Opodatkowanie usług świadczonych w ramach umowy o współorganizacji.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

19 sierpnia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 26 listopada 2021 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy objęcia podatkiem VAT usług  świadczonych w ramach umowy o współorganizacji. Treść wniosku jest następująca:

Opis stanu faktycznego

Teatr (…) (dalej: „Teatr”  lub „Wnioskodawca”) jest podmiotem zarejestrowanym w rejestrze instytucji kultury prowadzonym przez Województwo (…) (nr wpisu (…)). Jak wynika z rejestru REGON przeważającą działalność Teatru stanowi działalność związana z wystawianiem przedstawień artystycznych (PKD 90.01.Z). W ramach prowadzonej działalności Teatr świadczy usługi kulturalne i rozrywkowe (takie jak: spektakle, koncerty) samodzielnie, jak również łącznie z innymi podmiotami w ramach tzw. współorganizacji imprez kulturalnych.

Teatr jest podatnikiem podatku VAT. Współorganizatorzy wydarzeń kulturalnych to zarówno podmioty będące podatnikami podatku VAT, jak i podmioty zwolnione od opodatkowania podatkiem VAT.

Umowy dotyczące współorganizacji danej imprezy zawierane są przez Teatr z innymi podmiotami w formie pisemnej. Przykładowe umowy dotyczą:

‒współpracy Teatru i współorganizatora przy organizacji koncertów muzyki jazzowej w budynku należącym do Teatru,

‒współorganizacji przez Teatr i współorganizatora projekcji filmowych w sali kinowej należącej do Teatru,

‒realizacji przez Teatr wspólnie ze współorganizatorem rejestrowanego telewizyjnie widowiska w budynku należącym do Teatru,

‒współorganizacji przez Teatr i współorganizatora koncertów muzyki klasycznej w budynku należącym do Teatru.

Teatr, w ramach zawiązanej współpracy z innym podmiotem m.in. zobowiązuje się do udostępnienia przestrzeni w należących do niego budynkach (Teatr udostępnia scenę, salę kinową) wraz ze sprzętem, zapewnia obsługę techniczną, organizuje sprzedaż biletów, zamieszcza na swojej stronie internetowej informację o planowanych wydarzeniach. Współorganizator imprezy kulturalnej na podstawie zawartej umowy m.in. przygotowuje merytorycznie i organizacyjnie koncerty, projekcje filmowe.

W umowach dotyczących współorganizacji imprez zawierane są również postanowienia, z których wynika np., że w ramach rozliczeń Teatr w każdym miesiącu obowiązywania umowy poniesie część kosztów stanowiącą 1/2 etatu dla kinooperatora, 1/2 opłat dla (…), (…), (…) - zgodnie z przykładową umową zapłata ww. kosztów następuje na podstawie noty księgowej dostarczonej do siedziby Teatru.

Zdarza się, że współorganizator imprezy kulturalnej wnosi wkład finansowy na pokrycie kosztów takich jak: wynagrodzenia, usługi obce, koszty scenograficzne. Z przykładowej umowy zawartej pomiędzy Teatrem, a współorganizatorem wynika, że współorganizator dokonuje wpłaty wkładu finansowego na rachunek bankowy Teatru (w związku z tego typu transakcją Teatr został zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz współorganizatora wydarzenia).

Ponadto, mają miejsce też sytuacje, że strony umowy o współorganizację imprezy zobowiązują się wzajemnie do realizacji świadczeń promocyjnych. Przykładowo Teatr zobowiązuje się do umożliwienia dystrybucji plakatów i ulotek, w należącym do niego budynku, dotyczących projekcji filmowych dostarczonych przez współorganizatora.

Zaś współorganizator zobowiązuje się np. do wyświetlania zwiastunów wydarzeń artystycznych Teatru w blokach reklamowych przed projekcjami filmów. Z przykładowej umowy o współorganizacji wynika, że strony dokonują rozliczenia z tytułu świadczeń promocyjnych na podstawie faktury (na zasadzie kompensaty).

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

Świadczone przez Wnioskodawcę w ramach umowy o współorganizacji wskazane usługi nie są związane ze świadczeniem wzajemnym na rzecz Wnioskodawcy. Choć w przedstawionym we wniosku o interpretację własnym stanowisku w sprawie oceny prawnej wskazano, iż Wnioskodawcę i Współorganizatora łączy „wzajemna umowa”, to z uwagi na brak elementu ekwiwalentności świadczeń nie ma ona charakteru wzajemności w sensie prawnym. Jedyne świadczenia wzajemne wystąpią między adresatem organizowanych wydarzeń kulturalnych, tj. widzem/słuchaczem, który — mówiąc lapidarnie — kupi bilet, a szeroko pojętym organizatorem. Wnioskodawca i Współorganizator w ramach umowy o współorganizacji jedynie wspólnie realizują dane przedsięwzięcie, przy organizacji którego każda ze stron ma określone odrębne obowiązki. Wszystkie te działania realizowane są w konkretnym celu, jakim jest wydarzenie artystyczne.

Działania obydwu stron umowy o współorganizacji będące przedmiotem złożonego wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej wykonywane są wyłącznie w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia w postaci organizowanych wydarzeń kulturalnych.

Odbiorcą świadczonych usług jest szeroko rozumiany adresat danej sztuki/koncertu (widz lub słuchacz), czyli odbiorca indywidualny. W zależności od rodzaju wystawianej sztuki lub granego koncertu (ich wymagań intelektualnych, percepcyjnych czy rodzaju przekazywanych treści) średnia wieku odbiorcy może kształtować się w różnych przedziałach wiekowych. Najczęściej jednak odbiorcami są osoby dorosłe.

Wydarzenia kulturalne odbywające się z udziałem publiczności na salach teatralnych są biletowane. Jeśli natomiast dana impreza kulturalna wystawiana jest na deskach teatru, lecz jedynie transmitowana w środkach masowego przekazu bez obecności publiczności na widowni, to biletowanie nie jest stosowane.

Podział kosztów co do zasady wynika z postanowień umownych. Z uwagi jednak na dynamikę procesu organizacji wydarzeń kulturalnych o najwyższym poziomie oraz zaangażowanie wielu specjalistów, podział niektórych kosztów ustalany jest już w trakcie przygotowań wydarzenia. Przykładowo, Teatr (Wnioskodawca) udostępnia salę wraz z obsługą techniczną, zaś Współorganizator dba o zapewnienie oprawy muzycznej, np. poprzez dobór orkiestry o odpowiednim składzie wykonawczym zależnie od charakteru i tematyki koncertu.

Wkład finansowy Współorganizatora dotyczy wyłącznie wspólnie realizowanego z Wnioskodawcą przedsięwzięcia i jest przeznaczany na pokrycie części kosztów. W ramach tej współpracy współorganizatorzy nie świadczą sobie wzajemnie żadnych usług oraz nie dochodzi do żadnego przysporzenia na rzecz któregokolwiek z nich.

Zwrot kosztów uzależniony jest od postanowień umownych oraz czynionych na bieżąco ustaleń pomiędzy współorganizatorami. Wysokość ponoszonych przez Współorganizatora kosztów zależy od wielkości jego wkładu w organizowane wydarzenie. W zależności od rodzaju danego wydarzenia koszty te mogą rozkładać się odmiennie z uwagi na różny rodzaj wnoszonego wkładu i stopnia przyczynienia się do realizacji wydarzenia.

Wkład finansowy nie stanowi wynagrodzenia świadczonego na rzecz Wnioskodawcy, lecz odpowiada jedynie pokryciu części kosztów wynikających ze wspólnego organizowania przedsięwzięcia będącego jedynym celem współpracy dla obu stron.

W ramach współpracy przy organizacji przedsięwzięcia Wnioskodawca dystrybuuje materiały związane z działalnością Współorganizatora, jednak tylko w zakresie wspólnie organizowanego wydarzenia i jego tematyce. Jeżeli dystrybuowane są materiały dotyczące ogólnej działalności Współorganizatora, to wystawiane są faktury VAT dotyczące promocji, co pozostaje poza przedmiotem złożonego wniosku o interpretację.

Również takie działania natury promocyjno-reklamowej są wykonywane (Współorganizator wyświetla zwiastuny wydarzeń artystycznych realizowanych przez Wnioskodawcę), ale także są to materiały związane wyłącznie ze wspólnie przygotowywanym wydarzeniem kulturalnym. Znów, jeżeli wyświetlane są zwiastuny innych wydarzeń artystycznych, to wystawiane są osobno faktury VAT dotyczące promocji.

Podobnie, jak w odpowiedzi na dwa powyższe pytania — usługi promocyjno-reklamowe służą jedynie wspólnie realizowanemu celowi. Jeśli zaś zakres ich jest szerszy i dotyczy ogółu działań współorganizatorów, to wystawiane są faktury VAT za usługi promocyjne.

Pytania

1.Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku, gdy zobowiązania stron umowy dotyczącej współorganizacji imprezy kulturalnej nie mają na celu świadczenia usług wzajemnych na rzecz partnera (współorganizatora imprezy) powoduje, że w takich sytuacjach nie ma obowiązku wystawiania faktury na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług (dalej: ustawa o VAT)?

2.   Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że w przypadku, gdy współorganizator imprezy kulturalnej zwraca Wnioskodawcy część poniesionych kosztów w związku z jej organizacją (lub odwrotnie - Teatr zwraca część poniesionych kosztów współorganizatorowi imprezy kulturalnej) należy wystawić notę księgową?

3.   Czy w przypadku, gdy współorganizator imprezy kulturalnej wnosi wkład finansowy na poczet jej realizacji Wnioskodawca powinien wystawić notę księgową?

4.   Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawcy, że świadczenia promocyjno-reklamowe, które mają miejsce w związku ze współorganizowaną imprezą, należy rozliczać przy pomocy faktury?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad. 1. Zdaniem Wnioskodawcy, w przypadku, gdy w ramach współorganizowanej imprezy świadczenia, które mają miejsce w związku z zawartą umową nie są wzajemne, tj. zarówno Teatr jak i współorganizator realizują wyłącznie przydzielone do nich zadania - wówczas strony umowy nie są obowiązane wystawiać faktur.

W ramach podjętej współpracy zarówno Teatr jak i współorganizator realizują zobowiązania, które wynikają z ich wzajemnej umowy dotyczącej współorganizacji imprezy kulturalnej, takie jak np. udostępnienie sali wraz ze sprzętem, zapewnienie pracy sprzątaczek w trakcie wydarzenia (przykładowe zadania które realizuje Teatr), czy też zawarcie umowy o obsługę techniczną wydarzenia, dostarczenie materiałów promocyjnych (przykładowe zadania które realizuje współorganizator).

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. W opinii Teatru w opisanej sytuacji nie dochodzi do dostawy towarów, ani do sprzedaży usług.

W kwestii dotyczącej problematyki opodatkowania usług jako świadczenia wzajemnego w VAT wielokrotnie wypowiadał się Trybunał Sprawiedliwości UE (vide: wyrok z 1 kwietnia 1982 r. w sprawie C-89/81 Hong-Kong Trade Development Council, wyrok z 5 lutego 1981 r. w sprawie C-154/80 Association cooperative „Coóoperatieve Aardappelenbewaarpłaats GA”, wyrok z 12 września 2000 r. w sprawie C-276/97 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Francuskiej, wyrok z 12 września 2000 r. w sprawie C-358/97 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Irlandii i wyrok z 12 września 2000 r. w sprawie C-408/97 Komisja Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Niderlandów).

Z ww. orzeczeń TSUE wynika, że za świadczenie usług za wynagrodzeniem, a więc czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być relacje, w których:

1.istnieje jakiś związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

2.wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

3.istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi,

4.odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

5.istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Powyżej wskazane wyroki jednoznacznie wskazują, że w przypadku, gdy brak jest świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, że strona umowy realizuje na rzecz współorganizatora wydarzenia usługę, taka czynność nie powinna być dokumentowana fakturą.

Ponadto, w stanowisko Wnioskodawcy wpisuje się również wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Poznaniu z 10 maja 2013 r., I SA/Po 148/13, który zapadł na tle podobnych okoliczności faktycznych. W uzasadnieniu sąd ten wskazał: „(...) skarżąca przygotowuje koncert gwiazdy we współpracy z inną Spółką, jako współorganizatorem, na podstawie umowy o współpracy. Wnioskodawca podał, że opisana forma współpracy, w ramach której sygnatariusze umowy umawiają się, że prowadzić będą działania razem oznacza, że organizacja koncertu przybiera formę umowy o wspólne przedsięwzięcie, kooperację, czy formę swoistego konsorcjum, w którym wszyscy uczestnicy zgadzają się na współdziałanie w celu realizacji zgodnych i spójnych celów, przy uznaniu wiodącej roli jednego z nich. Co istotne, nie można powiedzieć, że w ramach uzgodnionych działań którykolwiek z uczestników porozumienia realizuje usługi na rzecz innych uczestników - działania te podejmowane są wspólnie, w imieniu wszystkich sygnatariuszy, jednakże, z uwagi no przyjęte na mocy porozumienia ustalenia, ich wykonanie, czy też zlecanie podmiotom zewnętrznym, powierzono jednemu z uczestników. Strony dały jednoznaczny wyraz swej woli podkreślając zamiar kooperacji i wspólnej realizacji celu gospodarczego, jakim ma być organizacja koncertu. Brak jest zatem świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, że zainteresowany realizuje na rzecz współorganizatora koncertu usługę. Skoro w przedstawionym przez skarżącą stanie faktycznym nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniem podatkiem od towarów i usług, to w konsekwencji czynność ta nie powinna być dokumentowana fakturą VAT lecz innym dokumentem księgowym. Z art. 106 ust. 1 u.p.t.u. wynika bowiem, że faktura VAT służy jedynie do dokumentowania transakcji objętych przepisami ustawy”.

Podkreślić należy, że Naczelny Sąd Administracyjny (wyrok z 10 października 2014 r., sygn. akt I FSK 1493/13) rozpoznając skargę kasacyjną od ww. wyroku WSA podtrzymał stanowisko sądu I instancji oraz potwierdził, że: „przy ustalaniu na gruncie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT jako przedmiotu opodatkowania - świadczenia usług o złożonym charakterze, jakie stanowią umowy o współpracy (kooperacyjne lub konsorcjalne), należy uwzględniać podstawowy cel wynikający z takich porozumień gospodarczych, a nie dokonywać wyodrębniania na potrzeby podatkowe w sposób oderwany od ich sensu gospodarczego poszczególnych czynności służących realizacji tego celu. Przytoczyć należy orzeczenia NSA: z 12 czerwca 2013 r., I FSK 1128/12, z 4 czerwca 2014 r., I FSK 1012/13, z 25 czerwca 2014 r., I FSK 1108/13, z 29 lutego 2012 r., I FSK 526/11, z 23 kwietnia 2008 r., I FSK 1788/07, z 9 października 2008 r., I FSK 291/08, z 6 sierpnia 2014 r., I FSK 1288/13 (orzeczenia dostępne w internetowej Centralnej Bazie Orzeczeń i Informacji o Sprawach)”.

W analizowanym przypadku, dana umowa jest zawierana, aby zrealizować wspólny cel, którym jest współorganizacja imprezy - przy czym umowa zawiera ustalenia co do zakresu obowiązków wykonywanych przez każdą ze stron. W takiej sytuacji każda ze stron umowy (zarówno Teatr, jak i współorganizator) - w ramach podjętej współpracy - ponosi koszty we własnym imieniu, tj. ponosi wyłącznie koszty do których poniesienia zobowiązała się w umowie regulującej obowiązki w ramach podjętej współpracy.

W tym miejscu należy odnieść się także do istoty wspólnego przedsięwzięcia. Co do zasady wspólne przedsięwzięcie zrzesza co najmniej dwa podmioty gospodarcze na określony czas, w konkretnym celu. Jest to wspólne działanie w celu realizacji konkretnego przedsięwzięcia gospodarczego, które ze względu na potencjał finansowy lub też szeroki zakres przedmiotowy przekracza możliwości jednego podmiotu. Dyrektor Krajowej Administracji Skarbowej w swoim stanowisku wyrażonym w piśmie z 8 grudnia 2017 r. 0111-KDIB3-2.4012.523.2017.1.MD wskazał, iż: „Podmioty zawierające porozumienie zachowują niezależność w swoich dotychczasowych działaniach, a w działaniach związanych z realizacją wspólnego przedsięwzięcia działają razem. Zatem w sytuacjach, w których przedmiotem umowy stron jest wspólna realizacja określonego celu, można przyjąć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług. Należy podkreślić, że w tego rodzaju przypadkach obie strony umowy osiągają zamierzone cele, z tym że osiągnięcie tych celów nie jest bezpośrednio związane ze świadczeniem drugiej strony umowy”.

Organizator wydarzenia w porozumieniu z innymi podmiotami - współorganizatorami mogą również tworzyć tzw. Konsorcjum tj. umowa nienazwana - traktowana jako umowa spółki prawa cywilnego do której stosuje się odpowiednio przepisy art. 860 i nast. KC, którego podstawową zasadą jest wspólne ponoszenie ryzyka związanego ze wspólnym przedsięwzięciem. Oznacza to, z jednej strony, udział w wygospodarowanych zyskach, z drugiej - wspólne pokrywanie kosztów i ewentualnych strat (vide: wyrok Sądu Apelacyjnego w Warszawie z 18 października 2013 r. VI ACa 236/13).

Dyrektor KIS w piśmie z 11 grudnia 2020 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.734.2020.1.MG0 odnosząc się do kwestii rozliczeń pomiędzy uczestnikami konsorcjum wskazał, że: „Podmioty tworzące konsorcjum są, co do zasady, niezależne w swoich dotychczasowych działaniach (czyli w działaniach niezwiązanych z konsorcjum), a w działaniach związanych z konsorcjum realizują wspólne przedsięwzięcie objęte porozumieniem”- zaś – „Konsorcjum - w świetle obowiązujących przepisów prawa podatkowego - nie może być zatem uznane za podatnika VAT. Oznacza to, że relacji zachodzących pomiędzy stronami umowy konsorcjum (podatnikami VAT), dla potrzeb podatku od towarów i usług, nie należy oceniać na zasadach wewnętrznych rozliczeń konsorcjum”.

Zatem, mając na uwadze powyższe, w odniesieniu do pytania nr 1, zdaniem Wnioskodawcy, nie ma obowiązku wystawiania faktur w celu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami umowy.

Ad. 2. W przypadku, gdy współorganizator imprezy kulturalnej zwraca Wnioskodawcy część kosztów związanych z jej organizacją (lub odwrotnie - Teatr zwraca część poniesionych kosztów współorganizatorowi imprezy kulturalnej), zdaniem Wnioskodawcy należy wystawić notę księgową. Z przykładowej umowy zawartej ze współorganizatorem wynika, że zwrot kosztów może dotyczyć np. zatrudnienia obsługi na czas danego wydarzenia kulturalnego. Tego typu transakcje, w ocenie Wnioskodawcy, nie podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe potwierdza stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej wyrażone w interpretacji indywidualnej z 26 sierpnia 2021 r. (znak 0114-KDIP4-3.4012.400.2021.1.KM) zgodnie z którym: „W sytuacji przedstawionej we wniosku nie dojdzie więc do odpłatnego świadczenia usługi, bowiem całokształt stosunków między stronami wskazuje na brak skonkretyzowanego świadczenia. Otrzymany zwrot nie jest należny w zamian za świadczenie wzajemne w postaci wykonania określonych czynności przez Wnioskodawcę. W konsekwencji, wskazana transakcja ma charakter jednostronny, a otrzymanego zwrotu środków nie można uznać za wynagrodzenie za wyświadczenie jakiejkolwiek usługi. W efekcie nie wystąpi odpłatne świadczenie podlegające, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy, opodatkowaniu na gruncie podatku od towarów i usług. Zatem, w przedmiotowej sprawie nie dochodzi do żadnego świadczenia ze strony Biura na rzecz Kontrahenta, które wymienione zostało w art. 5 ust. 1 ustawy, a należne Wnioskodawcy kwoty nie stanowią wynagrodzenia za czynności podlegające opodatkowaniu, i w konsekwencji nie powinny być udokumentowane fakturami”.

W związku z ugruntowanym stanowiskiem TSUE (o którym mowa w uzasadnieniu stanowiska Wnioskodawcy co do pytania nr 1) w orzecznictwie sądów administracyjnych podkreśla się, że nie każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, jest związany albo ze świadczeniem usług, albo z dostawą towarów (vide: wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 30 stycznia 2014 roku sygn. I FSK 388/13, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 25 czerwca 2014 roku sygn. I FSK 1072/13; wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 8 marca 2018 roku, sygn. III SA/Wa 1347/17).

Ponadto, w interpretacji Dyrektora KIS z 19 marca 2021 r. znak 0111-KDIB3.1.4012.810.2020.2 KO wskazano, że: „W tym stanie faktycznym zaprezentowano stanowisko o braku dokumentowania fakturą świadczeń wykonanych w ramach konsorcjum pomiędzy konsorcjantami, które Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej uznał za prawidłowe: „Skoro zatem w rozliczeniach pomiędzy Spółką działającą w charakterze lidera konsorcjum a Partnerem nie dochodzi do sprzedaży towarów lub świadczenia usług, to nie dochodzi też do wykonania czynności, co do której Ustawa o VAT przewiduje obowiązek wystawienia faktury. Biorąc pod uwagę specyfikę VAT, nie można uznać za dostawę towarów czy odpłatne świadczenie usług czynności, w ramach których nie da się zidentyfikować świadczenia wzajemnego w postaci dostawy towarów czy świadczenia usług. Przekazanie środków pomiędzy Spółką a Partnerem ma wyłącznie charakter techniczny, rozliczeniowy”.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak stanowi art. 8 ust. 1 ustawy o VAT przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Należy dodać, że z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy o VAT wynika, że podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku.

Jednakże, w opisanym przez Wnioskodawcę przypadku, strony (zarówno Teatr, jak i współorganizator) podejmując się wspólnej organizacji danego wydarzenia kulturalnego zobowiązują się do realizacji zobowiązań, które wynikają z ich wzajemnej umowy. Zdarza się, że występują sytuacje, w których współorganizator zwraca część poniesionych kosztów Wnioskodawcy (lub odwrotnie). Zwrot kosztów może dotyczyć przykładowo zatrudnienia obsługi na czas danego wydarzenia kulturalnego. Dyrektor KIS w piśmie z 8 grudnia 2017 r. znak 0111-KDIB3-2.4012.523.2017.1.MD nawiązując do umów o współdziałaniu zaakcentował, że w tego rodzaju przypadkach obie strony umowy osiągają zamierzone cele, z tym że osiągnięcie tych celów nie jest bezpośrednio związane ze świadczeniem na rzecz drugiej strony umowy.

Ponadto, Dyrektor KIS wyraźnie zaznaczył, że w sytuacjach, w których przedmiotem umowy stron jest wspólna realizacja określonego celu, można przyjąć, że w zakresie działań każdej ze stron, wynikających z ich obowiązków umownych, nie dochodzi do wzajemnego odpłatnego świadczenia usług.

Zatem, w analizowanym przypadku, nie można uznać, że dochodzi do jakiegokolwiek świadczenia usług przez współorganizatora na rzecz Teatru (lub odwrotnie) w związku z uzyskanym zwrotem poniesionych kosztów. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musiałby istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowiłyby rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodziłoby do wymiany świadczeń wzajemnych - otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia (jak stanowi art. 353 § 2 kodeksu cywilnego, świadczenie może polegać na działaniu albo zaniechaniu).

Poniesienie kosztów, na przykład dotyczących zatrudnienia obsługi na czas wydarzenia, nie jest więc świadczeniem usługi, dlatego zdaniem Wnioskodawcy, tego rodzaju czynności powinny być dokumentowane za pomocą noty księgowej.

Ad. 3. Jak wskazał Wnioskodawca, z przykładowej umowy zawartej pomiędzy Teatrem, a współorganizatorem wynika, że współorganizator dokonuje wpłaty wkładu finansowego na rachunek bankowy Teatru. W związku z wpłatą wkładu finansowego, Teatr został zobowiązany do wystawienia faktury na rzecz współorganizatora wydarzenia.

Jednakże, w ocenie Wnioskodawcy, w sytuacji, gdy współorganizator wnosi wkład finansowy na poczet realizacji imprezy, przepisy ustawy o VAT nie nakładają obowiązku dokumentowania tych czynności za pomocą faktury. Wkład pieniężny przekazany podatnikowi przez inny podmiot gospodarczy na sfinansowanie wspólnego przedsięwzięcia nie ma charakteru zapłaty za wykonane świadczenie, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt. 1 w zw. z art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, (w zamian za wnoszony wkład w postaci pieniężnej Teatr nie świadczy żadnych usług na rzecz współorganizatora wnoszącego wkład) - a zatem powinien zostać udokumentowany notą obciążeniową (vide: wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjny w Poznaniu z 10 maja 2013 r. sygn. akt I SA/Po 148/13, wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 października 2014 r. sygn. akt: I FSK 1493/13).

Jak wynika z ww. wyroków zasilenie finansowe Wnioskodawcy należy uznać jedynie za czynność techniczną, z którą nie da się połączyć jakiegokolwiek świadczenia zwrotnego (ekwiwalentnego).

Tak jak wskazał już Wnioskodawca (w uzasadnieniu stanowiska co do pytania nr 1 i 2), TSUE wielokrotnie podkreślał, że nie każdy przepływ środków finansowych, odbywający się w ramach relacji pomiędzy podatnikami VAT, jest związany albo ze świadczeniem usług, albo z dostawą towarów. Ponadto, w tym przypadku, również należy zwrócić uwagę na interpretację Dyrektora KIS z 19 marca 2021 r. znak 0111-KDIB3.1.4012.810.2020.2.KO, z której wynika, że w sytuacji, gdy przekazanie środków ma charakter techniczny - rozliczeniowy, wówczas nie dochodzi do wykonania czynności, co do której ustawa o VAT przewiduje obowiązek wystawienia faktury.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawcy, wkłady finansowe dokonywane przez współorganizatora imprezy, nie stanowią zapłaty za jakiekolwiek usługi lub działania (kwoty te stanowią jedynie wkład finansowy do wspólnej inicjatywy, jaką jest organizacja wydarzenia kulturalnego). Zatem, w odniesieniu do pytania nr 3, Wnioskodawca nie widzi konieczności wystawiania faktury w celu udokumentowania wzajemnych rozliczeń pomiędzy stronami umowy.

Ad. 4. Z przykładowej umowy zawartej pomiędzy Wnioskodawcą a współorganizatorem wynika, ze jej strony zobowiązują się wzajemnie do realizacji świadczeń promocyjnych. Przykładowo, Teatr zobowiązuje się do umożliwienia dystrybucji plakatów i ulotek, w należącym do niego budynku, dotyczących projekcji filmowych dostarczonych przez współorganizatora. Zaś współorganizator zobowiązuje się np. do wyświetlania zwiastunów wydarzeń artystycznych Teatru w blokach reklamowych przed projekcjami filmów.

Zdaniem Wnioskodawcy ww. świadczenia promocyjno-reklamowe (świadczone zarówno przez Teatr, jak i przez współorganizatora) mające miejsce przy okazji współorganizacji imprezy kulturalnej należy rozliczać na podstawie faktury.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT opodatkowaniu podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Według art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

W przypadku dokonywania świadczeń promocyjno-reklamowych wolą stron umowy jest wzajemne świadczenie - Wnioskodawca promuje siebie, ale i zarazem partnera, z którym nawiązał współpracę (lub odwrotnie). Zatem, taka czynność, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT w związku z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, według Wnioskodawcy, powinna być udokumentowana fakturą.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej „ustawą”:

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

 Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy:

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (…).

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy:

przez świadczenie usług, o którym mowa art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (…).

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do katalogu usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy.

Zauważyć jednak należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym, związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Zatem, aby uznać dane świadczenie za odpłatne świadczenie, musi istnieć stosunek prawny pomiędzy świadczącym usługę a odbiorcą, a w zamian za wykonanie usługi powinno zostać wypłacone wynagrodzenie. Musi istnieć bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem. Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Kwestia „odpłatności” była niejednokrotnie przedmiotem rozstrzygania przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Jak zauważył Trybunał w wyroku w sprawie C-102/86 Apple and Pear Development Council:

czynność można uznać za dokonaną odpłatnie, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy towaru lub usługi, a ponadto odpłatność za otrzymane świadczenie (towar lub usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem.

Należy też zwrócić uwagę na wyrok w sprawie C-16/93 Tolsma, gdzie Trybunał wskazał, że czynność:

podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

Zatem, za czynność podlegającą opodatkowaniu VAT uważane mogą być takie sytuacje, w których:

‒istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne,

‒wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy,

‒istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść po stronie dostawcy usługi, odpłatność za otrzymane świadczenie (usługę) pozostaje w bezpośrednim związku z czynnością, która miałaby być opodatkowana tym podatkiem,

‒istnieje możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy:

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zauważyć w tym miejscu należy, że umowa o współpracy nie występuje ani w prawie cywilnym, ani podatkowym. Stosownie do art. 353¹ ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 poz. 1360 ze zm.):

strony zawierające umowę mogą ułożyć stosunek prawny według swego uznania, byleby jego treść lub cel nie sprzeciwiały się właściwości (naturze) stosunku, ustawie ani zasadom współżycia społecznego.

W świetle tego przepisu należy zatem przyjąć, że zawarcie umowy o współpracy w ramach wspólnego przedsięwzięcia jest możliwe na podstawie ww. przepisu, w ramach tzw. swobody umów.

W konsekwencji strony zawierające umowę o współpracy w celu realizacji wspólnego przedsięwzięcia mogą ją ukształtować w sposób dowolny, byleby jej treść lub cel nie sprzeciwiały się ustawie, zasadom współżycia społecznego oraz właściwości takiego stosunku.

Zgodnie z art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy:

podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art.106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem.

Art. 2 pkt 22 ustawy stanowi, że:

przez sprzedaż należy rozumieć odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług.

Państwa wątpliwości dotyczą obowiązku udokumentowania fakturą wzajemnych rozliczeń pomiędzy Państwem a Współorganizatorem, w ramach zawartej umowy o współorganizacji.

W tym celu należy w pierwszej kolejności należy rozstrzygnąć, czy świadczone przez Państwa usługi w ramach umowy o współorganizacji będą podlegały opodatkowaniu VAT.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną usługę świadczoną w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

 W opisie sprawy podali Państwo informacje, z których wynika, że:

‒      w ramach prowadzonej działalności świadczą Państwo m.in. usługi kulturalne i rozrywkowe łącznie z innymi podmiotami w ramach tzw. współorganizacji imprez kulturalnych,

‒      w ramach zawiązanej współpracy z innym podmiotem m.in. zobowiązują się Państwo do udostępnienia przestrzeni w należących do Państwa budynkach wraz ze sprzętem, zapewnienia obsługi technicznej, organizacji sprzedaży biletów, zamieszczenia na swojej stronie internetowej informacji o planowanych wydarzeniach,

‒Współorganizator imprezy kulturalnej na podstawie zawartej umowy m.in. przygotowuje merytorycznie i organizacyjnie koncerty, projekcje filmowe,

‒      z postanowień zawartych w umowach dotyczących współorganizacji imprez wynika również, że w ramach rozliczeń Teatr w każdym miesiącu obowiązywania umowy poniesie część kosztów stanowiącą 1/2 etatu dla kinooperatora, 1/2 opłat dla (…), (…), (…) - zgodnie z przykładową umową, zapłata ww. kosztów następuje na podstawie noty księgowej dostarczonej do siedziby Teatru,

‒      współorganizator imprezy kulturalnej wnosi wkład finansowy na pokrycie kosztów takich jak: wynagrodzenia, usługi obce, koszty scenograficzne. Wówczas Współorganizator dokonuje wpłaty wkładu finansowego na rachunek bankowy Teatru,

‒      podział i zwrot kosztów uzależniony jest od postanowień umownych oraz czynionych na bieżąco ustaleń pomiędzy współorganizatorami. Wysokość ponoszonych przez Współorganizatora kosztów zależy od wielkości jego wkładu w organizowane wydarzenie,

‒wkład finansowy Współorganizatora dotyczy wyłącznie wspólnie realizowanego z Wnioskodawcą przedsięwzięcia i jest przeznaczany na pokrycie części kosztów,

‒wkład finansowy nie stanowi wynagrodzenia świadczonego na rzecz Wnioskodawcy, lecz odpowiada jedynie pokryciu części kosztów wynikających ze wspólnego organizowania przedsięwzięcia będącego jedynym celem współpracy dla obu stron,

‒strony umowy o współorganizację imprezy zobowiązują się wzajemnie do realizacji świadczeń promocyjnych. Wówczas zobowiązują się Państwo do umożliwienia dystrybucji plakatów i ulotek, w należącym do Państwa budynku, dotyczących projekcji filmowych dostarczonych przez współorganizatora, zaś Współorganizator zobowiązuje się np. do wyświetlania zwiastunów Państwa wydarzeń artystycznych w blokach reklamowych przed projekcjami filmów,

‒usługi promocyjno-reklamowe, w zakresie w jakim dotyczy ich wniosek, służą jedynie wspólnie realizowanemu celowi,

‒świadczone przez Państwa w ramach umowy o współorganizacji wskazane usługi nie są związane ze świadczeniem wzajemnym na Państwa rzecz,

‒w ramach współpracy współorganizatorzy nie świadczą sobie wzajemnie żadnych usług oraz nie dochodzi do żadnego przysporzenia na rzecz któregokolwiek z nich,

‒działania obydwu stron umowy o współorganizacji wykonywane są wyłącznie w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia w postaci organizowanych wydarzeń kulturalnych,

‒      wraz ze Współorganizatorem w ramach umowy o współorganizacji jedynie wspólnie realizują Państwo dane przedsięwzięcie, przy organizacji którego każda ze stron ma określone odrębne obowiązki. Wszystkie te działania realizowane są w konkretnym celu, jakim jest wydarzenie artystyczne,

‒odbiorcą świadczonych usług jest szeroko rozumiany adresat danej sztuki/koncertu (widz lub słuchacz), czyli odbiorca indywidualny.

Ad. 1

Odnosząc się do objęcia podatkiem VAT świadczeń wynikających z zawartej umowy o  współrealizacji imprezy kulturalnej należy stwierdzić, że nie będą Państwo świadczyli na rzecz Współorganizatora jakichkolwiek usług. Jak wynika z opisu sprawy, świadczone przez Wnioskodawcę w ramach umowy o współorganizacji usługi nie są związane ze świadczeniem wzajemnym ze strony Współorganizatora. Jedyne świadczenia wzajemne wystąpią między organizatorem a adresatem organizowanych wydarzeń kulturalnych (widzem, słuchaczem). W ramach umowy o współorganizacji realizują Państwo wspólnie ze Współorganizatorem dane przedsięwzięcie, przy organizacji którego każda ze stron ma określone odrębne obowiązki. Wszystkie te działania realizowane są w konkretnym celu, jakim jest wydarzenie artystyczne. Działania obu stron umowy o współorganizacji wykonywane są wyłącznie w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia w postaci organizowanych wydarzeń kulturalnych.

W konsekwencji, należy stwierdzić, że w tym przypadku nie dochodzi do świadczenia usług bądź dostawy towarów przez Państwa na rzecz Współorganizatora. Zatem nie dochodzi do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, wymienionych w art. 5 ust. 1 ustawy.

Z powołanych przepisów wynika, że podatnik ma obowiązek wystawić fakturę dokumentującą sprzedaż, a więc odpłatną dostawę towarów bądź odpłatne świadczenie usług.

Z uwagi na to, że w związku z realizacją umowy o współpracy nie dochodzi między Państwem a Współorganizatorem do czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT,  to nie mają Państwo obowiązku wystawienia faktury na rzecz Współorganizatora.

Ad. 2, 3

Państwa wątpliwości dotyczą również uznania zwrotu poniesionych kosztów oraz wniesienia wkładu finansowego przez Współorganizatora za wynagrodzenie za świadczone usługi oraz możliwości udokumentowania wzajemnych rozliczeń za pomocą noty księgowej.

Z okoliczności sprawy wynika, że w związku z przekazaniem przez Współorganizatora wkładu finansowego nie będą Państwo świadczyli jakichkolwiek usług na jego rzecz. Odbiorcą świadczonych przez Państwa usług będzie adresat danego wydarzenia, a działania Państwa, jak i Współorganizatora są wykonywane wyłącznie w celu zrealizowania wspólnego przedsięwzięcia, jakim jest organizacja wydarzenia kulturalnego. Wkład finansowy stanowi wyłącznie pokrycie części kosztów, wynikających ze wspólnego organizowania przedsięwzięcia będącego jedynym celem współpracy dla obu stron. Wraz ze Współorganizatorem nie świadczą Państwo wzajemnie żadnych usług oraz nie dochodzi do żadnego przysporzenia na rzecz któregokolwiek z tych podmiotów.

Mając powyższe na uwadze należy uznać, że zwrot kosztów oraz przekazanie wkładu finansowego przez Współorganizatora nie będzie stanowiło wynagrodzenia z tytułu świadczenia przez Państwa usług. Zatem między Państwem a Współorganizatorem nie dochodzi  do świadczenia usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji przekazanie środków pieniężnych przez Współorganizatora na Państwa rzecz (zwrot poniesionych kosztów jak i wkład finansowy), nie stanowi wynagrodzenia za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy i nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

Z uwagi na to, że rozliczenia dokonywane w ramach zawartej umowy o współorganizacji imprez kulturalnych pozostają poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT, nie powinny być dokumentowane fakturą, lecz innym dowodem księgowym, wystawianym przez Państwa na rzecz Współorganizatora.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości w zakresie możliwości udokumentowania opisanych rozliczeń notą księgową należy wskazać, że nota księgowa jest dokumentem rozliczeniowym. Stosuje się ją przy dokumentowaniu transakcji, które nie podlegają przepisom ustawy o podatku VAT. Noty księgowe są dokumentami stosowanymi także w przypadku dokonywania wzajemnych rozliczeń pomiędzy powiązanymi jednostkami nieuprawnionymi do wystawiania faktur.

Przepisy ustawy VAT nie regulują również kwestii kto może wystawić noty księgowe, a kto nie. Również nie regulują kwestii wystawiania not księgowych przez podmiot otrzymujący zwrot kosztów.

W odniesieniu do Państwa wątpliwości należy wskazać, że brak jest przeciwskazań do dokumentowania notami księgowymi wpłat dokonanych przez Współorganizatora w ramach zwrotu kosztów oraz wniesienia wkładu finansowego, skoro przepisy krajowe nie określają dokumentu, jakim powinna zostać udokumentowana ww. czynność. Zatem czynność ta może być dokumentowana notami księgowymi, jeżeli nie sprzeciwiają się temu inne przepisy.

Ad. 4

Państwa wątpliwości dotyczą również uznania świadczeń promocyjno-reklamowych za świadczenie usług oraz obowiązku udokumentowania ich fakturą.

W opisie sprawy wskazali Państwo, że strony umowy o współorganizację imprezy zobowiązują się wzajemnie do realizacji świadczeń promocyjnych. Przykładowo Państwo zobowiązują się do umożliwienia dystrybucji plakatów i ulotek, w należącym do Państwa budynku, dotyczących projekcji filmowych dostarczonych przez współorganizatora. Natomiast współorganizator zobowiązuje się np. do wyświetlania zwiastunów Państwa wydarzeń artystycznych w blokach reklamowych przed projekcjami filmów. Wskazali Państwo również, że opisane usługi promocyjno-reklamowe służą jedynie wspólnie realizowanemu celowi.

Odnosząc się do Państwa wątpliwości należy stwierdzić, że w przypadku świadczeń promocyjno-reklamowych dochodzi do świadczenia przez Państwa usług na rzecz współorganizatora. Z okoliczności sprawy wynika, że realizując świadczenia promocyjno-reklamowe promują Państwo współorganizatora, a w zamian otrzymują Państwo świadczenie wzajemne w formie promocji Państwa Teatru przez współorganizatora.

Zatem świadczenie promocyjno-reklamowe należy uznać za usługę świadczoną przez Państwa na rzecz współorganizatora, ponieważ w tym przypadku istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczoną usługą i przekazanym za nią wynagrodzeniem (opisanym świadczeniem wzajemnym). Nie zmienia tego okoliczność, iż dystrybuowane materiały promocyjne dotyczą organizowanej wspólnie imprezy kulturalnej, gdyż w ramach świadczeń promocyjno-reklamowych świadczą Państwo usługę na rzecz współorganizatora, a nie odbiorcy danego wydarzenia.

W konsekwencji w zakresie świadczeń promocyjno-reklamowych dochodzi do świadczenia usług na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy o VAT, podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.

Skoro rozliczenia dotyczące świadczeń promocyjno-reklamowych w ramach umowy o współorganizacji imprez kulturalnych podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, to na podstawie art. 106b ust. 1 pkt 1 ustawy są Państwo zobowiązani udokumentować te usługi fakturą.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja dotyczy wyłącznie Wnioskodawcy występującego z wnioskiem. W związku z tym rozstrzygnięcie nie dotyczy praw i obowiązków Współorganizatora wydarzeń kulturalnych.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”.  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).