest on dokumentem, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy (chyba, że istnieje dowód przeciwny).

Zatem dokumentem przewozowym, o którym mowa w art. 42 ust. 3 pkt 1 ustawy, może być każdy dokument otrzymany od przewoźnika (spedytora), z którego jednoznacznie wynika, że towary będące przedmiotem dostawy zostały wywiezione i dostarczone nabywcy do miejsca ich przeznaczenia na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Dokumentem tym może być więc zarówno tradycyjny list przewozowy, jak i każdy inny dokument spełniający warunki formalne i potwierdzający dokonanie dostawy towaru do nabywcy.

W konsekwencji, dla zastosowania stawki podatku w wysokości 0% podatnik musi posiadać w swojej dokumentacji dowody, które łącznie potwierdzą fakt wywiezienia i dostarczenia towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Przy czym przepisy regulujące prawo do zastosowania preferencyjnej stawki podatku nie określają formy dokumentów potwierdzających wywiezienie i dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy. Obowiązujące w tym zakresie przepisy nie stanowią zatem, że wymagane jest wyłącznie posiadanie

oryginałów dokumentów w formie papierowej. Skoro przepisy nie stanowią o ich formie, każda forma jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność tych dokumentów została uprawdopodobniona. W dobie szeroko rozwiniętych technik komunikacji nie ma podstaw, aby odmawiać mocy dowodowej dokumentowi sporządzonemu i przesłanemu w formie elektronicznej. Jeżeli zatem jest to dokument udostępniony w formie elektronicznej, email, ksero, skan, faks dokumentu lub dokument w formie elektronicznej pobrany z platformy internetowej przewoźnika czy udostępniony za pośrednictwem określonych aplikacji, niebudzący wątpliwości co do jego autentyczności, może on stanowić dowód, o którym mowa w powołanych przepisach ustawy. Stąd należy przyjąć, że każda forma dokumentu jest dopuszczalna, pod warunkiem, że autentyczność i integralność z dokumentami źródłowymi została wystarczająco uprawdopodobniona. Dokumenty powinny jednoznacznie dowodzić dostarczenie towarów do ich odbiorcy na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka prowadzi działalność gospodarczą i jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny oraz jako podatnik VAT UE. W ramach tej działalności, Państwa Spółka dokonuje dostaw towarów, które są transportowane z Polski do innych krajów Unii Europejskiej (dalej: „UE”) przez przewoźnika/spedytora działającego na zlecenie Spółki bądź też nabywcy towarów. Nabywcy są zarejestrowani dla celów podatku od wartości dodanej oraz posiadają numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez inne państwo członkowskie UE, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który podają Państwa Spółce.

Państwa Spółka wskazała, że gromadzi następujące dokumenty:

a)jeśli transport towarów zleca nabywca, wówczas Państwa Spółka posiada fakturę sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz oświadczenie nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE; Państwa Spółka może być również w posiadaniu kopii dokumentu przewozowego (np. dokumentu CMR w przypadku transportu drogowego, którą otrzymuje od nabywcy) zawierającej podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika oraz podmiotu, do którego dostarczany jest towar – wówczas Spółka nie wymaga od nabywcy dostarczenia wspomnianego oświadczenia;

b)jeśli transport towarów zleca Państwa Spółka, wówczas posiada fakturę sprzedaży, specyfikację poszczególnych sztuk ładunku oraz dokument przewozowy (np. dokument CMR w przypadku transportu drogowego lub dokument CIM w przypadku transportu kolejowego) zawierający podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika oraz podmiotu, do którego dostarczany jest towar. Jeśli dokument ten nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy (np. nie zawiera wszystkich wskazanych podpisów lub dotyczy tylko części drogi) lub Państwa Spółka nie posiada go w ogóle, wówczas gromadzi również:

‒informację od przewoźnika, o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, uzyskaną za pośrednictwem platformy logistycznej (...);

‒oświadczenie nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE oraz oświadczenie nabywcy, o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE oraz oświadczenie przewoźnika o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia.

Obecnie Państwa Spółka planuje wdrożenie nowej platformy zakupowej ((...)) umożliwiającej klientom składanie zamówień i sfinalizowanie zakupu produktów. Spółka zamierza uzyskiwać poprzez tą platformę zakupową oświadczenie nabywcy o tym, że sprzedany towar dotarł do miejsca przeznaczenie w innym kraju UE.

Na tle przedstawionego spisu sprawy Państwa Spółka powzięła wątpliwości czy w przypadku posiadania oświadczenia oraz pozyskanych potwierdzeń dostarczenia towarów do miejsca docelowego w UE, Państwa Spółka będzie uprawniona do zastosowania stawki 0% do dostaw zrealizowanych za pośrednictwem aplikacji (...).

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy wskazać, że gromadzone przez Państwa Spółkę dokumenty:

a)w sytuacji gdy transport towarów będących przedmiotem WDT dokonywany jest przez przewoźnika/spedytora działającego na zlecenie nabywcy:

‒faktury sprzedaży,

‒specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku,

‒kopii dokumentu przewozowego zawierającego podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika i podmiotu, do którego towar jest dostarczany lub oświadczenia nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE (jeżeli dokument przewozowy zawiera podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika i podmiotu, do którego towar jest dostarczany, to Państwa Spółka nie wymaga od nabywcy dostarczenia ww. oświadczenia),

b)w sytuacji gdy transport towarów będących przedmiotem WDT dokonywany jest przez przewoźnika/spedytora działającego na zlecenie Państwa Spółki:

‒faktury sprzedaży,

‒specyfikacji poszczególnych sztuk ładunku,

‒dokumentu przewozowego CMR (dla transportu drogowego) lub CIM (dla transportu kolejowego) zawierającego podpisy osób działających na rzecz Państwa Spółki, przewoźnika i podmiotu, do którego towar jest dostarczany,

c)w sytuacji gdy dokument przewozowy nie potwierdza jednoznacznie dostarczenia towarów do nabywcy (np. nie zawiera wszystkich wskazanych podpisów lub dotyczy tylko części drogi) lub Państwa Spółka nie posiada go w ogóle, to Państwo będziecie w posiadaniu:

‒informacji od przewoźnika o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE, uzyskanej za pośrednictwem platformy logistycznej

‒oświadczenia nabywcy o tym, że sprzedany mu towar dotarł do miejsca przeznaczenia w innym kraju UE oraz oświadczenie przewoźnika o tym, że dostarczył towar do miejsca przeznaczenia,

d)oraz uzyskane przez Państwa Spółkę oświadczenie nabywcy oraz uzyskane potwierdzenie dostarczenia towarów za pośrednictwem platformy zakupowej (...), do miejsca docelowego,

- będą stanowić dowody dokonania dostawy wewnątrzwspólnotowej zgodnie z art. 42 ust. 3 i ust. 11 ustawy.

Powyższe dokumenty łącznie będą potwierdzały dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju. Tym samym wskazane powyżej dokumenty będą uprawniały Państwa do stosowania stawki podatku w wysokości 0% dla realizowanych przez Państwa transakcji WDT (przy spełnieniu pozostałych warunków o których mowa w art. 42 ust. 1 ustawy).

W konsekwencji, biorąc pod uwagę opis sprawy oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że gromadzone przez Państwa Spółkę dokumenty oraz pozyskane potwierdzenie wewnątrzwspólnotowej dostawy przez (...) będzie stanowiło dowody, o których mowa w art. 42 ust. 1 pkt 2 i art. 42 ust. 11 ustawy o VAT, uprawniające do stosowania stawki VAT 0% do dostaw zrealizowanych za pośrednictwem aplikacji (...).

Tym samym Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawiliście i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Zastrzegamy, że rozstrzygnięcie, czy dokumenty, którymi będzie dysponować podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów z terytorium kraju i dostarczenie do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (...). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 559 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).