Temat interpretacji

W zakresie uznania wyodrębnionych ze spółki składników majątkowych i niemajątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1, art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2019 r., poz. 900, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku wspólnym z dnia 22 listopada 2019 r. (data wpływu 28 listopada 2019 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wyodrębnionych ze spółki składników majątkowych i niemajątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 28 listopada 2019 r. wpłynął do tutejszego organu ww. wniosek wspólny o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wyodrębnionych ze spółki składników majątkowych i niemajątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

We wniosku złożonym przez:

• Zainteresowanego będącego stroną postępowania: A Sp. z o.o.
• Zainteresowanego niebędącego stroną postępowania: B Sp. z o.o.

przedstawiono następujący stan faktyczny.

A Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w () (dalej jako: Spółka) oraz B Spółka z ograniczoną odpowiedzialnością z siedzibą w () (dalej jako: Nabywca) (dalej łącznie jako: Wnioskodawcy) są polskimi rezydentami podatkowymi. Wnioskodawcy są podmiotami powiązanymi i funkcjonują w ramach grupy kapitałowej () S.A. (z siedzibą w ()).

Spółka oraz Nabywca są zarejestrowanymi, czynnymi podatnikami VAT w Polsce.

Spółka prowadzi głównie działalność produkcyjno-dystrybucyjną w sektorze materiałów budowlanych, tj. produkuje pokrycia dachowe (dachówki betonowe oraz dachówki ceramiczne) oraz prowadziła sprzedaż włókno-cementowych płyt elewacyjnych i dachowych.

Siedziba Spółki znajduje się w (). Spółka posiada () zakłady produkcyjne w Polsce zlokalizowane w (). Działalność Spółki została wewnętrznie podzielona w następujący sposób:

1. Działalność w zakresie ceramicznych i cementowych (tzw. ciężkich) pokryć dachowych oraz
2. Działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych, na którą składały się: wyodrębniony organizacyjnie dział sprzedaży płyt elewacyjnych, w ramach którego Spółka prowadziła wyłącznie sprzedaż importowanych płyt elewacyjnych na rzecz dystrybutorów (dalej jako: Dział Sprzedaży) oraz dwie linie sprzedażowe w zakresie materiałów włókno-cementowych, tj. płyt falistych i płytek włókno-cementowych, które przed transakcją zostały zintegrowane z działalnością Działu Sprzedaży. Spółka nie produkowała i obecnie nie produkuje płyt elewacyjnych ani pozostałych materiałów włókno-cementowych.

Ponadto Spółka świadczy usługi w zakresie prowadzenia księgowości na rzecz innych podmiotów powiązanych (w tym na rzecz Nabywcy) działając na zasadzie centrum usług wspólnych.

Nabywca jest producentem płyt gipsowo-kartonowych oraz systemów do ścianek działowych, sufitów, okładzin ściennych i izolacji zewnętrznej, a także prowadzi działalność w zakresie importu, eksportu i dystrybucji materiałów budowlanych. Biorąc pod uwagę raportowane przychody, skala działalności Nabywcy jest zbliżona do skali działalności Spółki.

Transakcja sprzedaży działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych.

Dnia () 2018 r. Wnioskodawcy zawarli pierwotną umowę sprzedaży działalności dotyczącej sprzedaży włókno-cementowych płyt elewacyjnych i dachowych, będącej częścią działalności Spółki w formie sprzedaży zespołu aktywów, z uwzględnieniem powiązanych z nimi części zobowiązań, wykorzystywanych przez Spółkę w ramach działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych (dalej jako: Transakcja). Na bazie postanowień zawartych w umowie sprzedaży przeniesienie zespołu aktywów, z uwzględnieniem powiązanych z nimi części zobowiązań dotyczących przedmiotu Transakcji nastąpiło () 2019 r. Ponadto, zgodnie z umową sprzedaży, zapłata całości wynagrodzenia powinna zostać uregulowana najpóźniej w terminie do () 2019 r.

Celem Transakcji było przeniesienie prowadzonej przez Spółkę całości działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych do struktur Nabywcy, tak aby Spółka zaprzestała całkowicie działalności w zakresie sprzedaży materiałów włókno-cementowych, a mógł ją podjąć w tym samym zakresie Nabywca. W przygotowaniu do transakcji, na krótko przed jej realizacją, Spółka dokonała integracji dwóch linii produktów włókno-cementowych z działalnością Działu Sprzedaży tak, aby Dział Sprzedaży mógł prowadzić sprzedaż wszystkich materiałów włókno-cementowych oferowanych przez Spółkę. W tym celu Dział Sprzedaży został przed wskazaną integracją odpowiednio przygotowany do obsługi przedmiotowych linii produktowych.

Przeniesienie działalności Spółki w zakresie materiałów włókno-cementowych było wynikiem strategicznego przeglądu aktywności grupy (). W wyniku tego przeglądu podjęto decyzję o całkowitym oddzieleniu działalności w zakresie ciężkich pokryć dachowych, tj. dachówek ceramicznych i betonowych od pozostałej działalności prowadzonej przez Spółkę (tj. m.in. od działalności dotyczącej sprzedaży materiałów włókno-cementowych). Celem tej zmiany była poprawa wyników operacyjnych grupy oraz poszukiwanie nowych inwestorów dla działalności obejmującej ciężkie pokrycia dachowe. Analogiczne transakcje miały miejsce w innych krajach, w których funkcjonuje grupa ().

Wnioskodawcy następnie zawarli zmodyfikowaną umowę sprzedaży celem odpowiedniego odzwierciedlenia zorganizowanego charakteru przedmiotu Transakcji i jej opodatkowania VAT. Należy wskazać, że umowa ta wyjaśnia jedynie kwestię opodatkowania VAT przedmiotu Transakcji, nie miała tym samym jakiegokolwiek przełożenia na przedmiot Transakcji.

Przedmiot Transakcji stanowiły w szczególności:

1. Prawa i zobowiązania ze wszystkich umów, licencji, gwarancji i innych podobnych stosunków prawnych dotyczących działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, w tym m.in.:
   1. z umów na dostawę próbek płyt elewacyjnych;
   2. z umów na usługi w zakresie PR i social media;
   3. z umów z biurami projektowymi.
2. Ogół praw i roszczeń związanych z przedmiotem Transakcji powstałych zarówno przed, jak i po dacie zawarcia Transakcji (w tym w szczególności związanych z potencjalnymi reklamacjami, które mogą zostać zgłoszone przez klientów Spółki w odniesieniu do sprzedaży towarów dokonanych przez Spółkę przed datą Transakcji).
3. Sprzęt komputerowy oraz telefony wykorzystywane przez pracowników Działu Sprzedaży oraz Project Managera płyty falistej.
4. Zapasy związane z działalnością w zakresie materiałów włókno-cementowych.
5. Prawa własności intelektualnej związane z działalnością w zakresie materiałów włókno-cementowych, m.in. prawa do znaków towarowych.
6. Prawa i roszczenia wynikające z umów leasingu samochodów przypisanych do Działu Sprzedaży i wykorzystywanych przez pracowników tego działu, a także z umowy leasingu samochodu wykorzystywanego przez Project Managera płyty falistej.
7. Ogół informacji biznesowych związanych z przedmiotem Transakcji, tj.:
   1. tajemnice handlowe, projekty, specyfikacje, rysunki, know-how, narzędzia, metodologie, instrukcje, polityki i wytyczne;
   2. listy dostawców, listy klientów, informacje i dane dotyczące sprzedaży, marketingu i promocji;
   3. informacje na temat pracowników przydzielonych do Działu Sprzedaży oraz Project Managera płyty falistej;
   4. informacje finansowe i operacyjne, plany i prognozy biznesowe;
   5. ekspertyzy techniczne i inne;
   6. dokumentacja księgowa korespondencja, zamówienia i zapytania.
8. Aprobaty techniczne i badania specjalistyczne Instytutu Techniki Budowlanej wykorzystywane do działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych.

Spółka nie miała podpisanych umów z podmiotami z grupy w zakresie zakupów/importu towarów współpraca z kontrahentami w tym zakresie odbywała się w oparciu o zamówienia (po Transakcji analogiczne zamówienia zaczął składać Nabywca kontynuując działalność Spółki w tym zakresie).

Zgodnie z postanowieniami umowy w przedmiocie przeniesienia umów z pracownikami Spółki przypisanych do Działu Sprzedaży oraz pracownika linii produktów włókno-cementowych na rzecz Nabywcy:

1. Nabywca przedstawił pracownikom Spółki wykonującym prace na rzecz Działu Sprzedaży oraz Project Managerowi płyty falistej oferty pracy uwzględniające staż pracy w Spółce lub w grupie, do której należy Spółka w taki sposób, jakby był to staż odbyty u Nabywcy oraz na warunkach co najmniej takich jak te, na których dany pracownik świadczył pracę na rzecz Spółki, przy czym Nabywca otrzymał informację o tym na jakich warunkach zawarte były umowy z poszczególnymi pracownikami.
2. W związku z przyjęciem powyższych ofert przez danego pracownika Spółka rozwiązała z nim umowy o pracę za porozumieniem stron.

Spółka rozwiązała w drodze wypowiedzenia umowy handlowe z kontrahentami dotyczące sprzedaży płyt elewacyjnych, a Nabywca podjął z nimi współpracę na podstawie nowych umów w tym zakresie zawartych bezpośrednio po Transakcji. Natomiast klienci kupujący płyty faliste zostali poinformowani drogą komunikacji emailowej, że Spółka zaprzestaje z dniem () 2019 r. sprzedaży tych produktów, a dalsza ich sprzedaż będzie prowadzona przez Nabywcę. Umowy prowizyjne z biurami projektowymi zostały przeniesione na Nabywcę poprzez zawarcie trójstronnych porozumień przez Spółkę i Nabywcę z każdym z biur, a umowy z biurami projektowymi niemające znaczenia biznesowego (z uwagi na brak aktywnej współpracy z danym biurem) zostały wygaszone (wypowiedziane). Umowy leasingu samochodów zostały przeniesione na Nabywcę w formie trójstronnej cesji / umowy przelewu praw oraz przyjęcia zobowiązań. W analogiczny sposób przeniesione na Nabywcę zostały umowy abonentowe obejmujące połączenia telefoniczne i dostęp do Internetu dla pracowników Działu Sprzedaż oraz Project Managera płyty falistej.

Spółka przystępując do Transakcji podjęła decyzję o niewłączaniu do jej zakresu części należności i zobowiązań powiązanych ze sprzedawaną działalnością w zakresie materiałów włókno-cementowych. Decyzja ta podyktowana została względami biznesowymi, tj. cześć z przedmiotowych należności na rzecz Spółki objęta była ubezpieczeniem, zatem transfer należności wiązałby się z koniecznością podjęcia negocjacji z ubezpieczycielem w celu ich efektywnego przeniesienia na Nabywcę, co mogłoby spowodować wydłużenie czasu zawierania Transakcji i potencjalnie wiązać się z koniecznością poniesienia dodatkowych kosztów przez Spółkę.

Wartości przedmiotowych zobowiązań i należności były na bardzo zbliżonym poziomie, a tym samym ich transfer na Nabywcę pozostałby bez wpływu finansowego na wartość przedmiotu Transakcji. Ponadto należy nadmienić, że fakt nieuwzględnienia przedmiotowych należności i zobowiązań w zakresie Transakcji nie wpłynął w żaden sposób na możliwość kontynowania działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych po Transakcji przez Nabywcę w sposób niezmieniony (w odniesieniu do tego w jaki działalność ta była prowadzona w strukturach Spółki) oraz bez konieczności podejmowania dodatkowych działań przez Nabywcę.

Podkreślić należy, że Nabywca po zawarciu Transakcji nie musiał angażować dodatkowych składników majątkowych niebędących przedmiotem Transakcji ani podejmować dodatkowych działań w celu podjęcia działalności w zakresie sprzedaży płyt elewacyjnych, której zaprzestała Spółka.

Wyodrębnienie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w strukturze wewnętrznej Spółki

Przed datą Transakcji działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych stanowiła odrębną i samodzielną część działalności Spółki składającą się z zespołu składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań), które były wyodrębnione zarówno w zakresie organizacyjnym, funkcjonalnym, jak i finansowym w strukturach Spółki (przy czym wyodrębnienie Działu Sprzedaży istniało w Spółce od dłuższego czasu natomiast dwie linie sprzedażowe w zakresie materiałów włókno-cementowych zostały zintegrowane z Działem Sprzedaży na krótko przed Transakcją).

W kwestii wyodrębnienia organizacyjnego wskazać należy w szczególności, że:

1. Działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych była zasadniczo odrębną od działalności dotyczącej ciężkich pokryć dachowych oraz pozostałej pobocznej usługowej działalności Spółki komórką odpowiedzialną za sprzedaż płyt elewacyjnych oraz pozostałych materiałów włókno-cementowych (obejmowała ona działalność Działu Sprzedaży i zintegrowanych przed Transakcją działalności dwóch linii sprzedażowych w zakresie materiałów włókno-cementowych), w ramach której funkcjonowały jednostki odpowiedzialne za tzw. obsługę back-office i marketing dotyczące wyłącznie działalności w zakresie sprzedaży płyt elewacyjnych.
2. Spółka zatrudniała osoby odpowiedzialne za wykonywanie zadań związanych wyłącznie z działalnością w zakresie sprzedaży płyt elewacyjnych (prowadzoną przez Dział Sprzedaży). Fakt, że dani pracownicy wykonywali zadania dotyczące działalności Działu Sprzedaży odzwierciedlony był m.in. w opisie stanowiska pracy stanowiącym załącznik do umowy o pracę zawartej z danym pracownikiem poprzez wskazanie nazwy dział sprzedaży elewacji lub dział sprzedaży materiałów elewacyjnych oraz w wewnętrznej strukturze organizacyjnej Spółki.
3. Dział Sprzedaży posiadał własne, niezależne kierownictwo, tj. Działem Sprzedaży zarządzali ().
4. Sprzedażą płyt falistych kierowała dedykowana osoba zajmująca stanowisko Project Managera płyty falistej.
5. W działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych wykorzystywane były odrębne środki trwałe niezbędne na potrzeby wykonywanej działalności sprzedażowej. W szczególności były to środki trwałe wykorzystywane bezpośrednio przez pracowników Działu Sprzedaży i Project Managera płyty falistej, tj. komputery oraz telefony. Ponadto na bazie długoterminowych umów leasingu, których stroną była Spółka, pracownicy Działu Sprzedaży i Project Manager płyty falistej wykorzystywali również samochody osobowe. Spółka nie prowadziła odrębnego rejestru środków trwałych wykorzystywanych w działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, jednak wyodrębnienie środków trwałych wykorzystywanych w danej działalności było możliwe.
6. Zapasy posiadały w Spółce odrębne oznaczenia (numery) pozwalające na przypisanie ich do działalności Spółki w zakresie materiałów włókno-cementowych.

W kwestii wyodrębnienia finansowego wskazać należy w szczególności, że:

1. Całość zakupów dokonywanych w obrębie materiałów włókno-cementowych stanowił import towarów grupy.
2. Dział Sprzedaży posiadał umowę o długoterminowej sprzedaży i ogólne warunki sprzedaży dedykowane wyłącznie dla Działu Sprzedaży. Biorąc to pod uwagę możliwe było przyporządkowanie zarówno przychodów, jak i kosztów dotyczących Działu Sprzedaży.
3. Towary oferowane w ramach dwóch linii produktowych obejmujących materiały włókno-cementowe wchodzące w skład przedmiotu Transakcji posiadały własne odrębne indeksy umożliwiające ich identyfikację.
4. Cała sprzedaż realizowana przez Dział Sprzedaży od kilku lat była ewidencjonowana na odrębnych kontach rachunkowych dedykowanych wyłącznie do działalności Działu Sprzedaży (tj. odrębne MPK miejsca powstawania kosztów były dedykowane dla Działu Sprzedaży).
5. MPK były dedykowane również dla wydatków marketingowych i kosztów doradcy handlowego dotyczących działalności Spółki w zakresie sprzedaży płyty falistej.
6. Możliwe było również wyodrębnienie kosztów pracy pracowników Działu Sprzedaży z uwagi na ich przypisanie do właściwego miejsca powstawania kosztów.
7. Natomiast koszty wspólne, które nie mogły być jednoznacznie przyporządkowane do Działu Sprzedaż bądź działalności dotyczącej ciężkich pokryć dachowych, czy też pozostałej działalności Spółki alokowane były według klucza alokacji ustalonego na bazie przychodów generowanych w ramach danej działalności Spółki.
8. W zakresie bilansowym Spółka nie dokonywała jednoznacznego wyodrębnienia aktywów i pasywów wykorzystywanych w działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, natomiast była w stanie jednoznacznie przypisać aktywa, które wykorzystywane były w tej działalności.
9. Spółka przygotowywała odrębny rachunek zysków i strat oraz odrębne budżety kosztowe i sprzedażowe dla Działu Sprzedaży.
10. Spółka była w stanie jednoznacznie przypisać zapasy materiałów włókno-cementowych na bazie unikatowych numerów, które posiadały dane środki obrotowe.
11. Spółka nie prowadziła odrębnego rachunku bankowego, na którym ewidencjonowane byłyby wyłącznie przepływy środków pieniężnych wynikających z transakcji dokonanych przez działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych, natomiast możliwa była identyfikacja przepływów finansowych dotyczących Działu Sprzedaży.
    
    

W kwestii wyodrębnienia funkcjonalnego wskazać należy w szczególności, że:

1. Funkcjonowanie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych było odrębne w szczególności w odniesieniu do funkcjonowania Spółki w ramach działalności dotyczącej ciężkich pokryć dachowych, czy też innej pobocznej działalności Spółki.
2. Dwie linie sprzedażowe w zakresie materiałów włókno-cementowych, zanim zostały zintegrowane z Działem Sprzedaży, były obsługiwane wcześniej przez dział ciężkich pokryć dachowych. Natomiast przed Transakcją pracownicy Działu Sprzedaży zostali odpowiednio przygotowani i przeszkoleni, ponadto do tej części działalności Spółki dołączył Project Manager płyty falistej. Umożliwiło to spójne działanie tej części działalności Spółki w zakresie sprzedaży materiałów włókno-cementowych.
3. Działalność ta była całkowicie odmienna od działalności w zakresie ciężkich pokryć dachowych, tj. dotyczyła sprzedaży całkowicie odrębnej grupy produktów.
4. Działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych posiadała odrębną od działalności dotyczące ciężkich pokryć dachowych bazę klientów zarchiwizowaną w systemach Spółki.

W kwestii zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo wskazać należy w szczególności:

1. Zespół składników majątkowych (materialnych i niematerialnych) oraz zobowiązań składających się na działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych Spółki był (w tym na dzień dokonania Transakcji) w stanie działać samodzielnie jako niezależne przedsiębiorstwo realizujące właściwe mu funkcje zadania gospodarcze, niezależne od działalności ciężkich pokryć dachowych, czy też innej pobocznej działalności Spółki.
2. W strukturze Spółki działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych nie posiadała odrębnej komórki odpowiedzialnej za zapewnienie m.in. obsługi kadrowej i księgowej. Wsparcie w tym zakresie zapewnione było przez odpowiedzialny za te funkcje dział w strukturach Spółki. Po Transakcji analogiczne wsparcie zostało zapewnione w ramach struktur organizacyjnych Nabywcy, w tym poprzez nabywanie usług prowadzenia ksiąg od Spółki, dzięki czemu nie doszło do przerwy w funkcjonowaniu działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w związku z przeprowadzeniem Transakcji.
3. W związku z faktem, że w ramach Transakcji nie zostały dokonane istotne wyłączenia elementów składających się na działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych, dotychczasowa działalność w tym zakresie w niezakłóconej formie jest kontynuowana w strukturach Nabywcy po dacie Transakcji. Kontynuowanie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w strukturach Nabywcy po dacie Transakcji nie wymagało po stronie Nabywcy podjęcia dodatkowych działań celem zapewnienia niezakłóconego prowadzenia działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych. W szczególności bez znaczenia pozostawał fakt braku przeniesienia w ramach Transakcji należności, czy też środków pieniężnych, jak również zobowiązań dotyczących działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie

(oznaczone we wniosku nr 1).

Czy prawidłowe jest stanowisko Wnioskodawców, że przedmiot Transakcji stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT i tym samym zbycie przedmiotu Transakcji przez Spółkę na rzecz Nabywcy nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT?

Zdaniem Zainteresowanych (w odniesieniu do pytania oznaczonego nr 1), przedmiot Transakcji stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT i tym samym zbycie przedmiotu Transakcji przez Spółkę na rzecz Nabywcy nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, na podstawie art. 6 pkt 1 ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Ad 1.

Zgodnie z art. 2 pkt 27e) ustawy o VAT, przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa rozumie się: organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Z powyższej definicji wynika, że status zorganizowanej części przedsiębiorstwa można przypisać tylko takiej części mienia przedsiębiorstwa, która spełnia łącznie następujące warunki:

1. stanowi zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań);
2. jest organizacyjnie wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie;
3. jest finansowo wyodrębniona w istniejącym przedsiębiorstwie;
4. jest przeznaczona do realizacji określonych zadań gospodarczych (jest wyodrębniona funkcjonalnie);
5. mogłaby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania gospodarcze.

Zdaniem Wnioskodawców, przedmiot Transakcji spełniał wszystkie wymienione wyżej przesłanki, tj. był zorganizowanym zespołem składników majątkowych (materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązań), wyodrębnionym w strukturze Spółki pod względem organizacyjnym, finansowym i funkcjonalnym oraz zdolnym do samodzielnego działania jako niezależne przedsiębiorstwo, samodzielnie realizującym określone zadania gospodarcze. W konsekwencji, przedmiot Transakcji stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT i zgodnie z art. 6 pkt 1 tejże ustawy, transakcja jego zbycia na rzecz Nabywcy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przedmiot Transakcji jako zespół składników materialnych i niematerialnych.

Zgodnie z praktyką stosowania prawa przyjmuje się, że o spełnieniu rozpatrywanej przesłanki istnienia zespołu składników materialnych i niematerialnych decyduje pełne wyodrębnienie w ramach istniejącego przedsiębiorstwa majątku (praw i zobowiązań) związanego z podstawowymi zadaniami gospodarczymi realizowanymi przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Jak wspomniano w opisie stanu faktycznego, na wyodrębniony w strukturze Spółki Dział Sprzedaży składały się zarówno składniki materialne w postaci m.in. zapasów towarów oraz sprzętu komputerowego, jak i niematerialne w postaci m.in. roszczeń wynikających z umów zawartych w ramach wykonywanej przez Dział Sprzedaży działalności, w tym również zobowiązania cywilnoprawne związane z działalnością Spółki w zakresie importu i dystrybucji płyt elewacyjnych, w szczególności zobowiązania w stosunku do odbiorców z tytułu udzielonych gwarancji. Analogiczna sytuacja miała miejsce w stosunku do składników materialnych (m.in. zapasów, sprzętu komputerowego) zintegrowanych przed Transakcją z Działem Sprzedaży dwóch linii materiałów włókno-cementowych.

Tym samym, zdaniem Wnioskodawców, spełniona została przesłanka, zgodnie z którą przedmiot Transakcji powinien być zespołem składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań).

Wyodrębnienie organizacyjne przedmiotu Transakcji.

W praktyce stosowania prawa przyjmuje się, że o spełnieniu tej przesłanki można mówić, gdy zorganizowana część przedsiębiorstwa stanowi odrębną jednostkę organizacyjną w strukturze danego przedsiębiorstwa. W ocenie Wnioskodawców okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego jednoznacznie świadczą o organizacyjnym wyodrębnieniu działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych.

W pierwszej kolejności należy wskazać, że w ramach wewnętrznej struktury organizacyjnej Spółki Dział Sprzedaż traktowany był jako odrębna komórka/jednostka posiadająca wyodrębnioną strukturę organizacyjną i działająca niezależnie do pozostałych działów/obszarów działalności funkcjonujących w ramach Spółki. Przed Transakcją, po odpowiednim przygotowaniu, działalność dwóch linii sprzedażowych w zakresie materiałów włókno-cementowych, została zintegrowana z działalnością Działu Sprzedaży.

Istotne znaczenie dla potwierdzenia powyższego miało istniejące wyodrębnienie w ramach Spółki kadry pracowniczej odpowiedzialnej wyłącznie za wykonywanie zadań dotyczących działalności operacyjnej Działu sprzedaży oraz działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych.

W strukturze Spółki istniały stanowiska () przeznaczone dla kadry kierowniczej odpowiedzialnej wyłącznie za zarządzanie działalnością spółki prowadzoną w ramach tego działu oraz stanowisko Project Managera płyty falistej.

Dodatkowo w strukturach Spółki funkcjonowały komórki organizacyjne zapewniające obsługę Działu Sprzedaży w zakresie wsparcia tzw. back-office oraz działań marketingowych.

Dla podkreślenia powyższej kwestii należy nadmienić, że Spółka odzwierciedlała fakt przypisania personelu do Działu Sprzedaży w załącznikach do umów o pracę zawieranych z poszczególnymi pracownikami (stanowiących opis stanowiska pracy) umieszczając w nich zapis dział sprzedaży elewacji lub dział sprzedaż materiałów elewacyjnych. Spółka tym samym jednoznacznie wskazywała na przydzielenie danej osoby do Działu Sprzedaży.

Ponadto, fakt oznaczenia używanych środków trwałych i posiadanych zapasów w działalności związanej z działalnością w zakresie materiałów włókno-cementowych w sposób umożliwiający ich jednoznaczne do niej przydzielenie również stanowił o wyodrębnieniu organizacyjnym tejże działalności w ramach Spółki. Podkreślenia wymaga okoliczność, że poszczególne środki trwałe przypisane do działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych wykorzystane były wyłącznie w tej działalności.

Powyższe, w ocenie Wnioskodawców, świadczy o istnieniu organizacyjnego wyodrębnienia działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w ramach Spółki, a tym samym o spełnieniu związanej z tą okolicznością przesłanki.

Wyodrębnienie finansowe przedmiotu Transakcji.

W praktyce stosowania prawa uznaje się, że przesłanka ta oznacza sytuację, gdy sposób prowadzenia ewidencji rachunkowej danego przedsiębiorstwa pozwala na przyporządkowanie majątku, przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa, przy czym nie należy utożsamiać tego pojęcia z pełną samodzielnością finansową.

Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że okoliczności przedstawione w opisie stanu faktycznego są wystarczające dla uznania, że Dział Sprzedaży oraz dwie zintegrowane przed datą Transakcji linie materiałów włókno-cementowych zostały finansowo wyodrębnione w ramach Spółki. Fakt, że Spółka dokonała wydzielenia w księgach rachunkowych przychodów i kosztów dotyczących działalności Działu Sprzedaży poprzez zastosowanie odrębnych kont rachunkowych świadczy, że Spółka rozpoznawała tę działalność jako odrębną od pozostałej działalności Spółki. Analogiczne znaczenie ma wspomniany wyżej sposób oznaczania środków trwałych używanych w działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych zapewniający możliwość jednoznacznego ich przyporządkowania do działalności w zakresie sprzedaży materiałów włókno-cementowych.

Jednocześnie, Spółka traktowała działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych jako odrębne miejsce powstawania kosztów. Np. do Działu Sprzedaży przyporządkowywane były odpowiednio inne koszty z nim bezpośrednio powiązane (np. koszty pracownicze). Ponadto, Spółka stosowała przychodowy klucz alokacji w odniesieniu do tzw. kosztów wspólnych, tj. niedających się jednoznacznie przyporządkować do danego obszaru działalności Spółki, w celu ich odpowiedniego przyporządkowania do Działu Sprzedaży.

Kolejnym istotnym przejawem finansowego wyodrębnienia Działu Sprzedaży w strukturze Spółki był też fakt, że Spółka sporządzała odrębny rachunek zysków i strat dla Działu Sprzedaży, a także przygotowywała odrębne budżety kosztowe i sprzedażowe na potrzeby prowadzonej w jego ramach działalności.

W zakresie przygotowywania danych bilansowych, pomimo, że Spółka nie przygotowywała odrębnego bilansu dla działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, to była w stanie jednoznacznie przypisać aktywa (m.in. zapasy czy też sprzęt IT wykorzystywany przez pracowników wykonujących prace w ramach tej działalności Spółki) w oparciu o odpowiednie oznaczenia (numery).

Spółka identyfikowała przepływy finansowe dotyczące Działu Sprzedaży.

Powyższe pozwalało na przejrzyste oddzielenie danych finansowych dotyczących działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych od danych związanych z pozostałą działalnością Spółki. Tym samym należy uznać, że przesłanka wyodrębnienia finansowego została w przedmiotowym przypadku spełniona.

Wyodrębnienie funkcjonalne przedmiotu Transakcji.

W praktyce stosowania prawa uznaje się, że przesłankę tę należy rozumieć jako przeznaczenie danej części majątku przedsiębiorstwa do realizacji konkretnie określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstw ma bowiem stanowić funkcjonalnie odrębną całość, tj. ma obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

W pierwszej kolejności wskazać należy na wyodrębnienie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w kontekście pozostałej działalności prowadzonej przez Spółkę. W oczywisty sposób import i dystrybucja materiałów włókno-cementowych nie pokrywała się z działalnością produkcyjną Spółki w segmencie ciężkich pokryć dachowych czy też pozostałą działalnością usługową Spółki. Podkreślenia wymaga, że działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych stanowiła wyłącznie sprzedaż importowanych towarów danego typu, w odróżnieniu od działalności w zakresie ciężkich pokryć dachowych, w ramach której Spółka prowadziła i prowadzi również działalność produkcyjną. W związku z powyższym działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych posiadała odrębne od pozostałych działów Spółki bazy klientów oraz dostawców, które zostały jednoznacznie oznaczone jako dotyczące ich działalności na potrzeby ewidencji prowadzonej przez Spółkę.

O funkcjonalnej odrębności działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych świadczyło także przyporządkowanie do niego zespołu środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych niezbędnych do jego samodzielnego funkcjonowania. Podkreślenia w tym zakresie wymaga okoliczność, że wspomniane składniki majątkowe, jako przypisane do działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, użytkowane były wyłącznie na cele prowadzonej w jego ramach działalności.

Mając na względzie powyższe, w opinii Wnioskodawców, działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych spełniała przesłankę funkcjonalnego wyodrębnienia, gdyż składała się z kompletnego zestawu składników niezbędnych do prowadzenia działalności gospodarczej.

Działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych jako niezależne przedsiębiorstwo.

Zdolność do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo rozumiana jest jako zdolność do samodzielnego realizowania określonych zadań gospodarczych przez wydzielony w ramach przedsiębiorstwa zespół składników majątkowych analogicznie jak miałoby to miejsce w przypadku samodzielnego podmiotu gospodarczego.

Zgodnie z okolicznościami powołanymi w opisie stanu faktycznego przedmiot Transakcji posiadał wszystkie elementy niezbędne do jego niezależnego funkcjonowania jako samodzielnego przedsiębiorstwa, tj. własne kierownictwo, kadrę pracowniczą, umowy z dostawcami odbiorcami oferowanych towarów oraz zapasy tychże towarów pozwalające na zachowanie ciągłości sprzedaży.

Jednocześnie należy nadmienić, że Nabywca nabywał przed datą Transakcji usługi obsługi rachunkowej od Spółki (tym samym dotyczyło to również rozliczeń dotyczących działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych). Po zawarciu Transakcji obsługa księgowa w dalszym ciągu świadczona jest przez Spółkę na rzecz Nabywcy, z kolei obsługę płacową Nabywca zapewnia we własnym zakresie.

Tym samym w związku z Transakcją nie uległa zmianie struktura zapewnienia usług wsparcia dla działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych.

W konsekwencji, na dzień dokonania planowanej Transakcji, przedmiot Transakcji był zdolny do samodzielnego kontynuowania prowadzonej działalności w obrocie gospodarczym za pomocą posiadanych składników majątku oraz dedykowanego personelu. Oznacza to, że opisany zespół składników majątkowych przypisanych do działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych posiadał zdolność funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo, co wypełniało ostatnią ze wskazanych wyżej przesłanek definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawartej ustawie o VAT.

Forma przeniesienia umów z pracownikami Spółki nie miała również wpływu na efektywny transfer pracowników Spółki do struktur Nabywcy. Ponadto, zabezpieczenie działalności sprzedażowej poprzez rozwiązanie umów handlowych z kontrahentami przez Spółkę, a następnie podpisanie takich umów przez Nabywcę umożliwiło kontynuację dotychczasowej działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w strukturach Nabywcy.

Wyłączenie części należności i zobowiązań z przedmiotu Transakcji.

Zgodnie z utrwalonym w orzecznictwie poglądem w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Konieczne jest jedynie spełnienie wymogu, aby zespół składników materialnych i niematerialnych był na tyle zorganizowany, aby był w stanie funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo. Zdaniem Wnioskodawców wymóg ten należy uznać za spełniony. W szczególności zważywszy, że w wyniku Transakcji nie miała miejsca przerwa w funkcjonowaniu działalności objętej Transakcją, tym samym uznać należy, że wyłączenie części należności i zobowiązań dotyczących działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych pozostawała bez wpływu na uznanie przedmiotu Transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Podsumowanie

Mając na uwadze przytoczoną powyżej argumentację, Wnioskodawcy pragną podkreślić, że przedstawiony w opisie stanu faktycznego przedmiot Transakcji, jako wyodrębniony zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym części zobowiązań), odpowiadał ustawowemu wzorcowi zorganizowanej części przedsiębiorstwa z uwagi na:

1. wyodrębnienie organizacyjne;
2. wyodrębnienie finansowe;
3. wyodrębnienie funkcjonalne;
4. zdolność do bycia niezależnym przedsiębiorstwem.

Należy zatem uznać, że łącznie spełnione zostały wszystkie przesłanki warunkujące uznanie przedmiotu Transakcji za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy o VAT, przepisów tej ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa. W związku z tym, w świetle tej regulacji poza zakresem opodatkowania podatkiem VAT są transakcje zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa dokonane m.in. w formie sprzedaży lub aportu.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawców, biorąc pod uwagę fakt, że przedmiot Transakcji należy uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy o VAT, Transakcja zbycia przez Spółkę działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych na rzecz Nabywcy nie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT.

Powyższe stanowisko Wnioskodawców znajduje całkowite potwierdzenie w świetle istniejącej praktyki organów podatkowych i sądów administracyjnych, w szczególności:

• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 30 listopada 2017 r., sygn. I FSK 670/17, zgodnie z którym: Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej. Oznacza to, że zespół ten, w kształcie, w jakim jest zbywany może wykonywać określone zadania gospodarcze. Istotne jest przy tym, że realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy;
• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 24 listopada 2016 r., sygn. I FSK 1316/15, zgodnie z którym: Uprawniony jest wniosek, że wskazane w art. 2 pkt 27e u.p.t.u. cechy zorganizowanej części przedsiębiorstwa takie, jak wyodrębnienie organizacyjne, finansowe i funkcjonalne (rozumiane jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych) składają się na akcentowaną w orzecznictwie TSUE zdolność majątku lub jego części do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej. Istotnym bowiem elementem decydującym o wyłączeniu transakcji z zakresu podatku od towarów i usług, jest traktowanie nabywcy jako następcy prawnego przekazującego majątek, z czego TSUE wywodzi konieczność, aby zbywany majątek lub jego cześć (przedsiębiorstwo lub jego zorganizowana część na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług) składały się właśnie na całość zdolną do prowadzenia niezależnej działalności gospodarczej;
• w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 17 grudnia 2014 r., sygn. akt II FSK 690/14 W skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa nie muszą wchodzić wszelkie zobowiązania przedsiębiorstwa. Z definicji zorganizowanej części przedsiębiorstwa wynika jedynie, że zespól składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej. Z tych względów nie ma podstaw do uznania, że co do zasady utraci on tę samodzielność poprzez wyłączenie ze składników majątkowych niektórych zobowiązań;
• w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 10 września 2018 r., znak 0114-KDIP1-3.4012.374.2018.1.SM, zgodnie z którą: Aby w rozumieniu przepisów podatkowych określony zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym. Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące w takich wzajemnych relacjach, by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).;
• w interpretacji Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej z dnia 3 września 2018 r., znak 0111-KDIB3-2.4012.395.2018.3.AZ, zgodnie z którą: Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany komplet praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby obejmowała ona zespól składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązania). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2018 r., poz. 2174, z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z przepisu tego wynika, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zgodnie z zasadą powszechności opodatkowania, podlegają wszelkie transakcje, których przedmiotem jest dostawa towarów lub świadczenie usług.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Towarami, w myśl art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Jednocześnie przepisy art. 6 ustawy wskazują na wyłączenia określonych czynności spod zakresu przepisów ustawy. Są tutaj wskazane te czynności, które co do zasady należą do grupy czynności podlegających opodatkowaniu, mieszcząc się w zakresie odpłatnej dostawy towarów czy też odpłatnego świadczenia usług. Z uwagi jednakże na stosowne wyłączenie, czynności te nie podlegają opodatkowaniu.

Na mocy art. 6 pkt 1 ustawy, przepisów ustawy, nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Przy czym należy zaznaczyć, że użyte w cyt. przepisie sformułowanie transakcje zbycia należy rozumieć w sposób zbliżony do terminu dostawy towarów w ujęciu art. 7 ust. 1 ustawy, tzn. zbycie obejmuje wszelkie czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel, np. sprzedaż, zamianę, darowiznę, nieodpłatne przekazanie, przeniesienie własności w formie wkładu niepieniężnego, czyli aportu.

Ze względu na szczególny charakter przepisu art. 6 pkt 1 ustawy, winien on być interpretowany ściśle, co oznacza, że ma on zastosowanie wyłącznie w przypadku zbycia (a zatem wszelkich czynności, w ramach których następuje przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel) przedsiębiorstwa lub zorganizowanej jego części, zdefiniowanej w art. 2 pkt 27e ustawy.

Należy zauważyć, że powyższa regulacja stanowi implementację art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.), zwanej dalej Dyrektywą 2006/112/WE Rady, zgodnie z którym w przypadku przekazania, odpłatnie lub nieodpłatnie lub jako aportu do spółki całości lub części majątku, państwa członkowskie mogą uznać, że dostawa towarów nie miała miejsca i że w takim przypadku osoba, której przekazano towary, będzie traktowana jako następca prawny przekazującego. W przypadkach gdy odbiorca nie podlega w pełni opodatkowaniu, państwa członkowskie mogą przedsięwziąć środki niezbędne w celu uniknięcia zakłóceń konkurencji. Mogą także przyjąć wszelkie niezbędne środki, aby zapobiec uchylaniu się od opodatkowania lub unikaniu opodatkowania poprzez wykorzystanie przepisów niniejszego artykułu.

Z powyższego przepisu wynika, że wprowadza on, tak samo jak ma to miejsce w ustawie, możliwość wyłączenia z zakresu opodatkowania przekazania całości lub części majątku przedsiębiorstwa.

Przepis art. 2 pkt 27e ustawy stanowi, że pod pojęciem zorganizowanej części przedsiębiorstwa rozumie się organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnymi i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu.

Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie, które winno zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych).

Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze. Organizacyjny aspekt wyodrębnienia oznacza, że składniki tworzące część przedsiębiorstwa powinny posiadać cechę zorganizowania. Cecha ta powinna występować w istniejącym przedsiębiorstwie, a więc w ramach prowadzonej działalności i dotyczyć określonego zespołu składników tworzących część tego przedsiębiorstwa.

Wyodrębnienie finansowe nie oznacza samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Natomiast wyodrębnienie funkcjonalne należy rozumieć jako przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych. Zorganizowana część przedsiębiorstwa musi stanowić funkcjonalnie odrębną całość obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa. Aby zatem część mienia przedsiębiorstwa mogła być uznana za jego zorganizowaną część, musi ona obiektywnie oceniając posiadać potencjalną zdolność do funkcjonowania jako samodzielny podmiot gospodarczy. Składniki majątkowe materialne i niematerialne wchodzące w skład zorganizowanej części przedsiębiorstwa muszą zatem umożliwić nabywcy podjęcie działalności gospodarczej w ramach odrębnego przedsiębiorstwa.

Ponadto wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Oznacza to, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową.

W związku z powyższym, w rozumieniu przepisów podatkowych, aby określony zespół składników majątkowych mógł zostać zakwalifikowany jako zorganizowana część przedsiębiorstwa, nie jest wystarczające jakiekolwiek zorganizowanie masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością niezbędną do samodzielnego funkcjonowania w obrocie gospodarczym.

Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą więc składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich by można było mówić o nich jako o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego.

Brak zaistnienia którejkolwiek z omawianych powyżej przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy.

Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa (na ile stanowią w nim wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Przesłanki takiego wyodrębnienia są spełnione w sytuacji organizacyjnego wyodrębnienia w wewnętrznej strukturze przedsiębiorstwa oraz ewidencjonowania zdarzeń gospodarczych w sposób pozwalający na przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań związanych z tą częścią przedsiębiorstwa.

Jednocześnie zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna być gospodarczo samodzielna, zanim dojdzie do transakcji zbycia. Zatem wydzielona jednostka jeszcze przed jej zbyciem powinna uzyskać samodzielność gospodarczą i realizować ją w praktyce. Skutki prawne po stronie zbywcy nie powinny bowiem zależeć od zdarzeń przyszłych i niepewnych (samodzielne realizowanie zadań gospodarczych) powstałych już w innym podmiocie (u nabywcy).

Mając na uwadze powyższe wskazać należy, że nie wystarczy zatem zorganizowanie jakiejkolwiek masy majątkowej, ale musi się ona odznaczać pełną odrębnością organizacyjną i finansową, z możliwością samodzielnego funkcjonowania w razie zaistnienia takiej potrzeby w obrocie gospodarczym. W przeciwnym razie nie można bowiem uznać, że dojdzie do powstania zespołu składników, które mogłyby stanowić zorganizowaną część przedsiębiorstwa.

Reasumując, na gruncie ustawy mamy do czynienia ze zorganizowaną częścią przedsiębiorstwa, jeżeli spełnione są łącznie następujące przesłanki:

• istnieje zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania,
• zespół ten jest organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie,
• składniki te przeznaczone są do realizacji określonych zadań gospodarczych,
• zespół tych składników mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące ww. zadania gospodarcze.

Zaznaczenia wymaga, że definicja zorganizowanej części przedsiębiorstwa zawarta w przepisie art. 2 pkt 27e ustawy, nie jest definicją samoistną, lecz należy rozpatrywać ją m.in. w kontekście uregulowań art. 6 pkt 1 ustawy, który wyłącza z opodatkowania podatkiem od towarów i usług zbycie składników majątkowych i niemajątkowych uprzednio wyodrębnionych organizacyjnie i finansowo w istniejącym przedsiębiorstwie, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, nie dotyczy zaś zbycia poszczególnych składników majątkowych przedsiębiorstwa.

O tym, czy nastąpiło zbycie przedsiębiorstwa lub też jego zorganizowanej części decydują każdorazowo okoliczności faktyczne związane z konkretną transakcją. Podatnik obowiązany jest do prawidłowego określenia przedmiotu opodatkowania, co wiąże się z koniecznością prawidłowego zdefiniowania dokonywanej czynności.

Podkreślić w tym miejscu należy, że nie wszystkie jednak elementy tworzące pojęcie przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części są na tyle istotne, aby bez ich zbycia nie można było mówić o zbyciu przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. W praktyce obrotu gospodarczego zdarzają się sytuacje, w których niektóre elementy przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części podlegają wyłączeniu z transakcji zbycia. Jednak nawet w takim przypadku, składniki materialne i niematerialne wchodzące w skład przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części powinny pozostawać ze sobą we wzajemnych relacjach w taki sposób, by można było o nich mówić jako o zespole, a nie tylko zbiorze pewnych elementów. Decydujące zatem jest to, aby w zbywanym przedsiębiorstwie lub jego zorganizowanej części zachowane zostały funkcjonalne związki pomiędzy poszczególnymi składnikami w sposób umożliwiający kontynuowanie określonej działalności gospodarczej.

Aby zatem ocenić czy w danej, konkretnej sytuacji mamy do czynienia ze zbyciem przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części, należy dokładnie przeanalizować zarówno to jakie składniki majątku będą przedmiotem transakcji, ale także czy istniejące między nimi funkcjonalne zależności pozwolą na kontynuowanie działalności zbywanego przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części. Przy dokonaniu tej analizy pomocne, a czasami nawet niezbędne mogą okazać się orzeczenia TSUE.

W zakresie braku obowiązku opodatkowania czynności zbycia przedsiębiorstwa lub jego zorganizowanej części wypowiedział się Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej w wyroku z dnia 27 listopada 2003 r. sprawa C-497/01, Zita Modes Sarl, w którym stwierdził, że celem ww. opcji jest uproszczenie rozliczeń związanych z przeniesieniem majątku przedsiębiorstwa lub jego części, bądź wniesieniem ich aportem. W wyroku tym przyjęto, że jeżeli państwo członkowskie wprowadziło do swojego systemu VAT opcję zawartą w pierwszym zdaniu art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy uznając, że w przypadku wydania całości majątku nie ma miejsca dostawa towarów w rozumieniu regulacji VAT, to zasada ta ma zastosowanie nie wyłączając możliwości ograniczenia jej stosowania do okoliczności zawartych w zdaniu drugim tego samego paragrafu do każdego wydania przedsiębiorstwa lub samodzielnej części przedsiębiorstwa, włączając składniki materialne i niematerialne, które łącznie stanowią przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa, mogącego samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. Nabywca musi jednak wyrazić zamiar dalszego prowadzenia nabytego przedsiębiorstwa lub jego części, a nie jego bezpośredniej likwidacji i sprzedaży zapasów. TSUE wskazał, że biorąc pod uwagę cel dyrektywy, pojęcia w niej użyte powinny być interpretowane w sposób jednolity i niezależny (autonomiczny), uwzględniając kontekst i cel regulacji. W wyroku tym, dokonując wykładni funkcjonalnej art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy, TSUE uznał, że celem wyłączenia zbycia przedsiębiorstwa z opodatkowania jest zapewnienie neutralności podatkowej takiej czynności, która obciążając stronę istotnym zobowiązaniem podatkowym i tak rodziłaby prawo do odliczenia lub zwrotu podatku naliczonego. Trybunał podkreślił, że przeniesienie, o jakim mowa w art. 19 Dyrektywy 2006/112/WE, dotyczy między innymi części przedsiębiorstwa, a istotne znaczenie ma funkcjonalne powiązanie składników majątkowych umożliwiające realizację określonego zadania gospodarczego.

W wyroku z dnia 10 listopada 2011 r., w sprawie C-444/10 Finanzamt Ludenscheid przeciwko Christel Schriever, TSUE wywiódł, że regulacja art. 5 (8) VI Dyrektywy Rady (obecnie art. 19 Dyrektywy 112) obejmuje przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części, w tym składników materialnych i ewentualnie niematerialnych, łącznie składających się na przedsiębiorstwo lub część przedsiębiorstwa zdolną prowadzić samodzielną działalność gospodarczą, nie obejmuje natomiast samego zbycia towarów, jak sprzedaż zapasu produktów. Jak wskazuje Trybunał, stwierdzenie, że nastąpiło przekazanie przedsiębiorstwa lub jego samodzielnej części w rozumieniu art. 19 Dyrektywy 112, wymaga, by całość przekazanych składników pozwalała na prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej. W wyroku tym Trybunał wywiódł, że jeżeli działalność gospodarcza tego nie wymaga, przedmiotem zbycia nie muszą być wszystkie składniki z nią związane, aby czynność ta wyłączona była z opodatkowania na podstawie art. 5 ust. 8 Szóstej Dyrektywy.

Trybunał uznał również, że regulacja art. 19 Dyrektywy 112 może znaleźć zastosowanie także w sytuacji przekazania aktywów przedsiębiorstwa bez prawa własności nieruchomości, jeżeli działalność gospodarcza nie wymaga użytkowania konkretnych pomieszczeń lub pomieszczeń wyposażonych w stałe instalacje konieczne do jej prowadzenia. Oznacza to, zdaniem TSUE, że wspomniany przepis obejmuje również sytuacje, w których lokal handlowy zostanie udostępniony nabywcy w drodze dzierżawy lub jeżeli nabywca dysponuje odpowiednią nieruchomością, do której może przenieść całość przejętych aktywów i gdzie może kontynuować działalność gospodarczą. Doprowadziło to Trybunał do wniosku, że: przeniesienie własności zapasu towarów oraz wyposażenia sklepu z jednoczesnym oddaniem nabywcy w dzierżawę lokalu handlowego na podstawie umowy na czas nieoznaczony, ale możliwej do rozwiązania przez każdą ze stron z zachowaniem krótkiego terminu wypowiedzenia, stanowi przekazanie całości lub części aktywów w rozumieniu tego przepisu, pod warunkiem iż przekazane aktywa są wystarczające do prowadzenia przez nabywcę w sposób trwały samodzielnej działalności gospodarczej.

W kontekście uregulowań wspólnotowych oraz orzecznictwa TSUE należy wskazać, że nie ma podstaw do przyjęcia, że tylko przeniesienie wszystkich składników materialnych i niematerialnych jest okolicznością decydującą o uznaniu danego zespołu składników materialnych i niematerialnych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, ponieważ jeśli dany zespół składników będzie zdolny do prowadzenia samodzielnej działalności gospodarczej, to spełnione zostaną przesłanki pozwalające uznać, z punktu widzenia charakteru prowadzonej działalności, że doszło do wydzielenia zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Ponadto, w wyroku z 21 czerwca 2012 r., sygn. I FSK 1586/11 NSA zauważył, że Sam tylko fakt wyłączenia jakiegokolwiek składnika majątku nie pozwala na stwierdzenie, że już z tego powodu przedmiotem zbycia nie jest zorganizowana część przedsiębiorstwa, bowiem decydującą jest okoliczność, czy przy użyciu tej części można samodzielnie prowadzić działalność gospodarczą. () Jeśli wyłączenie określonego składnika nie pozbawi wydzielonego kompleksu majątkowego cech przedsiębiorstwa bądź jego zorganizowanej części, to zbycie w takiej postaci nie podlega podatkowi od towarów i usług.

W przedmiotowej sprawie wątpliwości Wnioskodawcy dotyczą kwestii stwierdzenia, czy w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym przedmiot transakcji stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa i tym samym, czy zbycie przedmiotu transakcji przez Spółkę na rzecz Nabywcy nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT.

Jak już wyjaśniono, zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzą składniki, będące we wzajemnych relacjach, takich, by można było mówić o nich jak o zespole, a nie o zbiorze przypadkowych elementów, których jedyną cechą wspólną jest własność jednego podmiotu gospodarczego. Oznacza to, że zorganizowana część przedsiębiorstwa nie jest sumą poszczególnych składników, przy pomocy których będzie można prowadzić odrębny zakład, lecz zorganizowanym zespołem tych składników, przy czym punktem odniesienia jest tutaj rola, jaką składniki majątkowe odgrywają w funkcjonowaniu przedsiębiorstwa w momencie przekazania określonych składników majątkowych (na ile stanowią w nim w tym momencie wyodrębnioną organizacyjnie i funkcjonalnie całość).

Konfrontując zaprezentowany opis sprawy z powołanymi regulacjami prawnymi, zdaniem organu, wskazany zespół składników materialnych i niematerialnych składających się na działalność dotyczącą sprzedaży włókno-cementowych płyt elewacyjnych i dachowych, będący przedmiotem sprzedaży, stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Przedstawione przez Wnioskodawcę okoliczności sprawy wskazują bowiem, że opisany zespół składników materialnych i niematerialnych cechuje się wyodrębnieniem organizacyjnym, finansowym oraz funkcjonalnym.

Jak wynika z przedstawionych informacji, składniki materialne i niematerialne, które zostały wydzielone ze Spółki z o.o., w momencie ich przenoszenia do spółki Nabywcy, stanowiły zespół składników materialnych i niematerialnych zdolnych do niezależnego działania gospodarczego jako samodzielny podmiot gospodarczy, który nie wymagał udziału pozostałych struktur działalności Wnioskodawcy. Ponadto, jak wynika z opisu sprawy, całość działalności Wnioskodawcy w zakresie materiałów włókno-cementowych płyt elewacyjnych i dachowych będącej częścią działalności Wnioskodawcy została przeniesiona do Nabywcy, tak by Sprzedający mógł zaprzestać całkowicie prowadzenia działalności w ww. zakresie, a Nabywca mógł ją podjąć w tym samym zakresie.

We wniosku wskazano również, że Nabywca po zawarciu transakcji nie musiał angażować dodatkowych składników majątkowych niebędących przedmiotem transakcji, ani podejmować dodatkowych działań w celu podjęcia działalności w zakresie sprzedaży płyt elewacyjnych, której zaprzestała Spółka.

O wyodrębnieniu organizacyjnym świadczy m.in. to, że działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych była zasadniczo odrębną od działalności dotyczącej ciężkich pokryć dachowych oraz pozostałej pobocznej usługowej działalności Spółki komórką odpowiedzialną za sprzedaż płyt elewacyjnych oraz pozostałych materiałów włókno-cementowych (obejmowała ona działalność Działu Sprzedaży i zintegrowanych przed Transakcją działalności dwóch linii sprzedażowych w zakresie materiałów włókno-cementowych). Spółka zatrudniała osoby odpowiedzialne za wykonywanie zadań związanych wyłącznie z działalnością w zakresie sprzedaży płyt elewacyjnych. Dział Sprzedaży posiadał własne, niezależne kierownictwo. W działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych wykorzystywane były odrębne środki trwałe niezbędne na potrzeby wykonywanej działalności sprzedażowej. Zapasy posiadały w Spółce odrębne oznaczenia (numery) pozwalające na przypisanie ich do działalności Spółki w zakresie materiałów włókno-cementowych.

W kwestii wyodrębnienia finansowego wskazać należy m.in. w szczególności, że całość zakupów dokonywanych w obrębie materiałów włókno-cementowych stanowił import towarów grupy. Możliwe było przyporządkowanie zarówno przychodów, jak i kosztów dotyczących Działu Sprzedaży. Towary oferowane w ramach dwóch linii produktowych obejmujących materiały włókno-cementowi wchodzące w skład przedmiotu transakcji posiadały własne odrębne indeksy umożliwiające ich identyfikację. Cała sprzedaż realizowana przez Dział Sprzedaży od kilku lat była ewidencjonowana na odrębnych kontach rachunkowych. Możliwe było również wyodrębnienie kosztów pracy pracowników Działu Sprzedaży z uwagi na ich przypisanie do właściwego miejsca powstawania kosztów. W zakresie bilansowym Spółka nie dokonywała jednoznacznego wyodrębnienia aktywów i pasywów wykorzystywanych w działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, natomiast była w stanie jednoznacznie przypisać aktywa, które wykorzystywane były w tej działalności. Spółka przygotowywała odrębny rachunek zysków i strat oraz odrębne budżety kosztowe i sprzedażowe dla Działu Sprzedaży.

Natomiast w kwestii wyodrębnienia funkcjonalnego wskazać należy m.in., że funkcjonowanie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych było odrębne w szczególności w odniesieniu do funkcjonowania Spółki w ramach działalności dotyczącej ciężkich pokryć dachowych, czy też innej pobocznej działalności Spółki. Ponadto, działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych posiadała odrębną od działalności dotyczącej ciężkich pokryć dachowych bazę klientów zarchiwizowaną w systemach Spółki. Działalność ta była bowiem całkowicie odmienna od działalności w zakresie ciężkich pokryć dachowych, tj. dotyczyła sprzedaży całkowicie odrębnej grupy produktów.

W kwestii zdolności do funkcjonowania jako niezależne przedsiębiorstwo wskazać należy w szczególności, że w związku z faktem, że w ramach transakcji nie zostały dokonane istotne wyłączenia elementów składających się na działalność w zakresie materiałów włókno-cementowych, dotychczasowa działalność w tym zakresie w niezakłóconej formie jest kontynuowana w strukturach Nabywcy po dacie transakcji. Kontynuowanie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w strukturach Nabywcy po dacie transakcji nie wymagało bowiem jak wskazał Zainteresowany po stronie Nabywcy podjęcia dodatkowych działań celem zapewnienia niezakłóconego prowadzenia działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych. W szczególności bez znaczenia pozostawał fakt braku przeniesienia w ramach Transakcji należności, czy też środków pieniężnych, jak również zobowiązań dotyczących działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych, czy też nabywania od Spółki usług prowadzenia księgowości na rzecz Nabywcy.

Zatem w przedmiotowej sprawie należy uznać, że zostały spełnione wszystkie wskazane powyżej przesłanki do uznania składników materialnych i niematerialnych, będących przedmiotem transakcji sprzedaży, za zorganizowaną część przedsiębiorstwa, o której mowa w art. 2 pkt 27e ustawy. Powyższe wynika z faktu, że ww. składniki były wyodrębnione z majątku przedsiębiorstwa Wnioskodawcy na płaszczyźnie organizacyjnej, finansowej oraz funkcjonalnej.

Mając na uwadze powyższą analizę opisu sprawy oraz powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że przedmiot transakcji stanowił zorganizowaną część przedsiębiorstwa w rozumieniu art. 2 pkt 27e ustawy. W konsekwencji zbycie przedmiotu transakcji przez Spółkę na rzecz Nabywcy nie podlegało opodatkowaniu podatkiem VAT, zgodnie z art. 6 pkt 1 ustawy.

Wobec powyższego stanowisko Wnioskodawcy oceniono jako prawidłowe.

Tutejszy organ informuje ponadto, że niniejszą interpretacją załatwiono wniosek w części dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania wyodrębnionych ze spółki składników majątkowych i niemajątkowych za zorganizowaną część przedsiębiorstwa oraz wyłączenia od opodatkowania czynności zbycia zorganizowanej części przedsiębiorstwa (pytanie oznaczone we wniosku nr 1). Natomiast wniosek w pozostałym zakresie dotyczącym podatku od czynności cywilnoprawnych podlega odrębnemu rozpatrzeniu.

Zauważyć należy, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowany ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o opis sprawy przedstawiony przez Wnioskodawcę, w tym w szczególności o informacje, że Nabywca po zawarciu Transakcji nie musiał angażować dodatkowych składników majątkowych niebędących przedmiotem Transakcji ani podejmować dodatkowych działań w celu podjęcia działalności w zakresie sprzedaży płyt elewacyjnych, której zaprzestała Spółka. () kontynuowanie działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych w strukturach Nabywcy po dacie Transakcji nie wymagało po stronie Nabywcy podjęcia dodatkowych działań celem zapewnienia niezakłóconego prowadzenia działalności w zakresie materiałów włókno-cementowych. Zatem w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy udzielona odpowiedź straci swą aktualność.

Odnosząc się do powołanych przez Zainteresowanych w przedmiotowym wniosku wyroków sądu tutejszy organ wyjaśnia, że powołane wyroki są rozstrzygnięciami w indywidualnych sprawach, osadzonych w określonym stanie faktycznym i tylko do nich się zawężają. Zatem wskazane we wniosku wyroki sądu nie mają wpływu na podjęte w niniejszej interpretacji rozstrzygnięcie.

Odnośnie natomiast do powołanych przez Wnioskodawców interpretacji indywidualnych, należy zauważyć, że interpretacje przepisów prawa podatkowego wydawane są w indywidualnych sprawach podatników i kształtują sytuację prawną tych podatników w sprawach będących przedmiotem rozstrzygnięcia, lecz dotyczą konkretnych stanów faktycznych/zdarzeń przyszłych i nie mają mocy prawa powszechnie obowiązującego co oznacza, że należy je traktować indywidualnie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Zainteresowanemu będącemu stroną postępowania (art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.). Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej