Temat interpretacji

prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od każdej raty leasingowej

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz.U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.), Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 13 grudnia 2019 r. (data wpływu 17 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 22 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od każdej raty leasingowej - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 17 grudnia 2019 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej m.in. podatku od towarów i usług w ww. zakresie.

Ww. wniosek został uzupełniony pismem z 22 lutego 2020 r. (data wpływu 25 lutego 2020 r.), przesłanym w związku z wezwaniem tut. organu z 12 lutego 2020 r. znak: 0112-KDIL2-2.4011.141.2019.1.MM, 0111-KDIB3-1.4012.878.2019.5.WN.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą od 1 stycznia 2006 r. jako jednoosobowa działalność gospodarcza osoby fizycznej. Dla celów podatkowych prowadzona jest podatkowa księga przychodów i rozchodów, opodatkowana jest na zasadach ogólnych oraz jest czynnym podatnikiem VAT. Do Centralnej Ewidencji i Informacji o Działalności Gospodarczej jako główny przedmiot wpisana jest działalność rachunkowo-księgowa (PKD 69.20.Z). Oprócz wymienionej, pozostałymi wpisanymi działalnościami są: działalność związana z wykonywaniem fotokopii, przygotowywaniem dokumentów i pozostała specjalistyczna działalność wspomagająca prowadzenie biura (PKD 82.19.Z) oraz wynajem i dzierżawa samochodów osobowych (PKD 77.11.Z).

W ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 13 lipca 2018 r. zawarta została umowa cesji leasingu operacyjnego na samochód osobowy, w wyniku której firma wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z pierwotnej umowy leasingu zawartej w dniu 10 czerwca 2016 r. pomiędzy firmą A., a firmą leasingową L. Wartość przedmiotu leasingu na dzień zawarcia pierwotnej umowy wyniosła netto 238 211,38 zł. Podstawowy okres umowy leasingu wynosił 59 miesięcy. W dniu zawarcia cesji umowy do spłaty pozostały 34 raty leasingowe.

Celem zawarcia umowy leasingu było przeznaczenie leasingowanego samochodu osobowego do wynajmu. Po fizycznym przejęciu samochodu, w dniu 16 lipca 2018 r. została zawarta umowa najmu z podwykonawcą świadczącym usługi przygotowywania dokumentów do archiwizacji. Wraz z akceptacją umowy, strony potwierdziły okoliczność przekazania samochodu, oraz zastrzeżono że samochód może być użytkowany wyłącznie przez najemcę. Kwota miesięcznego czynszu najmu przewyższała kwotę opłacanych miesięcznych rat leasingowych.

W dniu 31 lipca 2019 r. podwykonawca z uwagi na zawieszenie swojej działalności gospodarczej rozwiązał zawarte umowy dotyczące: świadczenia usług przygotowania dokumentów do archiwizacji oraz najmu samochodu leasingowanego.

Dalsze wynajmowanie samochodu leasingowanego (bez przerwy pomiędzy umowami) nastąpiło od 1 sierpnia 2019 r. przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej na okres 5 miesięcy, tj. do 31 grudnia 2019 r. Zawarta umowa była znacznie mniej opłacalna ponieważ uzyskane przychody z najmu tylko w części pokrywały koszty rat leasingowych.

Ze względu na aktualne możliwości finansowe oraz małą opłacalność najmu została podjęta decyzja o skrócenie okresu umowy leasingu operacyjnego poprzez zmianę harmonogramu spłaty rat, drogą sporządzenie stosownego aneksu do umowy. Podstawowy okres leasingu wynosiłby 43 miesiące. Ostatnia (43-cia) rata stanowiłaby równowartość 17 rat leasingowych. Umowa leasingu zgodnie z zawartym aneksem skończyłaby się z dniem wymagalności ostatniej raty w miesiącu grudniu 2019 r. Z uwagi na zmniejszający się popyt na usługi rachunkowo-ekonomiczne świadczone dotychczas przez firmę oraz w celu zabezpieczenia źródła przychodów planuje się dalszą działalność gospodarczą rozszerzyć w kierunku wynajmu samochodów osobowych. W związku z tym zaplanowano sprzedaż wykupionego z leasingu samochodu osobowego oraz zakup tańszych samochodów cieszących się większym popytem na rynku wynajmowanych samochodów osobowych.

W związku z powyższym opisem w zakresie podatku od towarów i usług zadano następujące pytania

(przyjęte z pisma z 22 lutego 2020 r. i oznaczone jak w tym piśmie, będącym uzupełnieniem wniosku):
2. Czy Wnioskodawcy przysługuje prawo do odliczenia 100% podatku od towarów i usług naliczonego do rat leasingowych obejmujących okres do dnia 29.11.2019 tj. do dnia zawarcia aneksu zmieniającego harmonogram spłaty rat leasingowych?

3. Czy przysługuje prawo do odliczania 100% podatku od towarów i usług naliczonego do ostatniej 43-ciej raty leasingowej stanowiącej 17 miesięcznych rat i wynikłej ze zmiany harmonogramu spłaty rat leasingowych?

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie podatku od towarów i usług (przyjęte z pisma z 22 lutego 2020 r. i oznaczone jak w tym piśmie, będącym uzupełnieniem wniosku):

Ad. Pytania 2.

W odpowiedzi na pytanie 2 Wnioskodawca stoi na stanowisku że przysługiwało mu prawo do 100% odliczenia podatku od towarów i usług, naliczonego do dnia 29 listopada 2019 tj. do dnia zawarcia aneksu zmieniającego harmonogram spłaty rat leasingowych.

Uzasadnienie:

Samochód osobowy będący przedmiotem umowy leasingu, na podstawie umowy najmu samochodu z dnia 16 lipca 2018 r. został oddany do użytkowania osobie trzeciej prowadzącej działalność gospodarczą i świadczącej usługi podwykonawstwa do dnia 31 lipca 2019 r. Następnie na podstawie kolejnej umowy najmu z dnia 1 sierpnia 2019 r. został oddany do użytkowania osobie fizycznej do dnia 5 grudnia 2019 r. ponieważ w dniu 6 grudnia 2019 r. samochód ten został wykupiony z leasingu.

Powyższe oznacza że w okresie trwania umowy leasingu samochód nie był w ogóle użytkowany przez wnioskodawcę lecz wyłącznie wykorzystywany do celów działalności gospodarczej związanej z wynajmem samochodów osobowych.

Przepisy zawarte w art. 86a ust. 2 pkt 2; ust. 3 pkt la; ust. 4 pkt 1; oraz ust. 5 pkt 1c, ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz.U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zmianami), stanowią że naliczony podatek od towarów i usług od wydatków związanych z używaniem pojazdów samochodowych na podstawie umowy leasingu, wykorzystywanych wyłącznie do działalności gospodarczej polegającej na oddaniu w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu - jeżeli oddanie w odpłatne używanie pojazdu stanowi przedmiot działalności podatnika - wówczas naliczony podatek VAT można odliczyć w wysokości 100%.

Wymienione przepisy w pełni uzasadniają prawo do odliczania podatku od towarów i usług w pełnej wysokości do momentu zmiany harmonogramu spłaty rat leasingowych dokonanej aneksem z dnia 29 listopada 2019 r.

Ad. Pytania 3.

W odpowiedzi na pytanie 3 Wnioskodawca stoi na stanowisku, że będzie przysługiwało mu prawo do 100% odliczenia podatku naliczonego do ostatniej 43 raty leasingowej stanowiącej 17 miesięcznych rat i wynikłej ze zmiany harmonogramu spłaty rat leasingowych.

Uzasadnienie:

W uzasadnieniu Wnioskodawca podaje że rozdzielenie tematu - prawo do odliczenia podatku od towarów i usług w wysokości 100% na 2 pytania tj. pytanie 2 i pytanie 3 wynika z faktu, że pytanie 2 jest zadane do zaistniałego stanu faktycznego, natomiast pytanie 3 jest zadane do zdarzenia przyszłego. Wszystkie okoliczności, umowy oraz przepisy prawne wyszczególnione w uzasadnieniu do pytania 2, znajdują również zastosowanie do uzasadnienia pytania 3.

W związku z powyższym przepisy zawarte w art. 86 ust. 2 pkt 2; ust. 3 pkt la; ust. 4 pkt 1 oraz ust. 5 pkt 1c ustawy z dnia 1 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jednolity Dz. U. z 2018 r. poz. 2174 z późn. zmianami) w pełni zezwalają na odliczanie w wysokości 100% kwoty podatku naliczonego dotyczącego poniesionych wydatków związanych z pojazdami samochodowymi w tym również do ostatniej 43 raty w kwocie 17 miesięcznych rat leasingowych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego w zakresie podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl do art. 86 ust. 2 pkt 1 lit. a ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Ustawodawca zapewnił podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Ten ostatni przepis określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Zasady odliczania i rozliczania na gruncie podatku od towarów i usług wydatków dotyczących pojazdów samochodowych zostały uregulowane przepisami art. 86a ustawy.

Zgodnie z art. 86a ust. 1 pkt 1 ustawy, w przypadku wydatków związanych z pojazdami samochodowymi kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, stanowi 50% kwoty podatku wynikającej z faktury otrzymanej przez podatnika.

Stosownie do zapisu ust. 2 tego artykułu, do wydatków związanych z pojazdami samochodowymi, o których mowa w ust. 1, zalicza się wydatki dotyczące:

1. nabycia, importu lub wytworzenia tych pojazdów oraz nabycia lub importu ich części składowych;
2. używania tych pojazdów na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, związane z tą umową, inne niż wymienione w pkt 3;
3. nabycia lub importu paliw silnikowych, oleju napędowego i gazu, wykorzystywanych do napędu tych pojazdów, usług naprawy lub konserwacji tych pojazdów oraz innych towarów i usług związanych z eksploatacją lub używaniem tych pojazdów.

Przez pojazdy samochodowe na podstawie art. 2 pkt 34 ustawy rozumie się pojazdy samochodowe w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Jak wynika z art. 86a ust. 3 ustawy, przepis ust. 1 nie ma zastosowania:

1. w przypadku gdy pojazdy samochodowe są:
   
   1. wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika lub
   2. konstrukcyjnie przeznaczone do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą, jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;
2. do towarów montowanych w pojazdach samochodowych i do związanych z tymi towarami usług montażu, naprawy i konserwacji, jeżeli przeznaczenie tych towarów wskazuje obiektywnie na możliwość ich wykorzystywania wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika.

Według art. 86a ust. 4 ustawy, pojazdy samochodowe są uznawane za wykorzystywane wyłącznie do działalności gospodarczej podatnika, jeżeli:

1. sposób wykorzystywania tych pojazdów przez podatnika, zwłaszcza określony w ustalonych przez niego zasadach ich używania, dodatkowo potwierdzony prowadzoną przez podatnika dla tych pojazdów ewidencją przebiegu pojazdu, wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub
2. konstrukcja tych pojazdów wyklucza ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą lub powoduje, że ich użycie do celów niezwiązanych z działalnością gospodarczą jest nieistotne.

Na mocy art. 86a ust. 5 ustawy, warunku prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych:

1. przeznaczonych wyłącznie do:
   
   1. odprzedaży,
   2. sprzedaży, w przypadku pojazdów wytworzonych przez podatnika,
   3. oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze
   jeżeli odprzedaż, sprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika;
2. w odniesieniu do których:
   
   1. kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych podatnik oblicza zgodnie z ust. 1 lub
   2. podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków z nimi związanych.

Zaznaczyć należy, że użycie wyrazu wyłącznie w art. 86a ust. 5 ustawy wskazuje, że zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji nie obejmuje sytuacji, gdy pojazdy są wykorzystywane choćby przejściowo do innych celów (np. pojazd zastępczy, użytek służbowy podatnika itp.). Zatem w odniesieniu do pojazdu, który np. jest przeznaczony do odprzedaży lub oddania w najem, ale przed ich dokonaniem jest wykorzystywany przez podatnika jako np. pojazd demonstracyjny, nie może być zastosowane zwolnienie z obowiązku prowadzenia ewidencji. Ewidencja dla tego rodzaju pojazdów (jeśli jest to pojazd obiektywnie wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej) musi być prowadzona i powinna zawierać wymagane przepisami elementy.

Z przedstawionych okoliczności sprawy wynika, że Wnioskodawca w ramach prowadzonej działalności gospodarczej w dniu 13 lipca 2018 r. zawarł umowę cesji leasingu operacyjnego na samochód osobowy, w wyniku której firma wstąpiła we wszelkie prawa i obowiązki wynikające z pierwotnej umowy leasingu zawartej w dniu 10 czerwca 2016 r. pomiędzy firmą A., a firmą leasingową L. Wartość przedmiotu leasingu na dzień zawarcia pierwotnej umowy wyniosła netto 238 211,38 zł. Podstawowy okres umowy leasingu wynosił 59 miesięcy. W dniu zawarcia cesji umowy do spłaty pozostały 34 raty leasingowe.

Celem zawarcia umowy leasingu było przeznaczenie leasingowanego samochodu osobowego do wynajmu. Po fizycznym przejęciu samochodu, w dniu 16 lipca 2018 r. została zawarta umowa najmu z podwykonawcą świadczącym usługi przygotowywania dokumentów do archiwizacji. Wraz z akceptacją umowy, strony potwierdziły okoliczność przekazania samochodu, oraz zastrzeżono że samochód może być użytkowany wyłącznie przez najemcę. Kwota miesięcznego czynszu najmu przewyższała kwotę opłacanych miesięcznych rat leasingowych.

W dniu 31 lipca 2019 r. podwykonawca z uwagi na zawieszenie swojej działalności gospodarczej rozwiązał zawarte umowy dotyczące: świadczenia usług przygotowania dokumentów do archiwizacji oraz najmu samochodu leasingowanego.

Dalsze wynajmowanie samochodu leasingowanego (bez przerwy pomiędzy umowami) nastąpiło od 1 sierpnia 2019 r. przez osobę fizyczną nie prowadzącą działalności gospodarczej na okres 5 miesięcy, tj. do 31 grudnia 2019 r. Zawarta umowa była znacznie mniej opłacalna ponieważ uzyskane przychody z najmu tylko w części pokrywały koszty rat leasingowych.

Ze względu na aktualne możliwości finansowe oraz małą opłacalność najmu została podjęta decyzja o skrócenie okresu umowy leasingu operacyjnego poprzez zmianę harmonogramu spłaty rat, drogą sporządzenie stosownego aneksu do umowy. Podstawowy okres leasingu wynosiłby 43 miesiące. Ostatnia (43-cia) rata stanowiłaby równowartość 17 rat leasingowych. Umowa leasingu zgodnie z zawartym aneksem skończyłaby się z dniem wymagalności ostatniej raty w miesiącu grudniu 2019 r.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą prawa do odliczenia 100% podatku VAT naliczonego od każdej z rat leasingowych również z 43-ciej raty, która stanowiłaby równowartość 17 rat leasingowych.

W pierwszej kolejności wskazać należy, że stosownie do art. 7091 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. Kodeks cywilny (Dz.U. z 2019 r., poz. 1145 z późn. zm.), przez umowę leasingu finansujący zobowiązuje się, w zakresie działalności swego przedsiębiorstwa nabyć rzecz od oznaczonego zbywcy na warunkach określonych w tej umowie i oddać tę rzecz korzystającemu do używania albo używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony, a korzystający zobowiązuje się zapłacić finansującemu w uzgodnionych ratach wynagrodzenie pieniężne, równe co najmniej cenie lub wynagrodzeniu z tytułu nabycia rzeczy przez finansującego.

W odniesieniu do prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktury wystawionej przez Firmę Leasingową wskazać należy, że z treści cytowanych przepisów wynika, że podatnik ma możliwość odliczenia 100% kwoty podatku naliczonego zawartego w fakturach dotyczących wydatków związanych z samochodem osobowym (w tym używania na podstawie umowy leasingu) w sytuacji, gdy pojazd ten jest wykorzystywany wyłącznie do celów prowadzenia działalności gospodarczej. Dla celów pełnego odliczania VAT fakt jego wykorzystywania wyłącznie do działalności musi być rozpatrywany w kategoriach obiektywnych. W celu dokonania pełnego odliczenia podatku muszą zostać spełnione łącznie dwa warunki, tj. sposób wykorzystania tego pojazdu przez podatnika, zwłaszcza w ustalonych przez niego zasadach jego używania wyklucza użycie go do celów prywatnych oraz wykluczenie użytku prywatnego musi zostać potwierdzone prowadzoną przez podatnika dla tego pojazdu ewidencją przebiegu pojazdu. Niezbędnym elementem warunkującym uznanie, że mamy do czynienia z samochodem wykorzystywanym wyłącznie w działalności gospodarczej jest również określony w art. 86 ust. 12 ustawy wymóg zgłoszenia (w ściśle określonym terminie) faktu takiego sposobu wykorzystywania pojazdu naczelnikowi urzędu skarbowego.

Przepisy ustawy nie określają w jaki sposób podatnik ma zapewnić wyeliminowanie użytku prywatnego używanego w nim pojazdu samochodowego dla celów pełnego odliczenia podatku naliczonego. Działania te muszą być dostosowane do specyfiki działalności i sposobu używania dla jego celów pojazdów. Określone przez podatnika zasady używania pojazdu muszą obiektywnie potwierdzać, że pojazd jest wykorzystywany wyłącznie w działalności gospodarczej i nie ma możliwości prywatnego użytku. Przy czym użytek prywatny należy postrzegać w kategoriach potencjalnej, a nie faktycznej możliwości użytku pojazdu do celów prywatnych.

W art. 86a ust. 5 ustawy zostały wymienione ściśle określone sytuacje, w których zostaje wyłączony obowiązek prowadzenia ewidencji przebiegu pojazdu. Zgodnie z tym przepisem, warunku prowadzenia ewidencji nie stosuje się w przypadku pojazdów samochodowych przeznaczonych wyłącznie do sprzedaży (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. a ustawy), bądź oddania ich w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu (art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy). Przy czym przepis ten ma zastosowanie, jeżeli odsprzedaż lub oddanie w odpłatne używanie tych pojazdów stanowi przedmiot działalności podatnika.

Przenosząc powyższe na grunt analizowanej sprawy wskazać należy, że w odniesieniu do będącego przedmiotem wniosku samochodu osobowego przeznaczonego wyłącznie do oddania w odpłatne używanie na podstawie umowy najmu, skoro samochód był użytkowany wyłącznie przez najemców na podstawie zawartych z Wnioskodawcą umów najmu (bez przerwy pomiędzy umowami), a przedmiotem działalności Wnioskodawcy jest m.in. wynajem i dzierżawa samochodów, Wnioskodawca:

• ma prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego do rat leasingowych obejmujących okres do dnia 29 listopada 2019 tj. do dnia zawarcia aneksu zmieniającego harmonogram spłaty rat leasingowych oraz
• będzie mieć prawo do pełnego odliczenia podatku naliczonego do ostatniej 43-ciej raty leasingowej stanowiącej 17 miesięcznych rat i wynikłej ze zmiany harmonogramu spłaty rat leasingowych, w sytuacji gdy, jak wynika to z wniosku, po wykupie samochód zostanie przez Wnioskodawcę sprzedany,

na podstawie art. 86a ust. 4 pkt 1 w zw. z art. 86a ust. 5 pkt 1 lit. c ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 2 i nr 3 jest prawidłowe.

Niniejsza interpretacja dotyczy podatku od towarów i usług. Natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych wydane zostało odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej