Uzasadnienie interpretacji indywidualnej

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2021 r., poz. 685 ze zm., dalej jako: „ustawa” lub „ustawa o VAT”),

opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zwanym dalej „podatkiem”, podlegają:

1.odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

2.eksport towarów;

3.import towarów na terytorium kraju;

4.wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

5.wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Z powyższego przepisu wynika tzw. zasada terytorialności, zgodnie z którą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają określone czynności, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem ich świadczenia (określanym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju.

Przez terytorium kraju, stosownie do definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy,

rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej (z zastrzeżeniem art. 2a).

Z kolei przez terytorium Unii Europejskiej w myśl art. 2 pkt 3 ustawy,

rozumie się terytoria państw członkowskich Unii Europejskiej (...).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy,

przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Na podstawie art. 2 pkt 6 ustawy, przez towary,

rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Stosownie do art. 2 pkt 22 ustawy,

przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W myśl art. 13 ust. 1 ustawy,

przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 13 ust. 2 ustawy,

przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że nabywca towarów jest:

1.podatnikiem podatku od wartości dodanej zidentyfikowanym na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

2.osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, która jest zidentyfikowana na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju;

3.podatnikiem podatku od wartości dodanej lub osobą prawną niebędącą podatnikiem podatku od wartości dodanej, działającymi w takim charakterze na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju, niewymienionymi w pkt 1 i 2, jeżeli przedmiotem dostawy są wyroby akcyzowe, które, zgodnie z przepisami o podatku akcyzowym, są objęte procedurą zawieszenia poboru akcyzy lub procedurą przemieszczania wyrobów akcyzowych z zapłaconą akcyzą;

4.podmiotem innym niż wymienione w pkt 1 i 2, działającym (zamieszkującym) w innym niż Rzeczpospolita Polska państwie członkowskim, jeżeli przedmiotem dostawy są nowe środki transportu.

Stosowanie do art. 13 ust. 6 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów występuje, jeżeli dokonującym dostawy jest podatnik, o którym mowa w art. 15, u którego sprzedaż nie jest zwolniona od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9, z zastrzeżeniem ust. 7.

Stosownie do art. 15 ust. 1 ustawy,

podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Powyższe regulacje wskazują, że w sytuacji gdy wywóz towarów następuje w wyniku dokonania transakcji dostawy (sprzedaży) z ustalonym nabywcą, w celu przeniesienia na konkretny podmiot prawa do rozporządzania wywożonym towarem jak właściciel – to zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów (WDT). Warunkiem rozpoznania danej dostawy towarów (której towarzyszy przemieszczenie z Polski do innego kraju członkowskiego), jako wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów jest dokonanie jej na rzecz podmiotu zidentyfikowanego na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych na terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju. Zatem, co do zasady, przy spełnieniu warunków dotyczących podmiotów biorących udział w transakcji, w przypadku gdy w wykonaniu czynności określonych w art. 7 ustawy następuje wywóz towarów z terytorium kraju na terytorium innego niż Polska państwa członkowskiego UE występuje wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów. Zachodzi wówczas transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży, której po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów w zakupie.

Podkreślić należy, że zakwalifikowanie danej transakcji jako dostawy wewnątrzwspólnotowej, na podstawie art. 13 ust. 1 ustawy, wymaga czasowego i materialnego związku pomiędzy dostawą danego towaru i jego transportem.

Natomiast w myśl art. 42 ust. 1 ustawy,

wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

1. podatnik dokonał dostawy na rzecz nabywcy posiadającego właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadany przez państwo członkowskie właściwe dla nabywcy, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej, który nabywca podał podatnikowi;

2.podatnik przed upływem terminu do złożenia deklaracji podatkowej za dany okres rozliczeniowy, posiada w swojej dokumentacji dowody, że towary będące przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy zostały wywiezione z terytorium kraju i dostarczone do nabywcy na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju;

3. podatnik składając deklarację podatkową, w której wykazuje tę dostawę towarów, jest zarejestrowany jako podatnik VAT UE.

Warunki te muszą być spełnione łącznie. Spełnienie pierwszego z nich ma zagwarantować, że czynność zostanie potraktowana jako wewnątrzwspólnotowe nabycie w kraju odbiorcy i zostanie tam faktycznie opodatkowana, a drugi wskazuje, że istotnie nastąpił wywóz towarów z jednego państwa członkowskiego (z kraju) i jego transport (przemieszczenie) do innego państwa członkowskiego niż terytorium kraju. Istotą transakcji wewnątrzwspólnotowych jest faktyczne opodatkowanie dostawy towaru w państwie przeznaczenia (do którego towar jest docelowo przemieszczany). Dostawa, która następuje na terytorium państwa dostawcy towarów, jest opodatkowana stawką 0%, a w państwie nabywcy następuje opodatkowanie tej dostawy według stawki podatku tam właściwej. Transakcja opodatkowana w ten sposób ma na celu uniknięcie zakłócania konkurencji, powodowanego podwójnym opodatkowaniem lub brakiem opodatkowania.

Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy,

miejscem dostawy towarów jest w przypadku towarów wysyłanych lub transportowanych przez dokonującego ich dostawy, ich nabywcę lub przez osobę trzecią - miejsce, w którym towary znajdują się w momencie rozpoczęcia wysyłki lub transportu do nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 2 ustawy,

w przypadku, gdy te same towary są przedmiotem kolejnych dostaw oraz są wysyłane lub transportowane bezpośrednio od pierwszego dostawcy do ostatniego w kolejności nabywcy, wysyłkę lub transport przyporządkowuje się wyłącznie jednej dostawie.

Zgodnie zaś z art. 22 ust. 2b ustawy,

w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego, wysyłka lub transport tych towarów są przyporządkowane wyłącznie dostawie dokonanej do podmiotu pośredniczącego.

Na postawie art. 22 ust. 2c ustawy,

w przypadku gdy podmiot pośredniczący przekazał swojemu dostawcy numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadany mu przez państwo członkowskie, z którego towary są wysyłane lub transportowane, wysyłkę lub transport przypisuje się wyłącznie dostawie dokonanej przez ten podmiot.

Stosownie do art. 22 ust. 2d ustawy,

przez podmiot pośredniczący, o którym mowa w ust. 2b i 2c, rozumie się innego niż pierwszy w kolejności dostawcę towarów, który wysyła lub transportuje towar samodzielnie albo za pośrednictwem osoby trzeciej działającej na jego rzecz.

Jak stanowi art. 22 ust. 2e ustawy,

w przypadku towarów, o których mowa w ust. 2, które są wysyłane lub transportowane z terytorium kraju na terytorium państwa trzeciego albo z terytorium jednego państwa członkowskiego na terytorium innego państwa członkowskiego przez:

1.pierwszego dostawcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się jego dostawie;

2.ostatniego nabywcę - wysyłkę lub transport przyporządkowuje się dostawie dokonanej do tego nabywcy.

W myśl art. 22 ust. 3 ustawy,

w przypadkach, o których mowa w ust. 2-2c i 2e, dostawę towarów, która:

1.poprzedza wysyłkę lub transport towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu rozpoczęcia wysyłki lub transportu towarów;

2.następuje po wysyłce lub transporcie towarów, uznaje się za dokonaną w miejscu zakończenia wysyłki lub transportu towarów.

Zgodnie z powyższymi przepisami, w przypadku tzw. transakcji łańcuchowych, tj. kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany jest tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy – przyjmuje się, że ma miejsce tylko jedna wysyłka (transport) i tylko w odniesieniu do jednej z transakcji ustalane jest miejsce świadczenia, w oparciu o art. 22 ust. 1 pkt 1 ustawy (dostawa ruchoma). W odniesieniu do pozostałych dostaw, którym nie można przypisać wysyłki (transportu), ustalenie miejsca świadczenia odbywa się jak dla towarów niewysyłanych a zatem według miejsca, w którym towary znajdowały się w momencie dostawy (dostawa nieruchoma).

Na podstawie wskazanych regulacji zawartych w art. 22 ustawy, należy przyjąć, że jeżeli towar jest wysyłany lub transportowany przez:

‒podatnika pierwszego w kolejności, to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana przez ten podmiot (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2e pkt 1 ustawy,

‒podatnika drugiego w kolejności (nabywcę), to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu (a więc pierwsza z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2a ustawy,

‒podatnika trzeciego w kolejności (ostatniego nabywcę), to transakcją „ruchomą”, której przypisany jest ten transport jest dostawa dokonana do tego podmiotu – ostatniego nabywcy w łańcuchu (a więc druga z dwóch dostaw) – zgodnie z art. 22 ust. 2e pkt 2 ustawy.

Z opisu sprawy wynika, że Państwa Spółka jest podmiotem prowadzącym działalność gospodarczą w zakresie produkcji słodyczy i przekąsek, mającym siedzibę na terytorium Polski, zarejestrowanym na terenie kraju jako czynny podatnik VAT (również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych - VAT-UE). W zakresie prowadzonej działalności gospodarczej  Państwa Spółka dokonuje dostaw towarów zarówno na rzecz polskich, jak i zagranicznych kontrahentów. Wniosek dotyczy sprzedaży przez Państwa Spółkę wyrobów dla podmiotu  A (Kontrahent lub Nabywca) posługującego się NIP-em UE belgijskim. Następnie Kontrahent sprzedaje towar do odbiorcy końcowego, który jest spółką z kraju trzeciego - Wielka Brytania (Odbiorca końcowy). Nabywca przekazał Państwa Spółce właściwy i ważny numer identyfikacyjny dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, zawierający dwuliterowy kod stosowany dla podatku od wartości dodanej. Państwa Spółka posiada wiedzę, że Nabywca nie jest ostatecznym nabywcą towarów, a towary są przedmiotem dalszej dostawy na rzecz podmiotu spoza UE. Spółka realizuje dostawy zgodnie z następującym stanem faktycznym (schematem): Dostawy są realizowane na podstawie zamówień otrzymywanych od podmiotu z grupy B. Zamówienia są składane dla podmiotu C. w imieniu i na rachunek A. (spółki posługującej się NIP-em UE belgijskim, która jest Nabywcą towarów od Spółki). Na zamówieniach wskazano miejsce dostawy realizowanej przez Spółkę - Y. w Polsce (oddział firmy spedycyjnej) oraz ostateczne magazyny dostaw w Wielkiej Brytanii. Państwa Spółka dostarcza towary za pośrednictwem firmy transportowej do wybranej przez Nabywcę spedycji siedzibą w Polsce. Dostawy realizowane są do oddziału wskazanego przez spedytora – X PL, skąd dalej towary są transportowane do Y. w (Belgia). Transport do  X PL jest w całości organizowany przez Spółkę. Transport z X PL do  Belgii jest również opłacany przez Spółkę i zgodnie z warunkami sprzedaży DDP wykonywany jest na rzecz Spółki, natomiast zgodnie z instrukcjami od Nabywcy jest realizowany przez firmę przewozową (…) wybraną przez Nabywcę. W Y. (zarówno w  X PL  i w Belgii) następuje wyłącznie zmiana środka transportu oraz przewoźnika (bez magazynowania / dodatkowych usług na wyrobach Spółki), co podyktowane jest wyłącznie względami logistycznymi. Dostawy ze Spółki do  X PL dokonywane są na podstawie WZ, inaczej także określanej jako Delivery note, Lieferschein (Spółka nie wystawia dokumentu CMR). Dokument CMR jest wystawiany przez Y. w  X PL dla dostawy od Y.,  X PL do Y. (Belgia), na dokumencie wskazuje się nr WZ Spółki, a miejsce przeznaczenia określone jest jako Belgia. WZ wystawiana przez Spółkę wskazuje jako odbiorcę towarów adres na terytorium Wielkiej Brytanii (bez nazwy podmiotu) - zgodnie z wymaganiami klienta na dokumencie wskazuje się końcowe miejsce przeznaczenia każdego z zamówień. Państwa Spółka posiada wiedzę, iż wyprodukowane przez nią towary będą przedmiotem dalszej odprzedaży. Państwa Spółka posiada jedynie dokumenty potwierdzające dostarczenie towarów do danego miejsca - magazynu w kraju członkowskim innym niż terytorium Polski (potwierdzające dokonanie transakcji wewnątrzwspólnotowej) i nie jest w posiadaniu żadnych dokumentów wskazujących czy potwierdzających dokonanie dalszego transportu. Transakcja sprzedaży między Państwa Spółką, a Nabywcą kończy się na etapie przybycia towarów do magazynu w innym kraju członkowskim. Produkty są dalej przeznaczone dla innego podmiotu - spoza UE. Przebieg dostaw uwzględniający ponoszone ryzyko przedstawia się w następujący sposób: Spółka (Polska) - Y. w X PL (Polska) - Y. w (Belgia) - koszty transportu i ryzyko ponosi Spółka. Y. (Belgia) - Odbiorca końcowy (Wielka Brytania) - ryzyko i transport po stronie Nabywcy.

Wątpliwości Państwa Spółki dotyczą kwestii czy transakcje, o których mowa we wniosku stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, dokonywaną przez Spółkę które po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 42 ustawy podlegałaby opodatkowaniu na terytorium Polski ze stawką 0% VAT.

Państwa zdaniem opisane transakcje (jak i przyszłe dostawy realizowane na warunkach zgodnie z przedstawionym schematem) stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów przy czym opisany schemat dostaw między podmiotami biorącymi udział w przedmiotowej transakcji nie jest transakcją łańcuchową.

Mając na uwadze obowiązujące przepisy prawa oraz przedstawiony opis sprawy należy uznać, że Państwa Spółka słusznie rozpoznała, że przedmiotowe  transakcje które są przedmiotem zapytania nie stanowią tzw. transakcji łańcuchowej, tj. transakcji kiedy ten sam towar jest przedmiotem kolejnych dostaw, lecz faktycznie przemieszczany jest tylko od pierwszego dostawcy do finalnego nabywcy a jeden podmiot odpowiada za transport.

W niniejszej sprawie  Państwa Spółka sprzedaje towar Nabywcy, a przy tym posiada wiedzę, że towar, który sprzedał Nabywcy będzie przedmiotem dalszej odsprzedaży (Nabywca nie jest ostatecznym nabywcą towarów). Niemniej jednak, jak wskazano, Państwa Spółka nie przekazuje towaru Odbiorcy końcowemu (Państwa Spółka pozostawia towar do dyspozycji Nabywcy w innym niż Polska państwie członkowskim UE tj. w Belgii). Państwa Spółka dostarcza towary za pośrednictwem firmy transportowej do wybranej przez Nabywcę z siedzibą w Polsce. Dostawy realizowane są do oddziału wskazanego przez spedytora – X PL , skąd dalej towary są transportowane do Y. w (Belgia). Transport do X PL  jest w całości organizowany przez Spółkę. Transport z  X PL do Belgii  jest również opłacany przez Spółkę i zgodnie z warunkami sprzedaży DDP wykonywany jest na rzecz Spółki. Za transport z Belgii do odbiorcy końcowego w Wielkiej Brytanii odpowiada zaś już Nabywca a nie Państwa Spółka. Nigdy ten sam podmiot nie odpowiada/nie będzie odpowiadał za transport towarów od pierwszego do ostatniego podmiotu w łańcuchu dostaw tj. w przypadku gdy za transport odpowiada/będzie odpowiadać Państwa Spółka z Polski na terytorium UE (Belgia) wówczas Państwa Spółka nie odpowiada/nie będzie odpowiadała za transport towarów do odbiorcy końcowego tj. z Belgii do Wielkiej Brytanii. Nabywca ponoszący ryzyko i odpowiedzialny za transport z Belgii do Wielkiej Brytanii  nie działa/nie będzie działał na rzecz/zlecenie Państwa Spółki. Jak wskazujecie Państwo we wniosku w Belgii gdy towar dostarczony jest do Nabywcy to Nabywca staje się odpowiedzialny za późniejsze przetwarzanie, w tym wszystkie niezbędne powiadomienia i wywóz towaru do Wielkiej Brytanii. Transport towarów przebiega dwuetapowo.

Zatem skoro, Państwa Spółka nie przekazuje towaru odbiorcy końcowemu z Wielkiej Brytanii oraz żaden z podmiotów uczestniczących w transakcji - ani samodzielnie ani za pośrednictwem innej osoby działającej na jego rzecz - nie organizuje transportu towarów z Polski (od pierwszego dostawcy Państwa Spółki) do ostatecznego nabywcy, nie można uznać, że dostawa towaru dokonana przez Państwa Spółkę wpisuje się w jedną transakcję łańcuchową, w ramach której można byłoby wydzielić tzw. transakcję ruchomą i transakcję nieruchomą. W analizowanym przypadku mamy do czynienia z dwiema odrębnymi transakcjami, tj. dostawą towarów dokonaną przez Państwa Spółkę na rzecz Nabywcy, oraz z dostawą towarów dokonaną przez Nabywcę na rzecz Odbiorcy końcowego.

Państwa Spółka jest zarejestrowana jako podatnik VAT czynny, zarejestrowana jest również na potrzeby transakcji wewnątrzwspólnotowych. Nabywca, na rzecz którego Spółka dokonała dostawy towarów  posługuje się NIP-em UE belgijskim tj. numerem identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych, nadanym przez państwo członkowskie UE (tj. Belgii). Należy zatem stwierdzić, że transakcja dostawy towarów za którą jak ustalono będą odpowiedzialne dwa różne podmioty nie wpisuje się w transakcję, którą można byłoby uznać za transakcję łańcuchową, tylko dwie odrębne transakcję. Skoro Państwa Spółka będzie dostarczać towar w ramach odrębnej transakcji dla ustalonego Nabywcy, który posługuje się numerem identyfikacji dla transakcji wewnątrzwspólnotowych nadanych w Belgii, a towar zostanie wywieziony z terytorium kraju  do Belgii, to transakcja ta wpisuje się w wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy. Państwa Spółka po spełnieniu warunków, o których mowa w art. 42 ustawy związanych m.in. z posiadaną dokumentacją będzie mogła zastosować stawkę 0% VAT dla dokonanej dostawy.

Należy zatem zgodzić się z Państwa Spółką, że realizowana dostawa towarów jak i przyszłe dostawy towarów realizowane na warunkach, o których mowa we wniosku na rzecz Nabywcy stanowią wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 13 ust. 1 ustawy, która przy spełnieniu warunków wynikających z art. 42 ustawy podlega/będzie podlegać opodatkowaniu stawką 0% VAT.

Dodatkowo należy zauważyć, że w przypadku transakcji wewnątrzwspólnotowych wykazanie wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów powoduje, że obowiązek rozliczenia podatku należnego w ramach transakcji wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów (WNT)  przechodzi na nabywcę towarów.  Raz jeszcze należy podkreślić, że transakcja wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w sprzedaży po stronie nabywcy odpowiada wewnątrzwspólnotowemu nabyciu towarów w zakupie.

W konsekwencji stanowisko Państwa Spółki w zakresie uznania opisanej we wniosku transakcji za wewnątrzwspólnotową dostawę towarów i możliwości stosowania stawki 0% przy spełnieniu warunków o których mowa w art. 42 ustawy należy uznać za prawidłowe.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia oraz zdarzenia przyszłego, które Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązuje w dniu wydania interpretacji.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego i zastosujecie się Państwo do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1.z zastosowaniem art. 119a;

2.w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3.z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację

Mają Państwo prawo do zaskarżenia tej interpretacji indywidualnej do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a oraz art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).