Uznanie transakcji sprzedaży wartości niematerialnych i prawnych za niewyłączoną z opodatkowania oraz prawo do odliczenia z tytułu ich nabycia.

Interpretacja indywidualna

– stanowisko prawidłowe

Szanowni Państwo,

stwierdzam, że Państwa stanowisko w sprawie oceny skutków podatkowych opisanego stanu faktycznego w podatku od towarów i usług jest prawidłowe.

Zakres wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej

17 marca 2022 r. wpłynął Państwa wniosek wspólny z 16 marca 2022 r. o wydanie interpretacji indywidualnej, który dotyczy uznania Transakcji 1 realizowanej przez Spółka A na rzecz Spółka B za podlegającą opodatkowaniu VAT i niewyłączoną z opodatkowania oraz prawa do odliczenia przez Spółka B podatku VAT naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej Transakcję 1. Uzupełnili go Państwo – w odpowiedzi na wezwanie – pismem z 13 maja 2022 r. (wpływ 13 maja 2022 r.).

Treść wniosku jest następująca:

Zainteresowani, którzy wystąpili z wnioskiem

1)Zainteresowany będący stroną postępowania:

‒Spółka A

2)Zainteresowany niebędący stroną postępowania:

‒Spółka B

Opis stanu faktycznego

Spółka A („Spółka A” lub „Bank”) oraz Spółka C. S.A. („Spółka C”) są stronami dwóch umów w przedmiocie powierzenia Spółka A przez Spółka C. wykonywania określonych czynności zgodnie z art. 6a ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. Prawo Bankowe (t.j. Dz. U. 2020 poz. 1896 ze zm., „Prawo Bankowe”), tj. umów:

‒„...” („Umowa 1”) oraz

‒„...” („Umowa 2”)

zawartych 29 kwietnia 2016 r. („Umowy Spółka C-Spółka A”).

Spółka A w tej relacji jest podmiotem wspierającym Spółka C w realizacji określonych działań związanych z procesowaniem czynności bankowych.

Obecnie, Spółka C planuje rozwiązanie Umów Spółka C-Spółka A. 30 września 2021 r. Spółka C zawarł nową umowę na świadczenie usług wykonywanych dotychczas przez Spółka A („Usługi”) z innym usługodawcą – Spółka B („Spółka B”) („Umowa Spółka C-Spółka B”). Przedmiotem Umowy Spółka C-Spółka B jest świadczenie usług z zakresu outsourcingu bankowego, wspierających Spółka C. w realizacji określonych działań związanych z procesowaniem i utrzymaniem czynności bankowych.

Spółka B w ramach tej relacji w części dotyczącej zarządzania infrastrukturą techniczną będzie korzystał z zasobów i kompetencji spółki Spółka D („Spółka D”). Spółka D realizuje czynności w zakresie zarządzania infrastrukturą techniczną, wykorzystując odpowiednie zasoby techniczne oraz ludzkie umożliwiające wykonywanie tych usług w ramach wydzielenia części działalności od grupy kapitałowej Spółka B.

Proces całkowitego wydzielenia części działalności w ramach grupy kapitałowej Spółka B zakończył się 4 listopada 2021 r. i miał na celu wyodrębnienie globalnej działalności w zakresie usług zarządzania infrastrukturą techniczną z Spółka B notowanej na Amerykańskiej Giełdzie Papierów Wartościowych do nowej spółki akcyjnej Spółka D, której akcje – w wyniku przedmiotowego wydzielenia – będą również notowane publicznie. W wyniku wyodrębnienia doszło do powstania dwóch wiodących grup sektora działających zgodnie ze sformułowaną, lecz odrębną strategią, tj.:

‒Grupy Spółka B koncentrującej swoje wysiłki na własnej otwartej hybrydowej platformie chmurowej oraz rozwiązaniach w obszarze sztucznej inteligencji, oraz

‒Grupy Spółka D koncentrującej się na zadaniach związanych z zarządzaniem strukturą techniczną.

Bank nie jest podmiotem powiązanym ani z Spółka B, ani z Spółka D w rozumieniu przepisów ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (t.j. Dz. U. z 2021 r. poz. 1800 ze zm.). Spółka B i Spółka D również nie są od 4 listopada 2021 r. podmiotami powiązanymi w rozumieniu przepisów ww. ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych.

ii) Umowa o współpracy czterostronnej

Umowy Spółka C-Spółka A przewidują, że w przypadku ich rozwiązania, strony będą przestrzegały określonych zobowiązań, w szczególności przygotują plan efektywnego przekazania świadczenia usług innemu podmiotowi, tzw. plan wyjścia.

W celu zapewnienia ciągłego i niezakłóconego prowadzenia działalności Spółka C w zakresie objętym Umowami Spółka C-Spółka A, zmiana usługodawcy zostanie przeprowadzona na podstawie czterostronnej umowy o współpracy („Umowa o współpracy”), która została zawarta pomiędzy Spółka A, Spółka C, Spółka B oraz Spółka D (łącznie: „Strony”). Umowa określa plan transferu i relokacji działań, w tym m.in. sposób, w jaki Strony przygotują się do zmiany usługodawcy i relokacji infrastruktury IT, na bazie której świadczone są Usługi. Rozwiązanie Umów Spółka C-Spółka A odbędzie się w drodze porozumienia stron.

Umowa o współpracy reguluje zobowiązania Stron związane z przeniesieniem Usług obecnie świadczonych przez Bank na rzecz Spółka C, do momentu rozpoczęcia świadczenia usług przez Spółka B na mocy Umowy Spółka C-Spółka B, a w szczególności:

‒sprzedaż oraz przeniesienie praw do aktywów przenoszonych przez Spółka A na rzecz Spółka B oraz Spółka D;

‒przejście części zakładu pracy, w stosunku do wskazanych pracowników Spółka A na Spółka B oraz Spółka D;

‒przelew wierzytelności i przejęcie długów przez Spółka B wynikających z umów łączących Spółka A z wybranymi podwykonawcami, niezbędnych do świadczenia Usług;

‒realizację przez Spółka A, Spółka C i Spółka B działań przejęcia przez Spółka B odpowiedzialności za świadczenie Usług od Spółka A na rzecz Spółka C, w sposób zapewniający zachowanie ciągłości działania Spółka C.

Umowa o współpracy stanowi realizację planu wyjścia w ramach Umów Spółka C-Spółka A, przy czym prawa i zobowiązania Spółka D w niniejszej Umowie o współpracy dotyczą wyłącznie zakupu oraz przeniesienia praw do części wskazanych aktywów oraz przejścia części zakładu pracy.

Po przeprowadzeniu przeniesienia Usług i relokacji określonych zasobów technicznych, usługi świadczone dotychczas przez Spółka A na podstawie Umów Spółka C-Spółka A będą świadczone na rzecz Spółka C przez Spółka B, na podstawie odrębnej umowy, tj. Umowy Spółka C-Spółka B. Na tej podstawie Spółka B będzie należne wynagrodzenie od Spółka C z tytułu świadczenia usług, przy czym Spółka D nie będzie stroną umowy z Spółka C. Zakres obsługi Spółka C świadczonej przez Spółka B przy wsparciu Spółka D i innych podwykonawców może zostać zmodyfikowany względem tego, który wykonywany był przez Spółka A.

W dniu zawarcia Umowy o współpracy, Spółka A i Spółka B zawarły również inne umowy, w szczególności umowę na świadczenie przez Spółka A usług wsparcia w okresie przejściowym („Umowa 3”) oraz umowy podnajmu powierzchni biurowych, w których określone zostały dodatkowe prawa i obowiązki Spółka A i Spółka B. W okresie przeniesienia Usług i relokacji określonych zasobów technicznych, na podstawie Umowy 3 Spółka A będzie udzielał wsparcia Spółka C do czasu uzyskania gotowości operacyjnej przez Spółka B.

W ramach Umowy o współpracy, nie występuje cesja praw ani przejęcie zobowiązań przez Spółka B lub Spółka D wynikających z Umowy Spółka C-Spółka A.

‒Sprzedaż aktywów na rzecz Spółka B

W ramach Umowy o współpracy Spółka B nabędzie za odpłatnością – oddzielnie na swój rachunek – część aktywów Spółka A, stanowiących wartości niematerialne i prawne, w postaci oprogramowania i zmian do oprogramowania (praw majątkowych) oraz licencji zakupionych przez Spółka A niezbędnych do realizacji Usług na rzecz Spółka C – w zakresie, w jakim te aktywa mogą być przeniesione do Spółka B.

W przypadku, gdy Spółka A korzystał z oprogramowania, które w części należy do Spółka C – oprogramowanie to nie będzie przedmiotem transakcji nabycia. Również w przypadku systemów lub programów komputerowych, które w dalszym ciągu są niezbędne do realizacji przez Spółka A innych działań i czynności, w tym kluczowego systemu bankowego, takie oprogramowanie nie będzie przedmiotem transakcji.

Ze względu na fakt, iż część umów licencyjnych wykorzystywanych przez Spółka A do obsługi Spółka C nie może zostać przeniesiona na Spółka B z przyczyn prawnych, Spółka B jako nowy usługodawca, będzie musiał zawrzeć takie umowy niezależnie.

Szczegółowa lista aktywów zbywanych przez Spółka A na rzecz Spółka B została określona w załączniku do Umowy o współpracy.

Cena sprzedaży została określona na poziomie każdego aktywa osobno. Spółka B zapłaci Spółka A cenę za przenoszone aktywa według ich obecnej wartości księgowej netto (aktualnej na dzień przeprowadzenia Transakcji 1 i 2) powiększonej o należny podatek od towarów i usług (o ile znajdzie on zastosowanie).

-Sprzedaż aktywów na rzecz Spółka D

W ramach Umowy Spółka D nabędzie za odpłatnością część aktywów Spółka A, stanowiących rzeczowe aktywa trwałe, w postaci sprzętu komputerowego oraz oprogramowania zlokalizowanego na tym sprzęcie niezbędnego do realizacji niektórych z czynności mających na celu wsparcie Spółka B w realizacji Usług na rzecz Spółka C.

W ramach transakcji nie zostanie przeniesiona część wewnętrznej infrastruktury Spółka A (systemy), w oparciu o które funkcjonują działy wewnętrzne Spółka A zajmujące się obsługą Umów Spółka C-Spółka A (tzw. system dostępu zdalnego i obsługa Contact Center). W celu kontynuowania świadczenia usług na rzecz Spółka C, nabywca będzie zobowiązany do wdrożenia odpowiednich rozwiązań i dostosowania przenoszonych aktywów do swojej działalności.

Szczegółowa lista aktywów zbywanych przez Spółka A na rzecz Spółka D została określona w załączniku do Umowy o współpracy.

Cena sprzedaży została określona na poziomie każdego aktywa osobno. Spółka D zapłaci Spółka A cenę za przenoszone aktywa według ich obecnej wartości księgowej (aktualnej na dzień przeprowadzenia Transakcji 1 i 2) powiększonej o należny podatek od towarów i usług (o ile znajdzie on zastosowanie).

Spółka A jest także w posiadaniu sprzętu, będącego własnością Spółka C. Sprzęt ten jest konieczny do należytego świadczenia Usług. W ramach transakcji, Spółka A zobowiąże się do wydania Spółka D tego sprzętu wraz z pozostałymi przenoszonymi aktywami, a Spółka D zobowiąże się ten sprzęt odebrać.

-Transfer pracowników

Obecnie, obsługą Umów Spółka C-Spółka A zajmują się trzy działy funkcjonujące w Spółka A. Spółka A prowadzi obecnie ewidencję kosztowo-przychodową dla wskazanych działów zajmujących się obsługą Umów Spółka C-Spółka A.

Ponadto, część usług na rzecz Spółka C jest dodatkowo świadczona przez inne zespoły Spółka A, co dotyczy w szczególności usług w zakresie bezpieczeństwa, administracji IT, kadr.

W wyniku transakcji, wszyscy pracownicy trzech dedykowanych działów Spółka A (ok. 180 osób, w tym dyrektor, liderzy sekcji, managerowie, eksperci i specjaliści), pozostający obecnie pracownikami Spółka A, staną się pracownikami Spółka B albo Spółka D („Pracownicy”).

W konsekwencji, w związku z zawarciem Umowy o współpracy, dojdzie do przeniesienia z Spółka A do Spółka B oraz Spółka D dwóch części zakładu pracy w rozumieniu art. 23¹ Kodeksu pracy. Transfer określonych Pracowników nastąpi w zależności od poszczególnych kompetencji oraz zadań realizowanych przez poszczególne osoby.

Rozdzielenie pracowników będzie następowało w sposób następujący:

‒127 FTE (ang. Full-Time Equivalent, FTE: odpowiednik etatu) – pracowników zostanie przeniesionych do Spółka B;

‒52 FTE – pracowników części IT zostanie przeniesionych w części do Spółka B i w części do Spółka D:

·pracownicy zajmujący się zarządzaniem infrastrukturą i aplikacjami systemowymi zostaną przejęci przez Spółka D (25 pracowników):

·zarządzanie infrastrukturą;

·service desk i monitoring;

·50-60% zespołu zarządzania middleware i bazami danych;

·20-30% zespołu service management.

·pozostali pracownicy IT zajmujący się aplikacjami biznesowymi zostaną przejęci przez Spółka B (27 pracowników):

·front-end apps;

·back-end core apps;

·70-80% zespołu service management.

Strony nie planują ustalenia dodatkowego wynagrodzenia za przeniesienie Pracowników.

‒Umowy z podwykonawcami

W związku z tym, że intencją Stron Umowy o Współpracy jest zapewnienie niezakłóconej obsługi Spółka C, w zakresie niezbędnym dla realizacji tego celu, Spółka B – po analizie własnych zasobów – rozważy i zaproponuje kontynuowanie nabywania usług od dotychczasowych dostawców (podwykonawców), z którymi współpracował Spółka A.

W przypadku umów z podwykonawcami, którzy przyjmą propozycję dotyczącą przeniesienia praw i obowiązków, prawa i obowiązki (wierzytelności i zobowiązania) Spółka A z tych umów przejdą na Spółka B.

W przypadku umów z podwykonawcami, którzy nie przyjmą propozycji, koszty ponoszone przez Spółka A w związku z obowiązywaniem takich umów nietransferowalnych w kolejnych okresach rozliczeniowych, jak również koszty rozwiązania takich umów, w tym koszty odszkodowań, kar umownych oraz odstępnego zostaną zwrócone Spółka A przez Spółka C.

Przejęcie części zamówień oraz dostaw usług od podwykonawców Spółka A mające na celu zapewnienie ciągłości świadczenia Usług na rzecz Spółka C nie będzie przedmiotem odpłatnego transferu.

W dalszej części niniejszego wniosku, transakcja przeniesienia części zasobów do Spółka B, w tym pracowników Spółka A, zgodnie z przedstawionym wyżej opisem, będzie określana jako „Transakcja 1”.

Natomiast transakcja przeniesienia części zasobów do Spółka D, w tym pracowników Spółka A, zgodnie z przedstawionym wyżej opisem, będzie określana w dalszej części niniejszego wniosku jako „Transakcja 2”.

Bank informuje, że prócz niniejszego wniosku wspólnego o wydanie interpretacji przepisów podatkowych składanego z Spółka B dotyczącego Transakcji 1, Bank równocześnie składa również oddzielny wniosek wspólny o wydanie interpretacji przepisów podatkowych z Spółka D dotyczący Transakcji 2.

Uzupełnienie i doprecyzowanie opisu stanu faktycznego

W dniu transakcji, Spółka B nie ma faktycznej możliwości nieprzerwanego kontynuowania działalności prowadzonej wyłącznie przez przeniesione do Spółka B osoby z poszczególnych działów Spółka A zajmujących się obsługą Spółka C w oparciu o składniki majątkowe będące przedmiotem sprzedaży.

Jak zostało wskazane we wniosku, w ramach Transakcji 1 na Spółka B nie zostaną przeniesione systemy lub programy komputerowe, wykorzystywane uprzednio do obsługi Umów Spółka A-Spółka C, które w dalszym ciągu są niezbędne do realizacji przez Spółka A innych działań i czynności, w tym kluczowego systemu bankowego.

Ponadto, z uwagi na fakt, iż część umów licencyjnych wykorzystywanych przez Spółka A do obsługi Spółka C nie może zostać przeniesiona na Spółka B ze względów prawnych, Spółka B, jako nowy usługodawca, będzie musiał zawrzeć takie umowy niezależnie. W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców przenoszone składniki nie są wystarczające do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych i całość nie będzie mogła stanowić niezależnego przedsiębiorstwa.

Istotne jest także, że w ramach Transakcji 1 nie dojdzie do przeniesienia Umów Spółka C-Spółka A (tj. umów Umowa 1 oraz Umowa 2), które zostaną rozwiązane. Po przeprowadzeniu Transakcji, usługi świadczone dotychczas przez Spółka A na podstawie Umów Spółka C-Spółka A będą świadczone na rzecz Spółka C przez Spółka B, na podstawie odrębnej umowy (Umowa Spółka B-Spółka C), przy czym zakres usług świadczonych przez Spółka B może różnić się od Usług świadczonych na podstawie Umów Spółka C-Spółka A.

Spółka B nie jest w stanie – w oparciu tylko i wyłącznie o składniki będące przedmiotem Transakcji 1 – kontynuować działalności wykonywanej przez działy obsługujące Umowy Spółka A-Spółka C. W początkowym bowiem okresie po zawarciu Umowy, część usług wsparcia na rzecz Spółka C będzie nadal świadczona przez Spółka A (na podstawie Umowy 3 zawartej z Spółka B).

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że po przeprowadzeniu Transakcji 1, Spółka B będzie musiał w odpowiedni sposób dostosować przenoszone aktywa do swoich wewnętrznych systemów i infrastruktury oraz zapewnić pewne aktywa (np. ww. licencje) w sposób samodzielny. Celem zapewnienia kontynuacji obsługi Spółka C, Spółka B oraz Spółka A podjęły decyzję o ww. przejściowym wsparciu udzielanym przez Spółka A. Bez tego elementu, ciągłość obsługi nie byłaby zachowana.

Ponadto, również sam fakt wydzielenia przedmiotu Transakcji 2, w ramach której dojdzie do transferu określonych aktywów i pracowników do spółki Spółka D świadczy o tym, że po Transakcji 1 Spółka B nie będzie w stanie samodzielnie kontynuować świadczenia usług na rzecz Spółka C – w zakresie uprzednio świadczonym przez Spółka A – bez pozyskania wsparcia ze strony spółki Spółka D.

Nie bez znaczenia jest również fakt, iż po przeprowadzeniu Transakcji 1 i Transakcji 2, zakres obsługi Spółka C świadczonej przez Nabywców może być zmodyfikowany względem tego, który był świadczony przez Spółka A. Stopień modyfikacji zostanie ustalony bezpośrednio pomiędzy Spółka B a Spółka C.

W pewnym ograniczonym zakresie, Spółka B wykorzysta kompetencje, doświadczenie i zakres umiejętności osób przejmowanych w ramach poszczególnych działów Spółka A zajmujących się obsługą Spółka C, jak również rozważa możliwość częściowego wykorzystania przejętych składników majątkowych. Przy czym, jak zostało wskazane uprzednio we wniosku, Spółka B nie jest w stanie – w oparciu tylko i wyłącznie o składniki będące przedmiotem Transakcji 1 – kontynuować działalności wykonywanej przez działy obsługujące Umowy Spółka A-Spółka C, ani też przejęte osoby oraz składniki majątkowe nie pozwalają na kompletną realizację zobowiązań wynikających z nowej zawartej umowy Spółka B-Spółka C.

Jak zostało to wskazane w uzasadnieniu wniosku, Spółka B, jako nowy usługodawca, musi zawrzeć umowy niezależnie, gdyż przenoszone składniki nie są wystarczające do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych i całość nie mogła stanowić niezależnego przedsiębiorstwa. Są to zarówno nowe umowy na dostawę określonych świadczeń/usług/dostaw niezbędnych do wsparcia obsługi Spółka C, jak również umowy na korzystanie z innych rozwiązań informatycznych, w tym systemu głównego.

Zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży do Spółka B nie był w chwili transakcji wyodrębniony na płaszczyźnie organizacyjnej po stronie sprzedającego, gdyż:

‒aktywa przenoszone na rzecz Spółka B przez Spółka A w ramach Transakcji 1 nie funkcjonowały w strukturach Spółka A w oparciu o żaden akt wewnętrzny, taki jak regulamin, statut czy inny akt o podobnym charakterze;

‒pracownicy zajmujący się obsługą Umów Spółka A-Spółka C, którzy zostali przeniesieni do Spółka B na mocy Umowy o współpracy, nie funkcjonowali w ramach jednostki wyodrębnionej w strukturze organizacyjnej Banku jako dział, wydział czy oddział Banku;

‒brak było również wyodrębnienia o charakterze nieformalnym przedmiotowych aktywów i pracowników;

‒obsługa Umów Spółka A-Spółka C była realizowana przez pracowników trzech różnych wyodrębnionych działów, jednak byli oni wspierani również przez inne jednostki Banku (w szczególności w zakresie HR lub bezpieczeństwa);

‒część z pracowników zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C pracowała w oparciu o tzw. dzielone etaty, w ramach których tylko część ich obowiązków dotyczyła obsługi przedmiotowych umów;

‒przedmiotem Transakcji 1 była jedynie część pracowników wcześniej zajmujących się obsługą Umów Spółka A – Spółka C, tj. 170 osób (w tym pracownicy części IT zajmujący się aplikacjami biznesowymi);

‒do części działów zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C nie zostały przypisane takie składniki materialne i niematerialne umożliwiające prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej;

‒umowy dotyczące operacji wskazanych działów były podpisywane przez osoby zarządzające Spółka A, a nie przez pracowników tych działów.

Zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży do Spółka B nie był w chwili transakcji wyodrębniony na płaszczyźnie finansowej po stronie sprzedającego:

‒dla działów Banku zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C nie były prowadzone oddzielne księgi rachunkowe, odrębny bilans lub rachunek wyników;

‒oddzielne księgi rachunkowe, odrębny bilans lub rachunek wyników nie były sporządzane w odniesieniu do jedynie tych pracowników Spółka A oraz aktywów, które stanowiły przedmiot Transakcji 1;

‒Bank prowadził jedynie ewidencję przychodów i kosztów dla działów, które zajmują się obsługą Umów Spółka A-Spółka C. Niemniej, taka ewidencja nie była prowadzona w stosunku do poszczególnych aktywów i pracowników przenoszonych do Spółka B w ramach Transakcji 1.

Zespół składników materialnych i niematerialnych będących przedmiotem sprzedaży do Spółka B nie był w chwili transakcji wyodrębniony na płaszczyźnie funkcjonalnej po stronie sprzedającego, przenoszone składniki nie były wystarczające do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych i całość nie mogłaby stanowić niezależnego przedsiębiorstwa:

‒w ramach Transakcji 1 na Spółka B nie zostały przeniesione systemy lub programy komputerowe, wykorzystywane uprzednio do obsługi Umów Spółka A-Spółka C, które w dalszym ciągu są niezbędne do realizacji przez Spółka A innych działań i czynności, w tym kluczowego systemu bankowego;

‒część umów licencyjnych wykorzystywanych przez Spółka A do obsługi Spółka C nie mogła zostać przeniesiona na Spółka B ze względów prawnych;

‒w ramach Transakcji 1 nie doszło też do przeniesienia Umów Spółka C-Spółka A (tj. umów Umowa 1 oraz Umowa 2), które zostały rozwiązane.

Spółka B jest zarejestrowany jako czynny podatnik podatku od towarów i usług. Spółka B będzie wykorzystywał nabywane aktywa do czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług.

Pytania

1.Czy planowana Transakcja 1 realizowana przez Spółka A na rzecz Spółka B będzie podlegać opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT i nie będzie wyłączona z zakresu zastosowania Ustawy o VAT w myśl art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT?

2.Czy przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, po stronie Spółka B powstanie prawo do odliczenia (na zasadach ogólnych) podatku naliczonego wykazanego na otrzymanej od Spółka A fakturze dokumentującej Transakcję 1 – w zakresie, w jakim nabywane aktywa wiązać się będą z prowadzoną przez Spółka B działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT?

Państwa stanowisko w sprawie

W ocenie Wnioskodawców, planowana Transakcja 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT oraz nie będzie wyłączona z zakresu zastosowania Ustawy o VAT w myśl art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

W ocenie Wnioskodawców, w przypadku pozytywnej odpowiedzi na pytanie nr 1, po stronie Spółka B powstanie prawo do odliczenia (na zasadach ogólnych) podatku naliczonego wykazanego na otrzymanej od Spółka A fakturze dokumentującej Transakcję 1, w zakresie, w jakim nabywane aktywa wiązać się będą z prowadzoną przez Spółka B działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT.

1) Uwagi ogólne

Zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

‒odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju;

‒eksport towarów;

‒import towarów na terytorium kraju;

‒wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju;

‒wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Jednocześnie, przez dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 Ustawy o VAT, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Z kolei, w myśl art. 8 ust. 1 Ustawy o VAT, przez świadczenie usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 Ustawy o VAT.

Ponadto, zgodnie z art. 2 pkt 22 Ustawy o VAT, sprzedaż to odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów.

Mając na uwadze powyższe, opisana w niniejszym wniosku Transakcja 1 będzie stanowić odpłatną dostawę towarów lub odpłatne świadczenie usług w rozumieniu Ustawy o VAT. W konsekwencji, Transakcja 1, stanowi co do zasady, przedmiot opodatkowania VAT, według właściwej stawki wynikającej z Ustawy o VAT.

Zgodnie z art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT, przepisów ustawy nie stosuje się do transakcji zbycia przedsiębiorstwa lub zorganizowanej części przedsiębiorstwa („ZCP”).

Poniżej, tj. w kolejnych częściach niniejszego wniosku, Zainteresowani przedstawiają argumenty przemawiające za przyjęciem, iż Transakcja 1 z perspektywy Ustawy o VAT nie stanowi transakcji zbycia przedsiębiorstwa ani ZCP.

2) Zorganizowana część przedsiębiorstwa – definicja

Definicja ZCP zawarta jest w art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT, w której wskazano, że oznacza ona organizacyjnie i finansowo wyodrębniony w istniejącym przedsiębiorstwie zespół składników materialnych i niematerialnych, w tym zobowiązania, przeznaczonych do realizacji określonych zadań gospodarczych, który zarazem mógłby stanowić niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące te zadania.

Wobec powyższego, aby dany zespół składników majątkowych mógł zostać uznany za ZCP na gruncie Ustawy o VAT, musi spełnić łącznie następujące warunki:

I.musi być zorganizowany;

II.musi być wyodrębniony pod względem organizacyjnym;

III.musi być wyodrębniony pod względem finansowym;

IV.musi być wyodrębniony pod względem funkcjonalnym, aby mógł być niezależnie wykorzystywany do prowadzenia określonej działalności gospodarczej w formie samodzielnego przedsiębiorstwa.

Powyższe podejście znajduje potwierdzenie w ugruntowanym orzecznictwie sądów administracyjnych, np. w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 24 listopada 2016 r., sygn. akt I FSK 1316/15, czy wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego z 20 lutego 2018 r., sygn. akt III SA/Wa 1896/17.

Wobec powyższego, aby wyodrębniona jednostka stanowiła ZCP musi istnieć wyodrębnienie na trzech płaszczyznach:

1.organizacyjnej, np. jako dział, oddział - przy czym powinno to być wydzielenie formalne, np. w korporacyjnych dokumentach wewnętrznych przedsiębiorstwa określających strukturę organizacyjną,

2.finansowej - poprzez ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa oraz

3.funkcjonalnej - stanowić pewną całość, która może funkcjonować jako odrębne i samodzielne przedsiębiorstwo.

Należy zatem zauważyć, że planowana Transakcja 1 oraz Transakcja 2 winny być poddane analizie z perspektywy łącznego spełnienia wyżej opisanych warunków. Jak bowiem wielokrotnie wskazywały organy podatkowe, ZCP nie jest sumą poszczególnych elementów, za pomocą których możliwe jest prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej – lecz zorganizowanym zespołem takich elementów.

Przykładowo Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z 24 listopada 2016 r. (I FSK 1316/15) wskazał, że: „okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

Tym samym, podstawowym wymogiem dla zaklasyfikowania danego zespołu składników materialnych i niematerialnych jako ZCP jest to, że musi istnieć zespół aktywów materialnych i niematerialnych (łącznie ze zobowiązaniami), które wypełniają wyżej opisane warunki wyodrębnienia, tj.:

‒wyodrębnienia organizacyjnego;

‒wyodrębnienia funkcjonalnego;

‒wyodrębnienia finansowego, w tym możliwości samodzielnego wykonywania działalności.

Jednocześnie organy podatkowe wskazują, że kluczowe z perspektywy oceny, czy dany zespół składników majątkowych i niemajątkowych stanowi ZCP jest, aby przenoszony majątek w istocie stanowił jedną, zorganizowaną całość zdolną do realizowana działalności gospodarczej przypisywanej przedsiębiorstwu. Jak przykładowo wskazuje Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 28 maja 2021 roku, sygn. 0114-KDIP1-1.4012.100.2021.4.EW: „Zorganizowana część przedsiębiorstwa, jako przedmiot zbycia, musi zatem stanowić całość pod względem organizacyjnym i funkcjonalnym, co oznacza, że najistotniejsze dla przedmiotowego zagadnienia jest ustalenie, czy przenoszony majątek stanowi na tyle zorganizowany kompleks praw, obowiązków i rzeczy, że zdolny jest do realizacji zadań gospodarczych przypisywanych przedsiębiorstwu. Podstawowym wymogiem dla uznania, że transakcja dotyczy zorganizowanej części przedsiębiorstwa jest więc to, aby stanowiła ona zespół składników materialnych i niematerialnych (w tym zobowiązań). Kolejnym warunkiem jest wydzielenie tego zespołu w istniejącym przedsiębiorstwie. Wydzielenie to ma zachodzić na trzech płaszczyznach: organizacyjnej, finansowej i funkcjonalnej (przeznaczenie do realizacji określonych zadań gospodarczych)”.

Również sądy administracyjne podzielają powyższy pogląd. Przykładowo Wojewódzki Sąd Administracyjny w Białymstoku w wyroku z 2 września 2020 roku, sygn. I SA/Bk 401/20 stwierdził: „Zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych umożliwiających prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej i podejmowanie konkretnych działań gospodarczych niezależnie od chwili połączenia z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy. Zatem przez niezależność prowadzenia działalności gospodarczej rozumie się taki zespół składników majątkowych posiadających zdolność do prowadzenia działalności, który sam w sobie, bez uzupełniania go o dodatkowe elementy (po nabyciu i włączeniu do przedsiębiorstwa nabywcy) zdolny jest do prowadzenia działalności. W takiej sytuacji można go uznać za zorganizowaną część przedsiębiorstwa”.

W świetle powyższych stanowisk, należy zauważyć, że tylko taki zespół składników materialnych oraz niematerialnych, który jest w stanie prowadzić działalność gospodarczą bez potrzeby uzupełniania go o dodatkowe składniki, może zostać uznany za ZCP w rozumieniu przepisów Ustawy o VAT. Jeżeli zatem dany zespół składników majątkowych i niemajątkowych nie posiada przymiotu samodzielności oraz zdolności do prowadzenia działalności gospodarczej, nie może on zostać uznany za ZCP.

Brak zaistnienia którejkolwiek z ww. przesłanek wyklucza uznanie zespołu składników majątkowych przedsiębiorstwa za jego zorganizowaną część w rozumieniu art. 2 pkt 27e Ustawy o VAT.

Z uwagi na fakt, że ustawodawca nie precyzuje w jaki sposób należy rozumieć poszczególne rodzaje wyodrębnienia, w tym celu należy odwołać się do tez płynących z linii interpretacyjnej organów podatkowych oraz sądów administracyjnych. W dalszej części niniejszego wniosku Zainteresowani przedstawili analizę braku spełnienia przytoczonych przesłanek w analizowanej sprawie.

a)Wyodrębnienie organizacyjne

Pierwszym elementem koniecznym do uznania, że dany zbiór składników działalności gospodarczej stanowi ZCP jest wyodrębnienie organizacyjne.

Polega ono na tym, że działalność ZCP dotyczy jednej ze sfer działalności, które są prowadzone odrębnie (niezależnie od siebie) oraz dla której to działalności został przydzielony określony majątek (zespół składników materialnych i niematerialnych), a także określeni pracownicy. Ponadto konieczne jest, aby ZCP miała swoje miejsce w strukturze organizacyjnej jako odrębna jednostka organizacyjna: dział, wydział, oddział, itp., przy czym, wyodrębnienie organizacyjne powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze.

Powyższe potwierdzają interpretacje podatkowe. Przykładowo, Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi w interpretacji z 27 lipca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-345/12-4/JN) wskazał: „Wyodrębnienie organizacyjne oznacza, że zorganizowana część przedsiębiorstwa ma swoje miejsce w strukturze organizacyjnej podatnika jako dział, wydział, oddział, itp. Przy czym, w doktrynie zwraca się uwagę, że organizacyjne wyodrębnienie powinno być dokonane na bazie statutu, regulaminu lub innego aktu o podobnym charakterze”. Podobnie wskazał Dyrektor Krajowej Informacji Skarbowej w interpretacji indywidualnej z 9 sierpnia 2019 r., sygn. 0114-KDIP2-2.4010.243.2019.3.RK).

Również w wyrokach sądów administracyjnych podkreśla się znaczenie wyodrębnienia organizacyjnego wskazując, że:

a)„Wyodrębnienie organizacyjne może oznaczać umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru)” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego we Wrocławiu z 24 stycznia 2017 r., sygn. akt I SA/Wr 1125/16);

b)„Przez wyodrębnienie organizacyjne należy rozumieć umieszczenie zorganizowanej części przedsiębiorstwa w strukturze organizacyjnej przedsiębiorcy przykładowo jako oddział, zakład lub dział spółki zajmujący się prowadzeniem określonego rodzaju działalności, ale także każdą inną formę wyodrębnienia organizacyjnego (nie musi ono mieć sformalizowanego charakteru). Bardziej istotne jest kryterium funkcjonalne wskazujące, że zorganizowana część przedsiębiorstwa powinna stanowić część przedsiębiorstwa, prowadzonego przez podatnika, zdolną do samodzielnego działania.” (wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z 14 stycznia 2011 r., sygn. akt III SA/Wa 1624/10, i Naczelnego Sądu Administracyjnego z 20 marca 2012 r., sygn. akt I FSK 815/11).

Odnosząc powyższe warunki na grunt analizowanego zdarzenia przyszłego, w ocenie Wnioskodawców, Przedmiot transferu będący przedmiotem Transakcji 1 nie spełnia kryterium wyodrębnienia organizacyjnego.

Aktywa przenoszone na rzecz Spółka B przez Spółka A w ramach Transakcji 1 nie funkcjonują w strukturach Spółka A w oparciu o żaden akt wewnętrzny, taki jak regulamin, statut czy inny akt o podobnym charakterze. Ponadto, również pracownicy zajmujący się obsługą Umów Spółka A-Spółka C, którzy zostaną przeniesieni do Spółka B na mocy Umowy o współpracy, nie funkcjonują w ramach jednostki wyodrębnionej w strukturze organizacyjnej Banku jako dział, wydział czy oddział Banku. Co więcej, brak jest również wyodrębnienia o charakterze nieformalnym przedmiotowych aktywów i pracowników.

Obsługa Umów Spółka A-Spółka C jest wprawdzie realizowana przez pracowników trzech różnych wyodrębnionych działów, jednak są oni wspierani również przez inne jednostki Banku (w szczególności w zakresie HR lub bezpieczeństwa). W dodatku, przedmiotem Transakcji 1 jest jedynie część pracowników wcześniej zajmujących się obsługą Umów Spółka A – Spółka C, tj. ponad 150 pracowników, w tym pracownicy części IT zajmujący się aplikacjami biznesowymi.

O braku formalnego jak i nieformalnego wyodrębnienia w ramach struktur Spółka A przenoszonych pracowników świadczy również fakt, iż część z pracowników zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C pracuje w oparciu o tzw. dzielone etaty, w ramach których tylko część ich obowiązków dotyczyła obsługi przedmiotowych umów.

Ponadto, do części działów zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C, która jest przedmiotem Transakcji 1, nie zostały przypisane takie składniki materialne i niematerialne umożliwiające prowadzenie samodzielnej działalności gospodarczej.

Dodatkowo, umowy dotyczące operacji wskazanych działów są podpisywane przez osoby zarządzające Spółka A, a nie przez pracowników tych działów.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawców, Przedmiot transferu w ramach Transakcji 1 nie jest organizacyjnie wyodrębniony, a tym samym nie spełnia tej przesłanki warunkującej istnienie ZCP.

b) Wyodrębnienie finansowe

Kolejnym elementem koniecznym do uznania, że dany zbiór składników działalności gospodarczej stanowi ZCP jest wyodrębnienie finansowe. Należy wskazać, że nie oznacza to samodzielności finansowej, ale sytuację, w której przez odpowiednią ewidencję zdarzeń gospodarczych możliwe jest przyporządkowanie przychodów i kosztów oraz należności i zobowiązań do zorganizowanej części przedsiębiorstwa.

Stanowisko takie zostało przedstawione m.in. w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 23 lutego 2016 r., sygn. akt I SA/Rz 19/16, wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 10 stycznia 2017 r., sygn. akt II FSK 2991/15, jak również w indywidualnych interpretacjach podatkowych wydanych przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej: z 19 marca 2020 r., sygn. 0111-KDIB3-3.4012.571.2019.2.MAZ, z 18 grudnia 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.566.2019.4.RG, z 25 lutego 2020 r., sygn. 0112-KDIL1-2.4012.708.2019.1.WN.

Jak podkreśla się w orzecznictwie, użycie terminu „wyodrębnienie” przez ustawodawcę wymaga pewnego formalnego ujęcia w księgowości zbywcy i wydzielenia wszystkich zdarzeń mających wpływ na rozliczenie finansowe jednostki organizacyjnej istniejącej w strukturze przedsiębiorcy, które umożliwia w każdym czasie bezpośrednią prezentację jego sytuacji finansowej i majątkowej (przykładowo wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Rzeszowie z 21 listopada 2019 r., I SA/Rz 691/19).

Ponadto, w orzecznictwie wskazuje się, że dla zachowania finansowej odrębności nie jest konieczne wyodrębnienie wszystkich przychodów i kosztów oraz wszystkich należności i zobowiązań. Z definicji ZCP wynika bowiem jedynie, że zespół składników materialnych i niematerialnych musi być na tyle zorganizowany i kompletny, aby mógł funkcjonować jako samodzielne przedsiębiorstwo, prowadzące określony rodzaj działalności gospodarczej (tak NSA w wyroku z 27 marca 2013 r., sygn. akt II FSK 1896/11).

Biorąc pod uwagę powyższe, wystarczające jest wyodrębnienie danej części przedsiębiorstwa dla potrzeb rachunkowości zarządczej. Ponadto, według organów podatkowych, wyodrębnienie finansowe można przeprowadzić m.in. w oparciu o zakładowy plan kont lub sprawozdawczość finansową.

Odnosząc powyższe warunki wyodrębnienia finansowego na grunt niniejszego zdarzenia przyszłego należy uznać, że Transakcja 1 nie spełnia przesłanek wyodrębnienia finansowego.

Dla działów Banku zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C nie są prowadzone oddzielne księgi rachunkowe, odrębny bilans lub rachunek wyników. Tym bardziej, oddzielne księgi rachunkowe, odrębny bilans lub rachunek wyników nie są sporządzane w odniesieniu do jedynie tych pracowników Spółka A oraz aktywów, które będą stanowić przedmiot Transakcji 1.

Bank prowadzi jedynie ewidencję przychodów i kosztów dla działów, które zajmują się obsługą Umów Spółka A-Spółka C. Niemniej, taka ewidencja nie jest prowadzona w stosunku do poszczególnych aktywów i pracowników przenoszonych do Spółka B w ramach Transakcji 1.

Mając na uwadze powyższe, zdaniem Wnioskodawców w niniejszym zdarzeniu przyszłym przesłanka wyodrębnienia finansowego nie będzie spełniona w odniesieniu do Transakcji 1.

c) Wyodrębnienie funkcjonalne

Ostatnim elementem koniecznym do uznania, że dany zbiór składników działalności gospodarczej stanowi ZCP, jest wyodrębnienie funkcjonalne. Zgodnie z praktyką organów podatkowych wyodrębnienie takie należy rozumieć jako wydzielenie określonych składników majątkowych i niemajątkowych z przeznaczeniem ich do realizacji określonych zadań (funkcji) gospodarczych. Zorganizowana część  przedsiębiorstwa musi zatem stanowić funkcjonalnie odrębną całość - obejmować elementy niezbędne do samodzielnego prowadzenia działań gospodarczych, którym służy w strukturze przedsiębiorstwa.

Organy podatkowe stoją na stanowisku, że odrębność funkcjonalna jest niejako wypadkową istnienia odrębności organizacyjnej i finansowej. W interpretacji z 27 lipca 2012 r. (sygn. IPTPP2/443-345/12-4/JN) Dyrektor Izby Skarbowej w Łodzi zauważył, że: „wymagane jest, aby zorganizowana część przedsiębiorstwa mogła stanowić potencjalne, niezależne przedsiębiorstwo samodzielnie realizujące zadania gospodarcze, których realizacji służy w istniejącym przedsiębiorstwie. Powyższe oznacza, że przez zorganizowaną część przedsiębiorstwa można rozumieć wyłącznie tę część przedsiębiorstwa, która jest przede wszystkim wyodrębniona organizacyjnie, ale także posiada wewnętrzną samodzielność finansową”.

Pogląd ten potwierdzają również indywidualne interpretacje podatkowe wydane przez Dyrektora Krajowej Informacji Skarbowej, np. z 18 października 2019 r., sygn. 0113-KDIPT1-1.4012.566.2019.4.RG, z 20 lutego 2020 r., sygn. 0113-KDIPT1-2.4012.765.2019.2.MC.

W tym kontekście warto wskazać na wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z 23 listopada 2017 r. (sygn. akt I FSK 327/16), w którym sąd stwierdził, że: „Okoliczność, że zorganizowaną część przedsiębiorstwa tworzy zespół składników majątkowych zdolny do prowadzenia niezależnej (samodzielnej) działalności gospodarczej należy rozumieć w ten sposób, że w kształcie, w jakim zespół ten jest zbywany, może on wykonywać określone zadania gospodarcze. Innymi słowy, realizacja określonych zadań gospodarczych możliwa jest z wykorzystaniem tego określonego zespołu składników majątkowych, nie zaś dopiero w połączeniu z innymi składnikami majątkowymi, czy też dopiero w połączeniu z przedsiębiorstwem nabywcy”.

Mając na względzie powyższe, w ocenie Wnioskodawców, Transakcja 1 nie będzie spełniać przesłanek wyodrębnienia funkcjonalnego.

Na wstępie należy wskazać, że w ramach Transakcji 1 na Spółka B nie zostaną przeniesione systemy lub programy komputerowe, wykorzystywane uprzednio do obsługi Umów Spółka A-Spółka C, które w dalszym ciągu są niezbędne do realizacji przez Spółka A innych działań i czynności, w tym kluczowego systemu bankowego.

Co więcej, z uwagi na fakt, iż część umów licencyjnych wykorzystywanych przez Spółka A do obsługi Spółka C nie może zostać przeniesiona na Spółka B ze względów prawnych, Spółka B, jako nowy usługodawca, będzie musiał zawrzeć takie umowy niezależnie.

W konsekwencji, w ocenie Wnioskodawców przenoszone składniki nie są wystarczające do samodzielnego realizowania zadań gospodarczych i całość nie będzie mogła stanowić niezależnego przedsiębiorstwa.

Istotne jest także, że w ramach Transakcji 1 nie dojdzie do przeniesienia Umów Spółka C-Spółka A (tj. umów Umowa 1 oraz Umowa 2), które zostaną rozwiązane. Po przeprowadzeniu Transakcji, usługi świadczone dotychczas przez Spółka A na podstawie Umów Spółka C-Spółka A będą świadczone na rzecz Spółka C przez Spółka B, na podstawie odrębnej umowy (Umowa Spółka B-Spółka C), przy czym zakres usług świadczonych przez Spółka B może różnić się od Usług świadczonych na podstawie Umów Spółka C-Spółka A.

Podkreślenia wymaga fakt, że Spółka B nie będzie w stanie – w oparciu tylko o składniki będące przedmiotem Transakcji 1 – kontynuować działalności wykonywanej przez działy obsługujące Umowy Spółka A-Spółka C. Jak zostało wskazane w opisie zdarzenia przyszłego, w początkowym okresie po zawarciu Umowy, część usług wsparcia na rzecz Spółka C będzie nadal świadczona przez Spółka A (na podstawie Umowy 3 zawartej z Spółka B). Powyższe jednoznacznie wskazuje, że po przeprowadzeniu Transakcji 1, Spółka B będzie musiał w odpowiedni sposób dostosować przenoszone aktywa do swoich wewnętrznych systemów i infrastruktury oraz zapewnić pewne aktywa (np. ww. licencje) w sposób samodzielny. Celem zapewnienia kontynuacji obsługi Spółka C, Spółka B oraz Spółka A podjęły decyzję o ww. przejściowym wsparciu udzielanym przez Spółka A. Bez tego elementu, ciągłość obsługi nie byłaby zachowana.

Ponadto, również sam fakt wydzielenia przedmiotu Transakcji 2, w ramach której dojdzie do transferu określonych aktywów i pracowników do spółki Spółka D świadczy o tym, że po Transakcji 1 Spółka B nie będzie w stanie samodzielnie kontynuować świadczenia usług na rzecz Spółka C – w zakresie uprzednio świadczonym przez Spółka A – bez pozyskania wsparcia ze strony spółki Spółka D.

Nie bez znaczenia jest również fakt, iż po przeprowadzeniu Transakcji 1 i Transakcji 2, zakres obsługi Spółka C świadczonej przez Nabywców może być zmodyfikowany względem tego, który był świadczony przez Spółka A. Stopień modyfikacji zostanie ustalony bezpośrednio pomiędzy Spółka B a Spółka C.

Powyższe jednoznacznie wskazuje, że w ramach Transakcji 1 nie dojdzie do przeniesienia gotowej do wdrożenia części działalności gospodarczej, która będzie mogła w sposób samodzielny realizować zadania biznesowe. Dojdzie natomiast do przeniesienia określonych składników majątkowych, których celem będzie wsparcie w zakresie dalszej obsługi Spółka C przez Spółka B.

W związku z powyższym, Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że przesłanka wyodrębnienia funkcjonalnego nie będzie spełniona w odniesieniu do Transakcji 1.

3)Podsumowanie

Biorąc powyższe rozważania pod uwagę należy podsumować, że Transakcji 1 nie stanową zbycia ZCP. Jak zostało wykazane powyżej, przedmiot Transakcji 1:

‒nie stanowi wyodrębnionego zespołu składników niematerialnych i materialnych, które pozwolą na kontynuowanie działalności pracowników zajmujących się obsługą Umów Spółka A-Spółka C w sposób ciągły,

‒nabywca – tj. Spółka B - nie będzie w stanie realizować zadań gospodarczych w zakresie kontynuacji usług świadczonych przez działy obsługujące Umowy Spółka A-Spółka C jedynie w oparciu o składniki majątku stanowiące przedmiot Transakcji 1; przede wszystkim brak jest praktycznej możliwości kontynuowania świadczenia Usług przez Spółka B bez podejmowania przez nich dodatkowych działań faktycznych lub prawnych,

‒nie spełnia przesłanek wyodrębnienia organizacyjnego, finansowego oraz funkcjonalnego.

Wobec powyższego, w ocenie Wnioskodawców, przedmiot Transakcji 1 nie stanowi zorganizowanego zespołu składników niematerialnych i materialnych zdolnych do samodzielnego prowadzenia działalności gospodarczej.

Reasumując, w ocenie Wnioskodawców, planowana Transakcja 1 będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem VAT zgodnie z art. 5 ust. 1 Ustawy o VAT oraz nie będzie wyłączona z zakresu zastosowania Ustawy o VAT na podstawie art. 6 pkt 1 Ustawy o VAT.

Uzasadnienie stanowiska Wnioskodawców odnośnie pytania nr 2:

Zgodnie z art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi co do zasady przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstanie w rozliczeniu za okres, w którym powstanie obowiązek podatkowy w odniesieniu do nabywanych towarów i usług, jednak nie wcześniej niż w okresie rozliczeniowym, w którym podatnik otrzyma od sprzedającego fakturę dokumentującą faktyczne dokonanie przedmiotowej transakcji.

W świetle powyższego, biorąc pod uwagę, że:

‒planowana transakcja (Transakcja 1), której przedmiotem będzie sprzedaż wskazanych aktywów nie jest wyłączona z zakresu zastosowania Ustawy o VAT (tj. przedmiot Transakcji 1 nie stanowi ZCP);

‒nabyte aktywa będą wykorzystywane przez Spółka B do wykonywania czynności opodatkowanych VAT, tj. prowadzenia działalności w zakresie obsługi Spółka C w obszarze IT;

‒w ocenie Wnioskodawców, nie znajdą zastosowania wyłączenia w zakresie prawa do odliczenia wskazane w art. 88 Ustawy o VAT

– Wnioskodawcy stoją na stanowisku, że w związku z dokonaną Transakcją 1 po stronie Spółka B powstanie prawo do odliczenia (na zasadach ogólnych) podatku naliczonego wykazanego na fakturze dokumentującej ww. transakcję wystawioną przez Spółka A – w zakresie, w jakim nabywane aktywa wiązać się będą z prowadzoną przez Spółka B działalnością gospodarczą opodatkowaną VAT. W konsekwencji, w tym zakresie, spełniony będzie warunek niezbędny do dokonania takiego obniżenia, określony w art. 86 ust. 1 Ustawy o VAT.

Ocena stanowiska

Stanowisko, które przedstawili Państwo we wniosku jest prawidłowe.

Odstępuję od uzasadnienia prawnego tej oceny.

Dodatkowe informacje

Informacja o zakresie rozstrzygnięcia

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego, który Państwo przedstawili i stanu prawnego, który obowiązywał w dacie zaistnienia zdarzenia.

Niniejsza interpretacja rozstrzyga przedstawiony stan faktyczny wyłącznie w zakresie, który dotyczy opodatkowania Transakcji 1 i prawa do odliczenia podatku VAT naliczonego przez Spółka B. Inne kwestie nieobjęte pytaniami nie mogą być – zgodnie z art. 14b § 1 ustawy Ordynacja podatkowa – rozpatrzone.

Nadmienić należy, że Nabywcy (Spółka B) będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku VAT naliczonego w związku z nabyciem składników materialnych i niematerialnych od Spółka A przy założeniu, że nie będą miały miejsca okoliczności wskazane w art. 88 ust. 3a pkt 2 ustawy, w myśl którego podatnik nie jest uprawniony do obniżenia kwoty VAT należnego o VAT naliczony w sytuacji, gdy transakcja udokumentowana fakturą nie jest opodatkowana VAT lub jest zwolniona z VAT.

Pouczenie o funkcji ochronnej interpretacji

‒Funkcję ochronną interpretacji indywidualnych określają przepisy art. 14k-14nb ustawyz dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.). Interpretacja będzie mogła pełnić funkcję ochronną, jeśli: Państwa sytuacja będzie zgodna (tożsama) z opisem stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Z funkcji ochronnej będą mogli skorzystać ci z Państwa, którzy zastosują się do interpretacji.

‒Zgodnie z art. 14na § 1 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n Ordynacji podatkowej nie stosuje się, jeśli stan faktyczny lub zdarzenie przyszłe będące przedmiotem interpretacji indywidualnej jest elementem czynności, które są przedmiotem decyzji wydanej:

1) z zastosowaniem art. 119a;

2) w związku z wystąpieniem nadużycia prawa, o którym mowa w art. 5 ust. 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług;

3) z zastosowaniem środków ograniczających umowne korzyści.

Zgodnie z art. 14na § 2 Ordynacji podatkowej:

Przepisów art. 14k-14n nie stosuje się, jeżeli korzyść podatkowa, stwierdzona w decyzjach wymienionych w § 1, jest skutkiem zastosowania się do utrwalonej praktyki interpretacyjnej, interpretacji ogólnej lub objaśnień podatkowych.

Pouczenie o prawie do wniesienia skargi na interpretację przez Zainteresowanego, który jest stroną postępowania

Spółka A (Zainteresowany będący stroną postępowania – art. 14r § 2 Ordynacji podatkowej) ma prawo wnieść skargę na tę interpretację indywidualną do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w (…). Zasady zaskarżania interpretacji indywidualnych reguluje ustawa z dnia 30 sierpnia 2002 r. Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi – Dz. U. z 2022 r. poz. 329 ze zm.; dalej jako „PPSA”).  

Skargę do Sądu wnosi się za pośrednictwem Dyrektora KIS (art. 54 § 1 PPSA). Skargę należy wnieść w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia interpretacji indywidualnej (art. 53 § 1 PPSA):

‒w formie papierowej, w dwóch egzemplarzach (oryginał i odpis) na adres: Krajowa Informacja Skarbowa, ul. Teodora Sixta 17, 43-300 Bielsko-Biała (art. 47 § 1 PPSA), albo

‒w formie dokumentu elektronicznego, w jednym egzemplarzu (bez odpisu), na adres Elektronicznej Skrzynki Podawczej Krajowej Informacji Skarbowej na platformie ePUAP: /KIS/SkrytkaESP (art. 47 § 3 i art. 54 § 1a PPSA).

Skarga na interpretację indywidualną może opierać się wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną (art. 57a PPSA).

Podstawa prawna dla wydania interpretacji

Podstawą prawną dla wydania tej interpretacji jest art. 13 § 2a, art. 14b § 1 i art. 14r ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2021 r. poz. 1540 ze zm.).

Podstawą prawną dla odstąpienia od uzasadnienia interpretacji jest art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej.