Temat interpretacji

Prawo do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot dokonujący dostawy filtra do obiektywów fotograficznych.

Na podstawie art. 13 § 2a pkt 1, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 2 marca 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.), uzupełnionego pismem z 24 kwietnia 2020 r. (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot dokonujący dostawy filtra do obiektywów fotograficznych jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2020 r. wpłynął do Organu wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej, dotyczącej podatku od towarów i usług, w zakresie prawa do skorzystania ze zwolnienia podmiotowego przez podmiot dokonujący dostawy filtra do obiektywów fotograficznych.

Powyższy wniosek został uzupełniony pismem z 24 kwietnia (data wpływu 24 kwietnia 2020 r.), które stanowiło odpowiedź na wezwanie Organu z 22 kwietnia 2020 r., znak: 0111-KDIB3-3.4012.114.2020.1.WR.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

1. Wnioskodawca nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT
2. Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży towarów będących w ewidencji środków trwałych lub wyposażenia wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Nie było zakupu i sprzedaży towarów w celach handlowych.
3. Wnioskodawca w związku z wykonywaniem usług produkcji materiałów filmowych nie przekroczył w 2020 r. wartości sprzedaży w kwocie 200 000.00 zł.
4. Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie przekroczy w 2020 r. wartości sprzedaży kwocie 200 000.00 zł.
5. Wnioskodawca dokonał sprzedaży towaru w dniu 30 października 2019 r., będącego na wyposażeniu firmy i wykorzystywanego do działalności gospodarczej, o którym mowa w art. 113 ust. 13 ustawy z dnia 11 marca 2004 roku o podatku od towarów i usług.
6. Wnioskodawca dokonał dostawy filtra do obiektywów fotograficznych w dniu 30.10.2019 r. o wartości 110 zł. Na jednej z branżowych grup na Facebook-u ogłoszona została chęć sprzedaży w/w filtra. Tam znalazł się chętny do jego kupna. Filtr wraz z wystawioną przez firmę Wnioskodawcy fakturą, wysłany został pocztą, a zapłatę Wnioskodawca otrzymał przelewem na rachunek bankowy. Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży środków trwałych i wyposażenia firmy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron. Transakcja była uwarukowana tym, że na początku 2019 r. Wnioskodawca zakupił kamerę z wbudowanymi filtrami ND w związku z tym filtry, które posiadał Wnioskodawca stały się zbędne.
7. PKWiU 26.7 dla towaru będącego przedmiotem w/w dostawy.

W uzupełnieniu Wnioskodawca wskazał, że sprzedaż filtra do aparatu, o którym mowa we wniosku, dokonana przez Wnioskodawcę za pośrednictwem portalu facebook, nie nastąpiła w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość do chwili zawarcia umowy.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy Wnioskodawca stracił prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług na podstawie art. 113 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z dokonaną sprzedażą filtra do obiektywów fotograficznych (PKWiU 26.7)?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Wnioskodawca stoi na stanowisku, że powinien dalej pozostać zwolnionym z podatku od towarów i usług. Wnioskodawca dokonał sprzedaży sprzętu wykorzystywanego do prowadzenia działalności usługowej będącego na wyposażeniu firmy. Była to sprzedaż jednorazowa dokonana za pośrednictwem Facebook-a. Wartość sprzedaży wynosiła 110,00 zł. Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży środków trwałych i wyposażenia firmy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron. Wnioskodawca nie zajmuje się zorganizowanym handlem towarami, prowadzi działalność usługową.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2020 r., poz. 106, ze zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Na mocy art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Jak wynika z art. 113 ust. 1 ustawy, zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Zgodnie z art. 113 ust. 2 ustawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się:

1. wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów oraz sprzedaży wysyłkowej z terytorium kraju oraz sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju;
2. odpłatnej dostawy towarów i odpłatnego świadczenia usług, zwolnionych od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 lub przepisów wydanych na podstawie art. 82 ust. 3, z wyjątkiem:
   
   1. transakcji związanych z nieruchomościami;
   2. usług, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7, 12 i 38-41;
   3. usług ubezpieczeniowych
   -jeżeli czynności te nie mają charakteru transakcji pomocniczych;
3. odpłatnej dostawy towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

W myśl art. 113 ust. 4 ustawy, podatnicy, o których mowa w ust. 1 i 9, mogą zrezygnować ze zwolnienia określonego w ust. 1 i 9 pod warunkiem pisemnego zawiadomienia o tym zamiarze naczelnika urzędu skarbowego przed początkiem miesiąca, w którym rezygnują ze zwolnienia, a w przypadku podatników rozpoczynających w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności określonych w art. 5, którzy chcą zrezygnować ze zwolnienia od pierwszej wykonanej czynności przed dniem wykonania tej czynności.

Jak stanowi art. 113 ust. 5 ustawy, jeżeli wartość sprzedaży zwolnionej od podatku na podstawie ust. 1 przekroczy kwotę, o której mowa w ust. 1, zwolnienie traci moc począwszy od czynności, którą przekroczono tę kwotę.

W myśl art. 113 ust. 11 ustawy, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia sprzedaży od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Powyższe oznacza, że podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może na podstawie powołanego przepisu, ponownie skorzystać z tego zwolnienia, jeżeli upłynął rok, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia.

Z kolei, przepis art. 113 ust. 13 pkt 1 lit f tiret drugi ustawy stanowi, że zwolnień, o których mowa w ust. 1 i 9, nie stosuje się do podatników dokonujących dostaw, w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie komputerów, wyrobów elektronicznych i optycznych (PKWiU 26).

Wnioskodawca w dniu 30 października 2019 r. dokonał sprzedaży towaru filtra do obiektywów fotograficznych (kod PKWiU 26.7). Powodem transakcji było to, że Wnioskodawca zakupił kamerę z wbudowanymi filtrami ND i w związku z tym w/w filtr do obiektywów stał się zbędny. Sprzedaż filtra do aparatu nie nastąpiła w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy.

Wnioskodawca nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawca w związku z wykonywaniem usług produkcji materiałów filmowych nie przekroczył wartości sprzedaży w kwocie 200 000 zł. Wnioskodawca w związku z prowadzoną działalnością gospodarczą nie przekroczy w 2020 r. wartości sprzedaży w kwocie 200 000 zł.

Wnioskodawca dokonywał wcześniej sprzedaży towarów będących w ewidencji środków trwałych lub wyposażenia wykorzystywanych w prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca nie dokonywał zakupu i sprzedaży towarów w celach handlowych. Wnioskodawca nie będzie dokonywał sprzedaży środków trwałych i wyposażenia firmy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej obecności stron.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawczyni jest możliwość dalszego korzystania ze zwolnienia z podatku od towarów i usług określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, a także, w razie negatywnej odpowiedzi na pierwsze z zadanych pytań, moment, w którym Wnioskodawca winien zarejestrować się jako podatnik podatku od towarów i usług.

Stosownie do przepisu art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów usług podatnicy podatku od towarów i usług, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200 000 zł, mogą skorzystać ze zwolnienia określonego w tym przepisie. Jednocześnie w art. 113 ust. 13 wyłączył możliwość korzystania z tego zwolnienia przez podatników dokonujących określonych w tym przepisie dostaw towarów lub świadczących wymienione w ww. przepisie usługi.

Tym samym ze zwolnienia nie mogą skorzystać m.in. podmioty dokonujące dostaw w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie przedmiotów optycznych sklasyfikowanych do kodu PKWiU 26.

Przenosząc powyższe na grunt niniejszej sprawy wskazać należy, że Wnioskodawca dokonał dostawy filtra do obiektywu o kodzie PKWiU 26.7, a tym samym dokonał dostawy towaru wymienionego w art. 113 ust. 13 pkt 1 lit. f tiret 2 ustawy o podatku od towarów usług. Jednocześnie, stosownie do przedstawionego opisu stanu faktycznego, dostawa ww. filtra do obiektywów nie była dokonana w związku z zawarciem umowy w ramach zorganizowanego systemu zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron, z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Z opisu stanu faktycznego wynika również, że dokonana dostawa filtra do obiektywu miała charakter incydentalny. Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej zajmuje się świadczeniem usług produkcji materiałów filmowych. Zatem również z tego względu należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy filtra do obiektywu nie posłużył się zorganizowanym systemem zawierania umów na odległość. Posłużenie się zorganizowanym systemem zawierania umów na odległość oznacza bowiem, że przedsiębiorca tak zorganizował swoje przedsiębiorstwo, by można uznać, że zawieranie umów na odległość tworzy system sprzedaży. Jednorazowe przypadki zawierania umów na odległość, a takie mają miejsce w przedmiotowej sprawie, nie pozwalają na przyjęcie, że przedsiębiorca posługuje się zorganizowanym systemem zawierania umów na odległość.

W świetle oświadczenia Wnioskodawcy, jak i całokształtu przedstawionego opisu stanu faktycznego należy stwierdzić, że Wnioskodawca dokonując dostawy filtra do aparatu nie posłużył się zorganizowanym systemem zawierania umów na odległość, bez jednoczesnej fizycznej obecności stron z wyłącznym wykorzystaniem jednego lub większej liczby środków porozumiewania się na odległość do chwili zawarcia umowy włącznie.

Tym samym możliwość korzystania przez Wnioskodawcę ze zwolnienia podmiotowego nie zostanie wyłączona z uwagi na dokonaną dostawę filtra do obiektywu. Zatem, przy spełnieniu pozostałych warunków zwolnienia, Wnioskodawca będzie mógł nadal korzystać ze zwolnienia określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Wobec powyższego stanowisko w zakresie pytania oznaczonego nr 1 należy uznać za prawidłowe.

Z uwagi na rozstrzygnięcia j.w. nie udziela się odpowiedzi na pytanie oznaczone nr 2, której Wnioskodawca oczekiwał wyłącznie w przypadku negatywnej odpowiedzi na pytanie nr 1.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego we wniosku i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu sprawy. Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej