Temat interpretacji

Opodatkowanie nabytych usług świadczonych na polskiej barce

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900 z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 4 marca 2020 r. (data wpływu 9 marca 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabytych usług świadczonych na polskiej barce jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 9 marca 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczący podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nabytych usług świadczonych na polskiej barce.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Podatnik prowadzi działalność gospodarczą - na podstawie wpisu do CEiDG. Jest to działalność, o której mowa w art. 15 ust. 2 u. o p. t. u. Z tego tytułu został zarejestrowany jako podatnik VAT czynny.

Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wodny śródlądowy transport towarów. Usługę transportową Wnioskodawca wykonuje wyłącznie na wodach wewnętrznych Niemiec, Belgii, Holandii, Francji i Luksemburga - barką śródlądową .

Barka pływa pod polską banderą. Jest ona wpisana przez Urząd Żeglugi Śródlądowej w do rejestru administracyjnego pod nr. . Po wpisie - Urząd ten wydał dokument rejestracyjny statku. Barka posiada polskie numery wywoławcze.

Usługi przewozu towarów barką są wykonywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz podatnika niemieckiego.

W celu wykonywania usług, na barce - oprócz Wnioskodawcy pracę wykonują jeszcze inne osoby. Część z nich jest przez Wnioskodawcę zatrudniona - a część wykonuje na jego rzecz usługę, w ramach swojej działalności gospodarczej wpisanej do CEiDG. Jednym ze świadczących usługę na rzecz Wnioskodawcy jest podmiot gospodarczy - osoba fizyczna, korzystająca ze zwolnienia podmiotowego w VAT, na podstawie art. 113 u. o p. t. u. Podmiot ten świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę o charakterze czynności bosmańsko - sterniczych. Współpracuje on z Wnioskodawcą jako kapitan barki, nadzoruje urządzenia na barce, dba o utrzymanie czystości oraz obsługuje liny cumownicze. Z tytułu wykonywania swoich usług wystawia on Wnioskodawcy fakturę, jako podatnik zwolniony podmiotowo z VAT.

W Polsce, w miejscu siedziby Wnioskodawca posiada stałe miejsce wykonywania działalności gospodarczej. Świadczą o tym następujące atrybuty:

1. miejscem przechowywania dokumentów księgowych i kadrowych (większości) jest Polska,
2. pracownicy zatrudnieni są na barce według zasad prawa polskiego i uzyskują wynagrodzenie od polskiego pracodawcy,
3. barka pływa na terytorium różnych państw unijnych, ale pod polską banderą (port macierzysty: ),
4. w krajach przez które przepływa barka Wnioskodawca nie zarejestrował swojej działalności gospodarczej, ani nie zgłosił się do opodatkowania (zarówno w podatku od wartości dodanej, jak i dochodowych),
5. centrum interesów życiowych Wnioskodawcy znajduje się w Polsce (nieruchomość, depozyty, konta rozliczeniowe, pobyt w Polsce w razie nie wykonywania działalności, system komputerowy do obsługi działalności gospodarczej).

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy z tytułu nabycia usług wykonywanych na polskiej barce pływającej poza granicami kraju przez podmiot prowadzący działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG w Polsce - (podatnika zwolnionego podmiotowo z VAT) Wnioskodawca jest podatnikiem z tytułu nabycia usługi w rozumieniu art. 17 ust. 1 pkt 4 u. o p. t. u.?

Stanowisko Wnioskodawcy:

Zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 u. o p. t. u. podatnikiem jest nabywca usługi, jeżeli łącznie spełnione są warunki o których mowa w punktach oznaczonych lit. a) i b).

Punkt a) dotyczy Usługodawcy (podmiotu świadczącego usługę na rzecz Wnioskodawcy).

Usługodawcą winien być podatnik nieposiadający siedziby (stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej) na terytorium kraju.

Jednakże zgodnie z art. 17 ust. 1a u. o p. .u. przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 u. o p. t. u. - stosuje się również w przypadku, gdy wprawdzie usługodawca posiada stałe miejsce prowadzenia działalności na terytorium kraju - ale miejsce to nie uczestniczy w transakcji.

W przedmiotowej sprawie Usługodawca ma wprawdzie w Polsce siedzibę, ale miejsce to nie bierze faktycznie udziału przy wykonywaniu przez niego usług - na rzecz Wnioskodawcy. Usługi są bowiem wykonywane na barce, pływającej poza terytorium Polski.

Uzasadniona jest więc teza, że przesłanka opodatkowania nabywcy usługi, wskazana w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a w związku z art. 17 ust. 1a u. o p. t. u. - jest spełniona.

Punkt b) dotyczy Usługobiorcy ().

Chodzi o usługobiorcę który jest podatnikiem VAT. Wnioskodawca spełnia to kryterium.

Jednakże usługobiorca (podatnik) powinien jeszcze - zgodnie z treścią tego przepisu nabywać usługi do których stosuje się art. 28b u. o p .t. u.

Art. 28b ust. 1 u. o p. t. u. wskazuje że miejscem świadczenia usług - co do zasady jest siedziba działalności gospodarczej usługobiorcy.

Podmiot wykonujący usługi na rzecz Wnioskodawcy - nie świadczy bowiem czynności opisanych w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2, art. 28n u. o p. t. u.

W przedmiotowej sprawie Wnioskodawca ma więc stałe miejsce wykonywania działalności w (miejsce siedziby działalności gospodarczej).

Nie ma stałego miejsca wykonywania działalności na barce, ze względu na okoliczność przedstawioną w punkcie 6 stanu faktycznego.

Należy więc uznać że Wnioskodawca w przedmiotowej sprawie dokonuje importu usług na terytorium Polski i jest z tego tytułu podatnikiem VAT, niezależnie od korzystania przez polskiego usługodawcę ze zwolnienia podmiotowego VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r. poz. 106 z późn. zm.) zwanej dalej ustawą opodatkowaniu ww. podatkiem podlegają:

1. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;
2. eksport towarów;
3. import towarów na terytorium kraju;
4. wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;
5. wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które - w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy - rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (). Towarami, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 ().

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Przy tym zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, nabywające usługi, jeżeli łącznie spełnione są następujące warunki:

1. usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, a w przypadku usług, do których stosuje się art. 28e, podatnik ten nie jest zarejestrowany zgodnie z art. 96 ust. 4,
2. usługobiorcą jest:
   • w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4,
   • w przypadku transferu bonów jednego przeznaczenia, w przypadku których miejscem świadczenia usług, których te bony dotyczą, jest terytorium kraju - podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15,
   • w pozostałych przypadkach - podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę działalności gospodarczej lub stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju i zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

W myśl art. 17 ust. 2 ustawy w przypadkach wymienionych w ust. 1 pkt 4 i 5, usługodawca lub dokonujący dostawy towarów nie rozlicza podatku należnego.

Natomiast stosownie do art. 17 ust. 1a ustawy przepisy ust. 1 pkt 4 i 5 oraz ust. 2 stosuje się również, w przypadku gdy usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, przy czym to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej lub inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej usługodawcy lub dokonującego dostawy towarów, jeżeli usługodawca lub dokonujący dostawy towarów posiada takie inne miejsce prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju, nie uczestniczy w tych transakcjach.

Powołany art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy wskazuje na sytuację, w której podatnikiem staje się nabywca usługi, która podlega opodatkowaniu na terytorium Polski. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy, wprowadza mechanizm tzw. odwrotnego obciążenia, który polega na opodatkowaniu usług przez usługobiorcę. Przepis art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania ustalonym na podstawie przepisów ustawy jest terytorium Polski. Przy tym warunkiem zastosowania odwrotnego obciążenia na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy względem usług jest spełnienie warunków dotyczących usługodawcy jak i usługobiorcy.

Stosownie do art. 2 pkt 9 ustawy świadczenie usług z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 stanowi import usług.

Natomiast kwestia określenia miejsca świadczenia przy świadczeniu usług została uregulowana w Rozdziale 3 Dział V ustawy o podatku od towarów i usług.

Stosownie do art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania ww. rozdziału:

1. ilekroć jest mowa o podatniku - rozumie się przez to:
   1. podmioty, które wykonują samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2, lub działalność gospodarczą odpowiadającą tej działalności, bez względu na cel czy rezultat takiej działalności, z uwzględnieniem art. 15 ust. 6,
   2. osobę prawną niebędącą podatnikiem na podstawie lit. a, która jest zidentyfikowana lub obowiązana do identyfikacji do celów podatku lub podatku od wartości dodanej;
2. podatnika, który prowadzi również działalność lub dokonuje transakcji nieuznawanych za podlegające opodatkowaniu dostawy towarów lub świadczenia usług zgodnie z art. 5 ust. 1, uznaje się za podatnika w odniesieniu do wszystkich świadczonych na jego rzecz usług.

Wskazany powyżej art. 28a ustawy wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

Jak stanowi ust. 2 art. 28b ustawy w przypadku, gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

Z niniejszych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Jednocześnie zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku sprzedaż dokonywaną przez podatników, u których wartość sprzedaży nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 200.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Z opisu sprawy wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą na podstawie wpisu do CEiDG. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako podatnik VAT czynny. Przedmiotem działalności gospodarczej Wnioskodawcy jest wodny śródlądowy transport towarów na wodach wewnętrznych Niemiec, Belgii, Holandii, Francji i Luksemburga barką śródlądową pływającą pod polską banderą. Usługi przewozu towarów barką są wykonywane przez Wnioskodawcę wyłącznie na rzecz podatnika niemieckiego.

W celu wykonywania usług, na barce (oprócz Wnioskodawcy) pracę wykonują jeszcze inne osoby (część jest przez Wnioskodawcę zatrudniona a część wykonuje na jego rzecz usługę, w ramach swojej działalności gospodarczej). Jednym ze świadczących usługę na rzecz Wnioskodawcy jest podmiot gospodarczy (osoba fizyczna, korzystająca ze zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ustawy). Podmiot ten świadczy na rzecz Wnioskodawcy usługę o charakterze czynności bosmańsko-sterniczych. Podmiot ten współpracuje z Wnioskodawcą jako kapitan barki, nadzoruje urządzenia na barce, dba o utrzymanie czystości oraz obsługuje liny cumownicze. Podmiot ten z tytułu wykonywania swoich usług wystawia Wnioskodawcy fakturę, jako podatnik zwolniony podmiotowo z VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą obowiązku opodatkowania nabytych usług (wykonywanych na polskiej barce pływającej poza granicami kraju przez będący podatnikiem zwolnionym podmiotowo z VAT podmiot prowadzący działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG w Polsce) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Odnosząc się do niniejszych wątpliwości wskazać należy, że art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy miejscem świadczenia a tym samym opodatkowania usług jest terytorium Polski a przy tym w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4.

Dla świadczonych na rzecz Wnioskodawcy usług o charakterze czynności bosmańsko-sterniczych przez podmiot gospodarczy (osoba fizyczna, korzystająca ze zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ustawy) przepisy nie przewidują szczególnych zasad ustalania miejsca świadczenia. Zatem w analizowanej sprawie miejsce świadczenia przedmiotowych usług o charakterze czynności bosmańsko-sterniczych należy ustalić zgodnie z ogólną zasadą dotyczącą ustalania miejsca świadczenia usług, o której mowa w art. 28b ustawy. Nabywcą usług o charakterze czynności bosmańsko-sterniczych jest Wnioskodawca, który posiada siedzibę działalności gospodarczej w Polsce oraz z wniosku nie wynika aby Wnioskodawca posiadał stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w innym kraju niż Polska. Zatem przedmiotowe usługi o charakterze czynności bosmańsko-sterniczych stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy podlegają opodatkowaniu w Polsce, tj. w kraju, w którym usługobiorca (Wnioskodawca) posiada siedzibę działalności gospodarczej. Nie można jednak zgodzić się z twierdzeniem, że to Wnioskodawca na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy jest zobowiązany do opodatkowania nabywanych usług. Jak już wskazano w przypadku usług, do których stosuje się art. 28b ustawy art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy ma zastosowanie gdy usługodawcą jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium kraju natomiast usługobiorcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, lub osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, zarejestrowana lub obowiązana do zarejestrowania zgodnie z art. 97 ust. 4. W analizowanym przypadku usługodawcą nie jest podatnik nieposiadający siedziby działalności gospodarczej oraz stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej na terytorium Polski. Jak wskazał Wnioskodawca usługodawcą jest podmiot gospodarczy (osoba fizyczna, korzystająca ze zwolnienia podmiotowego, na podstawie art. 113 ustawy) posiadający siedzibę działalności w Polsce. Zatem w analizowanym przypadku nie jest spełniony warunek, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4 lit. a ustawy. W analizowanym przypadku nie ma znaczenia, że usługodawca nie świadczy usługi bezpośrednio w miejscu siedziby lecz na barce Wnioskodawcy. W konsekwencji Wnioskodawca nie jest zobowiązany do opodatkowania nabytych usług (wykonywanych na polskiej barce pływającej poza granicami kraju przez będący podatnikiem zwolnionym podmiotowo z VAT podmiot prowadzący działalność gospodarczą zarejestrowaną w CEiDG w Polsce) na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 4 ustawy.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

nieprawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej