Temat interpretacji

Opodatkowanie sprzedaży przez Wnioskodawcę działki nr oraz działki wydzielonej z działki nr .

Na podstawie art. 13 § 2a, art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Ordynacja podatkowa (t.j. Dz.U. z 2019 r., poz. 900 ze zm.) - Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z 27 grudnia 2019 r. (data wpływu 31 grudnia 2019 r.), uzupełnionym pismem z 28 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.), o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę działki nr oraz działki wydzielonej z działki nr - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 31 grudnia 2019 r. wpłynął do Organu ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży przez Wnioskodawcę działki nr .. oraz działki wydzielonej z działki nr .

Złożony wniosek został uzupełniony pismem z 28 lutego 2020 r. (data wpływu 2 marca 2020 r.) będącym odpowiedzią na wezwanie z 17 lutego 2020 r. znak 0111-KDIB3-3.4012.584.2019.1.MS.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe:

Wnioskodawca jest właścicielem:

• nieruchomości, położonej w miejscowości (dla której Sąd Rejonowy we Wydział VI Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr ) o numerze o powierzchni 0,4779 ha,
• nieruchomości, położonej w miejscowości (dla której Sąd Rejonowy we Wydział VI Ksiąg Wieczystych prowadzi księgę wieczystą KW nr ) o numerze o powierzchni 0,4778 ha.

Aktem notarialnym Rep. A z 8 października 1990 r. , przekazali na rzecz swoich synów i (Wnioskodawcy i jego brata) własność działki nr o pow. 0,9551 ha.

Aktem notarialnym Rep. A nr z 13 grudnia 1991 r. i znieśli współwłasność i podzielili nieruchomość w ten sposób, że:

• wydzielona działka na - dla ,
• wydzielona działka nr - dla .

Aktem notarialnym Rep. A numer z 21 czerwca 2006 r. darował swojemu bratu (Wnioskodawcy) dz. nr o pow. 0,4778 ha.

Wnioskodawca jest osobą fizyczną pracującą na podstawie umowy o pracę. Nie prowadzi działalności gospodarczej.

Gmina jest zainteresowana nabyciem do 28 lutego 2020 r. działki nr o powierzchni 0,4778 ha. Działka jest obecnie użytkowana rolniczo przez Wnioskodawcę. Nie jest w dzierżawie. Działka powyższa jest położona na terenie, dla którego nie obowiązuje miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego teren przeznaczony jest pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną z usługami nieuciążliwymi dla środowiska. Dla działki nie była wydawana przez Urząd Miejski w decyzja o warunkach zabudowy.

W dniu 27 września 2019 r. został podpisany pomiędzy Wnioskodawcą a Gminą protokół uzgodnień dotyczący transakcji sprzedaży, w którym wskazano, że Gmina daną nieruchomość chce nabyć na cel publiczny w rozumieniu art. 7 ust. 1 pkt 7 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, do realizacji zadań własnych obejmujących sprawy gminnego budownictwa mieszkaniowego.

Nabyciem części o pow. ok. 0,32 ha z działki zainteresowany jest deweloper. Gmina zleciła podział z terminem wykonania do 3 kwietnia 2020 r. Dla przedmiotowego terenu nie ma obowiązującego miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Zgodnie z zapisami Studium Uwarunkowań i Kierunków Zagospodarowania Przestrzennego teren przeznaczony jest po zabudowę mieszkaniowa jednorodzinną i usługami nieuciążliwymi dla środowiska. Dla działki nie był wydawana przez Urząd Miejski w decyzja o warunkach zabudowy.

Dla terenu będzie przygotowywana decyzja o warunkach zabudowy pod budownictwo wielorodzinne i może ona zostać wydana w I półroczu 2020 r.

W zakresie potencjalnych sprzedaży wskazanych gruntów Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nabywcy zgłosili się do niego sami.

W uzupełnieniu wniosku z 28 lutego 2020 r. Wnioskodawca wskazał, że:

W dniu 19 lutego 2020 r. został sporządzony akt notarialny przenoszący własność działki nr na Gminę , zgodnie z ustaleniami zawartymi w protokole uzgodnień z dnia 27 września 2019 r.

1. Wnioskodawca był podatnikiem VAT. Prowadził Przedsiębiorstwo usługi transportowe od 01 października 1996 r. do 13 marca 2000 r.

2. Działkę nr Wnioskodawca użytkował osobiście:

• uprawiał zboże, ziemniaki, warzywa,
• działalność prowadzona była w okresie od 2006 r. do dnia 19.02.2020 r.,
• nie był rolnikiem ryczałtowym,
• nie sprzedawał produktów rolnych z działki,
• nie był podatnikiem VAT z tytułu działalności rolniczej,
• nie sprzedawał płodów rolnych opodatkowanych VAT,
• gdy Wnioskodawca był właścicielem działka nie była dzierżawiona,
• na działce Wnioskodawca uprawiał zboże, ziemniaki, hodował kury, kaczki, kozy górskie, świniaka, konia,
• działka była przez Wnioskodawcę wykorzystywana na potrzeby osobiste.

3. Działkę nr Wnioskodawca użytkował osobiście.

• działkę Wnioskodawca użytkował rolniczo, uprawiał warzywa, ziemniaki, zboże, część działki przeznaczył na wybieg dla konia,
• działka . jest wykorzystywana na potrzeby osobiste,
• w okresie od 1991 r. do chwili obecnej uprawiał warzywa, ziemniaki, zboże, hodował kury, kaczki, kozy górskie, świniaka, konia,
• nie sprzedawał produktów rolnych z działki,
• z tytułu działalności rolniczej nie był podatnikiem VAT czynnym,
• nie sprzedawał płodów rolnych opodatkowanych VAT,
• działka nie była dzierżawiona ani wynajmowana.

4. Podział działki będzie dokonywany na wniosek Gminy . Wnioskodawca wniosku o podział nie składał, taki wniosek złożyła Gmina na podstawie porozumienia z Gminą z dnia 27 września 2019 r. został podpisany protokół uzgodnień dotyczący transakcji sprzedaży.

5. Wnioskodawca:

1. nie będzie wnosił o ujęcie działki w planie zagospodarowania przestrzennego z przeznaczeniem pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną,
2. nie będzie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy (pod zabudowę jednorodzinną),

6. Wnioskodawca nie będzie wnosił dla działki o wydanie decyzji o warunkach zabudowy pod budownictwo wielorodzinne. Wnioskodawca nie złożył dotychczas wniosku w tym zakresie.

7. W stosunku do działki nr oraz działki wydzielonej z działki mających być przedmiotem planowanej sprzedaży Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmie jakichkolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia: Wnioskodawca nie wytyczał dróg wewnętrznych, nie budował dróg, nie wyposażał w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej ani energetyczne.

8. w protokole uzgodnień z Gminą z 27 września 2019 r. nie było warunków, które Wnioskodawca musiałbym spełnić, aby mogło dojść do sprzedaży działki .

9. Oprócz nieruchomości wskazanych we wniosku tj. działek nr i , Wnioskodawca posiada we wspólności ustawowej majątkowej małżeńskiej:

• działkę niezabudowaną nr o pow. 0,0803 ha, przylegającą do działki , którą Wnioskodawca nabył z żoną w marcu 1991 r. Działkę tę Wnioskodawca wykorzystuje jako przedogródek domu zlokalizowanego na działce ,
• zabudowaną domem mieszkalnym działkę nr przy ul. w którą Wnioskodawca otrzymał w grudniu 1988 r. w darowiźnie od rodziców żony, w którym mieszka.

Nieruchomości tych Wnioskodawca nie zamierza wraz z żoną sprzedawać.

10. Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości.

W odniesieniu do działki nr :

1. na moment sprzedaży nie obowiązywał dla niej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Z informacji uzyskanych w Urzędzie Miejskim w , wynika że Gmina nie przystąpiła do opracowania planu.
2. nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Wnioskodawca nie będę wnioskował o wydanie takiej decyzji,
3. przez cały czas jej posiadania działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W odniesieniu do działki wydzielonej z działki mającej być przedmiotem planowanej sprzedaży:

1. na moment sprzedaży może nie obowiązywać dla niej miejscowy plan zagospodarowania przestrzennego. Z informacji uzyskanych w Urzędzie Miejskim w , wynika że Gmina nie przystąpiła do opracowania planu,
2. nie została wydana decyzja o warunkach zabudowy, Wnioskodawca nie będę wnioskował o wydanie takiej decyzji,
3. przez cały czas jej posiadania działka była wykorzystywana przez Wnioskodawcę do czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż przedmiotowych (podzielonej w przyszłości) działek gruntu nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług, nie podlega temu podatkowi, będzie z niego wyłączona, odbędzie się poza zakresem czynności objętych ustawą o podatku od towarów i usług, będzie zbyciem majątku w okolicznościach, których nie można uznać za dokonanych w ramach działalności gospodarczej, ani dokonanych w charakterze podatnika, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług?

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż przedmiotowych niezabudowanych nieruchomości gruntowych - działki i ( w przyszłości będzie podzielona), nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług, nie będzie podlegała temu podatkowi, będzie z niego wyłączona. Będzie czynnością spoza czynności objętych zakresem ustawy o podatku od towarów i usług. Będzie zbyciem majątku prywatnego w okolicznościach, których nie można uznać za dokonane w ramach działalności gospodarczej, ani dokonanych w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedana niezabudowana nieruchomość gruntowa jest towarem zgodnie z art. 2 pkt 7 ww. ustawy o podatku od towarów i usług.

Sprzedaż nieruchomości gruntowej, co do zasady, jest uznawana za dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Nie każda jednak sprzedaż, nawet jeżeli jej przedmiotem jest towar w rozumieniu ww. ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem VAT.

W zakresie sprzedaży wskazanego gruntu Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nabywcy zgłosili się do niego sami.

Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną). Przejawem zaś takiej aktywności określonej osoby w zakresie obrotu nieruchomościami, która może wskazywać, że jej czynności przybierają formę zorganizowaną może być np.: nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek, wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług deweloperskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Problem odnoszący się do rozstrzygnięcia, czy sprzedaż działek jest sprzedażą majątku osobistego, czy też stanowi sprzedaż realizowaną przez podatnika prowadzącego w tym zakresie działalność gospodarczą, był przedmiotem orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10). TSUE w sprawach C-180/10 i C-181/10 orzekł, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L, Nr 347, str. 1, z późn. zm.). Zatem za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Sprzedaż planowana będzie stanowiła zatem sprzedaż majątku prywatnego.

Stanowisko Wnioskodawcy o niepodleganiu podatkowi od towarów i usług sprzedaży w takich okolicznościach i dokonaniu sprzedaży nie w charakterze podatnika, wyraźnie wynika z orzecznictwa sądowego. Szczególnie ważny jest tu wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 września 2011 r., sygnatura C-180/10 i 181/10, opublikowany www.eur-lex.europa.eu dostawę gruntu przeznaczonego pod zabudowę należy uznać za objętą podatkiem od wartości dodanej na podstawie prawa krajowego państwa członkowskiego, jeżeli państwo to skorzystało z możliwości przewidzianej w art. 12 ust. 1 dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, zmienionej dyrektywą Rady 2006/138/WE z dnia 19 grudnia 2006 r., niezależnie od częstotliwości takich transakcji oraz od kwestii, czy sprzedawca prowadzi działalność producenta, handlowca lub usługodawcy. Pod warunkiem, że transakcja ta nie stanowi jedynie czynności związanej ze zwykłym wykonywaniem prawa własności.

Osoby fizycznej, która nie prowadzi działalności gospodarczej nie można uznać za podatnika podatku VAT, gdyż planowana transakcji jest jedynie rozporządzeniem majątku prywatnego i nie jest dokonywana w ramach działalności gospodarczej.

Reasumując, planowana sprzedaż nie będzie podlegać podatkowi od towarów i usług.

Nie można bowiem uznać, że sprzedaże te będą dokonywane przez podatnika w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Będą one zwykłym wykonywaniem prawa własności przez Wnioskodawcę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (t.j. Dz.U. z 2020 r., poz. 106), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel ().

Dostawa towaru mieści się w definicji sprzedaży określonej w art. 2 pkt 22 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

Zatem, zgodnie z powołanymi przepisami, grunt spełnia definicję towaru wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a jego sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju.

Należy podkreślić, że nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług.

Na mocy art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, według art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Określony w ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, że do tego, aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest, aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności działa jako podatnik.

Definicja działalności gospodarczej zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem podatnik tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność, występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Właściwym zatem jest wykluczenie osób fizycznych z grona podatników w przypadku, gdy dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży, bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej.

W kontekście powyższego, nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Przyjęcie, że dany podmiot sprzedając grunt działa w charakterze podatnika prowadzącego handlową działalność gospodarczą (jako handlowiec) wymaga ustalenia, czy jego działalność w tym zakresie przybiera formę zawodową (profesjonalną).

Z orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Unii Europejskiej z dnia 15 września 2011 r. w sprawach połączonych J. S. przeciwko Ministrowi Finansów (C-180/10) oraz E. K. i H. J.-K. przeciwko Dyrektorowi Izby Skarbowej w Warszawie (C-181/10) wynika, że czynności związane ze zwykłym wykonywaniem prawa własności nie mogą same z siebie być uznawane za prowadzenie działalności gospodarczej. Sama liczba i zakres transakcji sprzedaży nie mogą stanowić kryterium rozróżnienia między czynnościami dokonywanymi prywatnie, które znajdują się poza zakresem zastosowania Dyrektywy, a czynnościami stanowiącymi działalność gospodarczą. Podobnie zdaniem Trybunału okoliczność, że przed sprzedażą zainteresowany dokonał podziału gruntu na działki w celu osiągnięcia wyższej ceny łącznej. Całość powyższych elementów może bowiem odnosić się do zarządzania majątkiem prywatnym zainteresowanego.

W powołanym wyżej orzeczeniu TSUE wskazał, że inaczej jest w wypadku, gdy zainteresowany podejmuje aktywne działania w zakresie obrotu nieruchomościami, angażując środki podobne do wykorzystywanych przez producentów, handlowców i usługodawców w rozumieniu art. 9 ust. 1 akapit drugi Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z 11.12.2006, str. 1, z późn. zm.). Zatem, za podatnika należy uznać osobę, która w celu dokonania sprzedaży gruntów angażuje podobne środki wykazując aktywność w przedmiocie zbycia nieruchomości porównywalną do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem, tj. działania wykraczające poza zakres zwykłego zarządu majątkiem prywatnym. Chodzi tu przykładowo o nabycie terenu przeznaczonego pod zabudowę, jego uzbrojenie, wydzielenie dróg wewnętrznych, działania marketingowe podjęte w celu sprzedaży działek wykraczające poza zwykłe formy ogłoszenia, uzyskanie decyzji o warunkach zabudowy terenu, czy wystąpienie o opracowanie planu zagospodarowania przestrzennego dla sprzedawanego obszaru, prowadzenie działalności gospodarczej w zakresie usług developerskich lub innych tego rodzaju usług o zbliżonym charakterze. Przy czym na tego rodzaju aktywność handlową wskazywać musi ciąg powyżej przykładowo przytoczonych okoliczności, a nie stwierdzenie jedynie faktu wystąpienia pojedynczych z nich.

Jak wynika z dokonanej wyżej analizy przepisów, warunkiem opodatkowania danej czynności podatkiem od towarów i usług jest spełnienie dwóch przesłanek łącznie: po pierwsze dana czynność ujęta jest w katalogu czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, po drugie czynność została wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Dostawa towarów (np. nieruchomości) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wyłącznie wówczas, gdy dokonywana jest przez podmiot mający status podatnika, a dodatkowo działający w takim charakterze w odniesieniu do danej transakcji. Istotnym dla określenia, że w odniesieniu do konkretnej dostawy mamy do czynienia z podatnikiem podatku VAT jest stwierdzenie, że prowadzi on działalność gospodarczą w rozumieniu przepisów ustawy. Dopiero po zdefiniowaniu podmiotu jako podatnika VAT co do zasady mają dla określenia jego praw i obowiązków zastosowanie przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle powyższego, w pierwszej kolejności należy ustalić, czy w okolicznościach niniejszej sprawy Wnioskodawca będzie działał w charakterze podatnika VAT zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy.

Uznanie, że dany podmiot w odniesieniu do konkretnej czynności działa jako podatnik podatku od towarów i usług, wymaga oceny każdorazowo odnoszącej się do okoliczności faktycznych danej sprawy.

Jak wyjaśniono wyżej odwołując się zarówno do treści przepisów ustawy, jak i stanowiska judykatury w przypadku osób fizycznych, które dokonują sprzedaży, przekazania, bądź darowizny towarów stanowiących część majątku osobistego, tj. majątku, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży bądź wykonywania innych czynności w ramach działalności gospodarczej, należy szczególnie wnikliwie przeanalizować okoliczności w jakich będzie realizowana transakcja. Co do zasady bowiem osoby fizyczne, które dokonują transakcji w ramach zarządu majątkiem prywatnym, wykluczone są z grona podatników VAT.

W świetle powyższego stwierdzić należy, że w rozpatrywanej sprawie brak jest podstaw do uznania Wnioskodawcy w związku z dokonaną sprzedażą działki nr oraz planowaną sprzedażą części działki nr za podatnika podatku od towarów i usług. Z opisu sprawy nie wynika bowiem taka aktywność Wnioskodawcy, która wykraczałaby poza ramy czynności związanych ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. Wnioskodawca działki nr i nabył w części w drodze darowizny od rodziców, a w części w drodze darowizny od brata. Działki te Wnioskodawca użytkował rolniczo na potrzeby osobiste od 1991 r. (działkę nr ) i od 2006 r. (działkę nr ). Na działkach Wnioskodawca uprawiał zboże, ziemniaki, hodował kury, kaczki, kozy górskie, świniaka, konia. Wnioskodawca z tego tytułu nie był rolnikiem ryczałtowym ani podatnikiem VAT, nie sprzedawał produktów rolnych z działek. Ponadto działki nie były wynajmowane ani dzierżawione. W celu zbycia działki nr i części działki nr zostanie jedynie dokonany podział działki nr . Przy czym jak wynika z wniosku podział działki nr nastąpi na wniosek Gminy a nie Wnioskodawcy. Dla działek i nie obowiązuje miejscowy zagospodarowania przestrzennego i Wnioskodawca nie będzie wnosił o ujęcie ich w planie oraz nie będzie wnosił o wydanie decyzji o warunkach zabudowy. W stosunku do sprzedanej działki nr oraz działki wydzielonej z działki nr mającej być przedmiotem planowanej sprzedaży Wnioskodawca nie podejmował i nie podejmie jakichkolwiek czynności w celu ich uatrakcyjnienia: nie wytyczał dróg wewnętrznych, nie budował dróg, nie wyposażał w urządzenia i sieci wodociągowe, kanalizacji sanitarnej ani energetyczne. Wnioskodawca nie musiał spełnić żadnych warunków, aby mogło dojść do sprzedaży działki nr Ponadto Wnioskodawca nie dokonywał wcześniej sprzedaży nieruchomości a oprócz nieruchomości wskazanych we wniosku tj. działek nr i , Wnioskodawca nie posiada nieruchomości, które planuje sprzedać w przyszłości. Jednocześnie w zakresie potencjalnych sprzedaży wskazanych gruntów Wnioskodawca nie podejmował żadnych działań w zakresie obrotu nieruchomościami, nabywcy zgłosili się do niego sami.

Wobec powyższego należy uznać, że w okolicznościach wskazanych w opisie sprawy dokonana sprzedaż działki nr oraz planowana sprzedaż działki wydzielonej z działki nr , nie stanowi/nie będzie stanowić działalności gospodarczej podlegającej opodatkowaniu VAT, gdyż brak jest przesłanek świadczących o takiej aktywności Wnioskodawcy w przedmiocie zbycia tych nieruchomości, która to aktywność byłaby porównywalna do działań podmiotów zajmujących się profesjonalnie tego rodzaju obrotem (brak przesłanek zawodowego stałego i zorganizowanego charakteru takiej działalności).

Konsekwentnie, w przedmiotowej sprawie brak jest przesłanek pozwalających uznać, że dokonując sprzedaży ww. działek Wnioskodawca wystąpi w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy, prowadzącego działalność gospodarczą, w myśl art. 15 ust. 2 ustawy, polegającą na handlu nieruchomościami. Jak wcześniej wyjaśniono, aby uznać określoną sprzedaż za opodatkowaną podatkiem VAT nie wystarcza stwierdzić jedynie dostawy towarów, lecz wymagane jest określenie podmiotu dokonującego dostawy za występującego w związku ze sprzedażą jako podatnika podatku od towarów i usług. W rozpatrywanej sprawie dokonaną oraz planowaną sprzedaż ww. działek należy uznać za czynność związaną ze zwykłym wykonywaniem prawa własności. W związku z tym, Wnioskodawca korzystał/będzie korzystał z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, która to czynność oznacza działanie w sferze prywatnej, do której unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają zastosowania. Skutkiem powyższego, sprzedaż działki nr oraz planowana sprzedaż działki wydzielonej z działki nr . nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku opis sprawy oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług stwierdzić należy, że dokonana sprzedaż działki nr oraz planowana sprzedaż działki wydzielonej z działki nr , nie podlega/nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług z uwagi na fakt, że Wnioskodawca z tytułu tych transakcji nie działał/nie będzie działał w charakterze zdefiniowanego w art. 15 ust. 1 ustawy podatnika VAT, prowadzącego działalność gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy.

W konsekwencji, stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Tut. Organ informuje, iż wydana interpretacja dotyczy tylko sprawy będącej przedmiotem wniosku (zapytania) Zainteresowanego. Inne kwestie przedstawione we wniosku, które nie zostały objęte pytaniem nie mogą być zgodnie z art. 14b § 1 Ordynacji podatkowej rozpatrzone.

Zaznacza się także, że zgodnie z art. 14b § 3 ustawy Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Organ jest ściśle związany przedstawionym we wniosku stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego). Zainteresowana ponosi ryzyko związane z ewentualnym błędnym lub nieprecyzyjnym przedstawieniem we wniosku opisu stanu faktycznego (zdarzenia przyszłego). Interpretacja indywidualna wywołuje skutki prawnopodatkowe tylko wtedy, o ile rzeczywisty stan faktyczny sprawy będącej przedmiotem interpretacji pokrywał się będzie ze stanem faktycznym (opisem zdarzenia przyszłego) podanym przez Wnioskodawcę w złożonym wniosku. W związku z powyższym, w przypadku zmiany któregokolwiek elementu przedstawionego we wniosku opisu sprawy, wydana interpretacja traci swą aktualność.

Jednocześnie należy podkreślić, że niniejsza interpretacja została wydana na podstawie przedstawionego we wniosku opisu sprawy co oznacza, że w przypadku gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, kontroli celno-skarbowej zostanie określony odmienny stan sprawy, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej stanowi element czynności będących przedmiotem decyzji wydanej:

1. z zastosowaniem art. 119a;
2. w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;
3. z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych (art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej).

Powyższe unormowania należy odczytywać łącznie z przepisami art. 33 ustawy z 23 października 2018 r. o zmianie ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, ustawy Ordynacja podatkowa oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 2193, z późn. zm.), wprowadzającymi regulacje intertemporalne.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w , za pośrednictwem organu, którego działanie, bezczynność lub przewlekłe prowadzenie postępowania jest przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi Dz. U. z 2019 r., poz. 2325, z późn. zm.).

Skargę wnosi się w dwóch egzemplarzach (art. 47 § 1 ww. ustawy) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała lub drogą elektroniczną na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 54 § 1a ww. ustawy), w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia skarżącemu rozstrzygnięcia w sprawie albo aktu, o którym mowa w art. 3 § 2 pkt 4a (art. 53 § 1 ww. ustawy). W przypadku pism i załączników wnoszonych w formie dokumentu elektronicznego odpisów nie dołącza się (art. 47 § 3 ww. ustawy).

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Stanowisko

prawidłowe

Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej