brak obowiązku stosowania przy odliczaniu podatku VAT proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług - Interpretacja

Interpretacja indywidualna z dnia 28.12.2020, sygn. 0114-KDIP4-1.4012.572.2020.1.PS, Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Temat interpretacji

brak obowiązku stosowania przy odliczaniu podatku VAT proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2020 r., poz. 1325, z późn. zm.) Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 27 października 2020 r. (data wpływu 29 października 2020 r.) o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania przy odliczaniu podatku VAT proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 29 października 2020 r. wpłynął do tutejszego Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku stosowania przy odliczaniu podatku VAT proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o podatku od towarów i usług.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny:

Wnioskodawca (dalej także: Spółka) jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu portalu (dalej: Portal), będącego narzędziem do prowadzenia zbiórek pieniężnych na dowolny, zgodny z prawem cel. Organizatorem zbiórek mogą być osoby prywatne, firmy i organizacje pozarządowe. Spółka nie pobiera żadnych obowiązkowych opłat za korzystanie z Portalu od organizatorów zbiórek, ani też od osób dokonujących wpłat - Portalu można używać w 100% za darmo. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Spółka uzyskuje przychody w postaci:

opłat za promowanie zbiórek poprzez narzędzia zewnętrzne (głównie ()), sprzedaż wewnętrznych opcji premium (reklamy na Portalu, przyjazne linki zbiórek, wyróżnienia na listach zbiórek) - stanowiących wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT w wysokości 23%,
opłat za ekspresowe wypłaty oraz opłaty za proste zwroty do darczyńców - stanowiących wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT,
drobnych dobrowolnych wpłat (darowizn) od osób i podmiotów wspierających rozwój Portalu.

Dobrowolne wpłaty dokonywane są poprzez:

przekazywanie drobnych darowizn w momencie wspierania zbiórek odbywających się na Portalu - wpłaty dokonywane przez wspierających zbiórki,

przekazywanie drobnych darowizn podczas dokonywania wypłat zebranych na zbiórce środków - wpłaty dokonywane przez organizujących zbiórki.

Przychody wskazane w punkcie c) nie stanowią wynagrodzenia Spółki z tytułu jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Spółka nie świadczy żadnej usługi ani nie dokonuje dostawy towarów w zamian za uzyskane dobrowolne darowizny.

Decyzja o umożliwieniu wpłacania przez użytkowników Portalu darowizn była strategiczna dla rozwoju Spółki, gdyż od tego momentu Spółka rozpoczęła uzyskiwanie przychodów na większą skalę - obecnie otrzymywane dobrowolne darowizny ze względu na specyfikę modelu działalności gospodarczej Spółki, stanowią jeden z kluczowych elementów ciągłej zarobkowej działalności Spółki. Z uzyskanych w postaci darowizn środków nie jest prowadzona żadna inna działalność niż działalność polegająca na prowadzeniu Portalu, będąca działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Prowadzenie Portalu to jedyny przedmiot działalności gospodarczej Spółki, Spółka nie podejmuje żadnej działalności niezwiązanej z przedmiotem działalności gospodarczej.

W związku z wykonywaniem przez Spółkę czynności:

wskazanych wyżej w punkcie a), w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego,

jak i czynności wskazanych wyżej w punkcie b), w związku z którymi takie prawo nie przysługuje,

- spółka stosuje, zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, odpowiedni współczynnik proporcji. Przychody wskazane w punkcie c) jako niepodlegające opodatkowaniu VAT, nie są brane pod uwagę do kalkulacji tego współczynnika.

Część wydatków Spółki to wydatki ogólne, których nie da się przypisać do konkretnej sfery działalności Spółki (działalności opodatkowanej, działalności zwolnionej), w związku z czym Spółka rozlicza podatek naliczony wynikający z faktur dokumentujących te wydatki za pomocą wspomnianego współczynnika proporcji.

Spółka natomiast dotychczas nie stosowała tzw. prewspółczynnika, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytanie:

Czy w związku z otrzymywanymi darowiznami Wnioskodawca, realizując prawo do odliczenia podatku naliczonego, zobowiązany jest do kalkulowania i stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT?

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z otrzymywanymi darowiznami Wnioskodawca, realizując prawo do odliczenia podatku naliczonego, nie jest zobowiązany do kalkulowania i stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

Uzasadnienie

Zgodnie z art. 86 ust. 2a ustawy o VAT:

W przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 - w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

W pierwszej kolejności Spółka podkreśla, że historycznie wspomniany przepis kierowany był głównie do gmin i innych jednostek samorządu terytorialnego, które obok działalności w charakterze organu władzy prowadziły również działalność gospodarczą. W ich przypadku zastosowanie samego tylko art. 90 ustawy o VAT prowadziło do odliczenia sporych kwot podatku naliczonego mimo istnienia dużego obszaru działalności pozostającego poza podatkiem VAT w ogóle. Wprowadzenie art. 86 ust. 2a nałożyło na JST nowy obowiązek wyodrębnienia z kwot podatku naliczonego kwot podatku niezwiązanych z działalnością gospodarczą, gdyż jedynie kwoty podatku naliczonego związanego z wykonywaną przez podatnika działalnością gospodarczą podlegają odliczeniu.

Należy tutaj zwrócić uwagę na objaśnienia do wprowadzonego przepisu zawarte w broszurach wyjaśniających i uzasadnieniu do ustawy wprowadzającej ten przepis, a także rozstrzygnięcia organów podatkowych (przykładowo w interpretacji indywidualnej z dnia 6 maja 2016 r., sygn. IBPP3/4512-141/16/JP), w których wskazuje się, że:

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej przepisami art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania VAT (np. otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności trudnych itp.). Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Natomiast przez wykorzystanie towarów i usług do celów innych niż działalność gospodarcza rozumie się wykorzystanie tych towarów i usług w sferze działalności danego podmiotu niebędącej działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy o VAT (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatna działalność statutowa).

Tożsame rozumienie pojęcia celów prowadzonej działalności gospodarczej zostało przedstawione w odpowiedzi na interpelację poselską nr 30157 z dnia 27 stycznia 2015 r. W odpowiedzi tej powielono stanowisko Ministerstwa Finansów w odniesieniu do rozumienia pojęcia celów prowadzonej działalności gospodarczej. We wspomnianej odpowiedzi wskazano także, że:

Obowiązek wydzielenia podatku naliczonego przy zastosowaniu ww. prewspółczynnika dotyczy bowiem tylko wąskiej grupy podatników, którzy poza działalnością gospodarczą w rozumieniu ustawy o VAT wykonują również działalność nieobjętą systemem VAT (np. jako organ władzy publicznej) i nie jest możliwe bezpośrednie przyporządkowanie podatku naliczonego do każdego z tych typów działalności. Powyższe zapewni realizację zasady neutralności podatku VAT, która uniemożliwia odliczanie podatku w związku z działalnością nieobjętą systemem VAT.

W konsekwencji, zdaniem Wnioskodawcy, preproporcja, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT dotyczyć będzie tych podmiotów, które nie są podatnikami w pełnym zakresie swojej aktywności i wykonują również inne czynności, niestanowiące działalności gospodarczej, w rozumieniu art. 15 ust. 2 i 3 ustawy, w związku z czym dokonują również zakupów, dla celów innych niż działalność gospodarcza. Przykładami takich podatników są gminy, fundacje, stowarzyszenia, spółki komunalne, muzea, których działalność, przynajmniej w części, nie ma żadnego związku z działalnością gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy o VAT.

W ocenie Spółki, mając na uwadze powyższe wyjaśnienia, nie jest ona obowiązana do stosowania przepisów o prewspółczynniku, ponieważ:

nie prowadzi ona działalności innej niż działalność gospodarcza,

a otrzymywane darowizny, mimo że nie są opodatkowane VAT, nie powodują u Spółki powstania sfery działalności innej niż działalność gospodarcza. Wręcz przeciwnie - otrzymywane dobrowolne darowizny ze względu na specyfikę działalności gospodarczej Spółki, stanowią jeden z kluczowych elementów ciągłej zarobkowej działalności Spółki (a więc działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT),

a w konsekwencji nie zachodzi sytuacja, w której przypisanie nabywanych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej Wnioskodawcy nie byłoby możliwe.

Za uznaniem darowizn za uzyskiwane w ramach działalności gospodarczej i brakiem konieczności stosowania prewspółczynnika w związku z ich uzyskiwaniem przemawiają poniższe argumenty:

Darczyńcy przekazują Spółce dobrowolne datki przy okazji korzystania z przedmiotu działalności Spółki jakim jest Portal:
- Dobrowolne wpłaty dokonywane są poprzez:
  - przekazywanie drobnych darowizn w momencie wspierania zbiórek odbywających się na Portalu - wpłaty dokonywane przez wspierających zbiórki,
  - przekazywanie drobnych darowizn podczas dokonywania wypłat zebranych na zbiórce środków - wpłaty dokonywane przez organizujących zbiórki.
- Darowizny są zatem efektem działalności gospodarczej Spółki - gdyby Spółka nie prowadziła Portalu, to nie uzyskiwałaby wspomnianych datków.
Decyzja o umożliwieniu wpłacania przez użytkowników portalu darowizn była strategiczna dla rozwoju działalności gospodarczej, gdyż od tego momentu Spółka rozpoczęła uzyskiwanie przychodów na większą skalę. Obecnie otrzymywane dobrowolne darowizny ze względu na specyfikę modelu działalności gospodarczej Spółki, stanowią jeden z kluczowych elementów ciągłej zarobkowej działalności Spółki.
Prowadzenie Portalu to jedyny przedmiot działalności Spółki, Spółka nie podejmuje żadnych działań niezwiązanych z przedmiotem działalności gospodarczej.
Z uzyskanych środków nie jest prowadzona żadna inna działalność niż działalność gospodarcza polegająca na prowadzeniu Portalu, będąca działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o VAT.

Dodatkowo, Wnioskodawca wskazuje, że darowizny są efektem prowadzonej działalności gospodarczej, jednak ze względu na ich dobrowolność nie podlegają opodatkowaniu jako odpłatne świadczenie usług. Takie stanowisko zgodne jest z wyrokiem ETS w sprawie Tolsma z 3 marca 1994 r. (sygn. C-16/93), w którym Trybunał orzekł, że dobrowolne datki na rzecz ulicznego grajka nie stanowią o opodatkowaniu jego działalności jako odpłatnego świadczenia usług.

W konsekwencji uzyskiwane darowizny, mimo że stanowią czynności niepodlegające opodatkowaniu VAT, nie będą kreowały sfery działalności innej niż działalność gospodarcza, a co za tym idzie obowiązku obliczenia i stosowania u Wnioskodawcy proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Stosownie do art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2020 r., poz. 106, z późn. zm., zwanej dalej ustawą lub ustawą o VAT), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2 pkt 1 ustawy, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku wynikających z faktur otrzymanych przez podatnika z tytułu:

nabycia towarów i usług,
dokonania całości lub części zapłaty przed nabyciem towaru lub wykonaniem usługi.

Z cytowanych wyżej przepisów wynika, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje zarejestrowany, czynny podatnik podatku od towarów i usług oraz gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest związek zakupów z wykonywanymi czynnościami opodatkowanymi.

Podkreślić należy, że ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego w całości lub w części, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, wynikających z art. 86 ust. 1 ustawy oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Na mocy art. 86 ust. 2a ustawy, w przypadku nabycia towarów i usług wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej podatnika nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego, o której mowa w ust. 2, oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej, zwanym dalej sposobem określenia proporcji. Sposób określenia proporcji powinien najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć.

Stosownie do treści art. 86 ust. 2b ustawy, sposób określenia proporcji najbardziej odpowiada specyfice wykonywanej przez podatnika działalności i dokonywanych przez niego nabyć, jeżeli:

zapewnia dokonanie obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego wyłącznie w odniesieniu do części kwoty podatku naliczonego proporcjonalnie przypadającej na wykonywane w ramach działalności gospodarczej czynności opodatkowane oraz
obiektywnie odzwierciedla część wydatków przypadającą odpowiednio na działalność gospodarczą oraz na cele inne niż działalność gospodarcza, z wyjątkiem celów osobistych, do których ma zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, oraz celów, o których mowa w art. 8 ust. 5 w przypadku, o którym mowa w tym przepisie, gdy przypisanie tych wydatków w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe.

Zgodnie z art. 86 ust. 2c ustawy, przy wyborze sposobu określenia proporcji można wykorzystać w szczególności następujące dane:

średnioroczną liczbę osób wykonujących wyłącznie prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie osób wykonujących prace w ramach działalności gospodarczej i poza tą działalnością;
średnioroczną liczbę godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą w ogólnej średniorocznej liczbie godzin roboczych przeznaczonych na prace związane z działalnością gospodarczą i poza tą działalnością;
roczny obrót z działalności gospodarczej w rocznym obrocie podatnika z działalności gospodarczej powiększonym o otrzymane przychody z innej działalności, w tym wartość dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, otrzymanych na sfinansowanie wykonywanej przez tego podatnika działalności innej niż gospodarcza;
średnioroczną powierzchnię wykorzystywaną do działalności gospodarczej w ogólnej średniorocznej powierzchni wykorzystywanej do działalności gospodarczej i poza tą działalnością.

W myśl art. 86 ust. 2d ustawy, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje się dane za poprzedni rok podatkowy.

Podatnik rozpoczynający w danym roku podatkowym wykonywanie działalności gospodarczej i działalności innej niż działalność gospodarcza, w celu obliczenia kwoty podatku naliczonego w przypadku, o którym mowa w ust. 2a, przyjmuje dane wyliczone szacunkowo, według prognozy uzgodnionej z naczelnikiem urzędu skarbowego w formie protokołu (art. 86 ust. 2e ustawy).

W myśl art. 86 ust. 2f ustawy, przepis ust. 2e stosuje się również, gdy podatnik uzna, że w odniesieniu do wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, dane za poprzedni rok podatkowy byłyby niereprezentatywne.

Na podstawie art. 86 ust. 2g ustawy, proporcję określa się procentowo w stosunku rocznym. Proporcję tę zaokrągla się w górę do najbliższej liczby całkowitej. Przepisy art. 90 ust. 5, 6, 9a i 10 stosuje się odpowiednio.

W przypadku gdy podatnik, dla którego sposób określenia proporcji wskazują przepisy wydane na podstawie ust. 22, uzna, że wskazany zgodnie z przepisami wydanymi na podstawie ust. 22 sposób określenia proporcji nie będzie najbardziej odpowiadać specyfice wykonywanej przez niego działalności i dokonywanych przez niego nabyć, może zastosować inny, bardziej reprezentatywny sposób określenia proporcji art. 86 ust. 2h ustawy.

Powołany wyżej art. 86 ust. 2a ustawy, wprost określa, co stanowi kwotę podatku naliczonego w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych. Zgodnie z tą normą, w przypadku nabycia towarów i usług, wykorzystywanych zarówno do celów wykonywanej przez podatnika działalności gospodarczej, jak i do celów innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy), w sytuacji, gdy przypisanie tych towarów i usług w całości do działalności gospodarczej nie jest możliwe, kwotę podatku naliczonego oblicza się zgodnie ze sposobem określenia zakresu wykorzystywania nabywanych towarów i usług do celów działalności gospodarczej.

Cele prowadzonej działalności gospodarczej należy rozpatrywać w kontekście definicji działalności gospodarczej, określonej w art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy. W związku z prowadzeniem działalności gospodarczej, u podatnika mogą wystąpić działania czy sytuacje, które nie generują opodatkowania podatkiem VAT. Towarzyszą one działalności gospodarczej i nie stanowią obok niej odrębnego przedmiotu działalności podatnika. Nie podlegają one opodatkowaniu podatkiem VAT, jednakże ich występowanie nie oznacza, że u podatnika występują czynności wykonywane poza działalnością gospodarczą.

Może to być przykładowo: otrzymanie odszkodowań umownych czy odsetek za nieterminowe dokonywanie płatności od kontrahentów, sprzedaż wierzytelności trudnych, otrzymanie dotacji, subwencji i innych dopłat o podobnym charakterze, niemających bezpośredniego wpływu na cenę dostarczanych przez podatnika towarów lub usług przez niego świadczonych, lecz wykorzystywanych w całości do wykonywania działalności gospodarczej objętej podatkiem VAT, działania pracodawcy polegające na dokonaniu zakupów od osób trzecich, których nabycie w całości następuje ze środków funduszu tworzonego na podstawie ustawy o zakładowym funduszu świadczeń socjalnych, w celu udostępnienia ich nieodpłatnie lub częściowo odpłatnie osobom uprawnionym na zasadach wymienionych w tej ustawie, obowiązki pracodawcy wynikające z ustawy o związkach zawodowych, np.: udostępnienie pomieszczeń i urządzeń technicznych niezbędnych do wykonywania działalności związkowej w zakładzie pracy, otrzymanie przez komorników sądowych zwrotu wydatków gotówkowych poniesionych w toku egzekucji (zwrotu wydatków takich jak np. należności biegłych, koszty ogłoszeń w pismach, koszty transportu specjalistycznego, przejazdu poza miejscowość, która jest siedzibą komornika, przechowywania i ubezpieczania zajętych ruchomości, koszty doręczenia środków pieniężnych przez pocztę lub przelewem bankowym, koszty uzyskiwania informacji niezbędnych do prowadzenia postępowania egzekucyjnego lub wykonania postanowienia o udzieleniu zabezpieczenia), zbycie przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Za czynności zrównane z czynnościami wykonywanymi w ramach działalności gospodarczej, uznaje się także nieodpłatną dostawę towarów lub nieodpłatne świadczenie usług na cele osobiste, w przypadkach o których mowa w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2a ustawy. Uzasadnia to fakt, że chociaż czynności te z definicji nie mają związku z działalnością gospodarczą, w przypadkach określonych w tych przepisach następuje obowiązek naliczenia VAT. Natomiast przez cele inne rozumie się sferę działalności danego podmiotu niebędącą działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 i ust. 3 ustawy (przykładowo działalność podmiotu w charakterze organu władzy czy nieodpłatną działalność statutową).

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Stosownie do art. 15 ust. 2 ustawy, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określenie działalności producenta, handlowca lub usługodawcy następuje każdorazowo w stosunku do odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnie świadczonych usług na terenie kraju, będących przedmiotem opodatkowania. Przez pojęcie producenta w takim razie będziemy rozumieli podmiot, który w zorganizowany sposób dokonuje produkcji towarów w celu ich dalszego zbycia. Handlowiec dokonuje w sposób zorganizowany zakupu towarów w celu ich odsprzedaży. W końcu podobnie usługodawca, który świadczy usługi w celach zarobkowych. Płaszczyzna działalności podmiotów będących podatnikami podatku VAT, o czym świadczy zdanie drugie art. 15 ust. 2, opierać się musi na działalności podejmowanej w szczególności w sposób ciągły w celach zarobkowych, w ramach prowadzonego przez nich profesjonalnego obrotu gospodarczego.

Samodzielność gospodarcza w prowadzeniu działalności gospodarczej oznacza możliwość podejmowania decyzji, a zarazem posiadanie odpowiedniego stopnia odpowiedzialności za podjęte decyzje, w tym za szkody poniesione wobec osób trzecich, jak również ponoszenie przez podmiot ryzyka gospodarczego.

Jak wynika z opisu sprawy, Wnioskodawca jest polską spółką z ograniczoną odpowiedzialnością, prowadzącą działalność gospodarczą polegającą na udostępnianiu portalu będącego narzędziem do prowadzenia zbiórek pieniężnych na dowolny, zgodny z prawem cel. Organizatorem zbiórek mogą być osoby prywatne, firmy i organizacje pozarządowe. Spółka nie pobiera żadnych obowiązkowych opłat za korzystanie z Portalu od organizatorów zbiórek, ani też od osób dokonujących wpłat - Portalu można używać w 100% za darmo. Wnioskodawca jest zarejestrowany jako czynny podatnik VAT.

Spółka uzyskuje przychody w postaci: opłat za promowanie zbiórek poprzez narzędzia zewnętrzne, sprzedaż wewnętrznych opcji premium (reklamy na Portalu, przyjazne linki zbiórek, wyróżnienia na listach zbiórek), opłat za ekspresowe wypłaty oraz opłaty za proste zwroty do darczyńców - stanowiących wynagrodzenie za świadczenie usług podlegających zwolnieniu z opodatkowania podatkiem VAT, drobnych dobrowolnych wpłat (darowizn) od osób i podmiotów wspierających rozwój Portalu.

Dobrowolne wpłaty dokonywane są poprzez przekazywanie drobnych darowizn w momencie wspierania zbiórek odbywających się na Portalu - wpłaty dokonywane przez wspierających zbiórki oraz przekazywanie drobnych darowizn podczas dokonywania wypłat zebranych na zbiórce środków - wpłaty dokonywane przez organizujących zbiórki.

Przychody w postaci darowizn nie stanowią wynagrodzenia Spółki z tytułu jakiejkolwiek czynności podlegającej opodatkowaniu VAT. Spółka nie świadczy żadnej usługi ani nie dokonuje dostawy towarów w zamian za uzyskane dobrowolne darowizny.

Prowadzenie Portalu to jedyny przedmiot działalności gospodarczej Spółki, Spółka nie podejmuje żadnej działalności niezwiązanej z przedmiotem działalności gospodarczej.

W związku z wykonywaniem przez Spółkę czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem VAT, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jak i czynności zwolnionych od podatku VAT, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, spółka stosuje, zgodnie z art. 90 ustawy o VAT, odpowiedni współczynnik proporcji. Przychody darowizny jako niepodlegające opodatkowaniu VAT, nie są brane pod uwagę do kalkulacji tego współczynnika.

Wnioskodawca ma wątpliwości, czy realizując prawo do odliczenia podatku naliczonego, zobowiązany jest do kalkulowania i stosowania proporcji, o której mowa w art. 86 ust. 2a ustawy o VAT z uwagi na otrzymywane darowizny.

Odnosząc się do powyższego, należy ponownie podkreślić, że podstawową przesłanką warunkującą stosowanie przepisu art. 86 ust. 2a ustawy, jest wykonywanie przez podatnika czynności innych niż działalność gospodarcza (z wyjątkiem wykorzystania na cele osobiste, do których może mieć zastosowanie art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług). Dla stwierdzenia, czy działalność lub czynności stanowią cele inne niż związane z działalnością gospodarczą znaczenie ma, czy mieszczą się one w przedmiocie działalności danego podmiotu. W przypadku więc wykonywania obok czynności, które podlegają opodatkowaniu podatkiem VAT, również czynności niegenerujących opodatkowania VAT w pierwszej kolejności należy dokonać oceny, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej. W przypadku stwierdzenia, że czynności niegenerujące podatku należnego stanowią odrębny obok działalności gospodarczej przedmiot działalności, wówczas, w celu odliczenia podatku naliczonego (jeżeli nie będzie możliwe przypisanie go w całości do działalności gospodarczej), Wnioskodawca będzie musiał stosować zasady, o których mowa w art. 86 ust. 2a-2h ww. ustawy.

Z elementów stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadzi działalność gospodarczą. Jednocześnie Spółka otrzymuje darowizny w związku z prowadzeniem Portalu.

W celu dokonania oceny czynności związanych z otrzymywaniem darowizn otrzymywanych przez Wnioskodawcę pod względem skutków, jakie mogą wywołać w świetle przepisów dotyczących podatku od towarów i usług, punktem wyjścia powinna być ocena, czy czynności te należy uznać za odrębny, obok działalności gospodarczej, przedmiot działalności podatnika, czy też czynności te towarzyszą działalności gospodarczej.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że Wnioskodawca nie będzie miał obowiązku określania kwot podatku naliczonego do odliczenia zgodnie ze sposobem określenia proporcji, o którym mowa w art. 86 ust. 2a ustawy w związku z otrzymanymi darowiznami, gdyż przychody te związane są z prowadzoną działalnością gospodarczą. Wnioskodawca wskazuje, że z uzyskanych w postaci darowizn środków nie jest prowadzona żadna inna działalność niż działalność polegająca na prowadzeniu Portalu. Wpłata darowizny jest związana z funkcjonowaniem spółki. Darowizny nie powodują u Spółki powstania sfery działalności innej niż działalność gospodarcza. Wręcz przeciwnie - otrzymywane dobrowolne darowizny ze względu na specyfikę działalności gospodarczej Spółki, stanowią jeden z kluczowych elementów ciągłej zarobkowej działalności Spółki.

Tym samym, opisane przez Wnioskodawcę przychody z darowizn należy uznać za związane z prowadzoną przez niego działalnością gospodarczą i Wnioskodawca nie jest obowiązany do stosowania art. 86 ust. 2a ustawy w związku z ich otrzymywaniem.

Tym samym, stanowisko Wnioskodawcy w zakresie braku obowiązku stosowania art. 86 ust. 2a ustawy z uwagi na otrzymane darowizny należało uznać za prawidłowe.

Zaznaczenia wymaga, że organ podatkowy jest ściśle związany przedstawionym we wniosku opisem zdarzenia przyszłego. Wnioskodawca ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego. Podkreślenia wymaga, że interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie z opisem podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z tym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, udzielona odpowiedź traci swą aktualność.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

z zastosowaniem art. 119a;
w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193 z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325 z późn. zm.) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP. W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy). W przypadku wnoszenia skargi w okresie obowiązywania stanu zagrożenia epidemicznego i stanu epidemii jako najwłaściwszy proponuje się kontakt z wykorzystaniem systemu teleinformatycznego ePUAP.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej

Źródło: INFOR

Newsletter

Drukuj

Skopiuj link

Zgłoś błąd na stronie