Interpretacje » VAT » 1) Czy nabycie warzyw i kwiatów ze wspólnie prowadzonego gospodarstwa rolnego może Pani dokumentować fakturami VAT RR? 2) Czy po spełnieniu wymogów ... - Interpretacja - 0115-KDIT1-1.4012.607.2019.3.MS

Podleganie opodatkowaniu dostawy działek. - Interpretacja - 0112-KDIL1-1.4012.302.2020.4.WK

ShutterStock
Interpretacja indywidualna z dnia 06.10.2020, sygn. 0112-KDIL1-1.4012.302.2020.4.WK, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

Podleganie opodatkowaniu dostawy działek.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 26 czerwca 2020 r. (data wpływu 21 lipca 2020 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 września 2020 r. (data wpływu 17 września 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 2) jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 21 lipca 2020 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Wniosek uzupełniono w dniu 17 września 2020 r. o doprecyzowanie opisu sprawy.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

() (dalej: Podatnik, Wnioskodawca) jest polskim rezydentem podatkowym, rozliczającym się z tytułu podatku dochodowego od osób fizycznych w Polsce. Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, której przedmiotem byłby obrót nieruchomościami.

Na podstawie umów darowizny z dnia 14 lipca 2003 r., Wnioskodawca otrzymał nieruchomość rolną niezabudowaną stanowiącą działkę nr () o obszarze 7.522 m2 położonej przy ul. (), obręb nr () w (), dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w () prowadzi księgę wieczystą KW nr (). Następnie, w dniu 25 czerwca 2004 r., Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny nieruchomość rolną niezbudowaną nr () o obszarze 5.822 m2, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w () prowadzi księgę wieczystą KW nr () oraz nieruchomość rolną niezbudowaną nr () o obszarze 10.220 m2, dla której Sąd Rejonowy Wydział Ksiąg Wieczystych w () prowadzi księgę wieczystą KW nr ().

W dniu 1 września 2003 r. Wnioskodawca oddał nieruchomość rolną niezabudowaną o nr () w nieodpłatne użytkowanie na rzecz rolnika. Ponadto, działki nr () i nr () objęte były umową użytkowania zawartą pomiędzy tym samym rolnikiem a darczyńcą. Wszystkie ww. działki były użytkowane przez rolnika do końca roku 2019.

Decyzjami z dnia 11 lipca 2007 r., znak () oraz (), Burmistrz () (dalej: Burmistrz) ustalił warunki zabudowy (nr () oraz nr ()) dla działek gruntu nr () oraz nr () położonych w ().

W lutym 2011 r. zostały wydane decyzje zatwierdzające podział nieruchomości gruntowych stanowiących działki nr:

  1. () - na sześć mniejszych działek o nr () oraz ();
  2. () - na dwie mniejsze działki o nr () oraz () a także
  3. () - na sześć mniejszych działek o nr () i ().

Na mocy umowy o ustanowienie służebności gruntowej, zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 25 lipca 2011 r., Repertorium A () Wnioskodawca ustanowił na działce:

  1. () służebność gruntową polegająca na prawie nieodpłatnego i przez czas nieograniczonego przechodu i przejazdu na rzecz każdorazowego właściciela działki nr ();
  2. () służebność gruntową polegająca na prawie nieodpłatnego i przez czas nieograniczonego przechodu i przejazdu na rzecz każdorazowego właściciela działki nr ().

W zamian na rzecz Wnioskodawcy została ustanowiona, tym samym aktem notarialnym, służebność przechodu i przejazdu na działkach nr () oraz nr ().

W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca wystąpił o przyznanie płatności dla działek gruntu nr (), oraz (). Nieruchomości powyższe nigdy nie stanowiły środków trwałych Podatnika, nie prowadził on na nich działalności gospodarczej, nie wykorzystywał ich w działalności gospodarczej. Podatnik nie dokonał uzbrojenia powyższych nieruchomości. Wnioskodawca jest co prawda czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże z tytułu świadczonych usług medycznych oraz najmu nieruchomości lokali usługowych. Dla terenu, na którym posadowione są działki gruntu (w wyniku dokonanego podziału), brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego.

Wnioskodawca nie czynił na przedmiotowe nieruchomości żadnych nakładów, w szczególności nie uzbrajał ich oraz nie podejmował działań zwiększających ich wartość.

Z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług.

W chwili obecnej Wnioskodawca rozważa zbycie części/całości posiadanych nieruchomości.

Wnioskodawca nie posiada kupca na przedmiotowe nieruchomości, a jego pozyskanie powierzyłby pośrednikowi nieruchomości.

Wniosek uzupełniono pismem z dnia 17 września 2020 r., w którym Wnioskodawca udzielił następujących odpowiedzi na poniższe pytania:

  1. Jakie konkretnie działki i ile wraz ze wskazaniem ich numerów ewidencyjnych mają być przedmiotem sprzedaży?
    Wnioskodawca zamierza zbyć wszystkie działki, tj. działki nr () i ().
  2. W jaki sposób nieruchomości będące przedmiotem zbycia były/są/będą wykorzystywane przez Zainteresowanego od momentu nabycia do momentu sprzedaży? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
    Działki nr (), i () były nieodpłatnie użytkowane przez rolnika na cele rolne, natomiast od końca roku 2019 są utrzymywane przez Wnioskodawcę w dobrej kulturze rolnej.
  3. Czy ww. działki będące przedmiotem zbycia były/są/będą przed planowaną dostawą udostępniane osobom trzecim na podstawie umowy cywilnoprawnej, np. umowy najmu, dzierżawy, użyczenia? Jeśli tak, to czy były/są/będą to umowy odpłatne i w jakim czasie obowiązywały/będą obowiązywały? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
    Działki nr () i () będące przedmiotem planowanego zbycia były nieodpłatnie użyczone rolnikowi.
  4. Czy dla ww. działek będących przedmiotem zbycia do momentu planowanej sprzedaży zostanie uchwalony miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego? Jeśli tak, to jakie przeznaczenie ww. działek wynikać będzie z ww. planu? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
    Wnioskodawca nie ma wiedzy, aby jego działki nr () i () miały być objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ze względu na okoliczność, iż na terenie, na którym znajdują się przedmiotowe działki są umieszczone słupy i linie wysokiego napięcia.
  5. Czy do momentu planowanej sprzedaży dla działek będących przedmiotem sprzedaży wydana zostanie decyzja o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
    Wnioskodawca dla działek nr (...) zamierza wystąpić z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.
  6. W przypadku odpowiedzi twierdzącej na pytanie 4 oraz 5 należy wskazać, kto wystąpił/wystąpi o wydanie miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla ww. działek? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
    Wnioskodawca dla działek nr (...) zamierza wystąpić z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy.
  7. Czy Wnioskodawca będzie dokonywał do chwili sprzedaży jakichkolwiek czynności (poniesie nakłady) w celu przygotowania działek do sprzedaży (np.: uzbrojenie terenu, ogrodzenie, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu, wytyczenie dróg dojazdowych do działek, inne działania zmierzające do zwiększenia wartości bądź atrakcyjności działek, zamieszczenie ogłoszeń o sprzedaży w środkach masowego przekazu, tj. w sieci internetowej, prasie, radiu lub telewizji, inne działania marketingowe itp.)? Jeśli tak, to jakie będą to czynności (nakłady)? Informacji należy udzielić odrębnie dla każdej działki będącej przedmiotem sprzedaży.
    Dla działek nr (...) Wnioskodawca wystąpił z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto Wnioskodawca ze względu na brak wiedzy w zakresie obrotu nieruchomościami oraz wykonywanie pracy zawodowej w innym zakresie rozważa powierzenie sprzedaży działek nr (...) i (...) pośrednikowi nieruchomości.
  8. Co oznacza sformułowanie zawarte w opisie sprawy, że W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca wystąpił o przyznanie płatności dla działek gruntu (...) oraz (...)? W ramach odpowiedzi na powyższe pytanie należy szczegółowo wskazać:
    1. za jakie czynności Wnioskodawca ma otrzymać płatność w odniesieniu do działek (...) oraz (...)?
    2. od jakiego podmiotu Zainteresowany ma otrzymać płatność w odniesieniu do działek (...) oraz (...)?
    3. do jakiego podmiotu Wnioskodawca zwrócił się o przyznanie ww. płatności?
    Wnioskodawca wystąpił o płatności obszarowe z tytułu utrzymania gruntów w dobrej kulturze. Nie jest to odpłatność za jakąkolwiek czynność. Wnioskodawca wystąpił o tę płatność do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i ten też podmiot przyznaje przedmiotowe płatności.

Ponadto Wnioskodawca w uzupełnieniu z dnia 17 września 2020 r. w zakresie podatku od osób fizycznych wskazał, że zamierza zbyć wszystkie działki, tj. działki nr (...) i (...). Wnioskodawca nie jest w stanie przewidzieć, czy sprzedaż nastąpi na rzecz jednej osoby, czy na rzecz różnych nabywców. Sprzedaż działek jest zamierzeniem Wnioskodawcy, jednakże na chwilę sporządzenia wniosku nie ma konkretnej osoby zainteresowanej nabyciem działek. Wnioskodawca ma zamiar sprzedać działki wtedy, kiedy pojawi się osoba zainteresowana zakupem. Ze względu na przebiegające nad działkami linie wysokiego napięcia trudno określić, czy będzie zainteresowanie przedmiotowymi działkami. Wobec powyższego nie ma możliwości precyzyjnego wskazania roku, w którym miałoby dojść do zbycia działek. Objęte wnioskiem działki są i będą od końca roku 2019 utrzymywane w dobrej kulturze rolnej. Do chwili sprzedaży działek nr (...) i (...) Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności w celu ich przygotowania do sprzedaży, w szczególności nie będzie dokonywał ich uzbrojenia, ogrodzenia, doprowadzał przyłączy, które miałyby na celu zwiększenia ich wartości/atrakcyjności. Dla terenu działki nr (...), przed dokonaniem podziału na działki nr (...) i (...), Burmistrz odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Po dokonaniu podziału (podział podyktowany był potrzebą sąsiada, który dla uzyskania pozwolenia na budowę musiał mieć możliwość przejazdu i przechodu przez działkę Wnioskodawcy, zatem aby całą działka (...) nie była obciążona służebnością podjęto decyzję o jej podziale) i wydzieleniu działki nr (...) i działki nr (...) nie ustalono warunków zabudowy, decyzją z dnia () czerwca 2007 r. Burmistrz odmówił Wnioskodawcy ustalenia warunków zabudowy. Teren znajduje się pod liniami wysokiego napięcia, co na chwilę obecną wyklucza jego przeznaczenie pod zabudowę. W przeszłości Wnioskodawca nabył i zbył lokal mieszkalny położony w () o powierzchni 26,06 m2. Nabycie tego lokalu nastąpiło w dniu 3 sierpnia 2002 r., a zbycie w dniu 13 sierpnia 2013 r. Lokal ten był wykorzystywany przez Wnioskodawcę na cele rekreacyjne Jego i Jego rodziny (rodzina spędzała tam wolny czas). Sprzedaż wynikała z okoliczności, że dzieci Wnioskodawcy dorosły i nie chciały jeździć do (), gdzie znajdował się przedmiotowy lokal. Wnioskodawca nie planuje dokonywać kolejnych czynności takich jak nabycie, podział i zbycie nieruchomości gruntowych. Wnioskodawca nie ma konkretnych planów co do środków, które pozyska w związku ze sprzedażą działek, przy czym nie planuje on nabycia, z uzyskanych ze sprzedaży środków, kolejnych nieruchomości. Środki te będą przeznaczone prawdopodobnie na cele konsumpcyjne. Wnioskodawca jest od dwóch lat na emeryturze, a środki pochodzące ze sprzedaży będą zabezpieczeniem emerytalnym Wnioskodawcy. W zaprezentowanym stanowisku własnym Wnioskodawca wskazał iż, w jego opinii, nie będzie działał jako podatnik w rozumieniu art. 15 ust. 1 Ustawy o VAT, a w szczególności, że podejmowane przez niego działania poprzedzające darowiznę oraz sprzedaż nieruchomości, nie będą miały charakteru działalności gospodarczej, tj. prowadzonych w sposób ciągły i zorganizowany. Sprzedaż nieruchomości, czy to z majątku prywatnego, czy w ramach działalności gospodarczej, zawsze ma charakter finansowy. Niemniej jednak podjęte przez Wnioskodawcę działania nie mają na celu zwiększenia stanu posiadania, a mają stanowić zabezpieczenie podstawowych potrzeb Wnioskodawcy. Wnioskodawca dokonał podziału nieruchomości niemniej jednak jego działania nie były ukierunkowane na zarobkowy charakter. Nie można przyjąć, że obecnie planowane działania będą miały charakter ciągły i zorganizowany. W opinii Wnioskodawcy, podejmowane czynności, tj. podział nieruchomości oraz wystąpienie z wnioskiem o wydanie warunków zabudowy, nie nadają profesjonalnego charakteru jego działaniom. Wnioskodawca wystąpił o płatności obszarowe z tytułu utrzymania gruntów w dobrej kulturze rolnej. Nie jest to odpłatność za jakąkolwiek czynność. Wnioskodawca wystąpił o tę płatność do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i ten też podmiot przyznaje przedmiotowe płatności.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(oznaczone we wniosku nr 2).

Czy w okolicznościach przedstawionego stanu sprawy sprzedaż działek budowlanych, powstałych z podziału na kilkanaście mniejszych działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, w Jego przypadku sprzedaż nieruchomości ma miejsce z majątku prywatnego i nie może zostać potraktowana jako dokonana w ramach działalności gospodarczej, a co za tym idzie będzie ona zwolniona tak od podatku dochodowego od osób fizycznych (z uwagi na fakt, iż sprzedaż nastąpiła po upływie 5 lat od dnia jej nabycia), jak i od podatku od towarów i usług.

Przenosząc rozważania na grunt ustawy o podatku od towarów i usług wskazać należy, iż zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Ust. 2 stanowi natomiast, że działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Zgodnie ze wskazaną wyżej definicją podatnika przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając nieruchomości działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową, czyli stałą (nawet jeśli czynność została wykonana raz, ale okoliczności wskazują na to, że będą następne). Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celach odsprzedaży, lecz spożytkowania w celach prywatnych, jako mieszcząca się w zakresie wykonywania prawa własności.

Przepis ustanawiający definicję działalności gospodarczej stanowi implementację art. 9 ust. 1 dyrektywy 2006/112. Jednocześnie, zgodnie z art. 12 ust. 1 lit. a i b dyrektywy 2006/112, państwa członkowskie mogą uznać za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością, o której mowa w art. 9 ust. 1 akapit drugi, w szczególności jednej z następujących transakcji: dostawa budynku lub części budynku oraz związanego z nim gruntu, przed pierwszym zasiedleniem; dostawa terenu budowlanego.

Na gruncie ww. przepisów w obrocie pojawił się problem związany z ustaleniem podmiotowości prawnopodatkowej na gruncie VAT związanej z przekroczeniem zarządu majątkiem prywatnym, który znalazł swoje rozstrzygnięcie w orzecznictwie Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej. Istotne znaczenie w sprawie ma wyrok TSUE z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180/10 i C-181/10.

Orzeczenie to jest szczególnie istotne, wskazuje bowiem na sposób interpretacji krajowych przepisów podatkowych w odniesieniu do wspólnotowej Dyrektywy o VAT. Za działalność gospodarczą uznaje się sytuacje, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując w stosunku do gruntu środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców (podatników w rozumieniu ustawy o VAT). Trybunał ustosunkowując się do zaprezentowanego stanu faktycznego wskazał, iż sama liczba i zakres transakcji sprzedaży dokonanych w niniejszej sprawie nie ma charakteru decydującego. Jak orzekł Trybunał, zakres transakcji sprzedaży nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Trybunał stwierdził, że dużych transakcji sprzedaży można dokonywać również jako czynności osobistych (zob. podobnie ww. wyrok w sprawie Wellcome Trust, pkt 37). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama z siebie nie jest decydująca. Nie ma takiego charakteru również długość okresu, w jakim te transakcje następowały ani wysokość osiągniętych z nich przychodów. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego. Inaczej jest natomiast w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi dyrektywy VAT. Takie aktywne działania mogą polegać na przykład na uzbrojeniu terenu albo na działaniach marketingowych. Finalnie Trybunał wskazał, iż osoby fizycznej, która prowadziła działalność rolniczą na gruncie nabytym ze zwolnieniem z podatku od wartości dodanej i przekształconym wskutek zmiany planu zagospodarowania przestrzennego niezależnej od woli tej osoby w grunt przeznaczony pod zabudowę, nie można uznać za podatnika podatku od wartości dodanej w rozumieniu art. 9 ust. 1 i art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112, zmienionej dyrektywą 2006/138, kiedy dokonuje ona sprzedaży tego gruntu, jeżeli sprzedaż ta następuje w ramach zarządu majątkiem prywatnym tej osoby.

Twierdzenia Trybunału znalazły również aprobatę w późniejszych jego orzeczeniach (por. wyroki: Rëdlihs, C-263/11, EU:C:2012:497, pkt 36; Kezić, C-331/14, EU:C:2015:456, pkt 24, czy postanowienie TS, Gmina Wrocław, C-72/13, EU:C:2014:197, pkt 17).

Z utrwalonego orzecznictwa Naczelnego Sądu Administracyjnego w tej mierze wynika natomiast, że stwierdzenie, czy dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik VAT wymaga każdorazowo oceny dokonanej na gruncie stanu faktycznego konkretnej sprawy, albowiem odmienność stanów faktycznych zezwala jedynie na sformułowanie pewnych wskazań, bez możliwości tworzenia uniwersalnych wzorców kontroli. W każdej sprawie konieczne jest ustalenie, że w odniesieniu do danej czynności podmiot występował w charakterze podatnika, tj. jako osoba angażująca środki podobne do wykorzystywanych przez handlowca, a nie osoba wykonująca prawo własności w stosunku do tego gruntu. Istotna jest więc ocena, czy z dokonanych w danej sprawie ustaleń wynika, że strona dokonując sprzedaży gruntów zachowywała się tak jak handlowiec (por. wyroki NSA: w składzie 7 sędziów z dnia 29 października 2007 r. I FPS 3/07; z dnia 22 października 2013 r. I FSK 1323/12; z dnia 14 marca 2014 r. I FSK 319/13; z dnia 16 kwietnia 2014 r. 1 FSK781/13; z dnia 29 kwietnia 2014 r. I FSK 621/13; z dnia 11 września 2014 r. I FSK 1352/13; z dnia 3 marca 2015 r. I FSK 1859/13; z dnia 8 lipca 2015 r. I FSK 729/14). Jednocześnie sądy administracyjne wypowiadają zgodny pogląd co do tego, że ustawodawca polski nie skorzystał z opcji określonej w art. 12 ust. 1 i 3 dyrektywy 2006/112 umożliwiającej uznanie za podatnika każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, w zakresie pojedynczej dostawy budynku lub terenu budowlanego (por. wyrok NSA z dnia 30 listopada 2011 r. sygn. akt I FSK 1684/11; z dnia 9 listopada 2011 r., sygn. akt I FSK1655/11; z dnia 14 maja 2015 r., sygn. akt I FSK 382/14).

Jak wynika z orzecznictwa krajowego wskazując za Wojewódzkim Sądem Administracyjnym w Gliwicach, który w wyroku z dnia 18 lipca 2017 r., sygn. akt III SA/GI 551/17, iż przyjęcie, że dana osoba fizyczna sprzedając działki budowlane działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, że jej działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną) czego przejawem jest taka aktywność tej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną. Nie można zatem zgodzić się z organem, który uznał, że zamiar sukcesywnej sprzedaży posiadanego majątku wskazuje na znamiona działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz. U. z 2017 r. poz. 1221). Dalej Sąd w przywołanym wyroku wskazuje, iż co istotne dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem VAT na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy, pod warunkiem że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Zaznaczenia wymaga, że w ustawie o podatku od towarów i usług brak jest jednoznacznego i precyzyjnego unormowania, z którego wynikałoby, że Polska skorzystała z uprawnienia określonego w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE, na podstawie którego za podatnika należy uznać każdego, kto okazjonalnie dokonuje transakcji związanej z działalnością gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w szczególności dokonującego pojedynczej dostawy terenu budowlanego. Wywodzenie z normy art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, że Polska skorzystała z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy 2006/112/WE nie jest możliwe w świetle orzecznictwa TSUE i samego sformułowania art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (por. wyrok NSA z dnia 18 października 2011 r., sygn. akt I FSK 1536/10 publik, na stronie www.orzeczenia.nsa.gov.pl). Wobec powyższego zgodnie z orzeczeniem Trybunału do sądu krajowego należy ustalenie czy skarżący dokonując sprzedaży nieruchomości lub jej części, czyli tak jak w rozpoznawanej sprawie, będzie działał w charakterze podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, tak jak przyjął to organ, czy też w ramach zarządu majątkiem prywatnym, jak twierdzi skarżący. (...) Nie jest natomiast działalnością handlową sprzedaż majątku osobistego (prywatnego), który nie został nabyty w celach odsprzedaży (w celach handlowych) lecz spożytkowania w celach prywatnych. Liczba i zakres transakcji sprzedaży gruntów nie może stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem opodatkowania, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą (tak przynajmniej wskazał TSUE w wyroku z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych C-180 i C-181/10). Podobnie okoliczność, iż przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na mniejsze działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej sama w sobie nie jest decydująca. Notoryjnie wiadomym przecież jest, że sprzedaż większych nieruchomości może być utrudniona, co powoduje konieczność ich podziału w celu stworzenia możliwości realizacji sprzedaży, co w żadnym przypadku nie jest uatrakcyjnieniem gruntu, lecz koniecznym elementem umożliwiającym jego zbycie, które nie stanowi per se działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT. Sprzedaż nieruchomości w ramach zarządu majątkiem prywatnym nie oznacza, że sprzedający nie może mieć zamiaru uzyskania jak największej ceny z tego rodzaju sprzedaży. Nie jest to żadne kryterium wskazujące na prowadzenie działalności gospodarczej, gdyż naturalne jest, że również w obrocie prywatnym dąży się do uzyskania jak najkorzystniejszych warunków sprzedaży. Nie jest takim kryterium również fakt niewykraczającego poza zwykłe ramy ogłoszeniowe informowanie otoczenia o chęci zbycia nieruchomości. Naturalnym jest, że zamiar sprzedaży rzeczy musi być w jakiś sposób uzewnętrzniony, co zwyczajowo czyni się w formie ogłoszeniowej. Jeżeli nie wykracza ona poza zwykłe formy obowiązujące w obrocie rzeczami pomiędzy osobami nieprowadzącymi działalności gospodarczej, nie stanowi przesłanki uznania jej za przejaw prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W Wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 3 marca 2015 r. sygn. akt I FSK 1859/13 czytamy, że fakt podjęcia, np. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną. Na taki rodzaj działalności wskazywać mogą także takie działania jak uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, zwłaszcza w sytuacji, gdy sprzedawca jest już podatnikiem w zakresie usług budowlanych, developerskich czy innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. (...) Na aktywność handlową Skarżącego wskazuje kompleks wskazanych okoliczności, które należy oceniać sumarycznie. Decydujące dla powyższej oceny są zwłaszcza te elementy aktywności Skarżącego, które łączą się z jego nakładami inwestycyjnymi wykraczającymi poza standardowe działania zarządu majątkiem prywatnym, zasadniczo takie jak wybudowanie sieci wodno-kanalizacyjnej. Same bowiem czynności mające charakter aktywności o niewielkiej skali inwestycyjnej, jak np. podziału działki z wydzieleniem koniecznych dróg wewnętrznych zapewniających dojazd oraz podjęcia zwyczajowych działań informacyjnych o sprzedaży działek nie wykraczałyby poza aktywność mieszczącą się w granicach zarządu nieruchomością prywatną. Wzbogacenie jednak tych czynności o działania dodatkowe, wskazujące na poważniejsze zaangażowanie inwestycyjne Skarżącego, w kontekście planowanej sprzedaży kilkunastu działek gruntu, musi być już ocenione kompleksowo jako aktywność porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem.

Z innego orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 kwietnia 2019 r., o sygn. akt I FSK 578/17 wynika, iż nie można się zgodzić z sądem pierwszej instancji, że całokształt działań podejmowanych przez skarżącego w stosunku do nieruchomości, które stanowiły jego własność, tj.: podział nieruchomości na 7 mniejszych działek, wydzielenie drogi wewnętrznej, utwardzenie tej drogi, wystąpienie o wydanie decyzji o warunkach zabudowy, dowodzi, że skarżący działa jak osoba prowadząca działalność w zakresie handlu nieruchomościami. Co wskazuje na to, że podział nieruchomości na mniejsze działki w tym przypadku nie ma charakteru handlowego, ponieważ należał do zakresu zwykłego zarządu majątkiem prywatnym.

Mając zatem na uwadze przywołane unormowania oraz stanowisko orzecznictwa wskazać należy, że rozwiązanie spornej kwestii zależne jest od oceny, czy dokonując zamierzonej sprzedaży gruntu Wnioskodawca działać będzie w ramach zarządu swym majątkiem prywatnym, czy też w celu dokonania spornej sprzedaży gruntów podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 Ustawy o VAT, co skutkowałoby koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od wartości dodanej.

Uwzględniając powyższe, w świetle zaprezentowanego stanu faktycznego dokonanie podziału nieruchomości na mniejsze działki oraz podejmowane przez Wnioskodawcę czynności odpowiadają zarządowi majątkiem prywatnym a nie ukierunkowanej na zarobek zorganizowanej działalności. Wnioskodawca nie planuje czynić jakichkolwiek działań mających na celu zwiększenie wartości sprzedawanych przez niego działek, np. uzbrojenie terenu, wyposażenie w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej oraz energetycznej. Planowana sprzedaż nie wpisuje się w aktywność, która byłaby porównywalna do działań podejmowanych przez podmioty trudniące się profesjonalnym obrotem nieruchomościami. Planowana sprzedaż działek nie wpisuje się w katalog czynności, które zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy, podlegają opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle powyższego wskazać należy, iż Wnioskodawca dokonując sprzedaży działek gruntu, nie działa jako podatnik podatku od towarów i usług, a sprzedaż nieruchomości gruntowych, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Zgodnie z przedstawionymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy.

Stosownie do art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Nie każda jednak czynność stanowiąca dostawę towarów, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ aby dana czynność podlegała opodatkowaniu tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik te wszystkie podmioty, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Analizując powyższe przepisy stwierdzić należy, że dostawa towarów podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana będzie przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działającego w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy, mamy do czynienia z podatnikiem podatku od towarów i usług jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

Należy mieć też na uwadze, że dla uznania danego majątku za prywatny istotny jest sposób jego wykorzystania i charakter działań podejmowanych w odniesieniu do niego w całym okresie posiadania przez dany podmiot. Aby majątek uznać za prywatny musi być on w całym okresie posiadania wykorzystywany wyłącznie do celów prywatnych. Potwierdził to Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w orzeczeniu w sprawie C-291/92 (Finanzamt Uelzen V. Dieter Armbrecht), które dotyczyło kwestii opodatkowania sprzedaży przez osobę, będącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, części majątku niewykorzystywanej do prowadzonej działalności gospodarczej, a służącej jej wyłącznie do celów prywatnych. Majątek prywatny to zatem taka część majątku danej osoby fizycznej, która nie jest przez nią przeznaczona ani wykorzystywana dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej.

Jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży swojego majątku osobistego, a czynność ta wykonywana jest okazjonalnie i nie zmierza do nadania jej stałego charakteru, nie oznacza to prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W kontekście powyższego nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych Jarosław Słaby przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz Emilian Kuć i Halina Jeziorska-Kuć przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady.

Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

W podobny sposób kwestię tę rozstrzygnął Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie w orzeczeniu z dnia 29 października 2007 r., sygn. akt I FPS 3/07, w myśl którego formalny status danego podmiotu jako podatnika zarejestrowanego, a także okoliczność, że dana czynność została wykonana wielokrotnie lub jednorazowo, lecz z zamiarem częstotliwości nie mogą przesądzać o opodatkowaniu tej czynności bez każdorazowego ustalenia, czy w odniesieniu do konkretnej czynności podmiot ten występował w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.

Zatem w kwestii opodatkowania dostawy gruntów istotne jest to, czy zbywca w celu dokonania ich sprzedaży, podjął aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, co skutkuje koniecznością uznania go za podmiot prowadzący działalność gospodarczą w rozumieniu tego przepisu, a więc za podatnika podatku od towarów i usług, czy też sprzedaż nastąpiła w ramach zarządu majątkiem prywatnym.

Zwykłe nabycie lub sprzedaż rzeczy nie stanowi wykorzystywania w sposób ciągły majątku rzeczowego w celu uzyskania z tego tytułu dochodu w rozumieniu art. 9 ust. 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady, (a tym samym art. 15 ust. 2 ustawy) jako, że jedynym przychodem z takich transakcji może być ewentualny zysk ze sprzedaży tej rzeczy.

Dodatkowo należy wskazać, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą, sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą.

Natomiast, okoliczność podjęcia m.in. takich czynności jak uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zagospodarowania terenu (zabudowy), wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru oraz działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, stanowią o takiej aktywności w zakresie obrotu nieruchomościami, które mogą wskazywać, że czynności sprzedającego przybierają formę zawodową (profesjonalną), a w konsekwencji zorganizowaną.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy. Podkreślić należy, że wskazane orzeczenie TSUE wyznacza aktualnie kierunki interpretacyjne i stanowi podstawę orzeczeń Naczelnego Sądu Administracyjnego i Wojewódzkich Sądów Administracyjnych, np. NSA z dnia 18 października 2011 r. (sygn. akt I FSK 1536/10), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1658/11), z dnia 9 listopada 2011 r. (sygn. akt I FSK 1656/11) oraz WSA z dnia 1 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 670/11), z dnia 14 grudnia 2011 r. (sygn. akt I SA/Po 730/11), które zapadły na tle wyroku Trybunału.

Z powyższych wyroków wynika, że podejmowanie zorganizowanych działań, takich jak podział gruntu na mniejsze działki, uzbrojenie terenu, wydzielenie dróg wewnętrznych, uzyskanie przed sprzedażą decyzji o warunkach zabudowy, wykonywanie czynności marketingowych, świadczy o tym, że czynności te przybierają formę zawodową (profesjonalną).

Niemniej jednak o tym, że działania prowadzone przez sprzedawcę gruntu przybierają profesjonalną formę decydować może również sposób wykorzystywania gruntu, stąd jak zaznaczono powyżej niezbędna jest każdorazowa ocena okoliczności faktycznych danej sprawy.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca nie prowadzi jednoosobowej działalności gospodarczej, której przedmiotem byłby obrót nieruchomościami. Na podstawie umów darowizny z dnia 14 lipca 2003 r. Wnioskodawca otrzymał nieruchomość rolną niezabudowaną stanowiącą działkę nr (...). Następnie, w dniu 25 czerwca 2004 r. Wnioskodawca otrzymał w drodze darowizny nieruchomość rolną niezbudowaną nr (...) oraz nieruchomość rolną niezbudowaną nr (...). W dniu 1 września 2003 r. Wnioskodawca oddał nieruchomość rolną niezabudowaną o nr (...) w nieodpłatne użytkowanie na rzecz rolnika. Ponadto, działki nr (...) i nr (...) objęte były umową użytkowania zawartą pomiędzy tym samym rolnikiem a darczyńcą. Wszystkie ww. działki były użytkowane przez rolnika do końca roku 2019. Decyzjami Burmistrza ustalił warunki zabudowy dla działek gruntu nr (...) oraz nr (...). W lutym 2011 r. zostały wydane decyzje zatwierdzające podział nieruchomości gruntowych stanowiących działki nr:

  1. (...) - na sześć mniejszych działek o nr (...) oraz (...);
  2. (...) - na dwie mniejsze działki o nr (...) oraz (...) a także
  3. (...) - na sześć mniejszych działek o nr (...) i (...).

Na mocy umowy o ustanowienie służebności gruntowej, zawartej w formie aktu notarialnego z dnia 25 lipca 2011 r. Wnioskodawca ustanowił na działce nr (...) służebność gruntową polegająca na prawie nieodpłatnego i przez czas nieograniczonego przechodu i przejazdu na rzecz każdorazowego właściciela działki nr (...) oraz na działce nr (...) służebność gruntową polegająca na prawie nieodpłatnego i przez czas nieograniczonego przechodu i przejazdu na rzecz każdorazowego właściciela działki nr (...). W zamian na rzecz Wnioskodawcy została ustanowiona, tym samym aktem notarialnym, służebność przechodu i przejazdu na działkach nr (...) oraz nr (...). W czerwcu 2020 r. Wnioskodawca wystąpił o przyznanie płatności dla działek gruntu nr (...), (...) oraz (...). Nieruchomości powyższe nigdy nie stanowiły środków trwałych Podatnika, nie prowadził on na nich działalności gospodarczej, nie wykorzystywał ich w działalności gospodarczej. Podatnik nie dokonał uzbrojenia powyższych nieruchomości. Wnioskodawca jest co prawda czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, jednakże z tytułu świadczonych usług medycznych oraz najmu nieruchomości lokali usługowych. Dla terenu, na którym posadowione są działki gruntu (w wyniku dokonanego podziału), brak jest aktualnego planu zagospodarowania przestrzennego. Wnioskodawca nie czynił na przedmiotowe nieruchomości żadnych nakładów, w szczególności nie uzbrajał ich oraz nie podejmował działań zwiększających ich wartość. Z tytułu nabycia przedmiotowych nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku od towarów i usług. Wnioskodawca nie posiada kupca na przedmiotowe nieruchomości, a jego pozyskanie powierzyłby pośrednikowi nieruchomości. Wnioskodawca zamierza zbyć wszystkie działki, tj. działki nr (...) i (...). Działki te były nieodpłatnie użytkowane przez rolnika na cele rolne, natomiast od końca roku 2019 są utrzymywane przez Wnioskodawcę w dobrej kulturze rolnej. Wnioskodawca nie ma wiedzy aby działki będące przedmiotem sprzedaży miały być objęte miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego. Ze względu na okoliczność, iż na terenie, na którym znajdują się przedmiotowe działki są umieszczone słupy i linie wysokiego napięcia. Wnioskodawca dla działek nr (...) zamierza wystąpić z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Dla działek nr (...) Wnioskodawca wystąpił z wnioskami o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. Ponadto Wnioskodawca ze względu na brak wiedzy w zakresie obrotu nieruchomościami oraz wykonywanie pracy zawodowej w innym zakresie rozważa powierzenie sprzedaży 14 działek pośrednikowi nieruchomości. Wnioskodawca wystąpił o płatności obszarowe z tytułu utrzymania gruntów w dobrej kulturze. Nie jest to odpłatność za jakąkolwiek czynność. Wnioskodawca wystąpił o tę płatność do Agencji Restrukturyzacji i Modernizacji Rolnictwa i ten też podmiot przyznaje przedmiotowe płatności.

Do chwili sprzedaży działek nr (...) i (...) Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności w celu ich przygotowania do sprzedaży, w szczególności nie będzie dokonywał ich uzbrojenia, ogrodzenia, doprowadzał przyłączy, które miałyby na celu zwiększenia ich wartości i atrakcyjności. Dla terenu działki nr (...) przed dokonaniem podziału na działki nr (...) i (...) Burmistrz odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego. Po dokonaniu podziału (podział podyktowany był potrzebą sąsiada, który dla uzyskania pozwolenia na budowę musiał mieć możliwość przejazdu i przechodu przez działkę Wnioskodawcy, zatem aby cała działka nr (...) nie była obciążona służebnością podjęto decyzje o jej podziale) i wydzieleniu działki nr (...) i działki nr (...) nie ustalono warunków zabudowy, decyzją z dnia () czerwca 2007 r. Burmistrz odmówił Wnioskodawcy ustalenia warunków zabudowy. Teren znajduje się pod liniami wysokiego napięcia, co na chwilę obecną wyklucza jego przeznaczenie pod zabudowę. Wnioskodawca nie planuje dokonywać kolejnych czynności takich, jak nabycie, podział i zbycie nieruchomości gruntowych. Podatnik dokonał podziału nieruchomości niemniej jednak jego działania nie były ukierunkowane na zarobkowy charakter.

Wnioskodawca ma wątpliwości dotyczące kwestii, czy w okolicznościach przedstawionego stanu sprawy sprzedaż działek budowlanych, powstałych z podziału na kilkanaście mniejszych działek, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem w celu rozwiania powyższych wątpliwości w pierwszej kolejności należy ustalić, czy Wnioskodawca z tytułu sprzedaży 14 działek opisanych we wniosku będzie działał jako podatnik podatku VAT.

W tym miejscu należy powtórzyć, że jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków, zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W analizowanej sprawie, należy stwierdzić, że z zawartego we wniosku opisu sprawy nie wynika taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca nie podjął ciągu działań, które wskazywałyby na aktywność w zakresie obrotu nieruchomościami. Wnioskodawca przedmiotowe działki otrzymał na podstawie umowy darowizny. Ponadto, jedynymi czynnościami, jakie Wnioskodawca podjął w związku z planowaną sprzedażą, było wystąpienie o warunki zabudowy dla przedmiotowych działek oraz podział nieruchomości na 14 mniejszych działek. W tym miejscu należy nadmienić, że dla terenu działki nr (...) przed dokonaniem podziału na działki nr (...) i (...) Burmistrz odmówił ustalenia warunków zabudowy dla inwestycji polegającej na budowie budynku mieszkalnego jednorodzinnego, ponieważ teren znajduje się pod liniami wysokiego napięcia. Ponadto, do chwili sprzedaży przedmiotowych działek Wnioskodawca nie będzie podejmował czynności w celu ich przygotowania do sprzedaży, w szczególności nie będzie dokonywał ich uzbrojenia, ogrodzenia, doprowadzał przyłączy, które miałyby na celu zwiększenia ich wartości i atrakcyjności. Co istotne, nieruchomości będące przedmiotem zbycia były nieodpłatnie użyczone rolnikowi.

Biorąc pod uwagę powyższe informacje, brak jest przesłanek pozwalających uznać Wnioskodawcę za podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za podlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT, nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawę towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie należy uznać, że Wnioskodawca, dokonując planowanej sprzedaży 14 działek, nie będzie działał w charakterze podatnika, a czynność ta nie będzie nosiła znamion działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług. Powyższe wynika z faktu, że sprzedaż przez Wnioskodawcę 14 działek, stanowić będzie zwykłe wykonywanie prawa własności. Tym samym, zbywając 14 działek, stanowiących majątek prywatny, Wnioskodawca korzystać będzie z przysługującego Jemu prawa do rozporządzania własnym majątkiem. Skutkiem powyższego stosownie do zapisów orzecznictwa transakcja zbycia 14 działek nie będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podsumowując, w okolicznościach przedstawionego stanu sprawy sprzedaż działek budowlanych, powstałych z podziału na 14 działek, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania oznaczonego we wniosku nr 2 zostało uznane za prawidłowe.

Należy zauważyć, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (oraz z opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Jednocześnie podkreślić należy, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu stanu faktycznego, co oznacza, że w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Tut. Organ informuje, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu sprzedaży działek (pytanie oznaczone we wniosku nr 2). Natomiast wniosek w części dotyczącej podatku dochodowego od osób fizycznych, został rozpatrzony odrębnym rozstrzygnięciem.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

  1. z zastosowaniem art. 119a;
  2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
  3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR
Newsletter
Drukuj
Skopiuj link
Zgłoś błąd na stronie