Opodatkowanie dofinansowania ze środków Unii Europejskiej otrzymanego w ramach realizacji projektu oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego w zw... - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 17.01.2020, sygn. 0112-KDIL1-3.4012.523.2019.2.AKR, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Opodatkowanie dofinansowania ze środków Unii Europejskiej otrzymanego w ramach realizacji projektu oraz prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 14 listopada 2019 r. (data wpływu 14 listopada 2019 r.), uzupełnionym pismem z dnia 14 stycznia 2020 r. (data wpływu 14 stycznia 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest:

prawidłowe w zakresie opodatkowania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej otrzymanego w ramach realizacji projektu pn. (),
prawidłowe w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu pn. ().

UZASADNIENIE

W dniu 14 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej otrzymanego w ramach realizacji projektu pn. () oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu pn. (). Przedmiotowy wniosek został uzupełniony w dniu 14 stycznia 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy oraz o dowód wpłaty dodatkowej opłaty za wydanie interpretacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina () jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Na podstawie zawartej umowy z samorządem województwa () (Urzędem Marszałkowskim) Gmina w latach 2019-2020 będzie realizowała projekt pn. () współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020 działanie () w formie współfinansowania Unii Europejskiej.

W ramach realizacji projektu Gmina dokona zakupu i montażu niezbędnej infrastruktury technicznej służącej wytwarzaniu energii elektrycznej i cieplnej z odnawialnych źródeł energii, tj. na potrzeby budynków mieszkalnych i użyteczności publicznej. Głównym celem projektu jest poprawa jakości powietrza poprzez zmniejszenie emisji do atmosfery gazów cieplarnianych i szkodliwych pyłów pochodzących ze spalania paliwa stałych (węgiel i miał węglowy) oraz poprawa jakości życia mieszkańców. Ubiegając się o dofinansowanie, Gmina nie wskazała podatku naliczonego od wydatków na przedmiotową inwestycję jako wydatku kwalifikowanego w ramach niniejszego projektu.

Gmina w ramach realizacji przedmiotowej inwestycji zabezpiecza rzeczową i finansową realizację projektu, na którą składa się przygotowanie dokumentacji technicznej, studium wykonalności, wyłonienie wykonawcy instalacji (w zakresie robót budowalnych dotyczących montażu kolektorów słonecznych) zgodnie z przepisami ustawy Prawo zamówień publicznych (wg trybu przetarg nieograniczony), zapewnia nadzór inwestorski nad przebiegiem prac, ustala harmonogram montażu instalacji, prowadzi monitoring i obsługę finansową, przeprowadza odbiór końcowy i dokonuje rozliczenia finansowego projektu.

Beneficjentem środków europejskich jest Gmina. Projektem zostanie objętych 18 budynków użyteczności publicznej oraz 47 budynków mieszkalnych. W ramach projektu zostanie zamontowanych:

47 zestawów instalacji fotowoltaicznych o mocy 3kWp oraz 3 piece na biomasę o mocy 17kW zlokalizowanych na posesjach właścicieli indywidualnych,
5 zestawów instalacji fotowoltaicznych o mocy 3kWp, 12 zestawów instalacji o mocy 6kWp oraz 1 zestaw instalacji o mocy 10kWp zlokalizowanych na obiektach komunalnych, których właścicielem jest Gmina.

Na czas prowadzenia niezbędnych prac (w szczególności montażu urządzeń), właściciele nieruchomości udostępnią odpowiednią powierzchnię nieruchomości na podstawie umów użyczenia.

Po zakończeniu prac instalacyjnych, infrastruktura pozostanie własnością Wnioskodawcy przez okres trwałości projektu (tj. przez okres 5 lat). W okresie trwałości projektu zatem, od strony stricte prawnej, właścicielem infrastruktury powstałej w ramach realizacji projektu będzie Gmina, zaś bezpośrednim użytkownikiem dany mieszkaniec nieruchomości. Po upływie 5-letniego okresu trwałości projektu przekazanie infrastruktury odbędzie się na podstawie odrębnej umowy.

Instalacje montowane będą na jednorodzinnych budynkach mieszkalnych (PKOB 111) i wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z zaspokajaniem potrzeb bytowych mieszkańców, natomiast zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy o VAT, budynki mieszkalne objęte są społecznym programem mieszkaniowym. Instalacje na budynkach komunalnych dotyczą jednostek oświatowych oraz domów kultury, mają na celu zmniejszenie emisji zanieczyszczeń oraz zużycia energii elektrycznej do podgrzania wody użytkowej i ogrzewania pomieszczeń.

Źródłem finansowania projektu jest dofinansowanie ze środków europejskich (do 85% kwoty całkowitych wydatków kwalifikowanych projektu) oraz wkład własny Gminy 15% wydatków kwalifikowanych i 100% wydatków niekwalifikowalnych (np. podatek VAT).

Wysokość dofinansowania należnego Gminie nie jest uzależniona od współfinansowania wkładu własnego Gminy przez jej mieszkańców. Jednakże Gmina przyjęła, że na pokrycie części wydatków projektu mieszkańcy (u których będą montowane panele fotowoltaiczne) dokonają dobrowolnych wpłat na rzecz Gminy. Z mieszkańcami nie zostały zawarte umowy cywilno-prawne, dotyczące montażu instalacji. W przypadku zakwalifikowania posesji do projektu zostanie zawarta umowa cywilno-prawna z właścicielem nieruchomości określająca wzajemne obowiązki stron i zasady rozliczenia dotyczące zasad montażu i odpłatności mieszkańca. Rozliczenia z mieszkańcami dokonywane będą na podstawie wystawianych na rzecz mieszkańca faktury dokumentującej wykonane świadczenia z tytułu realizacji inwestycji (dostawa/montaż).

Realizowana inwestycja jest zadaniem własnym Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (t. j. Dz. U. z 2019 r., poz. 506). Zasadniczym celem realizacji inwestycji jest zmniejszenie poziomu zanieczyszczenia powietrza (poprawa stanu powietrza), powstającego wskutek podgrzewania przez mieszkańców wody do celów użytkowych, czy ogrzewania domów. Przedmiotowy projekt ma bowiem na celu zmniejszenie zapotrzebowania na energię wytworzoną z węgla kamiennego, jak również zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Dla mieszkańców korzyścią wynikającą z montażu konkretnego zestawu OZE będzie możliwość uzyskania źródła energii służącego ogrzaniu wody, mieszkania, dostarczenie energii do urządzeń AGD itp.

W celu realizacji projektu Gmina ogłosi przetarg na wyłonienie wykonawcy, zgodnie z art. 39 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. Prawo zamówień publicznych (Dz. U z 2017 r., poz. 1579). Zamówienie będzie realizowane jako dostawa i montaż urządzeń. Opierając się na ust. 1 Komunikatu Prezesa GUS z dnia 24 stycznia 2008 r. w sprawie trybu udzielania informacji dotyczących standardów klasyfikacyjnych (Dz. Urz. GUS z 2008 r. Nr 1, poz. 11), zgodnie z którym sam zainteresowany podmiot klasyfikuje prowadzoną działalność (produkty, wyroby, usługi, obiekty budowlane, środki trwałe) według zasad określonych w poszczególnych klasyfikacjach i nomenklaturach, wprowadzonych rozporządzeniami Rady Ministrów lub stosowanych bezpośrednio na podstawie przepisów Wspólnoty Europejskiej. Gmina przyjęła wykonanie usługi mieszczące się grupowaniu o symbolu 43.21.10.2 Roboty związane z wykonywaniem pozostałych instalacji elektrycznych.

Przyjmuje się również, że usługa związana z montażem paneli stanowić będzie termomodernizację budynków mieszkalnych, opierając się na definicji zawartej w art. 2 pkt 2 ustawy z dnia 21 listopada 2008 r. o wspieraniu termomodernizacji i remontów (Dz. U. z 2017 r., poz. 130, z późn. zm.), który stwierdza, że przedsięwzięciem termomodernizacyjnym jest przedsięwzięcie, którego przedmiotem jest ulepszenie, w wyniku którego następuje zmniejszenie zapotrzebowania na energię dostarczaną na potrzeby ogrzewania i podgrzewania wody użytkowej, a także zmiana źródeł energii na źródła odnawialne.

Ponoszone przez Gminę wydatki na realizację zadania będą udokumentowane fakturami wystawionymi przez wykonawcę na Gminę jako nabywcę. Wykonawca nie będzie podpisywał żadnych umów z mieszkańcami, lecz świadczy swoje usługi wyłącznie na rzecz Gminy, będzie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku VAT, u którego sprzedaż nie jest zwolniona na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 ustawy o VAT. Wpłaty mieszkańców jako partycypacja w kosztach zadania, będą opodatkowane podatkiem VAT i rozliczane z Urzędem Skarbowym w deklaracji podatkowej VAT-7 na podstawie wystawionych faktur. W przypadku montażu instalacji na indywidualnych budynkach mieszkalnych, zgodnie z art. 41 ust. 12 i 12a ustawy o VAT zastosowanie znajdzie opodatkowanie stawką 8%, w pozostałych przypadkach montaż na budynkach komunalnych, zastosowana zostanie stawka 23%.

Przyjęty przez Gminę, plan gospodarki niskoemisyjnej, przewiduje zmniejszenie emisji gazów cieplarnianych poprzez zwiększenie liczby montowanych odnawialnych źródeł energii.

W uzupełnieniu wniosku Gmina wskazała, że instalacje fotowoltaiczne założone zostaną na 12 budynkach użyteczności publicznej, tj. Urząd Gminy, jednostki oświatowe, domy kultury, w których następuje realizacja zadań własnych gminy wynikających z ustawy o samorządzie gminnym, zadań oświatowych, pomocy społecznej i działalności kultury. Zadania te nie stanowią działalności gospodarczej. W pozostałych 6 budynkach, tj. ujęciu wody, pompowni wody i oczyszczalni ścieków, realizowane są zadania własne gminy wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym, do których należy zaspokajanie potrzeb zbiorowych wspólnoty w tym: zaopatrzenie w wodę, kanalizację, usuwanie i oczyszczanie ścieków komunalnych. Energia z paneli fotowoltaicznych w tych budynkach będzie służyła do zasilania urządzeń służących pompowaniu wody i uzdatnianiu ścieków.

Na każdy budynek użyteczności publicznej oraz na budynki należące do mieszkańców Gmina posiada odrębną dokumentację kosztorysową oraz wyszczególnione zostało to w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, w związku z tym w trakcie realizacji inwestycji oraz po jej zakończeniu na podstawie protokołu odbioru będzie możliwość rozliczenia wydatków na poszczególne budynki użyteczności publicznej, budynki mieszkańców oraz wg rodzaju działalności.

Wysokość otrzymanego dofinansowania zadania określona została przez Urząd Marszałkowski w momencie składania wniosku o dofinansowanie. We wniosku wskazano ilość nieruchomości biorących udział w projekcie. Liczba nieruchomości biorących udział w projekcie pozostaje niezmienna. W związku z tym nie wpływa na wysokość dofinansowania.

Warunki umowy na dostawę i montaż instalacji fotowoltaicznych będą jednakowe dla wszystkich mieszkańców. Ze względu na konieczność zapewnienia montażu paneli fotowoltaicznych na 47 budynkach mieszkalnych (liczba taka jest niezmienna, warunek realizacji i rozliczenia projektu), odstąpienie od umowy przez obie strony, tj. Gminę i rezygnacji mieszkańca będzie mogła nastąpić jedynie w wypadku braku technicznych możliwości montażu paneli fotowoltaicznych na posesji lub zdarzeń losowych. Jednakże istnieje możliwość montażu paneli na posesji innego mieszkańca, na podstawie listy rezerwowej.

W trakcie realizacji projektu, postęp prac monitorowany jest przez instytucję wdrażającą, tj. Urząd Marszałkowski w (), na podstawie kwartalnych sprawozdań dotyczących postępu rzeczowo-finansowego z realizacji zadania inwestycyjnego. Rozliczenie finansowe przekazywane będzie na wydzielony rachunek Gminy, dopiero po sprawdzeniu prawidłowości realizacji zadania.

Gdyby Gmina nie otrzymała dofinansowania nie realizowałaby zadania inwestycyjnego, ze względu na bardzo duże koszty realizacji inwestycji. Decyzja o jego realizacji podjęta została po otrzymaniu informacji o zakwalifikowaniu projektu do realizacji. W chwili obecnej na realizację zadania zawarta została z Urzędem Marszałkowskim umowa o dofinansowanie projektu, a tym samym nie ma możliwości wycofania się z jego realizacji. Warunkiem rozliczenia projektu jest montaż paneli fotowoltaicznych na 18 budynkach użyteczności publicznej i 47 budynkach mieszkalnych.

Gdyby projekt nie był dofinansowany, opłaty od mieszkańców nie byłyby pobierane, a projekt nie byłby realizowany.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania:

Czy dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej otrzymane w ramach realizowanego projektu pn. () będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2017 r., poz. 1221)?

Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu, o którym mowa w pyt. 1?

Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1.

Otrzymane dofinansowanie ze środków unijnych podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 29a ust. 1 ustawy o VAT.

Ustawa o podatku od towarów i usług w art. 29a ust. 1 określa skutki podatkowe otrzymania dotacji (a także subwencji i dopłat o podobnym charakterze). Zgodnie z zawartym w nim przepisem podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę dostarczanych towarów lub usług świadczonych przez podatnika.

Przystępując do projektu Gmina realizuje zadania własne w zakresie ochrony powietrza i wspomagania wykorzystania lokalnych źródeł energii odnawialnej oraz wprowadzenia bardziej przyjaznych dla środowiska nośników energii odnawialnej, a nie działalność gospodarczą polegającą na świadczeniu usług dostawy i montażu kolektorów słonecznych czy pieców na biomasę.

Istotny jest tutaj również art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, w myśl którego, Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Dotacja (zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy o VAT) może być uznana za bezpośrednio związaną z ceną towarów lub usług podlegających opodatkowaniu VAT tylko wtedy, gdy cena towaru lub usługi zależy od kwoty otrzymanej dotacji. Warunek bezpośredniego wpływu dotacji na cenę oznacza w praktyce, iż dotacja musi trafić wprost do podatnika dokonującego dostawy towarów lub świadczącego usługę.

W związku z powyższym, zdaniem Wnioskodawcy, dofinansowanie ze środków UE podlega opodatkowaniu VAT.

Ad 2.

Będzie mu przysługiwało uprawnienie do odliczenia VAT naliczonego.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy o VAT, w zakresie jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Z przytoczonego przepisu wynika, że dla uzyskania prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego niezbędne jest spełnienie łączne dwóch warunków:

odliczenie przysługuje jedynie podatnikowi VAT,
musi istnieć bezpośredni związek między zakupionymi towarami i usługami, a ich wykorzystaniem do wykonywania czynności opodatkowanych.

Jak wskazano we wniosku Gmina jest czynnym podatnikiem podatku VAT. Montaż kolektorów słonecznych w ramach realizacji projektu będzie wiązał się z wykonywaniem usługi na rzecz mieszkańców, z czynnością opodatkowaną (wpłaty mieszkańców) rozliczane w deklaracjach VAT-7. W związku z powyższym spełnione zostaną łącznie wszystkie warunki, od których przytaczany przepis art. 86 ust. 1 ustawy o VAT uzależnia nabycie prawa do zastosowania odliczenia podatku VAT naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Na podstawie art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Stosownie do art. 8 ust. 2a ustawy, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Pod pojęciem usługi (świadczenia) należy rozumieć każde zachowanie, na które składać się może zarówno działanie (uczynienie, wykonanie czegoś na rzecz innej osoby), jak i zaniechanie (nieczynienie bądź też tolerowanie). Przy ocenie charakteru świadczenia jako usługi należy mieć na względzie, że ustawa zalicza do grona usług każde świadczenie, które nie jest dostawą w myśl art. 7 ustawy. Zauważyć również należy, że usługą będzie tylko takie świadczenie, w przypadku którego istnieje bezpośredni konsument, odbiorca świadczenia odnoszący korzyść o charakterze majątkowym.

W związku z powyższym czynność podlega opodatkowaniu jedynie wówczas, gdy wykonywana jest w ramach umowy zobowiązaniowej, a jedna ze stron transakcji może zostać uznana za bezpośredniego beneficjenta tej czynności. Przy czym związek pomiędzy otrzymywaną płatnością a świadczeniem na rzecz dokonującego płatności musi mieć charakter bezpośredni i na tyle wyraźny, aby można powiedzieć, że płatność następuje w zamian za to świadczenie.

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów w rozumieniu art. 7 ustawy, bądź też świadczenie usług w myśl art. 8 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług musi być wykonana przez podatnika.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Pod pojęciem działalności gospodarczej, na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy, rozumie się wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stosownie do art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itd., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych). Bowiem tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

Stosownie do przepisu art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2019 r., poz. 506, z późn. zm.), gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Natomiast zgodnie z art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym, do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty. Do zadań własnych gminy należą w szczególności sprawy dotyczące wodociągów i zaopatrzenia w wodę, kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych, utrzymania czystości i porządku oraz urządzeń sanitarnych, wysypisk i unieszkodliwiania odpadów komunalnych, zaopatrzenia w energię elektryczną i cieplną oraz gaz (art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym).

Tym samym, Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.

Z opisu sprawy wynika, że Gmina jest zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Na podstawie zawartej umowy z samorządem województwa (Urzędem Marszałkowskim) Gmina w latach 2019-2020 będzie realizowała projekt pn. () współfinansowany ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego Województwa () na lata 2014-2020 działanie () w formie współfinansowania Unii Europejskiej.

Beneficjentem środków europejskich jest Gmina. Projektem zostanie objętych 18 budynków użyteczności publicznej oraz 47 budynków mieszkalnych. W ramach projektu zostanie zamontowanych:

47 zestawów instalacji fotowoltaicznych o mocy 3kWp oraz 3 piece na biomasę o mocy 17kW zlokalizowanych na posesjach właścicieli indywidualnych,
5 zestawów instalacji fotowoltaicznych o mocy 3kWp, 12 zestawów instalacji o mocy 6kWp oraz 1 zestaw instalacji o mocy 10kWp zlokalizowanych na obiektach komunalnych, których właścicielem jest Gmina.

Na czas prowadzenia niezbędnych prac (w szczególności montażu urządzeń), właściciele nieruchomości udostępnią odpowiednią powierzchnię nieruchomości na podstawie umów użyczenia.

Instalacje montowane będą na jednorodzinnych budynkach mieszkalnych (PKOB 111) i wykorzystywane wyłącznie do celów związanych z zaspokajaniem potrzeb bytowych mieszkańców. Instalacje na budynkach komunalnych dotyczą jednostek oświatowych oraz domów kultury, mają na celu zmniejszenie emisji zanieczyszczeń oraz zużycia energii elektrycznej do podgrzania wody użytkowej i ogrzewania pomieszczeń.

Realizowana inwestycja jest zadaniem własnym Gminy, zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Zasadniczym celem realizacji inwestycji jest zmniejszenie poziomu zanieczyszczenia powietrza (poprawa stanu powietrza), powstającego wskutek podgrzewania przez mieszkańców wody do celów użytkowych, czy ogrzewania domów. Przedmiotowy projekt ma bowiem na celu zmniejszenie zapotrzebowania na energię wytworzoną z węgla kamiennego, jak również zwiększenie wykorzystania odnawialnych źródeł energii. Dla mieszkańców korzyścią wynikającą z montażu konkretnego zestawu OZE będzie możliwość uzyskania źródła energii służącego ogrzaniu wody, mieszkania, dostarczenie energii do urządzeń AGD itp.

Wysokość otrzymanego dofinansowania zadania określona została przez Urząd Marszałkowski w momencie składania wniosku o dofinansowanie. Liczba nieruchomości biorących udział w projekcie pozostaje niezmienna. W związku z tym nie wpływa na wysokość dofinansowania.

Gdyby projekt nie był dofinansowany, opłaty od mieszkańców nie byłyby pobierane, a projekt nie byłby realizowany.

Przy tak przedstawionym opisie sprawy wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą w pierwszej kolejności kwestii opodatkowania dofinansowania ze środków Unii Europejskiej otrzymanego w ramach realizacji przedmiotowego projektu.

Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy jej wykonaniem a otrzymanym świadczeniem wzajemnym, w ten sposób, że zapłacone kwoty stanowią rzeczywiste wynagrodzenie za wyodrębnioną czynność w ramach stosunku prawnego lub dochodzi do wymiany świadczeń wzajemnych. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia. Wynagrodzenie musi być należne za wykonanie tego świadczenia.

Odpłatność oznacza wykonanie czynności (dostawy towarów oraz świadczenia usług) za wynagrodzeniem. W znaczeniu potocznym wynagrodzenie to zapłata za pracę, należność. Natomiast odpłatny to taki, który wymaga zapłacenia, zwrotu kosztów, płatny.

Zatem pod pojęciem odpłatności rozumieć należy prawo podmiotu sprzedającego towar lub świadczącego usługę do żądania od nabywcy towaru, odbiorcy usługi lub osoby trzeciej zapłaty ceny lub ekwiwalentu (np. w postaci świadczenia wzajemnego).

W dorobku orzecznictwa Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej przyjmuje się, że odpłatność ma miejsce wtedy, gdy istnieje bezpośredni związek pomiędzy dostawą towarów lub świadczeniem usług a otrzymanym wynagrodzeniem, przy czym wynagrodzenie jakkolwiek musi być wyrażone w pieniądzu, to jednak nie musi być w tej formie dokonane. Należy podkreślić, że na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług bez znaczenia pozostaje to, czy kwota uzyskanego wynagrodzenia (cena) została skalkulowana tak, że stanowi tylko koszt wytworzenia towaru lub wykonania usługi, czy została powiększona także o zysk sprzedającego. Skoro przepisy nie określają formy zapłaty za świadczoną usługę należy uznać, że zobowiązanie usługobiorcy może mieć postać świadczenia nie tylko określonej sumy pieniędzy, ale także świadczenia innej usługi (usługi wzajemnej). Oznacza to, że z danego stosunku prawnego, na podstawie którego wykonywana jest usługa, musi wynikać wyraźna, bezpośrednia korzyść na rzecz świadczącego usługę. Ponadto, aby dana czynność (świadczenie) podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT musi istnieć bezpośredni związek o charakterze przyczynowym, pomiędzy świadczoną usługą a świadczeniem wzajemnym. Otrzymana zapłata powinna być konsekwencją wykonania świadczenia.

Odpłatność określana jest przez strony umowy i jeśli strony ustalą zapłatę wówczas wykonane świadczenie staje się odpłatne. W przypadku istnienia świadczenia wzajemnego otrzymanego przez świadczącego usługę, należy uznać czynności wykonywane w ramach zawartej umowy za odpłatne świadczenie usług określone w art. 8 ust. 1 ustawy podlegające opodatkowaniu na zasadach ogólnych.

Ponadto stwierdzić należy, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług będzie podlegało tylko to świadczenie (dostawa lub usługa), w przypadku którego istnieje konsument, tj. odbiorca świadczenia odnoszący z niego choćby potencjalną korzyść. Dopóki nie istnieje podmiot, który odnosiłby lub powinien odnosić konkretne korzyści o charakterze majątkowym związanym z danym świadczeniem, dopóty świadczenie to nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Stosownie do art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a -30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Cytowany przepis stanowi odzwierciedlenie art. 73 dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), z treści którego wynika, że w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

Związane jest to z tym, że podstawa opodatkowania stanowi wartość faktycznie uzyskaną przez sprzedawcę z tytułu danej opodatkowanej czynności. Należy jednocześnie wskazać, że nie ma tu znaczenia status podmiotu wypłacającego dofinansowanie ani pochodzenie środków, z których to dofinansowanie jest wypłacane.

Z treści powołanych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy podatnik, w związku z konkretną dostawą towarów lub świadczeniem usług, otrzymuje dofinansowanie (dotację, subwencję), stanowiące dopłatę do ceny towaru lub usługi, tego rodzaju dofinansowanie stanowi obok ceny, uzupełniający element podstawy opodatkowania z tytułu danej dostawy lub świadczenia. Kryterium uznania dofinansowania za stanowiące podstawę opodatkowania jest zatem stwierdzenie, że dofinansowanie dokonywane jest w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Natomiast dofinansowanie niedające się powiązać z konkretnymi czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, nie stanowią podstawy opodatkowania w rozumieniu przepisu art. 29a ust. 1 ustawy.

Nie ma przy tym znaczenia, od kogo dostawca towaru lub świadczący usługę otrzymuje zapłatę czy od nabywcy czy od osoby trzeciej, ważne jest, aby było to wynagrodzenie za daną konkretną usługę lub za daną konkretną dostawę.

Należy zauważyć, że otrzymanie dofinansowania (dotacji, dopłaty) nie stanowi samo w sobie żadnej czynności, ani też zdarzenia opodatkowanego. Dotacje (dopłaty) podlegają bowiem opodatkowaniu jako składnik ceny czynności, z którą są związane. Dotacje, które stanowią dopłatę do ceny sprzedawanych towarów, czy świadczonych usług, są ściśle związane z daną usługą, czy towarem i podlegają opodatkowaniu.

Włączenie do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze ma miejsce tylko wówczas, gdy jest to celowa dotacja, subwencja i inna dopłata o podobnym charakterze związana bezpośrednio z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. Do podstawy opodatkowania zaliczane są tylko takie dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze, które są bezpośrednio przeznaczone na dofinansowanie ceny konkretnego towaru czy też konkretnego rodzaju usługi. Nie jest więc obrotem ogólna dotacja (subwencja, inna dopłata o podobnym charakterze) uzyskana przez podatnika, niezwiązana z dostawą towaru lub świadczeniem usługi. W przypadku natomiast, gdy podatnik otrzyma dofinansowanie, które będzie związane z dostawą lub świadczeniem usług, jako pokrycie części ceny konkretnego świadczenia lub rekompensatę z tytułu wykonania określonego świadczenia po cenach obniżonych, płatność taka będzie zaliczana do podstawy opodatkowania podatkiem od towarów i usług. Dla określenia, czy dane dotacje mają czy też nie bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług, a co za tym idzie czy podlegają opodatkowaniu, istotne są zatem szczegółowe warunki ich przyznawania, określające cele realizowanego w określonej formie dofinansowania.

Tym samym podstawę opodatkowania podatkiem od towarów i usług zwiększa się tylko o takie dotacje, które w sposób bezwzględny i bezpośredni są związane z daną dostawą towarów lub świadczeniem usług. Jeżeli jednak taki bezpośredni związek nie występuje, dofinansowanie ogólne na pokrycie kosztów działalności nie podlega opodatkowaniu. Koniecznym zatem dla wykładni art. 29a ust. 1 ustawy jest wyjaśnienie pojęcia subwencja bezpośrednio związana z ceną.

W tym celu istotne znaczenie ma orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, w szczególności wyroki w sprawach C-184/00 (Office des products wallons ASBL v. Belgian State) oraz C-353/00 (Keeping Newcastle Warm Limited v. Commisioners od Customs and Excise, w skrócie KNW).

W wyroku C-184/00 Trybunał stwierdził, że pojęcie subwencji (dotacji) bezpośrednio związanych z ceną należy interpretować jako obejmujące wyłącznie subwencje, które stanowią całość lub część wynagrodzenia za dostawę towarów lub świadczenie usług, a które są wypłacane przez podmiot trzeci w stosunku do sprzedawcy lub świadczącego. Trybunał argumentował, że w celu ustalenia, czy dotacja stanowi wynagrodzenie, cena towarów i usług musi, co do zasady, być ustalana nie później, niż w momencie zdarzenia podlegającego opodatkowaniu. Zobowiązanie do zapłaty dotacji dokonane przez osobę, która jej udziela, rodzi korelat, jakim jest prawo beneficjenta do jej otrzymania, ponieważ dokonał on dostawy podlegającej opodatkowaniu. Ten związek pomiędzy dotacją a ceną musi być jednoznacznie widoczny na podstawie indywidualnej analizy okoliczności stanowiących podstawę wypłaty tego wynagrodzenia. Z drugiej strony nie jest konieczne, aby cena towarów lub usług bądź część tej ceny została ustalona. Wystarczy by możliwe było jej ustalenie. Cena jaką płaci nabywca musi być ustalana w taki sposób, że zmniejsza się ona w proporcji do dotacji przyznanej sprzedawcy towarów lub świadczącemu usługi, co zatem stanowi element ustalenia ceny, jakiej żąda ten ostatni. Trybunał w sprawie będącej przedmiotem rozpoznania wskazał sądowi odsyłającemu szereg wskazówek, stwierdzając, że sąd krajowy musi zbadać obiektywnie, czy fakt, że dotacja jest wypłacana sprzedawcy lub świadczącemu pozwala mu sprzedawać towary lub świadczyć usługi po cenie niższej, niż musiałby on żądać w braku takiej dotacji. Nie jest konieczne, by dotacja odpowiadała bezpośrednio zmniejszeniu ceny dostarczanych towarów, wystarczy by relacja pomiędzy zmniejszeniem ceny a dotacją, która może być wyrażona ryczałtowo, była istotna.

W wyroku C-353/00 Trybunał wyraził pogląd, że niezależnie od tego, czy dofinansowanie spełnia warunek bezpośredniego związku z ceną, czy też nie spełnia takiego warunku, zwiększać będzie podstawę opodatkowania, jeśli osoba trzecia (także organ władzy publicznej) wpłaca pewną kwotę pieniędzy na poczet usług świadczonych na rzecz osoby fizycznej. Orzeczenie to dotyczyło dopłat wypłacanych firmie zajmującej się usługami związanymi z doradztwem w dziedzinie energetyki.

Związek dotacji z ceną nie został szczegółowo przeanalizowany w tym wyroku. Szersze uwagi na ten temat znalazły się natomiast w opinii rzecznika generalnego oraz pisemnym stanowisku rządu Wielkiej Brytanii, które zaaprobował Trybunał. Jak wskazuje rzecznik, dotacje mogą mieć różną formę i charakter. Zwykle przez dotacje (subwencje) rozumie się sumy wypłacane danemu podmiotowi z funduszy publicznych w interesie ogólnym. W praktyce dotacje mogą mieć postać dopłat ogólnych do działalności przedsiębiorstwa (i wówczas nie podlegają opodatkowaniu) albo też stanowić subsydia do konkretnych dostaw lub usług, umożliwiając nabycie ich ostatecznemu odbiorcy po niższej cenie (lub w ogóle bez odpłatności z jego strony). W tym ostatnim przypadku podlegają podatkowi VAT.

Jeżeli otrzymywana dotacja jest w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z ceną danego świadczenia (tj. świadczenie dzięki dotacji ma cenę niższą o konkretną kwotę), taka dotacja podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jeżeli natomiast związek tego rodzaju nie występuje i równocześnie dotacja nie jest elementem wynagrodzenia związanego z danymi dostawami towarów lub usług, wówczas można i należy potraktować ją jako płatność niepodlegającą podatkowi VAT.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że mamy do czynienia z sytuacją, w której występuje skonkretyzowane świadczenie polegające na montażu instalacji fotowoltaicznej na rzecz mieszkańców w zamian za określone wynagrodzenie odpowiadające wysokości wkładów mieszkańców.

Dotacja przekazywana będzie w celu sfinansowania konkretnej czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Projekt jest konkretnym zadaniem, wyodrębnionym z ogólnej działalności Gminy i z zasad dofinansowania wynika, że nie jest ono udzielane na ogólne koszty funkcjonowania Wnioskodawcy.

Świadczenie realizowane przez Gminę na rzecz mieszkańców dzięki dotacji będzie miało cenę niższą o konkretną kwotę. Dotacja będzie stanowić pokrycie ceny świadczonych usług. Przedmiotowa dotacja jest zatem w sposób zindywidualizowany i policzalny związana z wartością danego świadczenia.

Z powyższego wynika, że przekazane dla Gminy środki finansowe na realizację przedmiotowego projektu należy uznać za środki otrzymane od osoby trzeciej (dotacje, subwencje lub dopłaty o podobnym charakterze), które będą miały bezpośredni wpływ na cenę świadczonych usług.

Zatem, dotacja do instalacji fotowoltaicznych montowanych przez Wnioskodawcę będzie dotacją bezpośrednio wpływającą na wartość świadczonych usług i będzie zwiększała podstawę opodatkowania, o której mowa w art. 29a ust. 1 ustawy, a tym samym będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, że dofinansowanie ze środków Unii Europejskiej otrzymane w ramach realizowanego projektu pn. () będzie podlegało opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 w związku z art. 29a ust. 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 jest prawidłowe.

W odniesieniu do wątpliwości Wnioskodawcy dotyczących prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją opisanego projektu, zauważyć należy, że zgodnie z przepisem art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Z powyższych regulacji prawnych wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tzn. takich, których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego).

Przedstawiona wyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.

Należy również zauważyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego, jako integralna część systemu VAT, w zasadzie nie może być ograniczane, ani pod względem czasu, ani też pod względem zakresu przedmiotowego. Nie jest to bowiem wyjątkowy przywilej podatnika, lecz jego fundamentalne prawo. Możliwość wykonania tego prawa powinna być zapewniona niezwłocznie i względem wszystkich kwot podatku, które zostały pobrane (naliczone) od transakcji związanych z zakupami. Decydujące znaczenie dla oceny istnienia prawa do odliczenia ma zamierzony (deklarowany) związek podatku naliczonego z czynnościami opodatkowanymi.

Ponadto, podkreślić należy, że ustawodawca przyznał podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Jedno z takich ograniczeń zostało wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, zgodnie z którym nie stanowią podstawy do obniżenia podatku należnego oraz zwrotu różnicy podatku lub zwrotu podatku naliczonego faktury i dokumenty celne w przypadku gdy transakcja udokumentowana fakturą nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Oznacza to, że podatnik nie może skorzystać z prawa do odliczenia w odniesieniu do podatku, który jest należny wyłącznie z tego względu, że został wykazany na fakturze w sytuacji, gdy transakcja nie podlega opodatkowaniu albo jest zwolniona od podatku.

Natomiast, w myśl art. 88 ust. 4 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.

Zgodnie z powyższą regulacją, z prawa do odliczenia podatku skorzystać mogą wyłącznie podatnicy, którzy są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W opisie sprawy Wnioskodawca wskazał, że ponoszone przez niego wydatki na realizację zadania będą udokumentowane fakturami wystawionymi przez wykonawcę na Gminę jako nabywcę. Wykonawca nie będzie podpisywał żadnych umów z mieszkańcami, lecz świadczy swoje usługi wyłącznie na rzecz Gminy, będzie czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Wpłaty mieszkańców, jako partycypacja w kosztach zadania, będą opodatkowane podatkiem i rozliczane z Urzędem Skarbowym w deklaracji podatkowej VAT-7 na podstawie wystawionych faktur.

Instalacje fotowoltaiczne założone zostaną na 12 budynkach użyteczności publicznej, tj. Urząd Gminy, jednostki oświatowe, domy kultury, w których następuje realizacja zadań własnych gminy wynikających z ustawy o samorządzie gminnym, zadań oświatowych, pomocy społecznej i działalności kultury. Zadania te nie stanowią działalności gospodarczej. W pozostałych 6 budynkach, tj. ujęciu wody, pompowni wody i oczyszczalni ścieków, realizowane są zadania własne gminy wynikające z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy o samorządzie gminnym. Energia z paneli fotowoltaicznych w tych budynkach będzie służyła do zasilania urządzeń służących pompowaniu wody i uzdatnianiu ścieków.

Zgodnie z powołanymi wyżej przepisami, rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ustawy uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane przez zarejestrowanego, czynnego podatnika podatku VAT w ramach działalności gospodarczej do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze powołane przepisy należy stwierdzić, że w rozpatrywanej sprawie warunki, o których mowa w ww. art. 86 ust. 1 ustawy, będą spełnione, ponieważ Wnioskodawca jest czynnym, zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, a towary i usługi zakupione na potrzeby realizacji projektu pn. () będą w części wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Jak wskazał Wnioskodawca, na każdy budynek użyteczności publicznej oraz na budynki należące do mieszkańców Gmina posiada odrębną dokumentację kosztorysową oraz wyszczególnione zostało to w specyfikacji istotnych warunków zamówienia, w związku z tym w trakcie realizacji inwestycji oraz po jej zakończeniu na podstawie protokołu odbioru będzie możliwość rozliczenia wydatków na poszczególne budynki użyteczności publicznej, budynki mieszkańców oraz wg rodzaju działalności.

Wobec powyższego, w takim zakresie, w jakim zakupy towarów i usług na potrzeby realizacji projektu pn. () wykorzystywane będą do czynności opodatkowanych, tj. będą dotyczyły budynków, które wiążą się z wykonywaniem przez Gminę czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, Gminie będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Podsumowując należy stwierdzić, że Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z zakupem towarów i usług na potrzeby realizacji projektu pn. (), w zakresie w jakim wydatki te będą służyć do wykonywania czynności opodatkowanych.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 jest prawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej, przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie