Sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym, od tej transakcji nie będzie należny podatek VAT.

Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe

Szanowna Pani,

stwierdzam, że Pani stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług – jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

25 lutego 2022 r. wpłynął Pani wniosek z 24 lutego 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy braku opodatkowania sprzedaży nieruchomości. Uzupełniła go Pani – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 20 kwietnia 2022 r. (wpływ 20 kwietnia 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Opis zdarzenia przyszłego

Podatniczka jest rolnikiem, prowadzącym gospodarstwo agroturystyczne. Nigdy nie prowadziła działalności gospodarczej jako przedsiębiorca, ani też nie uczestniczyła w spółkach osobowych. Incydentalnie Podatniczka osiąga przychody z najmu poprzednio zamieszkiwanego od wielu lat mieszkania. W tym samym budynku lokal mieszkalny posiada siostra Podatniczki. Nieruchomości te Podatniczka i jej siostra nabyły częściowo w darowiźnie od matki.

W bezpośrednim sąsiedztwie budynku, w którym Podatniczka zamieszkiwała z siostrą znajdowała się niezabudowana działka o numerze 1 o powierzchni (...) stanowiąca własność Gminy. Od wielu lat zmarły ojciec Podatniczki czynił starania o nabycie tej nieruchomości z zamiarem wzniesienia na niej rodzinnego domu dla rodziców i dwojga dorosłych córek z rodzinami. Plany te po śmierci ojca zrealizowała dopiero Podatniczka, gdyż został uregulowany stan prawny tej działki.

Działkę nabyła na przetargu od Gminy do majątku osobistego. Cena zawierała podatku VAT, którego prawo do odliczenia nie przysługiwało Podatniczce.

Wydatki na zakup nieruchomości Podatniczka pokryła ze spadku po zmarłym ojcu.

Wraz z własnością działki Gmina przeniosła na podatniczkę decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu przewidującą wzniesienie na niej budynku wielorodzinnego. Podatniczka w ramach zarządu majątkiem osobistym wzniosła na przedmiotowej działce za środki własne budynek mieszkalny wielorodzinny w stanie surowym zamkniętym z przeznaczeniem w zamierzeniu na cele mieszkaniowe matki, własnym wraz z przyszłą rodziną oraz siostry wraz z rodziną.

Wszystkie wydatki poczyniła ze środków własnych, od poczynionych wydatków nie dokonywała żadnych odliczeń podatku VAT zawartego w dostarczonych jej w tym celu towarach i usługach.

W międzyczasie doszło do szeregu zdarzeń polegających na tym, że Podatniczka skupiła się na prowadzeniu gospodarstwa rolnego agroturystycznego w powiecie (...), po długoletniej chorobie zmarła matka Podatniczki, a jej siostra migrowała z rodziną do województwa (...). W obliczu powyższych okoliczności kontynuowanie budowy domu rodzinnego straciło społeczno-gospodarczy sens, zaś występujące w międzyczasie obiektywne okoliczności rynkowe, tzn. bardzo znaczny wzrost cen materiałów budowlanych, pandemia covid-19 skutkująca brakiem możliwości ewentualnego przeznaczenia wzniesionego obiektu na ewentualny wynajem spowodowała, że Podatniczka rozważa sprzedaż nieruchomości w całości w stanie aktualnym.

Kolejnym powodem rozważania przez Podatniczkę sprzedaży nieruchomości jest fakt przeniesienia centrum życiowego do woj. (...), a także systematyczny spadek cen nieruchomości związany między innym z pandemią covid-19, jak również konieczność ponoszenia nakładów na zabezpieczenie budowy i systematyczny w czasie spadek wartości niewykańczanego obiektu.

Podatniczka również nie ma możliwości pozyskania środków na jego wykończenie przy obecnych cenach materiałów budowlanych, a siostra Podatniczki nie jest zainteresowana inwestycją we wspólny budynek w związku ze zmianą centrum życiowego. Podatniczka nie założyła także rodziny, nie posiada dzieci, stąd dalsze inwestowanie we wznoszenie przedmiotowego budynku nie jest z jej punktu widzenia w obecnym stanie faktycznym racjonalne gospodarczo. Podatniczka nie jest także zainteresowana prowadzeniem działalności deweloperskiej i osobistym trudnieniem się ewentualnym podziałem obiektu i sprzedażą lokali. Podatniczka nie podejmowała i nie zamierza podejmować w związku z zamiarem sprzedaży nieruchomości żadnych profesjonalnych działań marketingowych poza zwykłym ogłoszeniem lub skorzystaniem z usług pośrednika.

Uzupełnienie opisu zdarzenia przyszłego

Sprzedawana nieruchomość objęta zakresem zapytania od momentu zakupu/wytworzenia do momentu sprzedaży nie była/nie jest/nie będzie wykorzystywana przez Podatniczkę w działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, w tym działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy; podatniczka nie była i nie jest czynnym podatnikiem VAT.

Przedmiotowa nieruchomość nie była/nie jest/nie będzie udostępniana innej osobie na podstawie umów najmu/dzierżawy ani innych umów o podobnym charakterze na żaden okres odpłatnie ani nieodpłatnie.

Podatniczka nie ponosiła, ani nie zamierza ponosić do momentu sprzedaży nieruchomości żadnych nakładów związanych z przygotowaniem jej do sprzedaży w cele zwiększenia jej wartości lub atrakcyjności – nieruchomość była zabudowywana – jak to wskazano w pierwotnym wniosku – z przeznaczeniem na cele własne Podatniczki, jako nieruchomość do zasiedlenia przez rodzinę Podatniczki, a nie z zamiarem sprzedaży;

Przedmiotowa nieruchomość nigdy nie była zasiedlona i nie znajduje się w stanie nadającym się do zasiedlenia.

Podatniczka nigdy nie dokonała żadnych odliczeń w podatku VAT i nie przysługiwało jej prawo do takich odliczeń.

Podatniczka nie wykorzystywała i nie zamierza wykorzystywać przedmiotowej nieruchomości na żadną działalność, w szczególności na działalność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Podatniczce z tytułu nabycia/wytworzenia przedmiotowej nieruchomości nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a co za tym idzie z takiego prawa nigdy nie skorzystała.

Pytanie

Czy w opisanej sytuacji w przypadku sprzedaży przedmiotowej nieruchomości od tej transakcji należny będzie podatek od towarów i usług?

Pani stanowisko w sprawie

Wnioskodawczyni stoi na stanowisku, że ewentualna sprzedaż przedmiotowej nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT), albowiem działania Podatniczki stanowiły jedynie realizację racjonalnego zarządu majątkiem własnym i nie miały cech nawet zbliżonych do działalności przedsiębiorcy, zarówno z uwagi na obiektywny ich charakter, jak i cel ich podjęcia. Podatniczka stała i stoi na stanowisku, iż podatek od towarów i usług od tej czynności nie będzie należny co do zasady, a zatem w żadnej stawce.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawiła Pani we wniosku – jest prawidłowe.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Natomiast, w myśl art. 8 ust. 1 ustawy:

Zatem zgodnie z powołanymi przepisami, grunt, jak i budynki i budowle spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy lub świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy, podlega jednak opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:

W myśl art. 15 ust. 2 ustawy:

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności, konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie, ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem „podatnik” tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym. Ponadto, działalność gospodarczą stanowi wykorzystywanie towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Przez ciągłe wykorzystywanie składników majątku należy rozumieć takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania. Zatem czerpanie dochodów ze składnika majątku wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej.

Analizując powyższe przepisy należy stwierdzić, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Na mocy art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 z 11.12.2006 s. 1 ze zm.), zwanej dalej Dyrektywą:

Na podstawie art. 2 ust. 1 lit. a) Dyrektywy 2006/112/WE Rady:

Z przytoczonych regulacji wynika, że podatnikiem podatku od towarów i usług może być każda osoba, która okazjonalnie dokonuje czynności opodatkowanych, przy czym czynności te winny być związane z działalnością zdefiniowaną jako działalność gospodarcza, tj. wszelką działalnością producentów, handlowców i osób świadczących usługi, włącznie z działalnością rolniczą i wykonywaniem wolnych zawodów lub uznanych za takie.

Warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług w świetle powyższych przepisów, jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie – czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższych rozważań nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej, a tylko np. wyzbywa się majątku osobistego. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Zatem w kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości istotne jest, czy sprzedający w celu dokonania sprzedaży podjął/podejmie aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producenta, handlowca i usługodawcę w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania zbywcy nieruchomości za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpi w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie – zdaniem Trybunału – okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Inaczej jest natomiast – jak wyjaśnił Trybunał – w przypadku gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

W rozumieniu powyższych twierdzeń pomóc mogą zapisy orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku VAT.

W tym miejscu podkreślić należy, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych. „Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być, np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

Mając powyższe na względzie należy stwierdzić, że uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Ocenie podlegać muszą przede wszystkim działania, jakie podejmuje zbywca w celu dokonania sprzedaży.

Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Wnioskodawczyni nie prowadzi działalności gospodarczej, nie jest i nie była zarejestrowanym, czynnym podatnikiem podatku VAT. Wnioskodawczyni jest właścicielem działki zabudowanej budynkiem mieszkalnym. Działka została nabyta w celu wybudowania na niej domu, w którym zamieszkać miała Zainteresowana wraz z rodziną. Z uwagi na okoliczności, Wnioskodawczyni zamierza sprzedać nieruchomość. Nieruchomość nie była i nie będzie do momentu sprzedaży udostępniana na podstawie umowy najmu/dzierżawy ani innych o podobnym charakterze. Zainteresowana nie ponosiła i nie będzie ponosić żadnych nakładów, które mogłyby zwiększyć wartość nieruchomości. Wnioskodawczyni nie podejmowała i nie zamierza podejmować żadnych profesjonalnych działań marketingowych poza zwykłym ogłoszeniem lub skorzystaniem z usług pośrednika.

Wątpliwości Zainteresowanej dotyczą kwestii opodatkowania podatkiem VAT sprzedaży nieruchomości.

W świetle powyższego, aby wyjaśnić wątpliwości Wnioskodawczyni należy w pierwszej kolejności ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawczyni będzie działać w charakterze podatnika zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej – odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury – w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników podatku VAT.

W niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując dostawy nieruchomości Wnioskodawczyni wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT nie wystarczy stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W analizowanej sprawie takich przesłanek brak. Z przedstawionego opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawczyni, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni nie podjęła/nie podejmie ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Co istotne, nieruchomość którą Wnioskodawczyni planuje sprzedać nie była, nie jest i nie będzie wykorzystywana w działalności gospodarczej.

Wobec powyższego, w rozpatrywanej sprawie sprzedaż nieruchomości można uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawczyni dokonując dostawy korzystała będzie z przysługującego jej prawa do rozporządzania własnym majątkiem, co oznacza, że nie wypełni przesłanek zdefiniowanych w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy, i nie wystąpi w roli podatnika podatku od towarów i usług. Skutkiem powyższego, transakcja zbycia ww. nieruchomości nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, sprzedaż nieruchomości nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, w związku z czym, od tej transakcji nie będzie należny podatek VAT.

Zatem stanowisko Zainteresowanej należało uznać jako prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Pani przedstawiła i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

- Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Pani sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosuje się Pani do interpretacji.

- Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Ma Pani prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

- w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

- w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).