Temat interpretacji

obowiązek dokonania płatności za fakturę zbiorczą z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 stycznia 2020 r. (data wpływu 4 lutego 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 26 marca 2020 r. (data wpływu 26 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie Organu z dnia 5 marca 2020 r. znak 0114-KDIP1-1.4012.58.2020.1.KOM (skutecznie doręczone dnia 20 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania płatności za fakturę zbiorczą z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (pytanie 1 i 4) jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 4 lutego 2020 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku dokonania płatności za fakturę zbiorczą z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny i związane z nim zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca otrzymał fakturę VAT wystawioną w dniu 31 grudnia 2019 r. na kwotę brutto 15455,20 zł od sieci stacji paliwowych [] sp. z o.o. z dopiskiem mechanizm podzielonej płatności, której nie rozliczył metodą split payment, gdyż technicznie nie było to możliwe. Faktura ta nie była fakturą przelewową, lecz zbiorczą fakturą, która zawierała kilkadziesiąt osobnych transakcji, a każda z tych transakcji była opłacana bezpośrednio po jej dokonaniu w dniu tankowania.

Wszystkie powyższe transakcje począwszy od dnia 1 grudnia 2019 do 31 grudnia 2019 r. były opłacane przez kilku różnych kierowców, a każdy z nich płacił inną kartą przedpłaconą prepaid, na różnych stacjach benzynowych sieci [] na terenie całej Polski.

Tak więc ww. faktura została w całości już opłacona przed datą jej wystawienia.

W związku z zaistniałą sytuacją Wnioskodawca napisał czynny żal.

W nadesłanym do wniosku uzupełniniu z dnia 26 marca 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że zarówno on, jak i wystawca faktury nr [] są czynnymi zarejestrowanymi podatnikami VAT. Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów (PKD 49.41). Faktura została wystawiona na następujące dane Wnioskodawcy: []

Stacja [] każdy zakup paliwa dokonany przez kierowcę w okresie od 1 grudnia 2019 r. do 31 grudnia 2019 r. potwierdzała dokumentem WZ z dopiskiem karta prepaid.

Stacja paliw wystawiła jedną zbiorczą fakturę VAT za okres od 1 grudnia 2019 do 31 grudnia 2019, która dokumentowała sprzedaż paliwa pod nazwą []. Towar ten jest wymieniony w załączniku nr 15 do ustawy VAT w pozycji nr 92, pod symbolem PKWiU 19.202, a kwota należności ogółem przekraczała 15 000 zł.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania

(oznaczone we wniosku nr 1 i 4):

1. Czy fakturę VAT wystawioną w dniu 31 grudnia 2019 r. na kwotę brutto 15455,20 zł Wnioskodawca powinien zapłacić metodą MPP?
2. Jak w przyszłości Wnioskodawca powinien rozliczać faktury przedpłacone na kwotę brutto powyżej 15 tyś. zł. z sieci stacji paliw []?

Stanowisko Wnioskodawcy:

1. Faktury VAT wystawionej w dniu 31 grudnia 2019 r. na kwotę brutto 15455,20 zł Wnioskodawca nie powinien opłacać metodą MPP, ponieważ w dniu jej wystawienia była już w całości zapłacona, a jej płatność rozpoczęła się w dniu 1 grudnia 2019 r. wraz z pierwszą dokonaną transakcją. Poza tym Wnioskodawca w pierwszym dniu miesiąca, jak i w kolejnych dniach nie miał pojęcia, że na koniec miesiąca łączna wartość faktury przekroczy 15 tyś. zł.
2. Wnioskodawca uważa, że skoro sieć stacji [] w przypadku płatności za swoje towary kartami przedpłaconymi prepaid stosuje tylko jedną metodę rozliczeń, czyli jedna faktura zbiorcza z całego miesiąca bez możliwości rozbicia na krótsze okresy czasu, co mogłoby ewentualnie zapobiec wystawianiu faktur z adnotacją mechanizm podzielonej płatności, to krzywdzące dla Wnioskodawcy jako podatnika i działające na jego niekorzyść byłoby, aby w takim przypadku Wnioskodawca musiał rozliczać takie faktury stosując metodę split payment, ponieważ jak już wspomniał jest to technicznie niemożliwe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego w zakresie pytania nr 1 i 4 jest nieprawidłowe.

Ustawą z dnia 9 sierpnia 2019 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. z dnia 13 września 2019 r., poz. 1751) z dniem 1 listopada 2019 r. wprowadzono m.in. nowy blok przepisów zawartych w rozdziale 1a w art. 108a-108e ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020, poz. 106, z późn. zm.).

Zgodnie z art. 108a ust. 1 ustawy podatnicy, którzy otrzymali fakturę z wykazaną kwotą podatku, przy dokonywaniu płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury mogą zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Natomiast w myśl art. 108a ust. 1a ustawy, przy dokonywaniu płatności za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, podatnicy są obowiązani zastosować mechanizm podzielonej płatności.

Podatnik obowiązany do wystawienia faktury, o której mowa w art. 106e ust. 1 pkt 18a, jest obowiązany do przyjęcia płatności kwoty należności wynikającej z tej faktury z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności (art. 108a ust. 1b ustawy).

W myśl art. 108a ust. 2 ustawy zastosowanie mechanizmu podzielonej płatności polega na tym, że:

1. zapłata kwoty odpowiadającej całości albo części kwoty podatku wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek VAT;
2. zapłata całości albo części kwoty odpowiadającej wartości sprzedaży netto wynikającej z otrzymanej faktury jest dokonywana na rachunek bankowy albo na rachunek w spółdzielczej kasie oszczędnościowo-kredytowej, dla których jest prowadzony rachunek VAT, albo jest rozliczana w inny sposób.

Stosownie do art. 106b ust. 1 ustawy podatnik jest obowiązany wystawić fakturę dokumentującą:

1. sprzedaż, a także dostawę towarów i świadczenie usług, o których mowa w art. 106a pkt 2, dokonywane przez niego na rzecz innego podatnika podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze lub na rzecz osoby prawnej niebędącej podatnikiem;
2. sprzedaż wysyłkową z terytorium kraju i sprzedaż wysyłkową na terytorium kraju na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
3. wewnątrzwspólnotową dostawę towarów na rzecz podmiotu innego niż wskazany w pkt 1;
4. otrzymanie przez niego całości lub części zapłaty przed dokonaniem czynności, o których mowa w pkt 1 i 2, z wyjątkiem przypadku, gdy zapłata dotyczy wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów lub czynności, dla których obowiązek podatkowy powstaje zgodnie z art. 19a ust. 5 pkt 4.

Art. 2 pkt 31 ustawy stanowi, że ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o fakturze rozumie się przez to dokument w formie papierowej lub w formie elektronicznej zawierający dane wymagane ustawą i przepisami wydanymi na jej podstawie.

Zakres informacji jakie powinna zawierać faktura, wskazany został w art. 106e ust. 1 ustawy.

Zgodnie z art. 106e ust. 1 pkt 18a ustawy, w przypadku faktur, w których kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców, obejmujących dokonaną na rzecz podatnika dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy faktura powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności.

Stosownie do art. 19 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców (Dz. U. z 2019 r., poz. 1292) dokonywanie lub przyjmowanie płatności związanych z wykonywaną działalnością gospodarczą następuje za pośrednictwem rachunku płatniczego przedsiębiorcy, w każdym przypadku gdy:

1. stroną transakcji, z której wynika płatność, jest inny przedsiębiorca oraz
2. jednorazowa wartość transakcji, bez względu na liczbę wynikających z niej płatności, przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty, przy czym transakcje w walutach obcych przelicza się na złote według średniego kursu walut obcych ogłaszanego przez Narodowy Bank Polski z ostatniego dnia roboczego poprzedzającego dzień dokonania transakcji.

Załącznik nr 15 do ustawy stanowiący Wykaz towarów i usług, o których mowa w art. 105a ust. 1, art. 106e ust. 1 pkt 18a, art. 108a ust. 1a oraz art. 108e ustawy zawiera zamkniętą listę towarów i usług, w przypadku których faktura dokumentująca ich dostawę lub świadczenie musi zawierać adnotację mechanizm podzielonej płatności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że obowiązek wystawiania faktur z adnotacją mechanizm podzielonej płatności będzie istnieć, jeżeli łącznie spełnione będą trzy warunki, tj. faktura:

1. będzie wystawiana na kwotę należności ogółem (kwotę brutto) przekraczającą 15 000 zł lub jej równowartość (art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców);
2. będzie dokumentować dostawę towarów lub świadczenie usług, o których mowa w załączniku nr 15 do ustawy,
3. czynności będą dokonywane na rzecz podatnika.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Wnioskodawca będący zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku VAT, prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie transportu drogowego towarów, otrzymał od stacji paliw (czynnego zarejestrowanego podatnika podatku VAT) zbiorczą fakturę VAT wystawioną w dniu 31 grudnia 2019 r. na kwotę brutto 15455,20 zł z dopiskiem mechanizm podzielonej płatności.

Faktura ta dokumentowała kilkadziesiąt osobnych transakcji, gdyż odzwierciedlała zakup paliwa dokonany na stacjach benzynowych sieci [] na terenie całej Polski w okresie od 1 grudnia do 31 grudnia 2019 r. przez kierowców Wnioskodawcy płacących posiadanymi kartami przedpłaconymi prepaid. Każda z tych transakcji była opłacana bezpośrednio po jej dokonaniu w dniu tankowania i dokumentowana przez stację benzynową dokumentem WZ z dopiskiem karta prepaid. Zakupione paliwo jest towarem wymienionym w załączniku nr 15 do ustawy VAT w pozycji 92.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą tego, czy powinien był zapłacić za otrzymaną w dniu 31 grudnia 2019 r. fakturę stosując mechanizm podzielonej płatności oraz jak w przyszłości Wnioskodawca powinien rozliczać faktury z sieci stacji paliw na kwotę brutto powyżej 15 tyś. zł.

Odnosząc się do powyższego należy wskazać, że obowiązek bezwzględnego stosowania mechanizmu podzielonej płatności wprowadzony przepisami obowiązującymi od dnia 1 listopada 2019 r. dotyczy wyłącznie konkretnych towarów i usług enumeratywnie wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy. Podkreślenia wymaga, że zapis art. 108a ust. 1 pkt 1a ustawy, wprowadza obowiązek zastosowania mechanizmu podzielonej płatności przy regulowaniu należności z faktury, w której wartość sprzedaży brutto przekracza 15 000 zł lub równowartość tej kwoty.

Jak wynika z powołanych wyżej przepisów faktura dotycząca transakcji objętej obligatoryjnym mechanizmem podzielonej płatności powinna zawierać wyrazy mechanizm podzielonej płatności. Oznaczenie takie stanowi informację dla nabywcy, że dana faktura, z uwagi na przedmiot transakcji, jak i kwotę, powinna zostać zapłacona z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca wskazał, że faktura zbiorcza wystawiona na jego rzecz w dniu 31 grudnia 2019 r. przez podatnika VAT dokumentowała dostawę towarów wymienionych w załączniku nr 15 do ustawy (zakup paliwa), była wystawiana na kwotę należności ogółem przekraczającą 15.000 zł brutto i posiadała oznaczenie mechanizm podzielonej płatności.

Należy tu zauważyć, że przepisy ustawy umożliwiają wystawienie przez podatnika faktur zbiorczych, przy czym terminy wystawiania faktur zostały określone w art. 106i ustawy.

Zgodnie z zasadą ogólną wyrażoną w art. 106i ust. 1 ustawy, fakturę wystawia się nie później niż 15. dnia miesiąca następującego po miesiącu, w którym dokonano dostawy towaru lub wykonano usługę, z zastrzeżeniem ust. 2-9.

Przepis art. 106i ustawy obejmuje zatem także te faktury, na których uwzględniona została więcej niż jedna transakcja, dokonana w danym miesiącu z kontrahentem, przy czym w przypadku szczególnych czynności, dla których w art. 106i ustawy o VAT przewidziano odrębne terminy wystawiania faktur wystawiając fakturę zbiorczą należy mieć na uwadze także te regulacje.

Należy zwrócić uwagę na to, że faktura VAT jest dokumentem potwierdzającym zaistnienie określonej transakcji sprzedaży, a ustawodawca określił, w jakich okolicznościach należy ją wystawić. Dokumenty te wystawia podatnik dokonujący sprzedaży towarów i usług, w celu udokumentowania dokonanej transakcji. Faktura jest dokumentem sformalizowanym (potwierdzającymi zaistnienie określonego zdarzenia gospodarczego), który powinien spełniać szereg wymogów przewidzianych przepisami prawa. Prawidłowość materialno-prawna faktury zachodzi wówczas, jeżeli odzwierciedla ona prawdziwe zdarzenie gospodarcze, czyli w istocie stwierdza fakt dostawy określonych towarów lub świadczenia usług. Wystawienie faktury należy rozumieć jako sporządzenie dokumentu oraz jego przekazanie innemu podmiotowi. Faktura jest więc dokumentem stwierdzającym wystąpienie u podatnika okoliczności powodujących powstanie obowiązku podatkowego. Faktura pełni szczególną rolę dowodową w prawidłowym wymiarze podatku od towarów i usług, dlatego też istotne jest prawidłowe oznaczenie wszystkich elementów faktury.

W niniejszej sprawie kierowcy Wnioskodawcy dokonywali w okresie od 1 do 31 grudnia 2019 r. zakupu paliwa na stacjach sieci w całej Polsce z wykorzystaniem kart prepaid, co było dokumentowane każdorazowo przez daną stację paliw poprzez wystawienie dokumentu WZ z dopiskiem karta prepaid. Natomiast na koniec okresu rozliczeniowego, w tym wypadku 31 grudnia 2019 r., stacja paliw wystawiła na rzecz Wnioskodawcy fakturę zbiorczą dokumentującą kilkadziesiąt osobnych transakcji sprzedaży paliwa mających miejsce w grudniu 2019 r.

Zatem, w niniejszej sytuacji, wbrew twierdzeniu Wnioskodawcy, dokumentem odzwierciedlającym transakcję zakupu paliwa na stacjach paliw sieci przez kierowców Wnioskodawcy w okresie od 1 do 31 grudnia 2019 r. jest zbiorcza faktura wystawiona na rzecz Wnioskodawcy w dniu 31 grudnia 2019 r., a nie dokument WZ z dopiskiem karta prepaid wystawiany każdorazowo w dniu tankowania paliwa przez danego kierowcę na danej stacji na terytorium Polski.

Tak więc, skoro Wnioskodawca (podatnik VAT) otrzymał w dniu 31 grudnia 2019 r. fakturę zbiorczą od podatnika VAT z adnotacją mechanizm podzielonej płatności, która to faktura dokumentowała sprzedaż towaru wymienionego w załączniku nr 15 do ustawy o VAT, a kwota należności ogółem stanowiła kwotę przekraczającą 15 000 zł, , to zachodził obowiązek wynikający z art. 108a ust. 1a ustawy, tj. obowiązek zapłaty należności z zastosowaniem mechanizmu podzielonej płatności.

Powyższy obowiązek stosowania mechanizmu podzielonej płatności będzie dotyczył Wnioskodawcy w każdym przypadku, gdy otrzyma on od stacji paliw fakturę zbiorczą za nabyte towary lub usługi wymienione w załączniku nr 15 do ustawy, udokumentowane fakturą, w której kwota należności ogółem stanowi kwotę, o której mowa w art. 19 pkt 2 ustawy z dnia 6 marca 2018 r. Prawo przedsiębiorców.

Stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 i 4 należy uznać za nieprawidłowe.

Organ informuje, że w zakresie pytania nr 2 i 3 zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty opis sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym, a w przypadku zdarzenia przyszłego stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego (), za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Bieg powyższego terminu nie rozpoczyna się do dnia zakończenia okresu stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii ogłoszonego z powodu COVID (art. 15zzs ust. 1 ustawy z dnia 2 marca 2020 r. o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych (Dz. U. poz. 374 i 567) dodany przez art. 1 ustawy z dnia 31 marca 2020 r. o zmianie ustawy o szczególnych rozwiązaniach związanych z zapobieganiem, przeciwdziałaniem i zwalczaniem COVID-19, innych chorób zakaźnych oraz wywołanych nimi sytuacji kryzysowych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 568).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej