W dniu 19 grudnia 2007 r. Zainteresowani dokonali sprzedaży jednej z powyższych działek, tj. działki nr 3 o powierzchni 803 m², położonej w (...).

‒dwie działki gruntu o numerach 10 oraz 11 (o powierzchni ok. 1,55 ha) oraz

które już ponad 30 lat temu (29 stycznia 1992 r.) otrzymał w ramach darowizny od dziadków. Nieruchomości te należą do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie stanowią małżeńskiej wspólności majątkowej.

Na wniosek Miasta (...), z powyższej działki nr 11 wydzielono działkę nr 13 o powierzchni 224 m², na której znajduje się pomnik upamiętniający (...). W dniu 29 lipca 2014 r. tytuł własności do tej działki został przeniesiony na Miasto (...). Zdarzenie to było podyktowane koniecznością przeprowadzenia remontu ww. pomnika przez władze miasta.

W dniu 4 stycznia 2018 r. (jest to data wydania dokumentu) Zainteresowani uzyskali od Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej - Delegatura w Płocku pozytywną Interpretację indywidualną nr 0114-KDIP1-3.4012.472.2017.1.MK, dotyczącą podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działki ewidencyjnej nr 4. W związku z powyższą interpretacją, w której stwierdzono, że „w świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest prawidłowe”, w dniu 23 maja 2018 r. Zainteresowani dokonali sprzedaży działki ewidencyjnej nr 4 (akt notarialny Rep. A nr (...)).

W międzyczasie, na mocy Uchwały Nr (...) Rady Miejskiej w (...) z 16 listopada 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zmienił się status należącej do Zainteresowanych działki nr 2 o powierzchni 2.150 m², położonej w miejscowości (...). Obecnie, zgodnie z nowym MPZP, działka ta znajduje się na terenie zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

Ponadto w dniu 19 grudnia 2019 r. w ramach darowizny Zainteresowani przekazali jednej z córek, L.N., działkę rolną o pow. 9.800 m², składającą się z dwóch przylegających do siebie działek o numerach ewidencyjnych 12 i 5, położoną w miejscowości (...). Oprócz powyższej zmiany MPZP, jest to w zasadzie jedyna zmiana dotycząca stanu faktycznego od czasu uzyskania ww. interpretacji z 7 lutego 2019 r.

Oboje małżonkowie nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W chwili obecnej Zainteresowani noszą się z zamiarem sprzedaży kolejnej działki, przy czym chcieliby, aby była to jedna z dwóch następujących działek gruntu: albo działka nr 1 w (...) położona na terenie zabudowy mieszkaniowo-usługowej - dla której wydano powyższą pozytywną interpretację indywidualną) albo działka nr 2 w (...) (położona na terenie zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów).

W celu sprzedaży jednej z powyższych dwóch nieruchomości gruntowych Zainteresowani nie mają zamiaru korzystać z pomocy biura pośrednictwa i nie będą też podejmować żadnych specjalistycznych działań reklamowych, takich jak np. tworzenie strony (...), publikowanie ogłoszeń w prasie, radiu, czy w innych środkach masowego przekazu. Zainteresowani mają zamiar ograniczyć się do zamieszczenia zwykłego ogłoszenia na portalu internetowym.

W odniesieniu do powyższych nieruchomości (ani do żadnej innej nieruchomości) Zainteresowani nie dokonali uzbrojenia terenu, nie wznosili ogrodzenia, nie dokonali podziału gruntu na działki, nie wydzielili na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie wnioskowali o wydanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (ani o warunkach zabudowy), nie występowali o opracowanie bądź zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie starali się o doprowadzenie mediów, ani nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Należące do Zainteresowanych nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

Powyższe działki gruntu nie były i nie są przez Zainteresowanych wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana przez Zainteresowanych w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Źródła zarobkowania Zainteresowanych nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami.

Źródła dochodów Zainteresowanych są następujące :

‒Wnioskodawca od czerwca 2013 r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę na stanowisku asystenta w kancelarii prawniczej (...), tj. w latach 2004-2013 jego źródłem dochodów była współpraca z biurami tłumaczeń, polegająca na indywidualnym wykonywaniu tłumaczeń (głównie) pisemnych z języka angielskiego na podstawie umów o dzieło. Jeszcze wcześniej, tj. w latach 1997-2004 był zatrudniony na podstawie umowy o pracę w firmie (...) - na stanowisku tłumacza języka angielskiego,

‒małżonka jest nauczycielką i lektorką języka angielskiego, od 1996 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „Nauczanie języka angielskiego i tłumaczenia”. Jest to jej jedyne źródło dochodów.

Wraz z dwiema córkami (rok urodzenia 2000 i 2003) Zainteresowani mieszkają w domu jednorodzinnym położonym przy ul. (...), stanowiącym ich współwłasność i będącym ich stałym oraz jedynym miejscem zamieszkania. Zainteresowani nie mają zamiaru sprzedawać domu ani teraz, ani w przyszłości.

Pytanie

Czy opisane we wniosku zdarzenie przyszłe, tj. planowana sprzedaż jednej z dwóch nieruchomości gruntowych, tj. albo działki o numerze ewidencyjnym 1 położonej w (...) albo działki o numerze ewidencyjnym 2 położonej w (...), będzie stanowić czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT)?

Stanowisko Zainteresowanych

Państwa zdaniem, ewentualna sprzedaż działki nr 1 położonej w (…) albo działki nr 2 położonej w (…), nie będzie stanowić czynności podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie

Zamiarem Zainteresowanych nie jest dokonywanie obrotu składnikami majątkowymi w sposób zorganizowany i ciągły, we własnym imieniu i na własny lub cudzy rachunek, w celu osiągania zarobków z tego tytułu w sposób trwały. Za otrzymane pieniądze Zainteresowani nie zamierzają nabywać następnych gruntów, lecz będą wykorzystywać je w celach prywatnych związanych z codziennym życiem, na przykład wychowywaniem i edukacją dwóch już dorosłych córek.

Należące do Zainteresowanych nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej umowy cywilnoprawnej, co oznacza, że nie służyły i nie służą uzyskiwaniu korzyści majątkowych.

Zainteresowani są osobami fizycznymi, które rozporządzają swoim majątkiem prywatnym w sposób okazjonalny, i nie podejmują aktywnych działań w zakresie handlu nieruchomościami, co oznacza, że nie prowadzą działalności gospodarczej w myśl ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe działki gruntu nie były i nie są przez Zainteresowanych wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Jak już wspomniano powyżej, źródła zarobkowania Zainteresowanych nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami. Dlatego też uważają, że dokonanie sprzedaży działki incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala uznać ich za podatników w zakresie takiej czynności.

Zainteresowani uważają, iż w ich przypadku (jako osób fizycznych) nie można przyjąć, że sprzedając nieruchomość będą działali w charakterze podatników prowadzących działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT, ponieważ ich działalność w tym zakresie nie przybiera formy zawodowej (profesjonalnej) i nie jest związana z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Czynności Zainteresowanych nie przybierają formy zorganizowanej, nie wykorzystują towarów w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Na przykład, nie dokonali uzbrojenia terenu, nie wznosili ogrodzenia, nie dokonali podziału działek, nie wydzielili na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży działek (wykraczających poza zwykłe ogłoszenie), nie wnioskowali o decyzję o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), nie występowali o opracowanie bądź zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze, ani nie podejmowali działań podnoszących wartość i atrakcyjność nieruchomości.

A zatem, jeżeli Zainteresowani nie podejmowali takich działań, to wnioskowana sprzedaż powinna nastąpić w ramach zarządu majątkiem prywatnym i nie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT. Co więcej, z całą pewnością nie ma mowy o ciągu powyżej przytoczonych okoliczności, a jedynie taki ciąg mógłby wskazywać na tego rodzaju aktywność „handlową”. Stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z takich czynności na taką aktywność „handlową” nie może wskazywać.

Sądy uznały, iż działania sprzedawcy należy oceniać kompleksowo, a nie tylko poszczególne ich elementy. Istotne jest, aby szły one w parze z nakładami inwestycyjnymi przekraczającymi standardowe koszty zwykłego zarządu, związane z nieruchomością stanowiącą majątek prywatny. Nie uznano, iż za tego typu działania uchodzić może liczba bądź zakres transakcji.

Na profesjonalny charakter działań Zainteresowanych nie wskazuje również skala podejmowanych działań, która ogranicza się do kilku gruntów (a nie kilkunastu bądź kilkudziesięciu), co świadczy o czynności jedynie okazjonalnej a nie o zorganizowanej na stałe działalności w tym zakresie.

Działania Zainteresowanych w stosunku do posiadanych składników majątkowych nie wykazują cech zorganizowania i ciągłości, ponieważ podejmowane przez nich czynności nie odbiegają od zwykłego wykonywania prawa własności, a Zainteresowani nie uczynili z takich operacji stałego źródła zarobkowania. Podejmowane przez Zainteresowanych formy aktywności, na przykład uzyskanie zysku (rozumianego jako nadwyżka między kosztami zakupu a przychodem ze sprzedaży) oraz poszukiwanie nabywców przez składanie ofert sprzedaży, mieszczą się w zwykłych czynnościach związanych z właściwym zarządem własnym majątkiem.

W przypadku Zainteresowanych nie ma mowy o zespole powiązanych ze sobą działań. Zainteresowani nie przygotowują działek do sprzedaży (w sposób wykraczający poza zwykły zarząd mieniem), nie prowadzą ich wielokrotnego zbywania w celu zarobkowym oraz nie dokonują tych transakcji w krótkim przedziale czasowym.

W celu dokonania sprzedaży gruntu Zainteresowani nie podejmują aktywnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami i nie angażują środków podobnych do wykorzystywanych przez producentów, handlowców bądź usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT. Działań nie charakteryzują: powtarzalność czynności ani zamiar wykazany obiektywnymi dowodami ich kontynuacji. Podejmowane przez Zainteresowanych  działania nie wyczerpują znamion profesjonalnej działalności handlowej, a tylko sprzedaż zrealizowana w ramach takiej działalności podlega opodatkowaniu VAT.

Co do zarobkowego charakteru czynności, należy nadmienić, że decyzji o sprzedaży, co do zasady, towarzyszy chęć uzyskania jak najwyższej ceny. Ponadto, zgodnie z wyrokiem Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej, sama liczba i zakres transakcji nie mają decydującego znaczenia dla oceny, czy sprzedaż gruntu stanowi działalność gospodarczą i, co za tym idzie, czy jest opodatkowana podatkiem VAT. Nie ma też takiego znaczenia długość okresu, w jakim te transakcje następowały, ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. W każdym razie - co wydaje się bardzo istotne - Trybunał TSUE podkreślił wyraźnie, że w żadnej mierze rozstrzygającego znaczenia nie ma tutaj liczba dokonywanych transakcji. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

Zgodnie z orzecznictwem sądów, nie ma znaczenia cel nabycia działek. Sądy podkreślają, że istota sprowadza się do tego, czy podatnik działa podobnie jak handlowiec, a my niniejszym dowodzimy, że nie podejmujemy czynności takich jak handlowcy. Nie ma więc podstaw, aby uznać Zainteresowanych za podatników VAT. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej bądź zarejestrowanej działalności gospodarczej.

Bazując na orzecznictwie sądów administracyjnych, Trybunału TSUE, jak również interpretacji Ministra Finansów, decydującym czynnikiem, który nie pozwala zakwalifikować przedmiotowej sprzedaży do działalności gospodarczej z art. 15  ust. 2 ustawy o VAT, jest brak zaangażowania Zainteresowanych w proces sprzedaży, który byłby porównywalny do stopnia zaangażowania właściwego dla profesjonalistów, którzy zawodowo zajmują się sprzedażą danego typu dóbr bądź usług.

Na zakończenie Zainteresowani chcieliby przytoczyć stanowisko Naczelnego Sądu Administracyjnego, który zauważył, że zwłaszcza w warunkach rozregulowanej sytuacji na rynku pracy, niepewności co do sposobu zaspokojenia w przyszłości potrzeb własnych i rodziny, do naturalnych zachowań należy lokowanie wolnych środków finansowych w różne dobra, które w określonej perspektywie czasowej mogą zostać korzystnie spieniężone. Do takich dóbr należą m.in. nieruchomości.

Reasumując, tylko taka aktywność handlowa obywatela w stosunku do jego majątku czyni go podatnikiem podatku od towarów i usług w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 ze zm.), która przybiera formę zawodową (profesjonalną), czyli stałą (powtarzalność i niezależność czynności oraz zamiar ich dłuższej kontynuacji), a w konsekwencji zorganizowaną.

Sprzedaż jednej lub kilku działek budowlanych lub przeznaczonych pod zabudowę, wskazująca na ograniczony ilościowo zakres tej sprzedaży, a tym samym jej okazjonalność, a nie zamiar częstotliwego realizowania takiej działalności, nie może być kwalifikowana jako prowadzenie handlowej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 u.p.t.u.

W konsekwencji, zgodnie z przyjętym przez Zainteresowanych stanowiskiem, w niniejszej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać ich za podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy o VAT, prowadzących działalność gospodarczą w myśl art. 15 ust. 2 ustawy VAT. Tym samym, dokonując sprzedaży działki nr 1 położonej w (...) lub działki nr 2 położonej w (…), Zainteresowani nie będą działać w charakterze podatnika podatku VAT, a będą jedynie korzystać z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania (tj. przedmiotowa sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT).

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku wspólnym jest prawidłowe w zakresie nieuznania planowanej sprzedaży działki nr 1 lub 2 przez małżonków (Sprzedających) za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.

Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r. poz. 931 ze zm.), zwanej dalej ustawą:

Zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy:

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy:

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy:

Problematyka współwłasności została uregulowana w art. 195-221 ustawy z 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2022 r. poz. 1360 ze zm.), zwanej dalej: Kodeks cywilny.

Zgodnie z art. 195 ww. ustawy - Kodeks cywilny:

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się – jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji – przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

Zaznaczenia wymaga, że na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług również zbycie udziału w towarze (np. współwłasność nieruchomości), stanowi odpłatną dostawę towarów. Powyższe potwierdził NSA w uchwale 7 sędziów z 24 października 2011 r. sygn. akt I FPS 2/11.

Jak wynika z art. 196 § 1 ustawy - Kodeks cywilny:

W myśl art. 198 ustawy - Kodeks cywilny:

Podkreślić więc należy, że współwłaściciel ma względem swego udziału pozycję wyłącznego właściciela, a rozporządzanie udziałem polega na tym, że współwłaściciel może zbyć swój udział.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z 25 lutego 1964 r. Kodeks rodzinny i opiekuńczy (Dz. U. z 2020 r. poz. 1359).

Stosownie do art. 31 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zatem, istotą wspólności majątkowej małżeńskiej, zarówno ustawowej, jak i umownej, jest to, że każdy z małżonków jest współwłaścicielem poszczególnych składników majątku wspólnego (dorobkowego) na zasadach współwłasności łącznej (bezudziałowej).

W świetle art. 35 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

W myśl art. 36 § 1 oraz § 2 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z art. 37 § 1 pkt 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Z uwagi na powyższe regulacje prawne w akcie notarialnym dokumentującym tego rodzaju nabycie nieruchomości wymieniani są oboje małżonkowie, jeżeli istnieje między nimi ustawowa wspólność majątkowa. Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest współwłasnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego.

Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 ustawy Kodeks rodzinny i opiekuńczy:

Zgodnie z przedstawionymi wyżej przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Wskazać należy, że nie każda czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Pojęcia „podatnik” i „działalność gospodarcza”, na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy:

Zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:

Dla ustalenia, czy osoba dokonująca transakcji sprzedaży nieruchomości jest podatnikiem podatku VAT istotne jest stwierdzenie, że prowadzi ona działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Zatem, kiedy osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu  art. 15 ust. 2 ustawy. Nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Jednocześnie wykorzystywanie składników majątku, tj. takie wykorzystywanie majątku, które charakteryzuje się powtarzalnością lub długim okresem trwania, które polega na czerpaniu dochodów ze składnika majątku, wskazuje na prowadzenie działalności gospodarczej. Należy stwierdzić, że każdy, kto dokonuje czynności, które zmierzają do wykorzystania nieruchomości dla celów działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy powinien być uznany za podatnika podatku od towarów i usług.

W konsekwencji, wykorzystywanie majątku należącego do danej osoby stanowi również działalność gospodarczą, jeżeli jest dokonywane w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży nieruchomości jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek nabyty został i faktycznie wykorzystany na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ustawy.

W tym miejscu należy zaznaczyć, że pojęcie „majątku prywatnego” nie występuje na gruncie analizowanych przepisów ustawy, jednakże wynika z wykładni art. 15 ust. 2 ustawy, w której zasadnym jest odwołanie się do treści orzeczenia TSUE w sprawie  C-291/92 (Finanzamt Uelzen v. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej do celów prywatnych.

„Majątek prywatny” to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej. Ze wskazanego orzeczenia wynika zatem, że podatnik musi w całym okresie posiadania danej nieruchomości wykazywać zamiar wykorzystywania części nieruchomości w ramach majątku osobistego. Przykładem takiego wykorzystania nieruchomości mogłoby być np. wybudowanie domu dla zaspokojenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Potwierdzone to zostało również w wyroku TSUE z 21 kwietnia 2005 r., sygn. akt C-25/03 Finanzamt Bergisch Gladbach v. HE, który stwierdził, że majątek prywatny to mienie wykorzystywane dla zaspokojenia potrzeb własnych.

W niniejszej sprawie należy również odwołać się do orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10), z którego wynika, że dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Z ww. orzeczenia wynika również, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Inaczej jest natomiast – wyjaśnił Trybunał – w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy. Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Wskazać należy, że przyjęcie, iż dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną), czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną, np. nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność „handlową” wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu zaistnienia pojedynczych z nich.

Uznanie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z okoliczności sprawy wynika, że Zainteresowani są osobami fizycznymi - małżeństwem posiadającym ustawową wspólność majątkową. W przeszłości Zainteresowani dokonali wspólnego zakupu trzech działek budowlanych oraz czterech działek rolnych, w tym 27 września 2006 r. działki budowlanej nr 1 i 31 lipca 2007 r. działki rolnej nr 2.

Obecnie zamierzają dokonać sprzedaży jednej z dwóch działek gruntu, tj. albo działki  nr 1 albo działki nr 2. W dniu 19 grudnia 2007 r. Zainteresowani dokonali sprzedaży działki nr 3, a 23 maja 2018 r. działki nr 4. Ponadto sam Wnioskodawca – D.N. jest wyłącznym właścicielem nieruchomości rolnych, które już ponad 30 lat temu (29 stycznia 1992 r.) otrzymał w ramach darowizny od dziadków. Nieruchomości te należą do majątku osobistego Wnioskodawcy i nie stanowią małżeńskiej wspólności majątkowej. W dniu 19 grudnia 2019 r. w ramach darowizny Zainteresowani przekazali jednej z córek działkę rolną o pow. 9.800 m², składającą się z dwóch przylegających do siebie działek o numerach ewidencyjnych 12 i 5. Na mocy Uchwały Rady Miejskiej w (...) z 16 listopada 2018 r. w sprawie uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, zmienił się status działki nr 2 i obecnie, zgodnie z nowym MPZP, działka ta znajduje się na terenie zabudowy usługowej i obiektów produkcyjnych, składów i magazynów.

Oboje małżonkowie nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni.

W celu sprzedaży jednej z dwóch nieruchomości gruntowych (1 lub 2) Zainteresowani nie mają zamiaru korzystać z pomocy biura pośrednictwa i nie będą też podejmować żadnych specjalistycznych działań reklamowych, takich jak np. tworzenie strony (...), publikowanie ogłoszeń w prasie, radiu, czy w innych środkach masowego przekazu. Zainteresowani mają zamiar ograniczyć się do zamieszczenia zwykłego ogłoszenia na portalu internetowym. Zainteresowani nie dokonali ich uzbrojenia, nie wznosili ogrodzenia, nie dokonali podziału gruntu na działki, nie wydzielili na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie wnioskowali o wydanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (ani o warunkach zabudowy), nie występowali o opracowanie bądź zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie starali się o doprowadzenie mediów, ani nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze.

Nieruchomości nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych. Działki gruntu nie były i nie są przez Zainteresowanych wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana przez Zainteresowanych w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Źródła zarobkowania Zainteresowanych nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami, bowiem Wnioskodawca od czerwca 2013 r. jest zatrudniony na podstawie umowy o pracę, a małżonka jest nauczycielką i lektorką języka angielskiego, od 1996 r. prowadzi jednoosobową działalność gospodarczą pod nazwą „Nauczanie języka angielskiego i tłumaczenia”.

Zainteresowani wraz z dwiema dorosłymi córkami mieszkają w domu jednorodzinnym w (...), stanowiącym ich współwłasność i będącym ich stałym oraz jedynym niejscem zamieszkania. Zainteresowani nie mają zamiaru sprzedawać domu ani teraz, ani w przyszłości.

Wątpliwości Zainteresowanych dotyczą tego, czy z tytułu sprzedaży swoich udziałów w działce nr 1 lub działce nr 2 należy uznać małżonków (Sprzedających) za podatników podatku VAT i w związku z tym, czy dostawa ta stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Jak wynika z przywołanych wyżej przepisów dostawa towarów (w tym nieruchomości gruntowej) będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy działaniom podmiotu dokonującego tej dostawy można przypisać znamiona prowadzenia działalności gospodarczej, co w efekcie przesądza o uzyskaniu przez niego statusu podatnika. Warto w tym miejscu zaznaczyć, że powyższe może mieć miejsce również w odniesieniu do czynności dokonanej jednorazowo.

Dla uznania czynności za wykonywaną w ramach działalności gospodarczej nie ma bowiem znaczenia częstotliwość jej wykonywania, lecz zamiar z jakim została zrealizowana i okoliczności w jakich ją wykonano. Oznacza to, że w przedmiotowej sprawie należy przeanalizować całokształt działań jakie Sprzedający podjęli/podejmują w odniesieniu do sprzedaży przedmiotowej działki/działek.

Analiza sprawy w kontekście powołanych przepisów oraz wyroków TSUE z 15 września 2011 r. w sprawach C-180/10 i C-181/10 prowadzi do wniosku, że sprzedaż jednej z dwóch przedmiotowych działek nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, gdyż brak jest przesłanek, aby w związku z tą transakcją uznać małżonków (Sprzedających) za podatników tego podatku.

Pomimo, że grunt spełnia definicję towaru, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku  od towarów i usług, to nie można uznać, że przy dokonywaniu sprzedaży działki nr 1 lub 2 Zainteresowani będą działali w charakterze handlowców, o których mowa w art. 15 ust. 1 ustawy.

Z okoliczności sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Zainteresowanych, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zainteresowani nie podjęli ciągu działań, które wskazywałyby na ich aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami (takich jak: uzbrojenie terenu, ogrodzenie działek, wytyczenie dróg wewnętrznych, działań marketingowych itd.). Zainteresowani nie podejmowali też żadnych innych działań reklamowych, takich jak na przykład tworzenie strony (...), zamieszczanie ogłoszeń w prasie, radiu czy w innych środkach masowego przekazu. Zainteresowani nie dokonali ich uzbrojenia, nie wznosili ogrodzenia, nie dokonali podziału gruntu na działki, nie wydzielili na ich terenie dróg wewnętrznych, nie podejmowali działań marketingowych w celu sprzedaży działek wykraczających poza zwykłe formy ogłoszenia), nie wnioskowali o wydanie decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (ani o warunkach zabudowy), nie występowali o opracowanie bądź zmianę planu zagospodarowania przestrzennego, nie starali się o doprowadzenie mediów, ani nie prowadzili i nie prowadzą działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przedmiotowe działki nigdy nie były przedmiotem najmu, użyczenia ani dzierżawy na podstawie żadnej z umów cywilnoprawnych. Działki gruntu nie były i nie są przez Zainteresowanych wykorzystywane na potrzeby prowadzenia działalności gospodarczej. Żadna z działek nie jest i nie była w przeszłości zabudowana, uzbrojona, ani nie była i nie jest wykorzystywana przez Zainteresowanych w żaden komercyjny bądź niekomercyjny sposób. Źródła zarobkowania Zainteresowanych nie są w żaden sposób związane z posiadanymi nieruchomościami. Wszystko to oznacza, że działki nie były i nie są dla Zainteresowanych źródłem uzyskiwania korzyści majątkowych i że Zainteresowani nie zaangażowali środków podobnych do tych, jakie wykorzystują podmioty zajmujące się profesjonalnie obrotem nieruchomościami, o których mowa we wskazanym orzeczeniu w sprawach C-180/10 i C-181/10, tj. nie wykazali aktywności w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalnej do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

W przedmiotowej sprawie zatem, sprzedaż działki nr 1 lub 2  nie będzie stanowiła działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu podatkiem VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Zainteresowanych w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego – stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności). Zainteresowani planując sprzedaż skorzystają z przysługującego im prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania.

W konsekwencji, brak jest tu przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży ww. działek małżonkowie (Sprzedający) wystąpią w charakterze podatników w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzących działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy. Tym samym sprzedaż przedmiotowej działki nr 1 lub 2 nie będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, o której mowa w art. 5 ust. 1 ustawy.

Zatem Państwa stanowisko należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Państwa i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zaznaczenia wymaga, że Organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem stanu faktycznego/zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu opisu sprawy przedstawionego we wniosku, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać Ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Pan D.N. (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „ PPSA” ).

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒  w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒  w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).