Zdaniem Wnioskodawcy:

Ad 1

Niezależnie od tego, że obie nieruchomości gruntowe są objęte jedną księgą wieczystą, to stanowią niezależny przedmiot obrotu dla celów opodatkowania. Wynika to z tego, że przedmiotem dostawy będą wyodrębnione geodezyjnie działki gruntu (nabywca może nie być jeden, a każdą z nich być może nabędzie kto inny). Każda działka gruntu stanowi samodzielnie wyodrębnioną całość, która może być przedmiotem odrębnej dostawy opodatkowanej właściwą stawką podatkową.

Tym samym w sytuacji sprzedaży działek, nawet w przypadku, gdy są one objęte jedną księgą wieczystą, zbycie to na gruncie przepisów podatkowych należy rozpatrywać oddzielnie w odniesieniu do każdej z tych działek. Określenie stawki bądź zwolnienia nie może być rozszerzane na to, co mieści się w zakresie danej księgi wieczystej, lecz winno być przyporządkowane do danej działki. Uwzględniając powyższe, objęta jedną transakcją może być cała nieruchomość (jako grupa działek gruntu objętych jedną księgą wieczystą w rozumieniu ustawy o księgach wieczystych i hipotece), składająca się z kilku działek gruntów, objętych jedną księgą wieczystą, lecz przedmiotem opodatkowania podatkiem będzie każda z tych działek odrębnie. Każdą z ww. działek, tj. X i Y w celu opodatkowania należy rozpatrywać oddzielnie.

Tym samym jeśli np. z miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego wynika, że działka ewidencyjna znajduje się na terenach przeznaczonych oraz nieprzeznaczonych pod zabudowę, to dostawa takiej działki może podlegać opodatkowaniu różnymi stawkami VAT.

Ad 2

W związku z tym, że nieruchomość gruntowa X została zakupiona bez prawa do odliczenia podatku VAT w ramach majątku prywatnego poza działalnością gospodarczą i nigdy nie była składnikiem majątkowym prowadzonego przez Wnioskodawcę w ramach działalności gospodarczej przedsiębiorstwa, to jej sprzedaż nie podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Zdaniem Wnioskodawcy nie ma znaczenia to, że na nieruchomości został wybudowany budynek w ramach działalności gospodarczej z prawem do odliczania podatku VAT naliczonego na fakturach związanych z budową, gdyż nieruchomość gruntowa X jest przedmiotem sprzedaży i to determinuje całą transakcję, a budynek jest częścią składową działki X i dlatego zmiana właściciela działki to również przeniesienie własności budynku. W związku z tym sprzedaż nieruchomości X będzie poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Ad 3

W związku z tym, że Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem podatku VAT i miał prawo do odliczania podatku naliczonego wykazanego na fakturach dokumentujących nakłady na budowę budynku w związku z jego wykorzystywaniem w działalności opodatkowanej podatkiem VAT, to przekazanie budynku do majątku osobistego Wnioskodawcy z działalności gospodarczej prowadzonej przez Wnioskodawcę będzie podlegało ustawie o podatku VAT, gdyż zgodnie z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy przez dostawę towarów w rozumieniu ustawy o VAT rozumie się również przekazanie nieodpłatne przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele osobiste podatnika, jeżeli podatnikowi przysługiwało w całości prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia lub wytworzenia tych przekazywanych towarów (dyspozycja tego przepisu prawa byłaby w tym przypadku, gdyby Wnioskodawca przekazał budynek do swojego majątku osobistego).

Ad 4

W związku z tym, iż od dnia rozpoczęcia użytkowania przedmiotowego budynku na potrzeby własne w ramach działalności gospodarczej opodatkowanej podatkiem VAT minęły 2 lata (oddanie do użytkowania budynku nastąpiło w grudniu 2009 r., a faktyczne użytkowanie nastąpiło w styczniu 2010 r.), to została wypełniona dyspozycja art. 43 ust. 1 pkt 10 lit. b ustawy o VAT w związku z art. 2 pkt 14 ustawy o VAT, czyli upłynął okres dłuższy niż 2 lata od pierwszego zasiedlenia, a więc tym samym sprzedaż lub przekazanie przedmiotowego budynku na cele osobiste podlega zwolnieniu od podatku VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego w zakresie:

• odrębnego opodatkowania dostawy geodezyjnie wyodrębnionych działek X i Y objętych jedną księgą wieczystą (pytanie nr 1) - jest prawidłowe,

• braku opodatkowania dostawy działki X, na której został wybudowany budynek produkcyjno-usługowy (pytanie nr 2) - jest nieprawidłowe,

• opodatkowania przekazania do majątku osobistego budynku produkcyjno-usługowego (pytanie nr 3) - jest prawidłowe,

• zastosowania zwolnienia dla przekazania do majątku osobistego budynku produkcyjno-usługowego położonego na działce X (pytanie nr 4) - jest prawidłowe.

Ad 1

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zatem w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu powołanego wyżej przepisu, wówczas mamy do czynienia z czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy. Przy czym budynki i budowle lub ich części, a także grunty są towarem. Jednakże ustawodawca nie sprecyzował co jest towarem w przypadku dostawy gruntu (nieruchomości gruntowych).

Wnioskodawca zamierza sprzedać dwie nieruchomości gruntowe objęte jedną księgą wieczystą, tj. dwie odrębne działki gruntowe o osobnych numerach geodezyjnych, nazwane przez Wnioskodawcę jako nieruchomość gruntowa X i Y.

Przedmiotem wątpliwości Wnioskodawcy jest to, czy na gruncie podatku VAT dostawa dwóch działek gruntowych o osobnych numerach geodezyjnych objętych jedną księgą wieczystą traktowana jest jak odrębne transakcje.

W rozpatrywanej sprawie istotnym jest rozstrzygnięcie czy towarem, o którym mowa w art. 2 pkt 6 ustawy, jest nieruchomość stanowiąca odrębny przedmiot własności, czy też towarem jest każda działka ewidencyjna składająca się na taką nieruchomość. Skoro przepisy podatku od towarów i usług nie wskazują wprost czy za towar należy uznać nieruchomość, czy też odrębną ewidencyjnie działkę należy sięgnąć do ustawy o gospodarce nieruchomościami z dnia 21 sierpnia 1997 r. (Dz. U. z 2020, poz. 64 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 4 pkt 1 ustawy o gospodarce nieruchomościami ilekroć w ustawie jest mowa o nieruchomości gruntowej - należy przez to rozumieć grunt wraz z częściami składowymi, z wyłączeniem budynków i lokali, jeżeli stanowią odrębny przedmiot własności.

W myśl art. 4 pkt 3 ww. ustawy, ilekroć mowa jest w niej o działce gruntu należy przez to rozumieć niepodzieloną, ciągłą część powierzchni ziemskiej stanowiącą część lub całość nieruchomości gruntowej.

Ponadto, zgodnie z § 9 ust. 1 rozporządzenia Ministra Rozwoju Regionalnego i Budownictwa z dnia 29 marca 2001 r. w sprawie ewidencji gruntów i budynków (Dz.U. z 2019 r. poz. 393) działkę ewidencyjną stanowi ciągły obszar gruntu, położony w granicach jednego obrębu, jednorodny pod względem prawnym, wydzielony z otoczenia za pomocą linii granicznych.

Według § 9 ust. 2 tego rozporządzenia, sąsiadujące ze sobą działki ewidencyjne, będące przedmiotem tych samych praw oraz władania tych samych osób lub jednostek organizacyjnych, wykazuje się w ewidencji jako odrębne działki ewidencyjne, jeżeli:

1. wyodrębnione zostały w wyniku podziału nieruchomości, a materiały powstałe w wyniku prac geodezyjnych i kartograficznych związanych z tym podziałem przyjęte zostały do państwowego zasobu geodezyjnego i kartograficznego;
2. są wyszczególnione w istniejących dokumentach określających stan prawny nieruchomości, a w szczególności w księgach wieczystych, zbiorach dokumentów, aktach notarialnych, prawomocnych orzeczeniach sądowych i ostatecznych decyzjach administracyjnych, a jednocześnie są działkami gruntu lub działkami budowlanymi w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami;
3. obejmują grunty zajęte pod drogi publiczne, linie kolejowe, wody śródlądowe, rowy, a ich wyróżnienie w postaci odrębnych działek jest celowe ze względu na odrębne oznaczenia tych gruntów w innych ewidencjach i rejestrach publicznych bądź ze względu na ich różne nazwy urzędowe.

Powyższe oznacza, że pojęcie nieruchomości nie jest tożsame z pojęciem działki, która jest najmniejszą wyodrębnioną jednostką gruntu. Zatem na gruncie podatku od towarów i usług każdą wyodrębnioną geodezyjnie działkę składającą się na daną nieruchomość mającą być przedmiotem dostawy należy traktować odrębnie.

Mając na uwadze przeprowadzona analizę prawną, należy podzielić zdanie Wnioskodawcy, że chociaż nieruchomości gruntowe X i Y są objęte jedną księgą wieczystą, to stanowią niezależny przedmiot obrotu dla celów opodatkowania VAT. Wynika to z tego, że przedmiotem dostawy będą wyodrębnione geodezyjnie działki gruntu X i Y. Tym samym w sytuacji sprzedaży ww. działek należy rozpatrywać oddzielnie dostawę każdej z tych działek.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 1 dotyczące odrębnego opodatkowania dostawy geodezyjnie wyodrębnionych działek objętych jedną księgą wieczystą należy uznać za prawidłowe.

Ad 2

Zgodnie z art. 29a ust. 1 ustawy, podstawą opodatkowania, z zastrzeżeniem ust. 2-5, art. 30a-30c, art. 32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5, jest wszystko, co stanowi zapłatę, którą dokonujący dostawy towarów lub usługodawca otrzymał lub ma otrzymać z tytułu sprzedaży od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z otrzymanymi dotacjami, subwencjami i innymi dopłatami o podobnym charakterze mającymi bezpośredni wpływ na cenę towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika.

Ponadto, w myśl art. 29a ust. 8 ustawy, przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Na podstawie art. 29a ust. 9 ustawy przepisu ust. 8 nie stosuje się do czynności oddania w użytkowanie wieczyste gruntu, dokonywanego z równoczesną dostawą budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli.

Zatem grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takiej stawki podatku VAT, jaką opodatkowane są budynki lub budowle lub ich części na nim posadowione. Oznacza to, że w sytuacji, gdy budynki i budowle lub ich części korzystają z obniżonej stawki podatku VAT, również sprzedaż gruntu opodatkowana jest taką samą stawką podatku od towarów i usług.

Wobec tego grunt będący przedmiotem sprzedaży podlega opodatkowaniu według takich zasad jak budynki i budowle na nim posadowione. Oznacza to, że przy sprzedaży budynków lub budowli, dokonywanej wraz z dostawą gruntu, na którym są one posadowione, grunt dzieli byt prawny budynków oraz budowli w zakresie opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

W rozpatrywanej sprawie Wnioskodawca zamierza sprzedać nieruchomość gruntową X, której nieodłączną częścią składową będzie wybudowany przez Wnioskodawcę budynek produkcyjno-usługowy wykorzystywany w działalności gospodarczej Wnioskodawcy oraz wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Jednocześnie Wnioskodawca wskazuje, że nieruchomość gruntowa nie jest przedmiotem użytkowania wieczystego - Wnioskodawca jest jej właścicielem, a nie użytkownikiem wieczystym.

Biorąc pod uwagę normę prawną wynikającą z art. 29a ust. 8 ustawy nie można zgodzić się z Wnioskodawcą, że w opisanej transakcji sprzedaż działki X będzie poza zakresem opodatkowania podatkiem od towarów i usług i nie ma znaczenia to, że na nieruchomości został wybudowany budynek i w momencie dostawy działka X pozostanie zabudowana tym budynkiem. Przedstawione stanowisko Wnioskodawcy zaprzecza ww. normie.

W opinii tut. Organu w przedmiotowej sprawie przedmiotem dostawy będzie budynek produkcyjno-usługowy, a grunt, na którym ten budynek jest posadowiony podzieli sytuację prawnopodatkową dostawy budynku, tj. grunt nie zostanie wyodrębniony z podstawy opodatkowania realizowanej dostawy, a dla opodatkowania będzie oceniany budynek produkcyjno-usługowy stanowiący część składową gruntu. Jednocześnie wskazać należy, że takie rozstrzygnięcie nie jest tożsame z brakiem opodatkowania gruntu.

W tym zakresie stanowisko Wnioskodawcy dotyczące pytania nr 2 braku dotyczące braku opodatkowania dostawy działki X, na której został wybudowany budynek produkcyjno-usługowy należy uznać za nieprawidłowe.

Ad 3

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Z powyższych przepisów wynika, że w sytuacji, gdy przedmiotem dostawy są towary w rozumieniu art. 2 pkt 6 ustawy i gdy czynność ta prowadzi do przeniesienia prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel, mamy do czynienia z dostawą tych towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Czynnością zrównaną z odpłatną dostawą towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 ustawy, jest także, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, przekazanie nieodpłatnie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa, w szczególności:

1. przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,
2. wszelkie inne darowizny

- jeżeli podatnikowi przysługiwało, w całości lub w części, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu nabycia, importu lub wytworzenia tych towarów lub ich części składowych.

Zatem, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów (przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel), a także wszelkie inne przekazania oraz darowizny wskazane w art. 7 ust. 2 pkt 1 i 2 ustawy, pod warunkiem, że podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a przedmiotem przekazania jest towar należący do przedsiębiorstwa podatnika. Tym samym, niespełnienie powyższych warunków jest podstawą do traktowania nieodpłatnego przekazania towarów w świetle art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy - jako wyłączonego spod zakresu działania ustawy, bez względu na cel, na który zostały one przekazane.

Wnioskodawca rozważa przekazanie budynku produkcyjno-usługowego na cele osobiste i późniejszą jego sprzedaż. Budynek został wybudowany przez Wnioskodawcę, wprowadzony do ewidencji środków trwałych działalności gospodarczej Wnioskodawcy i od 2010 r. amortyzowany. Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT i zarówno podatek naliczony wykazany na fakturach dokumentujących nakłady na budowę, jak i dokumentujących późniejsze nakłady (po oddaniu do użytkowania) zwiększające wartość budynku Wnioskodawca odliczał od podatku należnego wykazywanego w ramach działalności gospodarczej. Poza tym wartość nakładów po oddaniu do użytkowania budynku była niższa niż 30% jego wartości początkowej.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą opodatkowania przekazania na cele osobiste budynku produkcyjno-usługowego wykorzystywanego w działalności gospodarczej wybudowanego przez Wnioskodawcę na działce X.

Jak wynika z przedstawionych okoliczności Wnioskodawca jest czynnym podatnikiem VAT. Poza tym podatek naliczony wykazany na fakturach dokumentujących nakłady na budowę, jak i dokumentujących późniejsze nakłady (po oddaniu do użytkowania) zwiększające wartość budynku Wnioskodawca odliczał od podatku należnego wykazywanego w ramach działalności gospodarczej. Opisany budynek należy do przedsiębiorstwa Wnioskodawcy - jest środkiem trwałym w działalności gospodarczej Wnioskodawcy. W takich okolicznościach spełnione zostały przesłanki określone w art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy. Tym samym przekazanie przedmiotowego budynku na cele osobiste Wnioskodawcy należy traktować jak odpłatną dostawę towarów podlegającą opodatkowaniu na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy w związku z art. 7 ust. 2 pkt 1 ustawy.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 3 dotyczące opodatkowania przekazania do majątku osobistego budynku produkcyjno-usługowego znajdującego się na działce X (pytanie nr 3) należy uznać za prawidłowe.

Ad 4

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

1. dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim,
2. pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Z powyższego uregulowania wynika, że dostawa budynków, budowli lub ich części jest generalnie zwolniona od podatku od towarów i usług. Wyjątek stanowi dostawa dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz, jeżeli pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą budynku, budowli lub ich części upłynął okres krótszy niż 2 lata.

Zatem dla ustalenia zasad opodatkowania dostawy budynków, budowli lub ich części kluczowym jest ustalenie, kiedy nastąpiło pierwsze zasiedlenie i jaki upłynął okres od tego momentu.

Przez pierwsze zasiedlenie - według art. 2 pkt 14 ustawy - rozumie się oddanie do użytkowania pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi lub rozpoczęcie użytkowania na potrzeby własne budynków, budowli lub ich części, po ich:

1. wybudowaniu lub
2. ulepszeniu, jeżeli wydatki poniesione na ulepszenie, w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, stanowiły co najmniej 30% wartości początkowej.

Zatem, w przypadku, gdy po wybudowaniu budynek, budowla lub jego część jest wykorzystywana, w tym używana na potrzeby własnej działalności, okoliczność ta powoduje, że ma już miejsce pierwsze zasiedlenie tego obiektu.

Jak wynika z powyższych uregulowań, zwolnienie wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy stosuje się w odniesieniu do dostawy całości lub części budynków lub budowli, jeżeli w stosunku do nich doszło do pierwszego zasiedlenia, przy czym okres pomiędzy pierwszym zasiedleniem a dostawą nie jest krótszy niż 2 lata. Wykluczenie z tego zwolnienia następuje w sytuacjach, gdy dostawa jest dokonywana w ramach pierwszego zasiedlenia lub przed nim oraz w sytuacji, gdy od momentu pierwszego zasiedlenia do chwili sprzedaży nie minęły co najmniej 2 lata.

Wnioskodawca wskazuje, że do pierwszego zasiedlenia przedmiotowego budynku doszło w dniu 31 grudnia 2009 r., kiedy to oddany do użytku budynek zaczął być wykorzystywany do prowadzenia działalności gospodarczej Wnioskodawcy. Budynek był od tamtego czasu i jest nadal wykorzystywany do prowadzenia działalności opodatkowanej podatkiem VAT.

Wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą możliwości zastosowania zwolnienia od podatku VAT dla przekazania na cele osobiste budynku wybudowanego przez Wnioskodawcę, jeżeli od pierwszego zasiedlenia upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

Z uwagi na to, że w opisanych okolicznościach doszło do pierwszego zasiedlenia budynku i okres ten jest dłuższy niż 2 lata, a nakłady poniesione przez Wnioskodawcę na ulepszenie ww. budynku były niższe 30% wartości początkowej budynku, to zostały spełnione przesłanki wynikające z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy i Wnioskodawca posiada prawo do zastosowania ww. zwolnienia od podatku VAT.

Zatem stanowisko Wnioskodawcy w zakresie pytania nr 4 dotyczące zastosowania zwolnienia dla przekazania do majątku osobistego Wnioskodawcy budynku produkcyjno-usługowego należy uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Niniejsza interpretacja została wydana w zakresie podatku od towarów i usług, natomiast w zakresie podatku dochodowego od osób fizycznych zostanie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy - Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemiologicznego i stanu epidemii, jako najwłaściwszy, proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

w części prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej