Temat interpretacji

Stawka podatku dla usług montażu systemu monitoringu.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2020 r. (data wpływu 15 czerwca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług montażu systemu monitoringu jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 15 czerwca 2020 r. wpłynął ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla usług montażu systemu monitoringu.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

W stanie prawnym od 1 kwietnia 2020 r. spółka będzie świadczyć również usługi montażu elektronicznych bezprzewodowych, przewodowych zdalnie sterowanych systemów alarmowych tzw. systemy monitoringu. Prace te wykonywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności i polegają na montażu czujników, kamer, nadajników, syren alarmowych a niekiedy i na położeniu okablowania do systemu w obrębie bryły budynku, lokalu. Prace są wykonywane na obiektach budowlanych, a także w budynkach wielorodzinnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy VAT sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych grupowanie 11 z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług. Do wykonania prac instalacyjnych Spółka zawiera stosowną umowę i uzyskuje dodatkowy dokument w którym zleceniodawca oświadczy, że budynek w którym montowany jest system monitoringu jest budynkiem objętym społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu ustawy o VAT i jego powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych, lub 150 m² dla lokali mieszkalnych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy usługa montażu systemu monitoringu jest opodatkowana stawką VAT w wysokości 8% w sytuacji gdy będzie wykonywana w budynku objętym społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu ustawy o VAT i jego powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m² w przypadku budynku mieszkalnego jednorodzinnego, lub 150 m² dla lokalu mieszkalnego?

Zdaniem Wnioskodawcy, usługa montażu systemu monitoringu to czynność, o której mowa w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, czyli jest to modernizacja obiektów budowlanych zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Termin modernizacja nie został zdefiniowany w ustawie o VAT. Natomiast Słownik Języka Polskiego (sjp.pwn.pl) definiuje modernizację jako unowocześnienie i usprawnienie czegoś. Montaż wymienionego systemu spełnia więc definicję modernizacji; unowocześnia bowiem budynek, usprawnia jego funkcjonowanie (poprzez zapewnienie większego bezpieczeństwa). Za obiekt zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 2 pkt 12) ustawy o VAT uważa się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11 (dalej też jako PKOB poz. 11). Z tym że, przepis ten jest dookreślony przez art. 41 ust. 12a i 12b ustawy o VAT. Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w PKOB w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w PKOB w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

W rezultacie, zgodnie z ww. definicjami do obiektów budownictwa społecznego na cele tej części ustawy o VAT zalicza się zarówno obiekty PKOB poz. 11 (art. 2 pkt 12 ustawy o VAT), jak i wyłącznie lokale mieszkalne z PKOB poz. 12, obiekty sklasyfikowane w PKOB poz. 1264, tylko w zakresie instytucji zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, a także mikroinstalację o których mowa w ustawie o OZE, które są funkcjonalnie związane z nimi.

Wyżej opisane obiekty budownictwa społecznego nie mogą jednak zgodnie z art. 41 ust. lb przekraczać dla:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Wniosek: dla instalacji systemów monitoringu w budynkach spełniających ww. definicje zastosowanie znajdzie stawka 8%. Z tym że instalacja musi być wykonywana na bryle budynku, a nie na słupie, płocie itp. Wówczas zastosowanie znajdzie stawka 23%.

Powyższy wniosek jest zgodny ze stanowiskiem Dyrektora KIS wyrażonego w interpretacji indywidualnej: z dnia 12 września 2019 r: 0111-KDIB3-1.4012.394.2019.3.ASY Mając na uwadze opis stanu faktycznego, jak również powołane przepisy prawa, stwierdzić należy, że stawka podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, znajdzie zastosowanie wyłącznie dla usługi montażu instalacji monitoringu w zakresie w jakim jest ona wykonywana w bryle budynku mieszkalnego, przy założeniu, że jest to obiekt zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług. Zatem zgodzić się należy z Wnioskodawcą, że świadczona przez niego usługa wykonania systemu monitoringu w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym podlega opodatkowaniu 8% stawką podatku na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 41 ust. 2 i art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Również starsze interpretacje aprobują takie stanowisko, np. interpretacja indywidualna Dyrektora KIS z dnia 20 lipca 2017 r., sygn. 0115-KDIT1-1.4012.310.2017.1.BK: Z przedstawionego we wniosku opisu wynika, że świadczy Pan usługi montażu instalacji monitoringu wizyjnego (CCTV). Instalacje wykonuje Pan dla klientów instytucjonalnych, m.in. dla spółdzielni mieszkaniowych. Prace prowadzi Pan w budynkach wielorodzinnych budowanych w ramach społecznego programu mieszkaniowego jak również w budynkach wielorodzinnych już istniejących (zasiedlonych). Generalnie w/w systemy są instalowane wewnątrz budynków, jednak zdarza się, również montaż kamer na zewnątrz budynku. Mając na uwadze opis stanu faktycznego, jak również powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że stawka podatku w wysokości 8%, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy o podatku od towarów i usług, znajdzie zastosowanie wyłącznie dla usługi montażu instalacji monitoringu wizyjnego, w części wykonywanej w bryle budynku mieszkalnego, przy założeniu, że jest to obiekt zaliczany do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12c ustawy o podatku od towarów i usług. Natomiast preferencyjna stawka podatku nie będzie miała zastosowania na podstawie ww. przepisu do robót wykonywanych na zewnątrz budynku, poza jego bryłą, a zatem do tych robót zastosowanie będzie miała podstawowa stawka VAT w wysokości 23%.

Podobnie, Interpretacja indywidualna z 14 maja 2015 r., nr IBPP2/4512-150/15/WN Dyrektora Izby Skarbowej w Katowicach: Przedstawione okoliczności sprawy pozwalają na uznanie, że świadczone przez Wnioskodawcę usługi w zakresie montażu lub modernizacji (remontu) monitoringu lub alarmów stanowią usługi modernizacji obiektu budowlanego. Wynikiem tych usług jest wyposażenie istniejącego budynku w nowy system lub modernizacja (unowocześnienie) dotychczas istniejącego systemu, a w efekcie czego następuje trwałe ulepszenie jak też unowocześnienie samego budynku jako całości. Następuje też poprawa jego funkcjonalności. Co istotne efekty tych usług niewątpliwie są trwale związane z obiektami w których są one wykonywane. Biorąc pod uwagę opis zdarzenia przyszłego, na tle powołanych przepisów stwierdzić należy, że skoro Wnioskodawca będzie wykonywać świadczenie polegające na usłudze montażu lub modernizacji (remontu) systemu zabezpieczeń wraz z niezbędnymi materiałami do jego wykonania, w ramach modernizacji obiektów budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym, to świadczenie to, wykonywane w ramach jednej oferty lub umowy obejmującej wartość zużytych materiałów oraz koszty robocizny, opodatkowane będzie 8% stawką podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146a pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Natomiast stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Według art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Przy czym w myśl art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Od tej reguły ustawodawca ustanowił pewne wyjątki, tzn. przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi, bądź zwolnienie od podatku.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług, wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Jednocześnie zgodnie z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6% stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2, art. 120 ust. 2 i 3 oraz tytule załącznika nr 3 do ustawy, wynosi 8%.

Ponadto stawkę podatku, o której mowa w art. 41 ust. 2 ustawy, stosuje się w myśl art. 41 ust. 12 ustawy do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12a ustawy, rozumie się obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, oraz obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych, a także mikroinstalację, o której mowa w art. 2 pkt 19 ustawy z dnia 20 lutego 2015 r. o odnawialnych źródłach energii (Dz. U. z 2018 r. poz. 2389, z późn. zm.), funkcjonalnie z nimi związaną, z zastrzeżeniem ust. 12b.

Według art. 2 pkt 12 ustawy, przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Przy tym zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy, do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym określonego w ust. 12a nie zalicza się:

1. budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m²;
2. lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m².

Natomiast w myśl art. 41 ust. 12c ustawy, w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Jak wynika z art. 2 pkt 12, ustawy, poprzez podanie klasyfikacji, odwołuje się do Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych, która stanowi usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych. Zatem, dla celów podatku od towarów i usług stosuje się przepisy rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 1999 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych (PKOB) (Dz. U. Nr 112, poz. 1316 z późn. zm.), stanowiącego usystematyzowany wykaz obiektów budowlanych.

Budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 11, o których mowa w art. 2 pkt 12 ustawy, to:

• budynki mieszkalne jednorodzinne (PKOB 111), czyli samodzielne budynki takie jak: pawilony, wille, domki wypoczynkowe, leśniczówki, domy mieszkalne w gospodarstwach rolnych (bez budynków gospodarstw rolnych), rezydencje wiejskie, domy letnie itp., a także domy bliźniacze lub szeregowe, w których każde mieszkanie ma swoje własne wejście z poziomu gruntu,

• budynki o dwóch mieszkaniach i wielomieszkaniowe (PKOB 112), w tym: budynki o trzech i więcej mieszkaniach (PKOB 1122),

• budynki zbiorowego zamieszkania (PKOB 113), czyli domy opieki społecznej, internaty i bursy szkolne, domy studenckie, domy dziecka, domy dla bezdomnych, budynki mieszkalne na terenie koszar, zakładów karnych i poprawczych, aresztów śledczych, budynki kościołów i innych związków wyznaniowych, klasztory, domy zakonne, plebanie, kurie, rezydencje biskupie oraz rezydencje Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej.

W tym miejscu nadmienić należy, że przepisy ustawy nie definiują pojęć: budowa, remont modernizacja, termomodernizacja oraz przebudowa, dlatego też w tym zakresie należy odwołać się do przepisów prawa budowlanego.

Zgodnie z art. 3 pkt 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 roku Prawo budowlane (Dz. U. z 2019 r., poz. 1186, z późn. zm.) przez budowę należy rozumieć wykonywanie obiektu budowlanego w określonym miejscu, a także odbudowę, rozbudowę, nadbudowę obiektu budowlanego.

Z kolei zgodnie z pkt 7a tego artykułu przez przebudowę należy rozumieć wykonywanie robót budowlanych, w wyniku których następuje zmiana parametrów użytkowych lub technicznych istniejącego obiektu budowlanego, z wyjątkiem charakterystycznych parametrów, jak: kubatura, powierzchnia zabudowy, wysokość, długość, szerokość bądź liczba kondygnacji; w przypadku dróg są dopuszczalne zmiany charakterystycznych parametrów w zakresie niewymagającym zmiany granic pasa drogowego.

Natomiast definicję remontu zawarto w pkt 8 tego artykułu. Zgodnie z jego brzmieniem przez remont należy rozumieć wykonywanie w istniejącym obiekcie budowlanym robót budowlanych polegających na odtworzeniu stanu pierwotnego, a niestanowiących bieżącej konserwacji, przy czym dopuszcza się stosowanie wyrobów budowlanych innych niż użyto w stanie pierwotnym.

Modernizacja, zgodnie z definicją słownikową, to unowocześnienie i usprawnienie czegoś (Słownik Języka Polskiego, Wydawnictwo Naukowe PWN).

Montaż wg powyższego słownika to składanie maszyn, aparatów, urządzeń z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych, łączenie oddzielnych części w całość.

W związku z przytoczoną definicją stwierdzić należy, że pojęcie montaż odnosi się do takiego sposobu działania, w efekcie którego z niezależnie od siebie istniejących części powstaje wytwór będący zupełnie nową całością.

Ponadto należy zauważyć, że również w uchwale z 24 czerwca 2013 r. sygn. akt I FPS 2/13 Naczelny Sąd Administracyjny stwierdził że czynności wymienione w art. 41 ust. 12 ustawy o VAT, w tym pojęcie modernizacji, zostały wprowadzone do tej ustawy w rozumieniu przyjętym w języku powszechnym. W takim znaczeniu modernizacja oznacza unowocześnienie, ulepszenie, udoskonalenie, podniesienie standardu obiektu budowlanego lub jego części.

Podkreślić należy, że obniżone stawki podatku mają charakter wyjątkowy, zatem powinny mieć zastosowanie do towarów i usług wskazanych wprost przez ustawodawcę w ustawie o podatku od towarów i usług lub w przepisach wykonawczych do tej ustawy. Preferencyjna stawka podatku ma zastosowanie do wskazanych w przepisach czynności dotyczących obiektów budownictwa mieszkaniowego, jednakże nie do wszystkich usług dotyczących samego instalowania, czy montażu różnych towarów. Decydujące znaczenie ma to, co jest przedmiotem sprzedaży, czy podatnik dokonuje dostawy towarów, czy świadczy usługę oraz czy czynność wykonywana przez podatnika mieści się w zakresie czynności wymienionych w art. 41 ust. 12 ustawy (dostawa, budowa, remont, modernizacja, termomodernizacja, przebudowa obiektów budowlanych lub ich części zaliczonych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym).

Sama usługa montażu, czy też instalacja poszczególnych towarów nie może być traktowana jako remont, modernizacja, czy też termomodernizacja. Dopiero w połączeniu z zespołem innych czynności, w wyniku których podnosi się bądź też przywraca poprzedni stan techniczny, czy wartość użytkową budynku lub lokalu, można traktować ją jako usługę remontu, modernizacji lub termomodernizacji, o których mowa w ustawie.

Z wniosku wynika, że Spółka będzie świadczyć usługi montażu elektronicznych bezprzewodowych, przewodowych zdalnie sterowanych systemów alarmowych tzw. systemy monitoringu. Prace wykonywane są na rzecz osób fizycznych nieprowadzących działalności i polegają na montażu czujników, kamer, nadajników, syren alarmowych a niekiedy i na położeniu okablowania do systemu w obrębie bryły budynku, lokalu. Prace są wykonywane na obiektach budowlanych, a także w budynkach wielorodzinnych zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym zgodnie z art. 2 pkt 12 ustawy sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych grupowanie 11 z zastrzeżeniem ograniczeń wynikających z art. 41 ust. 12c ustawy. Do wykonania prac instalacyjnych Spółka zawiera stosowną umowę i uzyskuje dodatkowy dokument w którym zleceniodawca oświadczy, że budynek w którym montowany jest system monitoringu jest budynkiem objętym społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu ustawy o VAT i jego powierzchnia użytkowa nie przekracza 300 m² w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych, lub 150 m² dla lokali mieszkalnych.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą stawki podatku dla usług montażu systemu monitoringu wykonywanego w budynku objętym społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu ustawy, gdy powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m² w przypadku budynku jednorodzinnego lub 150 m² w przypadku lokalu mieszkalnego.

Analiza powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż warunkiem zastosowania 8% stawki, na podstawie art. 41 ust. 12 ustawy, jest spełnienie dwóch przesłanek. Po pierwsze zakres wykonywanych czynności musi dotyczyć budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy budynków lub ich części. Po drugie, budynki lub ich części, których dotyczą ww. czynności, muszą być zaliczane do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym. Niespełnienie chociażby jednej z ww. przesłanek powoduje, że transakcja nie może korzystać z preferencyjnej, 8% stawki podatku.

Mając na uwadze powołane powyżej przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy, należy stwierdzić, że skoro realizowane przez Wnioskodawcę usługi montażu systemu monitoringu będą wykonywane w ramach modernizacji w obiektach budownictwa mieszkaniowego objętego społecznym programem mieszkaniowym i w przypadku budynków mieszkalnych jednorodzinnych powierzchnia użytkowa nie przekroczy 300 m² , a w lokalach mieszkalnych powierzchnia użytkowa nie przekroczy 150 m², to ww. usługi będą opodatkowane 8% stawką podatku, na podstawie art. 41 ust. 12 w zw. z art. 146aa ust. 1 pkt 2 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Należy wskazać, że kwestia ustalenia wysokości stawki podatku od towarów i usług dla dostawy towarów lub świadczenia usług od dnia 1 lipca 2020 r. może być określona wyłącznie w ramach wydania wiążącej informacji stawkowej o której mowa w art. 42a ustawy.

Tut. Organ informuje, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej