Z art. 106e ust. 5 pkt 1 i 2 ustawy, wynika, że:

Z opisu sprawy wynika, Spółka spółką akcyjną posiadającą siedzibę na terytorium RP. Przedmiotem przeważającym działalności gospodarczej Spółki wg. KRS jest kod PKD 55.20.Z., tj. obiekty noclegowe turystyczne i miejsca krótkotrwałego zakwaterowania. W ramach działalności gospodarczej Spółka wynajmuje hale namiotowe z przeznaczeniem na cele wojskowe (obozy tymczasowe), imprezy organizowane w plenerze, noclegi itp. Podatnik swoje usługi świadczy na terytorium państw członkowskich Unii Europejskiej, na rzecz kontrahentów będących osobami prawnymi, mających siedzibę poza terytorium Unii Europejskiej. Na podstawie zawieranych umów Spółka, jako wynajmujący, zobowiązuje się w szczególności do odpłatnego udostępniania we wskazanej lokalizacji na terytorium Unii Europejskiej, na czas określony, hal namiotowych w określonych ilościach oraz wymiarach, wyposażonych w dodatkowe elementy, jak np. podłogi, oświetlenie oraz drzwi szklane. Czynsz najmu płatny jest na podstawie wystawionej faktury i obejmuje także montaż i demontaż hal. Oprócz hal namiotowych Podatnik w przyszłości zamierza wynajmować także inne rzeczy ruchome o podobnym przeznaczeniu (z wyłączeniem środków transportu), w szczególności kontenery biurowe i sanitarne, drogi tymczasowe itp., w celu uzupełnienia oferty wynajmu hal, tak aby świadczyć kompleksowe usługi organizacji festiwali, obozów tymczasowych itp. Będące przedmiotem wynajmu hale namiotowe z dodatkowymi elementami wyposażenia, kontenery biurowe, sanitarne i drogi tymczasowe nie stanowią budynku lub budowli w rozumieniu  ustawy Prawo budowlane.  Kontrahenci na rzecz których świadczone są usługi wynajmu rzeczy ruchomych spełniają definicję z art. 28a ustawy o VAT. Odnośnie usług wynajmu dróg tymczasowych Spółka wskazała, że będzie to wyglądało w sposób następujący: przewożone są przez Spółkę płyty betonowe, drewniane czy plastikowe, układane na określony czas, a następnie dokonywany jest ich demontaż. Jest to usługa dodatkowa, która jest ustalana wg. odrębnej ceny sprzedaży.

Wątpliwości Państwa Spółki dotyczą kwestii czy w świetle art. 28l pkt 7 ustawy usługi wynajmu rzeczy ruchomych w postaci hal namiotowych z dodatkowymi elementami wyposażenia oraz kontenerów biurowych, sanitarnych i dróg tymczasowych świadczonych poza terytorium Polski na rzecz podmiotów mających siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej nie podlegają opodatkowaniu w Polsce.

W przypadku świadczenia usług od określenia miejsca świadczenia zależy, czy dane świadczenie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w Polsce, czy też nie.

Kwestie dotyczące miejsca świadczenia przy świadczeniu usług uregulowane zostały w rozdziale 3 działu V ustawy.

Stosownie do art. 28a ustawy,

Wskazany powyżej art. 28a ustawy, wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się w tym celu do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Na podstawie art. 15 ust. 2 ustawy,

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy,

Stosownie do art. 28b ust. 2 ustawy,

Z powyższych przepisów ustawy wynika zatem, że co do zasady, usługa świadczona na rzecz podatnika w rozumieniu art. 28a ustawy inna niż wskazana w art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy podlega opodatkowaniu w miejscu siedziby działalności gospodarczej usługobiorcy, chyba że jest świadczona dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej usługobiorcy, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, wówczas miejscem świadczenia tej usługi jest stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej, dla którego ta usługa jest świadczona.

Natomiast w myśl art. 28e ustawy,

Przepis art. 28e ustawy – jak wynika z jego brzmienia – stanowi wyjątek od zasady, przyjmując jako kryterium nie usytuowanie podmiotu, lecz przedmiotu, którym jest nieruchomość. Usługi które jej wprost dotyczą, mają być opodatkowane według jej miejsca położenia. Kryterium położenia nieruchomości jest tu zatem decydujące – determinuje ono docelowo miejsce opodatkowania usługi związanej z daną nieruchomością. Co istotne, zasada wyrażona w art. 28e ustawy obejmuje wyłącznie usługi, które dotyczą konkretnej nieruchomości – jedynie wówczas można w praktyce zastosować opodatkowanie w miejscu położenia nieruchomości.

Także Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347, str. 1, ze zm.) w art. 47 przewiduje, że miejscem świadczenia usług związanych z nieruchomością, w tym usług rzeczoznawców i agentów nieruchomości, usług zakwaterowania w sektorze hotelarskim lub sektorach o podobnej funkcji, takich jak ośrodki wczasowe lub w miejsca przeznaczone do użytku jako kempingi, przyznawanie prawa użytkowania nieruchomości oraz usług związanych z przygotowywaniem i koordynacją prac budowlanych, takich jak usługi architektów i biur nadzoru budowlanego, jest miejsce, w którym znajduje się dana nieruchomość.

Ustawa nie zawiera definicji pojęcia „nieruchomość” oraz pojęcia „usługi związanej z nieruchomościami”. Niemniej jednak ustawodawca unijny wychodząc naprzeciw oczekiwaniom państw członkowskich wprowadził rozporządzeniem wykonawczym Rady (UE) nr 1042/2013 z dnia 7 października 2013 r. (Dz. Urz. UE L Nr 284 z 26.10.2013 r., s. 1) zmianę do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 77 z 23.03.2011, str. 1 ze zm.) – zwanego dalej rozporządzeniem 282/2011 – pojęcie „nieruchomość”, jak również wyjaśnił, na czym polegają „usługi związane z nieruchomościami”.

Zgodnie z art. 13b rozporządzenia 282/2011 – do celów stosowania dyrektywy 2006/112/WE za „nieruchomość” uznaje się:

W myśl art. 31a ust. 1 rozporządzenia 282/2011 – usługi związane z nieruchomościami, o których mowa w art. 47 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują jedynie te usługi, które mają wystarczająco bezpośredni związek z daną nieruchomością. Usługi uważa się za mające wystarczająco bezpośredni związek z nieruchomością w następujących przypadkach:

Jednocześnie w art. 31a ust. 2 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, które należy uznać za związane z nieruchomościami, czyli usług objętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE. Co więcej w art. 31a ust. 3 rozporządzenia 282/2011 zawarto wykaz przykładowych usług, których nie należy traktować jako usług związanych z nieruchomościami, czyli usług nieobjętych zakresem stosowania art. 47 dyrektywy 2006/112/WE.

Zatem szczególne miejsce świadczenia określone w art. 28e ustawy dotyczy wyłącznie usług, które ściśle odnoszą się do konkretnej określonej co do miejsca położenia nieruchomości. W konsekwencji usługą związaną z nieruchomością nie jest każda dowolna usługa wykazująca chociażby najmniejszy związek z daną nieruchomością, lecz jedynie usługa która wprost odnosi się do konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości będącej też centralnym punktem usługi bądź też, ma na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości.

Natomiast w myśl art. 28l pkt 7 ustawy,

Należy zauważyć, że przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia „budynku”. W tym zakresie należy odnieść się do przepisów ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. Prawo budowlane (Dz. U. z 2021 r. poz. 2351 ze zm.), zwanej dalej ustawą Prawo budowlane.

I tak, w myśl art. 3 pkt 1 ustawy Prawo budowlane,

Stosownie do treści art. 3 pkt 2 ustawy Prawo budowlane,

Zgodnie z art. 3 pkt 3 ustawy Prawo budowlane,

W odniesieniu do Państwa wątpliwości w zakresie ustalenia miejsca świadczenia usługi wynajmu rzeczy ruchomych w postaci hal namiotowych z dodatkowymi elementami wyposażenia oraz kontenerów biurowych, sanitarnych i dróg tymczasowych należy wskazać, że wbrew temu jak wskazujecie Państwo w stanowisku do opisanych usług nie będzie miał  zastosowania art. 28l pkt 7 ustawy. Powołany artykuł ma zastosowanie do świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej. Jak wskazaliście Państwo we wniosku kontrahenci na rzecz których świadczone są przedmiotowe usługi to podmioty spełniające, definicję z art. 28a ustawy tj. są to podatnicy posiadający siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej. W związku z powyższym dla świadczonych usług wynajmu rzeczy ruchomych na rzecz podatników nie będzie miał zastosowania art. 28l pkt 7 ustawy. Ponadto miejsce świadczenia i opodatkowania nie będzie również określał art. 28e ustawy, gdyż jak wskazaliście Państwo we wniosku będące przedmiotem wynajmu hale namiotowe z dodatkowymi elementami wyposażenia, kontenery biurowe, sanitarne i drogi tymczasowe nie stanowią budynku i budowli na gruncie ustawy Prawo budowlane. Świadczoną usługę rzeczy ruchomych w postaci hal namiotowych z dodatkowymi elementami wyposażenia oraz kontenerów biurowych, sanitarnych i dróg tymczasowych nie sposób uznać za usługi związane z nieruchomością, które mają na celu zmianę prawnego lub fizycznego stanu konkretnej (określonej co do położenia) nieruchomości. Warto również zwrócić uwagę, że czynsz najmu za świadczoną usługę obejmuje także montaż i demontaż hal a kontenery biurowe i sanitarne, drogi tymczasowe są uzupełnieniem oferty wynajmu hal w celu świadczenia usługi organizacji festiwali, obozów tymczasowych. Przedmiotowe rzeczy ruchome będąc przedmiotem świadczonej usługi  nie są na stałe powiązane z określoną nieruchomością i nie stanowią stałych struktur na określonym terenie. W związku z powyższym nie jest to usługa, do której będzie miał zastosowanie art. 28e ustawy. 

W odniesieniu do świadczonej przez Spółkę usługi wynajmu rzeczy ruchomych w postaci hal namiotowych z dodatkowymi elementami wyposażenia oraz kontenerów biurowych, sanitarnych i dróg tymczasowych na rzecz podmiotów będących podatnikami mających siedzibę poza obszarem Unii Europejskiej nie znajdą zastosowania szczególne zasady ustalania miejsca świadczenia określone w przepisach art. 28e, art. 28f  ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n ustawy. W tej sytuacji do świadczonej przez Państwa usługi  będzie miała zastosowanie ogólna zasada ustalania miejsca świadczenia wyrażona w art. 28b ustawy. Z wniosku nie wynika, aby podatnicy z siedzibą poza obszarem Unii Europejskiej posiadali stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej w Polsce, dla której świadczona byłaby usługa, będąca przedmiotem wniosku  W związku z powyższym miejscem świadczenia i opodatkowania stosownie do art. 28b ust. 1 ustawy będzie miejsce w którym, kontrahenci posiadają siedzibę działalności gospodarczej tj. będą to kraje poza obszarem Unii Europejskiej. Świadczona przez Państwa usługa nie będzie podlegała opodatkowaniu w Polsce i wystawiona przez Spółkę faktura  może nie zawierać danych o których mowa w art. 106e ust. 1 pkt 12-14 ustawy. Co do oznaczenia faktury w myśl art. 106e ust. 1 pkt 18 w przypadku usługi dla której zobowiązanym do rozliczenia podatku, podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze jest nabywca towaru powinno być oznaczenie „odwrotne obciążenie” a nie oznaczenie „np.” jak wskazujecie Państwo w stanowisku.

Reasumując w przedstawionym zdarzeniu przyszłym usługi wynajmu rzeczy ruchomych w postaci hal namiotowych z dodatkowymi elementami wyposażenia oraz kontenerów biurowych, sanitarnych i dróg tymczasowych świadczonych poza terytorium Polski, co istotne na rzecz podatników z siedzibą poza obszarem Unii Europejskiej w myśl art. 28b ust. 1 ustawy nie będą podlegały opodatkowaniu w Polsce tylko w kraju gdzie podmiot zagraniczny posiada siedzibę działalności gospodarczej.   

W konsekwencji stanowisko Państwa Spółki oceniając całościowo należy uznać za nieprawidłowe. Należy bowiem zauważyć, że choć Spółka wywiodła prawidłowy skutek, że świadczona usługa nie podlega opodatkowaniu w Polsce, to wskazywała na inny przepis prawny tj. art. 28l pkt 7 ustawy, który w opisywanym przypadku nie ma zastosowania. Jak już wskazywano, art. 28l pkt 7 ustawy ma zastosowanie do podmiotów niebędących podatnikami posiadających siedzibę, stałe miejsce zamieszkania lub zwykłe miejsce pobytu poza terytorium Unii Europejskiej. Kontrahentami Państwa Spółki są podmioty które jak wskazaliście spełniają definicją art. 28a ustawy, są wiec podatnikami i w takim przypadku dla świadczonych usług będzie miał zastosowanie art. 28b ust. 1 ustawy  a nie art. 28l pkt 7 ustawy na który powoływaliście się Państwo w stanowisku.    

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Jednocześnie wskazujemy, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, gdy rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem zdarzenia przyszłego podanym przez Państwa w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swoją aktualność.

Ponadto należy zauważyć, że w interpretacji Organ odniósł się do opisu sprawy, w którym Państwo wskazaliście, że Spółka wynajmuje hale namiotowe, a w przyszłości zamierza wynajmować także inne rzeczy ruchome o podobnym przeznaczeniu w szczególności kontenery biurowe, sanitarne oraz drogi tymczasowe. Jako element przedstawionego zdarzenia przyszłego w wydanym rozstrzygnięciu przyjęto, że Spółka świadczy usługi wynajmu rzeczy ruchomych w postaci hal namiotowych z dodatkowymi elementami wyposażenia oraz kontenerów biurowych, sanitarnych i dróg tymczasowych i w związku z tymi wątpliwościami sprecyzowanymi w pytaniu Organ dokonał oceny przedstawionego stanowiska w kontekście miejsca świadczenia i opodatkowania.       

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem zdarzenia przyszłego i zastosują się Państwo do interpretacji.

·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w  (…).  Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).