Temat interpretacji
Prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu.
Interpretacja indywidualna – stanowisko prawidłowe
Szanowni Państwo,
stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.
Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej
4 maja 2022 r. wpłynął Państwa wniosek z 27 kwietnia 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy:
‒braku prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w związku z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 1, tj. przebudowy drogi,
‒prawa do odliczenia podatku od towarów i usług w ramach realizacji ww. projektu w części dotyczącej pkt 2, tj. zakupu autobusów.
Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 23 czerwca 2022 r. (wpływ 29 czerwca 2022 r.). Treść wniosku jest następująca:
Opis stanu faktycznego
Gmina Miejska … (dalej: Gmina lub Wnioskodawca) jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT i jako jednostka samorządu terytorialnego wykonuje zadania nałożone na nią odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana. Zdecydowana większość z tych zadań jest realizowana przez Gminę w ramach reżimu publicznoprawnego, niemniej, wybrane czynności wykonuje na podstawie zawieranych umów cywilnoprawnych, w związku z tym są one zaliczane do czynności opodatkowanych VAT.
Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 9 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz.U. 2022 poz. 559) do zadań własnych gminy należą zadania dotyczące m.in. gminnych dróg, ulic, mostów, placów oraz organizacji ruchu drogowego.
Gmina złożyła wniosek na dofinansowanie zadania w ramach Regionalnego Programu Operacyjnego … na lata 2014-2020, Działanie 4.4 Efektywność energetyczna; Podziałanie 4.4.4. Infrastruktura transportu publicznego (Niskoemisyjny transport miejski). W ramach realizowanego zadania powstał projekt pod nazwą: „…”.
Przedmiotowe zadanie było realizowane w zakresie zadań własnych Gminy. Beneficjentem projektu była Gmina Miejska …. Faktury dokumentujące poniesione wydatki były wystawiane na Gminę. Projekt polega na budowie systemu transportowego w mieście … prowadzącego do redukcji emisji CO2. Tym samym realizacja projektu pozwoli na osiągnięcie efektu wsparcia założonego dla Osi Priorytetowej nr 4 - Efektywność energetyczna tj.: Spadek emisji gazów cieplarnianych do atmosfery o 1,89 MgCO2/rok. Zgodnie z zapisami SZOOP Efektywność energetyczna RPO … 2014-2020 projekt wpisuje się w Działanie 4.4, Podziałanie 4.4.4 Infrastruktura transportu publicznego (Niskoemisyjny transport miejski). Tym samym projekt wpisuje się w Priorytet inwestycyjny 4e - Promowanie strategii niskoemisyjnych dla wszystkich terytoriów, w szczególności dla obszarów miejskich.
W ramach projektu - etap II realizowane były inwestycje:
1.Przebudowa infrastruktury transportu publicznego: przebudowa drogi o długości 0,30 km (302,62 m), … celem utworzenia nowej trasy komunikacji zbiorczej. Przebudowa drogi polegała na:
-budowie jezdni oraz chodników z betonowej kostki brukowej,
-oznakowaniu drogi,
-budowie oświetlenia ulicznego LED, wymiana 10 opraw oświetlenia ulicznego. Podstawowym celem modernizacji oświetlenia ciągów komunikacyjnych w mieście … jest analiza i poprawa oświetlenia do stanu zapewniającego spełnienie wymagań określonych w Normie Polskiej przenoszącej normę europejską PN-EN 13201-2015 (Oświetlenie Dróg Publicznych) oraz zmniejszenie emisji CO2 przy zmniejszeniu energochłonności urządzeń oświetleniowych i systemu sterowania,
-budowa kanalizacji deszczowej,
-budowa węzła przesiadkowego na osiedlu królewskim,
-budowa 1 obiektu Bike&Ride wyposażonego w 6 stanowisk postojowych.
Inwestycja ma także na celu poprawę integracji komunikacyjnej miasta … poprzez ułatwienie dojazdów do pracy, szkoły i zwiększenie dostępności usług oraz bezpieczeństwa ruchu.
Projekt zakładał, że podatek VAT dotyczący pkt 1 (przebudowy drogi) jest kosztem kwalifikowanym, tak więc wszystkie wydatki łącznie z podatkiem VAT w projekcie były kosztami kwalifikowanymi, w związku z powyższym podatek VAT naliczony nie został odliczony. Gmina wytworzony majątek w ramach wykonywania zadań własnych wykorzystuje nieodpłatnie w celu zaspokajania potrzeb mieszkańców miasta.
2.Zakup bezemisyjnego taboru wraz z niezbędną do jego obsługi infrastrukturą towarzyszącą, tj.: zakup 2 szt. bezemisyjnych autobusów wraz z mobilnymi ładowarkami zewnętrznymi.
Zakup bezemisyjnych autobusów przyczyni się do poprawy jakości usług transportu publicznego wraz z ograniczeniem negatywnego wpływu transportu na środowisko. Zakupione autobusy zostały oddane w odpłatną dzierżawę dla Sp. z o.o. (dalej: … lub spółka) spółki, której 100% udziałowcem jest Gmina. Gmina będzie wystawiać comiesięcznie faktury VAT za dzierżawę autobusów. Czynsz dzierżawny został ustalony w oparciu o uprzednio otrzymaną interpretację indywidualną 0115-KDIT1-2.4012.55.2018.2.DM w następujący sposób:
-założono we wniosku o dofinansowanie wydatki kwalifikowane: ... zł w tym dofinansowanie 84,99% z EFRR: ... zł, wkład własny Gminy 15,01%: ... zł.
Wartości faktycznie poniesione:
-wartość zakupu brutto 2 autobusów ... (netto ... VAT ...);
-dofinansowanie w ramach projektu wynosi 84,99% wartości założonej ... (tj. ...);
-wkład własny Gminy 15,01% wartości netto ... + ... (różnica wartości netto po przeprowadzeniu przetargu ... - ... = ...) łącznie ...;
-Gmina założyła, że poniesiony koszt w postaci wkładu własnego zostanie zwrócony przez ... Sp. z o.o. w postaci czynszu dzierżawnego rozłożonego w czasie (5 lat, tj. 60 miesięcy)
... : 60 m-cy = ... netto miesięcznie, podatek VAT 23% (...) łącznie brutto ...;
-podatek VAT należny wynikający z czynszu dzierżawnego przez cały okres umowy wyniesie łącznie ... (... x 60 mcy = ...).
Ustalony czynsz wg przyjętej kalkulacji umożliwi zwrot kosztów zakupu autobusów w części odpowiadającej wkładowi własnemu Gminy.
Ponadto w uzupełnieniu wniosku wskazano, że:
a)Efekty inwestycji opisanej w pkt 1 wniosku, tj. przebudowy infrastruktury transportu publicznego, służą czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Powstała infrastruktura: droga, kanalizacja deszczowa, chodniki, oświetlenie, stanowiska postojowe dla rowerów służą nieodpłatnie mieszkańcom miasta, Gmina nie otrzymuje z tego tytułu żadnych dochodów. Gmina wytworzony majątek wykorzystuje nieodpłatnie.
b)Wydatki poniesione w ramach realizowanej inwestycji nie są wykorzystywane przez Gminę do celów prowadzonej działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy VAT, nie mają charakteru zarobkowego. Gmina realizując inwestycję opisaną w pkt 1 nie działała w charakterze podatnika VAT tylko jako organ władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy VAT.
c)Poniesione wydatki są wykorzystywane wyłącznie do czynności niepodlegających opodatkowaniu podatkiem VAT.
d)Poniesione wydatki nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych podatkiem VAT ani do czynności zwolnionych od podatku VAT.
e)Efekty inwestycji opisanej w pkt 2, tj. zakup autobusów bezemisyjnych, wykorzystywane są przez Gminę w całości do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług, tj. Gmina co miesiąc wystawia fakturę opodatkowaną stawką 23% na dzierżawę tych autobusów dla miejskiej spółki (Sp. z o.o.), wg skalkulowanego czynszu opisanego we wniosku. Zakupione autobusy stanowią majątek Gminy.
f)Wydatki poniesione na zakup autobusów w ramach realizowanej inwestycji są w całości wykorzystywane do celów prowadzonej działalności gospodarczej, zakupione autobusy służą czynnościom opodatkowanym, a otrzymywany czynsz dzierżawny stanowi w całości dochód Gminy.
g)Wydatki poniesione na zakup autobusów w całości służą celom prowadzenia działalności gospodarczej Gminy.
h)Wydatki poniesione w ramach realizowanej inwestycji są wykorzystywane tylko i wyłącznie do czynności opodatkowanych podatkiem VAT przy zastosowaniu podstawowej stawki 23%.
Pytanie
Czy Gmina miała prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur związanych z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 1 przebudowy drogi oraz pkt 2 zakupu autobusów?
Państwa stanowisko w sprawie (ostatecznie sformułowane w uzupełnieniu wniosku)
Zdaniem Gminy, odnosząc się do pkt 2 (zakup autobusów) Gmina posiadała prawo do odliczenia w całości podatku VAT naliczonego, wynikającego z faktury zakupu autobusów, które są użytkowane na podstawie odpłatnej umowy dzierżawy dla Sp. z o.o., ponieważ zakup w całości wykorzystywany jest do czynności opodatkowanych (Gmina co miesiąc wystawia fakturę opodatkowaną stawką 23% za dzierżawę autobusów).
Natomiast odnosząc się do pkt 1 - przebudowy drogi Gmina nie miała prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego, ponieważ nie został spełniony podstawowy warunek umożliwiający podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jakim jest bezpośredni związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi. Gmina realizując inwestycję opisaną w pkt 1 nie działała w charakterze podatnika VAT tylko jako organ władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których została powołana zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy VAT. Powstała infrastruktura służy nieodpłatnie mieszkańcom miasta, Gmina nie otrzymuje z tego tytułu żadnych dochodów. Gmina wytworzony majątek wykorzystuje nieodpłatnie.
Ocena stanowiska
Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.
Uzasadnienie interpretacji indywidualnej
Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2022 r., poz. 931, z późn. zm.) – zwanej dalej „ustawą”:
W zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15 ustawy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.
W myśl art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy:
Kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:
a)nabycia towarów i usług,
b)dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.
Art. 87 ust. 1 ustawy stanowi:
W przypadku gdy kwota podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2, jest w okresie rozliczeniowym wyższa od kwoty podatku należnego, podatnik ma prawo do obniżenia o tę różnicę kwoty podatku należnego za następne okresy lub do zwrotu różnicy na rachunek bankowy.
Zasady dokonywania zwrotu różnicy podatku na rachunek bankowy podatnika określone zostały w art. 87 ust. 2 – ust. 6 ustawy.
W świetle art. 88 ust. 4 ustawy:
Obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 2 pkt 7.
Stosownie do cytowanych wyżej przepisów prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.
Przedstawiona powyżej zasada wyklucza zatem możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z usługami i towarami, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku VAT oraz niepodlegających temu podatkowi.
Zgodnie z art. 15 ust. 1 ustawy:
Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.
Natomiast zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy:
Działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.
Według art. 15 ust. 6 ustawy:
Nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Powyższy zapis jest odzwierciedleniem art. 13 obowiązującej od dnia 1 stycznia 2007 r. Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej – (Dz. Urz. UE.L. Nr 347 z 11.12.2006 s. 1, z późn. zm.), zgodnie z którym:
Krajowe, regionalne i lokalne organy władzy oraz inne podmioty prawa publicznego nie są uważane za podatników w związku z działalnością, którą podejmują lub transakcjami, których dokonują jako organy władzy publicznej, nawet jeśli pobierają należności, opłaty, składki lub płatności w związku z takimi działaniami lub transakcjami.
Jednakże w przypadku gdy podejmują one takie działania lub dokonują takich transakcji, są uważane za podatników w odniesieniu do tych działań lub transakcji, gdyby wykluczenie ich z kategorii podatników prowadziło do znaczących zakłóceń konkurencji.
W każdych okolicznościach podmioty prawa publicznego są uważane za podatników w związku z czynnościami określonymi w załączniku I, chyba że niewielka skala tych działań sprawia, że mogą być one pominięte.
Na podstawie art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2022 r., poz. 559, z późn. zm.):
Gmina wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.
Jak stanowi art. 6 ust. 1 ustawy o samorządzie gminnym:
Do zakresu działania gminy należą wszystkie sprawy publiczne o znaczeniu lokalnym, niezastrzeżone ustawami na rzecz innych podmiotów. Zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty należy do zadań własnych gminy.
Katalog zadań własnych gminy został określony w art. 7 ust. 1 ww. ustawy o samorządzie gminnym.
W świetle powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, że zakres aktywności podejmowanej przez jednostkę samorządu terytorialnego należy interpretować w perspektywie ogólnej zasady, tj. że realizacja zadań własnych ma służyć zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców gminy. Obowiązywanie tej zasady powoduje, że każde działanie podejmowane przez jednostki w imieniu własnym, na własną odpowiedzialność i finansowane z budżetu jednostek, a dotyczące mienia gminy należy uznać za działanie publiczne, służące zaspokajaniu potrzeb wspólnoty samorządowej, które jest wykonywane przez jednostkę samorządu terytorialnego jako zadanie własne.
Zatem czynności wynikające z zadań własnych, z tytułu których gmina nie uzyskuje wpływów pozostają poza zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Są one bowiem realizowane przez gminę poza zakresem działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a gmina realizując te czynności nie występuje w charakterze podatnika podatku VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.
W odniesieniu do kwestii związanej z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 1, tj. przebudowy drogi, należy wskazać, że w myśl art. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (Dz. U. z 2021 r., poz. 1376, z późn. zm.):
Drogą publiczną jest droga zaliczona na podstawie niniejszej ustawy do jednej z kategorii dróg, z której może korzystać każdy, zgodnie z jej przeznaczeniem, z ograniczeniami i wyjątkami określonymi w tej ustawie lub innych przepisach szczególnych.
W myśl art. 2 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych:
Drogi publiczne ze względu na funkcje w sieci drogowej dzielą się na następujące kategorie:
1)drogi krajowe;
2)drogi wojewódzkie;
3)drogi powiatowe;
4)drogi gminne.
Ulice leżące w ciągu dróg wymienionych w ust. 1 należą do tej samej kategorii co te drogi.
Według art. 2a ust. 2 cyt. ustawy o drogach publicznych:
Drogi wojewódzkie, powiatowe i gminne stanowią własność właściwego samorządu województwa, powiatu lub gminy.
Stosownie do unormowań zawartych w art. 7 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Do dróg gminnych zalicza się drogi o znaczeniu lokalnym niezaliczone do innych kategorii, stanowiące uzupełniającą sieć dróg służących miejscowym potrzebom, z wyłączeniem dróg wewnętrznych.
W świetle art. 7 ust. 2 ustawy o drogach publicznych:
Zaliczenie do kategorii dróg gminnych następuje w drodze uchwały rady gminy po zasięgnięciu opinii właściwego zarządu powiatu.
Na podstawie art. 19 ust. 1 cyt. ustawy o drogach publicznych:
Organ administracji rządowej lub jednostki samorządu terytorialnego, do którego właściwości należą sprawy z zakresu planowania, budowy, przebudowy, remontu, utrzymania i ochrony dróg, jest zarządcą drogi.
Jak wynika z art. 19 ust. 2 ww. ustawy o drogach publicznych:
Zarządcami dróg, z zastrzeżeniem ust. 3, 5, 5a i 8, są dla dróg:
1)krajowych - Generalny Dyrektor Dróg Krajowych i Autostrad;
2)wojewódzkich - zarząd województwa;
3)powiatowych - zarząd powiatu;
4)gminnych - wójt (burmistrz, prezydent miasta).
Zgodnie z art. 20 pkt 3 i 11ww. ustawy o drogach publicznych:
Do zarządcy drogi należy w szczególności pełnienie funkcji inwestora, wykonywanie robót interwencyjnych, robót utrzymaniowych i zabezpieczających.
Jak stanowi art. 21 ust. 1 ustawy o drogach publicznych:
Zarządca drogi, o którym mowa w art. 19 ust. 2 pkt 2-4 i ust. 5, może wykonywać swoje obowiązki przy pomocy jednostki organizacyjnej będącej zarządem drogi, utworzonej odpowiednio przez sejmik województwa, radę powiatu lub radę gminy. Jeżeli jednostka taka nie została utworzona, zadania zarządu drogi wykonuje zarządca.
Przywołane powyżej regulacje prawne w sposób jednoznaczny wskazują, że budowa, przebudowa, remont, utrzymanie, ochrona i oznakowanie dróg oraz zarządzanie nimi należy do zarządcy terenu, na którym jest zlokalizowana droga.
Działania zarządców dróg mieszczą się w zakresie czynności o charakterze publicznoprawnym i wynikają z wykonywania przez te jednostki władztwa publicznoprawnego.
Jak już wskazano wcześniej, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.
Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jednostki samorządu terytorialnego są podatnikami podatku od towarów i usług jedynie w zakresie wszelkich czynności, które mają charakter cywilnoprawny, tzn. są przez nie realizowane na podstawie umów cywilnoprawnych. Będą to zatem wszystkie realizowane przez te jednostki (urzędy) czynności w sferze ich aktywności cywilnoprawnej, np. czynności sprzedaży, zamiany (nieruchomości i ruchomości), wynajmu, dzierżawy, umów prawa cywilnego (nazwanych i nienazwanych).
Mając na uwadze powyższe uregulowania, należy stwierdzić, że w przypadku udostępniania dróg publicznych ogółowi użytkowników, nie użytkujecie Państwo ich do działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy i tym samym w powyższym zakresie nie działacie Państwo jako podatnik, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. W konsekwencji, powyższa czynność jest wyłączona z systemu podatku VAT i z tego względu stanowi czynność niepodlegającą opodatkowaniu podatkiem VAT.
W omawianych okolicznościach sprawy nie będzie występował więc związek przyczynowo-skutkowy, który decydowałby o prawie do odliczenia podatku związanego z wydatkami Państwa. Ponosicie bowiem Państwo wydatki związane z przebudową drogi, które służą realizacji zadań publicznych.
Biorąc pod uwagę powołane powyżej przepisy prawa należy stwierdzić, że rozliczenie podatku naliczonego na zasadach określonych w art. 86 ust. 1 ustawy, uwarunkowane jest tym, aby nabywane towary i usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.
W kwestii związanej z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 1 - przebudowy drogi (tj. budowy jezdni oraz chodników z betonowej kostki brukowej, oznakowania drogi, budowy oświetlenia ulicznego LED, wymiany 10 opraw oświetlenia ulicznego, budowy kanalizacji deszczowej, budowy węzła przesiadkowego, budowy 1 obiektu Bike&Ride wyposażonego w 6 stanowisk postojowych), należy stwierdzić, że warunek uprawniający do odliczenia nie jest spełniony, ponieważ – jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy – efekty ww. inwestycji służą czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W związku z powyższym, nie macie Państwo prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od wydatków ponoszonych z tytułu realizacji ww. projektu w części dotyczącej ww. infrastruktury. Tym samym, z tego tytułu Państwu nie przysługuje prawo do zwrotu różnicy podatku, o której mowa w art. 87 ust. 1 ustawy.
W konsekwencji, nie mają Państwo prawa do odliczenia podatku VAT w związku z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 1, tj. przebudowy drogi, ponieważ – jak wskazaliście Państwo w opisie sprawy – efekty ww. inwestycji służą czynnościom niepodlegającym opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.
Z kolei w odniesieniu do kwestii prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego z faktur związanych z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 2, tj. zakupu autobusów, które są przedmiotem dzierżawy należy wskazać, że zgodnie z art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. – Kodeks cywilny (Dz.U. z 2022 r., poz. 1360, z późn. zm.):
Przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.
Tak więc dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną; odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania i pobierania pożytków, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Umowa dzierżawy jest cywilnoprawną umową nakładającą na strony – zarówno wydzierżawiającego, jak i dzierżawcę – określone przepisami obowiązki.
W konsekwencji z uwagi na fakt, że dzierżawa jest niewątpliwie czynnością cywilnoprawną (nie zaś publicznoprawną), dla zamierzonej czynności występujecie Państwo w charakterze podatnika podatku od towarów i usług.
Z powyższych unormowań wynika, że dzierżawa stanowi odpłatne świadczenie usług, o którym mowa w art. 8 ust. 1 ustawy i podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na mocy przepisu art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy.
Jednocześnie wskazać należy, że ani przepisy ustawy, ani też rozporządzeń wykonawczych do ustawy nie przewidują zwolnienia od podatku VAT dla usług dzierżawy autobusów, w związku z czym usługi te będą stanowiły czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług.
Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane przepisy prawa należy stwierdzić, że udostępnianie przez Państwo na podstawie umowy dzierżawy autobusów Sp. z o.o. jest czynnością opodatkowaną podatkiem od towarów i usług.
W świetle powyższego, odnośnie kwestii związanej z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 2, tj. zakupu autobusów, należy zauważyć, że w tym przypadku warunki, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy są spełnione, ponieważ – jak wynika z okoliczności sprawy – efekty ww. inwestycji wykorzystywane są przez Państwa w całości do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Ponadto, są Państwo zarejestrowanym czynnym podatnikiem VAT. W konsekwencji, mają Państwo prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z faktur dokumentujących wydatki ponoszone z tytułu realizacji projektu w części dotyczącej pkt 2, tj. zakupu autobusów.
Zatem, mają Państwo prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z realizacją projektu w części dotyczącej pkt 2, tj. zakupu autobusów. Przy czym prawo to przysługuje, o ile nie wystąpią przesłanki negatywne wymienione w art. 88 ustawy.
Tym samym Państwa stanowisko należało uznać za prawidłowe.
Dodatkowe informacje
Informacja o zakresie rozstrzygnięcia
Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.
Pojęcie „kosztu kwalifikowalnego” nie jest pojęciem podatkowym i organy podatkowe nie są właściwe do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych. Kwestię tę rozstrzygają bowiem przepisy regulujące zasady korzystania ze środków pomocowych. Zasady i przepisy podatkowe przywołane w uzasadnieniu niniejszej interpretacji mogą być jedynie pomocne Państwu przy dokonywaniu oceny, czy podatek VAT w tej sytuacji powinien być kosztem kwalifikowalnym. W związku z powyższym nie zajęto stanowiska w tej sprawie.
Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji
·Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 z późn. zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego i zastosują się Państwo do interpretacji.
·Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:
1)z zastosowaniem art. 119a;
2)w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3)z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.
Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:
Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.
Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację
Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego. Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329, z późn. zm.; dalej jako „PPSA”.
Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):
·w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo
·w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).
Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).
Podstawa prawna dla wydania interpretacji
Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r., poz. 1540 ze zm.).