Temat interpretacji

uznanie zwrotu kosztów z tytułu partycypacji Firm w opłatach za wody opadowe i roztopowe za świadczenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 7 stycznia 2020 r. (data wpływu do Organu 14 stycznia 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 25 lutego 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.32.2020.1.KOM (skutecznie doręczone dnia 27 lutego 2020 r.) oraz pismem z dnia 12 marca 2020 r. (data wpływu 16 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zwrotu kosztów z tytułu partycypacji Firm w opłatach za wody opadowe i roztopowe za świadczenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (Pyt. 1) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 14 stycznia 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania zwrotu kosztów z tytułu partycypacji Firm w opłatach za wody opadowe i roztopowe za świadczenie niepodlegające opodatkowaniu podatkiem VAT (Pyt. 1).

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Spółka S.A. (Wnioskodawca) jest przedsiębiorcą, który odprowadza wody opadowe i roztopowe rurociągiem do rzeki []. Spółka uiszcza opłaty za odprowadzenie tych wód na podstawie informacji otrzymanej od Przedsiębiorstwa [] - opłata ta uzależniona jest od średniej ilości opadów w danym kwartale oraz stawki opłat określonej w Rozporządzeniu [] w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne.

Spółka S.A sama określa ilość odprowadzanych wód na podstawie informacji z () o wysokości opadów w danym kwartale i powierzchni utwardzonej skanalizowanej i przekazują tę informację w postaci oświadczenia do Przedsiębiorstwa.

Przedsiębiorstwo ustala wysokość opłaty i naliczają kwotę do zapłaty oraz przekazują w formie informacji Spółce S.A.

Spółka S.A. uiszcza na konto Przedsiębiorstwa wskazaną w informacji naliczoną opłatę.

Do rurociągu, który Spółka S.A. posiada wpadają wody opadowe również z Firm przyległych do terenów Spółki S.A., które były w przeszłości terenami Zakładów []. Ze względu na to, iż tylko Spółka S.A []. ma pozwolenie na odprowadzenie tych wód - pozwolenie wodnoprawne (wylot wód jest własnością Spółki S.A.), Firmy których wody wpadają do rurociągu zgodziły się partycypować w uiszczaniu opłat za wody opadowe i roztopowe.

Oprócz opłaty opisanej powyżej, czyli opłaty zmiennej Spółka S.A. ponosi również opłatę stałą uzależnioną od warunków określonych w decyzji - pozwolenie wodnoprawne, w której Firmy również partycypują.

Spółka S.A. obciąża notami obciążeniowymi Firmy uczestniczące w kosztach.

W nadesłanym do wniosku uzupełnieniu Wnioskodawca doprecyzował opis sprawy poprzez wskazanie, że:

Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT, również Firmy partycypujące w kosztach są czynnymi podatnikami VAT.

Wnioskodawca posiada pozwolenie wodnoprawne z 2016 r. wydane przez Marszałka Województwa (wydane jeszcze przed powstaniem Przedsiębiorstwa), które zachowało ważność i obowiązuje na czas, na jaki zostało wydane.

Pozwolenie posiada tylko Wnioskodawca, gdyż wcześniej to były tereny Zakładów, które obecnie użytkują Firmy.

Podmioty uczestniczące w opłacie nie posiadają takich pozwoleń - oprócz Wnioskodawcy.

Na właścicielu urządzenia wodnego jakim jest wylot wód opadowych i roztopowych ciąży obowiązek posiadania pozwolenia wodnoprawnego - wylot wód do rzeki [] należy do Wnioskodawcy - odprowadzane wody pochodzą z obecnego obszaru Zakładów, jak również z obszaru, który dawniej należał do Spółki S.A., a obecnie posiada innych właścicieli (pozwoleniem wodnoprawnym objęty jest obszar obecny Zakładów, jak i również ten należący do innych podmiotów).

Opłata zmienna naliczana jest za każdy zakończony kwartał. Za każdy zakończony kwartał Spółka S.A. składa do Przedsiębiorstwa oświadczenie o ilości odprowadzonych wód opadowych i roztopowych. Ilość tą Wnioskodawca oblicza na podstawie powierzchni utwardzonej skanalizowanej oraz wysokości opadów w danym kwartale. Informację o wysokości opadów w danym kwartale Wnioskodawca otrzymuje na wniosek od ().

Na podstawie ww. oświadczenia, Przedsiębiorstwo przesyła Informację ustalającą wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne za dany kwartał. Wysokość tej opłaty jest iloczynem jednostkowej stawki opłat, ilości odprowadzanych wód i czasu (kwartał). W informacji umieszczony jest również zapis, że niewniesiona opłata w terminie stanowi zaległość podatkową w rozumieniu art. 51 § 1 Ordynacji podatkowej.

Decyzję Przedsiębiorstwo wydaje w przedmiotowej sprawie w przypadkach kiedy podmiot nie dokona wpłaty należnej opłaty.

Opłata stała naliczana jest raz w roku przez Przedsiębiorstwo jako iloczyn jednostkowej stawki opłat, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości wód opadowych lub roztopowych odprowadzanych na podstawie pozwolenia wodnoprawnego (ilość wód określona w posiadanym pozwoleniu).

Wnioskodawca nie otrzymuje faktury VAT tylko informację, na podstawie której uiszcza na konto Przedsiębiorstwa należność.

Wnioskodawca nie posiada umów z Firmami uczestniczącymi w partycypacji kosztów. Posiada akceptację Firm na uczestnictwo w kosztach oraz zadeklarowanymi przez Firmy wielkościami powierzchni utwardzonej odwadnianej.

Wnioskodawca nie dolicza marży do przekazywanej opłaty do Przedsiębiorstwa. Środki przekazywane przez Firmy służą jedynie do pokrycia opłat przekazywanych do Przedsiębiorstwa.

Wpływ od Firm uczestniczących w kosztach odprowadzania wód roztopowych i opadowych nie stanowią wynagrodzenia za świadczone jakiekolwiek usługi na rzecz Firm.

Wnioskodawca nie jest zobowiązany do wykonywania na rzecz Firm uczestniczących w opłatach za wody opadowe i roztopowe jakiejkolwiek czynności na ich rzecz.

W sytuacji gdyby Firmy nie uczestniczyły w partycypacji w tych kosztach, to wody opadowe i roztopowe i tak wpływają do wspólnego kolektora i poprzez oczyszczalnię są odprowadzane do wylotu wód do rzeki []. Firmy nie mają innej możliwości odprowadzania tych wód, gdyż zanim zaczęły użytkować tereny utwardzone były one własnością Spółki S.A.

Dotychczas na byłych terenach Wnioskodawcy nie została uporządkowana sieć kanalizacji opadowej.

W Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008) dla odprowadzania wody opadowej i roztopowej nie widnieje PKWiU dla wód opadowych i roztopowych, jedynie dla ścieków PKWiU to 37.0.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(doprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

1. Czy otrzymane przez Wnioskodawcę środki pieniężne na pokrycie opłaty za wody opadowe i roztopowe, zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy VAT oraz art. 19a ust. 1 ustawy VAT są usługą niepodlegającą podatkowi VAT?
2. Czy skoro nie można zidentyfikować PKWiU dla tych opłat w załączniku nr 3 do ustawy VAT, to należy potraktować tę usługę jako brak powstania obowiązku w podatku VAT zgodnie z art. 29a ust. 7 pkt 3?
3. Jaką stawkę podatku VAT doliczyć do opłaty?

Stanowisko Wnioskodawcy (doprecyzowane w nadesłanym uzupełnieniu):

1. Zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług, aktach wykonawczych oraz przepisach prawa unijnego, podatek VAT powinien znaleźć unormowanie w tych przepisach oraz klasyfikacji PKWiU.
   Przedsiębiorstwo nie obciąża fakturą Spółki S.A. Opłata jest decyzją administracyjną. Spółka S.A. nie może odliczyć sobie z tego tytułu podatku VAT.
2. W grupowaniu PKWiU do końca 2018 r. nie ma klasyfikacji dotyczącej wód opadowych i roztopowych. Nie ma również oddzielnego PKWiU dla wód opadowych i roztopowych. Spółka S.A. nie uznaje kosztów ponoszonych za usługę, gdyż wiązałoby się to z dodatkowymi świadczeniami na rzecz Firm, które partycypują w kosztach.
3. Skoro nie ma świadczenia w postaci usługi, tylko przekazanie pieniędzy, nie znajdą zastosowanie w tym przypadku przepisy szczególne art. 19a ust. 5 pkt 4 oraz art. 29a ust. 15 pkt 3 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego Wnioskodawca uznaje, iż jest to zwrot pieniędzy bez dodatkowego świadczenia i nie ma podstaw do doliczania podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 w myśl art. 7 ust. 1 ustawy rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Natomiast zgodnie z art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1. przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;
2. zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;
3. świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą towarów w myśl art. 7 ustawy. Każde świadczenie niebędące dostawą towarów polegające na działaniu, zaniechaniu lub tolerowaniu czyjegoś zachowania stanowi zatem co do zasady usługę w rozumieniu ustawy, niemniej jednak muszą być przy tym spełnione następujące warunki:

• w następstwie zobowiązania, w wykonaniu którego usługa jest świadczona, nabywca jest bezpośrednim beneficjentem świadczenia;

• świadczonej usłudze odpowiada świadczenie wzajemne ze strony nabywcy (wynagrodzenie).

Należy podkreślić, że oba ww. warunki winny być spełnione łącznie, aby świadczenie podlegało jako usługa, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Usługą jest tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym. W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności.

Aby świadczenie usługi podlegało opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, musi mieć miejsce również odpłatność, tj. gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usługi, a otrzymanym wynagrodzeniem będącym świadczeniem wzajemnym, zaś usługodawcę musi łączyć z odbiorcą stosunek prawny, z którego wynika obowiązek świadczenia usługi oraz wysokość wynagrodzenia (świadczenia wzajemnego) za dokonanie tych czynności. Bezpośredni związek pomiędzy świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem istnieje wówczas, gdy istnieje bezpośrednia i jasno zindywidualizowana korzyść na rzecz świadczącego usługę i jeżeli świadczenie wzajemne pozostaje w bezpośrednim związku ze świadczeniem dokonanej czynności.

Taka definicja świadczenia usług jest wyrazem realizacji powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług wszelkich transakcji wykonywanych przez podatników w ramach ich działalności gospodarczej.

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenie innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Wobec powyższych rozważań dostawa towarów lub świadczenie usług podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wtedy, gdy są wykonane odpłatnie oraz gdy pomiędzy dostawcą towaru lub świadczącym usługę i ich beneficjentem (odbiorcą) istnieje jawny lub dorozumiany stosunek prawny (umowa), w ramach którego spełniane są świadczenia wzajemne.

Należy wskazać, że kwestia odpłatności była wielokrotnie przedmiotem rozstrzygnięć Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej.

I tak, w wyroku z dnia 15 lipca 1982 r. w sprawie Hong-Kong Trade Development Council, TSUE stwierdził, iż wskazane w sprawie czynności podlegają opodatkowaniu jedynie wtedy, gdy zostały wykonane odpłatnie.

Pojęcie odpłatności pojawiło się również w orzeczeniu z dnia 5 lutego 1981 r. C-154/80, które zapadło na tle przepisów I Dyrektywy VAT z dnia 11 kwietnia 1967 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich w zakresie podatków obrotowych (67/227/EWEC). Trybunał wskazał, że termin zapłata stanowi integralną część przepisów prawa wspólnotowego, które nie odwołuje się do prawa państw członkowskich dla ustalenia jego znaczenia i zakresu. Stąd też wykładnia tego wyrażenia nie może być pozostawiona dyskrecjonalnemu władztwu każdego państwa członkowskiego. Ponadto Trybunał przypomniał, że świadczenie podlega opodatkowaniu jedynie w wypadku, gdy podstawę opodatkowania stanowi świadczenie wzajemne otrzymane przez świadczącego usługę. Musi również istnieć możliwość wyrażenia w pieniądzu wartości tego świadczenia wzajemnego. W końcu jak wskazał Trybunał świadczenie wzajemne musi stanowić pewną wartość subiektywną, gdyż podstawą opodatkowania jest świadczenie wzajemne rzeczywiście otrzymane, nie zaś wartość otrzymana według kryteriów obiektywnych.

Na uwagę zasługuje także orzeczenie w sprawie C-16/93 pomiędzy R. J. Tolsma a Inspecteur der Omzetbelasting Leeuwarden (Holandia), w którym Trybunał zauważył, iż czynność podlega opodatkowaniu wyłącznie wtedy, gdy istnieje związek prawny między usługodawcą i usługobiorcą, w ramach którego następuje świadczenie wzajemne, przy czym wynagrodzenie otrzymane przez usługodawcę stanowi wartość faktycznie przekazaną w zamian za usługi świadczone na rzecz usługobiorcy.

W konsekwencji powyższego stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Taka konstrukcja definicji świadczenia usług jest wyrazem zasady powszechności opodatkowania podatkiem od towarów i usług transakcji dokonywanych w ramach profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Podstawa opodatkowania nie obejmuje kwot otrzymanych od nabywcy lub usługobiorcy jako zwrot udokumentowanych wydatków poniesionych w imieniu i na rzecz nabywcy lub usługobiorcy i ujmowanych przejściowo przez podatnika w prowadzonej przez niego ewidencji na potrzeby podatku (art. 29a ust. 7 pkt 3 ustawy).

W myśl art. 19a ust. 1 ustawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą dokonania dostawy towarów lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 1a, 5 i 7-11, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1.

Należy w tym miejscu wskazać, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług, pod warunkiem, że są one realizowane przez podatników w rozumieniu ustawy i są wykonywane w ramach działalności gospodarczej.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca jest przedsiębiorcą, który odprowadza wody opadowe i roztopowe rurociągiem do rzeki () oraz czynnym podatnikiem VAT. Wnioskodawca uiszcza opłaty za odprowadzenie tych wód na podstawie informacji otrzymanej od Przedsiębiorstwa, które ustala wysokość opłaty i naliczają kwotę do zapłaty.

Opłata ta uzależniona jest od średniej ilości opadów w danym kwartale oraz stawki opłat określonej w Rozporządzeniu Ministrów w sprawie jednostkowych stawek opłat za usługi wodne. Wnioskodawca sam określa ilość odprowadzanych wód na podstawie informacji z () o wysokości opadów w danym kwartale i powierzchni utwardzonej skanalizowanej i przekazuje tę informację w postaci oświadczenia do Przedsiębiorstwa.

Wnioskodawca posiada pozwolenie wodnoprawne z 2016 r. wydane przez Marszałka Województwa (wydane jeszcze przed powstaniem Przedsiębiorstwa), które zachowało ważność i obowiązuje na czas, na jaki zostało wydane.

Na Wnioskodawcy jako właścicielu urządzenia wodnego jakim jest wylot wód opadowych i roztopowych do rzeki [] ciąży obowiązek posiadania pozwolenia wodnoprawnego. Odprowadzane wody pochodzą z obecnego obszaru zakładu, jak również z obszaru, który dawniej należał do zakładu, a obecnie posiada innych właścicieli. Pozwoleniem wodnoprawnym objęty jest zatem obecny obszar zakładu, jak i również ten należący do innych podmiotów.

Do rurociągu, który posiada Wnioskodawca wpadają wody opadowe i roztopowe również z Firm przyległych do terenów Zakładu. Ze względu na to, Firmy te zgodziły się partycypować w uiszczaniu opłat za wody opadowe i roztopowe. Firmy partycypujące w kosztach są czynnymi podatnikami VAT.

Opłata składa się z opłaty stałej i zmiennej.

Opłata zmienna naliczana jest za każdy zakończony kwartał, za który Wnioskodawca składa do Przedsiębiorstwa oświadczenie o ilości odprowadzonych wód opadowych i roztopowych. Ilość tą Wnioskodawca oblicza na podstawie powierzchni utwardzonej skanalizowanej oraz wysokości opadów w danym kwartale. Informację o wysokości opadów w danym kwartale Wnioskodawca otrzymuje na wniosek od (). Na podstawie ww. oświadczenia, Przedsiębiorstwo przesyła do Wnioskodawcy Informację ustalającą wysokość opłaty zmiennej za usługi wodne za dany kwartał.

Opłata stała naliczana jest raz w roku przez Przedsiębiorstwo jako iloczyn jednostkowej stawki opłat, czasu wyrażonego w dniach i maksymalnej ilości wód opadowych lub roztopowych odprowadzanych na podstawie pozwolenia wodnoprawnego (ilość wód określona w posiadanym pozwoleniu).

Wnioskodawca nie otrzymuje od Przedsiębiorstwa faktury VAT, tylko informację, na podstawie której uiszcza na konto Przedsiębiorstwa ustaloną należność.

W Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU 2008) dla odprowadzania wody opadowej i roztopowej nie widnieje PKWiU dla wód opadowych i roztopowych, jedynie dla odprowadzania ścieków PKWiU to 37.0.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności ustalenia, czy otrzymane przez Wnioskodawcę od Firm środki pieniężne na pokrycie opłaty za wody opadowe i roztopowe, stanowią usługę niepodlegającą podatkowi VAT.

Odnosząc się do powyższych wątpliwości zauważyć należy, że zgodnie z art. 35 ust. 3 pkt 7 ustawy z dnia 20 lipca 2017 r. Prawo wodne (Dz. U. z 2020 r., poz. 310), usługi wodne obejmują odprowadzanie do wód lub do urządzeń wodnych wód opadowych lub roztopowych, ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo w systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast.

W myśl art. 267 pkt 1 ustawy Prawo wodne, instrumenty ekonomiczne służące gospodarowaniu wodami stanowią m.in. opłaty za usługi wodne.

Opłaty za usługi wodne uiszcza się za odprowadzanie do wód - wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast. (art. 268 ust. 1 pkt 3 lit. a ww. ustawy).

W myśl art. 270 ust. 1 ustawy Prawo wodne opłata za usługi wodne za pobór wód składa się z opłaty stałej oraz opłaty zmiennej uzależnionej od ilości wód pobranych.

Wysokość opłaty stałej, o czym stanowi art. 271 ust. 1 pkt 3 lit. a ustawy Prawo wodne, za odprowadzanie do wód - wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych albo systemy kanalizacji zbiorczej w granicach administracyjnych miast &‒ ustalają [] oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne w formie informacji rocznej, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty.

Zgodnie z art. 272 ust. 5 ustawy Prawo wodne, wysokość opłaty zmiennej za odprowadzanie do wód - wód opadowych lub roztopowych ujętych w otwarte lub zamknięte systemy kanalizacji deszczowej służące do odprowadzania opadów atmosferycznych w granicach administracyjnych miast, ustala się jako iloczyn jednostkowej stawki opłaty, ilości odprowadzonych wód, wyrażonej w m3, i czasu, wyrażonego w latach, z uwzględnieniem istnienia urządzeń do retencjonowania wody z terenów uszczelnionych oraz ich pojemności.

Wysokość opłat, o których mowa m.in. w ust. 5, ustalają [] oraz przekazują podmiotom obowiązanym do ponoszenia opłat za usługi wodne, w formie informacji, zawierającej także sposób obliczenia tej opłaty (art. 272 ust. 17 ustawy Prawo wodne).

W myśl art. 298 ww. ustawy, opłatę za usługi wodne są obowiązane ponosić:

1. podmioty korzystające z usług wodnych;
2. osoby fizyczne, osoby prawne, jednostki organizacyjne, w tym spółki nieposiadające osobowości prawnej, będące:
   1. właścicielami nieruchomości lub obiektów budowlanych,
   2. posiadaczami samoistnymi nieruchomości lub obiektów budowlanych,
   3. użytkownikami wieczystymi gruntów,
   4. posiadaczami nieruchomości lub ich części albo obiektów budowlanych lub ich części, stanowiących własność Skarbu Państwa lub jednostki samorządu terytorialnego
   - które na skutek wykonywania robót i obiektów mających wpływ na zmniejszenie naturalnej retencji terenowej doprowadziły do zmniejszenia tej retencji;
3. podmioty wydobywające z wód powierzchniowych, w tym z morskich wód wewnętrznych wraz z wodami wewnętrznymi Zatoki Gdańskiej oraz wód morza terytorialnego, kamień, żwir, piasek oraz inne materiały, a także wycinające rośliny z wód lub brzegu.

Jak stanowi art. 389 pkt 1 ustawy Prawo wodne, jeżeli ustawa nie stanowi inaczej, pozwolenie wodnoprawne jest wymagane na usługi wodne. Natomiast zgodnie z art. 400 ust. 4 ww. ustawy, prawa i obowiązki określone w pozwoleniu wodnoprawnym na wprowadzenie ścieków do wód lub do ziemi i odprowadzanie do wód - wód opadowych lub roztopowych obowiązują od dnia, w którym decyzja o pozwoleniu wodnoprawnym stała się ostateczna, chyba że w pozwoleniu wodnoprawnym została określona inna data, od której obowiązuje to pozwolenie.

W tym miejscu należy ponownie zaznaczyć, że pojęcie świadczenia usług ma bardzo szeroki zakres, bowiem nie obejmuje wyłącznie działań podatnika, lecz także jego zaniechania poprzez zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji. Usługa w rozumieniu regulacji zawartej w art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług jest transakcją gospodarczą, co oznacza, że stosunek prawny łączący strony musi wiązać się ze świadczeniem wzajemnym. Aby uznać jakieś zdarzenie za odpłatne świadczenie usług musi wystąpić stosunek zobowiązaniowy pomiędzy podmiotami biorącymi udział w tym zdarzeniu, czyli strony muszą zobowiązać się do określonego działania bądź powstrzymania się od dokonania określonych czynności. Tym samym, aby czynności mające charakter odpłatny podlegały przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, powinny być wykonywane w okolicznościach, w związku z którymi, można wyodrębnić dwie strony transakcji: świadczącego i beneficjenta, przy czym świadczący powinien występować w charakterze podatnika tego podatku.

Analizując przedstawiony stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, że sama czynność przekazania środków finansowych nie podlega opodatkowaniu podatkiem VAT i nie rodzi żadnych obowiązków podatkowych, o ile nie pełni funkcji zapłaty lub zaliczki z tytułu jakiegokolwiek świadczenia usług lub dostawy towarów podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie w ocenie tut. Organu nie dochodzi do świadczenia usług przez Wnioskodawcę na rzecz Firm partycypujących w kosztach, zatem przekazanych Wnioskodawcy środków pieniężnych nie można uznać za wynagrodzenie za jakiekolwiek usługi.

Z treści wniosku wynika bowiem, że Wnioskodawcy nie wiążą z Firmami uczestniczącymi w kosztach ponoszonych opłat jakiekolwiek umowy, które precyzowałyby warunki i formy rozliczeń z tytułu partycypacji w kosztach i z których wynikałoby, że Wnioskodawca ma swobodę działania w zakresie ustalania wysokości opłaty stałej i zmiennej, jakimi obciążane są Firmy partycypujące w kosztach. Wnioskodawca posiada jedynie akceptację Firm dotyczącą ich uczestnictwa w tych kosztach oraz zadeklarowane przez nie wielkości powierzchni utwardzonej odwadnianej. Wszystkie środki przekazywane Wnioskodawcy przez Firmy partycypujące służą jedynie do pokrycia wysokości opłat ustalonych przez Przedsiębiorstwo, a Wnioskodawca nie dolicza do nich swojej marży. Opłaty, o których mowa we wniosku, są ustalane przez Przedsiębiorstwo i przekazywane Wnioskodawcy w drodze informacji, tak więc Wnioskodawca nie otrzymuje od Przedsiębiorstwa faktur VAT.

Wpływy opłat od Firm uczestniczących w kosztach odprowadzania wód roztopowych i opadowych nie stanowią dla Wnioskodawcy wynagrodzenia za świadczenie jakichkolwiek usług na rzecz tych Firm, gdyż nie ma umowy, która zobowiązywałaby Wnioskodawcę do wykonywania jakichkolwiek czynności na rzecz tych Firm w zamian za ich udział w kosztach. Nie można tu powiedzieć, że w ramach uzgodnionych działań, których skutkiem jest akceptacja przez obie strony partycypacji w kosztach ponoszonych opłat którykolwiek z podmiotów, czy to Wnioskodawca, czy to Firmy partycypujące, realizuje usługi na rzecz drugiej strony. W sytuacji, gdyby Firmy nie partycypowały w kosztach, to i tak nie miałyby innej możliwości, jak odprowadzanie swoich wód opadowych i roztopowych do wspólnego kolektora, którym następnie odprowadzane są do wylotu wód opadowych i roztopowych do rzeki [] należącym do Wnioskodawcy na podstawie posiadanego pozwolenia wodnoprawnego. Podobnie, Wnioskodawca nawet w sytuacji, gdyby nie otrzymywał zwrotu kosztów ponoszonych opłat i tak musiałby je ponosić, gdyż jest podmiotem zobowiązanym na podstawie ustawy Prawo wodne do wnoszenia opłat na rzecz Przedsiębiorstwa.

Brak jest zatem tu świadczenia, które miałoby stanowić podstawę do uznania, że Wnioskodawca realizuje na rzecz którejkolwiek z Firm partycypujących usługę, za którą otrzymuje wynagrodzenie. Działania w zakresie wspólnego ponoszenia kosztów za odprowadzanie wód opadowych i roztopowych nie powodują wystąpienia obustronnych, wzajemnych świadczeń, które stanowiłby świadczenie usług.

Wobec powyższego należy stwierdzić, że zwrot pieniędzy otrzymywany przez Wnioskodawcę od Spółek w postaci partycypacji w kosztach ponoszonych opłat nie jest związany z żadną dostawą towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, ani też świadczeniem usług w rozumieniu art. 8 ustawy na rzecz Spółek partycypujących. Nie mieści się zatem w katalogu czynności wymienionych w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, tym samym otrzymany zwrot pieniężny, o którym mowa we wniosku, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1, należy uznać za prawidłowe.

W związku z tym, że Organ uznał, iż w opisanej we wniosku sytuacji nie mamy do czynienia z wynagrodzeniem za świadczenie usług w rozumieniu art. 8 ustawy opodatkowanym podatkiem od towarów i usług, tylko ze zwrotem ponoszonych przez Wnioskodawcę kosztów związanych z opłatami za wody opadowe i roztopowe, Organ odstąpił od oceny stanowiska Wnioskodawcy odnoszącego się do kwestii podstawy opodatkowania, momentu powstania obowiązku podatkowego i stawki podatku VAT dla czynności będącej przedmiotem zapytania (pytanie 2-3).

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego () za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej