![](https://g.infor.pl/p/_files/37860000/vat-prawo-podatkowe-37860404.jpg)
Temat interpretacji
Brak możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT sprzedaży działki niezabudowanej na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Interpretacja indywidualna
– stanowisko prawidłowe
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego zdarzenia przyszłego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
27 stycznia 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 25 stycznia 2025 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości korzystania ze zwolnienia od podatku VAT na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy sprzedaży działki nr 2/1. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 14 marca 2022 r. (wpływ 14 marca 2022 r.).
Treść wniosku jest następująca:
Opis zdarzenia przyszłego
Gmina Miasta jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik podatku VAT.
Gmina Miasta jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 2/1 o pow. (…) ha obj. KW nr (…) położonej w (…), którą zamierza sprzedać. Przedmiotową działkę Gmina Miasta nabyła z mocy prawa nieodpłatnie w drodze komunalizacji tj. na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia (…) – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawie o pracownikach samorządowych w związku z art. 5 ust 1 tej ustawy; na podstawie Decyzji Urzędu Wojewódzkiego.
W ewidencji gruntów i budynków dz. ew. (…) – posiada użytek (…) ha oraz użytek (…) ha.
Dla przedmiotowego terenu, Miasto nie posiada prawnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasta, przedmiotowa działka zlokalizowana jest w strefie wielofunkcyjnej, w terenie oznaczonym symbolem: –MN– tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, –ZR– tereny zieleni nieurządzonej.
Podstawowe kierunki przeznaczenia w terenie MN:
-zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna,
-zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolnostojąca, bliźniacza lub szeregowa,
-zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna w lokalizacjach przewidzianych w obowiązujących planach miejscowych,
-place publiczne i skwery, tereny zieleni urządzonej oraz inne przestrzenie publiczne w szczególności place zabaw i tereny sportowo rekreacyjne,
-ulice publiczne i wewnętrzne, ciągi piesze i rowerowe, parkingi, obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej.
Dodatkowo na rysunku studium, wykonanym na mapie topograficznej w skali 1:10 000, jako elementy środowiska przyrodniczego, oznaczono przepływający przez zachodnią część działki – pozostały ciek wodny.
Decyzją z dnia (…) 2021 r., Burmistrz Miasta wyraził zgodę na budowę zjazdu publicznego na działce ew. 2/1 w m. (…) z drogi gminnej (…) ( dz. ew. nr 1/2).
Państwowe Gospodarstwo Wodne Wody Polskie pismem z dnia (…) 2021 r., poinformowało, iż stwierdza się, że na działce nr 2/1 położonej w m. (…) nie znajdują się żadne urządzenia melioracji wodnych, natomiast w (...) części działki występują wody powierzchniowe płynące (publiczne) tj. potok będący w administracji i utrzymaniu tego Nadzoru Wodnego.
Burmistrz Miasta dnia (…) 2017 r., wydał Decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego, na wniosek (…), (…) dla inwestycji pn. (...) w ramach inwestycji pn. „(…)” na działkach nr 1/1, 2, 3, 4, 2/1, 2/3, 2/4, 5, 6, 7.
Decyzją z dnia (…) 2018 r. Wojewoda zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie obejmujące: (…) w ramach zadania inwestycyjnego: (…) – przygotowanie inwestycji – (...). Adres planowanej inwestycji: (...).
Decyzja jest ostateczna (…) 2019 r.
Gmina Miasta od kiedy stała się właścicielem nieruchomości nie ponosiła na jej ulepszenie żadnych nakładów finansowych w szczególności nakładów w stosunku do których miała prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, które byłyby wyższe niż 30 % wartości początkowej obiektu.
W uzupełnieniu do wniosku z 14 marca 2022 r. na zadane pytanie:
1.Czy działka nr 2/1 na moment sprzedaży będzie objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to jakie będzie przeznaczenie tej działki, wynikające z tego dokumentu?
Odp. działka nr 2/1 na moment sprzedaży nie będzie objęta Miejscowym Planem Zagospodarowania Przestrzennego;
2.Czy dla działki nr 2/1, która ma być przedmiotem sprzedaży, została wydana/lub na dzień transakcji (sprzedaży) zostanie wydana decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o której mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym? Jeśli tak to proszę wskazać jakie jest/będzie przeznaczenie tych działek, wynikające z tego dokumentu?
Odp. co do przedmiotowej działki:
•Burmistrz Miasta dnia (…) 2017 r. wydał Decyzję o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego na wniosek (…) Zarządu Melioracji i Urządzeń Wodnych, (…) dla inwestycji pn.: (…)” na działkach nr 2/7, 2, 2/6, 1, 2/1, 2/3, 2/4, 3, 4, 5.
•Decyzją nr (…) znak: (…) z dnia (…) 2018 r. Wojewoda zatwierdził projekt budowlany i udzielił pozwolenia na budowę dla Państwowego Gospodarstwa Wodnego Wody Polskie. Regionalnego Zarządu Gospodarki Wodnej obejmujące: (…) w ramach zadania inwestycyjnego: (…). Adres planowanej inwestycji: (…). Decyzja jest ostateczna od (…) 2019 r.
3.Czy dla działki nr 2/1 dopuszczalna jest/będzie jakakolwiek zabudowa terenu budynkami, budowlami lub innymi obiektami budowlanymi? Czy będzie to wynikało z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania przestrzennego?
Odp. dla przedmiotowego terenu, Miasto nie posiada prawnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy Miasta, przedmiotowa działka zlokalizowana jest w strefie wielofunkcyjnej, w terenie oznaczonym symbolem: MN–tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, ZR–tereny zieleni nieurządzonej, jednakże zabudowa będzie wymagała uzyskania decyzji o warunkach zabudowy.
4.Czy przedmiotowa działka jest zabudowana budynkami/budowlami w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2020., poz. 1333 ze zm.)?
Jeśli tak wskazać jednoznacznie:
a)Co to są za obiekty?
b)Przez kogo zostały wzniesione?
c)W jaki celu?
d)W jaki sposób są wykorzystywane?
e)Kiedy nastąpiło ich pierwsze zasiedlenie?
Odp. przedmiotowa działka nie jest zabudowana budynkami w rozumieniu przepisów art. 3 pkt 2 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r., Prawo budowlane, natomiast w niewielkiej części zlokalizowane jest na niej koryto potoku (zgodnie z decyzjami wspomnianymi we wniosku); 5. W jakim celu i na czyj wniosek został na działce 2/1 wybudowany zjazd publiczny? Odp. na przedmiotowej działce nie został wybudowany zjazd publiczny, a jedynie decyzją z dnia (…) 2021 r., Burmistrz Miasta wyraził zgodę na budowę zjazdu publicznego na działce ew. 2/1 w m. (…) z drogi gminnej ul. (…) ( dz. cw. nr 1/2), na wniosek Gminy Miasta.
Pytanie
Czy przy sprzedaży opisanej nieruchomości można będzie zastosować zwolnienie od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt. 9 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (j.t. Dz. U.202 poz. 685 z późn.zm.)
Państwa stanowisko w sprawie
Państwa zdaniem sprzedaż nieruchomości nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy VAT, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane. W myśl art. 2 pkt 33 cyt. ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o terenach budowlanych – rozumie się przez to grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Zgodnie z art. 2 pkt 33 terenem budowlanym jest teren przeznaczony pod zabudowę: na podstawie ustaleń zawartych w Miejscowym Planie Zagospodarowania Przestrzennego (MPZP), a w przypadku braku MPZP, jeżeli dla terenu została wydana decyzja o warunkach zabudowy albo decyzja o lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Co do przedmiotowych działek zostały wydane decyzje o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego.
Stąd też w wyniku analizy przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego na tle przywołanych regulacji prawnych uważają Państwo, że dostawa działki niezabudowanej nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy jako, że jest to działka przeznaczona pod zabudowę. Zwolniona z opodatkowania jest wyłącznie taka dostawa, której przedmiotem jest grunt niezabudowany i jednocześnie o przeznaczeniu innym niż budowlane, czy też pod zabudowę.
Zatem sprzedaż gruntu niezabudowanego budynkami i budowlami, który nie jest objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, po otrzymaniu decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego, nie będzie korzystać ze zwolnienia z VAT, lecz będzie objęta podstawową stawką tego podatku.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r. poz. 685 ze zm.) zwanej dalej „ustawą”:
Opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.
W myśl art. 2 pkt 6 ustawy:
Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.
Art. 7 ust. 1 ustawy stanowi:
Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).
Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunty spełniają definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako dostawa towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, która to czynność podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy:
Ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o sprzedaży – rozumie się przez to odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.
Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Aby dana czynność podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, musi być wykonana przez podatnika.
Według zapisu art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Należy wskazać, że konieczność implementacji przepisów prawa wspólnotowego do prawa krajowego wymusiła na ustawodawcy odrębne określenie statusu organów władzy publicznej.
Stosownie do treści art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Oznacza to, że organ będzie uznany za podatnika podatku od towarów i usług w dwóch przypadkach, tj. gdy wykonuje czynności inne niż te, które mieszczą się w ramach jego zadań oraz, gdy wykonuje czynności mieszczące się w ramach jego zadań, ale czyni to na podstawie umów cywilnoprawnych.
Jak wynika z powyższego, wyłączenie organów władzy publicznej z kategorii podatnika ma charakter wyłącznie podmiotowo-przedmiotowy.
Kryterium podziału stanowi charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenie usług podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy itp., umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych) – tylko w tym zakresie ich czynności mają charakter działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.
Zatem Gmina, wykonując we własnym imieniu i na własny rachunek czynności spełniające definicję działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 ustawy, działa w charakterze podatnika podatku VAT.
Z przedstawionego opisu sprawy wynika, że Gmina jest jednostką samorządu terytorialnego zarejestrowaną dla celów podatku od towarów i usług jako czynny podatnik podatku VAT.
Gmina jest właścicielem niezabudowanej nieruchomości gruntowej oznaczonej w ewidencji gruntów i budynków jako działka nr 2/1 którą zamierza sprzedać. Przedmiotową działkę Gmina nabyła z mocy prawa nieodpłatnie w drodze komunalizacji tj. na podstawie art. 18 ust. 1 ustawy z dnia (…) 1990 r. – Przepisy wprowadzające ustawę o samorządzie terytorialnym i ustawę o pracownikach samorządowych w związku z art. 5 ust 1 tej ustawy.
Nabycie nie jest udokumentowane fakturą VAT. Dla przedmiotowego terenu, Gmina nie posiada prawnie obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.
Według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego Gminy, przedmiotowa działka zlokalizowana jest w strefie wielofunkcyjnej, w terenie oznaczonym symbolem:
–MN– tereny zabudowy mieszkaniowej jednorodzinnej, –ZR– tereny zieleni nieurządzonej.
Podstawowe kierunki przeznaczenia w terenie MN:
-zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna,
-zabudowa mieszkaniowa jednorodzinna wolnostojąca, bliźniacza lub szeregowa,
-zabudowa mieszkaniowa wielorodzinna w lokalizacjach przewidzianych w obowiązujących planach miejscowych,
-place publiczne i skwery, tereny zieleni urządzonej oraz inne przestrzenie publiczne w szczególności place zabaw i tereny sportowo rekreacyjne,
-ulice publiczne i wewnętrzne, ciągi piesze i rowerowe, parkingi, obiekty i urządzenia infrastruktury technicznej.
Dodatkowo na rysunku studium, wykonanym na mapie topograficznej w skali 1:10 000, jako elementy środowiska przyrodniczego, oznaczono przepływający przez zachodnią część działki – pozostały ciek wodny.
W analizowanej sprawie Państwa wątpliwości dotyczą wskazania, czy sprzedaż działki nr 2/1 będzie korzystać ze zwolnienia od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Mając na uwadze przedstawione we wniosku okoliczności sprawy oraz obowiązujące przepisy prawa podatkowego należy stwierdzić, że Gmina dokonując sprzedaży nieruchomości będzie działać jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy. W analizowanym przypadku sprzedaż działki nr 2/1 będzie czynnością o charakterze cywilnoprawnym (nie zaś publicznoprawnym), zatem dla tej czynności Gmina wystąpi w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
W konsekwencji, sprzedaż przedmiotowej działki będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu jako odpłatna dostawa towarów w rozumieniu art. 7 ust. 1 ustawy, a Gmina w tej sytuacji nie będzie korzystać z wyłączenia z opodatkowania na podstawie art. 15 ust. 6 ustawy, lecz wystąpi jako podatnik zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy.
Tym samym sprzedaż nieruchomości gruntowej będzie stanowić odpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 ustawy, opodatkowaną podatkiem od towarów i usług zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Podkreślić jednak należy, że dokonywana czynność, która podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług może albo być opodatkowana właściwą stawką podatku, albo może korzystać ze zwolnienia od tego podatku.
Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy:
Stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.
Jednakże stosownie do art. 146aa ust. 1 pkt 1 ustawy:
W okresie od dnia 1 stycznia 2019 r. do końca roku następującego po roku, dla którego wartość relacji, o której mowa w art. 38a pkt 4 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, jest nie większa niż 43% oraz wartość, o której mowa w art. 112aa ust. 5 tej ustawy, jest nie mniejsza niż -6%, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2, art. 110 i art. 138i ust. 4 wynosi 23%.
Przy czym zarówno w treści ustawy o podatku od towarów i usług, jak i w przepisach wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi bądź zwolnienie od podatku.
Zakres i zasady zwolnienia od podatku od towarów i usług dostawy towarów lub świadczenia usług zostały określone m.in. w art. 43 ustawy.
W myśl art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy:
Zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane.
Na podstawie art. 2 pkt 33 ustawy:
Przez tereny budowlane rozumie się grunty przeznaczone pod zabudowę zgodnie z miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, a w przypadku braku takiego planu – zgodnie z decyzją o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, o których mowa w przepisach o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym.
Opodatkowane są zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe niezabudowane, będące terenami budowlanymi w rozumieniu art. 2 pkt 33 ustawy, pozostałe natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, innych niż tereny budowlane – są zwolnione od podatku.
W myśl art. 3 ust. 1 ustawy z 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. z 2022 r. poz. 503):
Kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy, w tym uchwalanie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy oraz miejscowych planów zagospodarowania przestrzennego, z wyjątkiem morskich wód wewnętrznych, morza terytorialnego i wyłącznej strefy ekonomicznej oraz terenów zamkniętych, należy do zadań własnych gminy.
Jak stanowi art. 4 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego.
W myśl art. 4 ust. 2 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego – określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, przy czym:
1)lokalizację inwestycji celu publicznego ustala się w drodze decyzji o lokalizacji inwestycji celu publicznego;
2)sposób zagospodarowania terenu i warunki zabudowy dla innych inwestycji ustala się w drodze decyzji o warunkach zabudowy.
Z zapisów wyżej cytowanego przepisu wynika, że przez decyzję o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu należy rozumieć zarówno decyzję o lokalizacji inwestycji celu publicznego, jak i decyzję o warunkach zabudowy.
W świetle art. 2 pkt 5 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Przez inwestycję celu publicznego należy rozumieć działania o znaczeniu lokalnym (gminnym) i ponadlokalnym (powiatowym, wojewódzkim i krajowym), a także krajowym (obejmującym również inwestycje międzynarodowe i ponadregionalne), oraz metropolitalnym (obejmującym obszar metropolitalny) bez względu na status podmiotu podejmującego te działania oraz źródła ich finansowania, stanowiące realizację celów, o których mowa w art. 6 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899).
Stosownie do art. 6 pkt 3 ustawy z 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2021 r. poz. 1899 ze zm.):
Celami publicznymi w rozumieniu ustawy są budowa i utrzymywanie publicznych urządzeń służących do zaopatrzenia ludności w wodę, gromadzenia, przesyłania, oczyszczania i odprowadzania ścieków oraz odzysku i unieszkodliwiania odpadów, w tym ich składowania.
Zgodnie z przepisem art. 50 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Inwestycja celu publicznego jest lokalizowana na podstawie planu miejscowego, a w przypadku jego braku – w drodze decyzji o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego. Warunek, o którym mowa w art. 61 ust. 1 pkt 4, stosuje się odpowiednio.
Jak stanowi art. 52 ust. 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego następuje na wniosek inwestora.
W myśl art. 52 ust. 2 pkt 1 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym:
Wniosek o ustalenie lokalizacji inwestycji celu publicznego powinien zawierać określenie granic terenu objętego wnioskiem, przedstawionych na kopii mapy zasadniczej lub, w przypadku jej braku, na kopii mapy katastralnej, przyjętych do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego, obejmujących teren, którego wniosek dotyczy, i obszaru, na który ta inwestycja będzie oddziaływać, w skali 1:500 lub 1:1000, a w stosunku do inwestycji liniowych również w skali 1:2000, w postaci:
a)elektronicznej – w obowiązującym państwowym systemie odniesień przestrzennych albo
b)papierowej.
Natomiast art. 54 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym przewiduje, że:
Decyzja o ustaleniu lokalizacji inwestycji celu publicznego określa:
1)rodzaj inwestycji;
2)warunki i szczegółowe zasady zagospodarowania terenu oraz jego zabudowy wynikające z przepisów odrębnych, a w szczególności w zakresie:
a)warunków i wymagań ochrony i kształtowania ładu przestrzennego,
b)ochrony środowiska i zdrowia ludzi oraz dziedzictwa kulturowego i zabytków oraz dóbr kultury współczesnej,
c)obsługi w zakresie infrastruktury technicznej i komunikacji,
d)wymagań dotyczących ochrony interesów osób trzecich,
e)ochrony obiektów budowlanych na terenach górniczych;
3)linie rozgraniczające teren inwestycji, wyznaczone na mapie w odpowiedniej skali, z zastrzeżeniem art. 52 ust. 2 pkt 1.
O przeznaczeniu nieruchomości stanowią zatem akty prawa miejscowego. Miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego – jako źródło prawa miejscowego, a w przypadku jego braku decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu – jako akt indywidualny prawa administracyjnego.
W tym miejscu warto wyjaśnić, że stosownie do treści wyroku Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 28 marca 1996 r. w sprawie C-468/93 Gemeente Emmen – „teren budowlany” oznacza „każdy nieuzbrojony lub uzbrojony teren uznany przez państwa członkowskie za teren z przeznaczeniem pod zabudowę”.
Zatem także w świetle orzeczeń Trybunału Sprawiedliwości za teren budowlany uznać można jedynie taki, który regulacjami prawa krajowego został przeznaczony pod zabudowę.
Z powyższych przepisów wynika, że przeznaczenie określonego gruntu należy oceniać wyłącznie w oparciu o istniejący miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego oraz wydane decyzje o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu nieruchomości.
Zauważyć należy, że analiza powołanych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wskazuje jednoznacznie, że zwolnienie od podatku VAT obejmuje zbycie nieruchomości niezabudowanych (gruntów) wyłącznie w sytuacji, gdy nie są one przeznaczone pod zabudowę. Elementem, który determinuje możliwość skorzystania ze zwolnienia od podatku VAT przy zbyciu gruntów jest przeznaczenie gruntu na cele inne niż budowlane.
Jak wynika z opisu sprawy dla przedmiotowej działki zostały wydane: (...)
Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane przepisy prawa stwierdzić należy, że skoro dla działki nr 2/1, mającej być przedmiotem sprzedaży, została wydana decyzja o ustaleniu lokalizacji celu publicznego dla inwestycji polegającej na przebudowie koryta potoku oraz decyzja pozwalająca na budowę zjazdu publicznego z drogi gminnej to ww. działka spełni definicję terenu budowlanego określoną w art. 2 pkt 33 ustawy, a więc jej dostawa nie będzie mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Podsumowując, sprzedaż opisanej nieruchomości, nie będzie korzystać ze zwolnienie od podatku VAT na mocy art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko w powyższym zakresie jest prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.
W niniejszej interpretacji udzielono odpowiedzi w zakresie zadanego pytania. Inne kwestie nieobjęte pytaniem nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
·Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).