Prawo do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z eksportem towarów na podstawie dokumentów wskazanych we wniosku.

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

13 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 13 stycznia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy prawa do zastosowania stawki podatku VAT w wysokości 0% w związku z eksportem towarów na podstawie dokumentów wskazanych we wniosku.

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

„C” B.V. (dalej: „Wnioskodawca” lub „ „C”) jest spółką prawa holenderskiego zarejestrowaną dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Holandii, gdzie posiada siedzibę działalności gospodarczej. Wnioskodawca jest częścią międzynarodowej grupy „A” (dalej: „Grupa”) zajmującej się projektowaniem, sprzedażą, promocją i dystrybucją sprzętu komputerowego. Jedynym wspólnikiem Wnioskodawcy jest spółka prawa holenderskiego „A” Europe B.V., która ma 100% udziałów w kapitale zakładowym „C”.

Przedmiotem działalności „C” jest m.in. handel sprzętem i akcesoriami komputerowymi, który Wnioskodawca realizuje za pośrednictwem platformy internetowej (dalej: „E-platforma”). E-platforma jest obsługiwana i prowadzona przez Wnioskodawcę z terytorium Holandii. „C” może również korzystać w tym zakresie ze wsparcia wyspecjalizowanych podmiotów zewnętrznych, zlokalizowanych w Holandii lub innych krajach.

W związku z ww. działalnością, „C” dokonuje w szczególności krajowych nabyć towarów, wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów na terytorium Polski, importu towarów na terytorium Polski, krajowych dostaw towarów, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz eksportu towarów z terytorium Polski. W związku z wykonywaniem w Polsce czynności podlegających opodatkowaniu, „C” jest zarejestrowana również dla celów podatku od towarów i usług (dalej: VAT) na terytorium Polski.

Towary będące przedmiotem sprzedaży przez „C” przy wykorzystaniu E-platformy, są przechowywane na terytorium Polski, skąd są transportowane do ich nabywców. W celu realizacji dostaw Wnioskodawca nabywa kompleksowe usługi logistyczne od podmiotu posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, wchodzącego w skład Grupy. Podmiot ten świadczy na rzecz „C” kompleksowe usługi logistyczne, na które składa się m.in.: magazynowanie towarów należących do „C” na terytorium Polski, przygotowywanie towarów do wysyłki do klientów, organizowanie transportu towarów, w tym przygotowanie dokumentacji celnej. Niezależnie od powyższego, w praktyce ww. podmiot świadczący kompleksowe usługi logistyczne może angażować do wykonania transportu towarów sprzedawanych przez „C” podmioty trzecie, spoza Grupy – firmy kurierskie.

W związku z prowadzeniem ww. działalności, Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, co zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej (…).

Klienci „C” (dalej: Klienci), dokonujący zakupów na E-platformie, mogą być zlokalizowani w całym regionie Europy (w tym w Polsce), Bliskiego Wschodu i Afryki. Klientami „C” mogą być w szczególności zarówno podmioty prowadzące działalność gospodarczą (i będące, w zależności od miejsca prowadzenia działalności, podatnikami VAT/podatku od wartości dodanej/podatku o podobnym charakterze), jak również konsumenci, nieprowadzący działalności gospodarczej (i niebędący podatnikami VAT/podatku od wartości dodanej/podatku o podobnym charakterze).

Dokonując sprzedaży towarów przy wykorzystaniu E-platformy, na skutek złożonego przez Klienta zamówienia, „C” zobowiązuje się dostarczyć zamówiony towar w miejsce wskazane przez tego Klienta. W szczególności występują przypadki, w których na skutek zamówienia złożonego przez Klienta spoza Unii Europejskiej, w ramach dostawy realizowanej przez „C” na rzecz tego Klienta, towar jest transportowany z terytorium Polski na terytorium kraju znajdującego się poza Unią Europejską. Jakkolwiek ze względów logistycznych, w trakcie transportu realizowanego przez firmę kurierską, towary mogą być przedmiotem tymczasowego magazynowania czy przeładunku na terytoriach innych krajów niż Polska, to w każdym wypadku takie przerwy w transporcie będą wynikały jedynie ze względów logistycznych i w ocenie Wnioskodawcy w żadnym wypadku nie będzie można uznać, że na ich skutek transport zostaje przerywany a następnie podejmowany na nowo, w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia jest inny kraj niż Polska. Innymi słowy transport w celu wywiezienia towarów poza granice Unii Europejskiej będzie rozpoczynał się na terytorium Polski i będzie realizowany między Polską a danym krajem poza Unią Europejską.

W przypadku, w którym Wnioskodawca wykonuje dostawę eksportową, podmiot realizujący transport tj. np. firma kurierska otwiera na terytorium Polski procedurę wywozu towaru, w celu przemieszczenia towaru poza granice Unii Europejskiej (firma kurierska działa w tym zakresie na rzecz Wnioskodawcy w ramach przedstawicielstwa pośredniego lub bezpośredniego w rozumieniu regulacji celnych).

W praktyce nie występują przypadki, w których wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej nie następowałby na skutek otwarcia przed Polskimi organami celnymi procedury wywozu w rozumieniu regulacji celnych.

W celu zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów, Wnioskodawca co do zasady gromadzi dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT (tj. przekazywane są one mu przez podmiot, który realizuje odprawę celną w związku z eksportem tj. np. firmę kurierską działającą na rzecz Wnioskodawcy).

W przypadku, w którym Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów, otrzymał jeden z dokumentów wskazanych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, do eksportu towarów stosuje stawkę 0% VAT.

W przypadku, w którym przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca nie otrzymał jednego z ww. dokumentów, potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, natomiast posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu, Wnioskodawca nie wykazuje tej dostawy eksportowej w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres posiada jeden z dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku nieotrzymania jednego z dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres, Wnioskodawca do dostawy towarów stosuje stawkę VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W sytuacji, w której po upływie ww. terminów i opodatkowaniu eksportowej dostawy towarów stawką VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju Wnioskodawca otrzyma dokument potwierdzając wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, dokonuje on korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Wnioskodawca rozważa zmianę ww. praktyki w przypadkach, w których do konkretnej eksportowej dostawy towarów Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnego z dokumentów wskazanych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów.

Niekiedy zdarzają się sytuacje, w których mimo, że w stosunku do towarów będących przedmiotem konkretnej dostawy eksportowej:

-otwarto procedurę wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu regulacji celnych,

-fizycznie zostały one wywiezione poza granice Unii Europejskiej i dostarczone tam do Klienta,

-z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy np. na skutek opóźnienia w spływie dokumentacji od firm kurierskich reprezentujących Wnioskodawcę w ramach procedury wywozu, przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego eksportu, Wnioskodawca nie dysponuje żadnym z dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, mimo że w tym konkretnym przypadku eksportu, przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego eksportu, Wnioskodawca nie dysponuje żadnym z dokumentów wprost wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, Wnioskodawca może posiadać w swojej dokumentacji w szczególności jeden z poniższych dokumentów, z którego każdorazowo będzie wynikało, że towary zostały przemieszczone poza terytorium UE (dalej: Podstawowe dokumenty):

-potwierdzenie dostawy towarów otrzymane od firmy kurierskiej (dalej: Potwierdzenie dostawy), na którym znajduje się numer listu przewozowego, numer przesyłki, data i godzina doręczenia oraz podpis osoby odbierającej towar;

-kopia potwierdzenia dostawy towarów (dalej: Kopia potwierdzenia dostawy) podpisana lub poświadczona przez odbiorcę towarów;

-dokument podpisany lub poświadczony przez osobę, która odebrała towar (dalej: Potwierdzenie odbioru);

-dokument wydany przez organ celny państwa trzeciego (dalej: Dokument celny);

oraz którykolwiek z następujących dokumentów (dalej łącznie: Dodatkowe dokumenty):

-faktura wystawiona dla Klienta, na której znajduje się numer listu przewozowego oraz numer przesyłki;

-list przewozowy, na którym znajduje się jego numer oraz numer przesyłki;

-faktura za transport towarów wystawiona przez firmę kurierską, która zawiera numer listu przewozowego oraz numer przesyłki;

-potwierdzenie płatności generowane z systemu księgowego Wnioskodawcy zawierające numer przesyłki.

Wszystkie ww. poszczególne Dokumenty podstawowe łączą się z Dokumentami dodatkowymi w oparciu o dane, które z nich wynikają (przykładowo numer listu przewozowego, numer przesyłki).

W oparciu o posiadane w konkretnym przypadku Dokumenty podstawowe oraz Dokumenty dodatkowe Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie wykazać, że konkretny towar będący przedmiotem dostawy eksportowej na rzecz Klienta opuścił terytorium Unii Europejskiej i został odebrany poza jej terytorium.

W związku z tym, Wnioskodawca rozważa wprowadzenie praktyki, w ramach której jeśli przed terminem złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanego eksportu, nie będzie podsiadał dokumentacji, o której mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, niemniej będzie posiadał jeden z Podstawowych dokumentów wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów, będzie stosował stawkę 0% VAT do eksportu i wykazywał dostawę eksportową w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT z zastosowaniem tej stawki VAT w okresie rozliczeniowym, w którym z jej tytułu powstał obowiązek podatkowy.

Pytania

1.Czy posiadając Potwierdzenie dostawy wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT?

2.Czy posiadając Kopię potwierdzenia dostawy wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT?

3.Czy posiadając Potwierdzenie odbioru podpisane lub poświadczone przez osobę, która odebrała towar wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT?

4.Czy posiadając Dokument celny wydany przez organ celny państwa trzeciego wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

Ad 1. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, posiadając Potwierdzenie dostawy wraz z którymkolwiek z wymienionych Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT.

Ad 2. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, posiadając Kopię potwierdzenia dostawy wraz z którymkolwiek z wymienionych Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT.

Ad 3. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, posiadając Potwierdzenie odbioru podpisane lub poświadczone przez osobę, która odebrała towar wraz z którymkolwiek z wymienionych Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT.

Ad 4. Zdaniem Wnioskodawcy, w przedstawionym zdarzeniu przyszłym, posiadając Dokument celny wraz z którymkolwiek z wymienionych Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT.

UZASADNIENIE STANOWISKA WNIOSKODAWCY

Ze względu na analogiczną argumentację znajdującą zastosowanie w stosunku do wszystkich pytań, Wnioskodawca przedstawia poniżej wspólne uzasadnienie swoich stanowisk w kwestii zadanych pytań.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 dalej: „ustawa o VAT”), opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1)odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2)eksport towarów;

3)import towarów na terytorium kraju;

4)wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5)wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Przez terytorium kraju, zgodnie z art. 2 pkt 1 ustawy o VAT, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, z zastrzeżeniem art. 2a.

Przez terytorium państwa trzeciego, zgodnie z art. 2 pkt 5 ustawy o VAT rozumie się terytorium państwa niewchodzącego w skład terytorium Unii Europejskiej, z zastrzeżeniem art. 2a ust. 1 i 3 ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy o VAT, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 8 ustawy o VAT, przez eksport towarów rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych z terytorium kraju poza terytorium Unii Europejskiej przez:

a)dostawcę lub na jego rzecz, lub

b)nabywcę mającego siedzibę poza terytorium kraju lub na jego rzecz, z wyłączeniem towarów wywożonych przez samego nabywcę do celów wyposażenia lub zaopatrzenia statków rekreacyjnych oraz turystycznych statków powietrznych lub innych środków transportu służących do celów prywatnych

– jeżeli wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych.

W myśl przepisu art. 41 ust. 4 ustawy o VAT, w eksporcie towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT, stawka podatku wynosi 0%.

Zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy o VAT, stawkę podatku 0% stosuje się w eksporcie towarów, o którym mowa w ust. 4 i 5, pod warunkiem że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej. 

Dokumentem, o którym mowa w ust. 6, zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, jest w szczególności:

1)dokument w formie elektronicznej otrzymany z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych albo potwierdzony przez właściwy organ celny wydruk tego dokumentu;

2)dokument w formie elektronicznej pochodzący z systemu teleinformatycznego służącego do obsługi zgłoszeń wywozowych, otrzymany poza tym systemem, jeżeli zapewniona jest jego autentyczność;

3)zgłoszenie wywozowe na piśmie utrwalonym w postaci papierowej złożone poza systemem teleinformatycznym służącym do obsługi zgłoszeń wywozowych albo jego kopia potwierdzona przez właściwy organ celny.

Użycie w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT sformułowania „w szczególności” oznacza, że przedstawiony katalog dokumentów jest katalogiem otwartym, a wskazane dowody stanowią przykłady dokumentów, którymi podatnik może się posłużyć, aby potwierdzić, iż towary będące przedmiotem eksportu zostały wywiezione poza terytorium Unii Europejskiej, Dokumenty wymienione w tym przepisie ustawy o VAT nie są zatem jedynymi, których posiadanie będzie uprawniało do zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu. W szczególności istnieje możliwość zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie w przypadku posiadania innych dokumentów niż te wymienione w ww. regulacji, o ile będą one jednoznacznie potwierdzać fakt wywozu towaru poza terytorium UE.

Powyższe zostało potwierdzone w licznych interpretacjach indywidulanych, przykładowo:

-interpretacja indywidualna z 6 sierpnia 2021 r., sygn, 0113-KDIPT1-2.4012.247.2021.3.KT, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „Katalog dokumentów wskazany w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT jest otwarty, co oznacza, że podatnik dla wykazania eksportu może posłużyć się każdym dokumentem, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Podatnik powinien więc posiadać w swojej dokumentacji dowód wiarygodny, potwierdzający faktyczne dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, z którego musi wynikać tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu”;

-interpretacja indywidualna z 24 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.312.2021.1. RM, w której Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, iż „Zatem, zastosowanie stawki 0% w eksporcie towarów jest możliwe pod warunkiem, że podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy otrzymał dokument, który jednoznacznie i w sposób niebudzący wątpliwości potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w przypadku eksportu pośredniego dokument, który potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, i z którego wynika tożsamość towaru będącego przedmiotem dostawy i wywozu”;

-w interpretacji indywidulanej z 25 sierpnia 2021 r., sygn. 0114-KDIP1-2.4012.349.2021.1.RM, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej wskazał, że „W konsekwencji, dokumenty wygenerowane z systemów informatycznych firm transportowych, dokumentujące dostawy i potwierdzenia eksportu do Wielkiej Brytanii, opisane w Wariancie I: 1. »Proof of delivery«, i w Wariancie II: 1. Dowód odbioru, 2. »Proof of export«, w powiązaniu z pozostałymi wskazanymi dokumentami jako podstawa do zlecenia firmom transportowym przewozu, stanowiące potwierdzenie faktu wyprowadzenia towarów poza obszar celny Unii Europejskiej, spełniają wymogi określone w art. 41 ust. 6a ustawy i tym samym, tak zgromadzona dokumentacja przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, po spełnieniu reszty przesłanek, umożliwia zastosowanie stawki podatku 0% w eksporcie towarów, o których mowa w ust. 4 i 11, zdefiniowanym w art. 2 pkt 8 ustawy”;

-w interpretacji indywidualnej z 11 stycznia 2021 r. sygn. 0111-KDIB3-3.4012.603.2020.1.MAZ, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej potwierdził, że „mając na uwadze przywołane orzeczenia TSUE i NSA naieży uznać, że po spełnieniu reszty przesłanek, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki opodatkowania 0% przewidzianej dla eksportu towarów, które są wysyłane za pośrednictwem Poczty Polskiej do osób fizycznych zamieszkałych poza terytorium Unii Europejskiej, nieprowadzących działalności gospodarczej, w sytuacji, gdy Spółka posiada dokumenty pochodzące z Elektronicznego Systemu Nadawcy Poczty Polskiej, opatrzone statusem »doręczenie«, a w przypadku statusów: »Przesyłka dotarła do kraju przeznaczenia« lub »Przesyłka wysłana z Polski« pod warunkiem posiada odpowiedzi z Poczty Polskiej na zgłoszenie reklamacyjne potwierdzające doręczenie przesyłki do adresata wraz podaniem daty doręczenia”;

-w interpretacji indywidualnej z 22 lutego 2019 r., sygn. 0112-KDIL1-3.4012.788.2018.2.KB, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdził, że „(...) przedstawione dokumenty elektroniczne Poczty holenderskiej stanowią potwierdzenie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, a w konsekwencji na podstawie takich dokumentów oraz wystawionej faktury dla odbiorcy spoza Unii oraz posiadanej zapłaty za sprzedany towar (w różnej formie) Wnioskodawca może stosować stawkę 0% dla towarów eksportowanych zgodnie z art. 41 ust. 6 i 6a ustawy, w sytuacji otrzymania potwierdzenia z urzędu pocztowego z Holandii przed terminem złożenia deklaracji podatkowej”.

Idąc dalej należy również wskazać, że stanowisko Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej zaprezentowane w ww. interpretacjach, zgodnie z którym dla zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów jest wystarczające posiadanie każdego dokumentu, który jednoznacznie potwierdza wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej (a nie tylko tych dokumentów, które zostały wprost wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT), potwierdzone jest również przez Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej (dalej: TSUE).

W tym kontekście należy w szczególności zwrócić uwagę na wyrok z 28 marca 2019 r. w sprawie C-275/18 dotyczącej podatnika, który wysyłał za pośrednictwem poczty towary poza terytorium Unii Europejskiej. W orzeczeniu tym TSUE odniósł się do kwestii uzależnienia zwolnienia z VAT towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej od objęcia ich procedurą celną wywozu oraz do kwestii konieczności posiadania określonych dowodów w celu udokumentowania, iż towary zostały rzeczywiście wywiezione poza terytorium UE.

W przywołanym wyroku TSUE wskazał, iż zgodnie z art. 146 ust. 1 lit. a Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (dalej: „Dyrektywa VAT), państwa członkowskie zwalniają dostawy towarów wysyłanych lub transportowanych poza terytorium Unii przez sprzedawcę lub na jego rzecz, przy czym dostawa towaru rozumiana jest jako przeniesienie prawa do rozporządzania rzeczą jak właściciel, w myśl art. 14 ust. 1 Dyrektywy VAT.

TSUE wskazał, że na gruncie Dyrektywy VAT eksport towarów następuje, a zwolnienie dostawy na eksport ma zastosowanie, gdy prawo do rozporządzania tym towarem jak właściciel zostało przeniesione na nabywcę, a dostawca wykaże, że towar został wysłany lub przetransportowany poza terytorium Unii i że w następstwie tej wysyłki lub tego transportu opuścił fizycznie terytorium Unii.

W stanie faktycznym sprawy zawisłej przed TSUE mimo, że towary nie zostały objęte procedurą celną wywozu, towary te faktycznie zostały wysłane poza terytorium UE, a eksporter miał możliwość wykazania tego faktu za pomocą dokumentów wydanych przez pocztę.

TSUE zaznaczył, iż art. 146 ust. 1 lit, a Dyrektywy VAT nie przewiduje obowiązku objęcia towaru procedurą celną wywozu, aby możliwe było zastosowanie zwolnienia z VAT dla eksportu towarów. Zdaniem TSUE przepis krajowy nakładający obowiązek objęcia procedurą celną wywozu towarów w celu zastosowania zwolnienia z VAT wykracza poza to, co niezbędne jest dla zapewnienia prawidłowości poboru podatku.

Zdaniem TSUE, w przypadku spełnienia przesłanek materialnoprawnych (tj. faktu wywozu towaru poza terytorium UE), brak spełnienia przesłanek formalnych (objęcia towarów procedurą celną wywozu) nie może powodować, iż eksporter utraci prawo do zastosowania zwolnienia VAT, o ile będzie w stanie obiektywnie wykazać, iż towary zostały faktycznie wyprowadzone z terytorium UE.

W konsekwencji, w odpowiedzi na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, iż „Artykuł 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy Rady 2006/112/WE z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z podatku od wartości dodanej przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii Europejskiej od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Z przywołanego wyroku TSUE wynika więc jednoznacznie, że posiadanie konkretnych dokumentów lub objęcie towarów procedurą celną nie jest kluczowe dla zastosowania zwolnienia z VAT (odpowiednika polskiej stawki 0% VAT) dla eksportu, ponieważ to sam obiektywny fakt wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej jest decydujący (co podatnik musi być w stanie jednoznacznie wykazać). Innymi słowy dla zastosowania zwolnienia z VAT (stawki 0% VAT w eksporcie) konieczne jest spełnienie warunków materialnych (rzeczywisty, obiektywny wywóz towarów poza UE) a nie spełnienie warunków formalnych (objęcie towarów konkretną procedurą celną, czy posiadanie konkretnych typów dokumentów).

Idąc dalej, również Polskie sądy administracyjne, w ślad za ww. orzeczeniem TSUE wskazują, że dla zastosowania stawki 0% VAT nie jest konieczne posiadanie dowodów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej, o których mowa wprost w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT o ile podatnik jest w stanie obiektywnie, w oparciu o inne dokumenty wykazać fakt wywozu towaru poza Unię Europejską.

W wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2022/17, Naczelny Sąd Administracyjny (dalej: NSA) wskazał, iż: „Podsumowując, z analizowanego wyroku TSUE (chodzi o wyrok z 28 marca 2019 r. w sprawie C-275/18 – przyp. aut.) wynika, że w przypadku eksportu towarów nie jest kluczowe posiadanie określonych dokumentów czy też objęcie towarów określoną procedurą, lecz sam fakt wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej.

W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił (...).

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

Idąc dalej, w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (dalej: WSA) w Rzeszowie z 24 czerwca 2021 r., I SA/Rz 385/21, który dotyczył możliwości potwierdzenia wywozu towarów poza granice Unii Europejskiej (w ramach eksportu towarów, w rozumieniu ustawy o VAT), warunkującego opodatkowanie go stawką 0%, wysyłanego za pośrednictwem firmy kurierskiej, poprzez potwierdzenie doręczenia przesyłki, pochodzące z systemu firmy kurierskiej, umożliwiającego także śledzenie przesyłek, WSA wskazał, iż „(...) przepisy art. 41 ust. 6 i ust. 6a ustawy o VAT, tego rodzaju dokumenty (pochodzące od organów celnych), potwierdzające wywóz, wskazują jedynie przykładowo. Z ich treści nie można więc wywieść, że kreują one pewien zamknięty katalog dowodów potwierdzenia wywozu towarów, jako że art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, wyliczając tego rodzaju dokumenty, posługuje się zwrotem »w szczególności«.

Wobec powyższego stanowisko organu interpretacyjnego, wywodzące z tego przepisu bezwzględny wymóg posiadania dokumentu celnego (odpowiedniego komunikatu w systemie organów IE599), nie znajduje uzasadnienia w obowiązujących przepisach.

Konieczność posiadania potwierdzenia wywozu od odpowiednich organów celnych, celem udokumentowania tegoż wywozu, nie wynika także z art. 146 ust. 1 lit. a w zw. z art. 131 Dyrektywy 112”.

Ww. wyrok NSA (oraz powołana w nim linia orzecznicza NSA), a także ww. wyrok WSA jednoznacznie wskazują, że na gruncie regulacji ustawy o VAT zastosowanie stawki 0% VAT w eksporcie jest możliwe w oparciu o każdy dokument, który jednoznacznie potwierdza dokonanie przemieszczenia towarów poza terytorium UE (a nie tylko te wprost wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT).

Przechodząc do przypadku Wnioskodawcy należy wskazać, że dokonuje on w szczególności eksportu towarów, o którym mowa w art. 2 pkt 8 lit. a ustawy o VAT (tzw. eksport bezpośredni).

Co do zasady w celu zastosowania stawki 0% VAT w stosunku do dokonywanego eksportu towarów, Wnioskodawca gromadzi dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT. Niezależnie jednak od tego, w przypadku w którym przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonania konkretnego eksportu towarów, Wnioskodawca nie będzie w posiadaniu ww. dokumentów, lecz będzie w posiadaniu jednego z Podstawowych dokumentów wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów (które łącznie będą potwierdzać wywóz towarów poza granice UE), Wnioskodawca rozważa stosowanie do tego eksportu stawki 0% VAT (tj. stawka 0% VAT zostanie zastosowana w oparciu o dowody, które nie są wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT).

Zdaniem Wnioskodawcy będzie to postępowanie prawidłowe.

Jak zostało wskazane powyżej, po pierwsze ustawa o VAT jednoznacznie wskazuje w art. 41 ust. 6a (poprzez użycie słowa „w szczególności”), że wymienia jedynie przykłady dokumentów, uprawniających do zastosowania stawki 0% VAT w eksporcie. Po drugie z utrwalonej linii interpretacyjnej Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, orzecznictwa TSUE i polskich sądów administracyjnych wynika, że zastosowanie stawki 0% w eksporcie nie może być uzależnione od spełnienia określonych wymogów formalnych (formalne otwarcie procedury wywozu, posiadanie określonej dokumentacji celnej potwierdzającej wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej), jeśli przesłanki materialne eksportu (tj. wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej) zostały spełnione, co podatnik jest w stanie obiektywnie wykazać w oparciu o posiadaną dokumentację.

W przypadku eksportu towarów, w którym Wnioskodawca nie będzie posiadał przed terminem złożenia deklaracji podatkowej za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy z jego tytułu dokumentów o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, mimo to planuje on stosować stawkę 0% w oparciu o jeden z Podstawowych dokumentów, z którego jednoznacznie będzie wynikać, że towary będące przedmiotem eksportu zostały przemieszczone poza granice Unii Europejskiej, wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów (faktura wystawiona dla nabywcy towarów, na której znajduje się numer listu przewozowego oraz numer przesyłki; list przewozowy, na którym znajduje się jego numer oraz numer przesyłki; faktura za transport towarów wystawiona przez firmę kurierską, która zawiera numer listu przewozowego oraz numer przesyłki; potwierdzenie płatności generowane z systemu księgowego Wnioskodawcy zawierające numer przesyłki).

Podstawowe dokumenty oraz wszystkie Dodatkowe dokumenty będą łączyły się ze sobą poprzez zawarte w nich dane (przykładowo numer przesyłki, numer listu przewozowego).

W oparciu o treść ww. dokumentów Wnioskodawca jednoznacznie będzie w stanie wykazać, że towary będące przedmiotem konkretnego eksportu towarów, zostały wywiezione poza granice Unii Europejskiej i dostarczone do Klienta.

W związku z tym, zdaniem Wnioskodawcy posiadając ww. dokumenty dotyczące konkretnego eksportu towarów, przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego eksportu towarów, Wnioskodawca będzie miał prawo do zastosowania stawki 0% VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku, jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze. zm.), zwaną dalej „ustawą”:

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:

Jak stanowi art. 2 pkt 8 ustawy:

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 4 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 6 ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 6a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 7 ustawy:

Stosownie do art. 41 ust. 8 ustawy:

Jak stanowi art. 41 ust. 9 ustawy:

Zgodnie z art. 41 ust. 9a ustawy:

W myśl art. 41 ust. 9b ustawy:

Z opisu stanu faktycznego wynika, że „C” B.V. (dalej: „Wnioskodawca” lub „C””) jest spółką prawa holenderskiego zarejestrowaną dla celów podatku od wartości dodanej na terytorium Holandii, gdzie posiada siedzibę działalności gospodarczej. Przedmiotem działalności „C” jest m.in. handel sprzętem i akcesoriami komputerowymi, który Wnioskodawca realizuje za pośrednictwem platformy internetowej (dalej: „E-platforma”). E-platforma jest obsługiwana i prowadzona przez Wnioskodawcę z terytorium Holandii. „C” może również korzystać w tym zakresie ze wsparcia wyspecjalizowanych podmiotów zewnętrznych, zlokalizowanych w Holandii lub innych krajach.

W związku z ww. działalnością, „C” dokonuje w szczególności krajowych nabyć towarów, wewnątrzwspólnotowych nabyć towarów na terytorium Polski, importu towarów na terytorium Polski, krajowych dostaw towarów, wewnątrzwspólnotowych dostaw towarów oraz eksportu towarów z terytorium Polski. W związku z wykonywaniem w Polsce czynności podlegających opodatkowaniu, „C” jest zarejestrowana również dla celów podatku od towarów i usług (dalej: VAT) na terytorium Polski.

Towary będące przedmiotem sprzedaży przez „C” przy wykorzystaniu E-platformy, są przechowywane na terytorium Polski, skąd są transportowane do ich nabywców. W celu realizacji dostaw Wnioskodawca nabywa kompleksowe usługi logistyczne od podmiotu posiadającego na terytorium kraju siedzibę działalności gospodarczej, wchodzącego w skład Grupy. Podmiot ten świadczy na rzecz „C” kompleksowe usługi logistyczne, na które składa się m.in.: magazynowanie towarów należących do „C” na terytorium Polski, przygotowywanie towarów do wysyłki do klientów, organizowanie transportu towarów, w tym przygotowanie dokumentacji celnej. Niezależnie od powyższego, w praktyce ww. podmiot świadczący kompleksowe usługi logistyczne może angażować do wykonania transportu towarów sprzedawanych przez „C” podmioty trzecie, spoza Grupy – firmy kurierskie.

W związku z prowadzeniem ww. działalności, Wnioskodawca nie posiada stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, co zostało potwierdzone w interpretacji indywidualnej (…).

Klienci „C” (dalej: Klienci), dokonujący zakupów na E-platformie, mogą być zlokalizowani w całym regionie Europy (w tym w Polsce), Bliskiego Wschodu i Afryki. Klientami „C” mogą być w szczególności zarówno podmioty prowadzące działalność gospodarczą (i będące, w zależności od miejsca prowadzenia działalności, podatnikami VAT/podatku od wartości dodanej/podatku o podobnym charakterze), jak również konsumenci, nieprowadzący działalności gospodarczej (i niebędący podatnikami VAT/podatku od wartości dodanej/podatku o podobnym charakterze).

Dokonując sprzedaży towarów przy wykorzystaniu E-platformy, na skutek złożonego przez Klienta zamówienia, „C” zobowiązuje się dostarczyć zamówiony towar w miejsce wskazane przez tego Klienta. W szczególności występują przypadki, w których na skutek zamówienia złożonego przez Klienta spoza Unii Europejskiej, w ramach dostawy realizowanej przez „C” na rzecz tego Klienta, towar jest transportowany z terytorium Polski na terytorium kraju znajdującego się poza Unią Europejską. Jakkolwiek ze względów logistycznych, w trakcie transportu realizowanego przez firmę kurierską, towary mogą być przedmiotem tymczasowego magazynowania czy przeładunku na terytoriach innych krajów niż Polska, to w każdym wypadku takie przerwy w transporcie będą wynikały jedynie ze względów logistycznych i w ocenie Wnioskodawcy w żadnym wypadku nie będzie można uznać, że na ich skutek transport zostaje przerywany a następnie podejmowany na nowo, w okolicznościach wskazujących, że miejscem jego rozpoczęcia jest inny kraj niż Polska. Innymi słowy transport w celu wywiezienia towarów poza granice Unii Europejskiej będzie rozpoczynał się na terytorium Polski i będzie realizowany między Polską a danym krajem poza Unią Europejską.

W przypadku, w którym Wnioskodawca wykonuje dostawę eksportową, podmiot realizujący transport tj. np. firma kurierska otwiera na terytorium Polski procedurę wywozu towaru, w celu przemieszczenia towaru poza granice Unii Europejskiej (firma kurierska działa w tym zakresie na rzecz Wnioskodawcy w ramach przedstawicielstwa pośredniego lub bezpośredniego w rozumieniu regulacji celnych).

W praktyce nie występują przypadki, w których wywóz towarów poza granice Unii Europejskiej nie następowałby na skutek otwarcia przed Polskimi organami celnymi procedury wywozu w rozumieniu regulacji celnych.

W celu zastosowania stawki 0% VAT dla eksportu towarów, Wnioskodawca co do zasady gromadzi dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT (tj. przekazywane są one mu przez podmiot który realizuje odprawę celną w związku z eksportem tj. np. firmę kurierską działającą na rzecz Wnioskodawcy).

W przypadku, w którym Wnioskodawca przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów, otrzymał jeden z dokumentów wskazanych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, do eksportu towarów stosuje stawkę 0% VAT.

W przypadku, w którym przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca nie otrzymał jednego z ww. dokumentów, potwierdzających wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, natomiast posiada dokument celny potwierdzający procedurę wywozu, Wnioskodawca nie wykazuje tej dostawy eksportowej w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT, za dany okres rozliczeniowy, lecz w okresie następnym, stosując stawkę podatku 0%, pod warunkiem, że przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres posiada jeden z dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, potwierdzający wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

W przypadku nieotrzymania jednego z dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za ten następny okres, Wnioskodawca do dostawy towarów stosuje stawkę VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju.

W sytuacji, w której po upływie ww. terminów i opodatkowaniu eksportowej dostawy towarów stawką VAT właściwą dla dostawy tego towaru na terytorium kraju Wnioskodawca otrzyma dokument potwierdzając wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej, dokonuje on korekty podatku należnego w rozliczeniu za okres rozliczeniowy, w którym podatnik otrzymał ten dokument.

Wnioskodawca rozważa zmianę ww. praktyki w przypadkach, w których do konkretnej eksportowej dostawy towarów Wnioskodawca nie będzie posiadał żadnego z dokumentów wskazanych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT przed terminem do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu eksportu towarów.

Niekiedy zdarzają się sytuacje, w których mimo, że w stosunku do towarów będących przedmiotem konkretnej dostawy eksportowej:

-otwarto procedurę wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej w rozumieniu regulacji celnych,

-fizycznie zostały one wywiezione poza granice Unii Europejskiej i dostarczone tam do Klienta,

-z przyczyn niezależnych od Wnioskodawcy np. na skutek opóźnienia w spływie dokumentacji od firm kurierskich reprezentujących Wnioskodawcę w ramach procedury wywozu, przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego eksportu, Wnioskodawca nie dysponuje żadnym z dokumentów wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT.

Niezależnie od powyższego, mimo że w tym konkretnym przypadku eksportu, przed terminem złożenia deklaracji VAT za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu tego eksportu, Wnioskodawca nie dysponuje żadnym z dokumentów wprost wymienionych w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, Wnioskodawca może posiadać w swojej dokumentacji w szczególności jeden z poniższych dokumentów, z którego każdorazowo będzie wynikało, że towary zostały przemieszczone poza terytorium UE (dalej: Podstawowe dokumenty):

-potwierdzenie dostawy towarów otrzymane od firmy kurierskiej (dalej: Potwierdzenie dostawy), na którym znajduje się numer listu przewozowego, numer przesyłki, data i godzina doręczenia oraz podpis osoby odbierającej towar;

-kopia potwierdzenia dostawy towarów (dalej: Kopia potwierdzenia dostawy) podpisana lub poświadczona przez odbiorcę towarów;

-dokument podpisany lub poświadczony przez osobę, która odebrała towar (dalej: Potwierdzenie odbioru);

-dokument wydany przez organ celny państwa trzeciego (dalej: Dokument celny);

oraz którykolwiek z następujących dokumentów (dalej łącznie: Dodatkowe dokumenty):

-faktura wystawiona dla Klienta, na której znajduje się numer listu przewozowego oraz numer przesyłki;

-list przewozowy, na którym znajduje się jego numer oraz numer przesyłki;

-faktura za transport towarów wystawiona przez firmę kurierską, która zawiera numer listu przewozowego oraz numer przesyłki;

-potwierdzenie płatności generowane z systemu księgowego Wnioskodawcy zawierające numer przesyłki.

Wszystkie ww. poszczególne Dokumenty podstawowe łączą się z Dokumentami dodatkowymi w oparciu o dane, które z nich wynikają (przykładowo numer listu przewozowego, numer przesyłki).

W oparciu o posiadane w konkretnym przypadku Dokumenty podstawowe oraz Dokumenty dodatkowe Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie wykazać, że konkretny towar będący przedmiotem dostawy eksportowej na rzecz Klienta opuścił terytorium Unii Europejskiej i został odebrany poza jej terytorium.

W związku z tym, Wnioskodawca rozważa wprowadzenie praktyki, w ramach której jeśli przed terminem złożenia deklaracji podatkowej za okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu dokonanego eksportu, nie będzie podsiadał dokumentacji, o której mowa w art. 41 ust. 6a ustawy o VAT, niemniej będzie posiadał jeden z Podstawowych dokumentów wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów, będzie stosował stawkę 0% VAT do eksportu i wykazywał dostawę eksportową w ewidencji, o której mowa w art. 109 ust. 3 ustawy o VAT z zastosowaniem tej stawki VAT w okresie rozliczeniowym, w którym z jej tytułu powstał obowiązek podatkowy.

Wątpliwości Wnioskodawcy w analizowanej sprawie dotyczą uznania, czy posiadając jeden z wymienionych Podstawowych dokumentów wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT.

Z przywołanego wyżej przepisu art. 2 pkt 8 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że o eksporcie towarów można mówić wówczas, gdy wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej jest potwierdzony przez właściwy organ celny określony w przepisach celnych. Natomiast zgodnie z art. 41 ust. 6 ustawy, możliwość zastosowania stawki 0% do eksportu towarów uwarunkowana jest posiadaniem, przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, dokumentu potwierdzającego wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej. Zatem możliwość opodatkowania eksportu towarów stawką 0% wymaga otrzymania dokumentu, który w sposób jednoznaczny potwierdza, że wysyłane towary opuściły terytorium Unii Europejskiej. Przykładowy katalog takich dokumentów wymieniony został w powołanym wyżej art. 41 ust. 6a ustawy. Przy tym zauważyć należy, że nie jest to katalog zamknięty, na co wskazuje użyty w tym przepisie zwrot „w szczególności”.

Uzasadnione w tym miejscu będzie odwołanie się do wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 2019 r., w sprawie C-275/18, która dotyczyła sytuacji podatnika, który wysyłał pocztą poza terytorium Unii Europejskiej przedmioty kolekcjonerskie. Trybunał stwierdził, że „(…) w okolicznościach takich jak w postępowaniu głównym brak poszanowania formalnego wymogu objęcia towarów przeznaczonych do wywozu procedurą wywozu nie może prowadzić do tego, że eksporter traci prawo do zwolnienia w eksporcie, o ile zostało wykazane faktyczne wyprowadzenie danych towarów z terytorium Unii” (pkt 38 wyroku).

Natomiast odpowiadając na pytanie prejudycjalne, TSUE stwierdził, że „(…) art. 146 ust. 1 lit. a) w związku z art. 131 dyrektywy VAT należy interpretować w ten sposób, że sprzeciwia się on temu, aby przepis prawa krajowego uzależniał zwolnienie z VAT przewidziane dla towarów przeznaczonych do wywozu poza terytorium Unii od przesłanki, aby towary te zostały objęte procedurą celną wywozu, w sytuacji, w której jest bezsporne, że zostały spełnione materialnoprawne przesłanki zwolnienia, w tym w szczególności przesłanka faktycznego wyprowadzenia danych towarów z terytorium Unii”.

Do wskazanego orzeczenia TSUE odwołał się w obszernym wywodzie Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 21 lipca 2020 r., sygn. akt I FSK 2005/17. Sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia NSA dotyczyła podatnika, który dokonując sprzedaży za pośrednictwem Poczty Polskiej poza terytorium Unii Europejskiej, nie dopełnił wymagań formalnych w postaci zgłoszeń celnych wywozowych i nie posiadał w związku z tym dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium Unii Europejskiej.

We wskazanym wyroku NSA stwierdził, że „Przenosząc te rozważania TSUE na grunt niniejszej sprawy wskazać trzeba, co zaznaczono już wyżej, że organy uznały za bezsporne dokonywanie dostaw przez skarżącego na rzecz osób fizycznych spoza terytorium UE. W żadnym miejscu zaskarżonych decyzji nie ma mowy o tym, by organy kwestionowały faktyczny wywóz towarów poza obszar Unii. Jedynym powodem odmowy zastosowania do nich stawki 0% była okoliczność braku dokonywania przez podatnika zgłoszeń celnych wywozowych, a co za tym idzie braku dokumentów potwierdzających wywóz towarów poza terytorium UE przez właściwy urząd celny. W ocenie organu odwoławczego „(...) dla uznania – na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług – danej dostawy towarów za eksport i w konsekwencji zastosowania stawki podatku 0% niezbędne jest potwierdzenie przez urząd celny określony w przepisach celnych wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej i posiadanie przez Podatnika takiego potwierdzenia”. W istocie więc organy nie kwestionowały wypełnienia wymogów materialnych eksportu, w tym wypadku faktycznego wyprowadzenia towarów z terytorium Unii, ale niedochowanie przez podatnika warunków formalnych (brak zgłoszenia do procedury celnej wywozu i brak stosownych dokumentów). Tymczasem, w świetle cytowanego szeroko wyżej orzeczenia TSUE, dla zastosowania stawki VAT 0% w eksporcie kluczowy jest fakt wywozu poza terytorium UE (przesłanka materialna), a nie zgromadzenie określonych dokumentów w konkretnej procedurze (przesłanka formalna). W konsekwencji, nie można odmówić podatnikowi prawa do zastosowania stawki 0% VAT wyłącznie na tej podstawie, że nie posiada on określonego dokumentu potwierdzającego eksport towarów poza UE, jeśli eksport ten faktycznie nastąpił, która to okoliczność jak wskazano wyżej nie była przez organy kwestionowana. (…)

W tym miejscu przypomnieć również należy, że w orzecznictwie sądów krajowych już wcześniej podkreślano, że jeśli okoliczność wywozu poza UE zostanie wykazana innymi dowodami, w tym ustalona w sposób bezsporny w ramach toczącego się postępowania podatkowego, organy podatkowe nie mogą takiej okoliczności pomijać, stosując do takiego wywozu stawkę jak dla obrotu krajowego, gdyż takie działanie nie tylko narusza zasadę neutralności, lecz jest nieadekwatne do poczynionych przez organy podatkowe ustaleń faktycznych i w konsekwencji przybiera formę sankcji podatkowej, a nie opodatkowania faktycznej czynności podlegającej VAT (por. wyroki NSA: z 10 września 2014 r., sygn. akt I FSK 1304/13, z 25 kwietnia 2013 r., sygn. akt I FSK 828/12, czy z 20 grudnia 2017 r., sygn. akt I FSK 825/17)”.

Odnosząc powyższe do opisu sprawy należy zauważyć, że Wnioskodawca wskazał, że może posiadać w swojej dokumentacji jeden z poniższych Podstawowych dokumentów, z którego każdorazowo będzie wynikało, że towary zostały przemieszczone poza terytorium UE:

-potwierdzenie dostawy towarów otrzymane od firmy kurierskiej (dalej: Potwierdzenie dostawy), na którym znajduje się numer listu przewozowego, numer przesyłki, data i godzina doręczenia oraz podpis osoby odbierającej towar;

-kopia potwierdzenia dostawy towarów (dalej: Kopia potwierdzenia dostawy) podpisana lub poświadczona przez odbiorcę towarów;

-dokument podpisany lub poświadczony przez osobę, która odebrała towar (dalej: Potwierdzenie odbioru);

-dokument wydany przez organ celny państwa trzeciego (dalej: Dokument celny);

oraz którymkolwiek z następujących Dodatkowych dokumentów:

-faktura wystawiona dla Klienta, na której znajduje się numer listu przewozowego oraz numer przesyłki;

-list przewozowy, na którym znajduje się jego numer oraz numer przesyłki;

-faktura za transport towarów wystawiona przez firmę kurierską, która zawiera numer listu przewozowego oraz numer przesyłki;

-potwierdzenie płatności generowane z systemu księgowego Wnioskodawcy zawierające numer przesyłki.

Wszystkie ww. poszczególne Dokumenty podstawowe łączą się z Dokumentami dodatkowymi w oparciu o dane, które z nich wynikają (przykładowo numer listu przewozowego, numer przesyłki).

W konsekwencji w oparciu o posiadane w konkretnym przypadku Dokumenty podstawowe oraz Dokumenty dodatkowe Wnioskodawca będzie w stanie jednoznacznie wykazać, że konkretny towar będący przedmiotem dostawy eksportowej na rzecz Klienta opuścił terytorium Unii Europejskiej i został odebrany poza jej terytorium.

Mając powyższe na uwadze, zauważyć należy, że wskazane przez Wnioskodawcę Podstawowe dokumenty wraz z którymkolwiek Dodatkowym dokumentem, nie są dokumentami, które zostały literalnie wymienione w art. 41 ust. 6a ustawy. Będą to natomiast dokumenty, o których mowa w art. 41 ust. 6 ustawy, tj. dokumenty potwierdzające wywóz towaru poza terytorium Unii Europejskiej.

Podsumowując, należy uznać, że posiadając:

-Potwierdzenie dostawy wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów, lub

-Kopię potwierdzenia dostawy wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów, lub

-Potwierdzenie odbioru podpisane lub poświadczone przez osobę, która odebrała towar wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów, lub

-Dokument celny wydany przez organ celny państwa trzeciego wraz z którymkolwiek z Dodatkowych dokumentów,

przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, w którym powstał obowiązek podatkowy na gruncie VAT z tytułu eksportu towarów, Wnioskodawca ma prawo do zastosowania do eksportu towarów stawki 0% VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytań oznaczonych we wniosku nr 1, nr 2, nr 3 i nr 4 jest prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Organ zastrzega, że rozstrzygnięcie czy dokumenty, którymi dysponuje podatnik, rzeczywiście potwierdzają dokonanie wywozu towarów poza terytorium Unii Europejskiej, może być stwierdzone ostatecznie jedynie w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź kontroli celno-skarbowej, przeprowadzonej przez właściwy organ podatkowy, a nie w postępowaniu dotyczącym wydania interpretacji indywidualnej.

Ponadto Organ informuje, że wydana interpretacja dotyczy tylko spraw będących przedmiotem wniosku (zadanych pytań) Wnioskodawcy. Zauważyć bowiem należy, że to wyłącznie Wnioskodawca, w treści składanego wniosku, kształtuje jego zakres przedmiotowy. Zatem kwestie, które nie zostały objęte pytaniem wskazanym we wniosku, nie mogą być rozpatrzone – zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem stanu faktycznego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Aby interpretacja mogła pełnić funkcję ochronną, Państwa sytuacja musi być zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i muszą się Państwo zastosować do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1)z zastosowaniem art. 119a;

2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2019 r. poz. 2325 ze zm.; dalej jako „PPSA”).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).